CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

FRANCORUM Lex praeter Salicam, de qua vide suo loco, a Theodorico I. fil. Chlodovei I. promulgata est. Vide quoque in voce Lex Baiuvariorum. Quo autem canone, non constat, nec quidquam de aliis Francorum legibus, ante Carolum Mag. Caroli autem sobolisque eius, sub Capitulorum nomine, late dederant [orig: dedêrant] Ansegisus Abbas Lobiensis, qui vixit A. C. 840. et Benedictus Levita, hoc ordine: Abbas libros 4. anteriores: quorum primus ea exhibet, quae Carolus Mag. statuit in re Ecclesiae. Secundus ea, quae a Ludovico Pio, et Lothario fil. eius de eadem lata sunt. Tertius, scita Caroli Mag. in re politica. Quartus ea, quae Ludovicus, et Lotharius eiusdem ediderunt [orig: edidêrunt] argumenti. Levita vero in 3. posterioribus libb. praetermissa congerit et similia, Henr. Spelmann. Gloss. Arch.

FRANCORUM Rivulus Refrancore vel Rifranco pag. Liguriae, inter Alex. et Astam, a qua 6. mill. pass. abest, Casalem versus in agro Alexandrino.

FRANCOTHALIUM Germ. Franckenthal, opp. Palatinatus munitissimum, a Friderico III. Electore, cum antea Coenobium fuisset, in exulum Belgarum gratiam, exstructum, eisque habitandum concessum, commerciis mire floruit: iam vastatum hoc bello a Gallis soloque aequatum est, A. C. 1689.

FRANCUS [1] Hectoris fil. Celtis imperasse dicitur, post dirutam Troiam. Hinc Francorum Franciaeque nomen. Cuius fabulae, post Hunibaldum, meminit Trithemius etc. Dupleix. 1. 2. memor. Gall.

FRANCUS [2] Sicambrorum Rex, ingenti exercitu cinctus, ulturus necem parentis, Gothos Saxoniae raptores compescuit, A. M. 3925. Trithemius in Chron.

FRANEQUERA Urbs Frisiae Occid. Aliis Franicheriae 2. leuc. a Leovardia in Occ. totidem ab Harlinga in Ort. et ab ora maris Germ. Sub Hollandis: cum Academia, erecta A. C. 1585.

comminuere est, a magno hiatu proprium leonum, Barthius ad l. Unde frequens de leonibus haec locutio, apud Poetas, eundem Theb. l. 5. v. 353. Horat. Carm. l. 1. Od. 23. v. 10.

In Sacris quoque usitata. 1. Reg. c. 13. v. 27. Tradidit eum Dominus leoni, et fregit eum. Et v. 29. non fregit asinum, i. e. ossa eius non comminuit neque contrivit. Vide quoque Es. c. 38. v. 13. et Dan. c. 6. v. 24. Indeque Arabibus confractor dicitur leo, uti docet Bochart. Hierozoici Parte Prior. l. III. c. 2. Uti autem carnem et membra ferarum unguibus discerpit ac dilacerat, quod Hebraeis est, [gap: Hebrew] , sic ossa illarum frangit dentibus quod iisdem [gap: Hebrew] . Quo fine cataphractum ei os, ut ait Phile, propter septum dentium, quorum tanta firmitas et durities, ut ex iis collisis ignis, tamquam de silice, eliciatur. Quapropter leones his maxime valere, canit Anacreon Ode 2.

*fu/sis2 ke/rata tau/rois2,
*(opla/s2 d' e)/dwken i(/ppois2,
*podwki/hn lagwoi=s2
*le/ousi xa/sm' o)do/ntwn. ktl.

Vide quoque supra in voce Dens: et de aliis verbi huius notionibus Isaac. Casaub. Not. ad illud Persii Sat. 5. v. 50.

Apud quem eundem Iuv. Sat. 7. l. 3. v. 86. ubi de Thebaide Statii publice exhibita, verba.

quae in notam victi Papinii trahit Scalig. idem Vir eruditus, de signe victoriae eius explicat, quasi plausu et kro/tw|, euge et sophos acclamantium, subsellia fracta indigitare voluerit Satyricus, vide confirmantem eius sententiam Casp. Barthium Animadv. ad Stat. Theb. l. 2. v. 214.

ut et quae suo loco de hoc Poeta dicta, nec non infra Grande sophos. Sic Gronovio frangi proprium verbum de insessis toris atque incumbendo depressis. Auf. Ep. 2. v. 15.

----- Si placido cessissent lumina somno,
Purpura fulgebat violae fractura cubile
Gramineum -----

i. e. praebitura se ad frangendum, in cubilis vicem, parata frangi, ut cubile. Stat. de coma Glauciae,

Ubi frangi vult erinem exstructum, cum superimposita corona deprimitur et sic q destruitur etc. Hinc frangere clivum, pro superare inque eum invadere, apud Senec. frangere mammas, Ezech. c. 23. v. 8. et 34. alia: Item fragilis culcita, apud Mart. l. 14. in Apoph. Epigr. 162. cuius epigraphe Foenum.

Fraudata tumeat facilis tibi culcita pluma
Non venit ad duros pallida cura toros.

Vide Ioh. Frid. Gronov. Observat. l. 4. c. 22. Ut de ritu frangendi sacro aliquid aspergam, in prima S. Cenae institutione, DOMINUS noster panem benedictum fregit, Matth. c. 26. v. 26. more a cenis Iudaicis desumpto, ubi Paterfamilias, peracta [orig: peractâ] benedictione, panes frangebat et distribuebat. Christumque secuti Apostoli panem fregisse leguntur, unde et kla/sis2 tou= a)/rtou S. Caena dicta Actor. c. 2. v. 42. Quod et in Ecclesia vet. per plura saecula observatum est, uti docet Franc. Burmann. Synopsi Theol. Christ. Part. poster. l. 7. c. 10. §. 19. ubi ritus huius mysterium explicat. At in celebratione Paschatis Exod. c. 12. v. 46. Nullum os agno Paschali frangi Deus voluit. Quod de minusculis quidem ossibus non intelligunt Iudaei; sed ad generalem Dei legem quis excipiat quicquam? Quin ad agni ossa videtur alludi verbis Davidis Psalm. 34. v. 21. Omnia ossa eius servat Deus (ne unum quidem frangitur. Et ipse Maimonides scribit, idem esse, si quis durum os, aut tenerum confringat, Pasch. c. 10. s. 3. Et quidem videri poterat ea Lex ad id pertinuisse, quod raptim Israelitae edereiussi fuerant. Neque enim, qui properant, in emedullandis ossibus tempus terunt, qua fere de causa franguntur. Sed et in ea lege latebat mysterium, de quo vide Ioh. c. 19. v. 36. plura vero hanc in rem, apud Bochart. Hierozoici Parte prior. l. 2. c. 50. etc.

FRASCATA [1] urbs Latii Episcopal. sub Pontif. 12. mill. a Roma in Ort. Ubi aliquot palatia Princ. Aliter Tusculum. Hinc eius Ep. qui semper est unus ex 6. antiquioribus Cardinalibus, dicitur Ep. Tusculanus. Leand. descr. Italiae. Vide Tusculum.

FRASCATAE Aedes oratorium est in Vaticana Basilica. Anastas. Biblioth. in Benedicto III. Quidam de Anglorum gente Romam venerunt [orig: venêrunt], qui in Oratorio B. Gregorii Papae et Confessoris Christi, in Principis Apostolorum aede Frascatae constructa, unam tabulam argenteam posuerunt [orig: posuêrunt]. Macer. Hierolex.

FRATER titulus quo se mutuo Christiani olim compellabant, quod unius Dei parentis homines, quod consortes eiusdem fidei et spei coheredes, ut ait Minutius, fraterno inter se more viverent: quod et unum patrem Deum agnoscerent, ut Tertullian. in Apologet. c. 39. ubi Desid. Herald. vide quod essent cum omnibus, quos Sol videt, germanitatis necessitudine copulati, ut Arnob. advers. Gentes l. 4. quod denique ut Lactant. ait l. 5. c. 10. Omnes homines pro fratribus diligerent, Proin Gentiles Fratrum appellatione donare Christianis amplius non licuit vide Nomocanonem editum, a Ioh. Bapt. Cotelerio c. 452. Item, quo sese invicem appellabant Reges, vide C. du Fresne, Not. ad Alexiadem. Porro, quo Provinciarum Rectores et Comites compellabantur, ab Im peratoribus, Senator l. 6. in Formula Rectoris prov. Epp. quoque a Pontificibus Rom. hique vicissim ab illis, quod obtinuisse etiam post Annum 1400. observat Ioh. Launoius in Hist. Regii Navarr. Collegii Paris. p. 540. Eodem porro nomine dicti in Ecclesia Rom. Monachi universi, quod eos mutuatos esse a primis Christianis, docet idem C. du Fresne ad Cinnam. p. 433. Vide et supra Abbates. Etiam Militares Ordines: Unde Fratres de Palmis, occurrunt apud Orderic. Vital. l. 13. de quibus vide Marcam Hist. Benebarn. l. 5. c. 21. Fratres S. Sepulchri, Spicilegit Tom. VIII. etc. Vide quoque infra in Fraternitas, Fratres, Soror; item Vitas-Fratrum; et plura hanc in rem, apud C du Fresne Gloss. et Macros Fratres in Hierolex.

FRATERCULI nomen in Italia Beguinerum, quibus Marcam Anconitanam, ipsamque Florentiam refertam fuisse refert Anton. par. 3. tit. 21. c. 5. §. 1. circa A. C. 1320. Eorum tum inter alios doctor Michael Cesennas, pulsi inde in Graecorum regiones se diftuderunt: Ioh. Castilonaeo et Franc. de Harcatata combustis. Hi purpuram, opes, dominatum a Sacerdotio aliena esse, praedicabant: Quo tempore contra Papam scripsere [orig: scripsêre] Marsilius Patavinus, Vilhelmus Occamus, alii. Vide Morn. in Myst. Iniquit. et supra Beguardi, seu Beguini.

FRATERIA vel PHRATERIA Daciae urbs. Ptol. Brossa teste Lazio, et Hungarice Zarzuara.

FRATERNITAS titulus honorarius, quo utebantur Regg. cum ad alios Reges scribebant. Luithprand. in Legat. Sed et optimam amicitiae arrabonam fraternitati tuae nunc Dominus contulit. *)adelfo/ths2, apud Menandrum Protector. Sed et Epp. ac ceteri e Clero eodem ritulo saepe se mutuo compellasse leguntur. Aliquando vero Fraternitas ipsa Ecclesia dicta, vel certe ipsi Fideles, apud Tertullian. Cyprian. Ambros. Hieronym. Alios. Porro. sic vocatus occurrit. Fratrum seu Monachorum caetus, apud Liberatum Diac. c. 11. Graece *)adelfiko\n, apud Pallad. in Hist. Lausiaca, et *)adelfo/ths2 quoque, apud Theod. Studitam in Vita S. Platonis n. 32. Etiam Fraternitas dicitur, Societas inita inter Monachos variorum Monasteriorum, qua [orig: quâ] sua sibi invicem bona ita communicabant, ut tamquam fratres alterius Monasterii haberentur, in illud reciperentur, epularentur in Refectorio, precationum, seu, uti vocant, omnium Beneficiorum essent participes, pro iis, cum e vita migrassent, preces, perinde ac pro Monachis indigenis, pro more, funderentur etc. Cuiusmodi Fraternitatum et Societatum Monasticarum Chartas et exempla proferunt, Hist. Abbatiae Condom. Rovetius in Reomao, Marlotus, Hist. Rem. l. 3. c. 14. Alii laudati C. du Fresne in Gloss. ubi

Chartam antiquam ac singularem, ad eiusmodi societatum formulam percipieudam, adscripsit ex Tabulario Flaviniacensi. Atque hinc Firaternitates dicebantur, praestationes, quae fiebant Monasteriis ab iis, qui fraternitatem illorum susceperant apud Anastas. IV. Pontif. Rom. Ep. 12. ad Fratres S. Iob. Hierosolymit. Sed et Fraternitas, in eadem Communione, de Laicis, ut vocant, dicitur, qui in participationem orationum, suffragiorum et beneficiorum a Monachis admissi, in Fratres vel in Fratres et Monachos recipi, dicuntur apud Ekkehard. Iuntor. de Casibus S. Galli c. 1. Cuiusmodi admissionis formulam, idem C. du Fresne exhibet ex Chartul. Campan. Bibl Thuan. p. 299. ubi de Comitissae Campaniae in Sororem ordinis Cluniacensis receptione, sermo est. Tandem Fraternitatis nomine seu Fratriagii, venire partem hereditatis, quae ad primogeniti fratres pervenit, docet pluribus id, C. du Fresne, ubi supra. De Fratermtatibus vett. Atheniensium, vide infra in voce Phratrica.

FRATICELLI vel BISOCHI, Monachi apostatiae, sub Duce Hermanno Pongilupo, A. C. 1294. in Marchia Anconitana, errores orsi, feminas secum, sub religionis praetextu, circumducebant, communia habentes omnia, et Superiorum excusso iugo. Sit fides penes auctores. Cadaver Hermanni Anno 20. post mortem refossum, exustumque est, Moret.

FRATRES celebre inter Bohemos nomen, a piis Hussi reliquiis, post Calixtinorum secessionem, Ordine atque Consistorio Lhotae prope Richnoviam erecto, congregationi inditum, A. C. 1457. quae ab illo tempore Fratrum Unitas dicta est, inter cuius primos fundatores recensetur Gregorius Rzehorzius, sdororis Rokyzanae nepos, genere nobilis, in coenobio antea Pragensi sanctitatis opinione celebris. His praefuerunt [orig: praefuêrunt], Seniores appellati, sorte tres primitus electi sunt, ut munera Ecclesiastica, et ius Ordinationis obirent: Fuerunt [orig: Fuêrunt] autem Matthias Convallensis, Thomas Przelaucius, et Elias Chrzenovicius, quibus Michael, qui antea illos docebat, et Stephanus Valdensium Ep. manus imposuerunt [orig: imposuêrunt]. Hoc novo Ordine excitato Rokyzana, quasi spretus esset, aegerrime rem tulit, et Podiebradio Rege in suas partes pertracto, actiter illos persecurus est, unde Iamnici, quod in speluncis latitare cogerentur, dicti: Etiam Calixtini cum Monachis in eorum caedem coniurarunt, nullo hostilitatis genere omisso. Nihilominus circa A. C. 1500. In Bohemia Moraviaque iam prope 220. Fratrum Ecclesiae numeratae sunt, sed cum augmento crevere [orig: crevêre] persecutiones: Hinc non urbibus modo, sed et aditu ad honores ab Vladislao Rege exclusi sunt, A. C. 1502. nec Confessio et Apologia Regi dedicata eos iuvit. Proscripti igitur A. C. 1508. Varadiensi Ep. decretum extorquente, quod tamen ob iudicia Dei persecutoribus immissa, ut prov. inde ortum: si quem vivere piget, aggrediatur Picardos. Paulo post increbrescente Erasmi fama [orig: famâ], eius testimonio Confessionem suam gratiorem reddere cum vellent, ab eo id, ne de Fama periclitaretur, negatum: Lutherus quoque, tum adhuc Papae addictus, in contionibus suis acerrime in Fratres invectus Wittebergae. Primis Senioribus mortuis Elia [orig: Eliâ] A. C. 1503. Matthia [orig: Matthiâ] A. C. 1515. Thomae A. C. 1518. successit huic Lucas Pragensis, unus ex peregrinatorum numero, vir eximius, quo tempore etiam reliquae Christianae orbis partes Ecclesiam puriorem parturiebant. Crevere [orig: Crevêre] interim in Bohemia Moraviaque Fratrum Ecclesiae, quam vis domestici externisque hostibus indies obnoxiae. Quorum quidam cum coniunctionem cum Pontificiis urgerent, Lutherus illos dehortatus est, A. C. 1525. Hinc templa illis erepta, sed Ludovico Rege in praelio occiso, mox iterum patuere [orig: patuêre]: impetrata [orig: impetratâ] praecipue per Confessionem Ferdinando oblatam, sacrorum venia [orig: veniâ], A. C. 1534. Sequenti Anno Lucas Archipresbyter, de quo supra, obiit, volumine canticorum e S. Bibliis in usum Ecclesiae lingua [orig: linguâ] patria [orig: patriâ], accurato labore composito, aliisque scriptis clarus; postquam Ecclesiae Fratrum non ab hostium persecutionibus, sed a neglecta disciplinae periculum imminere praedixisset. Ipsum in officio excepit Fr. Benedictus, cui Ioh. Augusta adiunctus est. Hi Unionem cum Luthero, A. C. 1536. per legatos, nomine suorum, inivere [orig: inivêre]: quam A. C. 1540, et biennio post renovarunt: eodem fine, et Argentinam misso ad Bucerum Matthia [orig: Matthiâ] Czervencka [orig: Czervenckâ]. Iterum occlusa post haec Fratribus templa, A. C. 1547. et in illos saevitum: quorum 500. simul ad Albertum Ducem Prussiae se contulere [orig: contulêre], libertate religionis exercendae ab illo, per Paulum Speratum, sollenniter obtenta [orig: obtentâ]: in qua Pella, ad A. C. usque 1574. sub patrocinio Brandenburgici vixerunt [orig: vixêrunt]: in Poloniam quoque maiorem, et min. fide interim propagata [orig: propagatâ]. Sic in Bohemia tum publici coetus Evangelici nulli, at in Moravia congregatio Fratrum adhuc non spernenda erat. In Polonia, post confessionem fidei per Iacobum Ostrorogium Regi A C. 1564. oblatam, illis quies. In Bohemia quoque, post Ferdinandi obitum, a Rege Marimiliano liberum religionis exercitium obtentum, et templa iis restituta sunt: A. C. 1564. sed ecce novas machinationes, auctore Ioachimo Neuhusio, regni Cancellario, quae tamen illo, Danubii vorticibus hausto, frustra fuere [orig: fuêre]. E Prussia quoque Fratres, cum Polonicis ministris August. Confessionis uti iuberentur, in Bohemiam remearunt: erantque tum numerosi eorum in Bohemia, Moraviaque coetus, sed magni nominis Theologorum obitu funestati. Ioh. itaque Augustae, Ioh. Blahoslavio, et Matthiae Czervencka demortuis, substituti Andreas Stephanus et Ioh. Calephus, syncretismum cum Augustanae confessionis sociis inituri, confessionem ex scriptis Hussi, et confessionibus Fratrum collectam, atque ab Academia Wirtenbergensi, quo Lobkovicius Baro missus erat, approbatam Maximiliano A. C. 1575. rursus obtulerunt [orig: obtulêrunt], qua [orig: quâ] ab illo confirmata [orig: confirmatâ], iterum Ecclesiae halcyonia esse coepere [orig: coepêre]: cum iam ante, A. C. 1570. in Polonia Confessionis Bohemicae, Augustanae, et Helveticae consensus Sendomiriae fuisset inltus. Pace hac [orig: hâc] inter diversos adversarorum insultus fruiti Fratres, verterunt A. C 1578. in linguam Bohemicam S. Biblia, sumptus Ioh. Zerotinio Barone suppeditante, notasque addiderunt [orig: addidêrunt]; quod opus cum Ep. quidam Pontif. videret, ut refert Regevolscius, in

System. Historico-Chronologico Eccl. Sclavonic. Certe, dixit, hic labor nec idiotarum est, nec parvarum virium humanarum. Post A. C. 1600. pax aliquandiu nutare coepit, Iesuitarum fraude decreto publicato, quo Fratrum templa iterum claudi iussa: qua [orig: quâ] ipsa [orig: ipsâ] die nuntio accepto de Alba capta, dixisse fertur Imp. Exspectabam tale quid, postquam hodie Dei regimen, quod est conscientiarum, usurpare coepi. Mox, eiecto ex aula Rumpio, Fratribus infesto, ius sacrorum institutum, literaeque Maiestatis, quibus libertas Religionis Christianis sub Utraque (ita illos vocare libuit) permittebatur, concessae sunt A. C. 1609. quae pax ut firma conservaretur, Consistorium Evangelicis atque Fratribus commune, cui Administrator, et Senior praesideret, erectum atque Consensus sollemniter initus est, parariis praecipuis Andrea [orig: Andreâ] Comite Schlickio, et Venceslao Barone de Budowa. Verum dum pacem habent Ecclesiae, segnescere in zelo pietatis ac sic charitatem illam primam omittere coeperunt [orig: coepêrunt]. Hinc licet Pragae templo magnis sumptibus Salvatori aedificato, A. C. 1614. securitas, ambitio, litigandi pruritus, odia mutua eandem calamitatem Bohemicis, quam Germanicis Ecclesiis attraxerunt [orig: attraxêrunt]; iuxta vaticinium Archidecani Gorentensis, in contione A. C. 1609. sub tempus Unionis habita, et Lutheri, de quo tom. 2. Ien. Excitata mox infelix controversia, an ex literis Maiestatis liceat Evangelicis templa in territorio Ecclesiastico erigere, inde tumultus, et dulce inexpertis bellum, quo regnum universum et Ecclesiae Protestantium pessundatae. Interim celeberrima [orig: celeberrimâ] Zeravitcii in Motavia synodo celebrata [orig: celebratâ], A. C. 1616. Ordo Ecclesiae conscriptus ac publicatus est. Sed Friderico Rege A. C. 1620. victo, Ecclesia [orig: Ecclesiâ] velut Cimmeriis tenebris involuta [orig: involutâ], ultra 20. Pastores rabie militari occuberunt [orig: occubêrunt], saevitumque in Proceres, et in Moravia aeque ac Bohemia Religio inhibita, ac generali exilio Pastoribus A. C. 1624. Fratribusque omnibus A. C. 1627. imposito, etiam Ziscae, et Rokyzanae cineres refossi sunt. Quate ad 12000. hominum in Germaniam, Poloniam, Hungariam, Belgium, Angliam concesserunt [orig: concessêrunt], sicque Unitas Fratrum, quae per 180. Annos a 52. in Bohemia, et Moravia Senioribus gubernata fuit, tertium pro Religione exilium subiit. Reliquiae in Poloma confiniisque adhuc non exiguae, verum afflictae admodum, hoc tempore liberalitate Fratrum Helvetiorum non parum levantur. Vide Laetum Comp. Hist. Univ. etc.

FRATRES Conjurati apud Dunelmensem p. 190. et 203. dicuntur qui Sacramento sibi invicem dato fraternitatem inibant, vide C. du Fresne Dissert. 21. ad Ioinvillam. Aliter accipiendi in LL. Vilhelmi Nothi c. 59. Praecipimus, ut omnes liberi homines totius Regni sint Fratres coniurati; ad Monarchiam nostram et Regnum nostrum contra inimicos pro posse suo defendendum etc. Hic [orig: Hîc] enim intelliguntur, ad Reip. tuitionem sacramento mutuo adstricti alicuius Regis subditi: quo modo Iurati nude vocabantur oppidani, qui una [orig: unâ] eademque lege vivebant. Vide quoque LL. Edwardi c. 35. In quam sententiam praeclare Simplic. in Epictet. p. 65. *ei) ga\r koinh\ mh/thr h( po/lis2, mhtri\s2 ou)=sa kai\ patri\s2, dh=lon o(/ti kata\ tou=to a)delfoi/ pws2 ei)si\n oi( poli=tai. Si enim communis mater civitas est -- patet Fratres inter se quodammodo esse cives, apud C. du Fresne Gloss.

FRATRES Conscripti apud Scriptores Ecclesiae Rom. dicuntur Laici, atque adeo alii, in album Fratrum seu Monachorum relati, seu potius eorum fraternitate donati: uti olim Milites conscripti dicti sunt, qui in tabellas conferebantur ab iis, qui eos ducturi erant, Isid. l. 9. c. 3. vel ut Senatores, Patres conscripti appellati, quod eorum nomina in tabulas aureas contulisset Romulus, ut idem Isid. c. seq. Iidem quoque Fratres Spirituales, appellati occurrunt in Tradit. Fuldens. l. 3. c. 40. *pneumatikoi\ nude, in Nomocanone edito a Ioh. Bapt. Cotelerio c. 79. Quamvis alias Fratres Spirituales, dicantur Monachi vel aetate provectiores, vel morum probitate ceteris praecellentes; qui et Fratres Maturi, apud Adalard. in Statutis antiquis Monasterii Corbeiensis l. 1. c. 3. Apud Graecos vero potissimum sic vocati sunt, qui sese invicem in Fratres adoptantes fraternitatem sacramento, in Ecclesia coram Sacerdote, sumpta [orig: sumptâ] interdum divisaque Eucharistia [orig: Eucharistiâ], firmabant: *)adelfoi\ pneumatikoi\ itidem, apud Gregor. in Vita Basilii Iun. n. 28. de cuiusmodi Fraternitatibus copiose C. du Fresne Dissert. ad Ioinvillam 21. Vide quoque supra. An iidem cum Fratribus exterioribus, quotum mentio in Actis Murensis Monaster. quosque Ecclesia Graecanica *mona/xous2 vel *)adelfou\s2 e)camoni/tas2 vocat, ad discrimen e)swmonitw=n, de quibus Nov. Alexii Comneni, apud Balsamonem ad VII. Syn. c. 19. et Ioh. Antiochenus Patr. opusc. Charisticar. n. 14. Vide eundem C. du Fresne in Gloss. et infra in voce Redditi,

FRATRES Gaudentes appellantur in Italia Fratres ordinis Militiae S. Mariae Virg. quorum Ordo institutus primum fuit, ab aliquot Nobilibus Bononiensibus sub A. C. 1261. quibusque Regulam praescripsit Urbanus IV. Pontifex Romanus a Cherubino Ghirardacco descriptam in Indice Tom. I. Hist. Bonon. qui plura de iis etiam habet, l. 7. ad eundem annum: ubi praeterea observat, sic illos appellatos esse, quod una cum uxoribus et filiis singuli fere in aedibus suis privatim manerent. Eorundem meminit quoque Ammiratus Hist. Flor. l. 2. sub A. C. 1266. ut et Landin. et Velutellus ad Dantem in Inferno cant. 23. Neque alii sunt, de quibus Marsil. Patav. in Defensore Pacis part. 2. c. 8. Neque adhuc his clausi limitibus, Laicos quosdam quos in Italia Fratres Gaudentes, alibi vero Beginos appellant etc. Vide quoque Nicol. Upton. de Milit. Offic. l. 1. c. 3. Sed et sic ex Minoritis, qui iusto licentius vivebant nominatos fuisse, docet C. du Fresne in Gloss. ex Wiguleo Hondio in Metropoli Salisburg. Tom. 2. p. 348.