CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

EUPHRATES [1] Philosophus Stoicus gravissimus, tempolibus Adriani Imp. voluntaria [orig: voluntariâ] morte e vivis excessit, veniam ei dante Adriano, ut citra ignominiam, et infamiam, cum propter senectutem, tum etiam propter gravem morbum, cicutam bibere posset Dio. A. C. 118. Xiphilin. in Adr. Plin. l. 5. c. 35. et 36. l. 6. c. 9. Iun. ep. 10. l. 1. Euseb. Chron.

EUPHRATES [2] caput Ophitarum, seu haereticorum, quibus serpens pro Numine. Orig. l. 6. c. Cels. Vide Ophitae.

EUPHRATES [3] Mesopotamiae fluv. celeberrimus, et maximus. Magnitudinem eius innuit Callimach. Hymn. 2.

Maior siquidem est Tigride, sicut resert Strab. l. 2. p. 79. *)esti de\ mei/zwn o( *eu)fra/ths2 kai\ plei/w die/ceisi xe/ran skoliw=| tw=| r(ei/qrw|. Inde vagus Euphrates Strab. Stat. Sylv. 2. et flexuosus Mart. Capellae dicitur. De eodem Lucan. Civil. Bell. l. 3. v. 256.

Sic appellatur in lib. Ios. c. 1. v. 4. [gap: Hebrew] ubi Sept. *(/ews2 tou= potamou= twou= mega/lou potamou= *eu)fra/tou. Similiter in Apocalypsi c. 9. v. 14. *)epi\ tw=| potamw=| tw=| mega/lw| *eu)fra/th. Ob fertilitatem eum celebrat M. Tull. [gap: Hebrew word(s)] de Nat. Deor. l. 2. Mesopotamiam fertilem efficit Euphrates, in quam quotannis quasi novos agros invehit. Itemque Lucan. Civ. Bell. l. 3. v. 259.

Strab. l. 16. *plhmmurei= ga\r o( *eu)fra/ths2 kata th\n a)rxh\n tou= qe/rous2, a)po\ tou= e)/aros2 arcamenos2. Plin. de Euphrate: Increscit autem et ipse Nili modo statis diebus, paulum differens, ac Mesopotamiam inundat Sole obtinente vicesimam partem Cancri. Minui incipit in Virgine, et Leone transgresso. In totum vero reme at in vigesima nova parte Virgims. Originem nominis sui, quod, postquam Taurum praetergressus est, demum habet: Vide Cluv. Introd, Geogr. haud dubie debet linguae Arabum, quibus Pharata inundare denotat, unde Iphraton inundatio, ex quo postea corrupte Euphraten suum Graeci finxerunt [orig: finxêrunt]. Alii dictum volunt ab eo quod legitur, Gen. c. 11. v. 14. [gap: Hebrew word(s)] Hu perath, unde *)efra/ths2. Utrumque verum. Graeci enim suo more ludunt, dum a)po\ tou= eu)frai/nein petunt. Vide Boch. Phaleg. l. 1. c. 8. p. 38. et 39. Strab. ex Niphate Armeniae monte nasci tradit. Si Boetio credimus,

--- - Quos non diversis fontibus edit
Persis, et incertum, tellus si misccat amnes.

Nic. Lloydius. Baudr. ortus in Ar menia mai. paulo post recipit Harpagum, et Arsa metem, dein a Sept. in Mer. tendens, Armeniamque mai. a min. separans, alluit urbes Azirim, Zimaram, Melitenem, et recipit Arsaniam, et Melam fluv. postea Syriam, et Arabiam a Mesopotamia dividens, et rigatis Samosatha, Zeugmate, et aliis innumeris, auctus fluviis, Marsya et Chabora [orig: Chaborâ], aliisque infra Seleuciam prope Ctesiphontem, in Tigrim cadit, et cum ipso paulo post in sin. Persicum se exonerat. Addo quod cum Tigride, magni hic fluv. nominis est: Utriusque ortus in Armenia mai. egressus quoque idem in sinum Persicum. Ambo etiam miscentur in loco, ubi seleveus Nicanor Seleuciam condidit. In progressu, dum Euphrates Syriam, et Babyloniam a dexto latere, Mesopotamiam a sinistro: Tigris vero Mesopotamiam a dextro, et Assyriam a sinistro latere habet, Mesopotamiae, utpote utroque fluvio interceptae, tamquam Interamnis, nomen est ortum. Rigavit olim Euphrates veterem Babyloniam, quemadmodum novam nunc, seu Bagaded Tigris, sed longe maior utriusque gloria olim, cum primis creati mundi temporibus Paradisum perlucrent: Phrat enim seu Frat, qui omnium consensu Euphrates est, inter 4, Paradisi fluvios numeratur, Genes. c. 2. v. 14. Auctor Anonymus Hist. Orbis Terr. Georgr. et Civ. Plura de co, diversis inprimis nominibus, origine, cursu, e)ktropai=s2 seu divertigiis, et plhmmu/rei celebris huius fluvii, vide apud Salmas. ad Solin. p. 620. et seqq. ut et infra aliquid in ouce Pallacopas.

EUPHRON Sicyonius, audacia insignis, assumptis eiusdem temeritatis quibusdam Argivis, tyrannidem affectavit; Eaque potitus quadringentos locupletissimos Sicyoniorum exilio multavit, ac bona publicavit. Exinde magna [orig: magnâ] pecuniae vicoacta [orig: vicoactâ] milites conduxit ac civitatem in potestate tenuit. Diod l. 15. p. 494.

EUPHRONIUS Grammatici nomen, quem laudat Scholiorum auctor in Ranas Atistoph. Act. 4. sc. 2. v. 264. B. Iterum in

Vesp. 473. Et ubi non? Item Patriarch. Antiochenus Arianus, sec. 4. Hieron. Chron. Baron. A. C. 430.

EUPHROSYNE una Gratiarum, soror Aglaiae, et Thaliae, ab hilaritate sic dicta.

EUPILIS lacus Cisalpinae Galliae, in quem progreditur Lambrus, in Padum defluens. Lago di Pussiano Leandr.

EUPLAEA ins. Tyrrheni maris iuxta Neapolim. Stat. Sylv. l. 3. Sylv. 1. v. 149.

EUPOLEMUS [1] Legatus Iudae Macchabaei ad pop. R. 1. Macchab. c. 8. v. 17. Huius pater Ioh. adiuverat Iasonem in gentium ritibus Hierosolymae instituendis. 2. Macchab. c. 4. v. XI.

EUPOLEMUS [2] Historicus, de Regibus Iudaeorum scripsit, citatur a Iosepho l. 1. cont. App. Clem. Alex. 1. Str. nec non Euseb. l. 9. P. E. Eupolemi tactica celebrat Aelian. l. peri\ ta/chwn, c. 1.

EUPOLIS [1] priscae comoediae scriptor, qui vitia populi magna cum libertate reprehendebat. Horat. Serm. l. 1. Sat. 4. Initio.

Scripsit comoedias 17. ex quibus 9. victoriam meruere [orig: meruêre]. Periit in praelio navali inter Lacedaemonios, et Athenienses, iuxta Hellespontum commisso, cuius mors usque adeo luctuosa civitati fuit, ut postea edicto publico cautum fuerit, ne poetae inposterum militare liceret. Alii ab Alcibiade, libertate eius offenso, sublatum dicunt. Suid.

EUPOMPUS Macedo, Arithmeticae, et Geometriae peritissimus sine quibus negabat artem posse perfici. Item praeclarus pictor, qui docuit Pamphilum Apelis praeceptorem. Plin. l. 34. c. 8.

EUPORIA urbs Macedoniae ab Alexando victore condita, et a fertilitate sic dicta. Steph.

EUPORUS servus Gracchi, qui dominum ex Aventino fugientem, qua [orig: quâ] potuit ratione tutatus est, ac super occisum, animam, evulsis proprio vulnere visceribus, effudit. Macrob. Sat. l. 1. c. XI.

EUPSYCHIANI haeretici, ab Eupsychio Eunomiano, qui Eunomii sectatores ob quaestionem, de cognitione Christi, deseruit. Sozom. l. 7. c. 17.

EUPYRIDAE vicus de tribu Leontide. Vide Steph. Meminit huius demi vetus in vet saxo Egigramma, ubi de Hadrianeis, Ludorum genere in Hadriani Imp. honorem instituto: *k*o*s*m*h*t*e*u*o*n*t*o*s. *p*l*o*u*t*a*r*x*o*u. *a*x*a*r*n*e*w*s.

*srh=sen *)axei/ristos2 sth/lhn megaku/desin a)stoi=s2
*patro\s2 tou)/nom' e)/xwn dhmo/qen *eu)puri/dhs2.
*)ekprepe/ws2 a)e/qloisi e)paskh/sas2 kai\ e)fh/bois2,
*kai\ stefa/nou ku=dos2 mou=nos2 enegka/menos.

*a*g*w*n*o*q*e*t*h*s*a*x. *a*d*r*i*a*n*e*i*w*n. apud Salinas. ad Spartian. in Hadr.

EURA vulgo Auron, fluv. Galliae Celt. per Bituriges, ac Bituricas urbem in Ligerim fluens.

EURIPIDES [1] insignis Poeta Tragicus, natus Salamine eo die, quo numerosus ille Xerxis exercitus ab Atheniensibus fusus est. Alii Phlya [orig: Phlyâ], Atticae vico, oriundum, dicunt. Floruit tempore Archelai Macedonum Regis, a quo etiam summo in honore est habitus, postquam Athenis discessisset, comicis Postlatus. Scripsit fabulas 75. ex quibus 5. tantum victoriam reportarunt. Et 19. tantum exstant: Auditor fuit Anaxagorae ac Socratis, a Prodico Rhetoricam didicit. Cum Platone, discendi causa [orig: causâ], in Aegyptum ad sapientes, et Sacerdotes profectus aliquando est, teste Laertio. Vidisse se speluncam terream ac horridam in Salamine, in qua scriptitarit Euripides, Gellius affirmat, l. 15. c. 20. *misogu/nhs2 a quibusdam ab odio mulierum dicitur, forsan ob infelix coniugium. Eius enim uxor cuivis corpus substravit. Vide Aristoph. Ran. act. 4. sc. 2. et Schol. in easdem. *filogu/nhs2 vero ab aliis. Mortuus est Ann. Aet. suae 75. a canibus discerptus, veluti A. Gell. et Val. Max. prodidere [orig: prodidêre]. Decamnichi cuiusdam odio, qui fetentem animam cum aliquando Euripidi exprobrasset, permissu Regis, ab hoc male habitus est. Unde postmodum et Archelaus ipse occisus. Alii tamen hoc casui adscribunt, nonnulli feminarum manibus eum discerptum asserentibus. Olymp. 93. A. C. N. 406. Ossa eius, Archelai Regis iussu, Pellam sunt translata, repulsis Atheniensium precibus, qui saepe per legatos tentaverant, ut civis sui reliquias sibi in patriam referre liceret. *tragikw/taton eum vocat Arist. Et quanti versus eius fecerit Cic. non obscure testatus est, sic ad Tyronem scribens l. 16. Fam. Ep. Euripidis, cui quantum tu credis, nescio, ego cer te singulos eius versus singula testimonia puto. Vide Diod. Sic. l. 13. A

EURIPIDES [2] ludi nomen, illi maxime similis, quem Angli vocant one and thirty, i. e. triginta unum. Continebat, ut Cael. Rhodigin. refert l. 20. c. 17. numerum quadragenarium, quoniam videtur unus fuisse Euripides praefectorum quadraginta, post triginta Tyrannos Athenis exactos. Vide Thom. Godwyn. Antholog. Rom. l. 2. s. 3. c. 13. de Tesseris, Talis et Latrunculis.

EURIPIDIUS numerus in talis quadragenarius, ab Euripide inventus, eo tempore, quo exactis 30. tyrannis, 40. principes Atheniensium Remp. administrabant. Vide Cael. Rhod. l. 20. c. 27.

EURIPYLUS in Graecorum veteranos, qui ad Ilium depugnabant, fortissimus. Lege Eurypylus.

EURIPUS [1] auctor Graecus, scripsit de discipulis Socratis, Meurs. in lect. Att. post Harpocrationem.

EURIPUS [2] Euripi proprie dicuntur alvei magnifico opere, aquas in morem fluviorum deducentes, unde Hesych. interpretatur doxa\s2 u(da/twn. Differunt a nilis, quod hi maiusculi essent, Euripi exiliores. Sic nili voce utitur Tull. Ep. ad Qu. fratr. De arcano, Caesaris opus est: vel mehercule etiam elegantioris alicuius: imagines enimistae, et palaestra, et piscina, et nilus multorum philotimorum est, non diphilorum. Nilum autem et euripum ea [orig: eâ], qua [orig: quâ] diximus significatione, coniungit idem, principio secundi de Legg. Ductus vero aquarum, quos isti nilos et euripos vocant, quis non cum haec videat, non irriserit? Euripos quoque vocabant lacunas aquarum inertium in Circo, vel arena. De iis sic Plin. l. 8. c. 7. Universi (elephanti) eruptionem tentavere [orig: tentavêre], non sine vexatione populi, circumdati clathris ferreis. Qua de causa Caesar Dictator, postea simile spectaculum editurus, euripis arenam circumdedit. Auctor est Spartianus, Heliogabalum euripis vino plenis navales Circenses exhibuisse. Dicti autem euripi, a Graeco eu)/ripos2 significante fretum. Nam Suid. exponit pe/lagos2 steno\n, ac to/pos2 u(datw/dhs2 metacu\ du/o gaiw=n. Variis vero fretis hanc vocem tribuunt Graeci, Latinique scriptores, maxime tamen nobilis Euripus inter Euboeam et Boeotiam, qui Chalcidicus, et Euboicus, et simpliciter Euripus, stricte de Negroponte nunc dicitur. Euripus Taurominitanus saepius reciprocans est. sed Euboicus, ut Pomp. Mela l. 2. c. 7. auctor est, septies die, ac septies nocte, fluctibus invicem versis, adeo immodice fluit, ut ventos etiam, ac plenis velis navigia frustretur. Senec. in Herc. Oetaeo, Act. 3. v. 38.

Euripus undas flectit instabilis vagas,
Septemque cursus volvit: et totidem refert,
Dum lassa Titan mergat Oceano iuga.

Ubi septies tantum viginti quatuor hotarum spatio reciprocare scribit. Idem tradunt Strab. l. 9. Aristostelem in illum se praecipitasse: cum non posset reciprocationis huius causas investigare, referens: Plin. Etymologus, aliique. Imo Antiphilus Byzantius l. 1. Authol. sexies solum cursum mutare ait Liv. denique l. 28. c. 6. sic scribit, Fretum ipsum Euripi, non septies die, sicut fama fert, temporibus statis reciprocat, sed temere in modum venti, nunc huc, nunc illuc verso mari, velut monte praecipiti devolutus torrens rapitur. Claudian. l. 1. Carm. 3. in Rufin. v. 91.

--- - Sic Chalcida fluctus
Dispescunt reflui: sic dissociata profundo
Bruttia Sicanium circumspicit ora Pelorum.

Ubi perperam nunc scribitur Expellunt fluvii. Sen. in Herc. Fur. Act. 2. v. 47.

Exaestuantem Euripum dixit Boetius de Consol. Phil. l. 2. Met. l. 1. Nie. Lloydius.

EURIPUS [3] in Circo veteri Romano appellata est aqua ingenti fossâ per tria latera circi circumfusa unde Euripos potius, quam Euripum, in Circo dixere [orig: dixêre], quod non unus, sed tres eorum essent, totidem viz. quot latera essent Circi, quibus aqua admitteretur. Et quidem Iulium Caesarem, elephantorum spectaculum editurum, Circi arenam Euripis circumdedisse, quum antea clathris ferreis cingeretur, scribit Plin. Eos dein sustulit Nero, et loca Equiti addidit, eodem Auctore: a quo tempore nulli in Circo Euripi. Frontin. de aquae duct. Quantopere curae esset, ne quis violaret ductus, aquamve non concessam derivare auderet: cum ex multis apparere potest, tum ex hoc quod Circus Maximus ne diebus quidem ludorum Circensium nisi Aedilium aut Censorum permissu irrigabantur. Mansit tamen appellatio, et sequentibus temporibus in Circo tum Rom. tum C P. Euripi nomine insignitum est intermetium, h. e. spatium torum ab infimo Circo porrectum usque ad ultimum inter utrasque metas, instar crepidinis, e ligno septum munitumque, krhpi\s2 hinc tou= *(ippodro/mou Graecis dictum, circa quod curticula sua Agitatores obibant, cum primitus intra Euripos currerent. Unde vet. Epigr.

Namque axes gemini ortum obitumque docent.
Atque his Euripus quasi magnum interiacet aequor etc.

Quae fabrica ex ligno, per longitudinem medii Circi porrecta, quia non tantum longam, sed etiam latam aliquantum fuisse necesse est, videtur quoque Spina fuisse dicta, metaphora [orig: metaphorâ] a spina animalium,

per medium dorsum porrecta [orig: porrectâ] ac eminente, desumpta [orig: desumptâ]: quemadmodum eadem Euripi appellationem, a septuplici quadrigarum circuitu retinuit. Vide huius euripi seu Spinae, in cuius medio obeliscus Solis erectus erat; infra tres arae, totidem supra, imaginem ex veteri nummo, apud Salmas. ad Solin. p. 913. et plura hanc in rem hic [orig: hîc] passim, imprimis supra in voce Delphines, ut et ubi de Falis ac Ovis Circi, nec non in voce Spina. Quod vero Euripum Euboicum attinet, eius cursum singulis mensibus 18. vel 19. dies regularem, nempe a Novilunio per dies octo, item a die quae plenilunium praecedit, per dies 7. nec non ante novilunium lterum per dies tres, atque his diebus Oceani Marisque Adriatici fluxum ac refluxum, intra 24. vel 25. horas geminum, imitari: reliquis vero diebus irregularem esse, et intra totidem horas duodecies, tredecies, et quatuordecies quoque variari, nisi violentia venti impediat, docet Iac. Spon. au)to/pths2, qui hoc modo Vett. diversas sententias conciliat, et plura egregia de celebri hoc Euripo curioso Lectori exhibet, Ep. ad Abbatem Pecoil, quam Itin. suo inseruit Part. 2. p. 328. et seqq.

EUROMUS urbs Cariae. Liv. l. 28. c. 6. Steph. Phoenicium, Graece *foiniki/an, prius dictum esse, docet Salmas. ad Solin. p. 1251. et seqq. ubi de illo, ut et Eurocaecia, varia habes.

EURONOTUS alio nomine Vultunus, ventus ab Oriente hiberno spirans, quod inter Notum et Eurum sit.

EUROPA [1] filia Agenoris Regis Phoenicum, quam Iuppiter, in bovis speciem transfmormatus, rapuit. Ovid. Met. l. 8. v. 120. Hinc Europae nomen, rertiae parti Orbis veteris inditum. Alii tamen aliter. vide infra. Sunt qui raptum hunc asterio vel Minoi tribuant, bello contra Phoenices. Euseb. in Chron. Herod. l. 1. Item nympha marina, Oceani ac Tethyos filia. Hesiod. in Theog. Item una ex Sibyllis, ordine XI. De prima addo. Post raptam eam a Iove Cretensi, ut generali nomine appellant, quem Lycophron *)/asteron, Diod. l. 5. *)aste/rion, Augustin. de Civ. Dei l. 18. c. 12. vocat Xanthum, in patris solatium, Astarte, quatenus Numen animale, altera eius filia, an illa ipsa Europa, inter Deos relata cultusque eius instittutus est, teste Luciano in Dea Syr. Dicitur vero europa tauro vecta, quia in littore choreas agens navi rapta, cuius e)pi/shmon taurus, unde et navi nomen. Nisi cum Palaephato malis raptam a viro Cnossio, cui nomen Taurus. Historiam Eusebius prius refert ad extrema Iosuae tempora: mox alios sequntus Auctores, ad quintum decimum Othonielis annum, vide Gerh. Ioh. Voss. de Idolol. l. 1. c. 22. sub fin. Unde patet raptum hunc non habuisse Auctorem Iovem Cretensem illum antiquissimum, qui Cres erat, a quo et Creta nomen accepit, Isaaco vel Iacobo Patriarchae coaevus; sed Iovem longe iuniorem, cuius in Creta sepulchrum fuit, teste Euhemero, et Cicerone, apud Lactant. de falsa Relig l. 1. c. 11. Fuit autem is Rex Cretensi variis nominibus ab Historicis, ut vidimus, appellatus, cui famulus erat Marnas, a Gazaeis postea cultus. Hic itaque Iuppiter ex rapta Europa. quod 200. circiter ante Helenae raptum annis contigisse ostendit Vossius, genuit Minaem I. qui Patri in Regno successit, Rhadamantum, et Sarpedonem Lyciorum Regg. de quibus, ut et plura de raptu hoc, vide apud praefatum Voss. l. cit. c. 14.

EUROPA [2] una ex tribus terrae partibus veteribus cognitis. Minima est omnium, sed praecipua, vel ob soli nobilitatem, vel ob frequentiam incolarum, vel ob praeclara facinora eorum, qui eam hactenus tenuere [orig: tenuêre]. Addo, quod vel primo loco dicendum erat, quia in illa Ecclesiae inprimis domicilium. Eius incolae Europaei ab omnibus Asiaticis Franki dicuntur, seu et Alfrangues; et Europa, seu Christianorum regio, ab eis Frankia vocatur, propter praeclara gesta a Francis in illis partibus. Quidam autem addunt, Europaeos a Turcis Giaour dici, sed errant. Est enim iniuriosum nomen apud illos, quod infidelem significat. Europa habet a Sept. et ab Occid. Oceanum, a Mer. mare Mediterraneum, et ab Or. Asiam. Quibus limitibus Europa ab Asia separetur, inter vett. scriptores non satis convenit. Sed haec pauca a Cluverio accipe. Ut habeas, inquit, verum Europae, et Asiae terminum, statue post mare Aegaeum, Hellespontum, Propontidem, Bosphorum Thracium, Pontum Euxinum, Bosphorum Cimmerium, paludemque Moeotin, primum Tanais fluenta, donec adverso amne ad flexum eius opp. Tuia pervenias, qua Volgae fluminis dextrae ripae appropinquat, inde transversum iugum, quod inter utrumque flumen ex Sept. in Meridiem protensum, vulgari vocabulo dicitur Perowlock a Volgae laeva ripa, Rhymnicos montes, ad oppida Veliki Tumen et Leptin, proximamque Obii fluminis ripam, hinc ipsum flumen Obium ad Oceanum usque Scythicum, et prom. Lytarmin. Haec ille. Europa a Gallis l'Europe dicitur, Europa ab Italis, et Hispanis. Divisa fuit olim in varias gentes regionesque Hodie dividitur in complura regua, et principatus. Figuram universae Strabo dedit Draconis, cuius caput Hispania, collum Gallia, corpus Germania, alae dextra laevaque Italia ac Cimbrica Peninsula. Nostro aevo quidam feminae sedentis speciem ei tribuerunt [orig: tribuêrunt], cuius caput Hispania, collum extrema Gallia, qua [orig: quâ] Pyrenaeis montibus subiacet: pectus ipsa Gallia, brachia Italia ac Britannia, venter Germania, umbilicus Bohemia, reliquum corpus sub vestibus late circa sedem diffusis implent Norvegia, Dania, Suedia, Finnia, Livonia, Lituania, Prussia, Polonia, Hungaria, Sclavonia, Croatia, Dalmatia, Graecia, Thracia, Servia, Bulgaria, Transylvania, Valachia, Moldavia, Tartaria Precopensis, et Moscovia. Cluver. Introd. Geogr. l. 2. c. 1. Tota habitatur, praeterquam in exigua sui parte, quae ob frigoris iniutiam vix aut aegre habitari potest. Iapheto Noachi filio, et eius proli, Europam cessisse, praeter Theologos, etiam Iosephus aliique meminerunt [orig: meminêrunt]. Omnium populorum eius virtutes recensere nimium foret: Vitia brevibus aliquod dictis circum feruntur, quae attexere libuit: Franci simplices, rustici, vehementes: Bavari sumptuosi, comessatores, procaces. Suevi leves, loquaces, gloriosi. Turingi diffidentes, sordidi, contentiosi. Saxones dissimulatores, versuti, contumaces. Belgae equestres, delicati, temeri. Itali superbi, vindictae cupidi, ingeniosi. Hispani

fastuosi, consulti, rapaces. Galli elegantes, intemperantes, temerarii. Cimbri magni, seditiosi, horribiles. Sarmatae edaces, superbi, furaces. Bobemi inhumani, novatores, praedatores. Illyrici mobiles, maligni, tumultuatores. Pannones asperi, superstitiosi. Graeci miseri. Est et aliud haud minus lepidum, Pons Polonicus, monachus bohemicus, miles Australis, suevica monialis, Italica devotio, Prutenorum religio, Teutonum ieiunia, Gallorum constantia, nihil valent omnia. Merc. Berr. Ioh. Matal. Metell. Vide quid de his, ut et reliquis praeclaris Europae gentibus, ambidexter asserat Lansius in Consultation. de praerogat. Gent. Europ. Tres porro hic [orig: hîc] praecipuae vigent linguae, Germanica, Sclavonica, et Latina. Quarum haec mater est Gallicae, Hispanicae, et Italicae: ista per Poloniam, Moscoviam, bonam Turciae partem, Bohemiam, etc. se extendit: Illa Germaniam utramque, Septentrionalia regna maxima ex parte; Britannicasque insulas implet. Praeter has Graeca, Epirotica, Hungarica, et Tartarica, in partibus illius magis Orientalibus: vasconica, Hibernica, Lapponica, in partibus quae ad occas. Et Septentr. magis vergunt, sunt in usu. Solus Christianismus hic [orig: hîc] dominatur, nisi quod ditiones Europae sub turcico imperio gementes Mahometana abominatio funestet. Ex Christianis autem quidam Evangelicam doctrinam sectantur, alii Pontifici Romano addicti sunt, Latinorum rituum tenaces: Reliqui Graecae sunt communionis, ferme, pro ratione trium praecipuarum Europae linguarum divisi. Videtur Phoenicibus debere nomen suum; de qua re faretur Herod. Musa [orig: Musâ] quarta [orig: quartâ], neque scire o(ko/qen to\ ou)/noma e)/labe tou=to, ou)/te o(/stis2 h)= o( qe(menos2. Nempe nesciebat a Poenis Europam dici [gap: Hebrew word(s)] Ur. appa, quasi terram leukopro/swpon dixeris, quia Europaei Africanos candore faciei multum superant. Unde et Europa dicta est Cadmi soror, quasi alba [orig: albâ] facie virgo, Bochart. Scripserunt [orig: Scripsêrunt] de Europa Strab. Ptol. Plin. Pomp. Mela, Solin. Merula, Maginus, Ortel. Mercator, Clavius, Capella, Belleforestus, Davity, Cluv. Sanson, du Val, Mothavayerius, Brietius, Bertius, Golnitzius, Sempilius, Aeneas Sylv. etc. Inprimis Strab. eam l. 3. et 7. seqq. elegantissime describit. Coeterum, longitudinem maximam obtinet inter Prom. S. Vincentii, et Tanaim, latitudinem inter Prom. Rutubas seu Nortcaep in Finmarchia, et Prom. Taenatum seu C. Metapan ad Moream; quarum haec 36. illa 74. graduum est.

Achaia. Albion. Vide Britannia. Britannia I. Britannia II. Cimbrica Chersonesus. Corsica. Creta. Dacia. Dalmatia. Dania. Epirus. Euboea. Frisia. Gallia Aquitanica. Gallia Belgica. Gallia Celtica, seu Lugdunensis. Gallia Cispadana. Gallia Norbonensis. Gallia Transpadana. Germania magna. Germania superior. Germania inferior. Graecia. Vide Achaia. Hellas. Vide Achaia. Helvetia. Hibernia. Hispania citerior. Hispania ulterior, seu Hispania Tarraconensis. Hispania Baetica. Hispania Lusitanica. Illyricum. Iazyges. Italia. Liburnia. Macedonia. Mysia, seu Moesia superior. Mysia inferior. Noricum. Pannonia superior, et inferior. Peloponnesus. Rhaetia I. Rhaetia II. Sarmatia Europaea, Scandiavia. Scythia Europaea. Thracia. Thule.

Extremae mareque attingentes. Hispania. Gallia. Belgium. Germania. Scandinavia. Sarmatia. Mysia Inferior. Thracia. Macedonia ad Aegaeum mare. Thessalia. Achaia. Peloponnesus. Epirus. Macedonia ad mare Ionium. Dalmatia. Liburnia. Italia. Interiores, Rhaetia. Vindelicia. Noricum. Pannonia superiot. Pannonia inferior. Iazyges. Dacia. Mysia superior.

Francia, la France. Hispania, l'Espagne. Anglia, l'Angleterre. Scotia, l'Escosse. Hibernia, l'Irlande. Norvegia, la Norvege. Dania, le Danemark. Suecia, la Suede. Germania, l'Allemagne. Portugallia, le Portugal. Polonia, la Pologne. Hungaria, la Hongrie. Bohemia, la Boheme. Bosnia, la Bosnie. Bulgaria, la Bulgarie. Regnum Neapolitanum, le Royaume de Naples. Sicilia, la Sicile. Sardinia, la Sardaigne. Russia, seu magnus Ducatus Moscoviae, la Russie, ou le grand Duche de Moscovie. Turcarum imperium cis Hessespontum, l'Empire des Tuscs

Venetia, la Republique de Venise. Genua, la Republique de Gennes. Status Belgii uniti, les Provinces unies du Pais Bas. Helvetii, les Suisses. Iusulae sunt Corsica, la Corse. Creta, l'Isle de Candie. Islandia, l'Islande. Euboca, le Negrepont. Ditio Pontificia, l'Estat de l'Eglise. Ducatus Sabaudiae, les Estats du Duc de Savoye. Ducatus Mediolanensis, le Duche du Milan. Ditio magni Ducis Hetruriae, l'Estat du grand Duc de Toscane. Aliique Principatus, et ducatus innumeri in aliis Europae partibus, quos propriis in locis describemus. Vide etiam Reges et Regna Europae.

Adrianopolis, Adrianople et Endrem, in Turcica ditione. Amsterodamum, Amsterdam, Hollandiae. Antverpia, Anvers, Brabantiae. Argentoratum, Strasbourg, Germaniae. augusta Vindelicorum, Augsbourg, Germaniae. Barcino, Barcelone, Hispaniae. Basilea, Basel, Helvetiae. Belgradum, Belgrade, Hungar. Berga, Berghen, Norvegiae. Bononia, Bologna, Italiae. Bristolium, Bristol, Angliae. Bruxellae, Bruxelles, Brabantiae. Buda, Bude et Offen, Hungariae. Burdegala, Bourdeaux, Galliae. Calaris, Cagliari, Sardiniae. Caesaraugusta, Caragoza Hisp. Colonia Agrippina, Cologne et Coln, Germaniae. Constantinopolis, Stamboul et Constantinople, in Turcica ditione. Cracovia, Cracow, Poloniae. Dublinum, Dublin, Hiberniae. Edimburgum, Edimbourg, Scotiae. Florentia, Florenza, Italiae. Gedanum, Dantzick, Poloniae. Geneva, Geneve, in finibus Allobrogum. Genua, Genoa et Genes, Italiae. Hafnia, Koppenhagen, Daniae. Hamburgum, Hambourg, Germaniae. Hispalis, Sevilla, Hispaniae. Holmia, Stockholm, Sueciae. Londinum, London et Londres, Angliae. Lubea, Lubeck, Germaniae. Lugdunum, Lyon, Galliae. Lutetia, Paris, Galliae. Madritum, Madrid Hispaniae. Massilia, Marseille, Galliae. Mediolanum, Milano, Italiae. Messana, Messina, Siciliae. Moscovia, Moscow, Moscoviae. Neapolis, Napoli, Italiae. Norimberga, Nuremberg, Germaniae. Novogardia magna, Novogrod Veliki, Moscoviae. Olysippo, Lisboa et Lisbone, Portugalliae. Panormus, Palermo, Siciliae. Praga, Prague et Prag, Bohem. Riga, Riig et Rige, Livoniae. Roma, Roma, Italiae. Rothomagus, Roven, Galliae. Sophia, Sofie, Bulgariae. Taurinum, Torino, Italiae. Thessalonica, Salonichi, Turcicae ditionis. tigurum, Zurich, Helvetiae. Toletum, Toledo Hispaniae. Tolosa, Toulouse, Galliae. Varsovia, Warsaw, Poloniae. Vienna, Wien et Vienne, Germ. Venetiae, Venetia, Italiae. Vilna, Vilna Poloniae. Vratislavia, Breslaw, Germaniae.

EUROPA [3] provincia Illyrici Orientis, versus C Polim et Propontidem, ubi alias pars orientalis Thraciae regionis, inter Pontum Euxinum ad Bor. et. Melanem sinum maris Aegaei ad Merid. extensa. Eius urbes erant C Polis Selymbria, Rhodostus, Callipolis, April, et Perynthus. Mentio eius in vet. Inscr. PRAESIDI. PROVINCIAE. BYZACENAE. CONSULARI. PROVINCIAE. EUROPAE. ET. THRACIAE. et apud Fest. Rufum: Ita ditioni Reip. sex thraciarum provinciae sunt acquisitae, Thracia, Aemimontus, Moesia inferior, Scythia, Rhodopa, Europa, in qua nunc secundae arces Romani Orbis sunt constitutae. Vide Salmas. ad Vopisc. in Aurel.

EUROPA [4] Graece *eu)rw/ph, item *eu)rw/peia, nomen poematis seu operis epici Clementi memorati, qui ex *eu)rwpei/as2 versus citat, auctore non nominato. Hieronymus. una cum *bougoni/a, id Eumelo tribuit. Sed et hac [orig: hâc] inscriptione Nicandri poema fuit. Et quidem Eumelus historiam Europae Agenoris filiae, Nicander descriptionem et perih/ghsin Europae, complexus est. Stephanus hunc landat e)n pe/mptw= th=s2 *eu)rwpei/as2, Athen. l. 7. e)n tri/tw|, Scholiastes Apollonii ad 4. *)argon. eundem nominat e)n deute/rw| *eu)rw/phs2. Sunt tamen qui idem scriptum a nonnullis Eumelo, ab aliis Nicandro, adtributum velint. Imo et Hecataeus saepe citatur a Grammaticis e)n *eu)rw/ph|. Vide Salmas. ad Solin. et supra, ubi de Cyclo Epico.

EUROPS Sicyoniorum Rex secundus, fil. Aegialei. Regnavit ab A. M. 1942, usque ad A. M. 1987. Ab hoc quidem Europam a nobis habitatam, dictam volunt. Paus. in Corinth. Apollod. in Bibl. Euseb. in Chron. Alius Macedonis.

EUROPUM ; seu EUROPUS Ptol. urbs Syriae ad Eupharatem, quae et Amphipolis, et Thapsacum, teste Plin. l. 5. c. 25. l. 6. c. 25. dicta fuit. Fuit et opp. Macedoniae ad Axium fluv. Item urbs Mediae praeclara, Rhages in lib. tobiae appellata, vulgo Cassan, teste Castaldo. Alia denique Cretae Steph.

EUROPUS inter Herculis posteros, Sosi fil. Prytanim genuit, quo Lycurgus natus est, Spartanorum Legislator. Salmas. ibid. p. 16.