CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EVOCANDI [2] Manes ratio, horrendis cerimoniis peragi solita, qualis fuerit apud Gentiles accurate describitur prolixeque, Stat. Theb. l. 4. ad quem vide erud tas Animadvers. Casp. Barthii: ut et hic [orig: hîc] passim, ubi de Aboris, Divinatione, Manibus, Necremantia etc. Addam hic [orig: hîc] saltem, huiusmodi Evocatores ipsis Diis indignabundos minitati consuevisse. Unde Tiresias, apud Stat. d. l. v. 501.,

Quo facit insignis locus Potphrii, *pollw=| de\ tou/twn a)logw/teron, to/ me\n dai/moni, ei) tuxoi h)\ yuxh=| teqnhko/tos, au)tw=| de\ tw=| basilei= *(hli/wu u)/ tini tw=n kat' ou)rano\n a)/nqrwpon tw=| tuxo/nti u(poxei/rion a)peila\s2 prosfe/ronta e)kfobein, yeudo/meon, i(/n' e)kei=noi a)lhqeu/swsi ktl.apud Euseb. Proepar. l. 5. c. 10. ad quem l. Vide Franc. Vigerum.

EVOCATI Dioni *)ana/klhtoi, posterioriaevo dicti sunt, qui prius Volones dicebantur seu Voluntarii Liv. l. 5. c. 7. qui cum vel propter aetate, vel quod legitima stipendia confecissent, cogi non posient, sponte militabant Casaub. ad Capitolin. in Marco. Salmas. cos facit eosdem cum Principibus, qui primi ordines seu primorum Ordinum ductorres (unde tandem Ordinarii dicti) in prima acie pugnam capessebant. Vett. hierant, et exerciatati milites, qui cum e militia iam exiissent, ad eam sponte revocabantur, ordinum, et praemiorum spe; hinc *taci/arxoi in glossis dicti, qui Centuriones quidem non erant, sed cum praeliandum esset, et ad manus veniendum, cum acies ordinabatur, ordines ducendos accipiebant. Unde a Centurionibus passim separantut. Vide Salmas, ad Vopisc. in Bonoso. Idem cum duae Statorum centuriae in singulis castris essent, iis Evocatos praefuisse indeque Evocatos Statorum in antiquo faxo memorari, docet ad Vulcatium Gallicanum in Avidio Cassio. Vide quoque infra ubi de Ordinariis. Alii erant Evocati Augusti, quorum saepe mentio in antiquis Inscr. EVOK. AUG. De iis Suet. Galba c. 10. Delegit et Equestris ordinis iuvenes, qui manente annulorum aureorum usu, Evocati appellarentur, excubiasque circa cubiculum suum, vice militum, agerent. Ad quem 1. Casaub. vide.

EVOCATORIAE Epistolae dicebantur, quibus absentes ad Comitatum evocabantur a Principe, aut quibus iis, qui Principis aspectum ambiebant, veniendi concedbatur facultas. Nam sine Evocatoria ad Comitatum venire omnibus non licebat, leg. 3. Coaicis Theodosiani, et Iustinian. de Decur. et Silent. Utriusque genetis formulam exhibet Senator l. 7. Ep. 34. et 35. Vide Iuretum ad Symm. l. 4. Ep. 5. At Hymni Evocatorii, *klhtikoi\ dicebantur Graecis, quibus Deos vel invocabant, vel evocabant. Non uti prisci Romani, cum eorum oppidorum, urbiumve, quas obsiderent, Numina evocabant, sed quomodo Orpheus in Hippan. Liberi patris nutricem; ubi initio Deos suos invocat, loca enarrans, quibus praesiderent, dein ad sacra sua venitent, precatur. Cuiusmodi omnes Procli hymni, in quorum principio, kiklh/skw, kale/w, e)pike/klomai, klhi/+zw, in sine petit, parei=nai teletai=s2 o(si/ais2. Iis respondebant *)apopemptikoi\ u(\mnoi, quibus Deos e sedibus suis evocatos, postremo festorum die, quibus interea illos interfuisse credebant, quasi abeuntes, non sine gratiis ac desiderii significatione, dimittebant ac prosequebantur. Vide de utrisque Iul. Caes. Scalig. Poet. l. 3. c. 113. et 114.

EUODIUS [1] primus post D. Pertum Antiochenae Ecclesiae Ep. A. C. 68. martyrio coronatus, A. C. 71. Niceph. l. 7. c. 3. Euseb. Chron. et Hist. l. 3. c. 16. Item alius Cos. cum Honorio A. U. c. 1139.

EUODIUS [2] Ep. Augustino laudatus. Item Epicus Lat. cuius opera perierunt [orig: periêrunt]. Suid.

EUODUS custos et exactor, e libertis, caedi Messalinae a Narcisso datus. Tacit. Ann l. XI. c. 37.

EVOE Graece *eu)oi=, vox Bacchantium, ex nomine Dei tetragrammato, detorta. Vide Sam. Bochatt. Hierozoici Parte prior. l. 11. c. 36. ut et in voce Iehova.

EUONIUM castellum firmissimum in litore Scotiae Occid. postea Stephanodium, Dunstaphag hodie Hectori Boetio. Bandr. urbs Scotiae munita, in Lornia prov. Regum antiqua sedes, cum portu capaci, in ora Occ. versus Ebudas. Vix 5. mill. Scot. a Mula Ins. in Ort. 55. a Dumblana in Occas. 14. a Chilmotia, in Bor.

EUONYMIA Cariae urbs, et Atheniensium vicus, tribus [orig: tribûs] Erechtheidis. Steph.

EUONYMOS ins. parva ex Aeoliis. Plin. l. 3. c. 9. Ita dicta, quod e Lipara in Siciliam navigantibus sinistra offeratur, nam eu)w/numa Gr. kat' eu)fhmismo/n vocant sinistra, auctor Strab. l. 6. p. 276. Stromboli Nigro, Vulcanetto Ferrario. Quibusd. Lisia Bianca, forsan mel. aliis Pare rotto, ins. satis parva, inter Liparam ad Austr. et Strongylem ad Bor. in mari Tyrrh. cum paucis incolis. Baudr.

EUONYMUS Graece *eu)w/numos2, pop. Atticae, sub Erechtheide tribu, ab Heroe Euonymo, Cephissi fil. nomen adeptus, cuius memoriam servant variae Inscr. Salamine, Athenis, Venetiis, hodieque superstites. E quibus una Salamine habet: