CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EVORIA Epiri locus, Sozom. l. 7. c. 25. Eadem Donationa videtur dicta, apud Callistum, a Donato eius Ep. Urbs olim Epil nunc pagus.

EVORIACAE Meldorum, ubi Burgundofara, vel Fata Franca, Chagnerici. Regis Austrasiorum Theordeberti Convivae, et consiliarii, ex Landegunda filia, Chagnoadli Laudunensis Antisitis sorot, clarissimum Monastetium virginum erexit, in pago Briegio, hodieque Fre-moustier. Inter fluvios Mucram mai. et Albam; quorum alterum le Gr and Morin norminant; alterum, qui in ipsum defluit, diminutiyo nomine Aubetin, alias Aubete. Hade. Vales. Not. Gall.

EUPATOR fil. Antiochi. 1. Macchab. c. 6. v. 17. Graece *eu)pa/twr, cognomen fuit variorum vet. aevi Regum. Inter Syriae Regg. Alexandri id cognomen fuisse, discimus ex nummo eius, cui inscriptum, *b*a*s*i*l*e*w*s *a*l*e*s*a*n*d*r*o*u*e*u*p*a*t*o*r*o*s *e*u*e*r*g*e*t*o*u. Mithtidatem, Ponti Regem illum farmigeratissimum, *eu)pa/tora et *dio/nuson appellatum esse, docet Strab. l. 12. p. 547. et App. in Mithridat. etc. Fuit autem Alexander is, qui *ba/llhs2 Iosepho cognominatur Antiqq. l. 13. c. 8. Hic enim a Ptolomaeo Philometore Aegypti, Attalo Asiae et Ariatrathe Cappadociae Regg. subotnatus, et copiis adiutus, victo caesoque Demetrio Syriam invasit, seque Antiocho Epiphane genitum, credi voluit. Cui fabulae, ut fides constaret, *e*u*p*a*t*o*r*o*s, ob paterni generis gloriam, Antiochi Regis, quem fratrem suum mentitus est, exemplo, ut et *eu)erge/tou cognomentum assumpsit, Seb. Feschius I c. Ep. ad Hollanderum, qua Pyloemenis Papblag. Regis insignem nummum exponit. Ab altero vero, Mithridate Eupatore, Amisus urbs ampliata, et pars, quam illi addidit, Eupatoria appellata est, Strab. l. 12. p. 556. Idem aliam Eupatoriam condidit, ad confluentes Lyci et Iris, quam im perfectam ab illo relictam, Pompeius, eo devicto, agto, et civibus additis, Magnopolim, h. e. Pompeiopolim, nominavit. Quod Plin. ad priorem Eupatoriam transtulit, vicinia [orig: viciniâ] locorum deceptus. Salmas. ad Solin. p. 889.

EUPATORIA urbs Paphlagoniae, et Mithridatis regia, ab eo condita, postea eo victo a Pompeio Magno Pompeiopolis dicta, teste Plin. l. 6. c. 2.

EUPATRIDAE apud Athenienses olim erant civium nobiliotes, qui regio prognati sanguine, dignitate coeteris antistabant. Primitus enim duo in Rep. civium, quibus inter grandus dignitatis fortunaeque aliquid interlucebat, ordines erat, *eu)patri/dai nempe et *)/agroikoi, Dion. Halicarn. l. 2. quemadmodum apud Francos Nobiles et Rustici: apud Venetos, Patricii ac Plebeii: apud Romanos similiter, Patres et Plebs, nomina erant, quibus a se discernebantur cives. Postea in tres classes Theseus civitatem distribuit *eu)patridw=n, *gewmo/rwn kai\ *dhmiourgw=n: quorum illi coeteris dignitate, isti utilitare, hi numero praevalebant, dicebanturque *eu)patri/dai, qui Regibus Heroibusque in Graecorum histotiis celebribus erant editi, Auctor Etymol. *eu)p)atri/dai e)kalou=nto oi( au)to\ to\ a)/stu oi(kou=ntes2 kai\ mete/xontes2 basilikou= ge/nous2, th\ th=s2 i(erw=n e)pime/leian poliou/menoi: vel etiam Aborigines, et indigenae, secundum Hesych. Hi ipsa in urbe sedes suas cum Demiurgis, qui opifices erant, posuere: Reli qui vero, Gemori dicti, ruri habitabant, agrosque colebant. His omnibus idem ius esse voluit Theseus, lata [orig: latâ] Lege: *toi=s2 poli/tais2 ta\ i)=sa ei)=nai, Omnibus civibus ius idem esto. Hac tamen exceptione ut sollis ingenuis, Nobilibus seu Eupatridis Sacerdotia, Magnistratus et Legum retumque sanctatum atque divinarum interpreratio concederetur, ex Lege: *tou\s2 *eu)patri/das2 ginw/skein ta\ qei=a kai\ pare/xein *)/arxontas2 kai\ no/mwn didaska/lous2 ei)=nai, kai\ o(si/wn, kai\ i(erw=n e)chghta\s2, Patricii Sacer dotia atque Magistratus obeunto, Legum rerumque sanctarum atque divinarum interpreites sunto. Post Theleum vero Solon, censu civinum acto, Athenienses universos in quatuor distinxit ordines, tmh/mata seu te/lh dictos. Pentacosiomedimnos nempe, Equites, Zygitas et Proletarios etc. Familiae Eupatridarum celebriores erat: Praxiergidoe, Eteobutadoe, Alemoeonidoe, Cynidoe, Ceryces et vide Sam. Petit, Comm. in Legg. Attic. l. 2. tit. 3. et Fr. Rossaeum Archoeologiae Atticoe l. 1. c. 4.

EUPHAES in Messeniorum regno, successit Androcli, eo tempore, quo Theopompus Spartae, et Aechmis in Areadia, regnabant, Paul. Messeniacis. Sub eo, simultas quae Inter Spartanos, et Messenios legitimam ob causam sub Antiocho, et Andtocle frattibus, Phintae filiis exorta fuerat, demum in apertum bellum erupit, sub initium Saeculi a Diluvio XVII. Anno 2. Olympiadis nonae, Aesimede Archiep. Athenis. Alcamenes namque Spattanorum Rex Amphiam, Messeniorum opp. Laconiae finitimum, non indicto bello occupavit, et post dimicationes quasdam reversus est. Anno 2. Olymp. 10. Euphaes exercltum edixit, et post praelium nocte diremptum castra muniit, decedentibus lacedaemoniis. Anno proximo cum Theopompo, et Polydoro Alcamenis fil. aequo Matte puguatum: sed Messenii calamicatibus oppressi Ithonem muniunt, in eamque se recipiunt: mox virginem oraculi iussu immolant, qua de re vide supra in voce Aristodemus. Post quae Ithone a Lacedaemoniis petita [orig: petitâ], praelioque nocte iterum dirempro.

EUPHANES vulneratus paulo post decessit orbus, cum regnasset annos 13. totos bello cum Lacedemoniis consumptos. Ei successit Aristodemus praefatus. Vide Ioh. Matsham. Canone Chronico, ubi de Bello Messemaco.

EUPHANTUS Olynthius, Historicus, et Poeta, fil. Eubulidis, Praeceptor Antigoni, Macedoniae Regis cui librum de Regia dignitate, inscripsit. Diog. Laert. in Euclide l. 2.