CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ENYO Soror Martis, Latinis Bellona. Ponitur etiam pro bello. Mart. Spect. libr. Epigr. 24. cuius Epigraphe de Naumachia Domitiani.

EOBANUS Helius, Hassus, Poeta celebris. Obiit Marpurgi, A. C. 1540. Aet. 53. Eius Psalterium exstat in Octav. Lipsiae.

EONE arbor, ex qua Argo navis facta. Plin. l. 13. c. 22. Alex. Corn. ar borem eonem appellavit, ex qua facta esst Argo, similem robori viscum ferenti, quae nec aqua [orig: aquâ] nec igni posse corrumpi --- -- nulli alii cognitam, quod equidem sciam: ad quem l. Vide Dalechamp.

EORDAEA urbs fuit Maced. in Mygdonia, unde regiunc. nomen prope Axium fluv. CumThracica non confundenda.

EORDAEAE duae regg. Mygdoniae. Item aliae duae, una Iberiae, altera Thraciae, ab Eordo quodam. Gentilia Eordaeus, Eordus, Eordista. Steph.

EORDAEI pop. fuere [orig: fuêre] Macedoniae Occ. qui et Eordeatae. Horum urbes Scampis, Lycus et Daulia versus Aoum fluv. Ubi nunc pars Albaniae Medit. Tamoriza dicta. Baudr.

EORLA Cos. Comes, vox Danica, et ab illis, quibus olim ear, et ar honorem designabat, ad Anglos delata: apud quod supremi ordinis Aldermannum, et ab ingressu Normannorum, solum Comitem significare coepit. Postquam autem Duces a Comitibus distingui coepere [orig: coepêre], prius enim Coss. Comites, Duces promiscue dicebantur, Eorla vel Erle, Ducem potius notavit, quam Comitem. Sed nomen solum a Danis, non gradum accepere [orig: accepêre] Angli, cum priores ne hodie quidem aut Eorlas, aut Comites, aut Barones noverint. Nihil autem vox proprie significat, quam Saxonibus Anglis Alderman, seniorem nempe, et per translationem, honoratu, quia honorandi Seniores: ex quo et ipsi Reges hoc solo nomine sub illis saeculis dignoscebantur, vide Aimoin. l. 5. c. 24. et Henr. Spelm. Glossar. Archaeol.

EOS a Graecis dicitur, quam Latini Auroram vocant. Mons item Aegypti, Plin. l. 6. c. 19.

Interea volucres Pyroeis, Eous et Aethon
Solis equi, quartusque Phlegon hinnitibus auras

EOUS [2] Oceanus seu Or. pars est Oceani, versus ortum Asiae, prope Sinas, Iaponiam, et Philippinas Ins. Plin. l. 2. c. 108. l. 6. c. 13.

EPACRIA urbs Atticae, quam cum aliis duodecim sic digessit Cecrops. Steph.

EPACTAE Latinis sunt, adiectiones anuae lunaresque, per undenatium numerum usque ad tricenarium in se revolventes, quas ideo adiciunt, ut lunaris emensio rationem Solis sequatur. Luna enim iuxta cursum suum 28. dies lucere cognoscitur et fiunt in anno lunares dies 354. remanentque ad cursum solarem dies 11. quos adimut: absque iis enim non invenies lunam, quota sit in quolibet anno, mense vel die. Istae Epactae semper II. Kal. April. inveniuntur, quo quota fuerit luna, tota erit Epacta eodem anno: continentur enim Epactae circulo decemnovennali, Papias. Ad invenienda Festa mobilia et lunationes internoscendas, earum notitiam multum valere, addit Macer. in Hierolex, simulque regulam quolibet Martii mense Epactam novam dignoscendi hanc esse, adicit: In quocumque recenti anno XI. dies supra epactam anni praeteriti adiungendi sunt; at quando numerus excedit trigesimum, tunc excessus trigesimi, erit numerus recentis Epactae. Vide Dionys. Exiguum de rat. Paschae, Isidor. et Compotistas: praeterea ex Recentioribus, Ios. Scaliger. de Emend. Temp. l. 7. et Gassendum de Kalend. Rom.

EPAGRIS ins. una Cycladum, ab Aristotele propter aquarum abundantiam Hydrussa appellata, Plin. l. 4. c. 12.

EPAMINONDAS Thebanus fil. Polymni, honesto genere natus, Musicam et Philosophiam sub Lyside, Philosopho Pythagorico, doctus, modestus, prudens, gravis, peritus belli, fortis manu, animo maximo, adeo veritatis amans, ut ne ioco quidem mentiretur. Hic quindecennis luctando se exercuit, temperantiae laude inprimis inclitus. Dein Lacedaemoniis, qui Thebanorum tum foederati erant, militans, pelopidae in praelio 7. vulneribus onerato praesto foit, eique postea persuasit, ut patriam, occupata [orig: occupatâ] Cadmea [orig: Cadmeâ], a Lacedaemoniorum iugo liberaret. Quod factum, inde exorto gravissimo bello, cum apud Leuctra Lacedaemonios plaga [orig: plagâ] pestifera [orig: pestiferâ] adeo afflixisset, ut ex eo tempore Lacedaemoniorum opes corruerint, et principatum Graeciae amissum ultra reparare nequiverint, dicere solebat: Orbum se, non tamen sine liberis, et ex se natam relinquere pugnam Leuctricam. Hic, post plurima alia ingentia facinora edita, extremo tempore apud Mantineam cum acie instructa, et ducis optimi, et militis fortissimi officio fungitur, sparo percussus, relatusque in castra semianimus, requisivit a circumstantibus, Salvusne esset clypeus? cum salvum esse flentes sui respondissent, allatum, veluti socium laborum gloriaeque, osculatus est. Iterum quaesivit, essentne fusi hostes? cum id quoque, ut cupiebat, audisset, evelli tum denique spiculum iussit; ita multo sanguine profuso in laetitia et victoria mortuus est. Eius morte

Thebanorum vires hebetatae [correction of the transcriber; in the print habetatae] sunt, ut non tam illum amisisse, quam cum illo interiisse omnes viderentur. Nam ante Epaminondam Thebani alieno imperio paruerunt [orig: paruêrunt], et post interitum eiusdem, in servitutem pristinam revoluti sunt, ut manifestum sit gloriam Thebanam cum illo natam et exstinctam fuisse. Stesimbrotum filium suum, quod contra mandatum cum Lacedaemoniis conflixisset, tametsi victor feliciter evasiset, interfecit. Plutarch. Paral. Huic Thebani statuam ferream dicarunt, ne erga tantum principem ingrati viderentur. Inter optimos Graecorum sed pauperrimos ab Aeliano numerantur. Sic enim ille: *pene/statoi e)ge/nonto oi( a)/ri/stoi tw=n *(ellh/nwn, *(aristeidhs2, kai\ *fwki/wn, kai\ *)epaminw/ndas2, etc. Vide plura apud Xen. Hellen. l. 6. et 7. Corn. Nep. in eius vita, Diodor. l. 15. Polyb. l. 1. Nic. Lloyd.

EPANAGNOSTICON Graece *)epanagnwstiko\n, nomen libelli, quem Basilius Imp. in Concilio CP. IV. per Balianem Patricium, Vicarium suum obtulit. Anastas. Bibl. ad Syn. VIII. exponit Scriptum quod palam legitur. Hodie Manifestum vocart, ait Macer. in Hierolexico.

EPANOCLISTUS est superiori parte clausus et coopertus, ex e)pa/nw, supra, et kleisto\s2, clausus, epitheton coronae, quam Chlodovaeus Galliae Rex seu Iohanna utriusque Siciliae Regina, Papae dono dederunt [orig: dedêrunt]. Anastas. Bibliothec. in Hormisda, Regnum de auro purissimo epanoclistum cum catemdis suis, habens in medio Crucem auream. Figurem eius eadem prorsus ratione, qua [orig: quâ] hodieque in capite S. Petri exstat supra ciborium Lateranensis Basilicae, exhibet Car. Macer in voce Bulla.

EPAO Galliae locus, qui Epaonensi Concilio locum dedit. Huic Avitus Viennensis Ep. inter alios, subscripsit 17. Kal. Octobr. Agapeto V. C. Cos. Epanone, A. C. 517. An Evian ad lacum Lemanum? sed locus hic ignobilis ac minime antiquus est. Alias quoque Ebao videtur dictus, cuius civi ante Ann. 800. mentio fit in litt. Bernvini Viennensis Ep. quibus villam Sancti Mauritii seu mai. templi civitatis suae, nomine Ebaonem sive Tortilianum, Teuberto Comiti concedit iure hereditario possidendam. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Viennae Allobrogum.

EPAPHRODITUS Libertus et a libellis Nerom Imp. a Domitiano capitis damnatus, quod Neronem in consciscenda sibi nece sua [orig: suâ] manu adiuvisset. Vid. Suet. Claud. Ner. c. 49. et Domit. c. 14. Est ille ipse, cui nobilis servus Epicterus. fuit. Suid. et Arr. Item Grammaticus, patria [orig: patriâ] Chaeroneus, qui 30. milia optimorum librorum habuisse perhibetur. Vide Suid. et Aristoph. Schol. Item vir fidelis, de quo D. Paulus passim in Epistolis. Coeterum, Graece *)epafro/ditos2, venustus, i. e. non solum formosus, sed et felix. Hinc Sulla, qui Felicis cognomen assumpsit, unde de eo Horat.

in iis literis, quas ad Graecos dabat, *)epafro/diton, pro illo cognomento Latino sese inscribebat. Idem tropaea Mithridatica, et alia quae in Graecia fixit, similiter inscribere solitus est. Rationem addit Plutarch. sive quisquis Auctor est libri de Fortuna. Rom. *plei=ston ga\r *)afrodi/ths2 ou\nu\c kata\ *me/nandron a)lla\ tu/xh kaqe/sthken. Potius Salmasio, quod *)afrodi/thn in talorum iactu invocabant Vett. ut secundaret iactus, unde felicissimus horum Venus dicebatur. Hinc et venustum Latini, non tantum formosum et amabilem appellabant, sed etiam felicem et cui omnia prospere affluerent; Graeci similiter e)pafro/diton: quae vox cum proprie notaret to\n eu)/bolon, cui Venus in talorum iactu favet, quique Venerem frequenter iacit, ad alia postmodum traducta est, Vide Salmas. ad Solin. p. 54. et infra Venustus.

EPAPHUS Iovis ac Ius [orig: Iûs] fil. qui Memphin in Aegypto condidit. Vide Ovid. Met. l. 1. v. 749.

Euseb. Chron. Item Historicus, qui de templo Delphico quaedam tradidit, citatur a Servio Aen. l. 3. et Macrob. Sat. l. 3. c. 6. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 3. Adde de priore. Hunc Iovis et Ius filium Memphi cultum esse, Herod. tradit l. 2. *(o de\ *)/apis2 kata\ thn *(ellh/nwn glw=ssa/n e)sti *)/epafos2, Apis Graecorum lingua [orig: linguâ] est Epaphus: quod repetit l. 3. confirmatque Aelian. de Animal. l. 11. c. 10. Sed addit. Aegyptios hunc sermonem, ut medacem, aversari, quia Epaphus multis post Apim saeculis exstiterit. Quam Aegytiorum sententiam probat Voss. cum Epaphus ex filia Libya nepotem habuerit Agenorem, pronepotem Cadmum, de cuius aetate supra diximus. Nimirum ambitiosa Graeculorum natio nihil aeque studebat, quam ur Aegypto etiam ac Orienti dedisse Deos suos videretur: quod de Apide se consequi videbat, si eum Epaphum faceret etc. Vide Voss. de Idolol. l. 1. c. 15. et 29.

EPARCHUS Graece *)/eparxos2, nomen Dignitatis, in Aula Impp. Graecorum, Provinciae praeses seu Praetorio Praefectus: cuius edicta in libro, Eparchicon hinc dicto, consignari consuevere [orig: consuevêre]. Codinus tamen Stabuli Praefectum hac voce indigitate vietur, cum ait, equm, cui aliquando Theophilus Imp. insidebat, a muliercula, cui Eparchi dolo ereptus fuerat, repetitum, eique redditum fuisse, hincque inolevisse morem, ut semper equos aliquos inanes in pompa Principes haberent etc. Meursius inter magnum Pappiam et magnum Drungarium biglae, Eparchum medium col locat, in Glossar.

EPASNACTUS Avernus amicissimus Pop. Rom. qui Lucterium Cadurcum cepit, et vinctum ad Caesarem adduxit. Hirt. l. 8. c. 44.

Vulgo Pau. Sed falso. Quibusdam est Apamia, Pamiers, in Occid. Labbaeo est Ienne, vicus Sabaudiae, ad Rhodanum fluv. 2. leuc. a Bellico in Austr. Baudr. Hic Concilium, a Sigismundo Burg. Rege habitum, A. C. 517. Collectio regia Conc. tom. 8. et 10. Sirmondus in Ennod. l. 1. ep. 13. Vide Morerium.

EPEI pop. in occidentali ora Peloponnesi, alio nomine Elei dicti. Plin. l. 4. c. 5. Cuius sententiae etiam Steph. subscribit. Hom. tamen, in Catalogo, Epeorum urbem diversam facit ab Elide, quam videtur Epeorum iuri subicere. Vide Strab. l. 9.

EPENDYTES Graece *)ependu/ths2, tunica dicebatur apud Graecos, ratione interulae, quam u(podu/thn appellabant, et supre quam iniciebatur, non ratione pallii, cui suberat. Lat. Superaria. At Monachi Aegyptii, qui caprinam pellem seu melotem vel peram supra pallium (quod antiqui Monachi et praecipue Graeci, ut et horum Philosophi, supra omnem vestem iniecerant) sumebant, pelliceum ependyten illam vocabant, uti discimus ex Hieronymo in Vita Hilarionis. Vide Salmas. ad Tertullian. de Pallio c. 1. et infra in Epidecen.

EPERIAE urbs munita Hungar. ad Tarizam fluv. versus montem Carpathum et confin. Poloniae, sub Imp. tamquam Hung. Rege, in Sariensi Comitat. 6. leuc. Germanicis a Cassovia in Boream.

EPETIUM Illyridis opp. Ptol. Spezza Sophiano. Sed Ioh. Lucio Zarnouniza, ad ostia fluv. cognom, Fuit civ. prope Spalatum, cuius rudera adhuc cernuntur. Tabb. Peutingerianae.

EPEUS Endymionis fil. et Paeonis frater, qui primus in mura libus machinis equum reperiit, qui et aries dicitur. Plin. l. 5. c. 6. quae res locum fecit fabulae, Epeum fabricatorem fuisse equi lignei, quo Troia prodita est. Virg. Aen. l. 2. v. 264.

Iustin. l. 20. c. 2. Initio. Metapontini interim, in templo Minervae, instrumenta quaedam asservant, quibus illum in equo Durio fabricando usum fuisse dicunt. Plin. l. 7. c. 56. Item Epeus, vir quidam timidissimus, de quo natum est proverb. Epeo timidior. Datum est hoc nomen Cratino Comico per allusionem fortassis, quod cum Oeneidis tribus Princeps esset, in eo munere timidius se gereret. Ersamus in Chil.

EPHA [1] fil. Madian. Gen. c. 25. v. 4. Item nomen loci Esa. c. 60. v. 6. Fuit et nomen concubinae filii Caleb. 1. Par. c. 2. v. 46. 47. Lat. lassus vel volans, aut Syriace complicatus.

EPHA [2] Hebr. [gap: Hebrew] , Arabice Ghaipha, Graecis hinc *gaifa\, et corrupte gaifa\r, oppid. provinciae Madianitidis, vicinum urbi Madian notissimae, in littore Maris Rubri, a conditore suo, filio Madianis primogenito, cuius mentio Gen. c. 25. v. 4. dicta. Camelorum eius meminit Esa. c. 60. v. 6. agmen camelorum operiet te, Dromades Midian. et Hephae Nullibi enim illi frequentiores, quam in Madianitide Sam. Bochart. Hierozoici Part. pr. p. 82.

EPHALMATORES apud Iul. Firmic. Mathes. l. 8. c. 8. sic dicuntur ludiones, qui saltu corpora eiaculabantur: a Graeco e)/falma. Vide Manilium l. 5.

EPHEBAEUM mel. EPHEBEUM vel EPHEBIUM secunda pars Gymnasiorum apud Vett. ubi illi convenire, atque de praemiis et exercendi genere pactiones facere solebant, qui simul exerceri volebant atque certare: quamquam Philander in ea fuit sententia, quod in Ephebeo puberes exercerentur; qua in re ipsum sequitur Mercurialis potius, quam Gul. Choulum, qui de Antiqq. exser citat. in Ephebeo iuvenes studendi gratia [orig: gratiâ] sedisse scriptis mandavit. Utrum vero apud Romanos, qui cum Viris ante 16. annum pueros commercium ullum habere vetabant, hoc verum fuerit, liquidum non est. Neque interim negari potest, Galeni tempore, pueros exercere in palaestra consuevisse, cum is cuiusdam aegritudinis, quam Commodus puer, atque Imp. fil. in palaestra acquisierat, faciat mentionem, l. de praec. ad Posth. *ou)/tw kai\ o(/stis2 a)nar)rixa=tai dia\ xoini/ou, kaqa/per e)n palai/stra| gumnazousi tou/s2 pai=das2 ei)s2 eu)toni/an paraskeua/contes2, Sic autem, et quicumque per funem scandit, quemadmodum pueros in palaestra exercent, eos ad robur praeparantes. Ex quibus pueros in palaestris exerceri solitos satis constaret, nisi id quoque in Bacchid. testatus esset Plaut. ubi Lycus Pistocleri Paedagogus, patrum erga filios sui temporis indulgentiam taxans, de anteact temporis moribus ita loquitur: in Bacchide Act. 3. sc. 3. v. 18. et seqq.

Nego tibi hoc annis viginti fuisse primis copiae,
Digitum longe a Paedagogo pedem ut efferres aedibus.
Ante Solem exorientem nisi in palaestram veneras,
Gymnasii praesecto haud mediocres poenas penderes.
Id quoi obtigerat, hoc etiam ad malum arcessebatur malum,
Et discipulus et Magister perhibebantur improbi,
Ibi cursu, luctando, hasta [orig: hastâ], disco, pugilatu, pila [orig: pilâ],
Saliendo se exercebant magis, quam scorto, aut saviis.

Unde videre est, pueris summo mane palaestras adeundi praeceptum fuisse, ut virorum, qui tum non aderant, commercium vitarent, atque literarum etiam studiis incumbendi otium superesset. Sed et, diu ante Neronis Principatum, Romae Gymnasia fuisse, ex iisdem verbis colligi obiter potest. Vide Hieron. Mercurial. de Arte Gymn. l. 1. c. 8. Fuit autem Ephebeum (h. e. exedra amplissima cum sedicus, tertia [orig: tertiâ] parte longior quam lata) in duplici porticu, in medio inter Coryceum, cui proxime Conisterium et in versura porticus frigida lavatio, ad dextram; et Elaeothesium sive Alipterium, ad sinistram, uti discimus ex Vitruv. l. 5. c. 11. et videre est ex figura palaestrae, quam aere expressam praefatus Mercurial. exhibet, c. 6. l. citati.

EPHEBI apud Athenienses dicti sunt, qui nomina sua inter Ephebos, i. e. puberes, profitebantur: cuius professionis annus legitimus erat aetatis decimus octavus. Pollux l. 8. c. 9. kai\ ei)s2 me\n tou\s2 *)efh/bous2 ei)sh/|esan entwkai/deka e)/th geno/menoi. Cuius aetatis ut certius caperetur argumentum, solebant virilitatem explorare, an per aetatem ad publica munia, ei)s2 to\ peripolei=n ta\ peri\ po/lin frou/ria, ad custodiam urbis agrique, utiles essent: quod *dokimasi/a vocatum, cuius meminit

Aristophanes Vespis. Albo dein Ephebi inscribebantur, eodem die quo liberi solebant ei)s2 tou\s2 fra/toras2 referri, nempe Apaturiorum die, quae *kourew=tis2 dicta est, qua [orig: quâ] epulum quoque toi=s2 fratorsi praebebatur; hoc modo: Vinum, honori Herculis sacrum, propinabant coetui praesenti, quem ritum *oi)nhsthri/an appllavere [orig: appllavêre]. Athen. l. 11. oi( me/llontes2 a)pokei/rein to\n oko/llun, ei)sfe/rousi tw=| *(hraklei= me/ga poth/rion, plhrw/santes2 oi)/nou, o(\ kalou=sin *oi)nisthri/an, kai\ pei/santes2, toi=s2 sune/lqousi dido/asi piei=n. Sic comam deponebant ipso hoc die, hostiamque Dianae mactabant, quae hostia *kourei=on dicebatur. Offerebant autem comam fluviis patriis, toi=s2 e)gxwri/ois2 potamoi=s2, plerumque. Unde apud Pausan. in Attic. legimus, Peleum crines suos Sperchio vovisse, si Achilles salvus rediisset: idem de Memnone, qui Nilo comam sacram fecit, narrat Philostrat. Contrarium iussi sunt facere Nazaraei, qui caesariem suam in igenem coniciebant, Num. c. 3. Sic postquam inscripti sunt, biennio expleto, anno nempe vigesimo, accedebat tertia professio apud populares, atque inscribebantur Lexiarchico, et abhinc sui erant iuris, mittique ad negotia poterant, ac Testamenti habebant factionem, e Lege scilicet annali, qua [orig: quâ] is, qui annos est natus viginti h)/dh ta\ patrw=|a parela/mbanen. Hoc vocabant Graeci e)ggra/fesqai ei)s2 a)/ndras2, quia tunc in viros transscribebantur: dicebatur quoque dokimasqei\s2 qui huic albo inscriptus est; quia prius Lexiarchico nemo inscribi poterat, nisi constaret natum esse parentibus civibus Atticis aut secundum leges adoptatum: itaque populares iurati inscribendum iudicabant. Iam vero dokimasqe/ntes2 e popularium suorum sententia, a Demarcho apud quem adservabatur. Lexiarchico inscribebantur: idque ante Panathenaea, primis ineeuntis anni diebus. Tum qui inscribebantur, buxeam accipiebant tabellam, in qua nomen uniuscuiusque et parerni quoque populi, ad quem ille pertineret, erat inscriptum. Quibus omnibus rite peractis, deducti Ephebi in aedem Agrauli, Cecropis filiae, iusiurandum concipiebant in haec verba: *ou) kataixu/nw ta\ o)/pla ta\ i(era\ ou)d' e)gkatalei/yw to\n prwtosta/thn o(/tw| a)\n stoixh/sw. *)amu/nw de\ kai\ u(pe\r i(erw=n kai\ u(pe\r o)si/wn, kai\ mo nos2 kai\ meta pollw=n kai\ th\n patri/da ouk e)la/ttw paradw/sw, plei/w de\ kai\ u)rei/w, pleu/ow de\ kata\ gh=s2 kai\ katarw/ow, o(po/shn a)\n parade/comai, kai\ eu)hkoh/ow tw=n a)ei\ krino/ntwn e)mfo/nws2 kai\ toi=s2 sqesmoi=s2 toi=s2 i/drume/nois2 pei/oomai kai\ ou(/s2 tinas2 a)\n a)/llous2 to\ plh=qos2 idru/ohtai o(moosro/nws2. *kai\ a)/n tis2 a)nai/rh| tou\s2 sqesmou\s2 h)\ mh\ pei/qhtai ouk e)pitre/yw. *)amuu/w de\ kai\ mo/nos, kai\ meta pa/ntwn, kai\ i(era\ pa/tria timh/sw. *)/istores2 sqeoi\, *)/agrauloi, *)enua/lios, *)/arhs2, *zeu\s2, *qhlw\, *(hgemo/nh, i. e. Non dehonestabo haec sacra arma: neque deseram Protostatem, quisquis ille sit, quem in versu meo excipiam. Pro aris et focis dimicabo, sive solus sive cum aliis multis. Patriam liberis non relinquam in deteriore, sed potius in meliore statu. Navigabo ad terram, camque colam quantulacumque illa sit, quae habenda mihi tradetur. Obtemperabo iis, qui iudicia reddent prudenter. Parebo legibus, quae obtitinent, coeterisque omnibus, quas populus universo consensu feret. Quod si quis leges abrogare velit, populo non sciscente, minime feram: Vindicabo autem, sive solus, vive cum aliis omnibus. Patria sacra colam: Testes Dii Sunto, Agrauli, Enyalius, Mars, Iuppiter, Nutricia terra, Diana, ex Stobaeo atque Polluce, quibus duo Capita, quae desiderabantur, ex Ulpiano in demosthenis Or peri\ parapresbei/as2, Philostrato in vita Apollonii et Plutarch. in Alcibiade, accessere [orig: accessêre]. *u(permaxei=n a)/xri sqana/tou th=s2 qreyame/nhs2. *(/orois2 xrh/sasqai th=s2 *)attikh=s2, puroi=s2, kriqai=s2, a)mpe/lois2, e)lai/ais2, Ad mortem usque pro nutricia terra dimicabo: Fines agri Attici statuam, frumentum, hordeum, vites, oleas. E quibus patet, quando hoc iuramentum praestabant Ephebi, fuisse instructos armis, quae forte in ipsa aede Agrauli adservata inde tamquam ex armamentario depromi solebant: quare etiam sacra dicta sunt. Quod de navigatione in terram additur, de Coloniis intelligendum est, quas frequentes admodum Athenienses deducebant, etc. Coeterum album Lexiarchicum, lhciarxiko\n leu/kwma, in quo nomina Epheborum scribi mos, qui ad eundem Demum pertinebant, para\ th=s2 lh/cews2, i. e. tou= klh/rou a)/rxein, nomen acepit, quia sui iuris fiebant, rerumque suarum arbitrium consequebantur, quorum nomina in illo scriberentur. Feminas vero quod attinebat, non ulli adscribebantur illae Tribui, donec nubiles essent: tum etiam illarum nomina albo inserebantur, mense Gamelione; (quemadmodum Ephebi inscribebantur mense Pyanepsione) Paterque unicuiusque virginis toi=s2 fra/torsi epulum *gamhli/an dictum praebere solitus est, Pollux, l. 8. c. 9. Romanorum moribus atque institutis, parentes libros sibi natos profitebantur in Actis, apud Praefectos aerarii, ex quo cura tabularum publicarum a Quaestoribus ad Praefectos aerarii translata est, quod factum Nerone imperante: quod ut in intra tricesimum diem fieret, primus M. Aurelius constituit, apud Capitolinum; ex qua natali professione aetas probabatur. Quamquam pubertas non tantum ex numero annorum, sed etiam habitu corporis definiebatur, i. e. ex aspectu erumpentis pubis, quae sententia fuit Prisci, apud Ulpian. in Reg. Iuris, expressa a Servio ad hunc versum Virg. Aen. l. 7. v. 53.

Vide Samuel. Petit. Comm. in Leges Attic. l. 2. tit. 4. et Franc. Rossaeum Archaeol. Atticae l. 5. c. 13. Ab Ephebis locus in Theatris *)efhbiko\n, seu Ephebicum dictus est, e quo Iuvenes specta bant, quemadmodum in Buleutico senes sedebant. Iulius Pollux. Onomastico l. 4. c. 19. *)ekalei=to de\ ti kai\ *bouleutiko\n me/ros2 tou= qea/trou kai\ *)efhbiko\n, Dicebatur etiam pars quaedam Theatri Buleuticum et Ephebicum. Vide quoque Cael. Rhodigin. Var. Lect. l. 8. c. 8. et infra Pubes. Sed et e)/fhbos2, nomen est iactus, in talorum ludo, quem expressum in cippo sepulchrali Alexandri cuiusdam Chii et Ephebi, memorat Salmas. ad Solin. p. 1221. De Epheborum veste Vide supra Chlamys, ut Ephbis honor ariis hodiernorum Magnatum infra in voce. Ephectici, Vide infra Sceptici.