CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

JOHANNES [369] Serlonus Anglus, Abbas Cistertiens. Grammatici elogium meruit, Sec. 13. Scripsit varia.

JOHANNES [370] de Serres, auctor Inventarii Hist. Gall. scripsit usque ad Car. VII. Eum continuavit, usque ad Henr. IV. Pastor quidam Montis Adhemarii, in Delphinatu. Opus magni apud eruditos pretii.

JOHANNES [371] Simoneta Calaber, scripsit Hist. Franc. Sfortiae, Ducis Medioi. libb. 31.

JOHANNES [373] Sleidanus domesticus primo Card. Bellaii, dein Euangelii doctrinam am plexus, Argentinam serecepit, ubi Opus suum insigne Historicum elaboravit, quod terminatur, A. C. 1555. Obiit A. C. 1556.

JOHANNES [374] Sotealdus Germ. Scripsit Summam Pontificalium et Synodalium, per locos communes, etc.

JOHANNES [376] Stadius Ephemeridum auctor. Vide Quenstedium de Patria Viror. Illustr. Valer. Andream Bibl. Belg. Ios. Scalig. l. 1. Ep. 2. et infra Stradius Iohannes.

JOHANNES [377] Stella Presbyter Venetus, auctor Hist. Pontificum Rom. usque ad Iulium II.

JOHANNES [378] Ston et Stoveus Angli Benedictini, scriptis celebres. Voss. de Hist. Lat. l. 3.

JOHANNES [379] Tabiensis alias Cagnatius. Genuensis, Dominicanus. Summae Tabienae auctor. Caetani Card. amicus. A. C. 1524. Leander Alb. descr. Italiae. Anton. Senensis, de Ill. Dominic.

JOHANNES [380] de Temporibus Car. Mag. stabuli praefectus, Obiit A. C. 1120. Aet. 61. Vincentius Bellovacensis, Nauclerus. etc.

JOHANNES [381] Tezelius Germ. Pirna [orig: Pirnâ] Misnicus, praeco Indulgentiarum, Romanae sedi fatalium, a Leone X. in Germaniam missus, docebat inter alia: Se tantam babere potestatem, ut etiamsi quis Virginem Matrem polluisset, pecunia [orig: pecuniâ] data [orig: datâ] posset scelus elui. IOh. Sleidan. de St. Relig. et Reip. l. 13. Chemnitius, in exam. part. 4. de Indulg. Quod cum audiret, paulo ante Obitum, Ioh. Ep. Misnensis, vatidico ore exclamavit, Hunc fore Indulgentiarum Instit orem ultimum. Vide Chytr. par. 1. Sax. Contra hunc itaque Lutherus. thesibus conscriptis, publice disputavit: mox, cum Indulgentiarius Nundinator non solum non cessaret, sed et Francofurti pro dogmate Pontificibus adeo lucroso dissertationem publicam haberet, plurimosque Luthero hostes excitaret, hic scriptis acerrime restitit. Plura apud Surium, Sleidan. etc. Obiit A. C. 1519.

JOHANNES [383] Tilletus Ep. Meldensis. Scripsit Epitomen Chronici Regum Galliae, etc. A. C. 1568. Scaevolae San-Marth. l. 2. et Thuano laudatus. Frater alterius Ioh. qui varia historica. Galliae regnum spectantia, composuit. Ambo hi eodem anno et mense Mortui.

JOHANNES [384] Tinmouthus Anglus, auctor Hist. aureae, libb. 3. Supplementi Historiae, etc.

JOHANNES [385] Turocius Hungarus. Hist. Hung. Matthiae Corvino dedicata [orig: dedicatâ] inclitus.

JOHANNES [386] de Turre Cremata, Hisp. ab opp. natali Torquemada, vulgari idiomate appellato, sic dictus, Ord. Praed. Ep. Sabinensis in Italia et Presbyter Card. A. C. 1439. Scripsit 5. Volumina Comm. in Decretum Gratiani: Summam Ecclesiaelibb. 4. Orationem coram Eugenio IV. habitam, etc. Obiit A. C. 1468. Aet. 80. Magnifici, Protectoris et defensoris fidei elogiis, a Plo II. honoratus. Onuphr. in Chron. Blondus, Mariana, Ciaccon. Anton. Senensis. etc.

JOHANNES [387] Vasaeus Brugensis auctor Ann. Hisp. cum Nic. Clenardo in Lusitaniam profectus, Olyssipone apud Vice-Reginam Indiarum Isabellam triennium substitit, inde Salmantisae Rhetoricam docuit, ipsi Covarruviae et Navarro magni habitus. In Lusitaniam ab henr. Card. revocatus ibi iuventuti erudiendae vacavit. Sed Salmanticam reversus, ibi Obiit, A. C. 1550. primus Rerum hisp. Scriptor Latinus; edidit etiam Rerum et Verborum indicem ex Chiliadibus Erasmi. Thuan. Aub. Miraeus et A. Teissier Elog. Val. Andreas Bibl. Belg.

JOHANNES [389] Venetus et Tudetchinus, ambo Sacellani Godofredi, Tuscanellae Ducis A. C. 1065. a Pontif. Alex. II. tamquam haeretici damnati.

JOHANNES [390] Verrazanius Florentinus, detexit A. C. 1525. novam Eranciam, auspiciis Franc. I.

IOHANNES [109] Vitellescus Patr. Romam, omuemque Ecclesiae terram recepit. A. C. 1434. Vide Vitellescus.

IOHANNES [110] Wendelsteinius, editor Codicis Canonum Romani. Vide infra Wendelsteinius.

IOHANNES [111] Wentius Abbas Hollandus, A. C. 1404. Abbatia [orig: Abbatiâ] relicta [orig: relictâ], Abbatum Praedecessorum epitaphia collegit.

IOHANNES [113] Whetampstedius alias Frumentarius, Anglus. A. C. 1440. Interfuit Conc. Ticinensi et Senensi, sub Martino V. Varia scripsit.

IOHANNES [115] Wigandus Germ. Mansfeldiae in radicibus Hercyniae montis sitae natus, Theologus celebris. In patria primo docuit, deinde Magdeburgi, Ienae, Vismariae Superintendens, iterum Ienae, tandem in Borussia Ep. Pomesaniensis fuit,

Regenvolsc. Edidit in plerosque S. Scripturae libros, Exercitationes, Comm. Annotat. Explicat. etc. Obiit A. C. 1587. Aet. 64. Vir ingenio, doctrina [orig: doctrinâ], et vita [orig: vitâ] praestans, Melch. Adami, Magnae doctrine inter Protestantes Theologus, qui Matthiae Flaccio in concinnandis Eccl. Hist. centuriis operam navavit, Mon. lit. ex Thuano. Vide et Vigandus Iohannes.

IOHANNES [117] Wolfius Tigurinus, fam. Senatoria [orig: Senatoriâ]: audivit viros undiquaque doctissimos, Argentorati Germaniae Tullium Ioh. Sturmium: Wittenberga politioris literaturae parentem Melanchthonem: Tubingae, Philosophorum sui saeculi principem Iac. Schegkium: Biturigibus Gallorum legalis prudentiae Coryphaeos, Cuiacium, Rossardum, Contium, Donellum, Melch. Adami: in eius vita. Obiit A. C. 1572. Aet. 70. Scriptis in S. Codicem aliisque notissimus. Eo nec probiorem, neque Graece eruditiorem sua aetas tulit, Scaliger. Vide infra quoque Wolsius Iohannes.

IOHANNES [118] Zisca Hussitarum Dux celeberrimus. Vide Aen. Sylv. Rer. Bohem. Crom. A. C. 1420. et in voce Zisca.

IOHANNINAE dictae Cuiacio Extravagantes, a Ioh. XXII. concinnatae. Vide retro Ioanninae.

IOIA vulgo Gioia, opp. regni Neap. in agro Bariano, versus Apenninum, in dit. Ducis Atrini. 16. mill. a Bario in Austr. totidem a sinu Tarent. in Bor.

IOIACUM vicus Gall. in agro Parisiensi, in Decanatu Castrifortis, in Archidiaconatu Iosas dicto: Aliis Ioviacum a Iovio, vulgo Iouy en Iosas, ad Beveram fluv. Hinc pago Ioviacensi vel Ioiacensi nomen. Est et Ioiacum, vicus alter in Francia, vulgo Iouy. Plura eiusdem nominis loca in Gallia, vide apud Hadr. Vales. Not. Gall. in voce Parisii.

IOIADA Lat. Domini scientia, aut cognito: Summum obtinuit apud Iudaeos Sacerdotium. Hic Ioam Ochosiae Regis Iudae filium in regnum restituit, occisa [orig: occisâ] Athalia [orig: Athaliâ], quae: yrannide regnum invaserat: tum pepigit Ioiada foedus cum Ioa. quo foedere Rex Ioas et ipse populus polliciti sunt obedire Deo, et populus etiam Regi: inito hoc foederedemoliti sunt aras Baal, idola contriverunt [orig: contrivêrunt], et Mathan, Sacerdotem Baal. occiderunt [orig: occidêrunt] etiam coram altari. Vide 2. Reg. c. 11. v. 15. nihilominus tamen mortuo Ioiada, Ioas ipse ad idololatriam deflexit. Vide 2. Par. c. 23. v. 14. c. 24. v. 12. 17. 25. et 29. Ioseph. Antiqq. l. 9. c. 7. A. M. 3191. Aet. 131. Huius filium Zachariam, ob parrhesiam servo Dei dignam, a Rege occisus est; Matth. c. 23. v. 35. Ier. c. 29. v. 26. Item sum mus Sacerdos, sub regno Persarum.

IOIGNY nomen Fam. in Gallia, Comitivae dignitate illustris, quaeramus est Lavalleae stirpis. In hac enim, praeter ramum principalem, alii surculi iuxta enati sunt, inter quos Dominorum Paev sur Mauneatque Love: Qui ultimus denuo plures palmites dedit Dominorum de S. Aubin, Boisdaulphin, (quibus nunc Marchionum dignitas et titulus de Sable accessit) la Faigne, Tartigny, Bree. Sed hos omnes primogeniti Dn. de Love, qui etiam Vicecomites de Broce, Comites de Ioigny ac Maille et Marchiones de Neelle facti sunt, dum superfuere [orig: superfuêre], antecedebant. Exstincta namque linea est A. C. 1590. in Guidone de Laval, cuius progenitores ita habent, Guido de Laval Dn. de Lane, qui Obiit A. C. 1484. ex Carola de S. Maeure (silia Ioh. Com. de Benon Dn. de Neelle ) pater fuit Petri, Defuncti A. C. 1528. quo et Philippa [orig: Philippâ] Bellimontia [orig: Bellimontiâ] (de Baument ) natus Aegidius (Gilles ) Franciscam de Maiile heredem Francisci Bar. de Maille et Rochecort, uxorem habuit; ex ea pater Aegidii Dn. de Lone et Benays, qui Decessit A. C. 1559. Relicto ex Luisa de S. Maure. fil. loh. March. de Neelle Com. de Ioigny. Exstinctus A. C. 1578. Hoc et Renata [orig: Renatâ] Rohanea [orig: Rohaneâ] (filia [orig: filiâ] Lud. de Rohan Dn. de Guimene ) geniti sunt Guido de Laval Com. de Ioigny et Mille, qui ducta [orig: ductâ] uxore Anna [orig: Annâ] de Hurault de Chiverny, improlis Obiit A. C. 1590. Lud. et Carolus, intra Annos pubertatis Defuncti, de Laval, lineae extremi. Phil. Iac. Spener. Theatro Nobil. Europ. Part. II. p. 55. Vide quoque Indic. ubi Fam. dispositio.

IOINVILLA vel IAINVILLA civ. Campaniae Gallicanae, ab hominum patre Iano dicta, evecta est in Principatus fastigium tempore Regis Henr. II. A. C. 1552. In gratiam iuniorum Principum, ex Guisiorum fam. Ab eoque Dependent Baronatus vulgo dicti de Sailly, aliaeque arces, vici pagique. Ioh. Matal. Metell. Hinc Ioh. Ioinvillae Dom. Lud. IX. gratus, eius in expeditionibus omnibus comes, vitam descripsit. Chenius de Urb. et Hist. Gall. Vide Ioanvilla.

IOL Numidiae urbs, olim Mesgana a conditove: quae postea Colonia Caesarea, teste Plin. l. 5. c. 2. Strab. l. 17. p. 831. dicta est: urbs Mauritaniae Caes. metropolis et regia, egregie munita. Vulgo Alger, et incolis Geizeir, teste Lud. Marmolio. Baudr. nunc Tenez, urbs regni Algerii, in ora maris Medit. in prov. Teneza. Ad rad. montis, cum castro munito et protu commodo, ex N. Sansone 125. mill. ab Algerio in Occ. 9. fere a Quiza urbe in ort. Ignobilis fuit, antequam a Iuba conderetur, qui eam postmodum pro regia habuit et Caesaream vocavit, teste P. Mela [orig: Melâ] l. 1. c. 6. et Plin. quorum hic, opp. Iol Iubaeregia, habet Coloniae postea iure donata est a Claud. Caes. deductis in eam veteranis. Salmas. ad Solin. p. 309. ubi Auctorem suum Bocchi prius Regiam hancurbem fuisse scribentem, refellit.

IOLAUS [1] Iphicli fil. qui Herculi Hydram interficienti adfuit, ferroque candenti cruorem cohibuit, ne alia ex eo capita suppullularent. Hic cum ad decrepitam aetatem pervenisset, Herculis precibus iuventuti ab Hebe restitutus est. Ovid. Met. l. 9. v. 499.

et 530. Aliter Iolas, ex Graeco, *)io/las2, Att. *)io/lews2, unde Vieleus Terentiano Mauro.

addito digamma. Alias enim Iolai nomen nihil cum viola communehabet, nisi quod compositum est ex i)/on, quae vox violam notat, et lao\s2 populus. Ceterum is, Sardiniam ingressus, palantes in. colarum animos ad concordiam eblanditus, Olbiam, atque alia Graeca oppida exstruxit. Iolenses ab eo dicti, sepulchro eius Templum addiderunt [orig: addidêrunt], Solin. c. 1. Ubi Ilienses male irrepsit. Sed et eundem Tehebanos veneratos esse, Anton. Liberalis c. 29. auctor est: Festo illius certamen *)iolei=a initium, Pindari Scholiastes Isthmior. Ode 4. Eidem Athenis ora fuit, ut Herculis laborum socio, Paus. teste in Attic. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Idol. l. 1. c. 13.

IOLAUS [2] Thebanus Herculis fratre genitus, ex Atheniensibus et Thespiensibus coloniam deduxit in Sardiniam, quae vetustissima Graecorum fuit Colonia, Paus. l. 7. Altera fuit. quam Theras deduxit, vide ibi.

IOLCHOS civ. Thessaliae, ubi eam dein Larissam vocari scribit; et Strabo l. 9. p. 414. et 436. Iasonio Patria, ab Iolcho, Amyri filio, fic dicta, ut tradit Steph. de urbibus, Homer. Iaolchon. vocat. Aliis Iolcos, opp. Thessaliae in Magnesia. ad sinum Pagasicum, ad radices Pelii montis, in finibus Pelasgiorarum, proximum Demetriadi urbi, ab ea vix milharidistans, a Pagasis 30. stad. ab Ormenio 20. a Phaeris 120. Iaco hodie. Lucan. Civ. Bell. l. 3. v. 193.

Eius meminit ut dictum, P. Mela l. 2. c. 3. In Thessalia [orig: Thessaliâ] Larissa, aliquando Ielcos. Postrema verba erasit Pintianus, quia nempe Iolcon dicit esse ad mare sitam, hic [orig: hîc] vero Melam mediterraneas tantum recensere civitates. Licet hoc verum esset, non tamen video, cur existimemus Melam errare non potuisse. Verum ipse errat Pintianus, cum ex Strab. ostendere conatur, Iolcon fuisse ad mare sitam. Verba Strab. haec sunt, *th=s2 de *dhmhtria/dos2 e(pta\ stadi/ous2 u(pe/rkeitai th=s2 sqala/sshs2 *)iwlko\s2. Ipfe interpretatus est, iacet ad mare. Sed quis nescit u(perkei=sqai semper accipi de locis remotis a mari? Recte itaqe Eust. hunc locum sic interpretatur, th\n *)iwlko\n u(perkei=sqai fasi\ th=s2 kata\ *dhmhtria/da sqala/sshs2 e(pta\ stadi/ous2. Vides quantillo spatio a mari abfuerit Iolcos, ut non mirum sit ab aliis inter maritimas urbesrecenseri. Porro cum Poetae Argenem Iolco solvisse aiunt, id de Aphetis, vel de litore, quod et ipsum Iolcon vocari docet Strabo accipiendum est. Sed et cum Scholiastes Apollonii Sepiadem dicit esse a)krwth/rion e)n *)iwlkw=|, manifeste Iolcum pro litore accepit. Inde Iolciacus. Ovid. Met. l. 7. v. 158.

IOLE Euryti Oechaliae Regis, ex secunda uxore, filia, ab Hercule adamata, quam cum Eurytus iam victus ei tradere recusasset, licet certaminis lege debitam, ira [orig: irâ] accensus Hercules Eurytum interfecit, urbeque direpta [orig: direptâ] Iolem abduxit, posteaque Hyllo filio suo uxorem tradidit. Ovid. Met. l. 9. v. 494. Vide Deianira.

IOMNIUM s. IOMNIUM municip., opp. Africae, nunc Temen, 7. leuc. ab Algerio in Ort. in regno Algerii, teste Sansone.

Viri Celebres.

ION [1] Xuthi fil. vel Apollinis et Creusae Erechthel filiae, a quo Ionia dicta est Attica. Steph. Hunc bello in Eumolpum Thraciae Regulum feliciter confecto, tantam consecutum esse gloriam, ut ab eo deinceps non Athenienses solum, sed et Atheniensium coloni omnes Iones dicti fuerint [orig: fuêrint], Graeci Historici tradunt. Forte, quia nullum noverant Ionem antiquiorem, ait Bochart. cum Ion non alius fuerit, quod Iavan, fil. Iapheti: vocalibus enim ademptis Hebraeum [gap: Hebrew] utroque modo potest legi; et certe Homeri Iaon, Il. V. v. 685. ad Iavan Proxime accedit. Ionum vero nomen nec solis Atheniensibus aut eorum colonis compepetiit, quamvis ita accipiant Herod. Aristot. Heraclides, Strab. Plutarch. Alii. Hanc et Achaeos, et Boeotos Ionum nomine contineri, habetur in Hesychio: et in Homeri Hymno in Apollin. Iaones sunt Delii: Macedoniam quoque hue pertinuisse, cum vicinis ad Occ. gentibus, docet, quod Ionium appellatur mareillis obtentum. Unde videtur ad Iona: pertinuisse olim plerosque Graecos, ut et docet Aristoph. Acarnanibus. Vide Bochart. Geogr. Saer. l. 3. c. 3. aliquid etiam infra in voce Iones. *)/iwnos2 a)/fizin, Ianis adventum, Athenasi inter memoranda, quae Aerisio Rege Argivorum contigerint, ponit Tatianus p. 172. et Clem. Strom. p. 321.

ION [2] Chius, poeta Tragicus, fabulas docere coepit. Olymp. 72. alii habent 82. Suida [orig: Suidâ] teste, Cum Archelao Physico, crebra peregrinatione defunctus est, ingenio elegantissimo praeditus.

Aristophanes in Pace *)hoi=on, h. e. Matutinum vel Orientaleni vocat. *)/iwn e)n *foi/niki h)\ *kainei= memoratur Athen. l. 10. p. 436. ubi ait, Batonem Sinopensem vitam eius scripsisse, eumque temulentiae arguisse: filopo/thn enim kai\ e)rwtikw/taton eum vocat. Eius non pauca citant Paus. Eliac. 1. Et Sextus Empircus contra Mathemat. p. 69. Epigramma eius de Pherecyde in Phtlosophi huius vita citat Laertius. Meminit eiusdem Ionu Strabo l. 13. p. 645. Iul. Pollux. l. 6. c. 16. et 29. et alibi passim. Nec alium Ionem intelligit Voss. apud Plin. l. 18. c. 31. ubi ex eo refert tempus, quo Capella, quo item Haedi oriuntur, Nic. Lloyd.

JON Ephesius, cuius nomine Dialogum scripsit Plato eumque Rhapsodum lacit cum Socrate colloquentem. Quid si idem sit cum Ione praedicto, patria [orig: patriâ] nempe Ephsius, habitatione Chius? Atqui tempora repugnant, cum Ion Chius Olymp. 72. iam Floruerit, Socratesautem, quicum cozevo Ione Ephesio coloquitur, demum Olymp. 77. natus sit. Certum quidem est, alibi rationem hanc valere, in Platone non item quippe qui nullo temporis respectu habito, personas facit colloquentes a)sugxro/nous2, cuius culpae dudum eum arguit Athen. l. 7. c. 13. Male igitur Iul. Scal. Poet. l. 1. c. 46. Multum operae in hoc genere poematu (Duthyrambici) posuit Ion Chius, cuius nomine scripsie Dialogum Plato. Ob quem facilem lapsum mesere vapulat a lcone Allatio l. de patria Homeri p. 273.

ION [3] Grammaticus esse videtur, quem landant Schol. in Aristoph. Ran. Act. 1. Sc. 7.

IONA [1] sive IONAS unus es 12. minoribus Prophetis. Incepit sub Ioa et Amazia. secundum quosdam, munere suo erga Ninevitas defungi, A. M. 3211. Aliis id in A, C. 3168. reicientibus. Vide deillo 2. Reg. c. 14. v. 25. et Prophetiam eius, 4. capp. constantem: ubi illius Vocatio, Tergiversatio, Castigatio, Obsequium, Successus, et c. succincte enarrantur. Plura apud Ioseph. Antiqq. l. 9. c. 1. Ioh. c, 1. v. 43. et Epiphan. de vitis Proph. Hier. Augustin. etc. In eius Prophetiam exstant: Abbotii Pralectiones, Angl. Quart. Oxonii A. C. 1609. Acosta. Antenoris Speculum Poen. Germ. Octav. Artopaei Comm. Octav. Stetini A. C. 1545. Baronis Praelectiones Fol. Londini, A. C. 1579. Brentius Catardus. Croeius, Octav. Drusii Lectiones. Quart. Amstel. A. C. 1627. Ephremus. Ferus. Fevardentius. Galii Homiliae, Octav. Magdeb. A. C. 1616. Gehardi Annot. Quart. Grynaei Praelectiones. Hopperus, Angl. Lon. dini A. C. 1550 Kingi Praelectiones, Angl. Quart. Lond. A. C. 1000. Krakewizi Comm. Octav. Giessae. lunius. Leusden. Liveleius. Mamerolius. Mayr Exercit. Gramm. Octav. Lugd. A. C. 1569. Mercerus Fol. Genevae A. C. 1565. Oecolampadii Comm. Fol. Basileae. Pfeifferi Praelectiones, qu Schaddaei Synopsis, Argentinae A. C. 1588. Schnepfii Comm. Spalchaveri Contiones, Germ. Tarnovius. Theophylactus. Treminius. Tuscanus, Willichii Comm. Basileae A. C. 1546. etc. Vide Crowaei Elenchum. Carterum eius in ventre balaenae detentio, ad herculem a Graecis translata videtur, ut multa alia esacris suffurati sunt Gentilium Vates. Namque, ut in uno Hercule hie sistam, Iosuae gesta herculi Aegyptio-Cananaeo fuisse attributa, infra videbimus: Nec dubium, quin ex Samsone nostro, qui Thehano illi Herculi par vel suppar fuit. occasionem quoque rapuerint Phoenices. Aegyptiiac Graeci, tam multa de suo Hercule comminiscendi; ne heros suus ulla [orig: ullâ] parteillo populi Dei in ferior videtur. Ita ergo fabulam de eo, in cetiventre commorante, fuisse consictam ex Propheitca Ionae Historia, fere extra controversiam est. Antiquissimus, qui hanc fabulam tangit, Lycophron est, qui sic pene initio Cassandrae,

*triespe/rou le/ontos2, e(/n pote gna/sqois2
*tri/twnos2 h)ma/laye ka/rxaros2 ku/wn
*)/empnous2 de\ daitro\s2 h)pa/tw, floidou/menos2
*tensqw=| le/bhtos2 a)flo/gois2 e)p' e)xa/rais2.
*smh/riggas2 e)sa/laze kwdei/as2 pe/dw|.
Trivesperi Leonis. quem aliquando maxillis
Tritonis deglitivit aspere dentatis eanis:
Vivus autem dissector intestnorum ambustus,
Cavo lebetis in for is ignis expertibus
Capillos destillavit capit is solo.

Quem in locum sic Isaacius Tzetzes: *trie/speron to\n *)/hrakli/a le/gw kalei=n, to\n *luko/frona, dia\ to\ e)n tw=| kh/tei trei=s2 h(me/ras2 ponh=sai, a(\s2 e(spe/ras2 kalei= dia\ to\ a)fw/tiston kai\ skoteinh\n ei)=nai th\n gaste/ra tou= qhri/ou, Trinoctium aio Herculem vocari a Lycophrone, quia in ceto tres transegeris dies: quas vesper as sive noctes appellat, quia lueis expers et tenebricosus fovet ceti venter. Plenius B. Cyrillus in Ionam c. 2. *(hrakle/a fasi\ to\n *)alkmh/nhs2 kai\, *dio\s2 kataposqh=nai u(po\ kh/tous2 e)kdosqh=nai de\ pa/lin e)k th=s2 e)kfu/tou qermo/thtos2, eu)ilwme/nhs2 au)tw=| th=s2 kefalh=s2 kai\ mo/nhs2 trixo\s2 peponsqo/ti th\n a)po/fasin me/mnhtai de\ th\s2 i(s2ori/as2 *luko/frwn. Herculem aiunt Alemenae et Iovis filium deglutitum quidem a ceto, redditum tamen, ab insito ceti calore, capite solum depilate. Meminit vero Historiae Lycophron. Theophylactus quoque in eundem Ionae locum: Devoratur ergo a ceto lonas, tresque dies ac totidem noctes in eo permanet vates: quae res omnem excedere sidem audentibus videtur; maxime iis, qui ex Graecorum Scholis sapienteque doctrina, ad hanc Historiam, accedunt. Quos equidem non satis demirari possum, qui sit, quod haec non intelligunt, cum suis ipsorum alis capiantur. Apud ipsos enim nonnihil tale de Herrcule narratur: nempe quod et ipse, a balaena devoratus incolumis remanserit: nisi quod tantummodo depilatus redierit; idque ob ingenitum et internum belluae calorem. Aut igitur nostra suscipiant, aut sua reiciant. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Idolol. Aliter V. Flace. Argon.

IONA [2] Pater Ioseph, patris Iudae, partis Simeon. Luc. c. 3. v. 30. Pater item Petri Apostoli Ioh. c. 31. v. 15.

IONA [3] IHONA mel Rona, Ins. S. Columbani, Cholmkill, in Scotia. Vide Ins. S. Columbani.

IONADAB fil. Sammaa fratris David. 2. Sam. c. 13. v. 3. Fil. item Rechab, abstinentiae leges posteris praescripsit, Ier. c. 35. v. 8. Amicus Iehu. 2. Reg. c. 10. v. 15. Ioseph. Antiqq. l. 9. c. 6.

IONAS [1] Praesul Aurelian. Sec. 9. sub Eugen. II. et Greg. III. Lud. Pio et Car. Calvo imperantibus. Scripsit contra Claudium Ep. Taur. proimaginum cultu. Item, de institutione Lud. Pii filii. Pipini Aquitaniae Regis Porro Ethicam Christianam, quam Iosephus Megus edidit. Obiit A. C. 842. Lupus Ferrier. Ep. 21. 27. et 28. Hicmarus Rem. c. 36. x. contrae Godescale. Moret. Dict. Hist.

IONAS [2] Abbas Bobiensis, Italus, aliquot SS. vitas scripsit. Vixit adhus sub Clothario III. A. C. 662. Beda Hist. Angl. l. 5. c. 17. Sigeb. c. 61. Trithem. de Script. Voss. de Hist. Lat. Item alius, Monachus, S. Wilfrani Archiep. Coenom. vitam condidit.

IONAS [3] Schlichtingius a Bukoviec nobilis Polonus, Socinianus. Scripsit Comm. in Euangelium Ioh. et ad Hebraeos: Paraphrasin in initum eiusdem Euangelii. Comm. in et ad Romanos, in et ad Corinthios. Item. Galat. Ephes. Colos. Philipp. 2. Thess. 2. Timoth. Titum, Philemonem, 2. S. Petri. 3. S. Iohannis: Fragmentum in Iudae, etc. Quae omnia simul prodierunt [orig: prodiêrunt] Tomo primo et secundo Bibliothecae Unitariorum, i. e. inter opera Socini, Crellii, Schlichtigii et Volzogenii, totius Nov. Test. explicationem continentia, variis volum. Fol. Obiit A. C. 1661. Aet. 69.

IONATHAN [1] fil. Gerson, filii Mosis, Iud. c. 18. v. 30. Nomen scribae cuiusdam, Ier. 37. v. 15. 1. Par. c. 10. v. 2. Fil. Saulis Regis, amicus Davidis, Heros fortissimus, 1. Sam. c. 13. v. 2. c. 14. v. 1. et c. 21. v. 7. Ioseph. Antiqq. Iud. l. 7. A. M. 2960. et 2979. Fil. Abiathar Sacerdotis. 2. Sam. c. 15. v. 27. et c. 17. v. 17. Fil. Iada. 1. Reg. c. 1. v. 42. 1. Par. 2. v. 32. Fil. Sage. Idem c. 11. v. et. Fil. Asahel. Nehem. c. 12. v. 11. Fil. Carec. Ierem. c. 40. v. 8.

R. IONATHAN et R. Eliezer s. Chasmae, eximii Arithmetici Astrologi, quos referunt novisse supputare, quod guttae essens in mari. Vixerunt [orig: Vixêrunt] tempore R. Akibae quem vide.

IONATHAN [2] F. Uziel. discipulorum Hillelis praestantissimus, Chaldaeus Prophetarum paraphrastes: de cuius aetate atque eruditione prodigiosa referunt Thalmudici muqopla/sai, inter alia et hoc, quod, ipso Legem explicante, omnes aves super illum volantes confestim mortuae deciderint. Vide Vorstium Observ. ad Chronologiam R. Dav. Ganz, p. 280. et 281. ubi hallcuinatione se eius varias Lectori exhibet, Hieronymi eum aetate recentiorem facit Ribera in Obadiam c. 1. ad v. 20. m. 110.

IONATHAS [1] fratre Iuda [orig: Iudâ] machabaeo interfecto, Dux populi constituitur. A. M. 3808. A. N. C. 154. Hic statim Bacchidem, cum quo pugnans occubuerat Iudas, ad Iordanem vicit. Tertio posthaec Anno, collecto ingenti exercitu, iterum in Iudaeam venit Bacchides, Ionatham cum Simone fratre obsedit, sed tandem commissa [orig: commissâ] pugna [orig: pugnâ] fusus est Bachides ipse: qui rebus occisis, coactusque pacem amplecti, iuravit se numquam in Ionatham quicquam moliturum. Hinc Epiphanes, Antiochi fil. audiens lonathae famam, amieitiae foedera cum eo fancivit. Porro Demetrii prae fectum Apollonium Ionathas bello fundit ac fugat, multasque urbes capit: octo hostium milia occidit: Templum Dagon, quod erat in Azoto, una cum urbe incendit. Posthaec adversus alienigenas, qui Iudaeam vastabanut, movit, atque eos tota Iudaea expulit, et cum Romanis ac Spartiatis amicitiae foedera renovavit. Tandem Tryphon fimulata [orig: fimulatâ] amicitia [orig: amicitiâ] eum circumventum cum suis interfecit. Vide l. i. Macch. c. 9. 10. 11. et 12. rexit An. 18. Torniel. ab A. M. 3894. usque ad A. M. 3912. Ioseph. Antiqq. l. 13.

IONATHAS [2] fil. Iaiodae II> sub Persarum regno. Ei Iaddus successit, qui Alex. Mag. Hierosolymam venienti, obviam processit.

IONE [2] civ. Palaestineae, quae et Gaza. Item Antiochia sic dicta. Steph.

IONES olim plerique, imo omnes Graeci. Aristophanis acarnan. Scheliast. pa/ntas2 tou\s2 *(/ellhnas2 *)ia/onas2 oi( ba/rbaroi e)ka/loun, omnes Graecos barbari lonas appellabant. Usus tamen sic voluit, ut illi potissimum Hebraeis dicerentur Iavan vel Iones, quie Thracia habitarunt [orig: habitârunt] usque ad Isthmum: hinc est, quod Alex. Mag. Danitel appelat c. 8. v. 21. Regem Iavan. Idem docet columa a Theseo olim in ipso Isthmo ercta, cum Inscr. qua [orig: quâ] Megaram specabat, ta\ d' ou)xi\ *pelupo/nnhsos2, a)ll' *)iwni/a, Hac non sunt Peloponnesus, send Ionia: et qua [orig: quâ] parte Peloponnesum, ta\ d' e)/sti *pelopo/nnhsos2, ou)k *)iwni/a, Haec sunt Peloponnesus, non Ionia, apud Plutarch. in thes. et Strabo 1. 7. p.317. l. 8. P. 332. quae cum stetisset per Annos ciriciter 150. usque ad Codrum Regem Peloponnesii, audita [orig: auditâ], huius morte, digredients finibus Atticis, illam, Megara [orig: Megarâ] condita [orig: conditâ], aboleverunt [orig: abolevêrunt], et incolas Megarenfinsagri (cuius occupati occasione Theseus stelen posuerat) ex Ionibus Fecerunt [orig: Fecêrunt] Dorienses, Paus. l. 1. Communiter Vero apud Scriptores Graecos sic dicuntur Athenien ses et Coloni eorum, maxime pestquam Achivi, ab Heraclidis Argis et lacedaemone eiecti, ex Aegialio

Iones, XII. eorum urbibus occupatis, pepulerunt [orig: pepulêrunt], qui ab Atheniensibus in domicilii consortium recepti sunt: magna pars Ionicae migration is postea futuri de qua mox. Nec enim ex solis Atheniensibus tem numerosa colonia duci potuit, quae XII. urbes in Asia, atqueinter has, urbes maximas, Ephesum, Phocaeam, Miletum, conderet; sed et ex Pyliis et Thebanis, imo undecumque coloniam hanc fuisse collectam, ex Herod. diseimus, qui Asiaticos Ionas *te/ssaras2 glw/sshs2 xarakth=ras2, quatuor ltnguae characteres habuisse scribit, et Strab. qui Miletum, Colophonem et Prienen a Pyliis aut Thebanis conditam faretur. Vide Sam. Bochart. Geogr. Sacr. l. 3. c. 3. qui sub Psammeticho Aegypti Rege Kares et Iones circiter 30. m. in Aegyptum appulisse, hisque circa bubastin ac Pelufium loca habitanda, et pueros Aegyptios Graeca [orig: Graecâ] lingu âimbuendos a Rege esse commissos. ex Herod. Euterpe, in super adnotat, Ibid. l. 1. c. 15. Vide et Ion.

JONIA Asiae min. regio, separatur ab Aeolide Hermo fluv. rigaturque fluviis Caistro et Maeandro, et per oram litor, extenditur, cum caeli bonitate, tum situs [orig: sitûs] commodiate [correction of the transcriber; in the print cummodiate] nulli regionum posthabenda. Herod. l. 1. et seqq. Hinc dives Ovid. dicitur Fast. l. 6. v. 176.

Sarchion hodie, teste Leunclav. Quiscum vel Quiseon Turcis dicitur. Eius urbes praec.fuere [orig: fuêre] Ephesus. urbs olim clarissima, Miletus, Smyrna, nunc praecipua et sedes Praefecti, Colophon. Erythrae, Leuca, Lebedus, Clazomene, Hippi et Herackea. Nunc vulgo Sarchan dicitur, sub Turcis est. Baudr. Mart. l. 13. in Xenys Eipgr. 61. cuius Epigraphe Attagenae

Non Afrae avis descendat in ventrem meum,
Non attagen Ionicus
Iucundior, quam etc.

Unde Hier. ad Salvinam: Procul sunt a conviviis tuis Phasidis aves crassi turtures, attagen Ionicus. Ionia Prop. l. 1. Eleg. 6. v. 31. mollia dicitur. Vide Proverbium *ge/lws2 *)iwniko\s2, et Athen. l. 12. Unde *)iwnikw=s2 au)ti\ tou= a)brw=s2 i. e. molliter. Plaut. in Sticbo. Act. 5. Sc. 7. v. 1.

Et Plato l. 3. de Rep. Ionicam harmoniam, ut nimis mollem, expellit sua [orig: suâ] civitate. Plin. l. 29. c. 5. Nic. Lloyd. Ceterum Iones bellis celebresolim erant contra Persas, aliosque vicinos, et Colonias plurimas mas deduxerunt [orig: deduxêrunt]. Migratio Ionica, Duce Neleo, Codri ultimi Athenarum Regis fil. coepta, celebris olim Epocha fult: cuius mentio in Marmore Arundel. Contigitautem illa 50. Annis post Heraclidarum Reditum, iuxta Eratosthenem: iuxta Marsham. Anno 77. a capta Troia; Anno 57. ab Herraclidarum Reditu. vide illum Canone Chron. Sec. XIII. Quaenam vero tum Coloniae fuerint deductae, dicemus infra in voce Panionium. Sed et ante adventum Ionum a Graecis hominibus urbium Ionicarum nonnullae habitatae fuerunt [orig: fuêrunt]: Colophon, a Cretensibus, Duce Rhacio, Caribus pulsis occupata primum est; Huius fil. Mopsus Caras tota [orig: totâ] regione pepulit; Teon coloniam deduxere [orig: deduxêre] Orchomenii Minyae, Duce Athamante; Erythrai originessuas quoquee Creta deducebant et a Pamphyliis, qui genere Geaeci fuere [orig: fuêre]. Cnopus insuper Codri fil. Ionas e)peish/gagein toi=s2 *)eruqrai)ois2 sunoi/kous2, cum Erythrais habitare fecit. Paus. l. 7. Ab Iavan, Iepeti fil. forte oriundi, congnominatique: Strabo, Plin. Paus. Diog. Laert. Ortel. Leunckav. etc. Vide supra Ion, Xuthi fil. Addo saltem, quod Ionia una fuit ex regionibus, quae Asiam Proconsularem sub Romanis, et Thracensium provinciam, sub Impp. pasterioris aevi constituebant, Salmas. ad Solin. p. 805. habuitque XII. urbes, quae, de rebus gravioris momenti deliberaturae, in loco Panionium inde dicto, prope Miletum, convenire solebant. quibus addita Smyrna. Iac. Spon. Itin. Part. I. p. 373.

Ephesus, nunc. Aiasalouk. Miletus, iam Palatscha. Myuns, eversa. Lebedos, itidem destructa. Teos, hodie Segesi. Colophon, destructa. Prine, itidem eversa. Phocaea, iam Palaeia foia. Erythrae, nunc vicus Gesme. Clazomine, iam vicus Vourla s. Kelisman. Chios, Samos et Smyrna, hodieque nomina sua retinentes.

IONICA Secta prima ex tribus antiquissimis Philosophrum sectis, quarum reliquae erant Italica et Eleatica. Coepit autem a Thalete Milesio, cuius patria praecipua Ioniae fuit civitas. Volui autem Thales, originem rerum esse aquam, fortasse ab Aegyptiis, qui a Iodaeis, edocitus: ex Mosis verbis, Gen c. 1. Spiritus ferebatur super aquas. Item, producant aquae reptile, successit Thaleti Anaximander Milesius, qui non unum, sed insinita asserens principia, mundos stat vir infinitos: Deos nativos, logoque intervallo orientes ac occidentes. Hunc excepit Anaximenes idem Milesius,

qui teste Augustino, omnes rerum causas insinito aeri dedit, nec Deos negavit aut tacuit; non tamen ab ipsis aerem factum, sed ipsos ex aere ortos credtdit, Ei surrogatus Anaxagoras Clazomenius, primus ex Asia scholam transtulit Athenas, ubi Socartem et Euripidem docuit, uti et Periclem. Illi successit Archelaus Atheniensis, qui ettam ipse de particulis inter se dissimilibus, (nam haec a Praeceptore hauserat) qutbus sigula quaeque sierent, ita onmia constare putavit, ut thesse etiam mentem dicere, quae corpora dissimilia, i. e. illas particulas, coniungendo et dissipando ageret omnia, Augustin. de Civ. Det l. 8. c. 2. Hunc Socrates audivit, quimorali philosophia [orig: philosophiâ] introducta [orig: introductâ], de caelo ad terram philosophiam devotasse [orig: devotâsse] dicitur. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Philos. Sectis c. 5.

Thales Milesius. Anaximander Milesius. Anaximenes, eadem urbe oriundus. Anaxagoras Clazomenius. Archelaus Atheniensis. Vide quoque Georg. Horn. Hist. Philos. l. 3. c. 12. uti de alphabeto Ionum, Salmas. ubi supra p. 636.

JONICHUS vel JONITHUS fil. Noae, post diluvium: Astronomiae inventor, praeceptor Nimrodi. a Parte, cum quodam filiorum Iapheti, in terram Ethan missus, ibi Ionicam condidit. Si vera scribunt, ex Methodio martyre, Comestor, Hist. Schol. c. 37. Abulensis, quaest. 5. super Torniel. A. M. 1756. n. 1. et A. M. 1956. n. 1. Item, poeta et medicus Graecus, Sec. 4. secundum Eunapii sententiam.

JONIUM Mare dicitur non quod Ioniam alluit, sed quod inter Siciliam et Graeciam interfusum, Macedoniam, Epirum, Achaiam et Peloponnesum ad Occid. attingit; il mar Giovio Dionys. idem facit cum Hadriatico mari v. 92.

*kei=qen d' eu)runqei=sa titai/netai *)adri/+as2 a(/lmh
*pro\s2 bore/hn, a)=usqis2 de\ pro\s2 e(spe/rion muxo\n e(/rpei,
*(/hn te kai\ *)ioni/hn perinai/etai hu)da/zanto.

Ubi Schol. *)iste/on de\ o(/ti ou) mo/non *)io/nios2 ko/lpos2 kalei=tai, a)lla\ kai\ *)adri/as2 o( au)to\s2 le/getai, kai\ *)adri\as2, kai\ *)adrianh\ sqa/lassa. *(oi de\ a)kribe/s2eroi to\n *)io/nion me/ros2 tou= *)adriou= fasi/. Apud Thucyd. l. 1. legas: *)epi/damnos2 e)si\ po/lis2 e)n dezia=| e)sple/onti to\n *)io/nion ko/lpon. (Unde Lucan. Civ. Bell. l. 1. v. 103. et. l. 2. v. 624.

Idem l. 3. v. 3. l. 5. v. 614. et l. 6. v. 27. et 362. Ubi Palmerius, Hie locus, inquit aliquaxdo me torsie non bene intellegentem differentiam inter *)/ionion pe/lagos2 et *i)/onion ko/lpon, licet aliquando unum pro altero ponatur. Intelligit igitur Thucydides per Ionium sinum, id mare, quod aliis Hadriaticum dicitur, quod etiam saepe Ionium appellatur, et est pars Ionil magni. Ideo plures Ionium nomen ultra Acroceraunia Dlamatiam versus extendunt; licet alii Acroceraunia fecerint terminum Ionii maris et principum Hadrictici. Sic Theophrast. Apolloniam vocat th\n peri\ to\ *io)/nion, quae est ad Ionium, Hist. pl. l. 8. c. 6. quod repetit l. de Catisis plant. 3. c. 2. Sic et Conon apud Photium de eadem urbe: *kai\ potamo\s2 *)/awos2 dia\ me/shs2 au)th=s2 r(e/wn kai\ ou(=tos2 e)kba/llei ei)s2 to\ *io)/nion pe/lagos2. Sic App. Alex. Bell. Civ. l. 5. de divisione imperii inter Octavium et Antonium; *(/oron me\n ei)=nai sfisi\ *sko/dran po/lin th=s2 *)illu/ridos2 e)n me/sw| tou= *)iwni/ou muxou= ma/lista dokou=san ei)=nai. Ita Dio l. 40. de Octavio, qui bellum in Dalmatia gesserat (de quo Caes. Civil. Bell. l. tertio ) *(=ws2 ga/r pote to\n *io)/nion prose/pleuse, kai\ to\n *)antw/nion to\n *gai=on sune/laben, a)/llwn me\n tinw=n xwri/wn e)kra/thse, th\n de\ dh\ *sa/lwna ou)x ei)=le. Ubi Dalmatiam manifeste ad Ionium ponit. Ergo ut App. vocavit Hadriaticum mare Ionium recessum, sic thucydid. de eodem hadriatico dixit Ionium sinum: nam ko/lpos2, sinus, maris proprie est pars, quae inter terras se insinuat. At Ionium magnum (quod vocat Virg. Aen. l. 3. v. 211.) multum extendebatur Peloponnesum et Italiam, et plures comprehendebat sinus. ut Corinthiacum, et Hadriaticum. Ionum vero anguste sumptum Acrocerauniorum montium promontorio finiebatur. Haecille. Quod autem ad nominis rationem attinet, non satis convenit inter Scriptores. Didymus enim dictum existimat ab Ionio quodam Dyrrhachii fil. quem Hercules, cum imprudenter occidisset, in mare proiecit, ut memoriam eius propagaret. Solin. ab Iona, extrema Italiae regiuncul: Aeschyl. ac Lycophron ab errore lus [orig: lûs], Inachi filiae. Alii ab Ionum naufragol, nonnulli ab Ione quodam Hadriae patre, qui deinde mari Hadriatico nomen fecit. Nic. Lloyd. Plin. l. 3. c. 8. et l. 4. c. 11. Strabo l. 7. p. 316.

IONOPOLIS ex tabb. rec. Ginopoli, urbs Paphlagoniae medit. Episcopal. Sub Archiep. Gangrensi, inde in Bor. Distans, apud oram.

IONOSIA quibusdam opp. fuit Contestanorum in Hispnunc pag Villa Loysa, in ora Austr. regni Valentiae, 4. leuc. ab Alone in Eur. 6. a Gandia in Austr.

JONQUILLA floris species, demisso capitulo, colore est luteo, tennuis ut viola, in stellulam radiata utinareissus, celsitate tulipam adaequans, edora ut ocellus. Ocellum dico? imo nec ipsa rosa, net fles alius quivis, odore audeat cum hae certare flosculo -quem puellae Principes in delitiis habent, et ipae roginae in sinu ferunt etc. uti de illa, Franc. Pomey Descript div.

JOPAS Rex Afrorum, unus ex procis Didus [orig: Didûs], ut Punica testatur Hist. Virg, Aen. l. 1. v. 744.

--- Cithara [orig: Citharâ] crinitus Iopas
Personat aurata [orig: auratâ] ---

JOPE urbs Phoeniciae prope Iamniam. Steph. Ab Iope Aeoli filia. uxore Cephei sic dicta. Vocabatur et Ioppe. Ios. c. 19. v. 46. 2. Par. c. 2. v. 16. Esd. c. 3. v. 7. Ion. c. 1. v. 3. 1. Mach. c. 10. v. 2. et. c. 12. v. 57. Actor. c. 7. v. 38. 42. et 43. Sulp. Seu. hist. sacr. l. 1. c. 84. Italis Iasso. A Iather Noachi filio lconditore quidam appellatem volunt, vel a [gap: Hebrew word(s)] formosus fuit, Strabo l. 1. p. 43. et l. 16. p. 759. vocat tw=n lhstw=n lhsth/rion, latronum receptaculum, locumque adeo editum tradit, ut in de conspici posset Hierosolyma Iudaeorum metropolis, Andromedam hic [orig: hîc] balaenae expositam fabulantur Poeae. Nunc Iaffa, urbs Palaestinae, et tribus Dan Septentrionalior, Episcopal. sub Archiep. Caesariensi. cum portu in ora maris Mediterran. 35. mill. a Cae sarea in Austr. paulo minus ab Hierosolymis. 6. a Lydda in Occas. 46. ab Ascalone in Bor. In edito saxo, et sub urbe portus, in quem ligna et lapides e Libano mari indeque Hierosolymam terrestri itinere deferebantur, ad templi stuct uram. Plin. l. 5. c. 9. Baudr. Eius hodie nil exstat, nisi turris et diversorium, accipendis peregrinis. Ferr. Una ex antiquissimis urbibus totius mundi, iamque ante diluvium quibusdam condita videtur Ioppe. Hic Ionas divino monito inobsequens navem conscendit, Thraciam peitutrus. Vastata aliquoties a Iuda Maccabaeo, dein a Tito quoque expugnata est. Refecta ab Arabibus, qui inde a Godofredo Bullionaeo pulsi: quo tempore Episcopal. fuit, ut modo dictum. A Saladino postmodum de structa, sed reparata a Richardo Angliae Rege. Iterum capta est a Lud. IX. Gall. Rege Sed recidit in Barbarorum manus, qui eam plane everterunt [orig: evertêrunt]. Vide Ioseph. de Bello Iud. Gul. Tyr. Iac. Vitriacensem. Itinerariorum scriptores, etc. Est et Iope Thessaliae. Quaerant autem eruditi, quae nam sit Iope illa apud Propert. l. 2. Eleg. 28. v. 51.

Nic. Lloyd. Addo de Ioppe Phoenicia. Cephei, partis Andromedae, regnique Phoeniciae sedem olim fuisse, volunt nonnulli. Ibidem Derceto culta. Quam in rem vide Salmas. ad Solin. p. 569. 574. et 1227. et supra, in voce Derceto.

IOPHON Sophoclis ex Nicostrata fil. qui credebatur Patris tragoeias, tamquam suas, populo exhibere. Introduxit Sophocles Iophontem invidentem sibi et apud fratres accusantem patrem, tamquam senio delirantem: fratres vero illum obiurgantes. Vide Scholia in Aristoph. Ranas Act. 1. Sc. 2. Suid. Item poeta Gnossius, qui Oracula Sacerdotum suorum heroico carmine expressit, Paus. in Attic. IOPILIA Villa Ortel. Iupile, pagus agri leodiensis, ad Mosam fluv. non procula Leodio Mosa interfluente. Erat villa olim publica, e regione Harisatllii, Hic [orig: Hîc] Pippinus Rex A. C. 714. in morbum incidit, et cum utcumque convaluisset, mox tamen Obiisse creditur. Hadr. Vales. Not. Gall.

JOPPA caligae species, Hungaris olim in usu, Clericis interdicta, in Decreto Calomanni Regis l. 1.

IORA nomen viri. Esdr. c. 2. v. 18. temporaneus, aut estendens, sive proieciens, aut Syriace lebes.

IORAM [1] Rex Iehudae, fil. Iosaphat, patri successit, 1. Reg. c. 22. v. 51. 1. Par. c. 3. v. 11. Hic comnes fratres suos occidit, et quosdam de primoribus Iuda. Athaliam (Gotholiam vocat Ioseph.) uxorem duxit filiam Amri, quae illum ad cultum idolorum abduxit. Suscitavit ergo Deus Philisthinos et Arabes, qui terram Iuda vastarunt [orig: vastârunt], domum Ioram diripuerunt [orig: diripuêrunt], filiosque eius occiderunt [orig: occidêrunt], praeter Ioachazum min. natu. Regnavit Ioram 3. Annos, una cum patre, et 4. post patrem. Succe ssit fil. eius Ochosia. Obiit A. M. 3150. Vide z. Reg. c. 1. v. 17. c. 3. v. 1. c. 8. v. 25. c. 9. v. 15. et c. 12. v. 8. Matth. c. 1. v. 8. 2. Par. c. 21. v. 4. et c. 22. v. 1. Ioseph. antiqq. l. 9. c. 2. et 3. Sulp. Seu. Hist. Sacr. l. 1. c. 80. De literis ad ipsum, Eliae Prophetae, iam in caelum rapti A. M. 3139. quibus suo tempore monen. dus erat.

IORAM [2] frater Ochosiae, et fil. Achab. Rex Israelis, successit Ochosiae fratri suo in regno Israel, regnavitque in Samaria 12. Annis: cum tota fam. Achabi excisus. Huius temporibus Rex Syiae Ben-Adab obsedit Samariam, ubi fames magna in valuit, adeo ut venundaretur caput asini octoginta arbenteis. Vid. 2. Reg. 8. v. 25. Item Ioseph. Antiqq. l. 9. c. 4. Huic successit Iehu Obiit A. M. 3151. Vide eund. Antiqq. l. 9. Torniel. et Salian. Ann. Sacr.

IORAM [3] Lat. excelsus, vel proiectus. Fil. Thou Regis. 2. Sam. 8. v. 10. Nomen Sacerdotis. 1. Par. c. 17. v. 7.

IORDANES [2] apud Constantinum de Thematibus l. 1. ubi inscriptionem hanc. ex clupeis anaglyphis, quae in vestiario Principis servabantur, exhibet, *)iorda/nou strathla/tou th=s2 a)natolh=s2, kai\ tw=n e)sqnw=n, tw=n u(po\ th\n mikra\n *)asi/an: Magister Militum per Orien tem fuit tempore Arcadii, de quo vide Salmas. d. l. p. 804.