Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Kudack, s. Kudak oppid. Poloniae in Ucrania et in Palatinatu Kioviensi, in dextra Borystheais ora, infra Samarae fluv. confluentes, munitum a Polonis A. C. 1637. ad coercendos Cosaccos; ne in mare Euxinum irrumperent. Nunc ab his occupatum ab A. C. 1648.
Cosmograph. de illa scribit: Quamquam continentissime cum ea vixerit Imp. seminator tamen zizaniae iniecit illi scrupulum Zelotyptae, cum ei suggereretur, quod ipsa militem quendam amicius esset intuita, quam par esset. Quod ubi illa rescrvib, iussit secreto sex igniri vomeres, cosque in Imp. aliud agentis, afferri conspctum. Miratus ille quid ageretur, vidit inde carissimam coniugem nudis pedi bus conscendere ferrum ignitum intrepidam. Vides, inquit illa, o Imp. illaesam a ferro, illaesam ab omni immunditia. Ille autem in se conversus coepit cogitare, quid esset suspicatus, qui mox procidens ad uxoris genua provolvitur. Illa procumbentem amicissime levat, et ex illa die omnis sinistra cessavit suspicio. Cohabitantes itaque in pudicitia virginiali ad finem vitae usque perseverarunt; und sepulti in Cathedrali, quam construxerant, Eccl. apud
Regnum decan, Amdenager, Braganadar, quartum (sine nomine, cuius primus Rex, nomine Verido, natione Hungarus, Obiit A. C. 1510.) Regnum porro Vizapor et Goae; inter quae praecipuum hodie est Dekan. Georg. Horn. Orb. Imp. p. 445.
Parte Ann. Suevic. 1. l. 3. c. 5. Stumpsius Chron. l. 5. c. 30. G. de Rov. l. 1. Vide et Tobiam Pfanner. de praecipuis German. Principum Gentibus, c. 1. ubi de Gentis Austriacae titulis, nec non in Continuatione, in voce Kiburgium.
Kiburgum.
in Sarm. Europ. Kygressi Tartari catervatim in campis degunt, habentque ritum gentilem huiusmodi Sacrisicus ipsorum, quo tempore rem divinam peragit, tunc sanguinem, lac et fimum iumentorum, terramque sumit, commixtioneque infimul facta in vas quodammodo infundit et unae cum hoc arborem ascendit, ad populumque circumstantem contionatur: Contioneque peracta, in stultam plebeculam, praedictam commixtionem spargit: populus vero in terram pronus provolvitur, adspersiunculamque hanc pro DEO
Miraculorum S. Berlendis Virg. c. 2. n. 11. Omnibus Clericis Hymnum concinentibus --- Laicis vero Kyrieles celebrantibus: nomen est in Eccl. Rom. litaniarum publicarum, in quibus can. 3. statuere, ut in Gallicanis quoque Ecclesiis ad Matutinum, ad Missas et ad Vesperam, similiter id fieret, C. du Fresne in Gloss. In Eccl. Latinam introductum esse hunc ritum a S. Silvestro; renovatum postea a Greg. Mag. ait Dom. Macer in Hierol. qui in Anglicana Eccl. circa A. C. 1000. eundem incepisse, Dunstano Ep. Dorobernensi s. Cantuar. addit Ibid. Et quidem Romae in processionibus, centies Kyrie eleison, centies Christe eleison et iterum centies Kyrie eleison, cani consuevisse, docent Auctores laudati Floravant. Martinello in Roma Sacr. p. 157. In eadem Eccl. in Sabbatho Sancto et Sabbatho Pentecostes, ab his verbis Missam incipere, temporeque Paschali, loco verborum, Deus in adiutorium, dici Kyrieleison; porro ad Kyrieleison neuma cani, aliaque huc pertinentia, legas apud eosdem Macros Fratres sed et Melitenses, a Saracenorum iugo, per Rogerium Normannum liberatos, cum Soeri suo obviam procederent, gratulabundos Kurie eleison unum, sed multa, ominis de Ling. Lat. l. 4. fortasse multa Fortunae bona implorantes, utque hodie Christianorum multi, numerando ad tricesimum numerum pervenientes, solent pronuntiare verba haec, In nomine Domini, s. in Bonum, idque in detestationem 30. denariorum Iudae proditioris, ut retur Menodicus: Sic olim Christiani, ut Gentilium ritibus contra irent, in principio numerandi, Kyrie eleison adhibuisse leguntur, apud Balsamonem can. 62. Synod. VI. Trull. ubi inter alia ait: Et quod Agrestes frequentius dicant in unaquaque fere mensura Kyrie eleison etc. Vide quoque infra Synapta. Dissertat. Epicteti l. 2. c. 7. Deum invocantes, precamur eum, Domine miserere nostri. Nempe; quemadmodum non veretur Apostolus Paulus dicere, Athenienses, licet ignorantes, coluisse illud Numen, quod ipse annuntiaret: sic verisimile est, postquam Christiana doctrina Gentilibus innotuit, etiam qui nec dum reciperent Christum, maiori tamen de Orig. et progr. Idol. l. 1. c. 2.
Magni Primicerli nomen ac dignitatem obtinebat, appellatum postea esse, docet Nicephor. Gregor. Hist. l. 7. apud Macr. in voce Dapifer. Vide eund. in vode Donmus, ubi apud Graecos similiter Domnus vel Domna dicebant Latini, vocem integram Dominus Soli CHRISTO attribuentes, dici consuevisse, observat.
Cyzici nota est, ubi moneta percussa. C. du Fresne ubi supra.
Atlas, Mart. l. 6. Epigr. 77. cuius Epigraphe in Afrum. v. 7. corripitur, producitur autem apud Virg. Aen. l. 8. v. 140.
Idem Ibid. v. 236. et 141. In hanc saepe R. mutatur, unde ex Frater Fratellus: et Ovid. Fast. inquit: l. 5. v. 480.
Laudis index L. Scalig. est. Vide Robert. Titum l. 10. c. 14. Voss. in Aristarcho. In notis antiqq. significat, Lucius, Laelius, libertus, locus, lex, lector, quinquaginta etc. L. A. lex alia: L. An. quinquaginta annis. LD. laudandum. L. DD. D. locum Diis dicavist. L. DIV. locus divinus. L. M. D. C. Q. libens merito dicat consecratque etc. Fr. Gouldmann. in monetis Gallicis L. Coronatum Conspicitur, sub Lud. XII. Cudit enim is Denarios cum L. coronato, Gall. Deniers a l'L. couronne dictos, prtii 10. den. Turon. cum cruce anchorata, et Inscr. in aversa parte, quorum typum habes apud C. du Fresne ubi de Monetis Galliae Regum. Idem Grossos denarios fieri curavit, Gall. gros Deniers, prtii 2. sol. 6. den. cum cruce liliata, binis coronulis et binis L. inter crucis brachia, Inscr. SIT NOMEN DOMINI BENEDICTUM. In aversa parte, cum seuto 3. liliorum coronato, et binis L. ad latera, ac Inscr. LUDOVICUS FRANCORUM REX, apud eund. Ibid. De litera L. quae in nummis antiquis nonnumquam conspicitur, quamque pro Graeco annum, denotare, nonnulli volunt, vide Casaub. ad Suet. Aug. c. 87. Nec omittendum, quod in clypeis Laconum eandem literam insculptam, apud Vett. legimus. Quid in Agrimensoria ea notet dicemus infra lemmate in Rectum.
Laean vocat, sic dicta quod in excelso sira sit. Quam postquam Dioscuti Lapersa Las vicus est. l. 38. c. 31. Valhi hodie Nigro. Vide Meurs. in Miscell. Lacon p. 269.
in Quaest. Heb.) Phutensis regio appellata est, nomen habet.
Nearchus admodum vitiose.
Ptol.
Idem.
idem.
Laubach, Ital. Lubiana, multis est Emona vett. et 9. leuc. distat a Tergeste in Bor. urbs Norici Episcopal. facta a Paulo II. A. C. 1468. sub Archiep. Salisburgensi, inde 36. leuc. Carniolae regionis caput: 2. leuc. supra in Mer. Labacum parv. ad amnem cogn. olim Nauportus dictum, situm est.
Steph.
seqq. Apud Ioseph. Antiqq. l. 1. Torniel. Salian. etc. Est et locus in deserto, ubi Moses Deuteronomium praelegit filiis Israel. Deut. c. 1. v. 1.
Lebna Ios. c. 10. v. 29.
L. moriendum esse pro Filio Dei, p. 337. Nihil refert, -- an securi caput auferas, an ad palum me, an ad crucem alliges, igne torreas, an vivum humo condas, saxo praecipites, an in maria mergas, labandagine magnis viribus conatus uno vastissimo ictu longe a me meum caput excutias etc. Dom. Macro videtur fuisse genus balistae, quam adhuc Hispani Bandoge s. Bandoque appellant: Tillio Meld. Ep. ad l. c. forma instrumenti, quod vi ducebatur etc. At C. du Fresne existimat, legendum forte, an a pendigine, i. e. a reliquo corpore, pendigo enim, idem quod compago est: quod vocabulum bifariam pendiginem interpretatur Salmas. apud Arnob. l. 6. utinam liceret in simulacri alicuius medias penetrare pendigines etc. Sed Artis Veterin. l. 2. c. 44. Quod si iumento scapulae suerint dissolutae, diligenter inspicias, ne quam inter nervos et commissuras pendiginem faciat. Vide omnino praefatum C. du Fresne in Gloss. ut et Macros Fratres in Hierol.
Steph.
ibi.
In hoc vince, confirmatus, paulo post felici eventu conflixit. Erat autem hasta longa, cum ligno in apice transverso, supra quod corona, cum literis initialibus nominis Graeci IESU CHRISTI: ab hoc pendebat pretiosus pannus, cum Constantini et filiorum iconibus. In nummis quibusdam Principis huius paulo alia labaro forma est, cum verbis: Gloria exercitus, Virtus copiarum, Unio militum. Hinc
Nic. Lloyd. Et hoc quidem vexillum, in quo Constantinus, Christianus factus, Christi monogramma describi curavit, de quo vide infra; ceteris pretiosius et sanctius haberi. Imp. semper praecedere, a militibus adorari et in praeliis a fortissimis militibus ambiri et stipari praecepit, ut habent Auctor Vitae Constantini l. 2. c. 8. et Sozomen. l. 1. c. 4. quos quidem, Milites eos esse plerique autumant, quos Praepositos Laborum vocat Codex Theodos. Interim, non nuperum id et Constantini duntaxat aevo cognitum, sed iam olim signum militare fuit Romanorum pensile, ex panno aut serico confectum, fimbriis ac aliis ornamentis instructum et transversario antennae specie ligno affixum, a suprema conti parte pendens funiculis: quamvis nomenclatura non nisi apud Scriptores, qui aut Constantini aetate, aut postea Labarum s. contum, cum quadrato siparo fimbriato, tenet, cum hocce lemmate, VOT SUSC PRO SAL ET RED I.O.M. SACR. i. e. Vota suscepta pro salute et reditu Iovi optimo maximo sacrum. Cusi nempe ii, dum Aug. bella cum Germanis gerert; de quibus actum ab eo triumphum vel certe partam victoriam, indicat tertius eiusdem nummus, in quo scuta Germanica bina decussatim cum spiculis posita, medio inter utrumque stante Labaro. Cui similis pene prostat alter Domitiani, cum Inscr. DE GERM. Neque Labarum, tenens, cum verbis, CONSENSUS EXERCITUUM, qui cusus videtur, propter partas de Germanis victorias, de quibus etiam erecta, in alio eiusdem Imp. tropaea cernuntur, cum lemmate, GERM. CAPT: E quibus conficit C. du Fresne, Labarum non Romanorum proprim fuisse ab initio vexillum, sed a gentibus domitis, Germanis, Dacis, Sarmatis, Pannonibus, Armenis. acceptum, in victoriarum de illis obtentatum memoriam, eos vexillis suis illud adscripsisse; cum ex nummorum inspectione, devictas provincias, armis maxime, quorum apud illas usus erat, denotari palam sit. Adeo que, cum barbaricum hoc vexillum fuerit, frustra de nomenclatura eius Labari vero hastile draconem premit. cum Inscr. SPES PUBLICA; infra, CONS. At, quod Vett. e Latinis perinde, ac Byzantinis Scriptoribus Labarum vocabant, posteriores Ferulam dixere: quamvis postmodum non eadem omnino utique fuit forma. Labarum quippe quadratum erat, ex panno aut serico confectum, monogrammate Christi insigne: Narthex vero ferulae solidae speciem praetulit, quae paulo longior, quam latior, fuit: uti apparet ex Bulla plumbea Balduini II. Imp. CPol. Vide infra in voce Narthex et plura hanc in rem apud C. du Fresne Dissert. de numismatibus Inf. aevi n. 20. Caerum Labarum esse quod in aureis numismatis, Lusitanis et Gallicis: it. in argenteis nummis uncialibus Onolebaciis Ducum Brandeburgicorum, adhuc videtur, aut certe aliquam eius resert similitudinem. Tale itidem, quod in semunciali argemeo Frid. III. Saxon. Elect, cum post Maximiliani Regis mortem vicem Imperii teneret, asserit Georg. Fabricius Comm. in Poetas Christ. Sed et Labarum pro hasta usurpavit Anselmus in Actis S. Guigneri et Soc. n. 4. et vexillis Rom. Eccl. in quorum processionibus usus est, Labari nomen, quod forte Labari Romani figuram repraesentarent, tribuit Ekkehardus Iun. de Casibus Galli c. 3. Meminit quoque Labari veteris Althelmus de laude Virg. c. 4. ubi ab hostibus devictis ea accepta innuit, apud eund. C. du Fresne in Gloss.
Idem, quomodo gestari consueverit hoc vexillum, indigitat c. 10.
Plura vide apud Cl. Suicer. Thes. Eccl. in hac voce, ubi eius originem ex Graeco Labaro pluribus agentes. Praepositi nomen habuisse, qui vexillo huic praeesset infra dicemus.
Lambrus Plin. l. 3. c. 16. et 19.
Ptol.
Plutarch.
Ludovica.
Cypselum vocant Graeci, occultavit. Vide latius hanc Historiam apud Herod. l. 5. c. 92. Ob Servatum vero parentem, Cypseli posteri arcam s. mensuram hanc in Olympia Politic. l. 5. c. ult. Vide hic passim.
Labdacides dictus est. Stat. l. 6. Etiam Labdacidae Thebani dicuntur a Labdaco.
Hexapylon Liv. l. 25. c. 24. et Plutarch.
Lago di Scutari hodie dicitur. s. Lac de Penta, Baudr. lacus Albaniae in mediterr. Circuitus 60. mill. pass. circiter Pop. Labeatae Plin. l. 3. c. 22. et Liv. l. 42. c. 19. quorum urbs Scodra.
in Roberto Rege. Qui non obliviosus factus, ornamentum, quod erat in sex unciis auri, dependens a genibus, et quod nos lingua rustica Lablellos (mel.
Ciul. Bell. p. 669. nam fidtssimum servorumdextra apprehensa eumque circumastum more Romano libertate donavit, hocque ritu peracto gladium ad se occidendum tradidit.
Serm. l. 1. Sat. 3. v. 82.
Ubi Labeonem Antistium carpens, Augusto assentatur. Nam hic Labeo usque adeo fuit liber, et contumax, ut etiam Augusto saepe restiterit. Nic. Lloyd. Scripsit quoque Comm. Iuris Pontificii, quae Festus quoque Pomp. citat, fuitque veterum Iureconsultorum facile Princeps, ut apparet ex Pomp. in l. 2. ff. de orig. Iuris. Petron. Edit Gonsali. de Salas. p. 83. Edit Bosch. c. 97.
Sicut autem pater eius bello Philippensi pro libertate fortiter Occubuit, ita ipse in Aug. c. 45. et Tac. Ann. l. 2. c. 85. Posteriorum, qui post mortem Labeonis editi, teste A. Gellio. Ad Edictum, libri Epistolarum, ac Responsorum. Proculus quoque et Aristo notas ad Labeonem libr. Iuris Pontif. et Augurii, Augustin. de Civ. Dei. l. 4. et. 8. l. de Diis antmalibus, Serv. in Aen. l. 15. de disciplinis Hetruscis, laudat Fulgentius, Libr. de Diis Penatibus, de Oraculo Apollinis Clarii, Fastorum l. Macrob. Sat. l. 1. Vide Labitti Iudicem antiquorum in Iurc interpp. uti etiam Antonii Augustim. De eo sic A. Gell. l. 13. c. 10. Labeo Antistius iuris quidem eivilis drsciplinam principali studio exercuit, et consuldentibus de iure publico responsitavit; ceterarum quoque bonarum artium non expers fuit: et in Grammaticam sese atque Dialecticam literasque antiquiores altioresque penetraverat, Latinarumque vocum origines rationesque percalluerat: eaque praecipue scientia ad enodandos plerosque iuris laqueos utenatur. Dicti autem sunt, Labeones et Labieni apud Rom. a labris et labiis, quemadmodum Chilones, apud Graecos nomen Sat. 1. v. 4. ut Festus Charis. et Velius Longus docent. Lucret. Labeons nominat labiosos, Iac. Oisel. IC. Notis in A. Gell. l. 1. c. 3.
Hist. l. 4. c. 18. Vide et Claudius.
Pomponius.
Declam. Laberium mimum Divus Iul. Iudis suis produxit, deinde Equestriordini reddidit: quem cum iussisset ire sessum, omnes equites ita se Serm. l. 1. Sat. x. v. 5.
Obiit Puteolis, Olymp. 184. Nic. Loyd. Potius Decius. Admodum fuit dicax, ita ut nemini, ne quidem ipsi Caesari in Mimis suis pepercerit; in quem ut et in Ciceronem scommata, exstant apud Macrob. Sat. l. 2. c.3. Et 6. Hinc est, quod Cic. in Ep. ad Trebatium, quae habetur l. 7. Ep. Fam. ait, Si non augeat rem suam apud Caesarem, satius esse, ut Romam revertatur, ne vacuus tediens rideatur a Laberio ac Valerio. Nihilominus illum tantopere amavit Caesar, ut eum in suorum ludorum fine annulo aureo et quingentis sestertiis donaverit, atque e vestigio e scena per orchestram in quartumdecimum ordinem ad spectandum transmiscrit, ut referunt Suet. et Macrob. in Sat. l. 2. c. 7. Ipse, ut erat asperae libertatis Eques, se in scenam a Caesare, ut ipse Mimos ageret, quos scriptitabat, produci his verbis questus est:
Scilicet, ait Praetor, qui in scenam prodierit, infamis est. In Mimis tandem victus est a P. Syro omnes provocante ac superance: Utriusque versus hac de re habentur apud Macrob. praefat. ut Laberii ita sonant:
Obiit decimo mense post C. Iulii Caes. interitum, Anno 2. Olymp. 184. Hier. in Chron.
Quintus, tribunus militum in exercitu Iulii Caes. ab essedariis in Britannia Interfectus. Caes. de Bell. Gall. l. 5. c. 5. Labicnus est apud Orosium et in 5. Cod. quam recte, non pronuciare audet Ciaccon.
suspectus Imperio, in ins. exulabsat, Spart. in Hadr. Vide quoque Plins. l. 10. Ep. 16.
Pennaflor, inter Legionem et Ovetum 11. leucis.
Kil-lair Camd. Cassil Nigro. Limerick Ferrar. Opp. fuit Eblanorum Baudr. in Hibern. Nunc quid sit, haud constat. Aliis enim est Kildaer, aliis Killair s. Kellean, in Media prov. ad amnem Bovindam.
Pun. Bell. l. 12. v. 534.
Idem l. 5. v. 566.
Sic vocat, quod hoc temporis eversum minimeque ut Olim florens. Strabo l. 5. Habiles ad aratra Labici. Virg. Aen. l. 7. v. 796.
Oppidani Labicani. Mart. l. 1, Epigr. 89. cuius Epigraphe ad Alcimum. v. 2.
Lander Valmontonem appellat, Cluv. vero Zagarollum opp. magis ad Bor. Baudr- Hinc via Lavicana,quae Strada di Valmontone. In Campania Rom. Lucae tamen Holsten. Lavicum fuit, ubi nunc la Colonna, castrum Campaniae in illo tractu, sub Tusculo.
Bell. Gall. l. 5. c. 13. describit, ubi nunc Lobiense monasterium, teste Leodio, pagus Belgii in Hannonia: Nunc Lobe, ad Sabim fluv, prope opp. Thuin, vix mill. pass. et in conf. dit. Leodiensis. Eius Abbas etiam Ep. olim fuit.
Bell. Gall. l. 6. c. 3. l. 7. c. 6. et XI. Hirt. Lucan. Civ. Vell. l. 5. v. 346.
Item alius, qui Brutum Cassiumque sectatus, auxilio ab Orode impetrato, Parthorum adversus Romanos Dux fuit, cum quibus urbes haud paucas occupavit; a Ventilio victus, a Demetrio Caesaris liberto, quem Anton. Cypro praefecerat, captus Strabo l. 12. p. 574. et l. 14. p. 660. Dion l. 148. De omnibus vide Voss. de Hist. Lat. l. 1. c. 23.
in Calig. c. 16. legi permissus, cum antea inter prohibitos esset: a rabie Rabienus, teste Contr. appellatus.
Lauvinen, Gall. Levantze, vel Valantze, a valle dicuntur nivium immensae moles, a summis Alpium iugis decidentes, Cum enim in his nives liquescent, levi de causa conglomeratae ex alto decidunt, quae ubi propter volvi magnitudinem simul subsistere nequeunt, hinc inde diffunduntur, ita, ut quidquid fuerit obvium, secum abripiant et ad imos montium pedes deferant, villas vicosque aliquando opprimentes, unico in hunc hostem remedio, ut muris aedes molibusque muniantur. Dan. Eremita in Deser: Alpium, Stumpf. l. 9. Simler. Comm. de Alp. Guleius de Rhaet. Sprecherus Pall. Rhaet. Hottingerus Meth. leg. Hist. Helv. p. 236. etc.
Nabannedus: et Herod. praef. l. 1. c. 74. 77. et 181.
Lavino.
Ant.
Labra.
Scissia.
Ptol.
de Gymnastica. Atque idem Galen. indicat l. 1. Exercitationes possunt superflua discutere et per meaeus evacuare. Imo Veget. auctore l. 2. c. 3. Rei militaris periti plus quolidiana armorum exercitia ad sanitatem militum putarunt prodesse, quam Medicos. Propterea et Socrates saepius, apud Diog. Lart. saltitabat; gnarus, uti aquae desides putrescunt, ita et corpora nostra corrumpi otio atque
Imo de ingenio sic Idem, Trist. l. 5. Eleg. 12. 12. v. 21.
Tantum attendatur, quando quis exerceat, et quantopere, et ut post se componere debeat. Quorum primum ab Hippocrate discimus Epid. l. 6. s. 4. aph. ult. Labores antecedant cibos. De altero cavendum illud, ne immoderata sint exercitia, quae humidum radicale exsicant, et ut Seneca scribit de Ira l. 3. c. 9. consumunt, quidquid in nobis nute placidumque est ac acria concitant. Tertium quod spectat, exercitio lassis videndum, ne aquis natent gelidis, uti Alex. Mag. apud Curt. l. 3. vel frigidam avidius hauriant, ut Pompeii exercitus, ad Cambysem amnem, apud Dion. l. 37. Cum autem plurima sint bona moderati Laboris, nullum tamen in Diis apud Gentiles meruit locum, ne ille quidem palaestricus. Sed palaestritae de Spectaec. c. 9. Hinc Pyth. Ode 2. et Isthm. Ode 1. antistr. 4. Imo Mercurio et Herculi, commune in stadio templum Arcad. etc. Sed ut Labor ille non esset in Diis, quo fit, ut morbum effugiamus, aut robusti simus, atque agiles; quos Gymnasticae fines facit Arist. pelit. l. 8. et Galen. Hygiein. l. 3. is tamen Labor qui suscipitur ad fugiendam famem egestaremque, relatus in Deos fuit; sed a poetis, nec nisi inter Numina infera: unde Maro collocat, ante Orci vestibulum; ubi et Famem et Egestatem, et ferreos Eumenidum sive Furiarum thalamos constituit. Contentionis fil. Noctis nepos dicitur Hesiodo, Theogon. v. 226.
Ubi, cuiusmodi Labor intelligatur, indicat; quod ei fratres tribuat Proelia, Caedes, Mendacium, Legum contemptum, Periurium: ad ceiusmodi saepe adigi homines videas egestate et aerumnabilis laboris Laboris tam exigua haberetur cura, Quies pro Dea habita est, ab ipsis Rom. cuius Fanum fuisse, in via Labicana, teste Liv. l. 4. c. 41. discimus: Cum haec agerentur, iam Consul via Lavicana ad Fanum Quietis erat. Quae via a porta Esquilina stadiis 120. h. c. 15. milliaribus ducebat Labicum, vet. opp. sed iam Strabonis aetate dirutum: ut legere est apud eum l. 5. p. 238. Sanctus tamen Augustin.
Cerre, quod Labarum Ambros. l. 6. Ep. 29. Prud. c. Symmach. l. 1. v. 489. Alii, id Laborum vocant, Sozomen. l. 1. c. 4. Vett. Glossae, apud Turneb. Advers. l. 15. c. 16. Acta II. Synodi Nicenae, Aldhelmus de Virginitate, Alii Vide C. du Fresne in Gloss. in vocibus Labarum et Labor. Speciatim Labor, caelatura Artificum in argento. Iuv. l. 3. Sal. 8. v. 103.
Mart. l. 4. Epigr. 39. v. 4. eius Epigraphe ad Charinum.
Idem, l. 8. Epigr. 51. initio cuius Epigraphe de Phiala Rufi.
Idem Apoph. l. 14. Epigr. 95. eius Epigraphe phiala aurea caelata.
Ubi Labor et manus et opus idem. Hinc argentum in opere, apud Trebellium, de argento facto: et Argentarii, qui argenti vasa caelabant vel alio opere fabricabant, proprie Laboriosi vocati. Vet. Interpres Iuv. ad illud, l. 3. Sat. 9. v. 145.
i. e. opifices, inquit, servi argentarii, laboriosi, anaglyfarii etc. Salmas. ad Lamprid. in Alex. Sev.