CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

HIPPOLYTE Amazonum Regina, quam Hercules praelio superatam Theseo uxorem dedit, cui et Hippolytum peperit. Propert. l. 4. Eleg. 3. v. 43.

Claud. Carm. XI. v. 35. in Nupt. Honorii et Mariae, Idem in Eutrop. Carm. 18. v. 335. Idem de Rapt. Proserp. Carm. 35. v. 64.

Narrat paene datum Pelea Tartaro,
Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens;

HIPPOLYTUS [1] Thesei, et Hippolyets Amazonis fil. qui cum caelibem ducens vitam venatu sese exerceret, et constanti animo sperneret mulieres, a Phaedra noverca absente patre amatus est: cuius turpi desiderio cum obtemperare noluisset, illa filium apud patrem detulit, tamquam de stupro eam appellasset [orig: appellâsset]. Quamobrem cum videret Hippolytus patrem, novercae dolo persuasum, de nece sua cogitare, conscenso curru fugam arripuit. Sed dum Phocae, quae tum forte in litus exierant, equorum, et rotatum strepitu perterritae, magno impetu se in mare praecipitarent, exterriti equi, frustra obluctante Hippolyto, currum per scopulos, et saxa traxerunt [orig: traxêrunt], iuvenemque infelicem loris implicitum, varias in partes discerpserunt [orig: discerpsêrunt]: In nemore autem Aricino Dianae sacro sepultus est. Ovid. Fast. l. 3. v. 266.

Hic [orig: Hîc] latet Hippolytus loris distractus equorum,
Unde nemus nullis illud aditur equis.

Hippolyte infelix velles coluisse Dionem,
Cum consternatis diripereris equis.

Tam tremulum crissat, tam blandum prurit, ut ipsum
Masturbatorem fecerit Hippolytum.

Crissabit tibi fluctuante lumbo, Sic ut non modo te, Priape, posset,
Privignum quoque sed movere Phaedrae.

Viri Illustres.

HIPPOLYTUS [2] Ep. Arabiae, vel, ut alii volunt, Portus urbis seu Aug. in Dioecesi Rom. discip. Clem. Alexandrini. Ab Ambrosio quodam, qui Marcionitarum deliria eiuraverat, permotus est, ut in S. Scripturam commentaretur, additis septem amanuensibus, et penso quottidie examinato. Plurima scripta ei Euseb. in Cbron. et l. 6. Hist. c. 10. Hier. c. 6. Catal. Quaest. 3. ad Damas. Ep. ad Magn. et Prooem. in Math. tribuunt, quorum nihil superest, praeter tract. de Antichristo, et fragmenta quaedam. Obiit martyr, sub Alex. Sev. A. C. 230. Statua eius honori erecta, reperta est A. C. 1551. et in Bibl. Vaticanam translata, opera [orig: operâ] Marcelli II. Sedet ibi in sella, ubi Graecis literis insculptus Cyclus Paschalis A. C. 16. editus, cum egregiis Comm. Graece a Ios. Scalig. A. C. 1595. et Latine ab Aegidio Buchero, A. C. 1634. Vide et Gruter. in Inscr. Gelas. l. de 2. nat. Phot. cod. 121. et 122. Isid. l. 6. Orig. c. 17. Niceph. l. 5. c. 15 Theodoret. in Polymorpho. Cyrillus in Euthymo c. 19. Georg. Syncellus, in Chron. Anastas. etc.

HIPPOLYTUS [3] Bonnacossa Ferrariensis, IC. celebris, sec. praet. Auctor Repertorti Alphabetici, de Praesumptionibus.

HIPPOLYTUS [4] Estensis fil. Herculis I. Ferrariae Ducis Card. celebris, Obiit A. C. 1520. P. Iov. Ciaccon. Victorellus, Garimbertus, Ughelius, etc. Inprimis Sardius, in vita eius. Item, fil. Alphonsi I. Card. Legationibus inclitus, literatorum, Pauli Manutii inprimis, Muteri et Ossati Mecaenas. Obiit Romae A. C. 1572. Thuan. l. 45. Petramellarius, Victorellus, etc.

HIPPOLYTUS [5] de Marsillis IC. Bononiae docuit, A. C. 1524. In causis criminalibus magni iudicii.

HIPPOLYTUS [6] de Medicis Card. nepos Leonis X. et Clem. VII. Archiep. Avenionensis, Legatus ad Carolum V. Obiit A. C. 1535. Garimbert. Hist. l. 4. c. 4. Guicciard. etc.

HIPPOMACHUS [1] aliptes, olim itrisisse fertur quosdam laudantes procerum quemdam hominem et longa brachia habentem, tamquam a natura pugilem factum: verum illos tum consecuturos dicens, si corona ex alto aliquo loco demenda et capiti

HIPPOMACHUS [2] tibicen, qui cum videret a plebe laudarti discipulum, quem tamen in arte peccare cognoscebat, baculo tactum desistere iussit, dicens, maximum erroris argumentum, quod ab ignara turba laudaretur. Aelian. Var. Hist. l. 2. c. 6.

HIPPOMANES [1] Archon Athenis, tw=n *dekaetw=n seu Decennalium IV. tw=n *kodridw=n tou= ge/nous2, e Codri stirpe, dicitur *baileu/sas2, Suid. in *pa/rippon. Nam et decenali huic Magistratui Regis nomen, quamvis minus proprie dari nonnumquam diximus in voce Carops. Vide et infra Hippomenes. Ei successit Leocrates, quem vide.

*(ippomane\s2 futo/n e)sti par' *)/arkasin, w(=| e)pi\ pa=ai
*kai\pw=loi mai/nontai a)\n w(/rea kai\ qoai\ i(/ppoi;

sic ei dicta, quod eius insano desiderio equi teneantur: sed aliis omnibus Auctoribus indicta inauditaque. *(ippomane/s2 nempe virus est, quod effluit ab inguine equarum, quando in Venerem incitantur. Inde tuberculum, quod caricae magnitudine innatum fronti pulli equini de ventre afferunt et a matribus statim praeroditur. Quod utrumque ad veneficia et amatoria facere creditum esse olim, ex Arist. Hist. Anim. l. 8. c. 24. notum est. Sed praecipue ad philtra quaerebatur caruncula illa in fronte pullorum nascentium reperta. Iuv. Sat. 6. l. 2. v. 615.

Dulcedinem hinnientium vocat Laelius in Apologia Appuleii, ubi pleraque philtra describit; Matri praereptum amorem Virg. Aen. l. 4. v. 515.

Quaeritur et nascentis equi de fronte revulsus,
Et matri praereptus amor ---

Plin. l. 8. c. 42. Namque id statim edito partu devorat feta, aut partum ad ubera non admittit. Si quis praereptum habeat, olfactu in rabiem id genus agitur. Idem l. 28. c. 11. Sed et prius Hippomanes tantas in veneficio vires habet, ut, affusum aeris misturae in effigiem equae Olympiae, admotos mares equos ad rabiem coitus agat. Ubi indigitat equam aere fusam Olympiae dedicatam a Phormide Arcade, cui magica [orig: magicâ] arte, in effigie eius fundenda, aeris mixturae virus illud affusum erat, vide infra in voce Phormis. Et huius meminisse videtur Theocritus, illudque non *gppomane\s2 futo\n, Hippomanem herbam, sed *(ippomane\ xuton, Hippomanes fusile, apte vocasse. Quo pacto et ille liberatur a culpa, et sensus prodit facilis: Quemadmodumequi furore perciti per montes decurrunt ad Hippomanes xuto\n, quod est apud Arcades: ita Delphis amore praeditus relicta [orig: relictâ] palaestra [orig: palaestrâ] huc statim accurrat. Praeter haec vero, tertium quoque Hippomanes occurrit apud Aristot. quod equae tum eiciant, ubi semel salitae, sed non ad satietatem, fuerint; quodque praecipue venenariis et farmakeu=sin expetitum tradit, Hist. Anim. l. 6. c. 18. de quo, ut et plura hanc in rem, vide apud Salmas. ad Solin. p. 939. et seqq.

HIPPOMEDON Nisimachi et Mythidices Talai filiae, sororis Adrasti (ut vult Hygin. fab. 69.) vel Nisimachi, et Nasicae fil. (ut vult Stat. l. 1. Theb. v. 524.) unus ex 7. Ducibus, qui ad Thebas profecti sunt, dum in Ismeno fluv. pedestri certamine decertaret, Exstinctus Stat. Theb. l. 9. v. 91. 136. 145. et 514.

En meus Hippomedon, cui gentis origo Myeenae,
Argolicique lares, numenque ante omnia Iuno.

HIPPOMENES [1] XVII. Atheniensium Archon. a Medonte numerando: tw=n *dekaetw=n V. Vide paulo supra. Is filiam Limonem in adulterio deprehensam equo feroci vorandam praebuit. Dio Chrysost. Orat. 32. Suid. Unde Proverb. magis impius Hippomene. Ovid. in Ibin. v. 459.

Solaque Limone poenam ne senserit illam:
Et tua dente ferox viscera carpat equus.

Eiusdem Anno 4. Anno 1. Olymp. 14. Ithome Messeniorum a Spartanis expugnata, bello Messeniaco I. finem imposuit. Vide Ithome.

HIPPOMENES [2] Macarei, vel Megarei et Meropes fil. Neptuni pronepos, vel, ut alii, Martis: cum Atalantam Schoenei filiam adamaret, Veneris beneficio voti sui compos factus est. Nam cum illa virginitatem illibatam cuperet servare, procis suis cursus certamen ea [orig: eâ] lege proposuit, ut illi inermes currerent, ipsa cum telo insequeretur, et quem cursu assequi posset, venabulo confoderet. Cum itaque non paucos spe nuptiarum eius illectos, neci tradidisset, Hippomenes, qui et ipse amore eius tenebatur, neque tamen pedibus satis valebat, Veneris opem imploravit, quae tria illi aurea mala tradidit, et quis usus esset in illis, edocuit. Hisce itaque fretus Hippomenes, cursu cum Atalanta certare non dubitavit, cumque parum abesie videret, quin illa praecurrentem assequeretur, mala aurea a Venere accepta, quam longissime extra viam diversa in latera abiecit, quorum pulchritudine capta Atalanta, dum ea colligit, aurumque admiratur, Hippomeni victoriam tradidit. Hac [orig: Hâc] itaque ratione voti sui compos effectus, cum Veneri, cui victoriam debebat, gratias agere neglexisset, illa indignata, tam effrenatam illi cupiditatem iniecit, ut in ipso matris Deum [orig: Deûm] delubro, nulla [orig: nullâ] habita [orig: habitâ] Numinis reverentia [orig: reverentiâ], cum uxore concubuerit. Quod flagitium aegre ferens Cybele, Hippomenem leonem, Atalantam in leaenam commutavit. Ovid. Met. l. 10. v. 375, 608, 640, 658, et 690.