CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ECHELATUS fil. Penthili, Orestis nepos, Coloniam duxit in Cyzicenam, circa Daschylium, Strab. l. 8. pater Graidis, quem vide, ut et supra, ubi de Aeolum migratione.

ECHELIDAE vicus in Attica ab Echelo Heroe, cui hoc nomen fecit e)/los2, locus inter Piraeeum ac Tetracomum Heracleum; ubi Gymnici ludi in Panathenaeis fiebant. Steph.

ECHEMENES Historicus, in Creticis adducitur ab Athenaeo l. 13. Forte idem nomen restituendum Fulgentio 1. Mytholog. ubi Euxemenes in primo qeologoume\nwn testis adhibetur. Vossius.

ECHEMUS fil. Eropis, post Lycurgum, Arcadiae Regis Prope Isthmum Dores, reditum in Peloponnesum parantes, sub Hyllo, Herculis fil. devicit, duce occiso. Item Arcad. Rex post fratrem, Polymestorem, iunctus Aristomeni et Messeniis contra Spartanos. Pausan. in Arc.

ECHENEIS Gr. *)exhnhi\s2, Plin. l. 9. c. 25. parvus admodum piscis est, petris adsuetus, hoc carinis adharente naves tardius ire creduntur, inde nomine imposito, quam ob causam amatoriis quoque veneficiis infamis est, et iudiciorum ac litium mora. quae crimina una laude pensat, --- partusque continens ad puerperium. In cibos tamen non admittitur --- Mutianus muricem esse latiorem purpura [orig: purpurâ], neque aspero, neque rotundo ore, neque in angulos prodeunte rostro, sed simplice, concha [orig: conchâ] utroque latere sese colligente: quibus inhaerentibus, plenam ventis stetisse navem, portantem nuntios a Periandro, ut castrarentur nobiles pueri, conchasque quae id praestiterint apud Gnidiorum Venerem coli. Trebius Niger pedalem esse, et crassitudine quinque digitorum naves morari, praeterea hanc esse vim eius asservati in sale, ut aurum, quod deciderit in altissimos putecs, admotus extrahat, aliter Remora, quod vide.

ECHESTRATUS Hegesis seu Agidis I. fil. Pater Leobatis, ex Herculis posteris, Spartanus, Herod. l. 7. Regnavit post patrem A. 35. Plutarch. in Lyc. Diod. Ei successit Leobates praef. seu Labotas. Cum ipso vero ex Proclidarum familia regnavit Euryphon. Pausan. Laconicis.

ECHETIMIDES unus ex iis Legatis, quos Lacedaemonii, octavo Peloponnesiaci belli Anno ad Atheniehses rei componendae miserunt [orig: misêrunt].

ECHETLA Siciliae urbs olim munitissima circa fontes Achatis fluv. quae primi belli Punici tempore sita erat, in confinio Syracusanorum et Carthaginiensium, hodie Ochula, vel Aquila vocatur. De ea praeter Steph. vide Polyb. l. 1. Echetla autem literis traiectis factum videtur ex [gap: Hebrew word(s)] Etchela, quasi mumtam dixeris. Diod. de Agrigentinorum duce Xenodocho: th\n d' *)exe/tlan xwri/on o)xuron e)kpoliorxh/sas2, toi=s2 me\n poli/tais2 tho\ dhmokrati/an a)pokate/s2hse, tou\s2 de\ *surakousi/ous2 kateplh/cato. Bochart. Vide sis Cluv. Sicil. Ant. l. 2. c. 10. Nic. Lloyd.

ECHETRA urbs Italiae. Steph. Olim caput Volscorum. Nune ne vestigia quidem supersunt.

ECHI fil. Beniamin. Gen. c. 46. v. 21. 1. Paral. c. 8. v. 2. Rapha dicitur. Lat frater meus.

ECHIDNE Scitharum Regina, ex qua Hercules tres suscepit liberos, Agathyrsum, Gelonum et Scytham, uno partu editos, quos cum esset enixa, ex Hercule quaesivit, quid de iis fieri vellet? Qui respondens ait. Cum primum in id aetatis, qua [orig: quâ] arma ferre possent, pervenissent, is qui arcum, quem et reliquisset, cum baltheo, cui ex auro vasculum appendebat, tendere posset, in regnum Scythiae post eam succederet. Horum itaque liberorum unus, nomine Scytga, qui solus arcum intendere potuit, regnum hac [orig: hâc] sorte consecutus Scythiae nomen dedit. Herod. l. 4.

ECHINADES exiguae 5. insulae Acarnaniae adiacentes ex adverso ostii Acheloi fluv. natae ex arena et limo impetu Acheloi convecto. Plin. l. 2. c. 85. Pap. Stat. l. 2. Theb. v. 731.

fingit Naiadas nymphas ab Acheloo et Neptuno in insulas Echinadas fusse mutatas, quia vi aquarum vel interrumpente, vel aggerente terram insulae nascantur. Insulae hae vulgo le Curzolari vel Cozzulari vocantur Sophiano. Hic [orig: Hîc] Turcae a Christianis victi ingentique clade, classe amissa [orig: amissâ], affecti sunt A. C. 1571. Non. Oct Duce Ioh. Austriaco, Caroli V. fil. nat. Vide Than. hist. l. 38. et 50.

ECHINUS [1] NI vel NUNTIS civitas vel ins. in mari Aegaeo. Cic. in Arataeis,

--- --- Excelsis errans in collibus amens
Quos tenet Aegaeo defixa in gurgite Echinus.

Item Acarnaniae opp. Plin. l. 4. c. 12. et Phthiotidis urbs. Strab. Etiam in Pentapoli Africae regione civitas. Ptol.

ECHINUS [2] Sebastianus, Nobilis Venetus, sub nomine Erizzi scripsit Italice de Nummis antiquis; aliaque nonnulla, et Timaeum

Platonis in vernacuium sermonem vertit. Obiit A. C. 1585. Anton. Teissier Elogiis P. 2.

ECHINUS [3] Terrestris, a Schola Zoroastris, pro Numine, teste Plutarch. Symposiac. l. 4. Quaest. 5. nisi potius, ut anathema solum, vel symbolum Numinis, habitus est, Gerh. Ioh. Voss. de Orig. et progr. Idol. l. 3. c. 75. Praeter hos Echubu nar ini sunt, lanugine pari obsiti, ac pinnae vel conchae margaritiferae, quorum duo genera spa/taggoi et bru/ttoi: unde bru/ttinon u(/fasma seu ph/nisma, ab his posterioribus, qui minores et lanuginem molliorem habent, vide Hesych. in bru/ttoi, et Salmas, ad Solin. p. 1125. Inde vox translata ad castanearum operimenta et calicem, qua de re idem agit p. 175. et 601. Ibid. Vide quoque in voce Erinaceus.

ECHINUSSA ins. Euboeae vicina, quae postea Cimolus dicta est Plin. l. 4. c. 12.

ECHION [1] unus eorum, quorum opera [orig: operâ] adiutus Cadmus Thebas aedificavit, unde et Thebani Echionidae, et Thebae Echioniae, Ovid. Trist. l. 5. Eleg. 5. v. 53.

ECHITES gemma vipereas habens maculas, unde nomen, memoratur Plin. l. 37. c. 11. ab e)/xis2, Lat, anguis. Sicut ophites a serpentis similitudine appiellationem accepit: quid autem inter utrumque hoc genus discriminis sit, vide supra in voce Anguis.

ECHO [1] nympha Cephissi amnis accola, quae Narcissi amore capta, cum ab illo sperneretur, doloris impatientia [orig: impatientiâ] contabuit, et corpore in saxum converso, nihil peaeter vocem retinuit. Ovid. Metam. l. 3. v. 358.

Nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo.
Corpus adhuc Echo, non vox erat, et tamen usum
Garrula non alium, quam nunc habet oris habebat.

Allegorice sig. iactantiam, haec spreta mutatur in sonum, h. e. in rem inanem. Significat etiam Echo vocis reper cussionem; inde resonabilis Ovid. et reparabilis Persio Sat. 1. v. 102.

dicitur, Fit praecipue in convallibus et locis concameratis, ubi scinditur resultans aer; et acceptae voces numerosione repercussu multiplicantur, nomenque Echo eiusmodi voci Graecis datum ast, ut scribit Plin. l. 2. c. 44. quoniam non est vagandi liberrimus campus, sed obiecta reflectitur. Quae res etiam multas voces multis in locis reciprocas facit, sicut in urbe Cyzico turres septem acceptas voces multiplicant. Et Olympiae porticus fuit, quam Heptaphonon appellabant, quoniam septies eadem vox ibi reddebatur. Lucret.

Sex etiam aut septem loca vidi reddere voces,
Unam cum faceres, ita colles collibus ipsi
Verba repulsantes iter abant verba reserre.

Rursus Hylan, et rur sus Hylan per longa reclamat
Avia; responsant silvae et vaga certat imago.

ECHO [2] Gr. h)xw\, aeris et linguae filia Auson. Varroni in Sesquiulysse, Pieridum comes, quae tenet cavataputri gelu montium saxa, Latinis alias imago; oritur Plin. l. 2. c. 44. cum montium flexus crebrique vertices et conflexa cuoito, aut confracta in humeros iuga, concavi vallium sinus scindunt inaequaliter inde resultantem aera, Et quidem Metellae Crassi uxoris sepulchri editiore Appiae voae in loco conspicui effigiem edidit Lafrerius: id quod ita constructum est, ut Echo quinquies totidem verborum sententiam regerat Cyzici tutris fuit, acceptae vocis nomen numerosiore repercussu septies multiplicans, quod ibi casu contigit: Olympiae autem arte, in porticu, quam ob id heptaphonon appellabant, quoniam tot vicibus eadem vox reddebatur, uti diximus iam suo loco. Casp. vero Barthius in ripa Rheni, inter Confluentiam et Bingium, septies decies redditum ab Echo sonum se numerasse, narrat Animad. ad Stat. Theb. l. 6. v. 30.

Echometra, in Musaeo Kircheriano, memorantur, Georgio de Sepibus in Descript. eius. p. 17.

ECKARDUS primus Abbas Urangelianus, in Dio. Herbipolit. sub Conrado III. Chronicon, Epistolas et Sermones scripsit, ut et Facem monachorum. Circa A. C. 1130. Trithem. Car. Possevin.

ECKERARDUS Decanus Sangall. auctor vitae S. Notkeri, Canis. t. antiq. Lect. Latine vertit vitam S. Galli, a Ratperto Germ. scriptam. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 57.

ECKIVS seu ECCIUS Ioh. Theologus, Ingolstadiensis obeliscis notat Lutheri propositiones de Indulgentiis, A. C. 1518. Disputat Lipsiae cum eo de primatu Papae, de Paenitentia, de Purgatorio et de Indulgentiis, 4. Iul. A. C. 1519. coram Georgio D. Sax. victus exclamante Duce, sive sit iure humano, sive divino Papa, ipse est Papa. Cum Carolostadio, de libero Arbitrio, d. 27. Iun. eiusdem Anni: Cum Melanchthone aliisque Theologis, Wormatiae, per triduum, de peccato origims, post Baptismum remnente, colloqutur, A. C. 1541. sed Caesareo mandato interrumpitur, confabulatio et Ratisbonam reicitur, etc. Obit A. C. 1543. Aet.

ECKLESTON seu ECLESON Minorita Angl. sui ordinis Chron. scripsit. Item de persecutione Iacobinorum contra Franciscanos, Gesner, bibl. Possevin. App. sacro. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. ult.

ECLECTICI Gr. *)eklektikoi\, dicti sunt Philosophi, e)kleca/menoi ta\ a)re/skonta e)c e(ka/s2hs2 tw=n ai(re/sewn, seligentes quae placerent, ex qualibet secta, Suid. ex qualibet nempe, quod optim um videbatur: nullius in Magistri iurantes verba. Unde illos etiam *)analoghtikou\s2, ipsi autem sese, teste Laert. filalh/qeis2 nuncupavere [orig: nuncupavêre]. Origo sectae a Potamone Alexandtino, qui Caesaris Augusti ac Tiberii temporibus cum viveret, pertaesus cum Pyrrhoniis ac Scepticis de omnibus e)pe/kein, sectam Eclecticorum, Lat. Electivam Vossio, instituit. Praestantia sectae ex eo elucet, quod tanta sit imperfectio humani intellectus, ut ex vetustis illis sapientibus, nemo potuerit omne verum perspicere: unde videndum, non quis aliquid dicat, quam quid aliquis dicat. Itaque postquam hoc philosophandi genus a Potamone introductum est, fere praestantissimi quique illud am plexi fuere [orig: fuêre]: In his Sorion, Senecae Magister, Sen. Ep. 8. Ammonius Plutarchi Praeceptor, qui vixit tempotibus Neronis et Vespasiani. Nec Plotinus ab eo alienus fuit, Porphyr. in vita eius. E Christianis quoque non aliam phiolophandi rationem magis probavit. Clemens, ut patet ex l. 1. Stromatum. Im o et Origenem, quod ex Philosophis singulis verum excerpere soleret, laudavit discipulus suus Gregorius Thaumaturgus. Idem Lactantius laudat instit. Div. l. 2. Sed ut optimum ac laudatissimum est, ita quoque difficillimum hoc Philosophandi genus: quare hebetes et inettes facile haec secta arcet. At non item eos, qui ingenii acie et iudicio valent, dummodo magno flagrent amore veritatis ac virtutis, Inexamine autem tot sectarum, primum videndum, quid quisque dicat, cur ita dicat, quid adversae parti respondeat. Quibus perpensis dispiciendum, an partes conciliari possint: quod si fieri non possit, exanimandae illae sunt, nec cum Epicureis ad solum sensuum krith/rion, aut ad solam rationem, sed ad utrumque, ut Potamo fieri iubebat. Quae duo eo maiori studio iungenda, quod videamus deceptos, non Philosophos duntaxat, sed quosdam etiam ex magnis Ecclesiae Doctoribus. Ut qui terram, quia sic videatur, planam existimantes, sensu decepti Antipodas negant. Praeterea, Disputationes institui, quibus veritas examinetur, utilissimum: Ita si sectam hanc sequamut, futurum ut non Ionici simus, vel. Italici, vel Eleatici, non Platonici vel Peripatetici, non Stoici vel Epicurei; non Sceptici, vel cuiusdam alterius sectae, sed haec omnia, Flores enim ex omnibus sectis legemus et inde corollam plectemus capiti nostro, quae quanto plus traxerit ex vero bonoque, tanto erit pulchrior atque odoratior, tanto etiam minus marcescens. Ioh. Gerh. Voss. Hist. Philos. l. 3. c. ult.

ECLECTUS unus ex Veri Imp. libertis, qui postmodum Commodum Imp. occidit, Capitolin. in Vero, Habuit et alios libertos Verus improbos, Coeum et Eclectum, coeterosque, quos omnes Marcus, post mortem Veri, specie honoris abiecit, Eclecto retento, qui postea Commodum filium eius occidit.

Ex ECLIPSI Divinatio vide supra Divinatio: aliquid etiam infra in verbo Ruhere, in voce Tinnitus, it. Vince Lunae.

ECLOGARII homines dicuntur eruditi, qui olim quidquod sere legebant librorum, ex iis selectiora in suos usus excerpebant. Sic Eclogae reperiuntur e Diod. Et Polyb. e. Ctesia et Theophrasto, e Strab. etc. Unde et Poemata, imitatione expressa Eclogae vocatae. sunt; ut Bucolica Maronis e Theocrito, Sed et loci insignes *)eklogai\ nuncupantur, quod excerpi notarique potissimum soleant. Sic in Vita Aeschyli, *dio e)klogai\ men par' au)tw=| kataskeuh=| diafe/rousai, pa/mpollai a)n eu(reqei=en, ut annotavit Hadr. Turneb. Ad. l. 9. c. 15. apud Ioh. Calvin. Lex. Iurid. Imo Casp. Barthio omnes mediocres cantiones, quae librorum titulos non ferrent, hoc nomine insignire consuevisse Antiquitatem, notat Animadvers. ad Pap. Stat. l. 4. Sylv. I. Ita Poeta hic Ep. l. 3. Sylv. praemissa [orig: praemissâ], Summa est Ecloga, inquit, qua [orig: quâ] secedere mecum Neapolim Claudiam meam exhortor. Et Praef. l. 4. Sylv. Iuncta est Ecloga ad municipem meum Iulium Menecratem. Pariter de Idylliis suis Auson. Praesat. Cupidinis crucisixi, Verum quid ego huic eclogae studiose patrocino? Certus sum, quodcumque meum scieris, amabis. Neque aliter Horatii Satyras in vetustissimis exemplaribus inscriptas invenit Iac. Cruquius, ut in Prolegomenis earum longo sermone testatur etc.

ECNIBALUS primus Tyriorum Iudex, Apud hos enim, in Insula, postquam urbs vetus a Nebucadnezare excisa fuerat, aliquandiu, Regum loco, *dikastai\ katesta/qhsan, Iudices constituti sunt: quorum primus, post Baalem Regem Ecnibalus Baslachi, iudicavit menses 2. Chelbes Abdaei m. 10. Abbarus Pont, Max menses 3. Mytgonus et Gerastr atus abdelimi Annis 6. inter quos Balatoros regnavit. Anno uno. Vide Fragmentum insigne Annalium Tyrior. apud Ioseph. c. Apionem p. 1046 et supra in voce Balatoros.

ECNOMUS [1] mons siliciae, in ora matis Afr. ad ostia fluv. Himerae, ad quem Daedalium Phalaridis castellum, ubi bos aeneve servabatur. Hodie Monte d'Alicata, in valle Neaetina et limite vallis Mazarae, Fazello. Medius inter Gelam ad Or. et Agrigentum ad Occ. 15. mill. ab utraque. Baudr.

ECNOMUS [2] propugnaculum in ora Siciliae in Austr. apud Gelam urb. ubi et Phalarium alterum propugnaculum Poggio Muciacco Tho. Fazello. Vide supra.

Et ita corrigit auctorem Scholiorum in Aristophanis Crabron. Florens Christianus, eumque ait Satyros scripsisse. Vulgo legitur Phantides, p. 516. A.

ECPHANTUS [1] Equitatus Syracusani Magister, cuius Equites muricibus induit, et per peltastas cecidit Nicias Atheniensis. Polyaen. l. 1.

ECPHANTUS [2] Syracusanus, philosophiam professus, qui Deum mentem et animum esse existimavit, ut Origines scribit.

ECPLETHRISSATIO Graece e)kpleqrismo\s2, xercitationis genus, de quo vide infra, in voce Plethrum.

ECTENAE vel ECTENI Graeciae pop. qui primum Thebas incoluere [orig: incoluêre] in Boeotia. Pausan. Lycophr. Pestilentia [orig: Pestilentiâ] interiisse ferunt, Pausan. l. 9. Eorum Regem Ogygem. a quo Thebae postmodum Ogygiae dictae fuisse, docetex eodem Marsham. Canone Chron. Sec. VI.

ECTHESIS libri nomen. Cum enim Sergius Constantinopolitanae Eccl. praefuisset, Antiochenam vero Athanasius, haeresis Monothelitarum faber, regeret: errorem hunc iste Heraclio Imp. propinavit, qui a Sergio et Cyto Alexandrino Patr. seductus, ipse opinionem imbibit: mox Synodo coacta [orig: coactâ] a Sergio haeresis publicata et Ecthesis in eam rem edita est, quam brevi tamen Italiae et Africae Epp. refutarunt. Circa A. C. 639. Eutrop. l. 18. Cedren. in Hist. etc. Hinc disputationes acerrimae, quas Constans, nepos Heraclii, ex consilio Pauli Ep. urbis, edicto typo, sopivit, A. C. 648. Trullana [orig: Trullanâ] postmodum Synodo, sub Constantino Pogonato, haeresis damnata est, A. C. 680. 681. Vide Signon. Hist. l. 2. Collectanea Athanasii, edita a Sirmondo, et Ioh. Forbes. Instruction. Hist. Theologic. l. 5. c. 1. §. 2. et 9. nec non c. 25. §. 35.

ECTODURUM Sansoni est Leutkirch urbs Imper. et libera Germ. in Suevia, ad amnem Eschach, qui paulo infra cadit in Ilarum fluv. 3. leuc. a Memminga in Austr. 6. a lacu Brigantino in Ort.

ECTRAPELI apud Plin l. 7. c. 16. ubi de ratione partuum, Sesquipedales gigni, quosdam longiores, in trimatu implentes vitae cursum, haud ignotum est. Invenimus --- --- Euthimenis filium, in tria cubita triennio adolevisse, incessu tardum, sensu hebetem; et iam puberem factum voce robusta [orig: robustâ], absumptum contr actione membrorum subita triennio circumacta. Ectrapelos Graeci vocant eos: in Latino non habente nomen; quasi th=s2 koinh=s2 a)nqrw/pwn au)ch/sews2 e)ktrepome/nous2, prodigioso incremento augescentes, sicque ab usitato nostrorum corporum modo disceentes. Hoc sensu e)ktra/pela zw=on occurrunt apud Hermogenem peri\ *politikou= lo/gou. Vide Dalechamp. Not. ad l.

ECTYPA apud eundem Plin. l. 35. c. 12. ubi de Plastices inventoribus, Primus (Dibutades) personas tegularum extremis imbricibus imposuit, quae inter initia protypa vocavit. Postea idem ectypa fecit: Graece e)/ktupa, aliter e)kfanh=, dicuntur simulacra seu imagines; quae totae et apparentes ex omni parte eminerent; sicut pro/s2upa, quae velut adfixae unum tantum latus ostenderent. Sic in caelatura *)/ektupon, stans extra, exposuit Satyric. Iuv. l. 1. Sat. 1. v. 75. ubi de capro, in vase illo Veterum carminibus nobilitato.

Criminibus debent hortos, praetoria, mensas,
Argentum vetus, et stantem extra pocula caprum.

Vide Salmas. ad Solin. p. 1046. et supra ubi de Caelatura, ac infra in voce Pephana.

ECULEUS torquendi instrumentum, apud Vett, celebre. Catasta fuit lignea, cochlea, ad intendendum ac remittendum apta; atque ad torquendos homines, ut facti veritas eliceretur, instituta. Tormenti vero genus erat huiusmodi: ubi catastae huic brachia pedesque eius, qui torquendus erat, nervis quibusdam, quae fidiculae dicebantur, alligaverunt [orig: alligavêrunt]; tum catasta intenta atque in altum erecta, ut ex ea quasi e cruce quadam miser ille penderet, primum compagem ipsam offium illius divellebant. Deinde candentibus eiusdem corpori laminis admotis, atque bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis doloris acerbitatem augebant, vide Sigon. de Iud. l. 3. c. 18. Sozomeno Hist. Eccl. l. 5. lignum tortorium. Prud. in Hymno D. Vincentii, stipes noxtalis vel car cer alis appellatur sub calcem. Qui igitur in Eculeo torquebantur, pendebant brachiis pedibusque retortis extenti, nervis sc. quibus devincta membra erant. propter summam intentionem crepantibus. Utque incitandi doloris causa [orig: causâ] fidiculae tendebantur, sic eiusdem remittendi eaedem laxabantur. Extorquendae autem de servis veritatis gratia [orig: gratiâ] Eculeum adhibitum fuisse, docet Cic. pro Deiotaro, et pro Milone. Translatus inde eius usus est, ad cruciandos homines, et acerbiore afficiendos supplicio, quod in Christianis Martyribus in primis patuit. Nomen ei ab equo, quasi Equuleus, non quod ei reus velut equo insideret, sed quod ille funibus constrictus exiliret; sic ut manibus anteriori, pedibus vero posteriori Eculei parti alligatis in aerem elevaretur, simili modo, quo illi, qui cruci affiguntur, in sublimi pendent. Vide Thom. Godwyn. tr. Angl. cui titulus Antholo gia Rom. l. 3. s. 3. c. 7. et infra in voce Fidiculae.

EDANA urbs iuxta Euphratem, quam Phoenices habitarunt, ab Edano duce dicta. Steph.

EDAPTEON Graece *)edaptew\n, pop. Atticae, cuius memoriam servat vet. Inscr. haud procul Athenarum urbe,

*x*a*i*r*e
*a*h*h*n*a*e*i*s *q*e*k*r*i*t*o*u *e*d*a*p*t*e*w*n
*f*a*u*s*t*o*s *l*e*o*n*t*o*s *m*e*i*l*h*s*i*o*s.

EDBALDUS Rex Cantii, post Ethelbertum Patrem, novercae maritus, Paganismum, spreta [orig: spretâ] Christi fide, amplexus, in omnia vitia praeceps ruit. Hinc phrenesi afflictus, postquam ad se rediit, vitiorum callem paenitentia remensus est. Obiit A. C. 640. Regn. 25. Beda, Hist. l. 2. c. 4. 5. etc. Polydor. Virg. Hist. Angl. l. 3.