CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LAGUSA ins. maris Pamphylii. Item circa Cretam. Steph. Christiana Nigro. Strab. l. 10. p. 484. Plin. l. 5. c. 31. Athen. l. 1. p. 30.

LAGYRA urbs Tauricae Chersonesi. Ptol. Soldaia Nigro. Quid nunc sit, non constat. Baudr.

R. LAHINLAN . Euangelizavit de adventu Mossiae A. M. 260. Millenarii VI. iuxta Calculum R. Gantz, destruxitque ac demolitus est furnum destinatum tortulis, confidens sequente Anno in Terra S. se cocturum tortas. Sed et suis irrisui fuit.

LAHOLMIA . vulgo LAHOLM incolis Laa Holm, opp. Hallandiae, prope oram sinus [orig: sinûs] Codani, alias munirum. In ipso limire Scaniae cum castro et portu. 7. mill. ab Helmostadio in Austr. 6. mill. Germ. ab Helsingoburgo in Eur.

LAHORIA vulgo LAHOR, quae et Pengab, urbs ampla Indiae, caput regionis cogn. ad fluv. Raves, sub Mag. Mogole; et quandoque sedes eius; 180. mill. a Multano in Ort. totidem ab Attochio in Afr. 360. ab Agra in Bor. Splendida, cum palatio superbissimo. Crescit indies.

LAHRA oppid. Germ. cum tractu adiacente sub Baronibus olim Geroldec....it [reading uncertain: page damaged] : Quorum prosapia [orig: prosapiâ] in Iacobo non ita doduni Exstincta. Frid. March. Bada [orig: Badâ] -Durlacensis. nomine coniugis Annae Mariae. Baronis ultimi filiae; sibi vindicavit; possea quoque ex Geroldeccia hereditate, cum Cronbergiis Comitibus adhuc controversa [orig: controversâ], Cesaris sententia [orig: sententiâ] adiudicata [orig: adiudicatâ]. Quamquam iam Sup. Sec. in Badensium patrim onio eam fuisse, observare licent: vide Munster. c. 274 sub fin. laudat. Tob. Pfannero de praecip. Germ. Frincipp. gentib. c. 9. Haud pridem, irruptione Gallorum, gravia damna sensit.

LAIAS Arcadum Rex successit Cypselo, Aegypto apud Messenios regnante. Illum excepit Bucolion, quod vide.

LAICI vide supra, in voce Clerici. Item infra, Narthex, Navis. Sed et Laici, in Monasteriis dicuntur, qui vulgo Conversi, Oblati, Donati; de quibus vide Haeften. Disquisttion. Monasticar. l. 3. tract. 1. disquis. 8. et Menard. ad Concardiam Regular. p. 1028. laudatos C. du Fresne in Glass. ut et supra Fraternitas. Fratres conscripticii ac infra Redditi: ubi tamen hosce Conversis inferiores. videbimus ex eod. Ceterum Laicis, de Fide Catholica verba facere privatim velpublice, interdixisse Alex. IV. Pontif. c. 2. de Haer. in 6. Siegelius refert, apud Ioh. Calvin. :exsic. Iurid. plura videapud Cl. Soicer. in voce *lai+ko\s2. Ut de Laicorum libris, h. c. imaginibus sacris, uti hodieque a nonnullis hae vocantur, aliquid adspergam: inter alias simulacrorum excusationes etiam haec olim a Gentilium sapientioribus adhibebatur, scire se quidem, nullam esse in simulacris divinitatem, sed ea inventa, ut eorum contemplatione et adspectu imperirum vulgus in Officio contineretur, quasi Diis praesentibus. Sic Cic. de LL. l. 2. c. 11. Melius Gtaci atque nostri; qui ut augerent pietatem in Deos, easdem illos quas nos urbes, incolere volaerunt [orig: volaêrunt]. Affert enim haec opinio religionem utilem civitatibus, siquidem et illud bene [orig: benê] dictum est a Pythagora --- -- tum maxime et pietatem et religionem versari in animis cum vebus divinis operum daremus. Et quod Thales qui Sapientissimus in septem fuit homines existimare oportere, omnia, quae cernarentur Deorum esse plena; fore enim omnes castiores, veluti qui in sanis essent, maxime religiosis. Est enim quadam opinione species Deorum in ocuiis non solum in menribus. Et Porphyrius hinc diserte t\a a)ga/lmata plebeculae vocat bi/blous2, libros, apud Euseb. de Praepar. Euang. l. 3. *sofi/as2 *qeolo/gou nomh/mata deikno\s2, oi(=s2 kai\ to\n qeo\n, kai\ tou= *qeou= t\as2 duna/meis2 dia\ ei)ko/nwn sumfu/lwn ai)sqh/sei e(mh/neisan a)/ndres2, t\a a)fanh faneroi=s2 a)potupw/santes2 pla/smasi toi=s2 kaqa/per e(k bi/blwn tw=n a)galma/twn a)nale/gein t\a peri\ *qew=n memaqhko/si gra/mmata. *qaumasto/n de\ ou)den, zu/la kai\ li/qous2 h(gi=asqai ti\ zo/ana tou\s2 a)maqesta/tous2 kat\a dh kai\ tw=n gramma/twn oi( a)no/htoi li/qous2 me\n o(rw=si t\as2 stu/las2, zula de\ t\as2 deltous2, e)zufasme/nhn de pa/puron t\as2 bi/blous2. Vide Herald. de Arnobis ista l. 6. Sed propter indomitum atque imperitum vulgus.

LAIS meretrix nobilissima, quae quaestus [orig: quaestûs] gratia [orig: gratiâ] ex Sicilia, ubi nata fuit, Corint hum sese contulit. Ad hanc propter insignem pulchritudinem potentissimi quicumque ex omni Graecia conveniebant, nec quispiam admirtebatur, nisi qui dabat quod poposcerat. Und Proverbium, Horat. l. 1. Ep. 17. v. 36.

Strabo l. 12. p. 559. Mart. l. 3. Epigr, 11. cuius Epigraphe ad Quinctum. Tam care enim Lais suas locabat noctes, ut vel potentissimi pretiii magnitudine deterterentur. Inter quos etiam Demosthenes fuisse fertur, qui cum scortitam nobiliis sama [orig: samâ] accensus, aliquando Corinthum navigasset [orig: navigâsset], illaque noctis unius operam decem milibus drachmarum indicasset [orig: indicâsset], expavefactus pretii immensitate, Graece respondit:

*ou)k w)nou=mai muri/wn draxmw=n metame/leian.
Non emam decem milibus drachmarum paenitentiam.

Non ita complebant Ephyreae Laidos ades,
Ad cuius iacuit Graecia tota fores.

Thessalis sic adamaretur, ut eius vestibulum etiam vino aspergerent; Thessalae mulieres invidia [orig: invidiâ] motae, eam in Veneris templo, dum sacra fierent, quae viris nequaquam adire fas erat, confoderunt [orig: confodêrunt], propter quod tacinus Thessaliam pestis invasit, nec prius cessavit, quam Veneris a)nosi/as2 templum condidisient. Paus. in Corinthiac. *)/esti de kai\ a)/llo, e)n *qessali/a *lai/+dos2 fa/menon mnh=ma, parege/neto ga\r ei)s2 *qessali/an e)rasqei=sa l(ppostra/tou. Ubi Palmerius: Videtur, inquit, Paus. duas ignorasse [orig: ignorâsse] Laidas, matrem et filiam sive naturalem, sive adoptivam, ob pulchritudinem et meretricias artescelebratas. Nihil tamen est certius. Prima Lais e Sicilia advecta est septennis a Polichnio quodam militante sub Nicia, Chabria Archonte, teste Arissophanis Scholiaste ad Plut. ac cuidam Corinthio vendita, qui eam Corinthum, Uxori donum misit. Alii a Dionysio Tyranno, Philoxeno Poetae Dithyrambico, datam, cum eo Corinthum pervenisse asserunt. Hoc fuit Anno secundo Olympiadis 91. Anno igitur 4. Olym piadis 98. Dexitheo Archonte, quo Anno natus est Demosthenes, nata erat illa Lais Annos 37. At A. Gell. l. 1. c. 8. ex Sotione Peripatetico narrat, Demosthenem adiisse clam Laidem, et ab ea noctaem poposcisse; quae cum illum drachmas decem mille postulasser [orig: postulâsser], cum deterritum magnitud summae abiisse ac dixisse: Non emo drachmis decem mille potiam: Unde colligitur, Demosthenem a secunda Laide noctem poposcisse; nam prima illa Lais sexagenaria erat eo tempore, quae aeras non amplius est apta meretriciis artibus; et pretium tum immensum innuit Laidem illam fuisse in flore iuventae. Id etiam firmatur ex loco Paus. praedicto. ubi duo sepulchra Laidis duas fuisse arguit. Sed apertius ex Athen. l. 13. p. 570. et 587. ubiait, amicam Alcibiadis Damasandram, quam Plutarchus Timandram, Scholiastes Aristophanis Epimandram vocat, quae Hyccarensis erat mulier, fuisse matrem iunioris Laidis: *damasa/ndran th=s2 *laidos2 th=s2 newte/ras2 mhte/ra, quae verba supponunt alteram Laidem antiquiorem. Nic. Lloyd.

LAISH regionis quidem Asertribus [orig: Asertribûs], possessione autem Dan. Iud. c. 18. v. 27. Pater Phalticl. mariti Michol filiae Regis Saul. a. Sam. c. 3. v. 15.

LAIUS fil. Labdaci Regis Thebarum, pater Oedipi, qui Iocastam Creontis Thebani filiam uxorem duxit: quam cum concepisse audisset, defutura prole oraculum consuluit, cui responsum est, eum nascit uri manu periturum. Quo responso perterritus, puerum recens natum uni ex satellitibus necandum tradidit, qui cum neque herilis impietatis se ministrum praebere vellet, neque rursus domini mandata auderet negligere, viam mediam delegit, traiectisque vimine pueri pedibus ex arbore eum suspendit, futurum ratus ut inedia [orig: inediâ] moreretur. Verum eum Phorbas, Polyhi Corinthiorum Regis pastor, illac iter facerct, audito vagitu, eo accurrit, puerumque servavit, quem et Reginae, quae liberis carebat, magni muneris loco obtulit: a qua veluti puer caelitus missus, filii loco educatus, et a padibus ex vulnere tumentibus *oi)di/pous2 dictus est. Vide Oedipus.

LAJUS [1] Philosophus et telesth\s2, Antiochenses a peste liberavit, erecta [orig: erectâ] Charontis statua [orig: statuâ] tetelesme/nh. Tzetzes.

*loimou= th\n *)antio/xeian mega/lou kataxo/ntos2
*ee/sas2 e)n pe/tra| pro/swpon *xa/rwnos2, qei/s2 te po/lei,
*th\n no/son e)zwstra/kise makra/n *)antioxe\wn.
Peste Antiochiam immani vastante,
Sculpsit in petra faciem Charontis, et erexit in Urbe,
Sicque morbum in exilium pepulis longeab Antiochenis;

apud Salmas. ad Vopisc. in Aurel. de cuiusmodi statuis consecratis diximus supra.

LAJUS [2] apud Caesarium in Regula ad Monachos c. 26. Vostimenta alie colore non inducatis, nisi laia, lactina [orig: lactinâ] et nigra [orig: nigrâ] natura [orig: naturâ], in Regula S. Caesariae Virg. alibique, Dom. Macro. est color naturalis pili caprini; ex Graeco lai\+s2, i. e. caper, a cuius, inquit, candido pilo Monialium vestes texebantur, in Hiorol. Vide infra Nativa.

LALA [1] Pictrix nobilis, de qua sic Plin. l. 35. c. 11. Lala Cyzicena, perpetua virgo, Marci Varronis iuventa Romae et penicillopinxit, et cestro in ebore, imagines mulierum maxime, et Neapolitanum in grandi tabula: suam quoque imaginem ad speculum. Nec ullius velocior in pictura manus fuit: artis vero tantum, ut multum manipretio antecederet celeberrimas --- pictores Sopylon et Dionysium, quorum tabulae pinacothecas implent.

LALANDIA vulgo LALAND, Daniae Ins. in mari Balthico, prope Falstriam, ad Mcr. Sclandiae. Ibi urbs Nascovia, probe munita, cum aliquot opp. Vix 2. leuc. a Langelandia Ins. in Ort. Tenui freto, a Falstria separatur.

Gotholsni dicti fuere [orig: fuêre], nunc corrupte Catalauni, Tarapha teste. Baudr. Laletani, pop. fuere [orig: fuêre] Hisp. Tarr. inter Indigetes ad ort. et Cosetanosad Occ. ubi nunc magna pars Cataloniae, inter gerundam et Tarraconem versus oram maris Medit. Horum reg. Laletania, Mart. l. 1. Epigr. 50. c. 22. Inde Laletunum vinum a Plin. l. 14. c. 6. magis copia [orig: copiâ], quam bonitate commendatur. Mart. l. 7. Epigr. 52. v. 6. cuius Epigraphe in Umbrum.

LALLUS Deus fuisse videtur, quipraeesset neniis illis balbis, quas nutrices pueris occinunt, et pueros reddere cogunt. Nulla enim litera est, quam facilius sonant pueri, quam Lambda: quin etiam eius frequentia [orig: frequentiâ] som num inducebant. Aus. de filio Probi Ep. 16. v. 90.

LAMA Lusitaniae urbs, in Vettonibus. Ptol. Episcopal. sub Archiep. Bracarenfi; Nunc Lamegal, castrum Portugalliae, ad amnem cogn. vix 6. leuc. a conf. Regni Legionis in Occ. totidem a Guarda urbe in Arctos, 5. a Duriosluv. 10. a Lameca urbe, Ort. versus.

LAMACHUS fil. Xenophanis, homo turbulentus, bellique studiosus, cum Alcibiade ac Nicia, ab Atheniensibus in Siciliam missus. Vide Thucyd. l. 4. p. 303. l. 6. p. 415. 443. et 481. Plutarch. Alcib. et Nicia [orig: Niciâ] Iustin. l. 4. c. 4. l. 16. c. 3.

LAMAE apud Gervas. Tilleber. MS. de Otiu Imp. l. 3. c. 87. mulieres sunt (h. e. Daemones muliebri specie) quae noctu domos momentaneo discursu penetrant, dolia relent (forte relinunt) cofinos, catinos et ollas perscrutantur, et infantes a cunis extrahunt, luminaria accendunt, et nonnumquam dormientes affligunt: a quibus Lamias distinguit: c. seq. Vide C. du Fresne in Gloss.

LAMBALIUM vulgo LAMBATE, opp. Britanniae min. 5. leuc. a Fano S. Brioci in Ort. Rhedones versus. 4. tantum a mari Britannico in Austr. Baudr. Ubivett. Ambiliatae, de quibus Caesquos tamen Sanson in Abrincensi dioec, locat, et Ambibatios vocat. Pettinebat olim ad Clissonios, armentis abundans: Hic [orig: Hîc] et chartas pergamenae magno numero confiunt. Ioh. Matal. Metell.

LAMBATHUM opp. Angliae, ubi Conc. a Ioh. Pechame Archiep. Cantuar. habitum, A. C. 1280. Item A.C.1 406. a Thoma Burchetio Archiep. et Card. contra Rainaldum Peacodium Ep. Cestriensem, qui errorum accusatus et in Monasterium libris eius combustis, detrususest, vide Spond. A. C. 1486. n. 5. LAMBE ins. sinus [orig: sinûs] Arabici. Plin. l. 6. c. 29. circa Miosormum. Reges et Principes.

LAMBERTUS [1] Italiae Rex, fil. Guidonis Spoletani Duc. a Formoso coronatus A. C. 893. Cuius aemulus Berengarius, Foro-iulii Dux. excaecato Lud. fil. Bosonis, a Ioh. X. coronationem vicissim extorfit. Occisus A. C. 910. in venatione ab Hugone, Com. Mediolanensi. Luitpr. Hist. l. 1. Flodoard. Hist. Rom. l. 4. c. 2. Avus eius cogn. cum Alberto Tusciae Marchione, qui ambo Carolomanni partes tuebantur, Ioh. IX. in carcerem detrusit, A. C. 878. Luitpr. Aimon.

LAMBERTUS [2] I. cogn. Barbatus, fil. Raginerl III. COm. Hannoniae minor, Lovaniensem Comitatum; ex hereditate sobrini Ansfridi, qui dein Ep. Ultraiectinus, obtinuit; praelio ad Florinas adversus Godofredum Gibbosum com misso caesus A. C. 1015. Ei ex Gerberga, filia Car. Lotharingiae Duc. e stirpe Car. Mag. nati Henr. qui pro Ducatu Lotharingiae bellum gessit, etc.

LAMBERTUS [3] II. quam Henr. III. Imp. stantem ex partibus Balduini Flandri, Tornaci obsessum, cepit et Occidit, A. C. 1054. Pater is fuit, ex Oda Lotharingica, Henr. II. qui Balduini Haunonli, adversus [orig: adversûs] Rob. Frisium socius fuit: Eius ex Adela Thuringica, filii, Henr. se primus Brachbantiae patriae Com. dixit, et Godofredus cogn. Senior vel Barbatus, Ducatum Lotharingiae inf. iterum in familiam reduxit: quin et A. C. 1137. Marchionatum Antverpiae, quo A. C. 1126. a Waleramo Duce Limburgi fuerat spoliatus. Huic fil. fuit Godofr. II. pater Godofr. III. in cunis dicti: quo natus Henr. I. cogn. Probus, genuit Henr. II. cogn. Magnaminum, qui ab Innoc. IV. contra Frid. II. ad regnum Rom. vocatus, per fil. Henr. III. cogn. Mansuetum, Duces Brabantinos: et alterum Henr. cogn. Puerum, Landgravios Hassiae sevit, vide Phil. iac. Spener. Syll. Genenl. Hist. Viri Clari.

LAMBERTUS [4] sec. Voss. et Serrarium Aschaffenburgensis, secundum alios Schawenburgensis, Benedictinus. A. C. 1058. Hierosolyma [orig: Hierosolymâ] redux Historiam composuit a M. C. usquead A. C. 1077.

magni aestimatam: quam, licet non tanta cum laude, alius quidam Monachus continuavit, usque ad A. C. 1472. Trithem. de Vir. Ill. et in Chron. Lips. in not. ad Polit. l. 1. c. 9. Barthius, Advers. l. 49. c. 4. Scalig. de Emend. Temp. LAMBERTUS Leodiensis Monachus Cluniac scripsit vitam Heriberti, Archiep. Col. Epigrammata, etc. Voss. Alius, cogn. parvus, Benedictinus, vitas Epp. Leodiensium condidit, ab A. C. 988. usque ad A. C. 1194. Alius, libb. 2. de vita et miraculis S. Matthaei versibus edidit, etc. A. C.1 080. Trithem. in Cat. Voss. de Hist. Lat. l. 2.

LAMBERTUS [5] Beghius auctor Beguinarum. Petrus Coens, in dise. Hist. de Beguin. edir. A. C. 1629.

LAMBERTUS [6] Guinensis ep. Atrebatensis, a Paschalii II. missus, Phil. I. Gall. Regem ob illegitimas cum Bertrada nuptias absolvit. Obiit A. C. 1115.

LAMBERTUS [7] Hortensius Montfortius a Consulibus Delphensibus honorifice compellatus; ut Academiae Recturam susciperet, respondit: Angelum quaeritis, Homo sum, Valere. Vir eruditus, Sec. Paret.

LAMBERTUS [8] Lombardus Leodiensis, pictor excellens et celebris Architectus.

LAMBERTUS [9] de Serico, auctor supplementi vitarum Virorum Ill. quas Petrarcha orsus est.

LAMBERTUS [10] Waterlosius Canonicus Cameracensis, Epp. urbis huius vitas descripsit. Ab Odone, qui Manassi II. successit, A. C. 1105. usque ad A. C. 1160. quo floruit, etc.

LAMBESCA vulgo LAMBESC, opp. lepidum Prov. prope Duranium fluv. 4. leuc. ab Aquis Sextiis in Ort. Ammianum versus. 3. a Salone in Eur.

LAMBESE Africae urbs mediter. hodie Lambesca, in regno Constantin. quod Tunetano subest, Olim Episcopal. Hic [orig: Hîc] Conc. A. C. 240. contra Privatum Ep. haereseos criminumque attocium accusatum. Qui postea, in Synodo quadam Afric. se defensurus, cum reiectus esset, Carthagine Fortunatum, contra Cyprian. Ep. creavit. Cyprian. Ep. 30. 54 55. etc. edit. Rigalt.

LAMBRANI pop. Insubriae circa Lambrum fluv. Nic. Lloyd. Locus est, Suer. Iul. Caes. c. 9. ubi citerioris Hispaniae barbarum aliquem populum intelligi, cuius opibus abuteretur Piso, cui provincia illa obtigerat, suspicatur Casaubonus, qui in Viterbiensi, Ambianos, in aliis quibusdam Codd. Lubranos, scriptum adeo que locum corruptum esse, observat ad l.

LAMBRUS fluv. Gall. Cisalp. maxime perspicuus, quem Padus defert in mare Hadriaticum. Plin. l. 3. c. 16. et 19. hodie Lambro. Oritur ex monte apud lacum Larium et Comum, perque Eupilim lacum transiens Modoellam et Marinianum interluit, Padoque inter Ticinum et Placentiam excipitur.

LAMECA Portugalliae urbs Episcopal. ad Durium fluv. hodie Lamego dicta. Episcopal. sub Archiep. Bracarensi, 3. mill. a Durio fluv. Media inter Bracaram ad Caec. et Guardam in Afric. 12. leuc. a Portu Cale. Lama, Ptol. Eius mentionem facit 3. Conc. Carth.

LAMECH Methusaelis fil. natus A. M. 875. pater Noachi: ex Sethi fam. Gen. c. 4. v. 18. Ioseph. Antiqq. l. 1. Item abnepos Caini, qui Ada [orig: Adâ] et Sella [orig: Sellâ] ductis, bigamiam primus introduxit, et sic adulterium contra legem naturae, ac Dei decretum commisit. Fuit autem vir sagittarius, qui diu vivendo oculorum caliginem contraxit, et habens adolescentem, dum exercet venationem, ob usum tantum pellium (quia non erat usus carnium ante diluvium) dirigente iuvente sagittam, casu inter fruteta interemit Cain. Gen. c. 5. v. 25. Luc. c. 3. v. 36. Rivet. in Gen. Comestor in c. 4. Gen.

LAMELLUM quae et Mellaria ins. parva, vel potius scopulus exiguus, maris Turrheni, ante Liburnum portum, inde 5. mill. pass. vulgo Malora. Hic Pisani classe a Genuensibus victi, et hunc portum et Sardiniam amiserunt [orig: amisêrunt], sub Greg. IX.

LAMENTATIONIS Dies dicitur in Eccl. Rom. triduum maioris Hebdomadis, quo Iudaeis in publicum prodire interdictum, c. 15. l. 5. Decretal tit. 6. apud Dom. Macrum in Hierol. In Hist. Offae I. Regis Merciorum MS. mentio fit Lamentationis mensurnae, his verbis: Offanus autem (s. Offa II. prioris fil.) oculos patris sui pie claudens. lamentationes mensurnas cum magnis eiulatibus, lacrimis et specialibus planctibus, pront moris tunc erat Principibus magnificis, lugubriter --- --- -- continuavit etc. apud Henr. Spelmaun. in Gloss. voce Month. day.

LAMENTATRICES vide supra Camtatrices, item in vocibus Nania et Praesiea.

LAMETIA opp. Brutiorum, S. Eufemia, teste Barrio: patria Steph. Geogr. pop. Lametini. Steph. A fluv. Lamero, qui ex Apennino ortus, hac in sinum Lameticum, vulgo Golfo di S. Eufemia, abit.

LAMESTIUS Sycophanta Syracusis, Timoleonti vadimonium imponere meditatus. Laphystius Plutarcho.

LAMFOCTENSE opp. in Mauritania. Amm. Marcell. LAMFRIDUS Benedictinus Anglus, sub Ethelredo Rege Sec. 10. Historica quaedam edidit, inprimis vitam Suithini Ep. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 41.

LAMIA [1] Praetor, in rogum, pro mortuo coniectus. Plin. l. 7. c. 52. Horat. Ael. Lamiae dedicavit Od. 17. Carm. l. 3.

LAMIA [2] dicta quasi *lai/mia a)po\ tou= e)/xein me/gan laimo\n, quod habeat magnum guttur. Duris Histor. l. 2. rer. Libyc. tradit, Lamiam formosam quandam feminam exstitisse, quae cum

concubuisset cum Iove, ex Iunonis aemulatione eidem liberos Exstinctos. Quare ex maerore deformem factam et aliorum prolem rapere ac perimere. Vide Scholia Graeca in Arist. Crabron. 505. A.

LAMIA [3] meretrix quaedam insignis fuit, Demetrii Regis amica, cui blandientes Thebani Veneris Lamiae delubrum consecrarunt [orig: consecrârunt].

LAMIA [5] urbs Thessaliae mediterranea, Episcopal. sub Archiep. Larissaeo Demochi: Hinc sinus Lamiacus, qui et Oetegus. Est et alia Siciliae. Item Arcadiae mons. Steph. Plin. l. 4. c. 7.

LAMIA [6] LIMA Hisp. in Callaicis Braccariis, fluv. nunc Portugalliae. Vianam opp. rigat, et paulo infra in Oceanum Occ. se exonerat, 13. mill. ab ostio Minii fluv. in Austr. Limius aliis.

LAMIA [7] Syllanus gener per maiorem filiam Antonini Pii Imp. apud Iul. Capitolin.

LAMIAE [1] insulae parvae, s. verius scopuli maris Aegaei ante Troadem. Plin. l. 5. c. 31.

LAMIAE [2] vett. quoque Lemures, Larrae et Empusa dictae, ab antiquis mulieres esse putabantur, sive verius, daemonum quaedam phantasmata, quae formosarum mulierum specie assumpta [orig: assumptâ], pucros, praesertim iuvenes, blanditiis allectos devorabant. Hae cum foris essent egregie oculatae, domi prorsus caecutiebant. De nomine Bochart. Ut Lamus Rex a)nsqrwpofa/gos2, ita Lamia fingitur esse monstrum libidiois ac humanae carnis avidum. Sic affirmat Apollon. apud Philostrat. l. 4. Lamias sarkw=n, kai\ ma/lista a)nsqfwpei/wn e)ra=|n. Hinc Horat. in Arte poet v. 340.

Itaque Lamus et Lamia sunt voces eiusdem originis. Lamiae porro nomen esse Punicum suadet, quod Libyca est tota fabula. Lamia enim mulier Africana fuisse fertur (Ita tradunt Hesych. et Doris vel Duris potius apud Suid.) *bh/lou kai\ *libu/hs2 squga/thr, ut legere est in Schol. Aristoph. in Pace. Sed et his longe antiquior Euripid. de Lamia sic habet,

*ti/s2 tou)/noma to\ e)ponei/diston brotoi=s2
*ou)k oi)=de *lami/as2 th=s2 *libustikh=s2 ge/nos2.
Quis Africanae nesciat Lamiae genus.
Infame nomen et tetrum mortalibus?

Et Diod. Sic. l. 20. Ophellas Rex Cyrenarum ad Agathoclem se conferens, qui Carthaginensibus bellum in Africa moverat, reperisse legitur circa Automalas in profunda valle, a)/ntron eu)me/giqes2, kittw=| kai\ smi/lak: sunhrhfe\s2, e)n w(=| muqeu/ousi gegone/nai basi/lissan *lami/an, vastum antrum hedera [orig: hederâ], et taxo consitum, in quo reginam Lamiam natam esse fabulantur. Unde colligas etiam barbaris, in infima Africa, Lamiae nomen non fuisse ignotum: Factum id, ut videtur, a Punico verbo [gap: Hebrew word(s)] Laham, vel Lehama, quod vorare significat, hodieque in usu est apud Arabas. Vide Cael. Rhod. Lect. Antiq. l. 29. c. 3. et l. 45. c. 5. Plin. l. 9. c. 24. Nic. Lloyd.

LAMIAE [3] al. Maleficae, in Italia communiter Strigiae, ad similitudinem strigis nocturnae et importunae, quia noctu praecipue dicuntur in maleficiis versari; nonnullis, Magae, Incantatrices, aliisque nominibus ab aliis insignitae: secta mulierum praecipue (sed et virinonnumquam miscentur) quae circa A. C. 1400. in Italia orta esse dicitur. De qua scripsere [orig: scripsêre] multi multa Iac. Sprengerus, Silvester de Prierio, Barthol. Spinaeus aliique qui omnes acriter contendunt, illas ad nocturnos ludos s. choreas corporaliter deserri. Unus inter Pontificios prioribus Saeculis fuit Franc. Ponzinitius, qui communem opinionem impugnavit, ipsasque non vere deferri, sed somniis ac phantasmatibus deludi asseruit, quae hodie plerorumque Sententia est. Hae quibus signis dignoscantur, iuxtadoctrinam Inquisitorum Eccl. Rom. et quo modo contra illas in hoc Tribunali procedatur, pluribus exponit, Phil. a Limborch Hist. Inquisit. l. 3. c. 21. ubi et exempla iniuste damnatarum habes. Vide quoque Sim. Episcopium Institut. Theol. l. 3. c. 3. s. 1. Pegnam ad l. de Strigibus Bern. Comensis, Alios Ceterum, a Lamiis laesos infantes quomodo sanare conentur hodierni Graeci, videinfra, ubi de Ungendi ritu.

LAMIARUM nobilis Romaefam. fuit a Lamo fil. Neptuni. Rege Laestrygonum, Formiarum conditore, orta, Antiphatis patre. Iuv. Sat. 4. l. 1. v. 154.

LAMINA frustum metalli cuiusque, in longitudinem magis, quam latirudinem, ductum, bractea [orig: bracteâ] crassius; ex Graeco h)lame/nh, verbi e)lau/nw, nomen accepit. Cuiusmodi lamellam auream, naso suspensam, quae ad ornatum labia tegebat, in Rege Nagoarae aliisque Principibus, observavit Petr. Martyr, apud Rhodium Dissertat. de Acia. De Lamina in fronte Pontificis ummi Hebraeorum, ex auro puro. verba haec SANCTITAS IEHOVAE inscripta habente; ut et de lamina, quam hodieque Iudaei gestant; dictis aliquot S. Scripturae refertam. vide supra, in voce Frontale. Ut de pretiosa lamna Horarii Carm. l. 2. Ode 1. v. 2. quo nomine pecuniam is designat, nihil dicam. Alium laminarum usum Arnob. indigitat l. 2. Adversusictus noxios et venenetos colubrorum morsus --- protegimus nos laminis, Psyllis Marsisque vendentibus. Ubi inter peria pra illas

recenset, quemzdmodum et Alex, Trallianus inter magica, vel, ut ipse vocat, fusika remedia, peta/lwn sive laminarum istiusmodi saepe meminit. Eodem fini acus, annuli, icunculae, adhibebantur aliaque circumferri facilia: quae omnia praestigiatores et plani hominibus vendere, aliquando et donare, solebant, ut videre est apud Suet. in Claud. Nar. c. 56. Solitos autem faceinatores attendere, ut metallo cuique (iuxta opinionem Vett. deseptuplicis metalli praefectura VII. planeris attributa [orig: attributâ] ) proprium inscriberent characterem: uti et, cui corporis parti applicarent laminam sic scriptam, docet Voss. deorig. et progr. Idol. l. 2. c. 34. Sed et Lamina ardens inter acerbioris supplicii genera, recensetur A. Gellio l. 10. c. 3. Quid quum ignes, ardentesque laminae caterique admo. vebantur? Imo iam Plauto memoratur Asin, Act. 3. Sc. 2. v. 4.

Seilicet ut ventres lamna [orig: lamnâ] candente nepotum
Diceret urendos correctus.

Frequens fuit in martyrum suppliciis, meminitque eius saepissime Euseb. inprimis Hist. l. 5. c. 1. et 3. et l. 8. c. 3. Porro adustiones laterum, inter publicas poenas numerantur l. 1. C. de emend. serv. Nempe igne candefactum istinsmodi metalli frustum nudis sanctorum martyrum vel noxiorum hominum carnibus admovebatur, ibique defigebatur tamdiu, donec eos im misericorditer combussisset. Icon carum exhibet, ex Gallonie de Mart. Cruc. Gothofred. Iungermann. Notis in Hier. Magiil. de equuleo. Male a nonnullis cum Equuleo confunditur, non enim semper in Equuleo miseri laminis ist iusmodi torquebantur, sed eum demum, cum rei constantia Iudicis spem fefellisset; tum enim igneas laminas, lampades aut taedas ardentes, vel etiam ungulas, uncos et confimilia afferri iubebat, ut his vel horum saltem altero, eius latera ceteraeque corporis partes urerentur atque excruciarentur, quo [orig: quô] sic novidoloris acerbitas veritatem extorqueret. Iconem Martyris ab Equuleo pendentis, et funalium flamma [orig: flammâ] laminisque ignitis ustulaii, idem exhibet p. 136. Aliquando palo alligatis Lamina ardens picem in membra stillavit, vide Iuv. l. 1. Sat. 1. v. 156. apud Iac. Oisel. IC. Notis in A. Gellii loc. supra laudat. Mitiorem usum habuere [orig: habuêre] aerae olim lamelle s. collaria apud Rom. quibus inscriptio fugitivorum incifa est. Cum enim Constantinus Aug. vetuisset in facie noxiorum scribi, non defuerunt [orig: defuêrunt] lenes domini, qui obsequerentur et frontis contumeliam in ea, quaediximus, transferrent. Collaria enim fuisse apta fugitivis, testatur et Lucilius,

Quale Romae Laelius Paschalinus servavit, cum hac inscriptione: Tone me, quia fugi, et revoca me domino meo Bonifatie Linario A. *w X. Exstat apud eund. aerea lamella utrinque inscripta, quam exhibet Laur. Pignor. Comm. de Servis p. 32. Et ex hoc demum capite famosa erat olim collaris ferrei gestatio, ut notat metaphrastes in actu SS. Mart. Carpi, Papyli Agathodori et Agathonicae, ut quae liberos homines dedeceret. Vidit et Benedictus Aegius Romae olim apud Maffaeios lammam aeneam, in qua legebatur: Tene me quia fugi et revoca mein Basilica Paulls ad Leonem. Et hae lamellae clavis capitatis as collaria affigebantur, ut indicio suo proderent, sugitivos, quemadmodum [orig: quemadmodûm] conicit praefatus Pignor. Vide quoque infra in voce, Stigmatiae. Nec omittendae Laminae, vel Lamnae, quae viliori ligno e pretiosiore superinducebantur. Plin. l. 16. c. 43. Has prima origo luxuriae, arborem alia [orig: aliâ] integi et viliores ligno, pretiosiores cortice fieri, ut unae arbor saepius vaeniret. Excogitatae sunt et ligni bracteae; nec satis coepere [orig: coepêre] integi animalium cornua, dentes secaeri; lignumque ebore distingui, mox operiri. Placuit deinde materiam et in mari quaeri. Testudo in hoc secta --- --- Sic lectis pretia quaeruntur, sic terebinthum vinci iubent, sic citrum pretiosius fieri, sic acer decipi. Nempe haec tria lignorum genera, terebinthus, citrum et acer, in laminas praecipue secabantur, ut essent operimenta lectorum; haec enim maxime in pretio: unde et testudinem sectam ad eosdem usus, horum trium lignorum coloribus potissimum pingere consuevere [orig: consuevêre], etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 416. et 417. qui etiam de Laminis vitreis, gypso olim, hodie plumbo, committi solitis p. 1093. De Lamina aurea margaritis gemmisque exornata, s. Diademate Impp. CPolitanor. quod ste/mma, i. e. blati/on met\a li/qwn kai\ marga/rwn, vocat Curopalates de Offio, quodque pone frontem colligari solebat, hoc uno e veterivocis notione retento: de Laminae item in aliorum Impp. quam Graeci pe/talon quoque vocant, ute Philone et Clem. Alex. patet. prolixe agit Car. Paschal. Coron. l. 9. c. 7. et seqq. Vide quoque aliquid supra, ubi de Diademate; ut et hic [orig: hîc] aliquid in vocibus Bractea, Petalismus, Plata: de Laminis vero aureis argenteisque, quibus mitrae Episcoporum ab Abbatum mitris discriminantur supra Abbates mitrati, uti de Nerone, qui Lamina [orig: Laminâ] pectori imposita [orig: impositâ] sub ea cantica exclamans, alendis vocibus, demonstravit rationens Plin. l. 34. c. 18. de more commercia levioribus metalli laminis peragendi, infra aliquid in voce Medallia, plura vero apud Ioh. Bapt. Tavernier Itm. Persic. ubi huiusmodi laminarum iconas exhibet.

LAMINIUM opp. Hisp. Tarrac. olim Episcopal. sub Archiep. Toletano. ad fontes Anae fluv. hodie Alambra Pineto. Baudr. Villa nueva de los Infantes, s. Montiel, locus in viciniis, 2. hinc leucis et 30. a Toleto in Afric. Hinc ager Laminitanus, vulgo Campo de Montiel; qui est inter montes Marianos ad Mer. et

fontes Anaefluv. in Bor. frumentis maxime fertilis, et aquae penuria [orig: penuriâ] plerumque laborans, propter fontium raritatem. Pop. Laminstani, in Carpetanis. Plin. l. 3. c. 1.

LAMISCUS Samius, Historiarum scriptor, coniungitur cum Melisso a Palaephato, initio eorum quaede incredibilibus prodidit.

LAMIUS mons Ioniae Endymione celebris, qui hinc Lamius dictus est. Ovid. de Arte Ans. l. 3. v. 83.

LAMMA Maguns i. e. Magnus Sacerdos, vocatur in regno Tartarico, (quod Barantolam et Lassam vocant) regno Tanguthi vicino, is, qui praeter cum, qui regni negotiis incumbit, sum maein eo auctoritatis est. Hunc in secreto sui palatii desidentem, velut Numen, omnes non indigenae solum, sed et reliqui Tartariae Reges, adorant, neque ullus horum prius inauguratur, quam missis cum muneribus Legatis ab illo ben edictionem impetraverit. Vide Athan. Kircher. Chin. l. 2. c. 4.

LAMPACA Ins. Chinensibus habitata, de quibus memoratu hoc dignum refert Ferd. Pinto Reissbeschr. p. 283. Compererant ii. vicinas regiones Cuy et Sansy, terrae motibus et prorumpentibus inde undis prolapsas absorptasque periisse. Hinc paria se meruisse consciis, similis calamitatis timor: et coacta [orig: coactâ] ad id contione moniti, Audirent ipsi, homines miserrimi, supremum rerum Arbitrum continuis iniuriis lacessentes, quantis is calamitatum fluctibus indignationem, diuturnis ipsorum flagitiis cumulatum, effuderit: vera sibi exprobrari fatentes et in terram prostrati, Deum in cunctis operbus suis undequaque iustum deprehendi, humillima [orig: humillimâ] confessione exclamavere [orig: exclamavêre]. Inde post primos dies, quibus domibus claufi publico abstinuere [orig: abstinuêre], coacto rursum coetu, per vicos urbis incedentes, primo Sacerdotibus, O mirande et misericors Deus, precatis, nopeccata nostra respicias; his enim si animum adverteris, obmutescere nos eorum Te necessum erit: Populus hisce acclamavit, Domine confitemur coram te crimina nostra. Quibus supplicationibus decem et quatuor dies impendentes, neque tamen id sufficere rati, plurimis in egenos, coptivos aliosque beneficiis, suam pietatem, animumque praeteritorum paenitentem testatum fecere [orig: fecêre], apud Tob. Pfanner. System. Theol. Gantil. pur. c. 13. §. ult.

LAMPADARII officiis ac ministris illustrium dignitatum vulgo accensentur, maxime vero Praefectis Praetorio et Magistris Officiorum adscribuntur, apud Iulianum Antecessorem Constitut. 37. et in Notit. Imp. ac deinde in ferioribus etiam magistratibus. ex Impp. indultu, ut Quaestoribus et Praesectis Insularum, apud eund. Iulian. l. c. aliisque, in Constitut. Leonis Mag. et Zenonis Cod. de div. Offic. Etiam Pontici tractus [orig: tractûs] Vicario, ut et Praecone et Lampadibus quatuor uti posset, concessum Iustiniani Edicto 8. §. 4. Unde patet, plures fuisse Lampadarios maioribus magist ratibus, quorum princeps Primicerius Lampadariorum dicitur, in Nov. Valentiniani 34. ex Theodosianis, quas edidit Pithoeus Opilioni Magistro Officiorum inscripta. Cum igitur Lampades. 4. concedantur Pontici tractus [orig: tractûs] Vicario, satis apparet, Lampadarios non fuisse, qui lampadum Palatii curam haberent, ut quidam voluere [orig: voluêre]. Sed nec plures avatuor lampades habuisse magistratus, inde colligitur, quod inter insignia Praefectorum Praetorio in Not. Imp. non plures depingantur: Sunt autem lampades ibi non Lucernae oleariae, sed candelabra cereis suis instructa. Adest praeterea inter ea insignia Imp. imago, quae magistratui praeferebatur, ut observare est ex Senatore l. 6. in Formsela Cons. 20. Adeo ut lampadas iis concessas par sit credere, ob eiusmodi imagines, cum deserri meta\ khrw=n kai\ meta\ khrayi/as2, accensis cereis, solerent, ut docent Acta Synodi VII. act. 1. et Auctor Chron. Alex. in Phoca. Neque id summis magistratibus proprium fuit, cum et Imperatoribus praeferrentur, uti docent, Herodian. in Commodo et in Antonino, Tertullian. in Apologetico c. 34. Alii. Inde vero fluxisse, ut cum saculis et acclamationibus, in urbium ingressu. Impp. Occidentis exciperentur, quod tradit Lambertus Schaffnaburgensis A. C. 1077. non liquet. verum utut se res habeat, hinc ritus viderur apud Orientales Augustos ortus, ut Lampadariis in sacris liturgiis eos praecederent, meta\ dibampou/lou kai\ th=s2 lampa/dos2, ut auctor est Codin. de Offic. c. 6 n. 4 31. 41. et c. 7. n. 24. Quod autem Mensoribus adiungantur Lampadarii, in Not. Imp. et in d. l. ult. Cod. de Div. offic. ideo forte factum, quia ex Mensorum ordine erant, vel quia, uti illi, Imp. et magistratus anteirent. Ab Impp. transiit mos ad Patriarchas Eccl. Graecanicae, quibus itidem in Liturgiis lam pades ac foces praeferri consuevisse, legitur apud eund. Codin. de Offic. Quo etiam iure Metropolitani gaudebant au)toke/faloi, uti discimus ex Balsamone de Privilegiis Patriarch. quales Archiepp. Cypri, Bulgariae etc. Hinc meminit lampadari/ou tou= *basilikou= *klh/rou, Lampadarii Imperatorii Cleri Pachymeres l. 4. c. 16. qui sc. in Palatinis Ecclesiis lampadem Imp. forte, aut ipsi Patriarchae, vel alii Metropolitae, in iis sacra facienti, praeferebat: docetque idem l. 2. c. 15. bakthri/an kai\ to\ *lampadou=xon, symbola fuisse dignitatis Patriarchalis, quae ab Arsenio Patr. repetiit Mich. Palaeologus, cum eum abdicasset [orig: abdicâsset]. *diba/mpoulon dicitur eidem Auctori l. 7. c. 28. quod dpulici lampade connaret, uti docet C. du Fresne, e quo haec deprompta, ex Meursio et Gretzero ad Codin. Macri Fratres unam lampadem Patriarchae, duas vero Imp. in sacris, praeferri consuevisse, praeterea

hodie quosvis Graeciae Episcopos idem sibi, quod olim solis Patriarchis aut Metropolitis con cessum diximus, vindicare, adnotant in Hierol. in voce Candela. De Lampadophoris vero Veterum, qui, Graece *purfo/roi dicti, sublata [orig: sublatâ] in altum face praelii signum dabant, sicut Tubicines postea ad id muneris adhibiti fecerunt [orig: fecêrunt] hodieque facere solent, supra ubi de Vert. Bells indicendi ratione, de aliis vide hic infra.

LAMPADION Graece *lampa/dion, genus capillamenti, apud Dicaearchum in Vita Graec. *to\ de tri/xwma zanqo\n a)nadedemo/non me/xri th=s2 korufh=s2, o(\ dh kalei=tai u(po\ tw=n e)gxori/wn lampa/dion, Capillamentum flavum implaxum usque ad verticem, quod ab incolis dicitur lampadiont. Aflammae, ut videtur, similitudine, quae uti sensim acuminantur, ita istiusmodi capillorum structura in verticem purghdo\n, turris instar, concumulabatur: cuiusmodi turritum galeatumque verticem sic Prudent. describit Psychom. ubi de Superbia loquitur, v. 183. et seqq.

Turritum tortis caput accumularat [orig: accumulârat] in altum
Crinibus, exstructos augeret ut additae cirros
Congeries, celsumque apicem frons ardua ferret.

In eundem graviter invehitur Tertullian. de Vel. Virg. et Hier. l. 2. Ep. 18. Videplura apud C. Paschal. Coron. l. 1. c. 5. et hic [orig: hîc] passim, ubide Capillatura, Capillis, Corona etc.

LAMPADIUS [1] Cos. cum Oreste, A. U. C. 1283. Praefectus Urbis, sub Valentiniano et Valente, largus in pauperes. Ammian. Marcell. l. 27. c. 3. Alius, Consularis, sub Honorio, A. C. 408. Stilichoni, qui libertate suffragiorum oppressa [orig: oppressâ], Senatui suasit, ut 4000. libris auri pacem ab Alarico redimeret, generose restitit. Praefectus postmodum Praetorio ab Artalo creatus. O. ros. l. 7. Zosim. l. 6.

LAMPARES vigesimus quartus Assyriorum Rex. Aliis 22. Successit Sosari, A. M. 2728. usque ad A. M. 2757. Euseb. in Chr.

LAMPAS a Gr. la/mpw, Luceo, cum face, funali, lucerna, taeda, de quibus vide suoloco, non numquam confunditur; aliquando pro certa sacis specieaccipitur. Sic lampades arden tes, quibus in Equuleo Martyres cruciatos legimus, fiebant hoc modo: Desumebantur primum [orig: primûm] vasa quaedam lata unius palmi longitudinis, vel aliquanto maioris, quae deinde a summo ad arctiorem formam paululum, praeposterae perversaeque pyramidis instar, contrahebantur, atque adstr ingebantur. Erant autem vasa vel terrea, vel ferrea, sicut indicant ea, quax ex ruderibus urbis Romae subinde eruuntur, et Columella innuit l. 12. c. 18. Postea vero vasa haec hastulis quibusdam quadratis et simul colligatis septa, quae ad vasorum similitudinem et ipsae a summo paulatim astringebantur, igne flammam emitrente repleri selebant. Porro istinsmodi hastulas, si ad ea, ad quae Lampades usui erant, animum referamus, intelligemu: quinque aut sex palmis plus minusve fuisse oblongas. His itaque, quemadmodum de laminis ardentibus supra dictum, patientium constantiam expugnare et latera ceterasque miserorum partes adurendo, vel veritatem extorquere, si revera rei essent: vel ad idololatriam pertrahere Martyres conabantur, Gallonius de Mart. Cruc. Figuram istiusmodi Lampadum ardentium, exhibet Godofr. Iungermann. Notis ad libellum Hier. Magii de Equuleo: Martyris ab Equuleo pendentis, et laminis lampadibusque ustulati, Idem ibid. Gratioreserant, quae nubentibus praeferebantur olim: ut Ovid. docet Ep. 14. Hypermnestrae Lynceo v. 23. et seqq.

Ducimur Inachides sub magni tecta Palasgi:
Et socer armatas accipis ipse nurus.
Undique collucent pracincta Lampades auro: Dantur in invitos impia tura fecos.

Quae item Imperatoribus, aut in nocturnis lucebant conviviis: Quaeque in sacria Cereris aliisque festivo certamine deferebantur. Nec funera suis Lampadibus caruere [orig: caruêre], de quibus omnibus vide Thom. Dempster. ad Ioh. Rosini Antiqq. Rom. passim. Appendebantur autem non raro, festivitate ac pompa [orig: pompâ] sic poscente, sunibus, ordine rato. Claud. de Nupt. Honorii, et Mariae. Carm. 10. v. 206.

Quem morem pulchre describit Prudent. Cathemerin, Hym. 5. passim, vide quoque Paulin. Natali Felisis. Sed et nocturnum iter obeuntibus. quod frequens priscis, usum praebuere [orig: praebuêre], ut vidimus supra. Iidem lampadibus accensis res gestas nuntisbant, mirabili plane industria [orig: industriâ] quod artificium cum cura nobis Polyb. aperuit. Horis quoque indicandis adhibitas, docet Lampas Herodictiea s. Horometra, in Museo Kircheriano, de qua vide Georg. de Sepibus Deseriptione Collegii Rom. Soc. I. Museip. 55. uti de oleo Lampadum ante Divosaccensarum, ad sanandos infantes a Lamiis laesos, apud Graecos citeriores, adhiberisolito, infraubi de Ungendi ritu. etc. Vide quoque supra, ubi de Facibus et Funalibus, et plura hanc in rem, apud Dan. Heins. ad Sil. Ital. et Casp. Barth. ad Claud. de Reptu Proserp. Carm. 33. v. 26. sicut de Lampadibus Furiis assribui

solltis. apud eund. ibid. ut et ad Stat. l. 11. v. 142. Hinc Lampadophori, qui praecincti lumbos et lychnos serentes, dominum olim praestolabantur, a cena revertentum, vel etiam comitabantur. Unde ordo comitum longissimus, multum item flammarum et ahenea lampas, memorantur hoc in negotio Iuv. l. 1. Sat. 3. v. 284.

--- et cornitum longissimus ordo
Multam praeterea flammarum, et Aenea Lampas.

Eodem nomine venicbant, qui in sacris Cereris Lampada, ab ara accensam, manu comprehendentes, ad certum in templo locum currebant, alterique successuro cursuroque inextinctam tradebant, cum verbis, Tibi trado. Quod idem Athenis in aliis tribus festis, Panathenaeis nempe, Vulcanalibus et Prometheis factum esse, more a Persis orto, alibi diximus. Graecis *dadou=xoi, quam vocem vide. Meminit Stat. l. 4. Sylv. 8. v. 50.

Tuque Actaea Ceres, cursu cui sempter anhelo
Votrvam taciti quassamus lampada mysta [orig: mystâ].

Vide quoque Polluc. ubi de Agonibus toi=s2 i)pi\ lampa/di, l. 3. c. 30. Farhabium ad Agam. Sen. Actu 2. ubi de lampa/dwn h(me/ra, quae S. Eleusiniorum fuit, et supra in voce Lampadaril.

LAMPE quae Argyrippa postea dicta, Dauniae sive Apuliae civ. Alia est Lampe, vel Lappe Cretae urbs, ab Agamem none condita, a Lampo Tarrhaeo dicta. Alia est Acarnaniae, alia Argolidis. Steph.

LAMPEDO mulier Lacedaemonlae rarae felicitatis, ut quae et Regis filia erat, et regis uxor, et Regis mater. Plin. l. 7. c. 41. Simile quid de Agrippina Claudii Imp. uxore et Neronis matre Tac. Ann. l. 12. c. 22. et 37. quam Imperatore genitam, sororem eius qui rerum potitus sit, et coniugem, et matrem suisso, unicam ad hunc diem exemplum est. c. 42.

LAMPEDOSA Ptol. l. 4. Lipadusa, Ins. maris Mediterr. sub Melitensibus. Nautis La Casae d'Orlando, an a praelio ibi inter Agramantem, Gradassum Sobrinumque cum Rolando, Oliviero et Bradimaro com misso? Sanut. l. 5. Geogr. Ariostus Orlando fur. cant. 4.

LAMPETIA filia Solis ex Neaera, soror Phaethusae, quas pater gregibus suis in Sicilia pascendis praefecit. Ad has cum Ulysses venisset. tempestate in siciliam eiectus, socii, qui summa [orig: summâ] cibi penuria [orig: penuriâ] premebantur, ipso dormionte, boves aliquot mactarunt [orig: mactârunt]. Quam rem cum ex Lampetia filia sua Apollo didicisset, querelam ad Iovem detulit, qui nati precibus obsequens, Ulyssis socios ad unum omnes fulmine, et tempestatibus perdidit. Hom. Odyss. m. Alii Apollinis ex Clymene filiam faciunt, ob Phaetontis fratris Obitum, in populum arborem commutaram, Ovid. Met. l. 2. v. 342. 346. 349.

LAMPETIAE opp. Brutiorum marit. in ora Calabriae citer. Lo Cetraro Gabr. Barrio, Clampetia vel Dampariae Plin. l. 3. c. 5. Hic Lampetes Steph. prom. unde sinns Terinaeus in cipit. a Lampetia supra 40. mill. pass. Vide omnino Voss ad p. Mel. p. 168. Idem l. 2. c. 4.

LAMPETIANI Haeretici quidam Sec. 7. qui dogmata nonnulla Arrianorum sequebantur, Ioh. Damascenus eorum meminit.

LAMPETO Amazonum Regina, Iornandes. Epheso, multisque urbibus conditis in Asia, domum cum parte exercitus remittitur, ut tueatur patriam.

LAMPEUS mons Arcadiae. Plin. l. 4. c. 6. Lampia Strabo l. 8. p. 341. et Paus. item Stat. Theb. l. 4. v. 290.

Vulgo Elanda. Item Lampia fluv. ex eo monte vascens, et opp. Arcadiae. Plin. l. 4. c. 6.

LAMPON [1] Vates, cogn. e)zhghth\s2 h. c. Interpres religionum, ionter decemviros coloniae Thurios deducendae. Dequo vide Scholia in Aristoph. Aves.

LAMPON [2] Victimarius et vates Athenis, necnon sortilegus, qui vitam tolerabat quaestu avium, quas canere crudiebat. Vide Scholia in eundem Ibid.

LAMPON [3] mirae uclocitatis equus, de quo Sil. Ital. Punc. Bell. l. 16. v. 333. et seqq.

Evolat ante omnes, rapidoque per aera cursu
Callaicus Lampon fugit, arque ingentia tranat,
Exsultans spatia, et vemos post terga reliquit.

Fuit et Lampon sacrificus vates, per anserem, velut avem auguralem, iurare solitus. Erasm. in Proverb.

LAMPONEA Troadis urbs. Lamponium Herod. l. 5. c. 26. Est etiam Thraciae ins. circa Chersonesum. Strabo l. 13. p. 610. Plin. l. 4. c. 12.

LAMPRAE duo sunt municipia Erectheidis tribus [orig: tribûs]. Suid. Hodieque vicus, vix leuca [orig: leucâ] Athenis distans, versus Mer. montis Hymetri conspicitur, Lambrica nomine, unde montis illud latus Lamprovonni, sicut eius reliquum Telovouni,

incolae appellant, Hahitatur autem ab Albanen sibus Christianis. Vide Iac. Spon. Itin. Parte 2. p. 227. LAMPRECHTUS Marthias vide Matthias.

LAMPRIDIA mater ex Annio Fusco Pescennii Nigri Imp. apud Spart. in Vita huius. Reges et Viri Clari.

LAMPRIDIUS [1] 20. Rex Assyriorum, Belleparis successor, ab A. M. 2676. usque ad A. M. 2707. ei Sosaras successit. Euseb. in Chron.

LAMPRIDIUS [2] Aelius Historicus Lat sub Constantino Mag. Commodi Antonini Diadumeni, Antonini Helliogabali, et Alex. Sev. Impp. vitas descripsit. Prima Lampridii editio. Medioluni facta, ei Severi huius vitam attribuit, sed Mscr. Palatinum et Roberti Portae Bononiensis, illam Spartiano viodicat. Sunt tamen quidam, qui utrumque eundem esse censeant, nixi illo Auf. Grypho Edyll. 11. v. 80.

LAMPRIDIUS [3] Cremonensis, poeta, clarva Sec. Praet. Ioh. Lascarim Romam secutus, ibi Graece Latineque docuit. Post Leonis X. Obitum, Patavium se recepit, ubi Iuvenruti erudiendae vacavit, puls quaestui, quam gloriae intentus. A Frid. dein Gonzaga Mantuam vocatus, filii eius studiis admotus est. Auctor Odarum, quae in pretio sunt: ceter um ita timidus, ut nulla [orig: nullâ] ratione ab amicis perduci potuerit, in publico diceret. Paul. Iov. Elog. c. 99.

LAMPROCLES Midonis fil. Atheniensis, Musicus ea [orig: eâ] tempestate insignis, Quidam non fil. sed discip. Midonis fuisse addunt.

LAMPROPHORI Graeci *lamprofo/roi, dicitiolim in Eccl. qui Baptismo initiati, per integrum septiduum caddidati incedebant, quo de rituhic non uno loco. Sed et Graecis *lamprofo/ros2 h(me/ra dies Resurrectinnis Christi, quae et nonnumquam *lampr\a simpliciter, non solum, quod mentes hominum illustraret, et de splendidae vitae aeternitate commonefaceret: sed etiam, quod luminibus omnia cereisque accensis tum illuminarentur, uti discimus ex Greg. Naz. Orat. 2. in Pascha, qui alibi morem hunc tamquam a Gentilibus mutuatum, reprehendit, Orat. in Iulian 2. Vide Cl. Suicer. Thes. Eccl. in vocibus, *lampros2, *lamproforei=n, *lamprofo/ros2, *leuxeimone/w etc.

LAMPSACES filia Mandronis, quae insidias Bebrycum detexit Phocoeensibus, ob idque urbi (quam *fwkai/wn ktisma Steph. vocat) nomen dedit Polyaen. l. 8. Vide hic infra.

LAMPSACUS item Lampsacum Cic. Sic enim ille Act. 3. in Ver. Opp. inquit, in Hellesponto est Lampsacum imprimis, Asiae provinciae clarum, et nobile: hemines autem et ipsi Lampsaceni, cum summe in omnes cives Romanos officiosi, tum praeterea maxime sedati, et quieli, prepe praeter ceteres, ad summum Graecorum otium portus, quam ad ullam vim aut tumultum accommodati. Lampsuho Sophiano et Lapseck Turcis. teste Leunclavio, olim Pityusa. teste Plin. l. 4. c. 11. et l. 5. c. 32. et Strab. ac Archiepiscopal. Baudr. in Mysia min. ad Hellespontum est. ubi e Propontide exit. Hodieque satis culta vix 6. mill. ab ostiis Prosactifluv. in Occ. 8. mill. a Callipoli in Ort. 21. a Pario in Occ. Hic [orig: Hîc] Priapus colebatur. Ovid. Trist. l. 1. Eleg. 9. v. 770.

Dicta est a Lampsace quadam eius loci puella. A Phocenfibus condita, ut quidam volunt, vel. ut alii, a Priapo; mel. a Milesiis, Olymp. 31. ex altera parte Cyzico quoque condita [orig: conditâ] ab iisdem. Strabo l. 13. p. 589. urbem clarissimam nobili portu esse ait et templo matris Deum [orig: Deûm] insignem. Generoso vino abundavit, quo nomine Themistocli a Persarum Rege per benevolentiam donata est. Hic [orig: Hîc] A. C. 364. sub Valensintano et Valente, pseudo Synodo a Semi. Arianis celebrata [orig: celebratâ], sormulae fidei Arimini et Cpoli prins publicatae, condemnatae sunt, haeresisque Macedonianorum vires sumpsit, Arianorum primipili Eudoxins et Acacius denvo deposiiti, Eustathia Sebastes Ep. creato. Basil. Ep. 72. 79. et 82. Socr. l. 4. c. 4. Sozom. l. 6. c. 7. Item, contra Eudoxium, Arianum. A. C. 368. Vide 2. tom. Conc. Paris. edit. p. 829. et 887. Herod. l. 5. c. 117. P. Mela. l. 1. c. 19. Athen. l. 1. p. 30. Plin. l. 4. c. 11. et l. 5. c. 32. Liv. l. 32. c. 14. Hinc Lampsacius. Mart. l. 31. Epigr. 17. eius Epigraphe ad Lectores.

LAMPSEMANDUS Ins. Cariae, in sinu Ceramico. Plin. l. 5. c. 31. Lopsernandus, Steph.

LAMPSONIUS Dominicus Brugis oriundus, Pictor et Poeta eximius, in aedibus Reginaldi Poli aliquandiu in Anglia versatus, inde in Belgium rediit: ubi grati animi restandi ergo Lamberti Lombardi Pictoris clarissimi, magistri sui, Viram scripsit: hinc tribus Episcopis Leodiensibus a secretis, Obiit Leodii, A. C. 1598. senex. Scripsit porro Elogia Pictorum Germ. inf. carmine, et Psalmos VII. paenitentiales Lyricis verfibus, roddidit, Val. Andreae Bibl. Belg. Lips. Ep. ad Belg. Cent. 2. Ep. 4. A. Teissiet in Blogiis etc.