CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

HYPOSCENIUM Graece u(poskh/nion, in magnificis olim Theatris, sub proscenio erat, eo aliquanto depressius, in quod per gradus descendebatur. Sic Graeci, verba sunt Scalig. nostri vero podium inter pulptium et proscenium, depressius proscenio, altius pulptio, poet. l. 1. c. 21.

HYPOSOPHRONISTA Graece *(uposwfronisth\s2, dicebatur Athenis olim, qui to\n *swfronisth\n, h. e. Censorem vel Correctorem Iuventutis Gymnasticae, in munere suo sublevabat, eique suberat: memoratur in vet. Inscr. apud Cl. Spon. Itin. Graec. Part. 3. ubi de 174. opp. Atticae, voce *maraqw\, in qua et Hypocosmetarum aliorumque officiorum ad Gymnasium Atheniense pertinentium mentio fit.

HYPOSTASIS Graece *(upo/stasis2, vox in Eccl. Dei frequens: In Symbolo Athanasii occurrit, de Persona, praeeunte Scriptura [orig: Scripturâ], Hebr. c. 1. v. 3. Ubi Christus dicitur xarakth\r th=s2 u(posta/sews2 tou= patro\s2, Character subsistentiae (i. e. personae) Partis, q. d. imago sic Patrem exprimens quemadmodum id, quod in cera est, exprimit formam, quae est in sigillo. Ut morose nimis diu olim Latini Patres vocem refugerint, tres Hypostases in divinis admittere renuentes; eo quod existimarent, ut Augustin. ait de Trinit. l. 7. c. 8. et 9. quod hoc substantiam significaret vocabulum, fides autem unam tantum in Deo substantiam esse doceret. De qua Latinorum haesitatione ad Euseb. Ep. 10. sic Basil. Quale nobis auxilium ab Occidentalium supercilio et fastu aderit, qui veritatem neque norunt, neque dicere sustinent. Donec tractu temporis melius edocti vocem admiserunt [orig: admisêrunt], vide Dom. Mac. In Hierol. Sed et hodie Mennonitae aliique illam aversantur; verum longe deteriori consilio: cum ipsam SS. Trinitatem hoc praetextu lacessere non vereantur etc. Franc. Burmann. Synops. Theol. Christ. Part. I. l. 1. Loc. 3. c. 30. Vide quoque Cl. Suicer. in voce *(upostasis2, et infra in voce Persona.

HYPOTHYMIS seu HYPOTHYMIAS corona dicta est, quae collo appensa descendebat ad pectus, pulchritudine florum et odorum suavitate, unde nomen ( dia\ th\n a)pofora\n sc. kai\ a)poqumi\asin, ut ait Plutarch. Symopos. 3.) commendabilis: ste/fanon u(potraxh/lion, Coronam subcollarem, vocat Hesych. Meninit earum etiam Alcaeus apud Athen. l. 15. c. 7. et XI. p. 688.

*)alla\ a)nh/qw| me\n peri\ tai=s2 de/rais2 par ---
qe/tw plekta\s2 u(poqumia/das2 ti/s2.

Plicatiles hypothymiadas e loto circa pectus statuerunt [orig: statuêrunt].

Ecce nurum Regis fusis per colla coronis,
Inveniunt posito pervigilare mero.

Vide plura de illis, apud Paschal. Coron. l. 2. c. 3. et supra in voce Collum.

HYPPIUS urbs et fluv. nunc Lippo, sub Pontica Heraclea, in mare Euxinum, inter Sangarium et Lycum fluv. exiens. Vide Stuckium ad Arrian. p. 126. Ibidem Hyppii montes. Steph. turcis Armendagh. Aliis Horminii, seu Ormenii. Ferrar.

HYPRAE seu IPRAE a fluv. interfluente dicta, Yperen incolis, Ipres Gallis, Ipri Italis, urbs Flandriae satis munita, condita dicitur a Balduino Comite, fil. Arnulphi, A. C. 960. muris demum cincta A. C. 1288. Galliae Regis consensu impetrato. Opulenta admodum est, templaque magnifice exstructa habet. Episcopatus eius, institutus A. C. 1559. a Paulo IV. Machliniensi Archiepiscopatui subest, fuitque primus eius Ep. Martinus Balduinus Rithovius. Vide Georg. Brun. T. 2. Civ. Orb. Miraeum Orig. Aug. c. 44. et 125. de Colleg. Cannon. Moret. Dict. Hist. etc. Bis haud pridem capta a Gallis, sed reddita est Hisp. iam vero Gallis iterum subest, a tempore pacis Neomagensis. In planitie, 8. leuc. a Novoportu in Austr. 6. a Cortraco in Occas. prope amnem Ipram. Hinc tractus Iprensis, vulgo le quartier d'Ipres, sub quo sunt Castellaniae Iprensis, Casselensis et Baleolensis, in Flandria Teutonica.

HYPSA fluv. Siciliae: Belici vel Bilici, teste Fazello: in oram fluit Australem, inter Thermas et Selinuntem urbes. Sil. Ital. Punic. Bell. l. 14. v. 228.

HYPSEA mulier quaedam infamis notaeque caecitatis, de qua horat. Serm. l. 1. Sat. 2. v. 90.

--- Nec corporis optima Lynceis
Contemplans oculis, Hypsea caecior, illa
Quae mala sunt spectes.

HYPSELA Leuncl. Alasebar, opp. Pamphyliae, in Ciliciae conf. Sive e contra, Pergae fimitimum, Strabo.

HYPSELIS vicus Aegypti, unde Hypselitae. Sunt etiam Hypselitae in vico quodam Thraciae. Steph.

HYPSENOR fil. Dolopionis, qui erat Sacerdos Scamandri, in tanto honore habitus, ac si Deus quidam esset: Illum Eurypylus in bello Troiano interemit. Hom. Il. 5.