CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EBURA [2] vulgo EURE, fluv. Galliae. Oritur in Perticensi prov. e silva Logniaca. Dein per Belsiam labens, variis urbibus rigatis, in Sequanam se exonerat, supra pontem Arcuensem.

EBURIACI sive EBURAICI, sive EBROICAE, vel EBROICI et EBUROVICES, Caes. et Plin. l. 4. c. 9. pop. Gall. Celt. quorum urbs Eureux in Normandia, a Rothomago, et Lexoviis 8. leuc.

EBURICUS Galiciae Rex post Mironem A. C. 583. An. post ab Anduca pulsus et rasus: qui, viduae Mironis maritus, idem postea a Leuvigildo Gothorum Rege passus est. Greg. Tur. l. 6. c. 43. Ioh. Gironus, Chron.

EBUROBRICA locus Galliae, prope Augustobonam Tricassium, vulgo Brinon vel Bernon, ad fluv. Hormentionem. Dicta quasi Eburovicum pons. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

EBUROBRITIUM opp. Lusitaniae. Evora de Alcobaca, test. Varrerio, et Vascone. Aliis Alcobaca, vicus cum coenobio celeberr. Ord. S. Benedicti, 4. leuc. a Leyria.

EBURONES pop. Belgii, Trevirorum clientes olim, qui nunc Leodienses sunt, quorum urbs hodie Leodium sive Legia, vulgo Liege, et Germanice Luyck, sive Luttich, ad Mosam, inter Coloniam Agrippinam, et Bruxellas ad Occ. 16. leuc. sita. Dicti postea Tungri, quos vide. Fuere [orig: Fuêre] inter Ubios et Menapios, ad Mosam fluv. Baudr. Moret. plura apud B. Rhenanum Rerum Germ. Nov-Antiqq. l. 1. et 3. ac ad eum Cl. Ottonem IC.

EBUROVICAE sive AULERCI EBUROVICES, inter Celtas pop. Aulercis, Caesar, Plin. l. 4. c. 18. Eutrop. Lexoviis, Unellis, et Curiosolitis proximi, ex maritimis civitatibus Oceanum attingentibus. Vulgo Ceux d'Eureux en Normandie. Habebant ad Bor. Velocasses, ad Occ. Lexovios, ad Austr. Aulercos Diablintes, ad Ort. Carnutes. Baudr. Eorum urbs et caput Mediolanum in Gallia Lugdunensi, Ptolem. Mediolanum Aulercorum Aethico, alias Civ. Ebroicorum Gall. Eureux dicitur: quae diu sub Comitibus e familia Normannorum, e quibus Rodolphus erat, cuius uxor Hesselina, Itonae fluv. cui urbs assidet, nomen dedit, teste Gaguino: postea in manus Philippi Aug. pervenit, a quo tempore Comitatus hic in Apanagium cessit Regum filiis, uti Ludovico fil. Philippi Audacis Regis qui ex Margareta, Philippi Atrebatum Comitis filia, Philippum suscepit, Navarrae Regem, maritum Iohannae, filiae Ludovici Hutini. Post Carolum cognom. Nobilem, fine prole decedentem, rediit ad coronam A. C. 1425. Primus Ebroicensium Ep. Taurinus fertur, circa A. C. 260. Inter cuius successores eminuere [orig: eminuêre] Claudius Sanctius et Perronius Cardin. Vide Duchen. ant. et recher. des villes de France; Tilletum, hist. de France. Sammartan. Gall. Christ. T. 2. p. 571. et Geneal. de la Maison de France, Gamulogenus Aulercus, dux Senonum, Parisiorum, et finitimarum civ. contra Labienum, cuius Caesar l. 7. meminit, haud dubie fuit Aulercus Eburovix, Aulercorum enim nomine saepe Aulercos Eburovices vett. designavere [orig: designavêre]. Pagus Ebroicinus; cuius pars a silva locoque Utico Ouche vulgo dictis, vocatur Gallis le Pays d'Ouche, pagus Uticensis. Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Aulerci.

EBURUM Ptol. urbs Germaniae, vulgo Olmutz Pyramio. Moraviae metropolis. Ad Moravum fluv. permunita, 6. leuc. a Bruna in Austra. 20. a Vienna in Bor. Baudr. Lazio vero est opp. Bohem. Borowa nomine.

EBUSOPIS palatium Colchorum Regis, cuius camerae aureae et trabes argenteae, ut et columnae ac parastatae, memorantur Eutychio, apud Bochart. Hierozoici Parte posterior. p. 716.

EBUSUS ins. in mari Balearico, nullum animal noxium. gignens Plin. l. 3. c. 5. Ebusi terra serpentes fugat. Habet haec ins. opp. eiusdem nominis, a Phoenicibus, ut putatur, conditum, aut certe a Poenis, quia Phoenicibus originem duxerunt [orig: duxêrunt]. Sil. Italic. Bell. Punic. l. 3. v. 363.

Sed legendum ibi a)/gxi d' *)ebou=sos2, ut in Festo, Mela, Plinio, etc. Vide Boch. de Phaen. col. p. 705. Livio, Pityusa dicitur. Plin. l. 3. c. 5. Insulae per haec maria primae omnium Pityusae a Graecis dictae a frutice pineo. Nic. Lloydius. Baudrando est una ex Pityusis, in mari Mediterr. versus oram Regni Valentiae et Dianium prom. a quo 10. leuc. Hisp. distat in Ort. Maioricam versus, a qua pari spatio in Occ. abest. Castrum habet Yvico in parte Austr. Ins. Cum aliquot villis. Sub Hispan.

EBUTIANUS mel. AEBUTIANUS Praefectus, iussu Commodi interemptus est. Lamprid. in Vita huius.

EBUTIUS [1] praenomine Titus T. F. Elva, Magister Equitum Dictatore A. Posthumio: qui cum [orig: cûm], victoria [orig: victoriâ] nutante, ad Regilli lacum equis frenos detrahi iussisset, irrevocabili impetu in hostem latus, aciem Latinorum fudit et castra cepit. A. U. C. 320.

EBUTIUS [2] veterator quidam Romae, adversus quem Cic. pro Caecina peroravit.

ECAE seu ECANA quibusd. est Troia, urbs Capitanatae prov. ad Chilomum fluv. ad radices Apennini, 25. mill. a Benevento in Ort. 8. a Luceria in Austr. 18. ab Asculo in Ciro.