CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EPICEPHISSIA Graece *)epikhfhsia\, pop. Arricae, tribus Oeneidis, haud procul Cepbillia, de qua suo loco.

EPICERDES Cyrenensis, ob sipgularem suam erga Athenienses liberalitatem, amplissimis vicissim ab illis honoribus est affectus. Demosthenes adversus Leptinem.

EPICHARIS Tacit. Ann. l. XV. c. 51. et 57. Mulier quaedam vilis, quae tncertum quonam modo coniurationem in Neronem sciscitata accendit conscios et Chiliarchum in Misenensi classe Volusium Proculum labefacere conata est. Hic vero audita ad Neronem detulit: ob id Epicharis accita et tromentis subiecta, nomina reorum reticuit. Et cum dilacerata repetitos cruciatus perferre se non posse crederet, in gestamine sellae fauces elisit. Polyaen. l. 8.

EPICHARMUS Tityri (ut Suid, scribit) vel Chimari fil. Siculus, Olymp. 84. Poeta Comicus, et Philosophus, cui nonnulli inventum Comoediae tribuunt, Pychagorae auditor. Horat. l. 2. Ep. 1. v. 58.

*(\os2 paisi/n xrh/sima ei)=pe, qui pueris utilia praecepit, quemadmodum de eo Theocritus dixit. Eum saepecommemorat Marcus Tullius, eiusque versus non raro producit, ut l. 1. ad Attic. utcrebro mihi vafer ille Siculus insusurret Epicharmus cantilenam illam suam, *nh=fe, kai\ me/mnaso a)pistei=n. Quae verba sic Laine reddidit Qu. Frater de petit. Consul. ad Marcum, Quamobrem *)epixarmei=on, illud teneto, nervos, atque artus esse sapientiae non temere credere. Et primo Tusculanarum: Sed tu mihi videris Epichar mi, non insulsi hominis, ut Siculi, sententiam sequi. quam? non enim novi. Dicam si potero Latine, etc. Emori nolo, sed mie esse mortuum nihil aestimo, Plures comoedias scripsit, quas Plaronem suum in usum convertisse dicunt. Illum porro de naeura rerum, sententias, et de Medicina scripsisse refert, Diog. in eius vita. Obiit Aet. 97. inventor literarum *q et X Aristot. Plin. l. 7. c. 56. Vide Henr. Steph. de Poet. Phil. sragm. Nic. Lloyd.

EPICLERAE Graece *)epi/klhroi dictae sunt apud Athenienses, virgines, quibus fratres non erant: Orbae veteribus Latinis vocatae. Hoc nomine autem veniebant filiae, licet plures fuissent, dummodo nulli adessent virilis sexus [orig: sexûs] liberi. Scholiastes Comici ad hunc versum, in Verspis,

*kalou=ntai inquit *)epi/klhroi, ka)\n du/o w)=si qugate/res2, ka)\n pleiws2. Appellantur Epiclerae, quamvis duae pluresque sint filiae. Nonumquam tamen vox sumitur, pro illa, quae unica paternarum facutatum haeres est, Vide Polluc. in Onomast. l. 8. Unde in verba Menandri apud A. Gell. l. 2. c. 23. *)/exw d' e)pi/klhron, Locupletem intelligit, inquit Iac. Oiselius, et unicam paternarum facultatum heredem, sive illi iam obvenit, sive defunctis parentibus obveniet hereditas. Harpocration distinguit inter *)epi/dikon, *)epi/klhron, *)epi/proikon, kai\ *)epiklhri/tin: vocatque *)epi/klhron pupillam et unicam heredem. quae et *)epiklhri/tis2 dicitur *epi/proikon, cui pars harshereditatis contigit (vel, ut alii, quae vivente patre cum certa dote elocata est, ad differentiam *)epi/klh/rou, cui tota obvenit hereditas) *)epidikos2, quae et aliquando *)epi/klhros2, pupilla vocatur, de qua in iudicio disputabatur, cuinam in matrimonium cedere debeat. Proximus enim agnatus, vel cognatus, illam vindicare iure poterat, ut ex isaeo ac Dinarcho patat. Magnae hinc saepe contentiones, si locuples pupilla: sin pauper, certa [orig: certâ] pecunia [orig: pecuniâ] cogebatur elocare is, qui sanguine illam proxime attingebat. Im autem lex habuit: *(\hn a)\n e)gguh/sh e)pi\ dikai/ois2 da/marta ei)=nai, h) path\r h)/ a)delfo\s2 o(mopa/twr, h)/ pa/ppos2 o( pro\s2 patro\s2, e)n tau/ths2 ei)=nai pai=das2 gnhoious2. *)ea\n de\ mhdei\s2 h(=| tou/twn, e)a\n m=\ *)epi/klhro/s2 ps2 h)= to\n ku/rion e)/xein, e)a\n de\ mh\ h)=, o(/tw| a)\n e)pitre/yh|, tou=ton ku/rion ei=nai, Exca, quam in legitimam uxorem desponsarit Pater, aut germanus frater, aut avits paternus, legitmos liberos tollunto: Si nullus horum supersit, et Virgo orba sit, nubito ei, qui iudicio obtinuerit: Si orbaenon sit, tutor eam desponsato. Ubi verborum *)ea\n me\n *)epi/klhros2 tis2 h)=, to/n ku/rion e)/xein, hic sensus: Eam nubere illi, qui iudicio erpertus fuerit, et secundum quem pronuntiatum fuerit. Nam Lex iubebat e)pidikasi/an ei)=nai tw=n *)epiklh/rwn a(pasw=n; atque haec quidem de dotalibus Virginibus, i. e. quae totam hereditatem adferebant in dotem. Egenas quoque qui Iudicum sententia [orig: sententiâ] damnatus fuerat, aut ducebat ipse aut alteri elocabat, dote dicta [orig: dictâ] data [orig: datâ], Samuel Petitus Comm. in Leg. Ait. l. 6. tit. 1. Solis vero gentilibus et congnatis nuptum erat danda virgo *)epi/klhros2, ex hac lege: *mh\ e)cei=nai sai=s2 e)piklh/rois2, e)cw th=s2 a)gxistei/as2 gamei=n a)lla\ prooh=kon ei)=nai au)tai=s2 meta\ tw=n xrhma/twn tw| h)geu/tata ge/nous2 suniokei=n, Virgo dotalis extra cognationem ne enubito: sed agnato proximo nubito, et omnia suaebona in dotem adferto. Debebat itaque e Lege, qui ad se delatas iure credebat *)epiklh/rou Virginis nuptias, coeteros in ius vocare, ut sciter, an vellent controversiam sibi de illa movere: Imo quamquam in mariti, qui eam sibi adseruerat, manum h( *)epi/klhros, meta\ tw=n nomwn kai\ th=s2 yh/fou convenisset; poterat nihilominus, qui sibi factam credebat iniuriam, in ius vocare illum, qui Epiclerum uxorem habebat iudicio erictam et quaesitam. Citabatur tum apud Praetorem, isque qui cum eo agebat, deponebat sacramentum quod *parakatabolh\n vocarunt, nempe decimam eorum partem bonorum, quae talis femina secum ferebas; Sed fieri id intra quinquennium necesse erat, teste Isaeo, etc. Plura Vide apud S. Petitum modo ludatum, loco praedicto. *)epi/klhron etiam Aristophanis Scholiastes *)/epipta mali/da kai\ *patrou=xon appellavit: Eustathius sequioris aevi vocabulo *ma/nda appellat. Consule quoque si libet Car. Sigon. de Rep. Athen. et Budaeum in Comment. linuae Graecae. De ratione instiusmodi Virginum apud Hebraeos alias agetur.