CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EPITALIUM urbs Triphyliae. Steph. Thryon Hom. et Thryo essa Strab. hodie Zunchio, teste Nigro.

EPITAPHIA carmina ad tumulum cantari solita, sicut Epicedia, in funere seu exsequiis. Et quidem cum haec semel tanuim dicerentur, illa non raro anniversaria fuere [orig: fuêre], quemadmodum Athcnis. Nam et Pericles dixit, ut videre est apud Thucydid. Plato quoque idem effecit, et Aristides tres scripti sunt. Etiam orationem vel carmen e)pita/fion, ad Mausoli viri sepulchrum, quotannis Artemisia instituit etc. Inferiarum carmen idem et Parentalia. Sed et Epitaphium ipsum elogium dictum est, quod tumulo inscribitur, vide supra in voce Epigramma, et plura hanc in rem apud Iul. Caes. Scaliger. Poet [orig: Poët]. l. 3. c. 122. nec non infra, ubi de Vert. Parentandi ritu.

EPITENDESION vox male confecta, ex Graeco e)pi\ tw=n *deh/sewn, dignitas in Ecclesia C P. de qua videri poterit Codinus, et eius Commentatores. Epistola Michaelis Palaeologi Imp. ad Ioh. XX. Pontif. Rom. apud Waddingum A. C. 1277. n. 4. Et honorabilissuno Archiviacono coeteri Imperialis Chori et Epitendesion eiusdem sanclae Constantinopolitanae Ecclesiae Georgro Metochetae, apud Car. du Fresne Glossar Vide quoque infra Supplicatio.

EPITHADAS Lacedaemonius, qui filio iratus et implacabilis legem tulit, qua [orig: quâ] liberam potestatem fecit donandi vel legandi sucm partem agri, cui vellet.

EPITHALAMION carmen est, quo muptiae celebrantur, a Graeco da/lamos2, i. e. cubiculum nuptiale, aliter *lamh/lion Graecis a voce ga/mos2, nuptiae. Et quidem, cum carmen in Nuptiis non unum esset, in convivio Scolia canebantur, post cenam Epithalamium, quum in cubiculum deduceretur Sponsa. Tertium genus apud Poetas, quo res ipsa describitur: cuiusmodi est apud Musaeum de Leandro, apud. Ovid. in nuptiis Orphei, apud Stat. Stellae, apud Claudian. ubi de Honorio et Maria, nec non operosum illud Ausonii. Postremum genus mistum est, et ex narratione, et ex canrione, quale pulcherrim um illnd Catulli, quod male inseripsit Argonautica, cum Pelei sit Epithalamium mistuin. Vide de his om ibus prolixe agentem Iul. Caes. Scalig. Poet. l. 3. c. 101. ut et incta, ubi de Hymeneo, ac Nuptiis.

EPITIMIUM Graece *)epiti/mion, apud Anastas. ad Synod. VIII. Ioh. Diac. Vitae Gregorii Mag. l. 2. c. 45. aliosque recentiores, proprie poena est legibus Ecclesiasticis indicta Clericis delinquentibus. Hinc *)episi/mion tou= *)ekklhsiastikou- no/mou, Palladio in Vita Chrysostomi etc. Vide S. Basrlium et Anonymum, qui ei, subiungitur, peri\ *)epitimi/wn. Pachymerem l. 6. c. 22. l. 9. c. 24. l. 11. c. 6. et Car. du Fresne Notis ad Cinnamusit p. 458. nec non hic passim, inprimis infra ubi de Poemitentibus.

EPITRACHELIUM Graece *)epitrwxh/lion, iisdem Graecis Scriptoribus Rerum Eccles. stolam notat; hodieque Maronirae, ac caereri Arabes Christiani hinc Battirscin Stolam vocant Sacerdotalem. Dominie. Macer. Hierolexico.

EPITRAGIA Venus dicta, quod in formam caprae se ipsam commutaverit. Nam cum Theseus in Cretam, ad Minotaurum interficiendum, navigaturus, Veneri ac Apollim Delphico pro sua suorumque salute sacra faceret, responsum a Deo accepit, ut Venerem sibi itineris ducem assumeret, tum autem ei apparuit Venus in capram mutata. Rhodig. l. 29. c. 18.

EPITRAPEZIA Sigilia quorum ut et Salini, appositu, mensas olim sacras faciebant Centiles, vide infra Euphraves, it. Mensa.

EPITROPI Graece *)epi/sropoi, dieuntur in Athenarum urbe Arbitri, quos e numero suo Christiani incolae eligunt mutatove quolibet semestri, ad dicendas quae inter illos oriuntur lites, ut Turcici Iudicis Tribunal hoc pacto qua pote dcclinent. Suntilli octoni numero, e toridem paroeciis selscti, et Seniores quoque vulgari lingua [orig: linguâ] Vecchiardi, appellantur. Inter quos plerumque Beniuzeli, Paleologi, Limbonae, Peruli, Cavalari etc. noniina praecipuarum hodie ea in Civitare familiarum Christi adhuc fidem profitentium. De quibus vide Iac. Spon. Itin. Graec. Part. 2. p. 237. Eodem nomine Latini Geaecissantes vocarunt, quem vett. Villiausn, recentiores Vicedominum appellavere [orig: appellavêre], vide Auson. Ep. 22. initio

et infra in voce Vilicus. Apud vett. vero Persas, annonae militaris, quam illr summa [orig: summâ] cura [orig: curâ] in expeditionem parabant, praefecti *)epi/rropoi vocantur Graecis Scriptoribus, Herod. et Xenoph. praecipue, qui hac de re copiose agunt, Raderus Not. ad Curt. l. 3. c. 8.

EPITU-YKIAKON apud Anonymum Barensem in Chron. A. C. 1032. Et adduxit Anatoliki Epicu-ykiakon, i. e. e)pi tw=n *oi)keisskw=n, dignitas fuit in Palatio C P. qui *logoqe/ths2 tw=n *oineianw=n dicitur Pachymeri l. 1. c. 13. l. 2. c. 21. l. 5. c. 13. etc. unde Magistratum hunc praefuisse Domesticis Palatii coniecerunt [orig: coniecêrunt] Viridocti. Car. vero du Fresne, eundem fuisse cum eo, quem Vert. Comitem rerum privataiusn vocabant, pluribus ossendit in sua CPoli Christiana.

EPITYMBIA Venus dicuta, ad cuius statuam, quae Delphis erat, in parentationibus, et libationibus manes elicere, ac evocare moris erat. Rhodig. ubi supra.

EPITYNCHANUS nomen proprium Viri, in vett. Inscr. aliquoties obvium, Graece *)epitu/gxanos2. Salmas. ad Capitolmi Gordianos.

EPIURUS Graece *)epi/ouros2, per iocum Secundus Sophista cognominatus est, quasi ligneus clavus, quod fabro patre natus esset; forte allusione etiam facta [orig: factâ] ad dicendi genus, quo utebatur, duro atque ligneo, apud Philostrat. de Vitis Sophistarum l. 1. Vide Salmas. ad Solin. p. 1102.