CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

HONAMIA vulgo HONAM, provincia est Borealis regni Sinarum, inter provincias Chuquamum ad Mer. et Sciansium ad Sept. Urbem primariam habet cognominem, Honam Fu vocatam. Dividitur autem in duas partes, fluvio Caramoran dicto. Aliae eius urbes raecipuae sunt Nanianum, Nantan Fu, Chaifunum, Chaifun Fu. Huquanum, Huquan Fu, Ciantea, Ciante Fu, et Quaichinum, Quaichin Fu, teste Martino Martinio.

HONDURA vulgo HONDURAS, provincia ampla novae Hispaniae, in America Sept. iuxta mare Boreale et sinum Hondurae dictum, inter ipsam et Iucataniam. Habet ad Occas. Guatimalam, et ad Austr Nicaraguam provincias. Subest Dominio Hispanorum. Eius longitudo est 200. leuc. circiter ab Ortu in Occas. latitudo vero 100. fere leuc. estque sub Praefectura Guatimalae. Eius primaria urbs est Vallisoletum, Valladolid, incolis Commaiagua, Episcopal. ab A. C. 1558. Aliae urbes sunt Gratia Dei, Gracias a Dion, Fanum S. Petri, San Pedro, Fanum S. Ioh. portus Equorum. S. Ivan de pverto de Cavallos, Trugillum, Trugilbo, et Fanum S. Georgii, S. Iorge de Olancho.

HONDURAE Sinus vulgo GOLFO DE HONDURAS pars maris Borealis in America, inter Honduram provinciam ad Mer. et Iucataniam ad Bor. estque plurimis insulis refertus: et eius intimus recessus ad Occas. dicitur Golfo de Guanaios.

R. HONE primus rector Academiae Soranae, cui R. Ami quoque et R. Ase, Sacerdotes terrae Israelis, sese incurvabant. Flotint A. M. 4010. iuxta calculum R. Ganz.

HONESTI apud Liv. l. 23. c. 35. Liber voloni sese exaequari sineret. Omnet satis honestos generososque ducerent, quibus arma sua Populus Romanus commisisset. Aliter Honeste geniti, apud eund l. 26. c. 2. Cn. Fulvium Quiritium Rom. exercitum, honeste genitos, liberaliter educatos, servilibus vitiis inbuisse. Graecis eu)genei=s2 kai\ gennai=oi, etfi distinguit Aristot. item eu)= gegono/ths2 kai\ kalw=s2 gegono/tes2: ingenui sc. et servilis aut libertinae conditionis hominibus oppositi; imo et no/qois2: quo prorsus modo generosos liberos dicit Zeno Veron. Serm. de Spe, Fide et Char. ne legitimos et quorum honesti natales, ut Tertullian. ait Apologet. Quibus proin oppositi nothi kakw=s2 gegono/tes2 dicuntur Plutarch. in Lysandro. Interim uti Honesta persona mediocris potius quam clara et illustris est: Ita Honesti natales tunt mediae conditionis potius, quam valde glotiosae. Quare Arnob. eu)genei/as2 to\ a)/kron significare volens, honestamenta natalium, quam honestos natales, dicere maluit, adv. Gentes l. 2. ubi Des. Herald. vide: adde quae ad eund. l. 7. de eadem voce commentatur God. Stewechius. Alia vocis, et quidem ex priori orta notio, apud eund. occurrit l. 7. Honestus unus et locuples. Ita et a Iurecoss. Honestus locuples dicitur, et egeno opponitur, l. 52. §. 11. ff. de Turtis: uti homini vulgari, l. 5. ff. de legit. Tutor. Vide Animadversiones Des. Heraldi modo laudati, ad eund. Auctor. l. c. et de opposita voce Inhonesti suo loco.

HONFLORIUM seu HONFLEVIUS, vulgo HONFLEUR, urbs Galliae, in Normannia provincia, in ora litor. maris Britannici, et ad aestuarium Sequanae, ex adverso Harflevii, a quo distat 3. leucis in Austr. et quatuor a portu Gratiae.

HONOR [1] ab antiquis Deus est putatus, ut videre est apud Lactantium et Augustin. de Civ. Dei l. 4. c. 20. Illius templum, a M. Marcello renovatum fuit, quod multis ante annis erat bello Ligustico a Q. Maximo dicatum. Eius statua plerumque Virtuti iuncta, per cuius templum ad Honoris delubrum ibatur. Marius, qui utrique aedem sacravit, humilem voluit esse, an ut Auguribus satisfaceret, an ut humilitatem doceret? Cic. Tusc. Quest. l. 2. Liv. l. 27. c. 27. Quid Honor apud Anglos, vide Henr. Spelmann. in Gloss. Arch.

HONOR [2] apud Eccl. Rom. Scriptores, potissimum notat maiores et excellentiores in Eccl. dignitates, ut sunt Episcopatus, Presbyteratus, Diaconatus: unde Honorabiles dicti, hisce functionibus eminentes, in Capitular. Caroli Mag. l. 5. c. 8. et Honorati, in Charta Divis. Imp. Franc. Caroli eiusdem c. 2. Postmodum in eadem Commun. generatim sic dicta sunt maiora in Ecclesiis Cathedralibus beneficia, seu, uti vocantur, Dignitates, atque adeo Canoniae ipsae. Praeterea id nominis accepere [orig: accepêre] Beneficia seu praedia, quae ad vitam variis Nobilibus assignabantur, ad militare servitium, a quibus dein Feuda profluxere [orig: profluxêre], nomine Honoris saepissime obvia. Abbo Mon. l. 2.

Perdidit ergo suos illic Vilhelmus honores,
Hugoni regnante datos, qui Bituricensis
Exstiterat Consul etc.

Sic apud Anglos Honor, Feudum quoque significat vel manerium, sed nobilius, quod Regalibus exornatur et multa inferiora sibi servitutem debentia habet, Cowellus Institut. l. 2. c. 2. §. 7. Apud Hispanos vero, sic differt a Feudo et Terra, ut terra dicatur, quam Dominus annuatim dar it pecunia vassallo; Feudum, quod alicui datur, ut certum servitium faciat; Honor aut quem Dominus sibi dat sine conditione, ut reditus alicuius villae; qui honor non aufertur ei in vita sine causa. Interdum tamen Honores laxius dicuntur, quaevis possessiones, in Capit. Car. Mag. l. 5. c. 5. etc. Vide hanc in rem pluribus disserentem C. du Fesne in Gloss. Ad priscum vocis significatum ut redeam; verbo moneo, a)ti/mous2 e)ggrafhn=ai, honoribus prohibitos esse, Antiphanis, ut proditoris, posteros, apud Plutarch. quemadmodum Romae liberos a Sulla proscriptorum. Sic in Arcadii Lege, Ad nullos honores, ad nulla sacramenta perveniant, in perduellium liberos edicitur: qua de re vide Hug. Grot. de Iur. Belli et Pacis l. 2. c. 21. §. 16. Cur autem voce hac tantopere delectatus Virg. sit, rarionem Scalig. reddit poetic. l. 4. c. 16. Illud animadvertentes voce hac, honorem, frequenter usum esse, ad augendam dictionis maiestatem. Sic. Virg. Aen. l. 1. v. 49.

est enim spo/ndein, quod proprium in sacrificiis, in quibus bene ominatis verbis utebantur, i)/naio etc. De Honoribus Heroicis, a Senatu bene meritis de Rep. decretis, apud Romanos olim, vide Casaub. ad Suet. Iul. c. 88. uti de Honorum apud Romanos distinctis gradibus, Liv. l. 1. c. 31. l. 10. c. 6. et l. 22. c. 26. de eosdem auspicandi more, eund. Casaub. ibid. Tib. Ner. c. 7. de eorundem nundinatione, apud eosdem, quae eo usque processit, ut Candidati palam in Comitiis nummarias mensas ponerent, et Populi suffragia redimerent, Plutarch. in Caes. et Lucan. Civ. Bell. l. 1. v. 178. et seqq. ubi hic inter alia,

Hinc rapti fasces pretio, sectorque favoris
Ipse sui populus, letalisque ambitus Urbi;
Annua venali referent certamina campo.

HONORABILES in l. un. Cod. Theod. de Comit. vacantib. sunt Honoribus perfuncti, qui proin titulus vulgo in Galliae Civitatibus iis concessus est, qui civilia munera obierant, dicti Honorables personnes: tametsi hodie eiusmodi appellatio in gente hac viluit, quod nobilitati, quam omnes ambiunt, quodammodo opponatur. Interdum vero etiam sic dicti occurrunt, qui in dignitate constituti sunt, ut in Capitul. Caroli Mag. l. 5. §. 8. Vide quoque supra in voce Honor. Hinc Honorabilitas, titulus Episcoporum, apud Facund. Hermian l. 4. c. 2. vide C. du Fresne in Gloss.

HONORARII in Novell. Valentiniani de Honor. ubi quinque enumerantur Illustrium dignitatum gradus, quorum primus est eorum, qui vere illustrem dignitatem gesserunt [orig: gessêrunt]; Secundus vacantium praesentium; Tertius vacantium absentium; Quartus Honorariorum praesentium? Quintus Honorariorum absentium: a vacantibus in eo diversi sunt, quod Illustratus sub cingulo vacantibus; sine cingulo vero Honorariis delatus, hincque illi zwstoi\, hi a)/zwstoi, dicti sunt; ut qui nullo merito antegestae administrationis, sed solo codicillorum principalium beneficio, hunc honorem consequi solebant. Cuius generis Pontifices etiam et Augures et XV. Viros sacris faciundis Severum fecisse, memoriae produtum est. Praeterea vacantibus datas annonas esse, Lamprid. scribit, quas Honorarium nullum constat habuisse: unde colligitur Vacantes Honorariis optimo iure praeferri. Non tamen omnibus: His namque, qui simili dignitate ornati sunt, procul dubio praeferuntur, veluti Praefectorius vacans Praefectorio honorario, Quaestorius vacans Quaestorio honorario; His vero, qui ampliori dignitate praediti, non praeferuntur, veluti Quaestorius vacans non praefertur Praetorio honorario, Comes vacans non praefertur Quaestorio vel Exmagistro honorario: adeo que Vacantes omnibus Honorariis non praeferuntur; At Administratores omnibus Vacantibus et Honorariis etc. Vide Iac. Cuiac. l. 1. de Primicerio et Secundicerio et Notar. C. l. 10. laudatum Ioh. Calvino Lex. Iur.

HONORARII Ludi apud Suet. Aug. c. 32. Ne quod autem maleficium negotiumve impunitate vel mora [orig: morâ] elaberetur, XXX. amplius dies, qui Honorariis Ludis occpabantur, actui rerum accommodavit: Festo Liberalia sunt, Casaub. Ludi, qui ad honorem edentium pertinerent. Cum enim triplex olim Ludorum et Agonum exhibendorum causa esset, Deorum religio, mortuorum o(si/a et edentium honos: ultimi hi sequiori aevo tam frequentes facti sunt, ut temporibus Aug. nemo aliquem honestiorem in Rep. locum sortiretur, quin magnam patrimonii partem, in editione spectaculorum, impenderet aut impendisset, sicque ab honoribus Deorum et mortuorum ad honores viventium, Quaesturassc. Magistratus, et Flaminia ac Sacerdotia, Ludi ii transierunt [orig: transiêrunt], Tertull. de Spect. Sed et, quia Aug. principatu plurimi Magistratus Praetores erant, a maiori parte Honorarii Ludi, quasi Praetorii, ita potuerunt [orig: potuêrunt] dici, ut Ius honorarium, kat' e)coxh\n appellatum est ius Praetorium, et ipsi Praetores honoratus Magistratus, Ovid. Fast. l. 1. v. 52.

Etsi, ut dictum, non de solis Praetorum ludis Suet. accipiendus sit. Eodem referas Ludos privatos, eidem in Ner. dictos, qui a Magistratibus aut Sacerdotibus propria [orig: propriâ] pecunia [orig: pecuniâ] honoris sui gratia [orig: gratiâ] edi solebant. Item, quos extra ordinem, in honorem Principis, ex ambitioso aliquo decreto Senatus edi consuevisse, legimus passim vide Casaub d. l.

HONORARIUM est, quod Magistratibus aut eorum ministris solvitur, honoris potius, quam necessitatis causa [orig: causâ], unde etiam nomen habet, nec exigi debet aut peri, sed accipi, si offeratur, Connan. l. 14. c. 15. n. 7. Etiam sic dicebatur, quod olim Consulibus, in provincias ad venientibus, honoris loco dabatur, non tamquam debitum. Cic. in Pison. Qui modus tibi fuit frumenti aestimandi? qui Honorarii? siquidem potest vi et metu extortum Honorarium nominari. Porro, quod a Decurionibus pro Curiae introitu dari solebat Plin. l. 10. Ep. 16. Superest ergo ut ipse dispicias, an in omnibus civitatibus certum aliquid omnes, qui deinde Buleutae leguntur, debeant pro introitu dare Ad quam Ep. rescribens Traian. Honararium, inquit, Decurionatus omnes, qui in quaque Civitate fiunt, inferre debeant nec ne, in universum a me non potest statui. Tandem merces ita vocata est, quae Advocatis, Iurecoss. Liberalium Artium Profesoribus, Mensoribus et ceteris, qui operam beneficii loco praestabant, dabatur: l. 1. ff. simens. fals. mod. l. 1. de xtraord cog. l. 38. ff. loc. l. 3. C. de post. l. 2. de leg. 13. Cod. de Iud. etc. Brisson. apud Calvin. in Lex. Iur. Vide quoque infra, in voce Professores.

HONORATI in Gloss. Lat. MS. Satrapae, Iudices, Honorati vel Principes; dicti sunt, qui in honoribus aut dignitatibus constituti, vel qui dignitates gessere [orig: gessêre], seu in urbe, seu in provinciis. *)aciwmatikoi\ in vet. Gloss. oi( e)n arxai=s2 gegenhme/noi, Libanio: oi(

e)p' a)ci/ais2, Gregor. Nazianz. Stiliteur. I. Honoribus usi, in aliquot Insc. maxime enim Honorati dicebantur, post gestos honores. Vide supra in voce Honorarii, et quae congessit Iac. Gothofred. ad L. 1. Cod. Theodos. de Offic. Iud. Civ.

Viri Celebres,

HONORATUS [1] Fundator Monasterii Lerinensis, Archiep. Arelatensis, post Patroclum A. C. 426. Obiit A. C. 429. Vide Moret. Dict. Hist.

HONORATUS [2] Augustodunensis floruit sub Henrico V. Imp. A. C. 1120. Auctor, inter alia, Chronici, libri de Scriptoribus Eccl. quem inscribit, de leminaribus Ecclesiae, Dialogi de Praedestinatione et Libero arbitrio, Commentariorum in libb. Salomonis, etc. Simler. in Bibl. Voss. de Hist. Lat. Vide quoque Honorius.

HONORATUS [3] Massiliensis Ep. Sec. 5. multum laudatus Gennadio. Vide Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 18. Barth, Advers. l. 58. c. 5. etc.

HONORIAS regio Asiae, pars Ponti, in qua Heraclea, Tium, Claudiopolis, Gratia et Hadrianopolis urbes, Volli seu Bolli hodie.

HONORIFICENTIA titulus honorarius Pontificum, in Ep. Isid. Ep. Hispal. ad Masonam Emerit. Ep. de cuius fide viri docti dubitant. Vide quoque Ioh. VIII. Pont. Ep. 169. laudatum C. du Fresne in Gloss.

Imp. Rom.

HONORIUS [1] 46. Rom. Imp. cum fratre Arcadio A. U. C. 1149. Imp. ipse Occidentis, A. C. 395. fil. Theodosii Mag. ex Flacilla regiminis cura [orig: curâ] a Patre Stiliconi commissa [orig: commissâ], Gildone Africae praeposito, dum ille adolescerer. Sed uterque infidus: et Gildo quidem primo rebellis, a Mascezele fratre punitus est. Stilico, bis socer Honorii hunc throno deturbare, surrogato Eucherio fil. constituit. Hinc victo Radagaiso Gothis sub Alarici ductu usurus in hunc finem, Alaricum ad obsidendam Romam invitavit, subitoque affectatione eius per Olympium prodita [orig: proditâ], corruit, iussu Honorii, cum filio necatus. Qua [orig: Quâ] caede Alaricus irritatior Romam diripuit, Honorioque interea Ravennae desidi, et gallinae pugnacis iacturam deflenti, Imperium abrogavit, Atralo Substituto: Dum Gratianus, Constantinus cum filio Constante, Maximus et Iovianus in Britannia et Gallia, Heracleanus in Africa, alii alibi insurgerent: quibus tamen omnibus per Duces, Constantem inprimis Placidiae maritum, victis, Obiit A. C. 423. Aet. 39. Imp. 28. Mens. 5. Religionem contra Iudaeos, Ethnicos Haereticos et Schismaticos stenue tutatus, quas porro laudes meruerit, vide Prosper. Marcellin. Cassiod. in Chron. socrat. l. 7. Oros. l. 6. et 7. Paul. Diacon. etc.

Pontifices Romani.

HONORIUS [2] I 68. Rom. Pontifex A. C. 626. Campania [orig: Campaniâ] Italiae oriundus, Bonifacii V. successor. Schisma Episcoporum istriae 70. Annorum sustulit, Angliae Scotiaeque Ecclesiarum curam gessit, sacras aedes novas aedificavit, veteres instauravit. Monothelitarum interim errore coinquinatus, Sergio Patriarchae Constantinop. capiti huius haereseos, nimium favit. Obiit A. C. 638. Literae eius, tamquam haereseos plenae, Conc. 6. Oecum. V. 7. et 8. damnatae, ipse ab Agathone Ep. Rom. in epistola ad Constantinum Pogonatum, notatus est. Imo et Leo II. anathema ei et Monothelitis dixit, in Ep. ad eund. Imp. Anastas. et Platina in eius vita. Melchior Canus, de locis, c. ult. Centuriat. Magdeb. cent. 7. c. 10. et 11. col. 553. etc. Successit Severinus.

HONORIUS [3] II. prius Lambertus, Ep. Ostiensis, post mortem Calixit II. electo a Cardinalibus Theobaldo, a Roberto Frangipani, cuius magna tum potentia, Papa proclamatus, A. C. 1124. Obiit A. C. 1130. Abbates Cluniac. et Montis Cassini, ob crimina, damnavit, Gulielmum Siciliae Duc. coercuit, etc. Gul. Tyrius l. 12. c. 15. Pandulfus Pisanus, in vitis Pontif. Successit Innoc. II.

HONORIUS [4] III. Rom. prius Cencius Sabellus, successor Innoc. III. A. C. 1216. post ipsum in Scotos saeviit, Anglis et Francis exactionibus gravis. Ioh. Baleus l. 7. Matth. Paris. in Henr. Dominici ordinem confirmavit, officium Magistri S. Palatii fundavit, Petrum Corrtenaeum Imp. Constant. coronavit: Obiit A. c. 1227. Onuphrius et Platina, in eius vita. Eum excepit Gregorius IX.

HONORIUS [5] IV. Rom. antea Iacobus Savellus, Papa Rom. A. C. 1285. post Martinum IV. Podagra mire excruciatus, per Paudulphum frattem praedones pepulit, Angliae Regi decimas neganti restitit, Petrum Arragonium excommunicavit, Germaniam, Antecessorem imitatus, expilavit, donec Synodus Virceburgum convocaretur, ubi eius Legatus de vita periclitatus est: Probo Tullensi Ep. Papas Romuleos vultures, genus Archisynagogae pessimum, etc. vocante. Aventin. Ann. l. 7. Bulling. de Concil. l. 2. Ei successit Nicolaus IV.

HONORIUS [7] Augustodunensis Eccl. in Duc. Burgundiae Presbyter et Scholasticus. Scripsit in Hexaemeron, in Psalterium, in Prov. Salomonis, Ecclesiasten et Canticum. Floruit A. C. 1130. Vir in Scripturis studiosissimus et valde eruditus, Trithem. In sacris profanisque literis insigniter doctus, Catal. Test. Ver.