CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ENCRATITAE Haeretici a Saturnino, marcione et Tatiano orti, vituperarunt coniugium et praeceperunt [orig: praecepêrunt] suis continentiam ab uxoribus, et esu carnium, unde etiam nomen habent. Vide Tatian. Tertullian. de praescr. c. 52. Theodoret. haer. sab. l. 1. Epip h. baer. 46. Augustin. haer. 25. Iren. l. 1. c. 31. Euseb. l. 4. c. 28. A. C. 174.

ENCRINOMENOS inter Alcamenis ex aere opera, memoratur Plin. l. 34. c. 8. Aicamenes fecit et aereum pentathlon, qui vocatur encrinomenos. Ex Graeco e)gkrino/menos2, qua [orig: quâ] voce denotatur is, qui athletis annumeratur et in eorum numerum recipitur, quod non sine sollenni ritu factum, et praevia [orig: praeviâ] probatione, ab eo qui *)egkrith\s2 a)qlhtw=n appellabarut. Cic. de Offic. l. 1. Atqui hoc idem Sophocles, si in Athletarum probatione dixisset, iusta reprehensione caruisset.

ENCYCLIA Graece *)egku/klia literae sunt Encyclicae seu Circulares, quibus, quae in Conciliis seu Synodis acta erant, post quam confirmatione Imperiali obrenta fides a Synodis stabilita in legem ibat, per Ecclesias a PP. vulgabantur, atque observanda tradebantur. Franc. Burmann. Synops. Relig. Christ. part. prior. l. VIII. c. 8. §. 20. Vide Ioh. Meurs. Gloss. Sic Encyclius Codex, dictus est liber in quo collectae omnes Epistolae, quas PP. Concilii Chalcedonensis Leoni Imp. miserunt [orig: misêrunt], circa sensa Timothei Alexandrini, E Graeco idiomate in Latinum sermonem translatus, ab Epiphanio Scholastico. Dominic. Macer. in Hierolexico. At *)egku/klia maqh/mata, item *ku/klia, Vett. dicta sunt omnia, quae to\n *ku/klon paidei/as2, i. e. omnium artium liberalium orbem, constituebant. Quo nomine Grammaticam, Rhetoricam, Logicam, Arithmeticam, Musicam, Geometriam, et Astronomiam complectitur Tzetzes Chil. 11. Vide supra ubi de Cyclo Epico. et infra lemmate, Orbis Mythologicus, it. Philologia et Polymathia. De ordine vero disciplinas hasce tradendi, aliquid habes, ubi de Physica. De Encycleumate vero, machina theatrali, infra in voce Translatum.

ENCYLISTIAE Coronae seu Cylistae, memoratae Polluci l. 7. c. 30. Paschalio videntur dictae, quod e)n kukli/wn, rebus orbiculatis, et velut ad volubilitatem rotundatis, constarent, pomis viz. et fructibus duricusculis, quibus factum, ut possent kuli/esqai strefo/menoi, volvi, cum impellerentur, ut ait Eustathius Odyss. e. Appuleius certe l. 11. Individuo nexu corona totis floribus, totisque constructa pomis adhaerebat. Atque sic ab herbaceis et foliaceis cotonis fuerint distinctae. Folia tamen ficus, ob scabritiem, in iisdem videntur locum habuisse, idque singulari exemplo, fortasse imitatione eius coronae, quam Bacchus sibi fecisse dicitur e foliis ficulneis, cum triumphavit insidens currui, quem leones trahebant, Aristoph. Equit. Neque tamen in hoc tantum nectebantur ut volverentur, sed potius, ut suspenderentur, ob pulchritudinem omnibus visendae. Id quod scire licet, e loco Alexis in Scirone, w(/per ku/listos2 ste/fanos2 ai)wrou/menos2, ut corona cylista suspensa. Cuiusmodi coronam e prunis maturis constantem, in Stadio, Athletae cuidam obtigisse, memorat Hipponax apud Athen. l. 2. etc. Vide C. Paschal. Coronar. l. 1. c. 13.

ENDELEICHUS vel Severus Sanctus, Rhetor, Poeta Christianus, Eclogae de mortibus boum auctor. Edidit illam Pithoeus, A. C. 1590. In hac introducit Ethnicum deplotantem iumentorum mortalitatem, et Christianum, Providentia [orig: Providentiâ] Dei proposita [orig: propositâ], eum erigentem. T. 8. Bibl. PP. edit. 2.

ENDERUM Ilyrici opp. Ptol. Endero nunc, opp. Dalmatiae, in mediterr. versus Scardum mont. 50. mill. a Lisso in Bor. Brierius, Sanson.

ENDIDEIUM Rhaetiae urbs. Anton. seu Endida, quibusdam est Neumarck, ad Arhesim fluv. in Comit. Tirolensi. Aliis Bolzanum, ad fluv. Eisocum, qui mox in Athesim cadit. Baudr.

ENDOR urbs tribus [orig: tribûs] Manasse, iuxta Naim urb. sita. Psalm. 83. v. XI. Ios. c. 17. v. XI. fons, sive oculus generationis, vel habitationis. Item, urbs in tribu Isaschar; in monte Hermonio sita. De artibus mulieris in Endor patratis in gratiam Saulis Regis 1. Sam. c. 28. v. 7. Anton. van Daalen, qui eas nulla [orig: nullâ] vi praerernaturali effectas nec Daemonem malum aut eius praestigias, hic [orig: hîc] locum habuisse, sed meram fuisse imposturam hanc humanam, pluribus ostendit. Dissertat. de Orculis II. p. 201. et seqq.

ENDOSIMUM Graece to\ *)endo/simon, canendi signum est, quod in Choro pede percusso dabaut Corpyphaei, sicque saltantibus eu)ruqmi/an moderabantur. Hodie idem manu datur. Vide hic passim, inprimis in vocibus Mesechori, Pedicularii, Scabellum etc.

ENDOTHYS apud Hieron. Rubeum in Hist. Ravenn. qui ait, Maximianum Archiep. donasse Ecclesiae Ravennensi Endothyn bissinam pretiosissumam omnem Christi Dei historiam continentem: praeterea adiunxisse ex auro aliam endothyn, in qua auro textili pictae erant, omnium, qui illum praecesserant, Archiepiscoporum imagines: mel Endytes, ex Graeco endu/ths2, velum hic [orig: hîc] videtur esse, quo Altaris pars anteriot tegebatur. Alias Graeci hoc nomine insigniunt mappam Altaris maiorem seu mantile, quod Altari insternitur, uti discimus ex Goaro ad Euchologium. Vide. Car. du Fresne in Descr. S. Sophiae, n. 16. et Dominic. Macrum in Hierolexico.

ENDROMIS vestimentum fuit Chlaenae non dissimile, pingue, villosum densumque, cuius in palaestra praecipuus usus. Tertull. de Pallio, ubi de Cleomacho loquitur, qui ex pugile, turpiore palaestra, intercutitus factus erat: Utique, inquit, sicut vestigia caestuum viria occupavit, ita Endromidis solocem aliqua multitia synthesi exstrusit. In quibus verbis Synthesi, lineo mollique pallio, Endromida hirsutum, pinguemque et soloci filo contextam opponit. Athlerarum fuit, et licet pauperis munus Martiali dicatur, a divitibus quoque in Gymnasiis adhibita est. Sumptam autem praecipue ad pellendum frigus; Iuv. docet Sat. 3. l. 1. cum ait v. 102.

Ubi vet. Interpres, Endromidem lodicem, qua [orig: quâ] se cooperiat. Nam, quemadmodum gausape et chlaena, sic et Endromis, qua [orig: quâ] amiciendo, qua [orig: quâ] insternendo adhibebatur. Idem cum mulieres perstrinit, quae cum viris in palaestrae exercebantur, ait: l. 11. Saty. 56. v. 245.

Tyrias, non quod molliores essent, sed quia divites, ut saltem colore distinguerentur, eas absurdo luxu purpura [orig: purpurâ] suebant: quals purpureas Homericorum Heroum chlaenas fuisse scimus, qualem et Petronii coccinam gausapinam et apud eundem Iuv. coccinam laenam. Dicta autem est Endromis, non quod eo genere vestis e)n dro/mw|, in cursu, sive stadio ac palaestra uterentur, quid enim currenti incommodum magis? Sed quod post cursum et quodlibet certamen usui esset, ne frigus madidos sudore artus penetraret. Coeterum Graecis Endromis, non pro vestibus, sed pro calceis accipi, docti pridem observarunt ex Polluce l. 3. c. ult. Endromidas appellans cursorum calceamenta inquiente. Quo quidem trahunt illud Iuv. l. 1. Sat. 3. v. 67.

Uebi Trechedipna interpretantur, Galliculas parasitorum ad cenam cutrentium. Sed Turnebus l. 3. c. 17. Trechedipna vestes Gymnasticas interpretatur et Endromidem intelligit, eo quod Iuv. hanc cum ceromate coniunxerit: vultque ideo sic dictam, quod Romani adeo Gymnasticis exercitationibus fuerint dediti, ut ad eas tamquam ad cenam currerent. Vide Octav. Fertar. de re Vest. Part. 2. l. 1. c. 11. Idem Pollux ibidem, ai( de\ endromi/des2, ait, i+dion th=s2 *)arte/midos2 u(po/dhma, Endromides, proprium Dianae calceamentum. Venatorum certe cursorumque calceos sic appellatos fuisse, notat vet. Callimachi Scholiastes ad illud,

*troxa/das2, ab eadem ratione eosdem calceos appellabant, e)c ai)gei/ou de/rmatos2, ex caprino corio, Hesych. Latini galliculas, item trechedipna Salmas. quoque. Atque ita quidem *)endromi/da Graeci, qui Athletis etiam illas tribuunt, numquam de veste, sed de calcea menti genera, accipiunt. Latinis vero vestis est crassa et solox. Optimae Glossae, Gausapus, endromi\s2 etc. Vide eum ad Tertullian. de Pallio. c. 4.

ENDURA ritus olim inter Albigenses. Qul enim ab illis in communionem recipiebantur, uti diximus supra in voce Consolati; id quod non fiebat, nisi in extrema infirmitate, ne bonum quod acceperant, denuo amitterent: iis praescribebatur, ut se ponerent in Endura, in inedia, quin et venae sectione et balneatione mortem sibi accelerarent. Sic in Libro Sententiae. Inquisit. Tholos. dicitur de muliere quadam, quod in abstinentia, quam ipsi vocant Enduram, multis diebus perduraverit mortemque corporalem sibi celeraverit, sanguinem minuendo, balneum frequentando, potumque letiferum ex succo cucumerum Silvestrium, immisso in eo fracto vitro, quo frangerentur eius viscera in sine, ut finiret celerius, petitum avide assumendo. De alia quod inhibita fuerit a [orig: â] socru, ne filiae suae parvulae a Petro Sancii haereticatae, daret lac ad bibendum, atque ita filia illa mortua sit. Alia confitetur, quod non viderit patrem suum, ex quo fuit haereticatus, comedentem neque bihentem, nisi aquant frigidam. Hugo autem quidam aliquot diebus in Endura perseveravit, sed postmodum ad instantiam matris suae comedit et convaluit. Eodem anno illum Petrus Sancii invitavit, ut se poneret in enduta et faceret bonum finem: Verum tum non consensit, sed quando esset in ultimo vitae suae. Vide supra Bonus finis. Non tamen omnes videntur durae isti legi sese subiectisse. Legitur quippe mulier quaedam noluisse filiam suam infirmam, si appropinquaret ad finem, recipi: Quia oportuit, quod dicta filia sua poneretur in endura. Cum et legitur exemplum mulieris, quae prae metu, ne ab Inquisitoribus caperetur, se in endura posuit, et adducto chirurgo venam sibi secari iussit in balneo; et post chirurgi abitum brachium deligavit in balneo, ut sanguine copiosius exeunte ipsa citius moreretur: dein empto toxico mortem sibi voluit consciscere postea subula [orig: subulâ], quam iuxta saeculi illius barbariem vocant alzenam, sutoris latus sibi voluit perfodere, sed disputarunt inter se mulieres, utrum cor esset in dextra an sinistra parte: tandem exhausto toxico postridie fuit mortua. Ex eodem l. supra cit. apud Phil. a Limborch Hist. Inquisit. l. 1. c. 8. Vide supra Bonus Finis.

ENDYMION pastor quidem, Athlii fil. quem Iuppiter ex Athlio nepotem in caelum assumptum, cum Iunonem amaret, atquo etiam cum Nube pro Iunone concumberet, itatus rursum deiecit, et perpetuo somuo damnavit; unde provenit. Endymionis somnum dormire. Cic. 1. Tusc. Endymion vero, si fabulas audire volumus, nescio quando in Latmo obdormivit, qui mons est Cariae, nondum opinor experrectus. Num igitur eum curare censes, cum Luna laboraret, a qua consopitus putatur,ut eum dormientem osculetur? Idem fere habes apud Lucian. in Dialogo Veneris. et Lunae. Et Theocritus Idyllio 3. felicem existimare videtur Endymionem, quod semper dormiret, nec ullas sentiret molestias,

Huius postea amore capta Luna eum in Latmi Cariae montis specu occultavit, atque ibidem cum eo conversata est. Hic primus Lunae cursum invenit, et Astronomiae studiosus eleganter a Poetis fingitur Lunae amasius. Iuv. pro pulchro posuit. Sat. 10. l. 4. v. 318.

Ipse Paris nuda [orig: nudâ] fertur periisse Lacaena,
Cum Menelaeo s urgerete thalamo.
Nudus et Endymion Phoebi cepisse sororem.
Dicitur, et nudae concubuisse Deae.

Non sinit Endymion te pectoris esse severi,
Fac subeant animo Latmia saxa tuo.

Ut Triviam furtim, sub Latmia saxa relegans,
Saevus amor gyro devocet aerio.

Hygin. in Poet. Astronom. Fulgentius l. 11. Myth. c. ult. Plin. l. 2. c. 9. quae singula in ea deprehendit hominum primus Endymion: Apollon. Argon. l. 4. Nic. Lloyd.

ENECOPIA vulgo Enkopping, opp. Sueciae, in Uplandia prov. prope lacum Melerum, 4. leuc. Suec. ab Upsalia in Austr. 7. ab Holmia in Occ. Arosiam versus.

ENENTH-SEIR ut Graeci et Latini efferunt, Enenthius, Deus, vel daemon fuit Phoenicum.

ENERGUMENI Papiae Daemoniaci, de quibus vide Concilium Carthagin. IV. can. 92. Arausicanum I. can. 15. 16. Alia: locum quidem habebant in Ecclesia, Can. omni die de consecr. dist. 5. Energumeni pavimenta domorum Dei intrent; sed cum sacta Mysteria celebranda essent, una cum aliis, quibusdam expellebantur, clamante Diacono: Ite Energumeni: Macri Fratres in Hierolexico. Plura apud Ioh. Casparum Suicerum Thesauro Eccles. in hac voce, et Tob. Pfannerum de Ritibus Ecclesiae vet. c. de Energumenis.

ENETI populi, qui olim iuxta Paphlagoniam habitabant, unde Homerus silvestres mulos educi scribit, sic enim ille,

Dicuntur et equae Enetides, Enetus etiam possessivum est, et civitas Myrmecis Dialectici patria. Steph. Vide Heneti.

ENGADDI h. e. fons seu oculus haedi, vel felicitatis, est urbs sita in montibus, quorum horrida sane et admiranda dispositio est: nam cum altissimi sint, et ipsae rupes praeruptae promineant, et quasi ruinam minentur, mire transeuntes perturbant, dum sibi quisque timet, ne in se et subiectas valles concidant. Ager olim egregius, gratissimum spitans odorem, multitudine arbustorum, et aliarum odoriferarum herbarum, maxime balsami, Reginae Sabae donum) quae eo loci ubertim nascuntur. Fuit Engaddi una ex praecipuis Iudaeae urbibus, una scilicet toparchiarum ordine nona, distans ab Hierosolyma stadiis trecentis, ut Ioseph. auctor est. Atque etiamnum secundum quosdam ostenditur vicus praegrandis Iudaeorum Engaddi, i. e. fons vel oculus haedi, ut supra, iuxta mate mortuum, unde opobalsamum venit. Vineas Engaddi memorat Solomon in Canticis. c. 1. v. 14. In huius vicima David occasionem habuit interficiendi Saulem. 1. Sam. c. 24. v. 1. Vide Ioseph. Antiqq. l. 8. c. 2. Brocard. de terra S. torniel. A. M. 2976. n. 1. Hodie vix rudera supersunt. Morerius. *)egga/dda Steph. in foem. vel nent. genere.

ENGALIM Palaestinae locus. Ezech. c. 47. v. 10. In principio maris mortui, in tribu Iuda.

ENGANNIM locus tribus [orig: tribûs] Iudae. Ios. c. 15. v. 34. Item civitas sacerdotum in tribu Issachat. Ios. c. 19. v. 21. Lat. fons hortorum, sive oculus protectionum. Item civ. in tribu Manasse, trans Iordanem, circa Gerasam. Hier. de Loc. Hebr.

ENGELBERGA filia Ducis Spoletani, Imperatrix aliis Ethiconis, Sueviae D. nupsit Ludovico II. Imp. Continuator Aimonii, San. Marth. General. Galliae Regg.

ENGELBERTUS [1] fil. Ioh. Com. Nassovit Dillenburgicae lineae, ex Margareta, filia [orig: filiâ] Engelberti Com. Marcarum et Cliviae, frater Adolphi maioris natu, ducta [orig: ductâ] Iohanna [orig: Iohannâ], Ioh. Leccae et Bredae Toparchae filia [orig: filiâ], Baronatum Bredae, a Ioh, Brabantiae D. emptum, ditioni avitae adiunxit. Exstinctus A. C. 1446. Ei ex uxore praedicta nati sunt Ioh. qui ducta [orig: ductâ] Maria [orig: Mariâ] Ioh. Com. Lonae et Heinsbergae filia [orig: filiâ] ditiones varias, interque illas tertiam Iuliaci agri partem, nactus est: Henricus, Elisabetha aliique.

ENGELBERTUS [2] fil. natu maior Ioh. praefati, cum fratre Ioh. ne bona paterna fortunae munere coagmemata divellerentur, pactum iniit, ut utricunque haeres deesset masculus, eius ditiones, alteri, vel posteris eius cederent: ipse autem recentiora et in veteri Gallia posita possidebat; vetera et in Germama sita Ioh. occupante. Fuit is non modo Brabantiae, sed omnium per Belgium munitionum, Praefectus: aurei velleris decus in domum intolit, Maximiliano I. Imp. et Carolo Pugnaci, ultimo Burgundionum Duci, mire gratus. Bello inter Imp. praefatum et Ludovicum XI. Galliarum Regem fervente; cum de Flandriae iure ageretur armis et iam superior res Gallica videretur, ipsa profligatum iam praelium restituit, victoria [orig: victoriâ] Gallis extorta [orig: extortâ]. Litem inter Caesarem et Burgenses ortam composuit, unde ab his arx, in honorem Nasloviorum, Bruxellis exstructa: Limites Rheni et Transmosanam regionem in Caesaris obsequium reduxit; cum Gul. Duce Iuliacensi Millam, Ganglam, Wertam, Diestam, Sichemo, Seelhemo et Vice-Comitatu Antverpiensi commutavit: Obiit A. C. 1504. herede fratre, nullis ex

Limburge, Marchionis Badensis filia, liberis susceptis. Cyr. Lemptulus General. Principp. Nassoviae descr.

ENGELBERTUS [3] Abbas Monast. cuiusdam in Sina, electionem Rodolphi I. Imp. versibus prosecutus est. Scripsitque de initio et fine Imperii Romani, alique. Simlerus et Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 62. Item Abbas Cistertiensis, scripsit vitam S. Hiduvigis. A. C. 1250. Possevin. App. Sacr.

ENGERIACUM opp. Santoniae, ad Voltumnum fluv. la Beutonne, alias munitum. 2. leuc. a confin. Pictavensis prov. Vulgo S. Iean d'Angely, a Monast. Regio, quod Pipinus, Aqui tamae Rex fil. Ludovici Pii exstruxit, in honorem S. Ioh. Baptistae, cuius reliquiae ibi asservari dicuntur. Hadr. Vales. Not. Gall.

ENGIBATA icunculae hydraulicae, de quibus vide aliquid infra, ubi de Mechanice.

ENGILINHEMIUM vulgo INGELHEIM, villa olim fuit Regia, vel publica, Mogontiaco proxima, notissima Caroli Mag. posteris. Hic Palatium fuit centum columnis innixum et amplissimum; habens aereos postes et aurea ostia, teste Helmoldo Nigello, qui ex milite Clericus, Ludovici Pii aequalis, huius de vita 4. libros versibus composuit. Id a Carolo Mag. inchoatum, a Ludovico vero Pio fil. absolutum esse scribit Eginbaraus.

ENGISTUS Dux Saxonum novas sedes quaerentium in Britanniam applicuit, qui quamquam minime Christianus, a Vortigerno, in regni partem exceptus, auxilio ei contra Pictos et Scotos fuit. Didonis dicitur usus astutia, et agrum mercatus, quantum pellis bubula operiret: Hac in tenues postea divisa [orig: divisâ] partes, urbem cinxit in gyrum, quam sua [orig: suâ] lingua [orig: linguâ] pellis nomine Thoncastel nominavit, quasi Latine dicas corrigiam castelli. Al. Hengistus. Vide ibi.

ENGLECHERIA al. ENGLECERIA fictitium substantivum q. Anglictas, vel nativitas Anglica, appellatio priscae apud Anglos legis. Cum enim omnes, per universum Angliae regnum, Dani, sub praerextu inspiciendorum armorum, uno eodemque die ab Aethelredo essent occisi; Canutus dein Danorum Rex regni solium adeptus, quo sibi suisque in posterum melius caveret, exercitum retinere statuit. Quod cum populo grave esset, Barones Angliae, erga Regem fideiussores exstitere [orig: exstitêre], Danos in posterum securos fore. Itaque aliquo occiso, nisi constaret de eius Englescheria, gravis poena lege sancita [orig: sancitâ] exigebatur: minus autem puniebatur reus, si Anglum fuisse, qui occisus erat, constitisset. Sic lex haec lata fuit, in praesidium extraneorum, videl. Danorum primo, et deinde, cum ingressi essent Normanni, Francigenarum; quorum caedes multo gravius, quam Anglorum plectebatur, sed sustulit legem Eduardus III, An. Regni 14. Vide Henr. Spelm. Glossar. Archaeol.

ENGOLISMA seu INCULISMA urbs Ep. Aquitaniae, al. Ratiastum quibusd. 12. leuc. a Mediolano Sant. in Ort. 16. a Lemovico in Occ. Cum castro munito et Duc. tit. Primus eam occupavit Chlodoveus I. victo Alarico, et muris sponte corruentibus. Gregor. Tur. Hist. l. 2. c. 37. Postea, sub Carolo Simplice, Praefecti quidam rerum hic potiti sunt, donec post mortem Com. Guidonis, ad Philippum Pulchrum urbs rediit. Data dein Ioh. filia Lud. Hutini, uxori Philippi Ebroicensis, Anglis cessit, pace Bretiniacensi. Sed ditionem recuperavit Carolus V. eamque fratri Ioh. Duci Brituricensi concessit, moxque ab eodem certa [orig: certâ] pecuriiae summa [orig: summâ] recepit. Fuit exin sub Ludovico D. Aurel. fratre Caroli VI. et filio eius Ioh. cuius nepos Franciscus, postea Rex, Comit. in Ducatum erexit, A. C. 1515. Vulgo Angouleme. Capta bello civili, A. C. 1562. et 1568. Primaria est Engolismensis agri, vulgo Angoumois, prov. quae prope Carentonium fluv. inter Marchiam Lemovic. ad Ort. et Sautoniam ad Occ. sita est. Vide quoque Iculisma.

ENGONASIS signum caeleste, quod Latine Ingeniculus dicitur, et est Hercules qui dextro genu nixus, sinistro pede capitis Draconis dextram partem opprimere nititut. Cic. l. 2. de Nat. Deor.

EUGUERRANDUS Marinius Minister status, sub Philippo Pulchro; Cui cum successisset Lud. X. Hutinus, huneque Carolus Valesius excepisset, hic pecuniam ad Inaugurationem deesse sentiens, quaestoriae rei administros, et inprimis caput eorum, Enguerrandum, ad rationes reddendas vocavit. Respondit impudens Carolum meliorem regiae pecuniae partem ipsum accepisae, eum mendacii arguere non veritus. Hinc in vincula coniectus, et, postquam uxor eius magica [orig: magicâ] icuncula [orig: icunculâ] Regis vitae insidias struere convicta esset, suspensus est, plurium criminum reus, A. C. 1315. de patibulo, quod ipsemet erigi curaverat. Haillan. Guaguinus, Mezeraius, Duplex, in Phil. Pulchro et Lud. Hutino. Chronic. magnum S. Dionysii, etc.

ENGUERRANDUS Monstreletus Nobilis, Cameraci degens, duobus libb. descripsit bella inter Domum Aurelianensem et Burgundicam, Anglorum in Gallia progressus; et reliqua memorabilia sui temporis. Orsus ab A. C. 1400. ubi Ioh. Froissardus desiit, usque ad A. C. 1467. Verder. Bibl. p. 276. 277.

ENGYUM Siciliae urbs Steph. non magna sed pervetusta, kai\ di/a *qew=n e)pifa/neian e)/ndocos, a(\s2 kalou=si *mate/ras2, et Dearum apparitionibus nobilis, quas Matres vocant, Plutarch. in Marcella. Vide infra Matres. Per Timoleontem, tyrannide a Leptinis liberata, Olymp. 109. An. 3. Eius meminit Sil. Ital. l. 14. Punici belli. v. 249.

Ubi alii Eugion Gange Aretio, Lognina Fazello. Vide Cluv. Sic. Antiq. l. 2. c. 11. Graece *)eggu/i+ion;