CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

INHAMIORUM Gall. royaume d'Inhamior, regnum Cafreriae reg. versus Cuamam fluv. et conf. regni Monomatapae, subcuius clientela est.

INHIBERE et INHIBITIO, verba nautica sunt. Cic. ad Attic. l. 3. Ep. 21. Inhibere illud tuum, quod valde mihi arriserat, vebementer displicet. Est enim verbum totum nauticum quamquam id quidem sciebam: sed arbitrabar sustineri remos, cum inhibere essent remptges iussi. Id non isse eiusmodi didici heri, cum ad villam nosiramnavis appelleretur: non enim sustinent, sed alio modo remigant id ab e)poxh=| remotissmum est. Et mox, Inhibitio autem remigum motum habet, et vehementiorem quidem, remigationis navem convertentis ad puppim. Integrum est, Inhibereremis, Graece tru/mnan krou/sasqai, a)nakrou/sasqai, e)pi\ pru/mnan krou/sasqai. Qua [orig: Quâ] th=s2 pru/mnhs2 krou/sei utebantur vel portum ingressuri et applicituri ad litus, vel in pugna navali. Plerumque cum advertuntur litori naves. Virg. Aen. l. 3. v. 277.

Obvertunt pelago proras, tum dente tenaci
Anchora fundabat naves, et litora curva
Praetexunt puppes ---

Quae ratio est, cur apud Homer. Hector, Achivorum classem oppugnans, tru/mnhs2 a(/yasqai, pru)mnhqen labei=n dicatur: qua [orig: quâ] videlicet telluri naves erant admotae. Sic ad Laden ins. classem Alex. fuisse positam, ostendit Arrian. l. 1. et Paenorum Hasdrubalisque naves, in statione, locatas ad ostium amnis Iberi, Liv. l. 22. c. 19. Nempe ut plurimum ex puppibus orae tendebantur, ut in egressu non esset opus convertenda nave, iam quasi stante in procinctu, ferentes ventos morati. Quod ut fieret, necessario vertenda in appulsu navis erat, sive in ipso portu, si laxitas eius pateretur, sive extra portum. Et quidem, si extra portum, aut remulco navem aversam trahebant, aut, puppe in portum versa [orig: versâ], versus eandem puppim remigabant sequente prora [orig: prorâ]: quod genus remigandi Latini Inhibere remis dixerunt [orig: dixêrunt]. Vide hanc in rem plura apud Ioh. Frid. Gronov. Observ. l. 4. c. 26. ubi varia vett. Scriptorum loca, ob phrasin hanc non satis intellectam, male a Librariis excepta egregie emendat illustratque.

INHONESTI actores ludorum Arnob. adv. Gentes l. 5. Itane istud non est Dearum imminuere dignitatem, dicare et consecrare turpissimas res eis, quas censor animus respuat, et quarum actores. inhonestos esse ius vestrum et inter capita computari iudicavit infamia. qua [orig: quâ] voce quid denotetur, fuse Tertullian. de Spectat. ponit. Similiter Agitatores inhonestae personae appellantur, l. 4. Cod. de Spectac. qui tamen ab infamia immunes dicuntur, l. 4. ff. de his qui not. inf. uti eodem in argumento C. Nep. in praef. Inhonestum ab Infami separat Quae omnia partim infamia, partim humilia atque ab honestate remota ponuntur Vide Herald. ad Arnob. l. et supra, in voce Honesti.

INIA INIAS Barrio Carolei, opp. Brutiorum, in agro Consentino, 4. mill. pass. a Consentia. Aliis Ixias.

INICERUM oppid. Hungariae mer. ad amnem cogn. vix 3. leuc. a Savo fluv. in Bor. sub Turcis, medium inter Posegam ad Ort. et Gradischiam ad Occ. Vulgo Czermk.

INJECTIO apud Iulianum Antecessorem Nov. 124. c. 8. in Graeco adit. e)pibolh\ impositio est facta et inventa a Iustiniano, quam pro iis, qui peste vel fametum grassante perierant, exolvere tenebantur superstites. Vide Procop. in Hist. Arc. et qui de origine vocis multa congessit Nic. Alemann. p. 100. 1. edit. laudatos C. du Fresne ubi supra.

INIMICI a laudatione defunctorum olim arcebantur, Athenis eaque fuit sepulchralis Sanctitas, inquit Cic. ut ne peregrinus quidem, ne forte sub hoc schemate inimicus lateret, mortuo parentare potuerit. Vide infra in voce Parentalia. Neque vero solum hoc ab officio Inimici prohibiti, sed et non agnis, non haedis, sed inimicorum lachrimis damnatioribusque parentibus esse parentandum, voluit Antiquitas, verbis Catonis mai. apud Plutarch. in eo c. 28. Sic Iustin. l. 4. c. 1. Mutuis fratrum odiis, mox filiis inimicitiis, parentum succedentibus, inexpirabili bello et Reges, et Regnum Syriae consumptum esse, ait Apud vett. quoque Germanos tam inimicitias s. patris s. propinqui quam amicitias suscipere necesse fuisse, legas apud Tac. de morib. Germ. c. 21. de aliis gentibus, vide infra ubi de ultione. At quam pie Seneca de Ira l. 2. c. 34., nihil iniquius, quam aliquem paterni odii heredem fieri ptonuntiat,

INITALIA Cereris apud Capitolin. in Marco, Orientalibus rebus ordinatis, Athenis fuit et Initalia Cereris adiit, ut se innocentem probaret et sacrarium solum ingressus est: sunt quae frequentius et usitatius Initia dicuntur, unde Initalia Cereris adire idem hic [orig: hîc], quod muei=sqai, initiari. Et sane Marcus initiatus est Cereris sacris, ut innocentem se probaret, quod exesse sacris iubebantur, qui sibi alicuius sceleris essent conscii, non in Eleusiniis solum de quibus hic [orig: hîc] sed et in aliis [correction of the transcriber; in the print alliis]. Gratius,

--- ipse manu ramum pallente Sacerdos
Termiteum quatiens, procul hinc extorribus ire
Edico, praesente Deo, praesentibus aris,
Quis [orig: Queis] scelus, aut manibus sumptum, aut in pectore motum est,
Inclamat ---

Idem porro dicebatur accipere, suscipere sacrum, Cic. in Vatin. Spartian. in Heliogab. Tibull., Aliis; percipere in vet. Inscr. paralamba/nein ta\ i(era\, kai\ ta\mustika\ Graecis: sicut illi, initiabant, ut Pontifices, et Sacerdotes, dicebantur, ea tradere et ostendere, Gr. deiku/ein ta\ i(era\. Qua de re Vide pluribus agentem Salmas. ad Capitolin. d. l. et Spartian. in Hadr. ut et hic passim, inprimis in voce Mysterium: de corona vero quam in ipso Mysteriorum aditu Initiandi accipiebant, C. Paschal. Coron. l. 4. c. 19. uti de sacrificio initiandorum in vocibus veste eorum it. Vestae imtiatorum, ubi de Tritonis. Sed et initiare dedicare est, vide supra. Alia

vocis Initiare notio est, in L. Baiwar. tit. 12. § 8. ubi initiare messes alterius malis artibus prohibetur: quod inchoare vocant Capitula ad L. Alemann. c. 28. Si quis messem alienam inchoat... sol. componat --- de initiata messe priserit, 3. sol. solvat, apud C. du Fresne in Gloss.

INITIUM Noctis in Reg. S. Columbani, idem cum Completorio. Ceterum in lectis omnium rerum actionumque precari solitos Gentiles, dicemus infra de Orandi ritu.

INNECTENDI s. Nectendi in manibus ritus vide infra, ubi de ritu Manus prestandi.

INNERNIUM opp. munitum Moraviae, in Scotia Bor. cum portu, ad Moraviae aestuar. e regione Canonrici, versus Oceanum Germ. 50. mill. Scot. ad Aberdonia in Occ. Vulgo Innernesse.

INNITENDI familiaribus mos Principibus viris feminisque in usu, occurrit 2 Reg. c. 7. v. 17. ubi de Satrapa, cui innitebatur solens Rex Israelis. Sic Naaniano innitebatur Rex Syriae, ibid. c. 5. Idem mos Graecis, Romanisque ut mox videbimus. Idque ad splendorem et dignitatis ostentationem: non solum cum stabant, sed et cum incedebant. Iustin. l. 14. c. 6. Olympias, ubi obstinatos ad se venire armatos videt, veste Regali, duabus ancillis inixa, ultro obviam procedit. Et Eust. Ismenes l. 14. *(=hken o(kh/ruc. sunei/peto *sw/s2ratos, kai\ quga/thr *swstra/tou, th=| th=s2 u(smi/nhs2 a)nexome/nh xeiri\, Venit praeco, sequebatur Sostratus et filia Sostrati, manu Hysmenes sustentata. Ubi manu nitebantur feminae Principes. Sed humeris plerumque id fiebat. De Ner. Claud. Suet. c. 43. Cum post epulas triclinio digrederetur, innixus humeris familiarium. Plin. Panegyr. de Nerva, Non secus ac praesenti tibi innixus humeris se patriamque sustentans. Sic innixus nobilissimis iuvenibus processit in Forum Scaurus, apud Asconium Orat. pro eo: et Cartacalla, innitens Papiniano et Chiloni, ad palatium rediit. Et quidem velut inhaereudo et corporis acclinando. Stat. Theb. l. 12. v. 111. et seqq.

Prima per attomtas nigrae Regina catervae
Tristibus illabens famulis, iterumque resurgens
Quaerit inops Argia vias --- --

Unde Hier. Ep. 22 Vocem ex industria, quaesi confectam ieiuniis, ne tenues, et deficientus imitata gressum humeris ve innitaris alterius etc. Vide de hoc more plura apud Casp. Barth. ad Stat. possim inprimis ad h. l. et Theb. l. 4. v. 536. nec non Advers. l. 154. c. 3. At milites. apud Sil. Ital. Paun. Bell. l. 13. v. 308.

attente sc. mandata Ducis audituri. Sic apud Claud. Bell. Gild. Carm. 15. v. 425.

--- -- stat circumfusa Iuventus
Nixa hastis, pronasque serox accommodat aures etc.

INNOCENS Civis qui ad exitium ab hoste deposcitur, deseri potest, si appareat civitatem hostium viribus multo esse imparem: an vero etiam tradi possit in hostium manus, ut vitetur im minens alioqui civitatis excidium, iam olim disputatum est, ut cum Demosthenes nobilem illam de canibus, quos lupi pacis causa [orig: causâ] ab ovibus tradi sibi postulabant, fabulam ptotulit. Sotus teneri talem se liostibus tradere censet, non tam ex iure propie dicto, quam ex dilectionis lege, cuiusofficia non tantum cum laude praestentur, sed etiam omitti sine culpa nequeant: tale autem omnino esse, ut maximae multitudinis innocentis vitam suae umus quis praeferat.

*ei)/per ga\r a)riqmo\n o)=ida kai\ tou\la/ssonos2
*to\ mei=zon, ei(=s2 me\n o)=ikos2 ou) ple/on sqe/nei
*ptai/sas2 a(pa/shs2 poleos, ou)d' i)/son fe/rei.
Si namque numeros, quidque sit plus aut minus,
Percipimus animo, non malo unius domus
Communi vinci, sed naec aequari potest,

verba sunt Praxitheae in Eurip. Erechtheo. Atque ita Phocion Demosthenem atque alios hortabatur, ad exemplum Lei filiarum. et Hyacinthidum, potuis mortem ipsi subirent, quam malum itreparabile Patriae inferri sinerent, apud Diod. Sic l. 14. Vide quoque Cic. pro P. Sextio, de Finib. l. 3. et Liv. l. 45. c. 26. ubi de Molossis quibusdam, Equidem pro patria qui letum oppetissent, saepe fando audivi: qui patriam pro se perire aequum censerent, hi primi inventi sunt, dictum legimus. Imo et cogi posse a Superiore, ut id faciat, iudicavit Phocion, qui amicissimum quendam sibi, Nicoclem nomine, demonstrans aiebat, huc malorum ventum, ut si Alex. eum deposceret, ipse censeret dedendum, apud Plutarch. qua de re Vide H. Grot. de Iure Bell. et Pac. l. 2. c. 25. § 3. quietiam, quaestionem alteram de Innocentibus extraneis, quousque illos defendere teneamur, accurate persequitur §. 7. et seqq.

INNOCENTIA nomen ursae, qua [orig: quâ] postquam diu oblectatus fuerat Valentinianus Imp. ut bene meritam in silvas abire demisit in noxiam, apud Amm. Marcell. l. 29. c. 3. de cuiusmodi animalibus a)fe/tois2 Vide Casaub. ad Suet. in Iul. Caes. c. 81. et infra Mica. Aurea, uti de Innocentiae scabello, supra Homicidii causa, et infra in voce Reus.

Pontifices Romani.

INNOCENTIUS [1] I. Alba [orig: Albâ] oriundus, post Anastasium I. Papa, A. C. 402. Persecutoribus Chrysostomi se opposuit: Ioh. Hierosol. Pelagio contra hunc faventem per literas increpuit, ab Augustino admonitus, pelagium condemnavit; aliis contrarium asserentibus. Italia [orig: Italiâ] et Roma [orig: Româ] a Barbatis misere vexata [orig: vexatâ], cum fidelibus tot mala imputarentur, imprudens Numina Gentilium placari permisit. Zosim. l. 5. Obiit A. C. 417. Zosimus P. successit. Vide Augustin. Ep. 90. 93. et 94. etc. Hier. Ep. 8. Gennad. de Viris Ill. c. 43. Oros. l. 7. etc.