CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EFFASCINATRICES Familiae memorantur Plin. l. 7. c. 2. in Africa, quarum laudatione intereant probata, are scant arbores, emoriantur infantes: in Triballis et Illyriis, qui visu quoque effascinent interimantque quos diutius intueantur, iratis praecipue oculis: in Scythia similiter feminae quae vocantur Bithyae: in Ponto, Thibiorum genus --- quorum notas tradit in altero oculo geminam pupillam, in altero equi effigiem in Aethiopia, Pharnacum genus, quorum sudor tabem contactis corporihus afferat: Haud procul urbe Roma [orig: Româ], in Faliscorum agro, familiae Hirpiae, quae sacrificio annuo, ad montem Soractem. Apollini fieri [orig: fíeri] solito, super amhustam ligni struem ambulantes, non aduruntur etc. ad quod vide Notas Iac. Delechampii, ut et hic passim.

EFFATUM vox auguralis, vide supra Dedicandi ritus, item ubi de Auguribus.

EFFIGIES apud Gentiles, primo Deorum, inde Hominum, solebant exprimi, sed non Plin. l. 34. c. 4. nisi aliqua [orig: aliquâ] illustri causa [orig: causâ], perpeturtatem merentium, primo sacrorum certaminum victoria [orig: victoriâ], maximaeque Olympiae: ubi omnium, qui vicissent, statuas dicari mos erat. Eorum vero, qui ter ibi superavissent, ex membris ipsorum similitudine expressa, quas iconicas vocant. Athenienses nescio an primi omnium Harmodio et Aristogitoni tyrannicidis publice posuerint statuas --- --- Excepta deinde res est, a toto orbe terrarum humanissima [orig: humanissimâ] ambitione. Et iam omnium municipiorum foris statuae ornamentum esse caepere [orig: caepêre], prorogarique memoria hominum et honores legendi aevo basibus inscribi ne in sepulchris tantum leger entur. Mox forum et in domibus privatis factum, et in atriis. Honos clientum instituit sic colere patronos. vide quoque ubi de imaginibus ac Simulacris. Hinc effigiare, pro formare, in imaginem aliquam, adorationi expositam, Papias: de quo verbo multa Savaro ad Sidon. Apollin. l. 6. Ep. 12. aliquid etiam Geverh. Elmenhorst. aliique ad illa Minucii Fel. Lapides, effigiatos, et unctos et coronatos, Cuiusmodi lapidibus rudes oppositi, quos tamen et ipsos adorationem invenisse, dicemus infra.

EFFORCIATI Nummi in Charta Bernardi Ep. Santonensis A. C. 1151. apud Sammarthanos dicebantur, quorum materia purior minusque adulterata erat. Sic Moneta fortis vel fortium, librae fortes, etc.

EFFRACTOR apud Firmicum Astronom l. 4. c. 50. qui cum Effractoribus vel furibus conscientiam iungunt: plenius Effr actor domorum, apud eundem l. 6. c. 3. Famosos domorum effr actores reddet, et qui armati gladio quiescentibus hominibus et patrimonii iacturam et vitae discrimen infligant: integre, domos qui effringit noctibus, apud Arnob. l. 2. Graece *qurepanoi/kths2: Latine porro Effractarius quoque et molliori nomine Apertulanus, quod genus hominis, ex verbis inprimis ultimis Firmici clarum, Cuius criminis cognitio ad Praefectum Vigilum pertinebat, Paulus in l. 3. ff. de Officio Praef. Vig. poena fuit mors, etiam e)p' au(tofw/rw| infligenda, ex Lege sacra, et Tabb. XII. Nocturnum furem quoquo modo etc.

EFLIA aliis EIFLIA pagus, inter Trevirenses et Agrippinenses, sed Agrippinae proprior, cui Tolbiacum, castrum ab Agrippina civ. leuc. 16. distans attribuitur. Tabulae illum collocant circa Monasteria Prumiam, Malmundarum et Stabulaus, non longe a Prumiae et Celbis fluvii fontibus, Hadr. Vales. Notit. Gall.

EFFLUI Germaniae Septentrionalis pop. Tacito, Livones hodie quibusdam. Vulgo Liflandt.

EFFRONTES Haeretici, circa A. C. 1534. qui frontem scalpello radentes, sanguinem eliciebant, dein oleo vulneri illito, quod loco Baptismi illis fuit. Spiritus [orig: Spiritûs] S. divinitatem insuper negabant. Erasm. ep. ad Luther. Florimund. l. 2. c. 16. n. 5. Gautier. in Chron. sec. 16. c. 16.

EGA Hisp. fluv. Oritur in Alava prov. dein per Navarram, Estella [orig: Estellâ] rigata [orig: rigatâ], in Iberum fluv. se exonerat, e regione Calaguris.

EGARA urbs alias Laletanorum, nunc opp. Cataloniae, Terrassa, versus montes 6. leuc. a Barcinone in Bor. totidem a Minorissa in Eur. 3. a Rubricato fluv. in Ort.

EGBERTUS [1] Rex Cantii in agnatos saevus, Obiit A. C. 675. Regni 9. Item, Rex Northumbriae, qui Pictis se opposuit, amicus Alcuini, Polydor. l. 4. Vide quoque Egebertus.

EGBERTUS [2] West-Saxonum Rex, Anglo-Saxonum heptarchiam in Monarchiam commutavit, ac abrogato Saxonum nomine universam gentem appellari voluit Anglos et Regnum Angliam, A. C. 800. Georg. Horm. Orb. Imp. p. 314.

EGBERTUS [3] Marchio Saxon. a Gregorio VII. Victore III. et Urbano II. contra Henricum IV. Imp. suscitatus. Idem Hermanni. Princ. Lucemburgici, contra Henricum, electi partes tuitus, eo occiso, se Imp. fecit, A. C. 1088. paulo post prope Brunsvicum, in molendino, ab Henrici militibus occius. Berthol. Hist. sui temp. Sigebett. in Chron.

EGBERTUS [4] vel ECHEBERTUS Abbas S. Florini, in dioecesi Trevirensi, Sub Conrado III. et Friderico Barb. scripsit vitam sororis suae S. Elizabethae, et 13. Sermones c. Catharos. Bibl. PP. t. 4. Phil. Bergamus. A. C. 1157. Voff. de Hist. Lat. l. 2. c. 53.

EGEBERTUS Rex Saxonum Occid. post Britticum, a quo pulsus, ad Carolum Mag. se recepit, inde, Britrico mortuo, a subditis receptus. Domitis Insulae Regulis primus Anglorum Rex Wallos domuit, Bertusthum Merciorum, Ethelwolfum Cantianorum, Suthredum Saxonum Reges, et Northumbros vicit, quorum regna suo imperio adiecit. Primus omnium nomen Angliae insulae imposuit, sub regni finem a Danis impetitus, Obiit A. C. 837. Regni 37. Gul. Malmesburius, l. 2. Polyd. Virg. l. 4. et 5 Duchenius l. 6.

EGELASTE opp. Hisp. citer. pop. Egelastani Plin. l. 3. e. 3. et Strab. hodie Yniesta Castellae regni opp. Clusio.

EGELIDUS hunc Tusciae amnem esse, et hodie Freddano dici fabulatur Leander ex Annio. Hunc enim Egelidum uterque citat ex Virg. Aen. l. 8. v. 610.

EGEMON Poeta, qui scripsit bellum Leuctricum Thebanorum et Lacedaemoniorum. Vide Hegemon.

EGENORUM Iura apud Hebraeos olim insignia fuere [orig: fuêre]. Eorum enim, quae illis ex lege sacra debebantur, genus faciunt septuplex. Primum est Angulus segetis. II. Spicilegium. III. Racematio. IV. Acini decidui. V. Quod per oblivionem relictum. VI. Decima pauperis, et VII. Eleemosyna: quae cuncta nomine [gap: Hebrew word(s)] Munerum, quae pauperibus danda, veniebant. Xenodochia vero primus in ea gente Hyrcanus instituisse legitur, apud Hegesipp. l. 1. c. 1. Unde de illo Ioseph. Antiqq. l. 13. c. 16. *prw=tos2 i)oudai/wn cenotrofei=n h)/rcato. Insuper instituti sunt qualibet in urbe ac oppido [gap: Hebrew word(s)] Exactores Eleemosynae, quemadmodum apud Christianos fieri videmus, qui hebdomadatim seu a vespera Sabbathi in vesperam eo nomine diligentius colligerent erogarentque nummos, alimentaid genus alia. Reponebant autem hi nummos in [gap: Hebrew word(s)] arca, alimenta vero in [gap: Hebrew word(s)] scutella : Collectam dein eleemosynam, (quae si non talis esse, qualis foro placeret: sub plagarum poena, exigebatur) erogabant et de aliorum quoque inopia, atque erogationis modo, decernebant, v g. Qui haberet (vespera [orig: vesperâ] Sabbathi) duo prandia, ei non licuit ex scutella erogari. Qui habuerit quatuordecim, ei non licebat erogari ex arca, non sc. in alimenta, etc. Quousque vero haec iura extenderentur ad egenos Gentiles, ut et alia in hanc rem, vide apud Ioh. Selden. de Iure N. et Gent. iuxta Disciplin. Hebraeor. l. 6. c. 6. plura infra, ubi de Paupertate.

EGERIA [1] Nympha, cui sacrificabant praegnantes, quod eam putabant facile fetum alvo egerere. Festus. Numa Pompilius, referente Plutarch. quo maiore in veneratione esset apud populum, simulabat sibi esse nocturnos congressus cum Egeria nympha, velut cum coniuge. Florus ubi de Numa; l. 1. c. 2. Haec omnia quasi monitu deae Egeriae, quo magis harbari acciperent. Iuv. Sat. 3. l. 1. v. XI.

--- --- madidamque Capenam
Hic [orig: Hîc] ubi nocturnae Numa constituebat amicae.

Hinc fingit Ovid. Met. l. 15. v. 547. et seqq. Egeriam luctu, ob Numae discessum, conversam esse in fontem.

Non tamen Egeriae luctus aliena levare
--- - donec pietate dolentis
Mota soror Phoebi gelidum de eorpore fontem
Fecit;

Graeci nunc *)/hgeiran, nunc *)egeri/an. appellant. D. Augustin. l. 7. c. 35. de C. D. fontem ait fuisse ac spumam hydromantiae. Erat autem Egeriae lucus et fons Romae extra portam Capenam. Vide Liv. l. 1. Flor. l. 2. c. 3. Nic. Lloyd.

EGERIA [2] Vallis sive Aquae regiae, unus extribus conventibus, Tuginorum Reip. Germ. Egry. Vide Stumpf. l. 6. de Turgaea c. 30. Simler. de Rep. Helv. Item lacus cognom. ibidem. Hic [orig: Hîc] Leopoldus Archidux A. C. 1315. d. 26. Nov. victus a Suitiis est; qui cum lacus ab una parte, ab altera editissimi montes viam militarem eingerent, primum ingentia saxa et vastas trabes e summo monte in exercitum Ducis devolvere lapidesque in hunc usum congestos, in Equitatum spargere coeperunt [orig: coepêrunt]. Mox copias hostium turbatas ex edito conspicati, instructa acie a fronte adorti sunt, ingentique strage affecerunt [orig: affecêrunt], Idem.

EGERIUS Aruntis, Tarquinii Prisci Reg. fratris, fil. Damarati Nepos, qui natus post Patris mortem, cum testamento ab avo praeteritus esset, omniaque bona Tarquinio Prisco cessissent, ab inopia Egerii praenomen habuit; de quo vide apud Dionys. et Liv. plura. Is Collatia [orig: Collatiâ] a Prisco Rege capta [orig: captâ], ibique in praesidio relictus, Collatini cognomen primus invenit, quod diu Collatiae praefuisset. Huius fil. secundum Liv. vel Nepos secundum Dionys. fuit Luc. Tarquinius Collatinus, Lucretiae maritus.

EGESARETUS Larissaeus nobilissimus Thessaliae, tempore belli Civilis a partibus Pompeii contra Caesarem, l. 3. Civil. c. 35. Ciceroni ad Serv. Sulpit. Ep. l. 13. vocatur Hagesaretus.

EGESIDEMUS utrum historiam an aliud scripserit, incertum est; historicum quidem est illud, cuius causa laudatur Plin. l. 9. c. 8. et Solin. c. 18.

EGESTA [1] filia Hippotis Troiani, quam, ne marinae belluae ob periuria Laomedontis secundum Apollinis responsa traderetur, pater im positam naviculae misit, quo fors tulisset; quae tandem in Siciliam delata, a Criniso fluv. in canem converso compressa, Acesten edidit. Vide Crinisus.

EGESTA [2] civitas in Sicilia, quam Aeneas condidit, et ab Acestis matre Egestam nominavit, quae postea Segesta dicta est. Steph. ab Egesto Troe sic nominatam scribit, et calidas aquas ibi scaturire. Diod. l. 20. scribit, hanc ab Agathocle excisam, et transfugis ad habitandum concessam, ac Dicaeopolin ab eo appellatam.

EGESTUS Numitoris fil. Frater Rheae Sylviae, ab Amulio caedi sororis adiectus, ne quis stirpis virilis superesset.

EGEUS vel HEGAI Eunuchus Persarum Regis. Esth. c 2. v. 3. i. e. mediatio, sive loquela, vel gemitus, aut ablatio.

EGGENBERGICA Familia Germaniae in Styria illustris, cui praecipuum axioma intulit Ioh. Ulricus, officiis et gratia [orig: gratiâ] apud Ferdinandum II. Imp. celebris ac Principis et Ducis Crumaviensis titulum ab Imp. consequutus: Cui dem A. C. 1654. ius suffragii et sessionis accessit in Imperio, ob emptam Gradisciam. Ipse fatis concessit A. C. 1634. ex Sidonia Maria Thannhusia, pater Principis Ioh. Antonii defuncti A. C. 1649. quo et Anna [orig: Annâ] Maria [orig: Mariâ]

Brandenburgica [orig: Brandenburgicâ] geniti sunt Ioh. Christianus et Ioh. Seifridus Princ. Eggenbergii Duces Crumaviae etc. Ipsius vero Ioh. Ulrici. pater fuit Seifridus D. ab Eggenberg nepos Christophori, pronepos Andreae. Vide Phil. Iac Spener. Theatro Nobilitatis Europeae Parte I. p. 104. ut et in Indic.

EGICA in Hisp Gothorum. Rex XXXIV. duxit Cixilonem, filiam Ervingi, cui successit: mox illam, ob Bambam, vel patrem, vel patruum ab Ervingo occisum, repudiavit, filio ex illo Vitize in Gallicia educato. Iudaeis a Christianismo iterum deficientibus et regno noxiis se opposuit, bonis illorum fisco addictis illisque in servitutem redactis. Obiit A. C. 701. filio successore relicto. Concil. Tolet. l. 16. c. 8. Tudensis, etc. Hic Egica Fasillam ducem Tudensem, (ut eius uxore potiretur) necavit. Vide quoque Vasaeum in Chron.

EGIDIENSES Denarii qui cudebantur, in civ. S. Egidii, vel nummi Comitum Tolosae. qui Comites S. Egidii vulgo appellabantur. Car. du Eresne Glossar.

D. EGIDIUS natione Lemovicus, religionis ac pietatis fulgor, Noviodunensis Ep. Flandros, et Picardos, ad Christi fidem convertit, martyrumque sanctorum plurima construxit monumenta. B. Rhen. l. 1.

EGILIUM seu AEGILIUM Ins. parva maris Tyrrh. alias sub Senensibus, nunc sub magno Hetruriae D. vulgo Il Giglio. Castrum habet cognom. satis munitum, contra piratas, cum oppidulo. Vix 10. mill. a monte Argentario et ab ora Hetruriae. Tota montuosa est, circuitu circiter 18. mill.

EGILVARDUS Germanus, Buchardi Ep. Herbipol. vitam scripsit. Baronius A. C. 748. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 62.

EGINHARDUS Secretarius Caroli Mag. et gener, Monasterium Selinstadiense fundavit, cuius ipse primus Abbas. Scripsit vitam Caroli, Annales Franciae, ab A. C. 741. ad A. C. 829. etc. Epistolae eius a Chemio editae, Psalterii epitomen addidit Trithemius. Obiit A. C. 848. Ludus Ferr. ep. 1. Frotarius Tul. ep. 16. Sigebert. de Viris Ill. c. 16. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 33.

EGIRA seu HEGIRA Epocha Mahometanorum: Mahomet enim scelerum, et seductionis poenam timens, ex Arabia Mecham confugit, a qua fuga sectatores eius annos, qui mere Lunares sunt, numerare solent. Fixa est haec Epocha die Veneris, 16. Iul. A. C. 622. sub Clotario II. Heraclio Impp. et Honorio P. Vide Petav. de Doct. Temp. c. 50. et l. 7. c. 12. Ration. temp. 2. P. l. 4. c. 15. Scalig. de Emend. Temp. Ricciol. Chron. refor. t. 1. l. 2. c. 24. Christmann. Mercatorem, etc. Significat vox Lunam.

EGIRTIUS ; seu EGIRSIUS et GERSIUS fluv. Aquitaniae influens in Garumnam, Gers Vineto. Oritur in sup. Armeniaco tractu, dein Auscios rigat et Lactorium, pauloque infra in Gar. labitur, e regione Agenni. Baudr.

EGITA et AEGITA quae aliis eadem cum Igaedita, Marianae Guimaranes, opp. Portugall. Damasi Papae patria Ferrar.

EGLA uxor David. 2. Sam. c. 3. v. 5. i. e. vitula, sive currus, vel rotunda. 1. Patal. c. 3. v. 3.

EGLINUS Raphael Iconius Germ. Gotz von Munchhoff, perantiquo ad Turgeram feudo oriundus, fil. Tobiae V. D. M. Genevae sub Theod. Beza de Praedestinatione, Basileae sub Grynaeo de Forma Dei et Serv. iuvenis disputavit publice. Inde Neostadium, ad Zanchium et Ursinum audiendum dum se accingit, a Rhaetiae Ordd. ad aperiendam III. Toenum in Valle Tetina Sondiis Scholam vocatus est: qua [orig: quâ] postmodum dissipata [orig: dissipatâ], Tiguri Monasterii mai. Diaconus, N. Test. Professor et Canonicus, constitutus, Cantum Ecclesiasticum primus, ex Senatus iussu, in Ecclesiam introduxit. Post quae Marpurgi Theologiae Professor, obiit A. C. 1622. Aet. 63. Scripta edidit Exegetica, Dogmatica, Prophetica, Chymica (quo in studio infelix) V. P. Freher. Theatro Viror. eruditione claror.

EGLON nomen urbis in tribu Iudae, cuius Regem Dabit cum evocasset in auxilium contra Iosuam et Israelitas Adoni-Bezeck, Rex Ierusalem, et profligati essent magno praelio. stante ad vocem Iosuae Sole, ipsi veor Reges se abscondissent in spelunca urbis Macedae, iussit eos ibi custodiri, postea caesis omnibus, eduxit quinque Reges et suspendit super quinque stipites, et fuerunt [orig: fuêrunt] suspensi usque ad vesperum, Ios. c. 10. v. 3. c. 15. v. 39. Est autem nunc villa praegrandis in 12. lapide Eleutheropoleos. Hieron. in loc. Hebr. Item Rex Moab, a cuius tyrannide Israelitae per Aodum liberati. Iud. c. 3. v. 12. Ioseph antiqq. l. 5. c. 5. A. M. 2641.

EGMONDANA Familia Belgii, inter praecipuas, multis iam feculis floruit: in qua sub principium saeculi 15. diversae lineae in Ioh. et Mariae Arculeae filiis coeperunt [orig: coepêrunt]. Ex illis enim prior Arnoldus D. Geldriam rexit, et filium nepotemque habuit sucessores. Fuit is fil. Ioh. Dni. de Egmond qui obiit A. C. 1451. ex Maria praefata: atque ex Catharina Clivia ac Iuliacensi, Adolphum genuit Geldriae et Iuliae Ducem; qui defunctas A. C. 1477. ex Catharina Borbonia, filia Caroli I. Duc. Borbonii reliquit Carolum de Egmond Duc. Gelriae ultimum: Obiit autem is A. C. 1538. nulla ex Elisabetha fil. Henrici Duc. Brunsvicensis et Lunaeburgensis prole suscepta [orig: susceptâ]. Alter Ioh. fil. Dn. Iselstenii iterum duos genuit, Ioh. I. Com Egmondanum et Fridericum Com. Burae, cuius hereditas, per proneptem, Vilhelmo Principi Arausionensi allata est.

Illius ex Magdalena Werdenbergia, fil. Ioh. II. obiit A. C. 1528. Pater ex Francisca Lucemburgica Gaverae Principe, Lamoralli, seu Amurathis Com. Egmondani, Principis Gaverae, in Belgicis Annalibus celeberrimi, decollati Albani Ducis iussu sA. C. 1568. Quo, et Sabina [orig: Sabinâ] Palatina [orig: Palatinâ], filia [orig: filiâ] Ioh. II. Com. Palatini Rheni in Simmeren, nati sunt Philippus, qui obiit A. C. 1590. Lamorallus, Carolus, Eleonora, (defuncta A. C. 1582. ux. Georgii de Horn Com. de Hautekerke ) Sabina (ux. Georgii, Eberhardi Com. Solmensis) Maria Christina (uxor Gulielmi Lalan. Com. de Hochstraten primo, dein Odoardi Borno vill. Cappers. Com. Henin. tandem Caroli Com. Mansfeldii) Maria Monialis, Magdalena, Anna Monial. Ioh. et Philippa. Vide eundem Spener. ubi supra tom. II. p. 24.

EGNATIA [1] Maximilla Galli Glicii uxor, quae virum indicio Quintiani in Pisoniana coniuratione et ob amicitiam Senecae infamatum magis, quam convictum, in exsilium comitata est magnis primum et integris opibus, mox ademptis, Tacit. Ann. l. 15. c. 71.

EGNATIA [2] seu GNATIAIGNATIA Strab. Peucetiae in Italia opp. in ora maris Hadr. est, hodie callapsum quidem, sed eius bustum Nazzo vocari testatur Niger. Baudrando nunc vicus est regni Neap. in prov. Bariana, Torre d'Anasso vulgo. 5. mill. a Monopoli in Ort.

EGNATIUS [1] praenomine Publius habitu et ore auctoritatem Stoicae Sectae praetulit; animo perfidiosus et subdolus avaritiam ac libidinem occultans, Bareae Sorani cliens, vendidit pecunia [orig: pecuniâ] falsum testimonium, ad opptimendum Patronum. Idem filiam Bareae Sorani Serviliam, cum ipsius hortatu ad magicam descendisset, Neroni detulit. Initio Imperii Vespani a Musonio Rufo in Senatu accusatus. Tacit. Hist. l. 4. c. 10

EGNATIUS [2] Capito vir Consularis, inter occisos a Commodo Imp. apud Lamprid.

EGNATIUS [3] Ioh. Baptista Venetus, virtute, probitate, eloquentia [orig: eloquentiâ] ac eruditione inclitus, discipulus Angeli Politiani, M. Anton. Sabellico in munere docendi publico successit, ille per 40. Annos cum gloria defunctus Scripsit de Principibus Rom. aliaque bene multa. Obiit. A. C. 1553. Aet. 80. Thuan. Erasmus in Cicer. Possevin. Biblioth. l. XVI. Sect. 3. c. 4. Anton. Teissier in Elogiis etc. Vide et Iohannes B. Egnatius.

M. EGNATIUS Rufus, aedilis, sub coniurationis crimine in Augustum oppressus.

EGNATULEIUS Honoratus Nobilis Rom. sine causae dictione interemptus, iussu Severi, Spartian.

EGORIGIUM Legio XII. nunc vicus Rut, ad fluv. Gelbim, in ditione Trevir. vertus confin. Dic. Iuliacensis, Cluver 8. leuc. a Treviris in Bor. 8. a Colonia Agr. in Austr.

EGOSA opp. Castellanorum olim Hisp. citer. in Catalaunia, nunc pagus Gaudena, teste Moletio. Baudr. nunc Castell follit, oppidul. munitum Cataloniae in colle, iuxta Fluvianum amnem, 6. leuc. Hisp. a Vico in Bor. paulo amplius a Gerunda in Circ.

EGRA urbs permunita, a fluvio, cui adiacet, dicta: olim Imperio Romano, hodie Bohemiae regno subiecta. Ptol. Menosgada vocatur. In eius arce occisus est Fridlandiae D. 20. leuc. a Praga, in Occ. 12. a Pilsena. Item urbs Arabiae iuxta sinum Aelanitem. Steph.

EGRANNIA alias EGRENNIA recentioribus Egrenius, vulgo Egreines, quibusdam trunco nomine Grane, fluv. est Galliae, unus ex quatuor illis, qui apud Abrincatuos, in colle Brimbalio, la Bute de Brinbal, orti, suo quisque alveo in diversa decurrunt. Attingit Longiledum Abbatiali Monasterio clarum Lonle, vicumque S. Marci ad Egranniam S. Marc de Grane, aut potius d'Egrane, ubi Varenna [orig: Varennâ] excipitur, mox Meduanam aucturo. Reliqui amnes tres sunt Seva, Viria et Nigra Aqua. Vide Hadr. Vales. Not. Gall. in voce Abrincatui.

EGREGIATUS seu EGREGII titulus honorarius, iis ut plurimum, qui in Palatio militaverant, concessus, aut quibus provinciae fuerant commissae; Primipilaribus item, post emeritam militiam et Caesarianis, ut est in Cod. Th. l. 1. de Honorar. codicill. l. 3. de Cohortal. l. 1. de Caesarian. leg. 5. de Decurion. ex quibus colligitur, Egregiatum dignitate Perfectissimatu fuisse inferiorem. Respexit huc Lactant. Divin. Institut. l. 5. c. 13. Nemo denique Egregius, nisi qui bonus: nemo Clarissimus, nisi qui opera [orig: operâ] misericordiae largiter fecerit: aut Perfectissimus, nisi qui omnes gradus virtutis impleverit, apud Car. du Fresne in Glossario.

de EGRIGORIS titulus libri, qui sub nomine Henochi circumfertur, h. e. de Angelis: a Graeco grhgorei=n, vigilare. Clemens Alex. Paedagog. l. 2. c. 7. Beati enim, qui ad ipsum vigilarunt, se ipsos assimilantes Angelis, quos nos Egrigoros, h. e. Vigilantes vocamus.

EGURRI seu EVOGARRI Plin. Hisp. Tarrac. pop. Asturibus vicini, quorum opp. Forum Egurrorum, Medina de Rio secco, teste Vasaeo. Vide Forum. Aliis est Montefurado, opp. Gallaeciae, ad Burniam fluv. longe a Methimna sicca, in Occ. Baudr.

EGYPTIANI mel. AEGYPTIANI Erronum impostorumque genus nequissimum. Italis Ciani et Cingari, Germ. Zigeuner, vulgo Tartari et Gentiles, quibusdam Saraceni, Angl. Aegyptii et Gypties Apparuere [orig: Apparuêre] primum in Germania, A. C. 1417. Munstero teste, nigredine deformes, excocti sole, immundi veste, et usu rerum omnium foedi. Furtis inprimis dediti, praesertim feminae, quae viris inde victum perhibent. Ducem, Comites, Milites inter se honorant, veste praestantes. Venaticos canes more

Nobilium habent, equos saepe mutant, maior tamen pars graditur pedibus. Feminae cum stratis et parvulis, iumento invehuntur. Literas circumferunt Sigismundi Regis, et aliorum Principum, ut innoxius ipsis permittatur transitus: Ferunt ipsi, ex iniuncta sibi paenitentia, mundum se peragrantes circumine, atque e minori Aegypto primum migrasse. Sed fabula haec, ut notat praedictus Munsterus Georgr. l. 3. c. 5. Oriuntur quippe in omni regione, et sui similes in gymnasium sceleris adsciscentes, vultum, cultum, moresque supra memoratos sibi inducunt: Linguam, quo exotici magis videantur, fictitiam blaterant, quam Germ. Rotwelsch, qu. Rubrum Wallicum, i. e. Barbarismum, Angli Canting vocant; provinciasque vicatim pererrantes, auguriis et furtis, imposturis et technarum milibus plebeculam rodunt et illudunt, Spelm. Vide et Cingari, alibique passim.

EHUD Israelitarum Iudex, fil. Gera. liberavit Hebraeos a tyrannide Eglonis Regis Moabitarum. Iud. c. 3. v. 16. 21. 23. 26.

EICETAE Haeretici, monasticam vitam feminis etiam allectis, professi, saltando et choreas agendo Deum se laudare dicebant, ad modum Israelitarum, postquam Aegyptii mari Rubro mersi periere [orig: periêre]. Ioh. Damascen. l. de haeres. Gautier. in Chron. sec. 7. c. 1.

EICHFELDIA tractus Germ. Brunsvicensi ditioni ad Merid. Electoris Moguntini. Vallius Georg. Vide Eischfeldia.

EICHSTADIUM urbs Bavariae, cuius Ep. cum Herbipolensi, institutus est, A. C. 746. vulgo Eichstat, quasi Quercopolis. Vide Aichstadium it. Eistadum.

EIDERA fluv. Daniae, Epidora Reginoni. Oritur supra Rensburgum, et Holsatiam Dithmarsiamque dividit a Slesvicensi Duc. Dein, infra Tonningam, mare Germ. se exonerat. Hinc regiunc. inter Tonningam et Huisemum, Eiderstede dicitur, sub Slesvic. Duce.

EILOTAE Spartanorum mancipia, de quibus diximus aliquid, in voce Elotae. Cogebantur illi pileum gestare e canina pelle, ut et pelliceam vestem veluti vilem et luctuosam, adeo que testem illius miserrimae conditionis, cui eam gentem necessitas addixerat: ei)lwtei/an vocat Plato de Legg. l. 6. Vide quoque Athen. l. 14. et plura hanc in rem, apud C. Paschal. Coron. l. 9. c. 26.

EION emporium ad ostia Strymonis fluv. Thucyd. 25. stadiis ab Amphipoli in Austr. Chersonesi etiam urbs, et circa Pieriam. Steph. Vid. Polyaen. l. 7. in Borge.

EIONE Corocondae prom. inter Pontum et Maeotim excurrens. Plin. l. 6. c. 6. Punta di Matriga, et Pineto Capo di Croce.

EIONEUS unus e Graecorum Principibus, qui ad Troiam profecti sunt, ab Hectore interfectus. Hom. Il. 8. Item alius Thrax, Rhesi Pater, qui noctu a Diomede, et Ulysse interfectus est. Hom. Iliad. 10.

EIRAS mons in Messenia, in quo se Messenii 11. Annis contra Lacedaemonios defenderunt [orig: defendêrunt] Nic. Lloydius. Nempe, post praelium ad Magnam Fossam, (V. ibi) Aristomenes reliquias copiarum collegit, et Andania [orig: Andaniâ] oppidisque mediterraneis relictis, *es2 *ei)=ran, in Eiran montem se recepit, atque inde Lacedaemonios infestans multa illis damna intulit. Praelio mox congressus cum ambobus Lacedaemoniorum Regibus, et percusso ictu lapidis capite corruens, cum 50. de suis captus est: reliqui in Eiran aufugerunt [orig: aufugêrunt]: ubi, sicut hactenus post cladem ad Fossam, 11. porro annis se defenderunt [orig: defendêrunt]. Undecennalis enim obsidio ab Aristomenis captivitate numeranda, ut docet Marshamus, non a clade ad Fossam, ut interpres Pausaniae ratus est. E Caeada liber Aristomenes, ad suos tandem evasit in Eiram, iam obsessam: noctuque adortus Corinthios Spartanis auxilio venientes, duces occidit, castra diripuit et Iovi Ithomatae *(ekatomfo/nia iterum fecit. Undecimo demum anno, cum Aristomenes accepto nuper vulnere vigilias pro more circumire non posset et milites, qui excubabant per effusissimos imbres stationem desererent, re a bubulio adultero prodita, Lacedaemonii per imbres tenebrasque admotis Scalis muros transcendunt. Diu pugnatum frustra: tandem Aristomenes, uxoribus liberisque in medios ordines receptis, hostibus signum dedit se discessionempetere, quam facile impetravit. Atque sic Eira [orig: Eirâ] capta [orig: captâ], bellum Lacedaemoniorum et Messeniorum II. (sicut Ithome capta [orig: captâ] I.) finitum est, Anno I. Olymp. 28. obsidionis II. defectionis 18. Anno Attico 915. Archonte Athenis Autosinere. Ex Pausaniae Messeniacis Ioh. Marshamus Canone Chron. Sec. XVII.

EIRESIONE Graece *ei)resiw/nh, fuit ramus permagnus, e)c e)ri/wn e)/xwn ste/mmata e lana habens stemmata, surculos, caricas, et purorum fructuum series; seu truncus oleae, omnes fructus habens suspensos et stemma album ac purpureum, ut habet Auctor Etymolog. vel, ramus oleae lana [orig: lanâ] redimitus omnigenis repletus primitiis, ut Plutarch. Theseo: quem pro foribus constituendi mos, apud Vett. celebris fuit, oraculo Atheniensibus inculcatus. Forte enim et fame, et peste universam terram afflictante, consultantibus, quo pacto malum averruncari posset, respondit Apollo, si sacrificium ante sulcamina terrae fieri suetum pro omnibus

Atheniensibus fieret. Qua [orig: Quâ] re peracta [orig: peractâ], lues cessavit: eaque [orig: eâque] re finitimi omnes gratulationis causa [orig: causâ] omnium fructuum primitias Atheniensibus misere [orig: misêre]. Hinc itaque eiresione periculis hisce avertendis, pro foribus in posterum constituta est, mense Pyanepsione, quo to\ prohro/simon, h. e. sacrificium praesementitium, paulo ante sationem, quoque peragebatur: idque in omen abundantiae et fecunditatis. Unde apud Aristoph. Equit. populus conspicatus duos cives factiosos et protervos, qui fores eius pulsaverant, indignabundus respondet, *ti/nes2 oi( bow=ntes2; ouk a)pit' au)o\ th=s2 squ/ras2, th\n ei)resiw/nhn pou katesp ara/cate. Qui hi clamantes? non abitis a ianua; eiresionem meam fregistis Ac si dicat, mihi propter vos nulla annonae abundantia, sed sterilitas potius est; turbatores estis mei et pestes civitatis. Sed et ramo hoc supplicabant Apollini Athenienses eo ipso die, quo Theseus una cum sociis periculo exemptus creditur: simulque bellaria et calicem vini effundentes, hos versus canebant.

*ei)resiw/nh su=ka fe/rein, kai\ pi/onas2 a)/rtous2
*kai\ me/li e)n kotu/lh|, kai\ e)/laion a)nayh/sasqai,
*kai\ xu/lik' eu)/zwron, ws2 a)\n mequ/ousa kaqeu\dh|.
Eiresione fert ficus et pingues panes,
Et mel in catino et oleum ad detergendum,
Et calicem purum, ut inebriata dormiat etc.

Nomen vel a lana, Graece e)/rion, qua [orig: quâ] coronabatur; vel a cornplicandis seu commiscendis fructibus, quomodo lana in glomos sublata confunditur: vel a)po\ tou= e)rwta=|n, ab interrogando, quia Deum interrogabant, quid illo ramo post sacrificium facerent. Eam vero et corythaliam dicebant. Voxque postmodum ad quaevis virgulta seu surculos aut virgas extensa est, unde plhgri\s2 tai=s2 ei)resiw/nais2, verberatus virgis, apud Aristoph. Vespis. Vide C. Paschal. Coron. l. 5 c. 15. et Salmas. ad Solin. p. 735. Simile quiddam fuit te/nnos2, quam coronam oleaginam lana [orig: lanâ] intextam interpretantur, apud eundem Paschal. ibid. de Eiresione Iudaica, infra dicemus, in voce Osanna. Vide quoque Iresione.

EISCADIAE Lusitaniae urbs sub Viriathi imperio a Serviliano capta. Appian.

EISCHFELDIA tractus Thuringiae, sub El. Mogunt. iuxta Ducatum Brunsvic. Ibi opp. praec. Duderstadium.

EISENACUM et ISENACUM opp. Germ. in Thuringia, ad Nessam amnem, cum Duc. tit. sub Ducibus Saxo-Weimar. Arcem habet. 4. luc. 4 Mulhusia in Austr. 7. ab Erphordia in Occ. Regiunc. adiacens ei paret. Vide Isenacum.

EISLEBIA vel ISLEBIA urbs parva Comitatus Mansfeldiae in Saxonia sup. metropolis, antiquitate et situ commendata: appellationem ab Iside Aegyptiaca consequuta putatur, que, Tac. teste, oras Suevicas vicinaque loca post mortem mariti Osyridis peragraverit, et Eislebiae domicilium foverit. Situ est salubri et optimo, solum habens tam in supersicie quam in fundo fertile. Ioh. Matal. Metell. Lutheri patria, qui ibidem obiit. 1. leuc. a Mansfeldia opp. in Eur. 4. ab Halla in Occ. Baudr.

EISTADUM urbs Bavariae sup. ad Alemannum fluv. sub proprio Ep. 4. leuc. a Donaverta in Ort. 2. a Neoburgo in Bor. 8. a Norimberga in Austr.

EKELENFORDIA urbs Duc. Slevic. Surrexit ex ruderibus vet. arcis Ekerenborg, ad brachium maris Balt. cum portu capaci. Mari cingitur mai. ex parte. Media fere inter Slesvicum et Chilonium.

EKESIUM urbs Smalandiae in Suec. versus Ostrogothiam. 5. leuc. Suec. a. Vetero lacu in Ort.

ELA i. e. ilex, vel quercus, aut Syriace Deus, civitas Idumaeorum. Gen. c. 36. v. 41. Item fil. Caleb. 1. Par. c. 4. v. 15. Pater Semi praefecti in Beniamin. 1. Reg. c. 4. v. 18. Filius Ozi. 1. Par. c. 9. v. 8. Fil. Baasa Regis Israel. 1. Reg. c. 16. v. 8. et 10. Ioseph. Antiqq. l. 7. c. 6. A. M. 3105. Item quartus Rex Israel. Denique Asiae regio. Steph.

ELABONTAS fluv. per Antiochiae campum, qui Pagris subiacet, fluens Strab. l. 26. Exemplaria emendata legunt o( *labo/tas2, Labotas.

ELAD i. e. Dei aeternitas, aut testimonium, vel praeda Dei, fil. Suthalae. 1. Par. c. 7. v. 21.

ELADI-BILA Saracenorum Calipha XXV. successit Mahadi-Bilae, regnavit subditis carissimus: victus in Cilicia ab Irene. Obiit A. C. 787. successore Arachido seu Araone, quem vide.

ELADUS Argivus Magister Phidiae, cuius opus est simulacrum Herculis in Melite. Vide Schol. in Aristoph. Ran. Act. 1. sc. 1.

ELAEA [1] urbs Asiae in Aeolica, Pergamenorum navale, quae Cidaenis nominabatur, a Mnestheo condita. Steph. Item ins. Proponitidis. Plin. l. 5. c. 32. Et Phoeniciae urbs inter Tyrum et Sidonem. Steph. Item prom. Cypri in ora ad Ort. Riso Carpasso Lusignano. Urbs etiam prope Mysiam, navale Bithyniae. Steph. Vide infra. Denique urbs. et portus Aethiopiae, et insulae tres. Strabo.

ELAEA [2] et ELEA urbs Mysiae mai. 25. mill. a Pergamo in Occ. Hinc mare inter ipsam et Lesbum, sinus Elaticus. 20. mill. a Mitylene in Ort. in confinio Aeolidis. Baudr.

ELAEON mons Iudaeae Hierosolymis imminens, qui et mons Olivarum, et Olivetus.