CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

INUNCTIO infirmorum memorata Iacobo c. 5. v. 14. *)asqenei= tis2 e)n u(pi=n; proskalesa/sqw tou\s2 presbute/rous2 th=s2 *)ekklhsi/as2, kai\ proseuca/sqwsan e)p' au)to\n, a)lei/yantes2 au)to\n e)lai/w| e)n tw=| o)no/mati tou= *kuri/ou etc. Infirmatur aliquis inter vos accersat Presbyteros Ecclesiae et orent pro eo; ungentes eum, eleo in nomine Domini etc. ritus fuit in Vet. Eccl. usitatus, adhibitusque aegrotis morti proximis, de quo vide aliquid infra ubi de Moribundis it. Oleo.

INUNDATIO Solino eliquium irrumpentis Oceani, c. 18. Graece diulismo\s2, quod maria ex Oceano arctis faucibus terras intrantia quasi eliquentur et colentur, alias a)na/xusis2 th=s2 qala/tths2, proprie enim de mati, inde de grandioribus fluviis: agrorum terminos non rato confundit. Unde apud Strab. legimus, l. 16. p. 740. 741. et 742. Aegyptiis opus fuisse exacta et subtili divisione agrorum, eo quod Nilus per incrementa sua addens minuens, faciemque ac signa immutans, confindat terminos, quibus suum atque alienum alibi internoscitur, ideoque et repeti saepe dimensionem consuevisse: qua de re, vide Hug. Grot. de Fure Belli et Pacis l. 2. c. 8. §. 8. et seqq. Ac proin, uti adversus incendia excubias nocturnas vigiliasque commentus est Aug. Suct. in eo c. 30. ad coercendas [orig: coêrcendas] inundationes, alveum Tiberis laxavit. ac repurgavit completum olim ruderibus et aedificiorum prolapsionibus, coarctatum. In Hollandia et vicinis regionibus ubi solum depressum, amnes magni, mare vicinum, ab aggeribus immensi operis inundationibus aliquod remedium est. Unde, inter alia Amstelodami visenda, cataractas maris fluminumque repagula, et cum res exigit, emissaria, quibus Oceano catenas iniciat et obices ponat vis sollertiaque mortalium, memorat C. Barlaeus in Medicea etc. De occasione Geometriae excolendae, orta ex Nili mundatione, vide aliquid infra Radius, it. ubi de Geometria.

INVOLUCRIS cogn. Victoriae, apud Paus. in Attic. ex versione Amasaei, qui Graecam vocem a)/pteron sic reddidit; culta est Athenis habuitque fanum in Acropoli, prop murum, e quo Aegeus, filium Theseum mortuum arbitratus, in expeditione contra Minotaurum, in praeceps se dedit, ut diximus in eo. Visitur id hodieque, et Turcis pro recepraculo pyrii pulveris inservit. Exactam eius descriptionem habes, apud Iac. Spon. Itin. Part. 2. P. 137.

INUTRIUM opp. olim Vindeliciae, nunc pagus Bavariae. Mittenwald teste Aventino, Oenipontem versus.

INUUS apud auctorem vet. de org. Urbis Romae, in vetustissimis libris Livii Inivus a)rxai+kw=s2, Graecis *efia/lths2, idem cum Pane. Artemid. *)efia/lths2, o(\s2 tw=| *pani\ au)to\s2 dokei= ei)=nai, Ephialtes, qui cum Pane idem videtur esse. Ab ineundo passim cum omnibus animalibus, Gouldmannus in Lex. Vide Salmas. ad Solin. p. 415. Auctor praefatus cum Fauno quoque et Silvano eund. facit, et notus puerperarum ab his metus, de quo infra. Sed alii hosce distinguunt, ut videbimus suo loco. Arnob. sic de illo l. 2. Armentorum et pecorum gregibus Pales praesunt Inicusque custodes.

INYCUS Siciliae urbs. Paus. Longobardo, teste Fazello. De nomine Bochart. Ad Hypsae ostium erat Inycus, ubi ante Troiana tempora fertur Cocalus Rex Sicanorum regni fedem habuisse, vide Steph. in *ka/mikos2. A vini praestantia multum commendatur Inycum, vel ut alii, i)/nukton. Steph. i)/nukton, po/lis2 *sikeli/as2, etc. a)fou(= i)nukti=nos2 oi)=nos2 Hesych. i)nuki=nos2 oi=nos, a)po\ *)inu/kou th=s2 *si/keli/as2, e)/sti de\ po/li/xnion eu)/oinon. Proinde Inyco nomen a praestantia [gap: Hebrew word(s)] jenicoth, vel quod idem est [gap: Hebrew word(s)] jonicoth, h. e. propaginum. Forte Inicum, opp. Siciliae, ad ostia Crimissi fluv. e regione Selinuntis, 20. circiter mill. a Mazara in Or. Brietius.

INZAPATI a calceamentis apertis, quae Hispanis Sapados appellantur, dicti sunt, qui alias Arnaldistae, Passagieri, Patarini, Pauperes de Lugduno etc. C. du Fresne in Gloss.

JO [1] filia Inachi fluvii, a Iove adamata, Epaphi ex illo mater, quam ob interventum Iunonis, ne agnosceretur, Iuppiter in iuvencam transformavit: Iuno tamen suspicata id quod res erat, vaccam eam a Iove sibi dono dari postulavit: quam cum accepisset, apposuit ei custodem Argum centoculum, a quo cum molestissima [orig: molestissimâ] custodia [orig: custodiâ] premeretur, agre id ferens Iuppiter, per Mercurium eum interficiendum curavit. Quamobrem indignata Iuno, oestrum pellici immisit, cuius aculeis exagitat in Aegyptum usque fugit; ubi implorato Iovis auxilio, pristinam formam recuperavit, Regique Osiridi nupsit, Aegyptiisque omnibus adeo cara fuit, ut post mortem pro Dea habita sit, quam illi Isidem vocarunt [orig: vocârunt]. Nomen suum in arena pede scripsisse, sicque a Patre agnitam referunt, Ovid. Met. l. 1. v. 584. et 628. Pas. in Cor. Val. Flacc. Argon. l. 7. v. 111.

Qualis ubi extremas Io vaga sentit arenas,
Fertque refertque pedem, tumido quam cogit Erinnys
Ire mari, Phariaeque vocant trans aequora matres.

*taurofuh\s2 o(/te po/rtis2 a)meibome/noio prosw/pou
*ei)s2 a)ge/lhn a)/graulos2 e)lau/neto su/nnomos2 i)w\.
*kai\ dama/lhs2 a)/grupnon e)qh/kato bouko/lon *(/hrh,
*poixi/lon a)plane/essi kekas2 me/non *)/argon o)pw/wais2.
*guiobo/rw| de\ mu/wpi xarassome/nh de/mas2 i)w\,
i)oni/hs2 a)lo\s2 oi)=dma kate/grafe foita/di xhlh=|.
*)/hluqe d' ei)s2 *ai)/gupton, o(/ph boe/hn para\ morfh\n
*daimoni/hs2 i)nda/lma metalla/casa kerai/hs2
*)/eske *qea\ fere/karpos2. --- --

Idem eam oi)s2rodi/nhton ko/rhn, et alibi du/splanon parqe/non, kai\ polu/plagkton Nic. Lloyd. Nempe Inachi filiam fuisse, tradit Castor, Deiotari Regis nepos, opere illo, quod xronika\ a)gnoh/mata, Errore ex inscitia temporum ortos, inscripsit apud Apollod. Primus autem luc Inachus quaedam futuri Argivorum regni fundamenta iecit, mox plenius potestatem habuit, eius ex Melissa fil. Phoroneus; unde primus mortalium regnasse [orig: regnâsse] dictus Hygino. fab. 143. ubi etiam primum omnium Sacra Iunoni fecisse, tradit. Ei successit fil. Apis, (non Aegyptiu ille, sed argivus, qui ambo male a plurimis confunduntur) atque hunc Iovem Argivum fuisse putat Voss. qui cum Niobe, Phoronei filia, rem habuisse dicitur, quippe non alienum a moribus Apis fuerit, violare sororem. Nioben autem istam Apis huius Sicyonii s. Argivi fuisse, satis convenit; non quidem Phrygiam illam, Tantali filiam et Amphionis uxorem, sed Argivam, Phoroneo ut ex Hygino discimus prognatam. Ex hoc concubitu natus Argus I. unde Peloponnesi Argos, Apem excepit in regno; maritus Euadnes, et ex eo pater Iasi, Pranthi, Epidauri et Criasi: E quibus Iasus Agenorem genuit, cuius fil. Argus II. Iasum suscepit, quo Io quibusdam nata est, contra quam sensisse Castorem vidimus: cuius sententia fi obtmer, verum non esset, quod Apollod. dixit, primam mortalium quam Iuppiter attigerat fuisse Nibon; quippe haec Phoronei filia Inachi neptis fuit: at si Io suerit Inachi filia, dicendum sit Phoronei sororem, Niboles fuisse amitam. Quam difficultatem Voss. invitus recedens a Castore, quo nemo videtur exactius tempora distinxisse, sic explicat, ut dicat geminam fuisse Io, priorem Inachi, alteram Iasi filiam. Prior illa aliter Collithoe vocata prima Iunonis Argivae sacerdos fuit ut Theo in Aratum scribit, item Hesych. apud quem Scalig. pro *kalliqu/essan legit *kalliqui/hn, uti et apud Euseb. pro Callirrhoe. Quod si itaque Io non Iasi sed Inachi intelligenda, idem credit Voss. Iovem qui Nioben, etiam Io, violasse [orig: violâsse], ut qui sorori primo, dein amirae, pudicitiae illuserit. Eo autem minus filia Inachi cum filia Iasi confundendenda est, quia inter eas ducentorum circiter Annorum est intervallum: quippe Niobe fuerit tritavia Ius [orig: Iûs], Iaso genitae. Ceterum Io haec primum postulato Iunonis, h. e. Reginae (si Inachi ista filia Apidis uxor furt) tradita est Argo, vigilantissimo hominis, custodienda: quo interempto a Mercurio h. e. oratore, aut nuntio, aut satellite regio, in varias illa terras mari profugit; Navis para/shmon erat bos, unde eius in bovem versae commentum, quemadmodum commode exposuit Lutatius, Statii Interpres, Tandem in Aegptum appulsa, Epaphum ibi peperit; qui cum Memphim duxisset, Aegyptii Regis filiam, urbem condidit eamque uxoris nomine insignivit. Ex Epapho Libya nata est, e qua et Neptuno h. c. Principe sive Regulo Insulari, cuius verum nomen vetustas delevit, nati sunt Agenor et Belus: quorum ille profectus in terram Canaan, sedes ibi fixit et successorem habuit filium Phoenicem, unde Phoenicia; alterum Camum, in Boeotiam misit, ubi Thebas condidit: iste vero, in Aegypto remansit, pater Aegei et Danai, quorum hic quinquaginta filiabus, iste totidem filiis fuit nobilis, etc. Plura de Ius [orig: Iûs] potestate, aliisque huc pertinentibus, vide apud Voss. de Idol. l. 1. c. 14. Adde Marsham. Canone Chron. Sec. I. ubi comparatione instituta [orig: institutâ], quae de Ione Graeci fabulantur, eadem fere de Iside eiusque erroribu Aegyptios, et de Astatte Phoenices, fingere, ex Herod. Plutarch. Euseb. aliisque docet.

JO [2] Paean vetus exclamatio, prosperitatis vel victoriae indicium; proprie auxilium petentis, urgentisque: quae postea Mutara videtur, in *(/ie *pai/ani. Ita enim Macrob. Sat. l. 1. c. 17. Hanc vocem, i. e. *(/ie *pai/an, confirmasse [orig: confirmâsse] fertur Oraculum Delphicum Atheniensibus petentibus opem Dei adversus Amazonas, Theseo regnante. Namque inituros bellum iussit his ipsis verbis semetipsum auxiliatorem invocari hortarique. Factum autem est Io [orig: Iô], contracta ex Iao: quod, ut et Io [orig: Iô], Graeci muturaunt ex Hebraeo Iehova, quemadmodum et Paean, ex Hebr. [gap: Hebrew word(s)] respexit, ortum: unde idem valet Graecis Io [orig: Iô] Paean, quod Hebraeis Iehova Penoch, i. e. Dominus respiciat in nos. Miro Satanae aestu, qui ita Deo honorem raptum sibi vindicare omni ope est annisus. Reliquiae huius exclamationis hodieque supersunt, apud Symerones, Occidentalis Indiae populos, qui in choreis aliisque laetitiae, eercitamentis, Yo [orig: Yô] Peho subinde exclamant. Vide Franc. Drake, et Franc. Rossaeum Archaeol.

Attic. l. 2. c. 2. Repctebatur autem illud Io [orig: Iô] Paean millies, more prisco, ut ait Glossographus antiquus, In multitudine enim nominum Deorum veneratio et aestimatio vertebatur: unde ou)/noma polu\, multum nomen, in Apolline suo, inter cetera laudat Callimach. Et apud eund. poluwnumi/hn, quod idem, Diana a Iove petit: Videtur id hodieque in Hymnis superstitibus, praecipue Indigitamentis Orphei, quae Scalig. Latio dedit. At battologi/an Dominus noster vocat, vide infra in voce Litania, Ceterum utitur in laetitiae triumphalis sensu voce Mart. l. 7. Epigr. 15. ad Domitianum,

Ipse gerens laurus, lauro devinctus agresti,
Miles Io [orig: Iô] magna [orig: magnâ] voce triumphe canam.

Ad alios inde translata [orig: translatâ] usus. Namque et irridentis nonnumquam, et dolentis est. Etiam vocantis, et plausum captantis. Idem Mart. l. 5. Epigr. 26. cuius epigraphe de Chaerestrato v. 3.

Ecquis, Io [orig: Iô], revocat, discedentemque reducit
Ecquis, Io [orig: Iô], largas pandit amicus opes?

JOAB Zuri et Zarviae fil. Dux exercituum Davidis, strenuus et felix, Abnero et Amasa [orig: Amasâ] perfide occisis, rerum gestarum gloriam obscuravit, Salomonis iussu vicissim occisus. 2. Reg. c. 2. v. 13. Pater abisai. 1. Sam. c. 26. v. 6. Fil. Saraiae. 1. Par. c. 2. v. 16. et c. 4. v. 14. Ioseph Antiqq. l. 7. Lat. paternitas, vel habens patrem, aut voluntarius.

JOACHAZ [1] fil. Jehu Regis Israel, patri successit, A. M. 3179. Maiorum idoloatriam imitatus, Hazaelem et Benhadabum, Syriae Reges, infestos habuit: a quibus, Dei ope implorata [orig: imploratâ], an per Ioam fil. an per Ieroboamum nepotem, an per Elizeum Prophetam? liberatus est. Obiit A. M. 3195. 2. Reg. c. 10. v. 35. 2. Par c. 21. v. 17. Ioseph. Antiqq. l. 9. c. 9.

JOACHAZ [2] i. e. Domini apprehensio, s. possessio, aut Dominus videns, Sallum et Iechonias Ieremiae, fil. Iosiae Regis Iudae. Post patris mortem, regnum, primogenito Eliakimo debitum, invasit, sed a Nechaone Aegypti Rege captus, prae maerore Obiit. 2. Reg. c. 23. v. 34. Ioseph. Antiqq. l. 28. c. 6. Torniel. Ann.

JOACHAZ [3] pater Ioha, qui a commentariis erat Iosiae Regi. Lat. apprehendens, possidens, aut videns.

JOACHIM [1] fil. Iosiae Regis, prius Eliakim a Nechaone Aegypt. in thronum evectus, licet plures sub illo Prophetae, nihilominus in deteriora nitens, fide Chaldaeis fracta [orig: fractâ], ab illis insepultus abiectus est. 2. Reg. c. 23. v. 34. Ioseph. Antiqq. l. 10. Comm. in libb. Regum. Lat. Domini resurrectio, vel confirmatio.

JOACHIM [2] fil. Eliacim. 2. Reg. c. 24. v. 7. Lat. Praeparatio, vel firmitas Domini. Vide Iechonias.

JOACHIM [3] nomen viri. Nehem. c. 12. v. 10. Lat. resurgens, confirmans, vel vindicans. Item pater B. Virginis, Niceph. Hist. l. 2. c. 3. Ioh. Damascenus, Epiphan.

Electores Brandenburgici.

JOACHIMUS [1] I. cogn. Nestor, fil. Ioh. Elect. Brandeburgici, Princeps doctus, et lingg. Latinae inprimis, Historiae et Astrologiae peritus, et hinc Francisci I. Gall. Regis et Leonis X. Pont. amicus, patri successit, A. C. 1499. Academiam Francofurtensem, ex paterno testam. una cum fratre Alberto Archiep. Magdeburgensi et Moguntino introduxit. A. C. 1506. Marchiam novam hereditariam obtinuit, A. C. 1517. Rupinensem Comit. morte Wichmanni ultimi A. C. 1524. crevit: cum Pomeranis stabile pactum iniit A. C. 1528. Lutherum a confessione, m Comitiis Wormatiensibus, una cum Archiep. Trevirensi dimovere rentans, Gamalielis responso dimissus, neque parum offensus est. Unde a religione alienior, Obiit A. C. 1535. Ei successit.

JOACHIMUS [2] II. fil. ex Elisabetha Danica, quam, quod Euangelium agnovisset, custodiae manatutus erat maritus, ni ad avunculos Saxones confugisset. Hic Alberti patrui cura [orig: curâ], in literis a [orig: â] Funccio informatus, contra Turcas A. C. 1532. egregie rem gessit, ab Imp. proin equestri cingulo donatus. Patris successor Euangelio nomen dedit, postea A. C. 1542. Imperialis exercitus adversus Turcas Dux Spirae declaratus, ditiones Ferdinandi a Turcica impressione servavit. Bello Smalcaldico A. C. 1546. Caesaris partes secutus, nihilominus reconciliationi Saxonis et Hassi postea studuit: In negotio Interimistico obtinuti a Caesare confirmationem propriae apud suos paulo ante promulgatae constitutionis: quae in Conc. Tridentino acta, vide Thuan, l. 7. Ducatum Crosnae ab Imp. Fer. pleno iure habendum obtinuit, ut et a Sigismundo Aug. Rege Poloniae A. C. 1569. si agnati in Borussia exstinguerentur, illorum successionem. Decessit A. C. 1571. accepto a Lippoldo Iudaeo toxico. Fuit natura [orig: naturâ] eloquens, et dicitur multas res, mortes inprimis suorum, secreta [orig: secretâ] impulsione praenovisse. Vide Thuan. l. 50. Ei successit fil. Ioh. Georgius, (qui sum pro a Lippoldo venesico suppplicio, Iudaeos tota [orig: totâ] Marchia [orig: Marchiâ] eiecit, communis pater omnium hodie ex gnte Brandeburgica superstitum.

JOACHIMUS [3] III. Fridericus patri Ioh. Georgio praefato in Elect. successit, A. C. 1598. Hic ex utero materno semivivus extractus, Archiep. Magdeburgensis factus est, A. C. 1566. ubi templum Cathedrale et Monasteria reformavit, matrimonio contracto: ob quod cum Regalia Archiep. Imp. conferre nollet, mansit tamen in possessione, ab urbe Magedburgo receptus A. C. 1579. Variis postea negotiis in Iuliacensi, Borussiace et Argentmensi causa exercitus, multa itinera obiit. Patris dein successor, Carnovium principatum ab agnato Georgio Frid. sibi donatum

occupavit, A. C. 1603. et curatelam Ducis Borussiae mente infirmi, obtinuit a polonis A. C. 1605. Demum, cum paulo ante, in templo Cathedrali Coloniae aliquas cerimonias, contionem habente Pelargo, curasset [orig: curâsset] aboleri, Obirt A. C. 1608. Ei in Electoratu successit fil. Ioh. Sigismundus.

Principes alii.

JOACHIMUS [4] Dux Pomeraniae, fil. Casimiri VI. Exstinctus A. C. 1451. successionem transmisit ad fil. Othonem III. in quo A. c. 1464. Stettinensi ramo exstincto, acre inter Brandeburgicos et agnatos Wolgastensis rami, bellum exarsit.

JOACHIMUS [5] princeps Anhaltinus, fil. tertius Ernesti, a sobrino Adolpho Mersburgio optime educatus, Dessaviam tenuit, a studio pietatis, prudentiae, atque beneficentiae insigne nomen meritus, Sec. Praet.

JOACHIMUS [6] Ernestus fil. Ioh. prioris ex fratre nepos, unus post plura saecula totius Principatus [orig: Principatûs] fuit possessor. Olim Philippi II. Hisp. Regis miles, in praelio ad Quintinifanum fortiter se gesserat, postea pacem coluit: et cum amplo stipendio oblatum, a Rege Galliae in bello adversus Hugonotas gerendo, Ducis munus recusavit, persecutionis minister fieri nolens. Reformatis accessit, Peucero libertatem ab Aug. El. exoravit, opus Concordiae aversatus est prudentia [orig: prudentiâ], modestia [orig: modestiâ], clementia [orig: clementiâ], iustitia [orig: iustitiâ] aliisque virtutibus inclitus. Obiit A. C. 1586. Pater numerosae sobolis, quinque inprimis filiorum, a quibus totidem lineae ortae.

JOACHIMUS [7] Fridericus fil. Georgii Ducis Brigensis, in Sile sia, Mortui A. C. 1586. Olvaiae, et post matrem, Briegae habitavit, tum Praepositus Magdeburgicus, et Silesiae Generalis fuit. Lignicium quoque principatum, morte agnati Frid IV. nactus, Obiit A. C. 1602. Pater Georgii Rudolphi et Ioh. Christiani, quorum hic Reformatam relig. amplexus, genuit Georgium Ludovicum et Christianum, patrem Georgii Vilhelmi, Piasteorum ultimi, qui Obiit A. C. 1675.

Viri Celebres.

JOACHIMUS [8] Calaber, Abbas Florensis, Cistert. Ord. scripsit comm. in Esaiam, Ieremiam, et Apocalypsin, in qua Antichristum iam natum esse Romae, et in sede Apostolica sublimandum, ostendit. Porro concordiam Vet. et Nov. Test. ut et vaticinia plurima, de Rom. Pontificibus. Obiit A. C. 1202. Hic, praeter Nicolaum Cusanum Card. Ioh. Liechtenbergium, Hildegarden, Brigittam etc. praedixit faturam olim Religionis mutationem, Bucholc. ad A. C. 1217. In Conc. Later. A. C. 1215. haereseos damnatus, ob libellum de Trinitate, contra Magistrum sententiarum scriptum, ab Abbate sui Ordinis, Georg. Laudo, edito scripto, defensus est. Fuit eruditionis et sanctitatis nomine comprimis celebris, Cat. Test. Vet. ut Propheta suo tempore habitus, Trithem. Vide Moret. Dict. Hist. et Paul. Freherum Theatro Viror. Erud. Claror.

JOACHIMUS [9] Bellaius Poeta Gallus. San Marth. Elog. l. 2. Archidiaconus primo Eccl. B. Virginis Lutetiae, inde Praesulatui Burdigalensi destinatus, Obiit Anno Aet. 37. Margarethae Reginae. et Henr. III. gratus, scripsit varia, quae Anton. Teissier in Elogiis enumerat. Sibi ipsi hoc Epitaphium fecit.

Clara progenie, et domo vetusta [orig: vetustâ]
(Quod nemen tibi sat meum indicarit [orig: indicârit] )
Natus, contegor hac, viator, urna [orig: urnâ].
Sum Bellaius, et Poeta, iam me
Sat nosti [orig: nôsti], puta, non bonus Poeta,
Hoc versus tibi sat mei indicarint,
Hoc solum tibi, sed queam, viator,
De me dicere, me pium fuisse,
Nec laesisse pios; ptus si ipse es,
Manes laedere tu meos cavelo.

JOACHIMUS [10] Camerarius Germ. patria [orig: patriâ] Papebergensis Francus, loco nobili, sed in modicis opibus natus, Reip. Norbergensis Medicus. Eius exstant: Horae Subcisivae, Notatio figuraruni sermonis in Nov. Test. Historia Christi nati, etc. Obiit A. C. 1574. Aet. 75. Vir, quem Germania habuit sine pari, Lips. Incomparabilis, Iano Grutero: Germaniae ornamentum et Europae decus, Turnebo: Utriusque linquae Gr. et Lat. princeps, Taubmanno: Excellentissimus Graecanicae linguae interpres, Bertramo in Matth. c. 19. v. 24. Dignus tandem voto Casauboni, Ep. Georg. Remo, orantis, ut Deus excitet Camerarios in Germania, in Gallia Scaligeros. Pater fuit filii cognominis, Medici eximii. Vide Camerarius.

JOACHIMUS [13] Hopperus Frisius, Snecanus, ex antiqua Hopperorum familia, IC. Equestris ordinis Vir, et Philippi II. Hisp. Regis Consiliarius. Rem sui Regis, morte Requesenii undique in Belgio desperatam, restituit; suadens, ut ad Senatum regiarum partium administratio transferretur, id gratum populis, et servandis, quae tenebantur, pacandis quae defecerant, aptissimum, A. C. 1576. Ei tum in Hispania agenti auctoritas, ex quo improbata illi consilia male cesserant, tantopere increvit, ut Sapientis nomen homo Belga ab Hispanis adeptus esset. Obiit Anno eodem Mantuae Carpentanorum. Eius exstat, in Psalmos Paraphrasis. Item de usu Psalmorum liber.

JOACHIMUS [14] Perionius Turonensis, Bendict. Aristotelem, Patresque aliquot Latine vertit. P. Iov. Scaevola SanMarth. in Elog.

JOACHIMUS [16] Vadianus Helvetius, Cos. Sangallensis, Medicus, Poeta et Geographus celebris, scriptis inclitus. Obiit A. C. 1551. Paul. Iov. Vossius.