CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EUMACHIUS [1] Nepolitanus historicus, rerum Hannibalicarum historias conscripsit, teste Athen.

EUMACHIUS [2] orbis descriptionem consignavit, citatur a Phlegonte Tralliano de rebus Mirabil. c. 18. Plin. l. 4. An idem cum priote? Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 366.

EUMAEUS subulcus Ulyssis, qui dominum post longos errores domum redeutem, quamvis incognitum, hospitio excepit et in urbem deduxit, eique in ulciscendis uxoris procis fidelem operam navait. Hom Od. 22

EUMARIDES ut et Diabathra, calceamenta erant viris mulieribusque communia, quemadmodum et Pedila: quibus tamen hoc fingulare, quod elegantia essent, atque ad delitias, et ostentationem comparata, utpote variis picta coltibus, B. Balduinus de Calceo antiquo c. 20.

EUMATHIUS auctor amorum Ismeni et Ismeniae, qui alias Eustathio Archiep. Thess. tribuuntur. Voss. de Hist. Graec. l. 4. c. 19.

EUMEDA Dux auxiliaris, in partibus Persae, contra Aeeten. Val. Flacc. Argon. 1. 6. v. 142.

Tu ductor populi longe emigrantis Apollo,
Cuius adbus volucrem loeva [orig: loevâ] cervice sedentem,
Respiciens blande felix Eumelis adorat.

EUMELUS [1] Admeti Regis Thessaliae ex Alcesta uxore fil. Bocc. 1. 5. c. 43.

EUMELUS [2] vir Troianus. Virg. Aen. l. 5. v. 664. Item Historicus corinthius, de quo vide Voss. de Hist. Graec. l. 4. c. 1.

Nunicus Anchisae ad tumulum, cuneosque theatri
Incensas praefert naves Eumelus:

EUMELUS [3] Corinthius, circa Olymp 9. Patriae scripsit historiam, etc. Vide Paus. in Corinth. Athen l. 7. p. 277. Varr. de Re Rustic. l 2. c. 5. Hier. Chron. Cyrill. c. Iul. Girald. dial. Hist. Poet. 3. Voss. de Hist. Graec. l. 1. c 5. l. 4. c. 1. de P. c. 3. etc. Nie. Lloydius. Amphilyri fuit fil. Bacchiadarum generis, inter praecipuos, et vetustissimos Cycli Poetas habetur. Poeta autem Historicus fuit, et tam prosa [orig: prosâ], quam versu claruit, teste Pausania [orig: Pausaniâ]. Inter opera eius recensentur, Bugoma et Europa. Item *no/stos2 *(ellh/nwn, quae fortasse pars fuerit Corinthicorum illius: Titanomachia porro aliaque. Sed nihil in Poetica eius gnh/sion dici posse, praeter prosw/|dion carmen in Delum, docet Salmas. ad Solin. p. 858. et seqq.

EUMENES [2] I. Pergami Rex, amicissimus Romanis, ut eum Nepos in Hannibale vocat, ubi bellum eius cum Prusia Bithyno, qui Hannibalis consilio ipsum pugna navali devicerat, describit, c. 10. fil. cuiusdam Eumenis, patruo Philetaero successit Strab. l. 13. p. 624. fratrem huius, et successorem Attalum, primum Regem Pergami dictum esse, post Galatas domitos, refert, Liv. l. 33. c. 16. *filorwmai=on eum Plutarch. dixit in Catone.

EUMENES [3] II. Asiae Pergamique Rex Attalo Patri successit, A. U. C. 556. contra Antiochum Mag. Syriae Regem, et Perseum ultimum Macedoniae Regem Romanis praesto fuit, vide Iustin. l. 31. c. 8. et l. 33. c. 1. Cum fratribus adeo bene ipsi convenit, ut hinc fraterni amoris exempla peti fuerint solita. Multum ipsi cum Rom. Porro negotii fuit, regnavit An. 40. Fama [orig: Famâ] inclitus. Strab. l. 13 Liv. Iustin. Polyb. Eum excepit filii Attali III tutor Attalus II frater. Vide ibi.

EUMENES [4] Cardianus, fil. Vectoris, ex scriba nobilissimus dux, ab Alexandro Mag. magni habitus, sororem Barsines, uxoris eius, duxit. Illo mortuo, Craterum, et Antipatrum, Perdiceae auspiciis, devicit, Pulfus Asia [orig: Asiâ] ab Antigono in provinciis Orientalioribus haesit, Argyraspidum dux, et quia Seleucum in partes suas pertrahere non poterat, illius regionem invasit. Mox viribus auctus contra Antigonum movit. A. U. C. 439. cui a militibus proditus, triduana fame obiit. Plutarch. in Eumene, Diod. l. 19. Iustin. l. 13. c 4. et 6. Curt. l. 10. c. 4. Arian. Vide et Nep. inprimis ine ius vita.

EUMENES [5] Cardianus, Ephemerides Alexandri, cum Diod. Erythraeo, scripsit. Athen. l. 10. p. 434. Aelian. l. 3. c. 23.

EUMENES [6] VI. Alexandriae Ep. A. C. 134. Euseb. l. 4. c. 5. Successit Iusto. Obiit A. C. 144.

EUMENI Lucus ad sinum Arabicum in Aethiopia sub Aegypto. Strab. l. 13. p. 624.

EUMENIA Phrygiae urbs, quam Attalus ab Eumene Philadelpho sie vocavit, quod bene in ea mansisset. Alia est Thraciae, circa Moesiam inferiorem, Plin. l. 4. c. XI. et l. 5. c. 29. alia item Cariae, tertia in Hyrcania.

EUMENICI Porticus, Athenis, iuxta Bacchi theatrum, ambulationi, et commercio Eruditorum consercrata olim, iam in ruinis, memoratur Iac. Spon. Itin. Part. 2. p. 165.

EUMENIDES [1] vir quidam, cuius meminit Ovid. l. 3. Trist. Eleg. 4. v. 27.

Non foret Eumenides orbus, si filius eius
Stultus Achilleos non adamasset equos.

EUMENIDES [2] Furiae infernales kat' a)nti/frasin kai\ eu)fhmismo/n, eum minime eu)menei=s2, h. e. benevolae sint. Serv. in Aen. l. 6. Dictae quod minime bene velint, per antiphrasin, ut Parcoe, Bellum, *eu)meni/des2 ai( semai\ qeai\ dicuntur Plutarch. in Theseo, et Paus. in

Atticis. De illis multa Aeschylus, et Orphens hymno in Eumeni das. Has autem tres ferunt fuisse Acherontis, et Noctis filias, uno partu editas, et apud inferos Canes Stygias vocari, apud mottales Furias, apud superos vero Diras. Harum nomina Megaera, Alecto, et Tisiphone, Virg. Aen. l. 4. v. 469.

Porro Eumenides a Poetis pinguntur vipereo crine incinctae. Catull. de Nupt. Pelei et Thesidos Carm. 64. v. 193.

His ara Athenis, ad quam Cilonis socii occisi, Thucyd. l. 1. Plutarch. in Solone. Inde *)ofioplo/kamoi Orpheo dicuntur. Nic. Lloydius. Coeterum illas primus Orestes veneratione prosequutus est, cum ab Areopagitis ob matricidium in paternae necis ultionem commissum, fuisset absolutus. Alias Erinnyes quoque dictae: illis libamina, sed sine vino, media [orig: mediâ] nocte offerri solebant, quod his Deabus pecultare plane erat, teste Aeschylo in Eumen. nisi quod Bacchi quoque, hinc Nyctelii cognominati, sacra nocturna erant, sed haec in mediam praecise noctem non incidebant. Sactisicium autem ita peragebatut: Manus abluebant primo, purasque reddebaut eatum cultores. dein e fonte repletis tribus vasis, addito aquae melle, unde *nhfa/lia meili/gmata, ora auresque lana [orig: lanâ] agnina [orig: agninâ] stipata habentes, Ortum versus se convertebant, et e duobus horum poculorum aliquid effundentes, teritum deplebant totum. Tum utraque [orig: utrâque] manu ter novem oleae tamos humi, ubi xoa\w2 suas effundebant, defigentes, ptecibus suis defungebantur. Vide Franc. Rossaeum Archaeol. Atticoe l. 2. c. 4. Harum sacelli aditu interdicebatur, redeuntibus ab hostibus postlimino, ex Lege: *toi=s2 *deuperopo/tuois2 mh\ e)cei=nai ei)sie/nai ei)s2 to\ i(ero\n th=s2 *semnw=n qew=n, Redeumtibus postliminio ab bostibus non licere sacellum Eumenidum adire. Fuit autem o( *deutero/potmos2 is, cui, tamquam in bello mortuo, iusta funera facta sunt: Talem reducem, per sinum laxae stolae, mulier demittebat, tamquam renaci videretur, teste Hesych. Quem Atheniensium morem imitati ex parte Romani sunt, ut illustris Heros ad Festum observavit. Nam eum qui postliminio ab hostibus revertebatur, nolebant Romani limen insistere, quia eo funestari putabant, tam limen utrumque, et superum, et inferum, si a mortuo calcaretur, quam hominem ipsum: Idcirco tecto perforato in aedes admittebatur, ne ominosum illi esset per ianuam ingredi, per quam tamquam etus erat. li aurem, quibus absentibus tamquam mortuis funus factum fuerat, duumertant [orig: duûmertant] generum: aut enim peregre fuerant historiae vel negotlorum ergo, aut militatum abierant: quorum posterioribus Lex haec dicta erat, ut Hesych observavit. Vide Sam.Pet. Comm in Leges Attic. l. l. tit. 1 p. 15. et 16. Nec omittendum, quod Eumenidum statuas Illisso flum. mergend, etc abluendi ritus indigitatur Stat. Theb. l. 4. v. 54.

Saevus bonos fiuvio: Stygias lustrare severis
Eumenidas perhibetur aquis etc.

EUMOLPUS [1] in Eleusinis sacris, memoratur clementi 7. Strom. Vide Salmas. ad Solin. p. 750.

EUMOLPUS [2] Atheniensis, quem Suid. Musaei poetae fil. fuisse scribit, versificator, ante Homerum fuisse traditur, auctor 6000. versuum. Ovid. Pont. l. 2. Eleg. 9. Initio.

Regta progenies, cui nobilitatis origo
Nomen in Eumolpi pervenit usque Cotys.

Ab hoc Eumolpidas sacrorum quorundam praesides dictos volunt. Aeschines contra Ctesiphontem. Fuit et Pythionices quidam, h. e. victor in Pythbiis ludis Graeciae. Hic vitium, aliarumque arborum culturtas docuisse fertur, teste Plin. l. 7. c. 56.

EUMONIUS Rhetor, a Constantio Imp. 6000. Imperales, pensionis loco, accepit, Nazar. in panegyr. Const.

EUNAE urbs Catiae, in qua fluv. est Eunaeus. Est etiam urbs Argorum. Vide Steph.

EUNAPIUS Sardianus, sub Valentiniano, Valente, et Gratiano, sophista, medicus, ac historicus insignis, Proaeresii discipulus, ac affinis Chrysanthli, quippe qui Eunapius impulsu huius Chrysanthii scripsit de vitis Sophistarum, opus elegans ac venustum, sed in quo passim prodat, quam Christiano nomini fuerit infestus. Idem

res gestas Casesarum, exinde orsus, ubi desierat Dexippus, a Claudio videl. ad Arcadii, et Honorii perduxic: Vel ut alii, a fine Herodiani, usque ad sua tempora. Sed nihil restat, praeter vitas Sophist, et fragmenta quaedam. Iulianum Apostatam Constantino Mag. antetulit: Compilatorem nactus est Zostmum. Vide Phot. Bibl. cod. 77. 68. et Voss. de Hist Gr. l. 2. c. 18. Nic. Lloyd.

EUNENO seu AGMO, AA, fluv. Belgii. Oritur in agro Bonontensi per Artesiam dein, ubi Audomaropolim rigat, postea ad Gravelingam in Ocean. Germaniecum labitur.

EUNICE nympha, una ex his quae Hylam Herculis puerum rapuerunt [orig: rapuêrunt]. Item Timothei mater. 2. Tim. c. 1. v. 5.

EUNOMIANUS sub Iustiniano Imp. Bellissarii Pater lustricus. An idem cum poeta orthodoxo, cuius epigramma cum Philostorgi Ariani scriptis. Iac. Gothofredus edidit? Suid.

EUNOMIUS discipulus, et notarius Aetii, Trip. Hist. l. 5. c. 13. Ordinatus est Ep. Cyzict. tamquam qui posset populum calliditate verborum ad suum circumvenire consensum, c. 35. et l. 7. c. 18. Propugnavit haeresin Arianam, contendens per omnia, Filium dissimilem esse Patri, quianullo modo creatura possit similis esse creatori. Deum se aeque perfecte cognoscere, ac ipse se cognoscat, afferuit. Baptizatos in nomine SS. Trinitatis rebaptizavit: Ceterum sceleribus vita [orig: vitâ] polluta [orig: pollutâ]. Primum autem callide dissimulavit virus, randem se prodens cyzico pulfus est. Quumque Samosarensibus a factione Ariana obttuderertur, et se in omnium odio esse animadverateret, illinc quoque discessit. Tandem a Valente Imp. Cyzicum reductus est. Inde a populo rursus eiectus, ad Eudoxium C Polim venit, a quo ipse se tandem seiunxit. Eius scripta, contra Ecclesiam, et 7. tomos, in ep. Pauli Socrates recenlet, l. 4. c. 6. et 7. A Basilio. Caesario, Didymo, utroque Gregorio refutatus est. Vide Epiph haer. 75. Theodoret. l. 4. bar. fab. 5. Hier, advers. Vigilant. Russin. l. 2. c. 25. Baron. A. C. 356. Ab hoc dicti Eunomiani. Troglodytae. Exstant contra Eunomium libri Basilii, et Nazianzeni.

EUNOMUS Prytanis sil Spartae Regis ex Proclidis, successit patri, Labota adhuc ex Agidis Rege: sub quibus pax fuit. Eum excepit Polydectes. Paus. Lacon.

EUNOSTUS Tanagraeorum Deus, cuius templum adeo mulieribus interdictum fuit, ut si quo infortunio, aut vastitate Tanagraei opprimerentur, diligenter inquierent, si qua mulier consulto, aut casu templo appropinquasset, Alex. Gen. Dier. l. 6. c. 2.

EUNTIS veneratio, magnae devotionis indicium. Sic abblan ditur eunti Dominae Sperchios fluv. apud Papin. Stat. Achilleid. l. 1. v. 103.

--- - lateque Deae Sperchios abundat
Obvius et dulci vestigia cir cuit unda [orig: undâ].

Innumerae comitantur aves, stipantque volantem
Alituum suspensa cobors,
Nec quisquam tantis e milibus obvius audet
Ire Duci, sed Regis iter fragrantis adorant.

Vide de hoc ritu Casp. Barth. Animadvers. ad Stat. d. l. et hic passim, ubi de Anteambulonibus, Cirumpedibus, Pedissequis etc.

EUNUCHI [1] vel nascuntur, vel fiunt: quorum illi proprie Spadones, hi Castrati dicuntur, vide Ibi Glossae vett. *eu)nou=xos2 a)po\fu/sews2, Spado: *eu)nou=xos2 o( e)ktomi/as2, Castratus. Nascuntur vitio aut debilitate parentum; Fiunt arte, casu, insidils, sponte. Arnob. Catull. de Atz, Plin. l. 11. c. 48. Despontanea exsectione Lucian. Siria [orig: Siriâ] Dea [orig: Deâ]: Vatro Lege Moenia: Si qui Patriam maiorem parentem exstinguit in eo culpa: quod facit pro sua parte is qui se eunuchat, aut aliqua liberos producit. Quales fuere [orig: fuêre]. inter Gentiles, Galli Cybeles sacerdotes: inter Christianos Haeretici Eunuchi propterea dicti. Longe alia ratio illorum, de quibus Christus loquitut, Matth. c. 19. v. 12. ubi per Eunuchos qui se ipsos castrarunt propter regnum caelorum, non alii intelligendi veniunt, quam ii, qui ex peculiari dono divinitus concesso a coniugio abstinent, ut Deo liberius inferviant. Saepenumero tamen cogebantur a Principibus Medici facere Eunuchos: adeo que ars ipsa, cuius erat praecipua cura, conservare naturalem corporis statum habitumque, aut laesum reparare, ac redintegrare, in maxim um naturae totius armata est detrimentum, ut queritur Paulus Aegineta. Mos hic a Persis originem habuisse creditur, unde a Spada Persidis vico, ubi primum virilitas excisa est, Spadones nuncupati Srephano videntur. Eos postea aliae quoque gentes, Romani inprimis, imitati sue. Unde Pertron. Satyr. Edit. Bosch. p. 269. et Edit Gonsali de Salas p. 60.

Persarum ritu male pubescentibus annis
Surripuere [orig: Surripuêre] viros.

Sicque pueti puellae facti sunt, quos in mundo muliebri reponit Phaedr. l. 4. fab. 5.

Seponit moechae vestem, mundum muliebrem,
Lavationem argenteam Eunuchos glabros

Illi enim, ut alios usus omittam, virginibus mulieribusque custodes, ac comites additi sunt, quasi possint *eu)nh\n e)/xein kai\ fula/ssein lectum custodire, unde etiam iis nomen: quamvis alii para( to\ eu)=

nou=n e)/xein( kai\ a)phlla/xqai tw=n a)frodisi/wn, quod a Venere alleni, optimo mo mentis statu fruerentur, illos dictos volunt. Hinc Impp. Eunuchum sacri cubiculi ministeriis adboesurum, dixere [orig: dixêre] l. 4. c. de praepos. sacr. Cubiculi L. 12. Castratis enim cubiculatiis etiam Principes utebantur: e quibus Eutropius eminuit, qui eo potentiae ascendit, ut Consulatum quoque impetraret omniaque sub Arcadio Imp. pro lubitu aliquandnt ageret; donec rerum novarum deprehensus, extractus vigore legis a se latae ex ipso templo, capite poenas dedit, A. C. 396. Idem hodieque apud Turcarum Imp. eorvum usus est. Vide supra Carsamattus. Itali, ut Musicae apitores reddantur, Eunuchos faciunt. Sed tam improbam luxuriam iam olim Romni Impp. legibus coercuere [orig: coercuêre]. D. Hadrianus ne Spadones fierent, poena [orig: poenâ] legis Corneliae de Sicariis irrogata [orig: irrogatâ], restipto cavit leg 4. fs. ad leg. corn de Sicar., constantinus viros exsecantes capitaliter puniri voluit, leg. 1. Codicis de Eunuch Iustinianus, talionis lege agere permisit, Novel. 142. quam poenam iam apud Herod. Urania [orig: Uraniâ], veluti civilem ac legitimam, Hermotimus in Pannonium, a quo fuerat excisus, statuisse legitur: Namque Pannonium in potestatem suam redactum proprios liberos emaculare: ipsoque dem parti virilitatem eripere coegit. Unde Ovid Amor. l. 2. Eleg. 3. v. 3.

Qui primus pueris genItalia membra recidit,
Vulnera quae fecit, debuit ipse pati.

Nempe ut caedem caede pensaret. Homicidium enim Eunuchismo committi Apostolici Canones sanciunt, Balfamon, et Photii Namocon. tit. 1. c. 3. quam ob causam manifestarios Moecchos, eius conditionis, ut iure occidi potuissent, contumelia [orig: contumeliâ] adficere permittebatur, puta raphanis, et mugilibus forate: item vito spoliare, quo referri potest illud Phaedri fab. XI. l. 3.

Eunuchus litigabat cum quodam improbe
Integritatis testes quia de sunt mihi.
Id demum est homni turpe, quod meruit, pati.

Quod factum, illo per ludibrium de collo suspenso, Plaut, Mil. Glor. Act. v. v. 5.

Quin iamdudum gestit moecho hoc abdomen adinere
Ut faciam quasi puero in collo pendeant crepundia etc.

Nec feminis parcitum ptimumque illas Eunuchas fecisse legitue Lydorum Rex Andramytes, apud Cael. Rhodig. 1. 20. c. 14. et Alexand. ab Al. Genial. dier. l. 2. Duas autem huius Eunuchismi rationes proponunt Etuditi: Unam numfotomi/an, cum in locis muliebribus protuberante ultra modum nu/mfh| a sectione remedium petitur, Aeginet. l. 6. c. 80. Alteram mastotomi/an. Sic Amazones viriles videbantur, et apud Arnob. ut Atys se viro, sic eius amica mammarum honestate sese privavit: uterque scilicet inguina sibi demessuit. Nam papillae inguen apud Lucil. habes:

Suet. Tih. c. 44. Nec dum tamen lacte depulsos inguini, ceu papilloe, admoveret. Unde inguina papillarum exstantia habere, u(permaza=|n, tou\s2 mega/lous2 ma/stous2 e)/xein: velaque et fasciae, quibus extumidae comprimuntur papillae, spadoni/smata mastw=n, spadonatus mammarum dictae, Rigaltius in Phoedr. fab. supra laudatam. Addam hoc unum, Eunuchos, occursibus olim infames fuisse, quemadmodum Aethiopes, pumilos atque distortos, et huiusmodi generis alios. L. Sen. Sacerdos non integri corporis, quasi mali ominis res, vitanda est. Lege divina [orig: divinâ] quoque a com unione sacrorum civiliumque munerum prohibiti sunt. Deuter. c. 23. v. 1. Nec vulner atus teste neque exsectus virilitate, venito in congregatione Iehovoe; tamquam viz. munus aliquod obiturus. Alias enim in congregationem venite, ut sacris ibi interessent, illis licebat Exod. c. 12. v. 18. Levit c. 22. v. 18. Num. c. 9. v. 14. etc. Burmannus in Deut. c. 23. v. 1. Vide quoque hic [orig: hîc], ubi de Castratione, Spadonibus, Testibus in voce Thladias. Candacis Aethiopum Reginae Eunuchi historiam habes, Actorum Apostol c. 8. v. 27.

EUNUCHI [2] Haetetici, alias Valesiani, a Valesio Arabe quodam. Omnes sectae suae exsecabant, imo et in obvios quosque eadem [orig: eâdem] crudelitate saepe saeviebant. Epiphan. boer. ti. Baron. A. C. 249. n. 9. 260. n. 69 etc. Imitati autem in hoc Origenem sunt, qui male intellectis Christi verbis, Matth. c. 19. v. 12. Se ipsum an serro, an pharmaco, castrasse traditur: re dici post a Demetrio Alexandr. ex invidia, et odio in Origenem propalata. Nacolico origenem usum Epiphanius refert. Vide Tertullian. ad Uxor. et Horn. Histor. Eccl.

EUNUCHUS Palatinus, apud Isidor. Pelusiotam, idem cum Eunucho Regio, apud Ambros. Ep. 27. ad Valemin. II. dignitas fuit in Palatiis Impp. cui Cubiculi Augustalis erat cura commissa, Cubiculatius. Leo. Nov. 98. *kai\ th=s2 eu)nh=s2 a)nupo/ptous2 fu/lakas2 ei)=nai, tou=to ga\r h( klh=sis2 e)ggua=tai. Evagrius l. 4. *(oi toi=s2 *basilikoi=s2 e)cuphretou/menoi koitw=sin, ou(\s2 *eu)nou/xous2 h) sunh\qeia kalei= kl. Quibus qui praeerat, *)arxieunou=xos2 dicitur, in Chron. Alexandrino Ann. 5. Valentin Iulianus Imp. antequam Impetium iniert, Eunuchum fuisse nomen honoris, suo vero tempore contumeliae, scribit Misopogone. Vide hic supra, ut et in voce Cantor.

EVOCANDI [1] Deos tutelares, ex urbibus obsessis, Romanorum olim, ritus, vide infra ubi de Oppugnatione urbium: uti de ali Deorum vocandt ratione paulo infra ubi de Evocatoriis hymnis.