CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

HENRICUS [64] II. cogn. Pius, qui Vladislao Sputatore in Pomeraniam usque expulso: dein celebri illo prope Lignicium praelio a Tartaris caesus est, A. C. 1241. Pater Henrici, Contadi, Boleslai et Vladislai.

HENRICUS [65] III. cogn. Fidelis, prioris ex Anna Bohema fil. Lignitium initio renuit, quod postea fratri Boleslao, pro Vladislavia, concessit, A. C. 1244. Obiit A. C. 1266.

HENRICUS [66] IV. cogn. Probus, fi. prioris, a Boleslao patruo captus, A. C. 1275. multa cedere coactus est. Sed vicissim ipse A. C. 1285 eius fil. cum Henrico Glogoviensi ac Ponsaniensi ad convivium invitatum cepit, nec nisi lytro soluto dimisit. Dissidens ab Ep. Vratislaviensi et ab eo excommunicatus, a concilio Lugdun absolutus est. Inde A. C. 1289. adversus Boleslaum Mazovium ad principatum Poloniae vocatus, illum et postea Vladislaum Locticum pepulit, brevi post A. C. 1290. non sine veneni suspicione Exstinctus.

HENRICUS [67] I. cogn. Crassus, fil. Boleslai, de quo supra, Ducis Lignicensis, patri successit, A. C. 1281. A patruele, ut dictum, captus, ei postea A. C. 1289. fideliter adversus Vladislaum Locticum astitit. Proditus postea a ministro quodam Conrado Glogoviensi patrno, aediculae ferreae angustissimae inclusus, in illa fere computruit, damnosisque conditionibus initis dimissus, Obiit A. C. 1295. Pater inter alios Henrici, qui Vratissaviam renuit, Mortuus A. C. 1337.

HENRICUS [68] II. cogn. Stigmatias, fil. Ludovici, Lignicium a Patruele Ruperto obtinuit: Pater ex Salome Mazovia Ludovici Lignicii et Brigae, ac Henrici Lubenae Principis.

HENRICUS [69] III. fil. prioris, regimen habuit fame, peste ac Casimiri Polonici adversus Albertum II. coronam Bohemicam ambientis, expeditione infelix. Pater Ludovici, cui Henricus et Ioh. filii fuere [orig: fuêre].

HENRICUS [70] fil. Bernhardi Suidniciae lineae auctoris, Mortui A. C. 1347. cum fratre Boleslao, obsequium Bohemiae decrectavit: ex hereditate patrui Iaveram et Furstenbergam obtinuit. Sed, Boleslao sine prole Exstincto, A. C. 1368. principatus eos Carolus IV. Imp. crevit, a quo tempore Silesia Germanicis moribus asluescere didicit.

HENRICUS [71] I. cogn. Fidelis, fil. Conradi Ducis Glogoviensis, de quo supra; a Posnaniensibus, adversus Vladislaum Locticum vocatus. Poloniae principatum sibi adseruit: mox Regno ab aemulo exutus. Obiit prae maerore A. C. 1309.

HENRICUS [72] II. fil. prioris, auctor lineae Sagavo-Glogoviensis, a Ioh. Bohemiae Rege quod ei partem suam Glogoviae vendere nollet, pulsus est A. C. 1332. cum tamen sua bona Saganum, Crosnam et Reliqua Bohemis, a quibus feudo teneret, submisisset, A. C. 1329. Obiit prae Maerore A. C. 1339.

HENRICUS [73] III. cogn. Ferreus, fil. prioris, a Carolo IV. dimidiam Glogoviam, patri ereptam recepit. Obiit A. C. 1369. pater trium Henrlcorum, e quibus minimus natu, reliquis praemortuis.

HENRICUS [74] IV. cogn. Passer, initio Sprottae et Freistadii Dux, dein fratrum haeres, A. C. 1395. reliquit Henricum Rapoldum, Henricum, cogn. Patrem patriae, et Ioh. e quibus primus sine prole Obiit.

HENRICUS [75] V. prioris fil. Glogoviam et Freistadium tenuit, et A. C. 1467. Mortuus, successionem ad filios Sigismundum et Henricum transmisit, quorum hic improlis Exstinctus est, A. C. 1476.

HENRICUS [76] fil. Bolessai III. e fam. Oppoliensi, Mortuus est absque liberis, etc. Vide saepius memoratum Phil. Iac. Spener. Syll. Geneal. Hist. etc.

HENRICUS [77] Foro Iulianorum D. Iringum, Avarorum D. superavit, inaestimabili thesanro, quo illum exuerat, ad Carolum Francorum Regem misso, A. U. C. 1147.

HENRICUS [78] fil. Diederici, ex posteriore eius coniuge Elisabetha, Toparchae Breuburgi filia, Patri in Comitatu successit: Ducta [orig: Ductâ] Irmingarda [orig: Irmingardâ], Com. Sponhemii filia [orig: filiâ], pater Ioh. qui ex Sibylla Com. Lucelburgica fil. quoque Henricum, equi lapsu nortuum; et, ex filio Walravio primogenito, nepotem habuit eiusdem nominis, religionis voto, cum Waremundo et Ioh. fratribus, obstrictum.

HENRICUS [79] primogenitus Othonis Com. Nasloviae, Toparchae Lopperae, Laureburgi et Sonnebergii, capitis omnium quotquot hodie supersunt lineatum, ex Magdalena Walravii Comitis Sponhemii filia, Canonicorum Ecclesiae Cathedtalis, quae est Moguntiae, numero adscriptus est. Huius fratre Walravio mortuo, prima stemmatis divisio facta est, altero eius filiorum in provincia Nassoviae Patri suffecto, altero Geldriae adepto Principatum: donec altera diremptio facta est octavo ab Othone praefato gradu, cum ex liboris Henrici cogn. Divitis, Othoni Dilleburgum cederet, Walravio Weisbadensis obtingeret Princioatus. Vide infra.

HENRICUS [80] fil. maior natu Waltavii (qui egregiam Conrado Imp. navavit operam) Principis nomine aliquoties in priscis Annalibus venit: sive quod Comitis amplitudinem videretur egressus, sive quod communi Principum nomine etiam Comitestum comprehenderentur. Pater fuit, ex Agnete filia Burggravii Strombergensis, Henrici, qui prima [orig: primâ] adolescentia [orig: adolescentiâ] in Impp. comitatu excessit, Othonis et Walravii: e quibus Otho, praeter Naslovicam ditionem et praedia Noribergae rustica ac urbana a Maioribus hereditate tradita. etiam Suabachiam et Cadelbergiam possedit. Ei, e Comitissa Varneburgensi, natus est fil. Henricus de quo iam. Obiit vero Henricus praefatus, A. C. 1199. Cyriac. Lentul. Geneal. Nssov.

HENRICUS [81] cogn. Dives, fil. praedicti Othonis, opum magnitudine et territorio ultra Maiorum fines dilatato fuit inclitus:

captus a Gallorum Rege 100000. coronatorum ei persolvit lytrum; hodieque Bruxellis pictura conspicitur, urbis ex humeris eius dependentis. Obiit A. C. 1254. Ex Machtilde, Diederici Geldriae et Zutphaniae, Com. filia, liberi ei nati sunt plures; e quibus Waltavius, primus Weisbadae, Weilburgi et Idstenii Comes: Otho, Dillenburgici Comitatus primus auctor, hereditate Patris divisa [orig: divisâ], fuere [orig: fuêre].

HENRICUS [82] Othonis modo dicti fil. primo genitus, ex Agnete Solmensi, arcem Dillenburgensem incendio collapsam, ampliorem quam erat antea speciosioremque reddidit. Memoria eius servatur aulaeis intexta, his verbis: Henricus Comes de Nassow, a Leyden, de Asten, Solms, habens coniugem, praeter ceteras quibus abundabat virtutes, inre quoque militari non infimam nactus est gloriam, sed strenuum, vigilantem et integrum praebuit se semper Ducem, quae res sane et civibus et subditis universis plurimum peperit admirationis pariter et amoris. Decessit A. C. 1323. Eiex Adelheida Com. Arembergii filia, nati sunt Otho et Henricus, qui, facta [orig: factâ] cum fratre hereditatis partitione, Beylstenii dominium sortitus est, vide hic [orig: hîc] infra.

HENRICUS [83] I. modo dictus, Beylstenii tami conditor, docta [orig: doctâ] urore, ex Westerburgicorum Comitum fam. fil. reliquit nominis suiac ditionum heredem.

HENRICUS [84] II. fil. prioris, maritus fuit Comitis Loniae: e qua ipsi natus est.

HENRICUS [85] III. qui ex Maria Randerodia uxore Ioh. I. suscepit; cuius fil.

HENRICUS [86] IV. uxorem duxit Evam, Comitis Senaei filiam; ex ea pater Ioh. II. et Bernardi: quorum is Henricum genuit ex Maria Solmensi, Ordinis Hierosolym. Equitem, praelio ad papiam Occisum, et Ioh. III. in quo Beilstenius ramus exaruit, Dillenburgicis successoribus.

HENRICUS [87] ex posteris Othonis praefati (cuius minorem natu fratrem Henricum I. Beylstenium ramum dedisse diximus) fil. natu maximus Ioh. (qui Cattimelibocensi Comitatu et reducto Dietzensi, Nasloviae fives auxit, Defunctus A. C. 1516.) ex Elisabetha Henrici Hassiae Landgr. et Annae Cattimelibocensis filiae hereditatem cum Gulielmo fratre ita crevit, ut concessis ei Germanicarum ditionum possessionibus, ipse Belgicarum ditionum ac praefecturarum commoda fortiretur, sicque in bona ab Engelberto patruo possessa succederet. Princeps fuit bellit pacisque artibus eximius, gratia [orig: gratiâ] apud Carolum V. cui a cubiculo et consiliis intimis fuerat, florentissimus: ut cui Imp. coronam Imperialem captumque Galliarum Regem Franciscum I. se inprimis debere confessus est. Hinc Brabantiae, provinciatumque annexarum administratio ei commissa: neo minor apud Caesaris sororem Mariam gratiae gradus, qua [orig: quâ] iubente exercitum, Caesaris nomine contra Regem Galliae conscriptum, duxit; nominis Fama [orig: Famâ] per totam Europam longe lateque dispersa [orig: dispersâ]. Obiit A. C. 1538. Aet. 55. Bredae sepultus. Ei ex Francisca, Iacobi Sabaudi, Comitis Romandii et Valisensis, filia, uxore prima: Mencia item Mendoza Marchionis Genettae et Calabriae Ducis filia coniuge tertia, nulli nati sunt liberi. Media vero, Clandia Auriaca, Ioh. Cabillonensis filia, Philiberti Auriaci soror, in conspectu Annae Galliae Reginae educata et ab ipso Francisco I. elocata, Renatum Cabillonensem, Rene de Chalon, ei peperit, qui Defunctus A. C. 1544. Guilemum, Gulielmi Patrui Nassoviae Com. natu maxinum fil. heredem scripsit, a quo hodierni Principes Arausionenses descendunt, vide infra, suo loco.

HENRICUS [88] fil. minimus natu Gulielmi praefati (cuius filium maximum Gulielmum a patrueli Renaro heredem scriptum esse diximus) per eadem cum fratribus Ludovico et Adolpho literatum vestigia, ad res gerendas praeparatus, eandem cum iis in Gallra et Belgio sortem, adversis et socundis belli eventibus, expertus est. Tandem, pro derelictis Religionis et Libertatis in Belgio rebus fortiter pugnans, una [orig: unâ] cum Ludovico et Adolpho fratribus in descrto Moccano, occubuit A. aet. 24. sec. praet. Fuit et Henricus fil. Ioh. ex Margatetha Holsata (Ioh. Duc. filia) frater Ioh. Mauritii, qui Americana [orig: Americanâ] expeditione celebris hodieque superstes est, Hulstae praefectos, diem ibi Obiit extremum, A. C. 1652.

HENRICUS [89] fil. Gregorii Ludovici (Ludovico Henrico, cui Dillenburgi sedes, geniti, A. C. 1618. e. A. C. 1656. ex Anna Augusta, Augusti Ducis Brunsvico Luneburgici filia, nono aetatis Anno Scholae Herbornensis gubernaculum rexit: panegyrico carmine, a Cyriaco Lentulo laudatus; cuius ultimum distichon ita habet,

Henricum timeant hostes, vereantur amici,
Dum rapidas Rhenus volvet et Ister aquas.

HENRICUS [90] fil. primo-genitus Ernesti Casimiri) inter Ioh. Senioris filios quarto loco geniti) ex Sophia Hedvige Duc. Brunsviceni et Luneburgensi, nat. A. C. 1612. Arnhemii; Lugduni ac Groningae literarum deposito tyrocinio, militiam Anno Aet. 17. sectari coepit: Silvae Ducis obsidioni interfuit, hostium in Velaviam conatus coercuit, rebusque aliis praeclare gestis, Patri (cui suprema castrorum ac provinciarum post Mauritium Principem cura, Ultraiecti insuper Praefectura, commissa erar) A. C. 1632. ad Ruremundam scloperi ictu occiso, successit: nova [orig: novâ] Tencterorum administrarione auctus. Omnium dein Auriaco periculorum ac triumphorum socius, A. C. 1640. Aet. 28. praeeunte (quod rarum in Batavia) terrae motu, strenue pugnando Obiir.

HENRICUS [91] maior natu fil. Gerhardi, lineae Geldricae et Zutphaniensis (cui Otho, Valravio Com. Nasloviae natus, originem dedit) ex Hedvige, Florentii Crassi, Hollandiae et Seelandiae Comitis filia. Friderico Barbarossae Imp. bello in Insubribus gesto adfuit: inde reversus Coenobium opnlentissimis reditibus instructum erexit prope Dorecomum, pietatem ac munificentiam Friderici, qui, paenitentia [orig: paenitentiâ] incensi apud Mediolanenses templi adductus, Traiecti

ad Rhenum idem fecerat, aemulatus. Obiit A. C. 1162. ex Maria, Godofredi II. Hierosolym. Regis filia, quae ipsi magnam Vela viae partem dotis loco atculit, pater Gerhardi II. Othonis II. (qui fratri successit) Matiae(Comiti Lonae nuptum datae) et Margarethae (cui Engelbertus Marcae et Montium Comes maritus obtigit.) Idem nomen fuit Orhonis II. modo dicti filio primo-genito, qui, ob vitae sanctimomam, Divorum numero adscriptus est: item, eiusdem ex filio Gerhardo III. nepoti, qui Leodii fuit Ep. bello, quam sacris, aptior. Imposuitis Gulielmo Hollandiae Comiti coronam Imperatoriam Aquisgrani, frementeque Pontifice ac Episcopis, dioecesin 26. per annos armis cutatus, in armis tandem periit. Vide Cyr. Leutul. Geneal. Nassov. Princ.

Fridericus HENRICUS fil. Vilhelmi Principis Arausionensis, Belgicae libertatis statoris, ex quarta eius coniuge Lodovica, Caspari Colinii Galliae Admiralii filia frater Mauritn Peincipis, rerum gestarum gloria [orig: gloriâ] celeberrimi, nat. est A. C. 1584. Inter armorum strepitus educatus, quantum otii suffurari potuit, literis et literatorum conversatiom dedit: Ephebos vix egressus castris Mauritit se adiunxit, omnium eius periculorum ac victoriatum socius, re iu discrimen sum mum ad Neoportum Flandriae deducta [orig: deductâ] fratrem deserere, obsecratus licet, ut se meliori temporum articulo servatet, noluit. Induciatum tempore, Procerum decreto, liberando obsidione Brundsvico copias, et insequenti tempore, maiores in Palatinatum Principi auxiliares ipse duxit. Mauritio Exstincto summae rerum admotus, anno rerum mutationibus insigni A. C. 1629. Silvam-Ducis expugnavit, Vesaliam cepit, Velaviam purgavit; Bredam potro, Traiectum ad Mosam, Schenckianam arcem, partim occupavit, partim recepit etc. mari non minus victoriis, auspiciis suis, obtentis, gloriosus, Obiit vitae felicitatisque satur, nisi quod Antverpiae tecipiendae facultatem a suis civibus commodatam non esse ingemuit, A. C. 1647. Aet. 63. ex Amalia Solmensi Braunfelsia, Ioh. Alberti, Gulielmi, qui Patris successorei non diu superfit; Ludovicae, quae Friderico Vilhelmo Electori Brandeburgico nupsit; Albertinae Agnetis, cui maritus obtigit Gulielmus Fridericus Com. Nassoviae et Dierziae, Praefectus Groningensis; Henriettae Catharinae, quam Enno Chaucorum Satrapa sibi iunxit, et Matiae, quae Ducis Simmerensis, haud pridem sine prole Exstincti (unde ditiones illae ad Electorem Palat. revolutae) uxor fuit, Pater. E quibus Gulielmus, ex Maria Brittannica, filia Caroli I. Mag. Britanniae Regis, fil. habuit postmodum Gulielmum Henricum Principem Arausion. qui matrimonio sibi iuxit Mariam Iacobi Eboracensis Ducis, filiam Caroli II. Mag. Brit. Regis ex fratre Neptem A. C. 1677. Ludovicus HENRICUS fil, Georgii, Ioh. Seniore rertio geniti, Sarae ponte nat. A. C. 1594. literis: peregrinationibus, militia [orig: militiâ] exercitus, primogenitorum locum et praecipuam Comitum Nassoviae sedem Dillenburgum; cum oppidis territoriisque eo pertinentibus, obtinuit. Difficillimis temporibus Remp. sapienter rexit; Hanoviam a Caesareanis occupatam, uno die neque illo integro cepit, captam suae libertati et iusto Rectori restituit; pace per Germaniam restituta [orig: restitutâ], concordiae inter suos et finitimos conservandae incubuit; Lyceum Herbornense, bellorum iniuria [orig: iniuriâ] fere collapsum, restauravit, Profe sloribus longinquis e locis, ubi illos eruditionis fama [orig: famâ] florere audierat, accitis; citeriorem Rheni ripam recrudescenti latrocinio liberavit. Uxorem duxit A. Aet. 21. Catharinam, Ludovici Com. Sayno-Witgenstenti filiam, Exstinctam A. C. 1651. e qua ei nati sunt Georgius Ludovicus, Ioh. Albertus, Henricus Gulielmus, Adolphus, Philippus, Anna Amalia, Elisabetha, Iuliana, Catharina, Ludovica et Magdalena; non ordinis nascendi, sed serus [orig: serûs] hic [orig: hîc] ratione habita [orig: habitâ]. Horum e numero Anna Amalia, (nat. A. C. 1616.) uxor primo fuit Ludovici Com. Wiedani; exin Christiani Com. Sayn. Georgius Ludovicus, (nat. A. C. 1618. Den. A. C. 1656.) uxorem habuit Annam Augustam Brunfvicensem, ex ea pater Henrici supra memorati: Ludovica (nat. A. C. 1623. Den. A. C. 1666.) nupta fuit Ioh. Ludovico Com. Isenburgico: Adolphus (nat. A. C. 1629.) Elisabetham Carolam Holizapfeliam sibi iunxit. Ipse vero horum omnium Pater primus lineae suae Principale axioma intulit. Vide Cyriac. Leutul. saepius memorarum Geneal. Hist. Princip. Nassov. et Phil. Iac. Spener. Theatr. Nob. passim, inprimis part. I. p. 82. Vide quoque infra Ludovicus.

Vilhelmus HENRICUS Friderici Henrici praef. ex fil. Vilhelmo itidem praedicto nepos, solus ex Illustri Principum Arausianensium Stirpe superstes, Mag. Britanniae Rex, Fidei et Libertatis Europae Defensor, vide Vilhelmus III.

HENRICUS [92] nomen commune omnium Ruthenorum s. Reussen de Plavia, quae illustris in Germ. Fam. est, de qua infra, in voce Rutheni. Unde lineas stirpis cognoscere a se invicem difficile est. Et quidem defecere [orig: defecêre] sup. sec. tres nobiles rami, hodieque qui supersunt, in duas lineas seniorem et iuniorem dispescuntur, quarum illi annumerautur, qui in Graiziae utraque domo et Burckii habitant: ad istam decem filii Henrici ex Magdalena Schwartzenburgica (quibus in Gera, Salburg, Schlex et Lobenstein sedes) spectanc. Et quidem hos quod attinet, Henricus cogn. Iun. ex Dorothea de Gera, pater fuit Henrici Du. in Plaw, Exstincti A. C. 1461. quo et Irmgardi Kirchbergia [orig: Kirchbergiâ] genitus Henricus, Obiit A. C. 1498. pater ex Magdalena Schwartzenbergia (filia Etckingi Baronis) Henrici: qui iuncta [orig: iunctâ] sibi Aem. Anna [orig: Annâ] Mansfeldia [orig: Mansfeldiâ], filia Ernesti Com. suscepit Henricum Defuctum A. C. 1572. Huic Dorothea Solmensis (filia Friderici Magni Com.) peperit Henricum, Exstinctum A. C. 1635. cui ex Magdalena Schwartzenburgica (filia Alberti Com. Schwartzenburgi in Rudolstat ) praeter filias, Iulianam Mariam (nat A. C. 1598. nx. Davidis Com. Mansfeldii) Agnetem (nat. A. C. 1600. ux. Ernesti Ludovici Com. Mansfeldii) Elisabetham Magdalenam (nat. A. C. 1601. Den...) Sophiam Hedvigem; Dorotheam Sibyllam (nat. A. C. 1609. uxotem Christiani Pincernae de Tautenberg ) Annam

Cathatinam (nat. A. c. 1615.) et Ernestam (nat. A. C. 1618. uxorein Othonis Alberti Domim de Schoenburg ) geniti sunt filii decem sequentes;

HENRICUS [94] II. in Gera, nat. A. c. 1602. duxit Catharinam Elisabetham Schwartzenburgicam.

HENRICUS [95] III. in Salburg, nat. A. C. 1603. Obiit A. C. 1640. pater ex Iuliana Elisabetha Rhingravia, Defuncta A. C. 1653. Henrici I. (qui nat. A. C. 1639. uxorem sibi iunxit ex Comitum Hardeccensium stirpe) ac Magdalenae Iulianae (nat. A. C. 1641. q. A. C. 1649.

HENRICUS [101] X. in Lobenstein, nat. A. C. 1621. uxorem duxit Mariam Sibyllam Ruthenam. Omnes nominis Rutheni, Dn. de Plawen etc. Lineaeiunioris. Vide Phil. Iac. Spener. Theatr. Nob. Eur. Part. I. p. 15. et 48. ut et in Ind. Quod autem de henrici nomine, toti huic inclitae Fam. communi dictum, simile quid in Generosis Dominis de Bunaw observat Ioh. Christ. Sagittanus, quiiis Henrici quidem etiam, inquit, sed non soli sacri sunt; nam Rudolphos et et Guntheros aestimant eiusdem dignitatis. Non altud, nisi horumtrium ex numero nomen eligere solent, Corpusculo Historico --- Heraldico.

HENRICUS [102] Monachus Tolosanus, in Gallia Petri Bruis, discip. Milas pro mortuis, Sanctorum invocationem, Caelibarum, Peregrinationes religiosas, Chrismatis et olei consecrationem, superflua Festa, Transubstantiationem oppugnavit, Pomisicum Antistitumque luxu ac fastu damnato: A. C. 1147. tanto successu: ut Galliam fere totam doctrina [orig: doctrinâ] sua [orig: suâ] implerer, et Basilicae sine plebibus, plebes sine sacer dotibus essent, Bernhar l. 2. c. 5. vit. Ep. 140. et 241. Serm. 66. in Cantic. Adhaerebant doctori huic, et Proceres nonnulli Regui, et ex Episcopis aliqui, sub patrocinio inprimis Hildefonsi S. Aegidii Comitis et Tholosanorum mulrum crescente cultorum numero, etc. Vide etiam Ericus.

HENRICUS [104] Anslaeus scripsit disputationem de Conceptione immaculatae B. Virginis, circa A. C. 1589.

HENRICUS [106] Arnolphus vel Arnoldi, Saxo, a Patribus Conc. Basiliensis Secretarius lectus, ibi Carthusianum se fecit, mox Prior Ordinis: scripsit 12. tractarus, de quibus vide Petreium Biblioth. Carth. p. 124. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 567. Obiit A. C. 1487.

HENRICUS [107] Barthol. de Susa, vulgo Henricus de Segusia, Cardin. Ostiensis, A. C. 1262. Iurisconsultus, Theologus, Oratot. Scripsit Summam Ostiensem, etc. Gul. Durandi praeceptor, Obiit Lugduni A. C. 1272. Mattaehus Paris. in Hist. Angl. Ughel. Ital. sacr. Ciacon. Frizo Gall. Purp.

HENRICUS [108] Batenus Mechliniensis, auctor 10. libb. de rebus divinis, ubi curiosae de Philosophia et Musica quaestiones. In tabb. Alphonsinis errores notavit, etc. A. C. 1350.

HENRICUS [109] Bebelius Suevus, scriptis editis immortalem nominis Famam adeptus. Vide Schardium, tom. I. script. Germ. Crusium in Ann. Suev. Gesner. in Biblioth. Voss. de Hist. Lat. Floruit A. C. 1497.

HENRICUS [110] Boycus ex Armorica oriundus, floruit A. C. 1390. HENRICUS Bradshau Benedictinus Anglus, libros varios Histor. partim Latine, partim Anglice, edidit. Obiit A. C. 1513. Balaeus, Cent. 14.

HENRICUS [111] Braersius vel Venkenstil. Mathematicus et Typographus Lovaniensis, edidit A. C. 1528. Tabulas perpetuas long. et lat. Planetarum, A. C. 1530. De Compositione et usu decretorii Planetarum, A. C. 1535. De Compositione et usu quadrantis.

HENRICUS [113] Brucaeus anticus Turnebi et Rami, demotu primo, Institutionibus Sphaerae, etc. editis clarus, Mathematici insignes. Docuit hic Lutetiae, Romae, Rostochii.

HENRICUS [114] Bruxellanus Benedictivus, de correctione Calendarii scripsit, A. C. 1250.

HENRICUS [115] Bullingerus Theol. Tigurinus, Huldtico Zuinglio successit, A. C. 1531. Helveticae Confessionis, post. cum et Oecolampadium, summus propugnatar, Thuan. doctrinae simplicitate, zeli et pietatis ardore, ingenii candore, ac mansuetudine, prudentiae insuper laude celeberrimus, L. Gemlero disp. 2. praelim in Confess. Helvet. a Bernensi et Basiliensi Rep. ad Ministerii sui pro/stasian ob dotes tantas expetitus, A. C. 1531. Iam sexagenario maior, Confessionem Helvet. Latine vertit, monitus a Friderico III. Elect. Palatino, eamque uberius, therice et antithetice, explicuit: adiutus a Rod. Gualtero, Ioh. Hallero, Theod. Beza, illo Tigurino, isto Bernensi, hoc Genevensi Theologis Opera eius 10. tom. prodierunt [orig: prodiêrunt]: Obiit A. C. 1575. Aet. 76. cum docuisset A. C. 43. Vide quoque in voce Bullingerus.

HENRICUS [117] Canisius Neomagensis, Corpus Canonicum in epitomen redegit, 5. libb. Antiquarum lectionum; thesaurum Histor. et Chronologicum edidit.

HENRICUS [118] Coesseldt Westphalus, Carthus. varia scripsit. Obiit A. C. 1410.