CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

GLOGAVIA [2] Min. opp. Silesiae sup. in Duc. Oppoliensi, 4. leuc. ab Oppolio in Austr. totidem a Nisla in Eur.

GLOMMA it. GLOMNA vel GLONNA locus Galliae, ad Ligerim, in Pictonum agro Madalgico, ubi Monasterium S. Floreutini vel S. Florentii, vulgo S. Florent, inter Castrom Celsum et Calonnam, Hadr. Vales. in voce Salmurus.

GLOMUS apud Philoxen. in Gloss. a)gaqi\s2, i. e. convolutio filorum in globum, Continuator Bedae Hist. Eccl. l. 2. c. 15. Neque glomus, ingens portantes paxillum, in intronu frximus. Globum vocat. Horat. l. r. Ep. 13. v. 13.

Fasciculum portes librorum ut rusticus agnumt,
Ut vinosa globos furtivae Pyrrhia lanae:

Ubi glomera staminum exponit Non. sustrofh\n quoque et klw=sma Philoxen. modo laudatus. Hinc per tralationem crustalum, in cybii figura glomus, festo, et glomus Cycnorum, apud Albium Ovid. Iuventin. Auctorem Philomelae,

de quo vide Casp. Barth. ad Stat. Theb. l. 2. v. 12. uti de verbo glomerare inde orto, ibid. l. 1. v. 351. Apud Henr. Spelmann. Glomerarii et Glomerelli occurrunt, in Statutis Academiae Cantabrig. tetrio hinc saeculo editis, qui videntur fuisse quasi Commissarii dari, ad lites inter scholares et ministros eorum audrendas, in Gloss.

GLORIA [1] fama est alicuius cum laude, unde a glw=ssa, lingua, nonnullis deducitur. Eius limites quam ampli, dicat Plin. l. 2. c. 68. Hae tot portiones terrae, imo vero --- mundi punctus (neque enim est aliud terra in universo) Haec est materia gloriae nostrae, haec sedes; hic [orig: hîc] exercemus imperia, hic [orig: hîc] opes cupimus, hic [orig: hîc] tumultuatur genus humanum etc. Idem tamen et aeternam eam agnoscens, sic iterum eleganter, l. eod. c. 7. Deus est mortali iuvare mortalem, et haec ad aeternam gloriam via? Hac proceres iere [orig: iêre] Romani, et quae sequuntur. Imo non suam homini quaerendam magis, quam Numims, etiam eminus videre [orig: vidêre] Gentiles: gloriae hominum immodicae, seu, ut Tertull. loquitur, enormiori, Deos invidere dictitantes. Mart. l. 6. Epigr. 29. cuius Epigraphe Epitaphium Glauciae ad viatorem v. 7.

Atque illi extemplo, cui spes infringere dulce
Immodicas, Fortuna venit. -----

peculiari huic rei Numine constituto, Fortuna [orig: Fortunâ], seu Nemesi, omnis atrogantiae vindice: quod proin, si quae gloriatio excidisset, consestim deprecabantur. Aus. Edyll. 14.

Quemadmodum ad invidiam Deorum placandam in aedibus suis res turpiculas, mutonia appellat Glossographus, Graeci probaska/nia dixere [orig: dixêre], suspendere solebant. Qua dere vide Des. Herald. ad Mart. et Barth. ad Stat. d. l. nec non infra, in voce Nemesis. Apud Recentiores.

GLORIA [2] titulus est honorarius, concessus Regibus Magnatibusque. Auastas. Bibl. in Martino de Exarcho: Opertet Gloriam tuam, ut, sicut nobis suggessit Paulus Patriarcha huius a Deo conservandae urbis, peragere etc. Unde Gloriosi dicti praecipui Magistratus. Idem in Ioh. PP. quomodo nobis suggessit Platon gloriosus Patricius et Eupraxius gloriosus. Reges etiam interdum ita compellatos, multis probat Bivarius Comm. ad Pseudo Maximum p. 65. et seqq. ubi eiusmodi titulum Wisigothorum inprimis Reges affectasse observat. Triboniano vero IC. Gloriosissimi elogium tribuitur l. ult. Cod. de lib. praet. Vide Ioh. Clavin. Lexic. Iurid. et C. du Fresne in Gloss. De Filio Dei autem, et Spiritu S. voce *do/chs2, Gloriae, indigitatis apud Scriptores Eccl. Ioh. Casp. Suicer. Thes. Ecel. in *ko/ca.

GLORIA [4] in Excelsis Deo etc. Hymnus Angelicus, *docologi/a Graecis Patribus, dictus est: qui ut in S. Eucharistia caneretur, Telesphorus Papa instituisse dicitur Baron. ad A. C. 154. n. 2. Symmachus postea Pomifex, ut Dominicis diebus rantum, et Martyrum festivitatibus, cantaretur, ordinavit. Baron. id. ad A. C. 514. n. 12. Et quidem primitus solis Episcopis, temporibus modo dictis, hymnum hunc canere licuisse; Presbyteris vero non nisi Paschatis die id conceslum, habetur in Sacramentar. Gregoriano. Unde ex privilegio peculiari idem Casinensi Abbati indultum a Zacharia discimus ex Bullario Casin, Tom II. constit. 7. n. 6. Bonifacius dein sanxit, ut feria [orig: feriâ] quinta [orig: quintâ] Caenae Domini quoque decantaretur, ob signum laetitiae, in publicorum paenitentium reconciliatione, quae hoc die celebratur, etc. Quam in rem plura qui scire desiderat, adeat Macros Fratres in Hierol. qui inter alia in eadem Ecclesia, Gloria, Laus et Honor, ad processionem, in Dominica Palmarum cani, addunt. Vide quoque supra ubi de Doxiologia infra in voce Inclinatio: et quae de Doxologia SS. Trin. de Doxologia, item Hymni Eccl. parte, erudite congessit I. Casp. Suicerus ubi supra in voce *docologi/a. At Gloria Tibi Domine, a populo quando consueverit in Ecclesia acclamari, vide supra Diptagus.

GLORIA [5] Patri et Flio et Spititui S. ut in fine cuiusque Psalmi cantaretur, primus instituit Damasus Papa 39. qui per omnes Ecclesias diu noctuque cani Psalmos iussit. Hanc clausulam in Oriente inusitatam fuisse, monet Cassian. Instit. l. 2. c. 8. quem morem Angli quoque olim receperunt [orig: recepêrunt]. In inferiori tamen Imperio, hic etram versiculus deprehenditur. Vide Henr. Spelmann. Gloss. Arch.