CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EPHREM [1] Syrus, vel EPHRAEMMagister mundi dictus, Obiit A. C. 478. Opera eius Basilius mire commendat, Hieronymus Publice praelecta dicit. Ex Syriaca lingua Graece sunt versa. Homilias 49. Photius vidit, millenarium numerum superasse dicentibus Syris. Gerard. Voss. plurima eius Latine transtulit, vitamque eius a Graeco Auctore consignatam edidit. Impressa sunt eius opera, inter alia, Antverpiae, A. C. 1619. Hies, Cat. c. 115. amphilochius comp Basil. et Ephrem. Basil. 2. in Hexaem. Greg Nyss. in eius vita. Pho tius, c. 196. Gennad. de Viris Ill. c. 3. Sozomenus etc. Morerius. Vide et Voss. De Hist. Gr. l. 2. c. 18.

EPHREM [2] municipium in tribu Ephraim erat tempore Iosephi, subactum a Verspasiano, tempore Hieronymi vicus erat in quinto miliario Bethelis, respiciens ad Or. Ioh. c. 11. v. 54. lege Ephraim.

EPHREMUS praefectus Orientis, Patriarcha Antiochenus factus, urbem horrendo illo terrae motu A. C. 525. miserandum in modum deformatam, reparavit. Obiit A. C. 546. Item, Patriarcha Hierosol. sec. 2. post Levi, ei Iustus successit, Euseb. Chron.

EPHRON [1] Zohari fil. Gen. c. 23. v. 8. a quo civitas in tribu Iuda, 2. Paral c. 13. v. 19. Item, Mons, in quo erant Urbes et vici. Ios. c. 15. v. 45.

EPHRON [2] alia HEPHRON EFFRON et urbs magna est et munita valde, in tribu Manasse, ac mulris bellicis machinis, telorumque apparatu instructa, sita in via publica, non procul a Iordahe, et pene e regione civitatis Bethsan sive Scythopolis, quam montes utrinque ita circumvallant, ut non nisi per civi tatem iter pateat.

EPHRON [3] civitas in tribu Ephraim, quam Israeli bello eripuit Abia Rex Iuda: postea vicus magnus contra Septentrionem in vicesimo ab Aelia miliario.

EPHUDION Maenalius nobilis, in ludis Olympiacis, vide Schol. in Aristoph. Cratr.

EPHYDRIADES inter Nymphas, aquarum praesides, apud Poetas, memorantur Alexandro Aetolo, apud Parthenium in eroticis c. 14. de Antaeo.

*au)to\s2 d' e)s2 *nu/mfas2 w)/xet' *)efudria/das2.
Ipse iter ad Nymphas ivit Ephydriadas.

EPHYRA [1] ins. sinus Argolici, cum oppido cognomine. Steph. quem consule, plures enim huius nominis urbes recenset.

EPHYRA [2] alio nomine Corinthus dicta, ab Ephyra Nympha sic dicta. Ovid. Met. l. 2. v.239.

Scilicet Argolicas, Ephyreiadsque puellas
Caeperat, et pulchras iam fastidire lacaenas.

EPIACUM opp. Angliae, alias Brigantum, nunc in Cumbra reg. Ptol. Papcastle Camdeno. Ad Derventionem fluv. 3. mill. ab ora maris Hibern. 16. a Carleolo in Occ. totidem fere a prox. Scotiae littore in Austr.

EPIALTES prodidit Xerxi transitum per Thermopylas. Vide Schol. in Aristoph. Eq.

EPIBATERION carminis genus, Apobaterio oppositum. Cum enim quis (de illustribus Viris dico) longam post peregrinationem, aut diuturno postliminio in patriam reversus esset, certa [orig: certâ] die civibus eonvocatis aut habebat orationem, aut canebat carmen, quo, post laudatum in prooemio Principem, aut Praefectum civitatis, Diis agebat gratias, pro felici teditu et cives benigne appelabat. Atque id Poematis genus e)pibath/rion Graece dicebantur o(/ti e)pibebh/kei ei)s2 th\n patri/da quod rediiset in patriam, unde Latina vox facta: quod quo pacto secundum artem institui possit, accurate docet Scalig. Poet [orig: Poët] l. 3. c. 106. contra, quod discedentes, aut a patria, aut ab aliena regione, adhibebant, *)apobath/rion dicebatut, de qua idem agit c. seq.

EPIBATERIUS Apollinis cognomentum, cui templum in Troezene dicavit Diomedes, quod in reditu ab Ilio evasisset tempestatem, qua [orig: quâ] Graecorum afflictae sunt opes. Cael. Rhod. l. 11. c. 24.

EPICADIUS Cornelius, libertus Syllae, annales ab hero caeptos absolvit. Scripsit de Poesi, cognominibus, etc. Macrob Saturn. l. 1. c. 11, Suet. de Gramm. Voss. de Hist. Lat. l. 1. c. 9.

EPICARIA Dalmitia urbs. Ptol. papadaros Galesio, Aliis est opp. albaniae, medium inter Lissum, ad Bor. et Dyrrachum, ad Austr. Baudr.

EPICASTE uxor Agamedis, quae ex Appolline, secundum quosdam, Trophonium peperit.

EPICEDIA carmina funebria, de quibus sic Sealig. Poet. l. 1. c. 50. Quoae ad rogum dicerentur, erant Neniae: quae ad tumulum, Epitahia, quae in exsequtis, cum iusta persolverentur, Epicedia. kh/desqai enim fuit cur are exsequias. Latine Funebres orationes dicuntur. quae ipso in funere habentur, adeo que semel dicuntur: Cum Epitaphia anniversaria esse possint. Idem l. 3. c. 122. Cuiusmodi Epicedium, in Euryalo Pallantis, habes apud Virgil. etc.