CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

IOHANNES [82] P. Matthiolus, Senensis. Insignis plantarum gnostes: Scriptis inclitus.

IOHANNES [83] Phreas Londinensis, auctor Cosmographiae. Xenoph. ex parte, et Diod. Sic. transtulit. Obiit A. C. 1465.

IOHANNES [84] Picus Mirandulae Com. et Concordiae Dominus, a Constantino Imp. originem traxisse dicitur: Patrem habuit IOh. Franciscum Picum, matrem ex illustri Boiardorum fam. Obiit A. C. 1494. Aet. 33. Florentiae. Vir ingenii pene prodigiosi, in omni Artium, Scientiarum et Literarum varietate usqus ad miraculum exculti, Sixto Sen. Phanix sui saeculi, Scalig. Eo obiectante, Scoti acumen et vigilantiam, Francisci acrimoniam, copiam et multitndinem Aureoli deprehendere potuisses, Eo respondente, Thomae fortitudinem et robur, Alberti umplitudinem conspexisses, Ioh. Fr. Picus Nepos, in vita eius. Exstant, eius Heptaplus de opere 6. dier. altaque eius opera, una cum Ioh. Fr. Nepotis 2. tom. Fol. Busil. A. C. 1573. 1580. et 1601. Vide quoque in voce Picus.

IOHANNES [85] Pikus Anglus. De Regibus in Anglia Saxonicis scripsit. A. C. 1120. Gul. Hormannus, postea in epitomen redegit.

IOHANNES [86] du Pin Tolosanus, Ep. Reiensis, discip. Beroaldi, huius vitam scripsit: Item, de vita aulica, tactatum edidit. etc. Sadolet. l. 4. Ep. 18. Erasmus in Ciceroniano, Voss. de Hist.

IOHANNES [87] Piscator Theologus Herbornensis, celeberrimus: versione German. Bibliorum, aliisque scriptis egregiis inclitus.

IOHANNES [88] Pistorius Theologus literatissimus, Nidanus. Obiit A. C. 1583. Aet. 81.

IOHANNES [89] Placentinus Dominicanus Traiectensis, Catalogum Episcoporum Tungrensium edidit.

IOHANNES [90] Polemanus de civili dominio Clericorum, contra Bohemos, peroravit, in Conc. Basil. A. C. 1433. Archidiaconus Barcinonensis.

IOHANNES [96] Ragusinus Dominic. peroravit, in Conc. Basil. contra Hussitas, de Communione sub utraque non concedenda Laicis. Canisius edidit.

IOHANNES [99] Rastalus Typogr. et Mathem. Londinensis. gener Thomae Mori. Editis Canonibus Astrologicis, etc. Obiit A. C. 1535.

IOHANNES [100] Reebock molitor, Pseudowoldemarus factus est. Cum enim Woldemarus II. ultimus Elector Brandeburgicus, e fam. Ascania, diem Obiisset A. C. 1322. vacuamque sic possessore Marchiam Lud. Bavarus Imp. Lud. Seniori, filio suo, in feudum concessisset, vicini Priscipes, maxime qui ex Ascania stirpe supererant Sax. Duces ac Principes Anhaltini, subornarunt [orig: subornârunt] molitorem praefatum, ut Woldemarum, cui habitu corporis simillimus erat, se fingens, Lud. primo, dein Lud. Rom. multum negotii facessiverit, vide apud, Georg. Horm. Orb. Imp. cum Notis Felleri p. 118.

IOHANNES [101] de RelyAtrebas, a Confessionibus Car. VIII. Ep. Andegavensis, variascripsit. Iac. Faber. Stapul dedic. Comm. in Eth. Aristot.

IOHANNES [102] Reuchlinus alias Capnio, Germano. Suevus, opp. Pfortsheimensis, secundum alios Stutgardiae in Duc. Wirtembergico natus, LL. Imper. D. et lingg. Hebr, Gr. Lat. interpres, Claruit A. C. 1494. Obiit A. C. 1522. Sturgardiae sepultus. Eius inter alia, exstat Commentariolus in septem Psalmos Poenit etc. Vir magnus, Genebrardo, nisi Ling. Hebr. Mysteria Cabalicis nugamentis maculasset [orig: maculâsset]. Melius Trithemius, Nullum nobis non modo Italia, sed nec saeculum quidem nostrum huic tanto viro parem obiceret. Et Beza, Ex huius auditorio, prateriunumeros alios, prodierunt [orig: prodiêrunt] Oecolampadius, Pellicanus, Munsterus vide et in voce Capnio.

IOHANNES [104] Rodericus et de Roias, Hispani. Ille Medicus, scriptis; hic Mathematicus, Astrolabii explicatione clarus.

IOHANNES [105] Roeatius vel Roatius, liberatorem Bohemiae, ex monte Sionis brevi affuturum. suis pollicitus est. A. C. 1412. Si fides Sandero, etc. Melius Rohaczius Baro, capta [orig: captâ] arce Sione, cum 60. comitibus suis, unove Sacerdote, strangulatus, iussu Sigismundi Imp. qui supplicio fatali, cum laetus intentus esset, gangraenam correptus, paulo post Obiit.

IOHANNES [106] Rokyzana Legatus Bohemorum, ad Conc. Basil. postea Archiep. Pragensis constitutus, vir ingenio acer et facundus, Papam Antichristum esse, asserebat. Multandus a Sigismundo, latebras quaesivit. Calixtinorum dein caput, Taboritanis excidium molitus est. Proin hi Ordinem atque Consistorium Lhotae (quae vox liberntionem notat) prope Richnoviam erexere [orig: erexêre], Fratrum nomine sumpto. A. C. 1457. Primus Unitatis huius fundator erat Greg. vulgo R zehorz, sororis

Rokyzanae nepos: Quia vero Rokyzana rogatus, praeesse secessioni nolebat; ex Martini Lupacii, Rokyzanae suffraganei, consilio e 60. virorum numero, post ardentes preces et ieiunia 9. exemerunt [orig: exemêrunt], ac ex iis rursus per 12. chartulas tres Senior es elegerunt [orig: elegêrunt]; voce caelitus audita [orig: auditâ] Best ma wule, ess mea voluntas. In hos Rokyzana, quasi spretus esset, saeviens, dum adstitit cruciatibus Greg. illius admiratus constantiam, lacrimabundus, fortunam cruciati fua velle permutare, professus est. Camerar. in Hist. Fr. Lasicius, etc. Cum vero videret, vana spe Praesulatus Pragensis se eludi, denuo in Papam detonare, ac secessionem ab Ecclesia Rom. et unionem cum Graecis, moliri coepit. Unde nova Taboritis spes, Rokyzanam, tamquam alterum Hussum, venerantur. Sed, sive periculi metus, s. ambitio Archiepiscopalis illum absterruit, impetravit saltem Taboritis liberum in Montatais Silesiae vicinis habitandi locum, a Georg. Rom. A. C. 459. quo tamen mox item contra miseros inflammato, illi in speluncas compulsi sunt et loca deserta, ut dicemus in voce Iamnis: Moriturus tandem Georg. Podiebradium Regem secum ad tribunal Dei citavit, A. C. 1471. altero mense sequutum, ut videre est apud Cl. Hottingerum Sec. XV. Eius sepulchrum. postquam nuperis turbis Bohemicis frustra diu quaesiissent hostes, tandem A. C. 1630. humaturi Lucam Iesuitam, in profundissimo loco lateritium stratum quoddam, et sub eo cariosa ossa, cum duobus calicibus, altero aeneo, altero cereo incorrupto, particulamque panni Damasceni, de Sacerdotali casula invenerunt [orig: invenêrunt]. Ioh. A. Comen. in Ann. Fr. m. s.

JOHANNES [356] Rosinus Thuringus. Scripsit libb. 12. Antiquitatum Rom. A. C. 1580. quas auxit Thom. Dempster.

JOHANNES [357] de Rupe Scissa Franciscan. quod Apocalypsin contra Papas exponeret, illosque Antichristos vocaret, iussu Innoc. VI. combustus est. Froissard l. 1. Trithem descr. Eccl. Spond. Rom. A. C. 1356. Alius Patr. CP. Archiep. Rotomagensis, et Vesontinus, Card. Ab Eugenio IV. legatus, Bononiae Obiit, A. C. 1437.

JOHANNES [358] Rupisortius Anglus Scripsit Epitomen Iosephi et flores Historiarum, A. C. 1405.

JOHANNES [359] Russus dictus Keade et Rowseus, Angli, et Historici ambo. Quorum ille Chronicon Imperatorum. Paparumque: Annales item Angl. condidit; Hic Chronicon composuit. Voss. de Hist. Lat.

JOHANNES [360] Salisburiensis Anglus, Ep. Carnutensis, eruditione inter primos aevi sui. Liberalitate Theobaldi IV. Com. Campaniae adiutus, Docturam Lutetiae nactus est. Hinc Romam tendit, ut hadr. IV. popularem suum viseret: Redux praeceptor Petri Blesensis exstit it. In Angliam dein delatus, apud Theobaldum Archiep. Cantuariensem, et successorem eius Thomam haesit, huiususque ad supplicium comea. Postmodum favore Lud. Iun. Galliae Regis Praesul Carnutum factus est. Interfuit Conc. Interanensi. A. C. 1179. Obiit A. C. 1182. De eius scriptis supersunt: Vita Thomae Cantuar Volumen Epistolarum, Polycraticon, velde Nugis Curialium et vestigiis Philosophorum, libb. 8. Petr. Blesensis. Ep. 22. Voss. de Hist Lat. l. 2. c. 52. Erycius Puteanus, Cent. 2. Ep. 84. ad Phaelem. Moret. etc. Dict. Hist.

JOHANNES [361] Salviatus Florentinus, Card. Ep. Portensis, eruditione, sub Car. V. clarus. Ughel. t. 2. Ital. sacr.

JOHANNES [363] Saxo Franciscanus, scripsit Comm. in S. Scripturam, etc. A. C. 1330.

JOHANNES [364] Schwebelius Germ. patria [orig: patriâ] Psortsheimensis. ad Hercyniae Silvae radices: primus Principis Bipontini Orthodoxus Ecclesiasies. Obiit A. C. 1540. Aet. 50. Eius exstant: Tyactatus de praecipuis S. Scripturae locis. Thesaurus, etc. Vide Melch. Adami in vita eius.

JOHANNES [365] Scotus dicuts Erigenus, e Scotia in Franciam delatus, Carolo Calvo gratus fuit. Vir pusillo corpore, sed ingenio maximus, festivus ac facetus, unde et mensae et cubiculi Imperatorii non raro particeps. Philosophus porro eximius, Theologus consummatus. eodem tempore, A. C. 876. quo Rabanus, Ep. Moguntinus, diligens Augustini sectator, in libb. de institut. Clericorum, figuratam locutionem, in verbis S. Cenae agnoscebat, a Bertramo Presbytero, iussu Caroli defensus: Edito libro de Eucharistia, dogma Augustini quoque retinuit. Hinc Parisiis, Papaeinstigatu, pulsus, cum in Angliam pervenisset, a Discipulis, instinctu Monachorum, graphiis confossus est. A. C. 884. Opus eiusaliquot in Conciliis damnatum, et Berengarius, qui ex illo salutarem doctrinam hausit, Romae A. C. 1059. sub Nicolao II. in ignem conicere coactus est, quasi igni in veritatem ius esset. Hunc Possevinus, Wio, etc. discipulum Bedae, commilitonem Alcuini et unum ex primis Academiae paris fundatoribus: Gul. Malmesbur. Praeceptorem Alfredi Regis. Martyremque faciunt. Scripsit quoque Dialogum de Naturis etc. Adversarius Pascasii Ratberti, Abbatis Corbiac. qui primus doctrinae de Realitate auctor censetur. Dictus est Scotus, item Erigenus, quod Hibernus esset. Scotorum enim nomine Hibernos non Hier. solum, sed et alii Auctores designant. Erigena vero idem est. ac genitus in Eria sive Eiria, sive Hibernia: quo modo hodieque Eir land, Belgis dicitur sive Ire. land; voce Eir, vel Ier, ex Iber, per syncopen eontracta [orig: eontractâ]. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Idol. l. 3. c. 73.

JOHANNES [366] de Segovia Theologus Rom. Commun. Basiliensi Conc. interfuit.

JOHANNES [368] Serapio Medicus Arabs, Sec. 11. An diversus ab auctore libri, de simplicibus Medicamentis? Conring. de script. Sec. 11.