CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DUROSTADIUM opp. Germ. infer. in Geldriae Ducatu, vulgo Dverstede, vide Batavodurum.

DUROSTALLUM vulgo DURTAL, vel DURESTALL, quasi aquae mansio, vel aquatica mansio: Durum enim aquam, stallum mansionem Francis olim Germanisque significabat. Castellumg est Galliae, in Andibus, ad Lidericum fluv. a Fulcone Nerra, Comite Andecavorum exstructum. Hadr. Vales. Not. Gall.

DUROSTOLUM seu DUROSTORUSA Ammiano. Marcell. Urbs Moesiae inf. ad Istrum fluv. Dorostorum Lib. Concord. Nunc Durosto.

DUROTRIGES pop. Albionis versus Ocean. Brit. in ora Angliae merid. vulgo Dorsetia, Dorsetshiremen. Habebant ad Or. et Bor. Belgas, ad Occ. Damnonios. Eorum prim. Dunum seu Durnovaria, nunc Dorcestria. Baudr.

DUROVERNUM DARVERNUM vel DOROBERNIUM Angliae urbs in agro Cantiano, vulgo Caer-grant, vel ut Camd. Caer-Kent, et Cantewarberi, et Canterbury. Vide Cantuaria.

DURUS [1] seu DURAS fluv. Helvetiae, Germ. Thur, vel Dur. Oritur in finibus dioecesis Curiensis, valle S. Ioh. fluensque per Toggios et populum, quem denominat Durgow, in Rhenum exit, circiter 2000. pass. supra opp. Eglisow, ditionis Tigurinae. Panlo aliter Plantinus: Ortus, inquit, in montibus Werdemburgensibus, seu Toggiis, supra pagum, qui Silvestris Domus nominatur et Zuingli patria fuit: a fonte Septentrionem versus decurrit, Turgoviam irrigat: a Finibus dein Pfin, in Occ curvatur, inde multis interea minoribus fluv. auctior, ad Schellenbergam in Rhenum effluit De eo sic Glareanus Panegyr. Helv.

--- --- --- --- Duras, pleraque in parte vadosus,
Durus agris, pinosque, et summo littore Fagos
Evertens, caulasque trahens et ovilia secum,
Terribilis lapsu, campos grassatur in omnes.

DURUS [2] proprie o( i)xuro\s2 et kartero\s2, ut duri agrestes, duri agricolae, apud Poetam: quales quia ut plurtmum laboris patientes, hinc durare et pati idem. Virg. l. 1. Aeneid. v. 211.

h. e. karterei=te. Et apud Comicum, Quis heic durate, si sic sit, putest? Cuius loco pati absolute usurpat, eodem significatu, Idem Ecl. c. x. v. 52.

Inde vinum et acetum durum apellari coepit, de' valido et robusto vel austero. Similiter dura muria, h( drimei=a, seu h( e)pitetame/nws2 a(lukh/, Acerrima seu salsissima, quae liquidissima erat, Sic meminit caelestis aquae sub dio salibus duratae Columella l. 7. c. 4. qua [orig: quâ] greges perluebantur; Ubi aqua durata salibus est, quae dura, i. e. salsa et acida evasit, cui rei plurimum Sol confert. Alibi durati pisces occurrunt, i. e. sale duro vel dura [orig: durâ] muria [orig: muriâ] salsi. Non enim duriores efficiuntur vulgato sensu pisces, qui saliti sunt, sed interdum etiam liquefacti in muria sic vocabantur etc. Salmas. ad Solin. p. 345. et 346.

DUSARE scopulus, et vertex altissimus Arabiae, sic dictus Dusaro Deo, qui apud Arabas, et Dacharenos colitur. Gentile Dusareni. Steph.

DUSIACUM vulgo DOUZI LES PREZ, locus Galliae, ad fluv. Charem, a Chlodovaldo Chlodomeris Regis fil. Remensi Ecclesiae legatus. Ibi duae Synodi, A. C. 871. et 874. habitae sunt. Hadr. Vales. Not. Gall.

DUSII Gallorum incubi daemones, apud Augustin. de Civ. Dei. l. 15. c. 21. Ficarii Fauni Romanis, Rapiae. Vide ibi.

DUSMENSIS pagus LE DUESMOIS, memoratur in Capitulis Caroli Calvi, in quo villa Ampeliacum Ampilly le sec, quae ab Odone Vicecomite Belnensi, una cum Belnensi Eccl. S. Stepham Divionensi Ecclesiae S. Benigni donata est. Ibidem sunt Vilennae Vilennes, ubi Hugo IV. Burgundiae D. testamentum fecit, A. C. 1262. Item Alesia Mandubiorum, secundum Sanson. sic pagus Alesiensis l'Auxois huius portio fuisset. Certe quidam castellum Dusiacum, unde pago nomen, vocant le Chasteau de Duesme en Auxois, inquit Hadr. Vales. Not. Gall.

DUSSELDORPIUM urbs prim. Duc. Montensis, et Ducis Neoburg. ex familia Palatina, sedes, ad Rhenum, 5. leuc. Germ. infra Coloniam Agr. in Boream, totidem a Iuliaco, in Caec. Munita et culta.

DUSTRIS vel DOSTRA, vulgo DOUSTRE, amnis est Galliae, in Vice-Comitatu Torinnensi, qui pars est pagi Lemovicini, Cadurcini et Petrocorici, dictus a castro Torinna Turenne, vide Hadr. Vales. in voce Torinna.

DUTHMALA fluv. Brabanitae, vulgo Dommele, in vet. pago Taxandrio: per Burstellam seu Boxtellam, et Silvam Ducis, in Mosam defluit. Vide Hadr. Vales. in voce Toxandri.

DUVINA urbs Moscoviae septentrion. cum prov. et fluvio cogn. Urfinarum pellium emporium. Maginus et Ortel. in Geogr. Merc. Atlas Mundi.