CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ENNA [2] Graece *)enna, pop. Atticae, Scholiasti Callimachi, qui eius iunctim cum Eleusine meminit, indigitatus. Unde *)/ennios2 pro quo. *)/annios2 habetur in vet. Inscr. hodieque haud procul Athenarum urbe, superstite:

apud Iac. Spon. Itin. part. 3. ubi de 174. Atticae populis. Sub qua Tribu fuerit, haud liquet.

ENNEACRUNUS fons apud Athenas a Pisistrato conditus, a nummero fistularum, quas Graeci krounou\s2 vocant, sic dictus. Qui etiam Callirrhoe a Papin. Stat. Vocari videtur hoc versu Theb. l. 12. v. 629.

ENNEADECAETERIS Gr. *)enneadekaethri\s2, novem ac decem annorum circuitus est, quem Meron, Phaini auditor, accepta [orig: acceptâ] ab eo recta [orig: rectâ] Solstitii observatione, non composuit solum, sed et publice Athenis in Comitio monumentum erexit, quo populus doceretur, quibus anni Lunaris diebus observanda essent Solstitia roro illo annorum decursu simulque omnium siderum errantium inerrantiumque ortus atque obitus et varias anni tempestates, ex eorum ortu et occasu, praenuntiatas ostendit, uti docet ex Arato Salmas. ad Solin. p. 741 Non tamen Cyclus hic in usum vulgarem receptus est, neque Octaeteridis anomaliam, uti debebat, in festis celebrandis, sustulit, uti patet ex Nubibus Aristophanis. Acta est fabula, Amynia [orig: Amyniâ] Archonte, Anno 2. Olymp. 89. in qua ipsa Minerva Athenienses infrepar, illos

ou)k a)/gein ta\s2 h(me/ras2
*ou)de\n o)rsqw=s2, a)ll' a)/nw te kai\ ka/tw kudoidopa=n ktl.
Nullos dies recte transigere;
Sed sursum et deor sum omnia consundere.

Act. 1. sub fin. Neque multo post, Anno 4. Olymp. 91. Nieias Atheniensium Dux in Sicilia, Punae defectu superstitiose teiritus, una cum exercitu periit. Ex caelestium morvum ignorantia Superstitio, ex Superftitione clades, Ioh. Marscham Can. Chronic. Sec. XVIII. Vide hic passim, inprimis in vocibus, Heliotropium, Meton, Parapegma, Nunterus aur. Octaetoris.

ENNEAETERIS quae alias *)oktaethri=s2, quia primus eius annus nono quoque anno redibat, circulus erat annorum 8. primumque Religiones spectabat, tandem intercalationem annique formam. Multae sane in Gracia Religiones hoc intervallo temporis colebantur. Delphis quoque ludi, Pythia dicti, post octavum olim annum conficiebantur. Et iam Minos H. Leges suas kat' e)nniaethri/da promulgavit, tributumque Atheniensibus constituit, eodem annorum circulo solvendum. Sed et diu antea Cadmus annum magnum, 1. octo annis constantem, Marti mercenarius fnit, Apollodorus l. 3. Verum cum progressu temporis periodi huius fides suspecta esse coepit, Enneadeceteride mederi eius anomaliae conati sunt, de qua max, vide Censorin. c. 18. aliosque laudatos Equ. Marschamio Canone Chron. Sec. XVIII.

ENNIA Macronis uxor, quam Caio Caligulae, Taeit. Ann. l. 6. c. 45. post mortem Claudiae, maritus immisit impulique amore iuvenem illic ere, pactoque matrimonii vincire.

Q. ENNIUS Poeta antiquissimus, Rudiis Calabriae oppido natus, circa A. U. C. 515. Qu. Valerio, et C. Manlio Coss. Ovid. de arte Amandi. l. 3. v. 389.

Ennius emeruit Calabris in montibus ortus
Contiguus poni, Scipio magne, tibi.

A Catone Quaestore discipulo, e Sardinia, in urb. adductus, in Aventino habitavit, ancillae unius ministerio contentus. Scripsit Annalium libros, Satyras, Comoedias ac Tragoedias, ex quibus ad nos nihil pervenit, exceptis aliquot versibus a scriptoribus vereribus passim citatis. Scipionem Africanum maxime coluit, inque vicissim ab eo est adamatus ut alter ab al ero ne sepultura [orig: sepulturâ] quidem divelli voluerit. Cic. pro Archta poeta: In sepulchro Scipionum putatur esse constitutus e marmore. Liv. l. 38. Romae extra pcrtam Capenam in Seipionum monumento tres statuae sunt, quarum duae P. et L. Scipionum dicuntur esse, tertia Poctae Q. Ennii. Vide Val. Max. l. 8. c. 15. A. Gell. l. 17. c. 21. Cic. de Sen. et in Bruto. Victor. de Vir. Ill. c. 47. Hier. Chron et Solin. c. 7. Periit A. U. C. 585. Q. Martio Philippo, et Cneio Servilio Caepione, Coss. morbo articulari, quem immodico vini usu contraxerat. Unde Horat. l. 1. Ep. 19. v. 7. obiter eum tangit, tamquam vino plus satis deditum,

Ennius ut noster cecinit, qui primus amoeno
Detulit ex Helicone perenni fronde coronam.

In Seipionum monumento conditus. Ennii perstudiosus fuit Virgilius, nam plura ex eo sumpsit, et in earmina sua transtulit, quorum partem notavit Maerob. l. 6. Sat. c. 1. Idem quum aliquando deprehenderetur Ennii poesin legere, interrogatus quid ageret, respondit, Aurum se ex Ennii stercore calligere. De Ennio quoque Ovid. scripsit Trist. l. 2. v. 423.

Sicut et rudem Ennli Musam dixit Statius l. 1. Sylv. ad nomen patriae Rudiae nimirum altudens uterque. Vide Voss. de Hist. Lat. l. 1. c. 2. Alius Ennius de augurandi disciplina scripsit. Vide Suet, de Illustr. Grammat. c. 1. Nic. Lloyd.