CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LEIRUS Rex Britonum patri Bladulo successit, nepos Laili. An urbis Carleiri, quae Licestria creditur, conditor? Trium filiarum pater, priores duas insigni dote instruxit, Cordeilla [orig: Cordeillâ] tertia [orig: tertiâ], quam non amabar, plane neglecta [orig: neglectâ]. Sed haec ob formam nupta Aganipo Gallorum Regi patrem a duobus, generis pulsum, per maritum restituit, haeres postea ab ipso regni dicta. Dolion. in Amphit. Europ. Moret. Dict. Hist.

LEITAEPONS Script. Germ. Pruk an der Leyte, urbs Austriae, ad Leitam fluv. in Pannonia sup. inter Viennam et Altemburgum, inde 4. hinc 6. leucis. Vide Lutipons in Lutis (nam et sic scribitur.) De ea l. 5. Itin. sic:

Trans Leitam vehimur, mox grata Neapolis olim
Conspicitur proavo, Maxmiliane, tuo.

LEITUS unus ex 5. Boeotorum Ducibus, qui ad Troiam profecti sunt. Hom. Il. b.

LELEGES Asiae pop. origine Graeci, ita dicti quasi lelegmen/oi, eo quod diversis e locis collecti essent, quod Eustathius indicat, et Strabo l. 7. p. 321. l. 9. p. 401. l. 10 p. 572. et l. 14. p. 662. Vide quoque Plin. l. 4. c. 7. Hi primum insulas tenuerunt [orig: tenuêrunt]; indeque in continentem transgressi, partim in Mysia ad Adramyttenum sinum consederunt [orig: consedêrunt], partim in eo Ioniae tractu, qui Cariae est proximus. Unde etiam Plin. tradit, Miletum Ioniae totius caput, Lelegeida Olim fuisse appellatam. Horum originem nonnulli ad Thessalos referunt, e quibus est Serv. explicans illud Virg. Aen. l. 8. v. 725.

ibidem fuere [orig: fuêre] et in Achaia, apud Locros Epicnemidios. Lelegia vero Lacedaemon Euseb. in Chron. a Lelege, primo Spartanae gentis auctore memorato Paus. initio l. 3. de quo mox.

LELEX indigena, a quo olim Lacedaemonii Leleges dicti. Euseb. in Chron. Auctor fuit nobilissimae gentis. Eius enim filii duo, minor quidem Polycaon, Messenes Argivae, Phorbantis fil. maritus, Andaniae regnavit: maior vero Myles genuit Eurotam (unde fluv. nomen) quo nato Spartae Lacedaemoni, Iovis ex Teygeta (a qua monti nomen) filio nupsit, qui Spartam condidit. Vide Ioh. Marsham. Canone Chron. Sec. IX. ubi Spartanae gentis origines ex Marmore Arundell. eruit: nec non supra in voce Lacedaemon.

LELUS et Poletus inter Sarmatarum olim Europ. Numina, hodieque in Polonorum symposiis inclamari solent. Vide infra Sarmatia.

LEMANE olim pars planae Arverniae vocata est, quae nunc Limania, vulgo la Limagne dicitur. Vide Arvernia.

LEMANNUS LEMANNIS opp. olim, nunc vicus cum templo Albionis in ora Angliae Australi. Limpne Talboto. Vel ubi Novus portus. Ptol. teste Camd. in Cantio, vulgo Lime, qui et Limenus Latine dicitur. Baudr. vicus est Lymne, iuxta fretum Gall. 14. mill. Angl. a Cantuaria in Austr. Item lacus Allobrogum, ad cuius egressum Geneva sita est: Per hunc Rhodanus ex Sedunis fluit. Extenditur ab Ortu in Occ. per 18. leuc. habetque a Sept. Helvetios, a Mer. Sabaudiam. Alluit oppid. thononium, et Aquianum, in fosiniaco tractu Sabaudiae, uti et Lausonium, Nevidunum, Viviscum, et versoium in Helvetiis, eratque inter Galliam Lugd. et Viennensem, Baudr. Vide infra Lemanus. Lucan. Civ. Bell. l. 1. v. 396.

Adde Plin. l. 2. c. 102. et l. 3. c. 4. Itiner. Ant. Cluv. inprimis Caes. de Bell. Gall. l. 1. c. 1. et 2. Aus. Sanson. Ar. 105.

LEMANUS [2] et LEMANNUS quod maxime Poetis in usu, Ptol. lime/nh Strab. l. 4. p. 204. et 208. lema/nh, Dioin h( le/mbanos2 li/mnh, a Lausanna sibi adiacente in parte Orientaliori, inprimis lacus [orig: lacûs] Lausannensis, le lac de Losanne, plerisque in parte praecipue Occid. lacus [orig: lacûs] Genevensis, Germ. der Genffersee, ab urbe nobiliore Geneva, celebris est Helvetiae lacus, omnium Europae navigationis patentissimus et maximus: unde accolis mare audit, et in Annal. Bertinianis Mare Rhodani dicitur, quod hic se per medium lacum agens, quantus venit, egrediatur. Imo et saepe maris instar saevit, et aestu fervente, non minus ac mare, intumescit, cum alii lacus eo tempore decrescant. Hunc Vaudi Chronica a Lemano Paradis fil. alii melius a Graeco li/mnh dictum volunt. A Sabaudia Helvetiam dirimit, habetque ambo latera elegantibus oppidis vestita, quorum tamen nobiliora sunt, quae ad Sept. ripam sedent, primas inter ea sibi vindicante Lausanna [orig: Lausannâ]: Longitudo eius littoralis, qua Helvetios respicit, sedecim est horarum, maxima vero latitudo trium, vel etiam quatuor leucarum, s. ut ait Coignetus in Ep. Ortel. longitudo 8. mill. Germ. latitudo 3. fere impler: Saepe cum in superficie aura silet, interno vento, in imo fundo latente et accolis la Vaudaise aut Vaudaire nominato, turbatur, non sine navigantium periculo. Haber varia prom. et diversos portus. Lucano cavus vocatur. Civ. Bell. l. 1. v. 396.

Vel ob ripas, utrinque eminentiores: vel ob diversos gurgites imperscrutabilis profunditatis. Mantuano gelidus:

Quod mirum, cum numquam congeletur, sed potius, quo magis frigescit, eo fumosiores vapores exhalet. Bartholino Ostrifer vel Oestrifer:

Namque et ostrea fert et oestros i. e. tabanos, circumagentibus [correction of the transcriber; in the print circmagentibus] aestivo tempore mire infestos habet. Freyus c. 9. adm. Gall. quatuor miranda de hoc lacu refert: quod maximus, quod ventis ex ipso fundo assurgentibus attollatur, sereno alias et quieto caelo: quod, ut Gregorii verba sunt, pisces truttas centum librarum ferat: et quod Germanis, quos iam Alemanos vocamus, nomen dederit, ut multis visum. Vide Ioh. Bapt. Plantin. Helv. Ant. Nov. ut et supra in voce Lemannus. P. Mela l. 2. c. 5.

LEMBARII Milites apud Vopisc. in Aurel. Hi compressi sunt, septem milibus Lembariorum, Ripariensium et Castrianorum etc. Classici milites sunt Salmas. Classium enim duo erant genera, unum maris, alterum fluminum; in mari liburnis, in fluminibus lembis vel lusoriis utebantur. Nam in fluminibus limitaneis habebant Romani lusorias vel lembos, et in his milites classicos, ad tuendum limitem, quos Vopisc. Lembarios vocat. Hi iustorum militum operam munusque praebuerunt [orig: praebuêrunt] et in castris et in campo, apud Vett. auctore Nerone, qui primus classiarios ex remigibus iustos milites fecit. Salmas. Not. ad Vopisc. Cyrenensium vero inventum id navigii genus Plin. facit l. 7. c. 56. Vide quoque infra in voce Lusoriae, it. autem Naves; et de classibus Romanis maritimis praesertim IV. duabus maioribus s. praetoriis, Misennensi et Ravennate, duabus item minoribus, una [orig: unâ] Galliae, in Foro Iulio, altera [orig: alterâ] Ponti, Theodorum Marcilium ad Suet. Vespas. ut et aliquid supra, ubi de Classicis Militibus.

LEMBURGUM nunc LIMBORG Gall. LIMBURG Germ. opp. Belgii, haud procul a Leodico, caput Ducatus [orig: Ducatûs] cogn. unius ex 17. Belgii provinciis, hactenus sub Hispanis: quibus A. C. 1675. e Lud. XIV. Gall. Rege ereptum est. Origo Ducatus [orig: Ducatûs] est ab Henr. Lemburgensi, qui A. C. 1101. Dux Lotharingiae ab Imp. Henr. III. factus, unus e Ducibus exercitus [orig: exercitûs] eius fuit, Comes Arduennensis quoque Miraeo dictus, cuius ope Imp. Imperio cedere a filio coactus, illud recuperare est conatus. Sororem Ducis Lembur gensis. Godefrido Lortharingiae Duci nupsisse, A. C. 1160. memorat Balduinus de Avesnis. Vide Hadr. Vales. Not. Gall. et infra. in voce, Limburgensis Ducatus.

LEMBUS Heraclides conditor antiquitatum Romanarum; Festo et Solino laudatus.

LEMGOVIA vulgo LEMGOW, urbec. Hanzeatica Westphaliae, sub proprio Com. cum dit. adiacente. Media inter Mindam ad Bor. et Paderbornam ad Mer. 5. utrinque leuc.

Lemmata si quaeris cur sint adscripta, docebo:
Ut, si malueris, lemmata sola legas.

Ex Graeco lh=mma, quod sit argumentum s. titulus rei, quae sumitur tractanda. Idem cum kefa/laion, aliter qe/sis2 et qe/ma, uti pluribus docet Salmas. Prolegom. in Solin. ubi inter alia, ne ipsis quidem Epigrammatis perpetuo adscribi solita lemmata ex loco citato, observat.

LEMNIA Terra lutum divinum dicitur Cremonensi Can. l. 2. c. 411. eo quod a divina muliere primum esset accepta; triplici in differentia est, teste Galeno, qui, postquam de Dianae sigillo sacro ei im primendo (in cuius vicem postmodum alia sigilla successere [orig: successêre] ) locutus est, mi/a men\, ait, h( praeirhmen/h th=s2 i(era=s2 gh=s2, h(=s2 ou)dei\s2 a)/llos2 a(/ptetai, plh\n th=s2 i(erei/as2, Una antedicta illa Terrae sacrae, quam nemo alius praeter Sacerdotem feminam tangebat, i. e. Dianae Sacerdotem. Sacram autem Galeno dictam volunt aliqui, quoniam etiam ei)s2 teleta\s2, in sacrorum incitiamentis, adhiberetur; Dioscorid. l. 5. c. 887. Certe ob Divae sigillum (quod capram fuisse idem ait) Sacerdotisque eius tam singularem praerogativam, Sacrae nomen sortita esse videtur; quam acceptam ab illa afferri consuevisse in urbium tunc Lemni binarum nobiliorem, Hephaestiada, Avicenna refert. Saeculis vero Galeno vetustioribus tou\s2 e)kei= a)nqrw/pous2 a)napla/ssontas2, viros illic illud formantes, sigillum impressisse, iterum Dioscorid. praefatus ait, l. c. Vide Salmas. ad Solin. p. 1156. et Ioh. Selden. de Synedriis Vett. Hebr. l. 3. c. 11.

LEMNIAE Mulieres viros omnes praeter Thoantem Regem (a quo Hypsipyle filia manus abstinuerat) internecione sustulerunt [orig: sustulêrunt], eo quod illi uxores aversati, quo ab eis discederent, bellum Thracibus intulerunt [orig: intulêrunt], ut qui pessimum earum odorem a Venere immissum ferre non possent. Myrtilus tamen secundo Lesbiacorum aliter. Scribit enim Medeam, cum iuxta Lemnon Argonautae a Colchide redeuntes navigarent, prae zelotypia venenum in Lemnon iecisse, quo Lemniis feminis gravissimus atque intolerandus est iniectus foetor. Argonautae igitur ad ins. appulsi passim cum feminis coierunt [orig: coiêrunt], benigne ab illis accepti. Aeschylus tamen in Hypsipyle eas in armis egressas Argonautas accessu prohibuisse scribit, quoad illi iure iurando fidem fecerunt [orig: fecêrunt], se cum iis coituros. Sophocles etiam in Lemniis praelium grave inter utrosque commissum scribit: quos secutus videtur Stat. in Theb. Ibi cum Argonantae deliciis et voluptati vacantes, morae aliquantum traxissent, ab Hercule increpiti ad Samothraciam navigarunt [orig: navigârunt], ubi Cabiris sunt initiati.

LEMNISCI fasciolae erant colorisae (Scalig. legit, Coloriae ) dependentes ex coronis, quod antiquissimum fuit genus coronarum lanearum, Festus: Turnebus ait, Lemniscum, Syracusarum verbum esse et significare, taeniam angustam: an a lamna, quod inde coronae efficiantur, an a lh=nos2 lana? Hinc palma lemniscata, i. e. taeniis laneis obvincta, qua [orig: quâ] Gladiatores, hoste strato, donatos olim refert Franc. Sylv. Orat. pro Sexto Roscio: quaque Domitianus poetas, Rhetores, aliarumque Professionum viros insignes,

qui in agonibus Capitolinis ab ipso institutis victoriam reportassent [orig: reportâssent], ornari voluit. Qui enim hic [orig: hîc] vicerant, corona [orig: coronâ] et ramo lemniscatis, aut torque involutis donabantur; Qui autem secundi erant, coronas quidem ac palmas impetrabant, sed sine lemniseis. Auson. Ep. 20.v. 5.

Et quae iam dudum tibi palma poetica [orig: poêtica] pollet,
Lemnisco ornata est, quo mea paima caret.

Hic mox praecipit aequus Imperator
Palmis serica, torquibus coronas
Coniungi, et mernum remunerari.

Nam coronis torques et palmis serica, h. e. sericatos lemniscos coniungi vides: unde praemia pro ratione meritorum aucta fuisse patet. Vide Scalig. Auson. Lect. l. 1. c. 10. Postea nempe et ex serico, aliaque praetiosiore materia lemnisci; imo et aurei statim una cum coronis facti sunt. Plin. l. 21. c. 3. Accesseruntque [orig: Accessêruntque] et lemnisci, quos adici, ipsarum coronarum honos erat, propter Hetruscas, quibus iungi nisi aurei non debebant. Hinc Iul. Capitolin. in Vero Imp. Coronas quinetiam datas, lemniscis aureis interpositis, et alieni temporis floribus. Fiebant nempe coronae ex foliis, quibus interponebantur aurei lemnisci: quo modo lauream triumphi concinnati solitam, auctor est Tertullian. de Coron. mil. Triumphi laurea foliis struitur, hinc aureis lemniscis inornatur, ac mustis unguentis delibuitur, an lacrimis coniugum et matrum? fortasse quorundam et Christianorum? Vide Salmas. ad Capitolin. Nec aureos tantum sed et caelatos fuisse, tradit Plin. ubi supra, Puri diu fuere [orig: fuêre] hi. Caelare eos primus instituit P. Claudius Pulcher. Usus eorum hic. Ut philyra omnis coronaria materia nectebatur; ita saepe lemniscis involvebatur, quo sc. et corona firmior ac tota res aspectu gratior esset. Solidabantur autem sic flores, non abscondebantur: cui decori augendo reliquae partes fasciolae utrinque relinquebantur pendulae usque ad humeros, et hi proprie lemnisci dicti sunt. Vide C. Paschal. Coron. l. 2. c. 13. Apud Suer. Neroni, cum e Graecia in Urbem rediisset, habitu Olympionicae, c. 25. Incedenti passim victimae caesae, sparso per vias identidem croco, ingestae aves ac lemnisci et bellaria memorantur, more vetustissimo victores in Ludis harum similiumque rerum iniectione honorandi. Sic apud Paus. in Messeniacis Aristomeni a praelio reduci mulieres taini/as2 kai\ w(rai=a e)piba/llousi, et apud Liv. l. 32. coronas lemniscosque in Flaminium, Graeciam liberantem, tanta copia [orig: copiâ] congestos legimus, ut haud procul periculo fuetit. Vide infra, ubi de Victoribus Ludorum Sacrorum, atque hic [orig: hîc] passim alibi. Sed et, uti lana supplicum, sic taeniae et lemnisci exulum, insigne fuere [orig: fuêre], Festus X. Vatro de Ling. Lat. l. 6. etc. At Veget. Lemniscos et pannos indifferenter usurpat l. 3. c. 18. et lemniscum coronae regiae vocat ipsum diadema Regium, quod pannum dicit Val. Max. l. 7. Idem ad Vopisc. in Aurel. De Lemnitsco nodato, qui Militi, post balneorum cerimoniam, ad sinistrum humerum, medio aevo, alligabatur, vide infra in voce Stigmatiae.

LEMNOS ins. maris Aegaei, satis fertilis et plana, cum portubus aliquot: ubi Muctedar, Saracenotum Dux, classem amisit, A. C. 916. Zonar. in Hist. Calvis Chronol. etc. Thraciam a Sepr. ab Occasu Athon montem habens, fabuloso Vulcani casu nobilis est, quem a matre Iunone simul atque natus fuit, ob deformitatem praecipitatum in hanc ins. decidisse, ac propterea Lemnium appellatum fuisse, volunt. Eadem et Hypsipylaea dicitur a filia Thoantis eiusdem nominis, quae in hac ins. regnavit. Hodie Statimene Turcis et Italis vocatur. Malum Lemnium, de maximo et miserando malo, et Lemnia manus pro impia, et nefaria manu, vel a Lemniis mulieribus, de quibus supra, vel quia Atticae mulieres a Pelasgis huc adductae, et compressae, filios genuerunt [orig: genuêrunt], qui, cum in Pelasgos insurgerent, ab illis ad unum caesi, indeque gravissima mala secuta sunt. Pelasgi enim cum in Attica prius habitarent, ab Atheniensibus pulsi Lemnum incoluere [orig: incoluêre], raptasque Atheniensium mulieres, cum extra urbem Minervae facerent, Lemnum, deduxerunt [orig: deduxêrunt], atque ex illis, velut concubinis, liberos sustulerunt [orig: sustulêrunt], qui cum a matribus Attico more educati, aliis Pelasgorum liberis commisceri nollent, sicque ab aliquo pulsari contigisset, iniuriam iunctis viribus propulsarent, Pelasgi id videntes, illos una cum matribus ex improviso omnes Occiderunt [orig: Occidêrunt]. Unde sterilitas, orbitas, pestrlentia, aliaeque clades, quibus afflicti Delphicum Oraculum consuluerunt [orig: consuluêrunt], quonam modo a tantis malis liberarentur, quibus responsum fuit, ut Atheniensibus satisfacerent: Cumque Athenienses tum demum sibi satisfactum iri dicerent, si illi relinquerent Lemnum, responderunt [orig: respondêrunt] Pelasgi, tum se Lemno decessuros, cum eo uno die vento Boreali adnavigassent [orig: adnavigâssent]. Quod cum nulla [orig: nullâ] ratione fieri posse crederent, Miltiades Atheniensium Dux, colonia [orig: coloniâ] in Chersonnesum deducta [orig: deductâ], inde, tamquam domo sua [orig: suâ], uno die flante Borea [orig: Boreâ] Lemnum pervenit, C. Nep. Milt. c. 1. sic Pelasgi cessere [orig: cessêre]. Vide Plin. l. 4. c. 12. Strabo l. 1. p. 45. l. 2. p. 124. et l. 7. p. 330. Ptol. Herod. l. 6. c. 140. Eurip. in Hecuba. Erasm. in adag. Ovid. in Ep. 6. v. 117. Hypsipyle. Iasoni.

Idem ibid. v. 50. Idem Met. l. 13. v. 46. et 313. Troiani belli tempore Philoctetes ab hydro, vel chersydro morsus, aut, ut Sophocles, a vipera, in hac ins. relictus est, ut poetae passim testantur, quia Vuleani Sacerdotes Lemnii e)qera/peuon tou\s2 o)fiodh/ktous2. Ita habet Eust. in Hom. l. 2. Il. Lemnum sc. nobilitat imptimis terra Lemnia, cuius astrictoria [orig: astrictoriâ] vi labra vulnerum coalescunt, et obducuntur maxime in venenoso morsu. Galen. cum in Lemnum ideo navigasset [orig: navigâsset], ut huius terrae vires penitius cognosceret, quendam

refert se convenisse, qui e)pi\ trauma/twn, e)pi/ kai\ palaiw-n, kai\ dusepoulw/twn, e)xiodh/ktwn te kai\ o(/lws2 qhriodh/ktwn, e)pi/ te tw=n qanasi/mwn farma/kwn, ou) prodidou\s2 mo/non, a)lla/ te kai\ e)pididou\s2 e)xrh=to th=| sfragi=di, ad vulnera cum vetera, tum cicatrici obducendae contumacia, et ad morsus viperae, adeo que omnes venenosos morsus, et letalia venena, non solum pro antidoto, sed et post venenum sumptum sigillo utebatur, i. e. terra [orig: terrâ] sigillata, s. Lemnia. Inde pharmaco nomen, adeo que toti ins. uti putat Bochart. Nam Arabice [gap: Hebrew word(s)] lamu, cum de vulnere agitur, est consolidare, obstringere, agglutinare. Videant igitur peritiores an fiat Lemnos vel ex simplici [gap: Hebrew word(s)] lama, vel ex composito [gap: Hebrew word(s)] lam-nahs, q. d. sunoulwtiko\n fa/rmakon th=s2 dh/cews2, i. e. Pharmacum vulneris ex morsu obducendi vim habens. Arabice enim [gap: Hebrew word(s)] nahs est morsus. Ideo autem Vulcanus fingitur in Lemnum e caelo delapsus, o(/ti pu=r enei= gh=qen a)nedi/doto/ pote au)to/maton, quia olim ibi e terra erumpebat spontaneus ignis, ut scribit Eust. in Homer. l. 1. Il. Itaque etiam *ai)qa/leian vett. vocarunt [orig: vocârunt], teste Polyb. apud Steph. a)po\ tou= ai)/qesqai ab ardendo. Lycophron in Alexandra,

Vide Suid. in *lh/mnion pu=r. Nic. Lloyd. Loci praec. huius Ins. Mandra, in ora Or. Cochinum, olim Hephaestias, et Castrum vet. s. Paleo Castro. Suberat ante Venetis, nunc Turcis, a Mahumetis II. temporibus. Sacra eorum quod attinet, avem divino honore ab Lemniis cultam, quae noxia frugibus animalia in nidis ipsorum infestaret et ova eorum exstingueret, tradit Plutarch. de Is. et Osir. Idem Comm. de Fortiter factis a Mulier. Lemni vett. incolas simulacrum Dianae maximo cultu veneratos fuisse, et in conflictus hosticos secum tulisse, scribit. Sed et Venerem Lemniam, inter pulcherrima cultam discimus ex Luciani Imaginibus, et Lemniam Minervam, omnium Phidiae operum elaboratissimum, memorat Paus. Attic. Vide hanc in rem plura apud C. Barth. Antmadvers. ad Stat. Theb. l. 9. v. 328.

LEMONIA Tribus Romae, a vico Lemonio appellata; qui fuit a porta Capena, via [orig: viâ] Latina [orig: Latinâ], Fest. Cic. eius meminit Philipp. 9. vide Ioh. Ros. Antiqq. Rom. l. 6. c. 15.

De LEMOS nomen illustris in Hisp. Fam. quae Portugallicae stirpis ramus est. Cum enim Regnum hoc fundasset [orig: fundâsset] ex Burgundiae Ducum, atque ita etiam Regum Galliae Capetinorum, fam. Alphonsus A. C. 1139. in eius mascula progenie idem duravit, usque ad Ferdinandum, qui Obiit A. C. 1383. Huius gener Ioh. Rex Castellae cum coronam, post Socerum, sibi vendicaret, A. C. 1385. electus est adversus ipsum ab indigenis Ioh. Ferdinandi nothus frater, in cuius posteris sceptrum continuatum est, usque ad Sebastianum, Defunctum A. C. 1578. Post cuius Obitum, cum masculus legitimus nullus superesset, inter plures diadematis procos praevaluit Rex Hispaniae, Phil. II. sed sub nepote eius Phil. IV. Lusitani Castellanorum imperium pertesi, ex Bragantinis (e Ioh. Regis fil. notho oriundis) Ioh. Regem esse iusserunt [orig: iussêrunt]. Ceterum huius patruus Eduardus, ex Beattice de Toledo-Oropesa herede fil. suscepit Ferdinandum, hoc titulo insignem. Sed et aliae e Bragantinis lineae ortae, inter quas domus de Castro Com. de Lemos, a Dionysio Iacobi Ducis Bragantini fratre originem haber. Ferdinando nempe II. Duce Bragantiae, Defuncto A. C. 1483. cum ambo geniti essent, minor natu Dionysius de Portugal Com. de Castro titulum nactus est; cui ex Beatrice de Castro (filia Roderici de Castro Osorio Com. de Lemos ) genitus Ferdinandus Ruiz de Castro Com. de Lemos, ex Teresia de Andrada Com. de Villalva, suscepit Petrum Fernandinum de Casiro Andrada Com. de Lemos: cui iuncta Leonora de Cueva (filia Beltramis. Bertrami de la Cueva Ducis de Albuquerque ) peperit Fernandum Rodericum s. Ruiz de Castro Com. de Lemos, qui Obiit sub initium huius Sec. A. C. 1601. Pater ex Catharina de Sandoval (filia Francisci de Sandoval et Roxas March. Deniae) Petri Fernandi Com. de Lemos March. de Sarria (ux. Catharina de Sandaval et Roxas ) Francisci Ducis de Taurisano (qui Ducta [orig: Ductâ] Luctetia [orig: Luctetiâ] Gativara [orig: Gativarâ] Legnana [orig: Legnanâ], Decessit A. C. 1637.) et Ferdinandi Com. de Gelves, cui nupsit Leonora de Portugallia de Gelves. Vide Phil. Iac. Spener. Theatr. Parte 1. p. 6. et in Ind. ubi Fam. Historia.

LEMOVICES [1] qui LIMOVICI, Plin. l. 4. c. 19. P. Mela l. 2. c. 7. Ptol. Gall. Aquit. pop. Pictonibus vicini, hodie Lemosins. Hos Vercingetorix, cum a Romanis defecisset, celeriter sibi una cum Senonibus, Parisiis, Pictonibus, Cadurcis, Turonis, Aulercis, Andis adiunxit. Praeterea Lemovicibus ad Alexiam liberandam imperata esse 10000. armatorum tradit Caes. l. 7. de Bello Gall. c. 14. et l. 9. c. 4. quot Bellovacis, Belgarum potentissimis, Strabo l. 4. p. 190. gentibus, habitantibus inter Garumnam et Ligerim, Iulianae Aquitaniae conterminis, eique ab Aug. contributis, Lemovices annumerat: Plin. inter Bituriges Cubos et Arvernos in Aquitania: Claud. Ptol. in mediterraneo Aquitaniae, sub Pictonibus collocat. Caput pop. olim Rhatiastum fuit, quod postea, deposito veteri nomine, Lemovicae vel um, dici coepit. Vide Lemovicum.

LEMOVICES [2] Armorici Armorici, quorum Caes. meminit l. 7. de Bello Gall. c. 14. ubi ait, universis civitatibus, quae Oceanum attingunt, imperata esse sena milia: pop. Galliae fuit Celticae s. Lugdun. priori paulo obscurior, nec temere cum illo confundendus. Hodie Leonenses videntur esse, Hadr. Vales. pars Osismiorum: quorum Leonensium opp. vulgo Leon, vel S. Paul de Leon Britanni appellant, a Paulo Ep. in Monast. cogn. ibi sepulto, cui Childebertus primus

Agnensem Leonen semque pagos tradidit, et Indualis cogn. Candidus Domnonensis patriae Dux, territorium, quod modo dicitur ex nomine Pauli, donavit, Auctor vitae S. Pauli Leon, apud Hadr. Vales. Not. Gall.

LEMOVICUM Ptol. Rhatiastum olim, Gall. Limoges, urbs ampla Gall. Episcopal. sub Archiep. Bituricensi, ad Vigennam fluv. mercatu opulenta et celebris, intra colles, in vett. Not. inter prov. Aquitanicae primae civitates octo sextum locum obtinet, Rutenis, Albiensibus Cadurcisque postposita, quibus Lemovices olim multo validiores fuere [orig: fuêre]: In recent. quintum, Albiensibus in septimum reiectis. Habuit olim Amphitheatrum suum extra muros, unde Eccl. S. Mariae de Arenis nomen habet, hodieque inter 7. portas, quarum duae obstructae sunt, una Lemovicis est porta Arenarum dicta, quod per eam ad Amphitheatrum cives egrederentur: Ibidem et Coemeterium Arenarum est le Cimetiere des Arenes, locus Lemovicinorum ambulationibus celebratus. In eadem urbe, sub Merovingis, monetam percuti solitam esse, aurumque fiscale purgari fornace consuevisse, docet Audoenus l. 1. de vita S. Eligii. Ex eius Episcopis Ruricius Conc. Aurelianensi 4. interfuit. Distat 20. leuc. ab Engolisma in Ort. 25. a Pictavio, versus Austr. Caput prov. Lemovicensis, le Limosin, sub qua etiam saepe Marchia Lemov. la Marche comprehenditur. Terminatur ab Ortu Alvernia [orig: Alverniâ], ab Occ. Petrocoriensi prov. et Pictavensi, a Mer. Cadurcensi, a Sept. Bituricensi. Cum stricte sumitur, Marchiam ad Bor. haber. Baurdr. Secundum Hadr. Vales. dividitur haec prov. in Inf. le bas Limosin, et Sup. le haut Limosin: parsque eius est Marchia Lemovicum la Marche de Limosin simili modo divisa: in qua opp. vel castella sunt, subterranea Souterraine, Duratium le Dorat. Varactum Gueret, Vartimpo fluv. cognominis Vartempe. Huius regionis incolas quidam indigenas esse volunt et Aborigenes, eorumque conditorem faciunt Lemovicem, ab Gomeritis oriundum. Subiugarunt [orig: Subiugârunt] eos aliquando Gothi cum tota Aquitania: scribuntur inde Franci, Gothis exturbatis, Lemovicibus dedisse gubernatores: leguntur et constituti ipsis Comites et Duces: hi quidem gerendo bello, illi vero iustitiae administrandae, Merula.

Albucio Aubucon, ad Crosam. Briva Curretia Brive la Gaillarde, s. Courreze. Caslucium Chalus. Confluentes Confolan, ad Vigennam. Curretia Courreze. Ins. Iordanis l'Isle Iourdain. Lemovicae caput Gentis. Rupes Cavardi Rochechovard. Sollemniacum Solonniac. Torinna Turenne. Tutella Tulles, nunc sedes Ep. Ventadurum Vantadour. Usercha Userche, ad Viseram fluv. la Vezere. Hic [orig: Hîc] Synodo habita [orig: habitâ] A. C. 1029. disceptatum acriter, an D. Martialis, inter Apostolos vel Confessores referendus sit; armis dein omnibus interdictum, et ieiunium in pane et aqua feria [orig: feriâ] sexta [orig: sextâ], institutum est. Vide Baron. in Ann. ad A. c. 1038.

LEMOVII Germaniae pop. Tac. de morib Germ. c. 43. Mecklenburger, Ortelio; Lifflander Curaeo. Cluv. postea Heruli; ubi nunc Pomerania Occidentalior, ad mare Balth. inter Oderam ad Occ. et Prussiam ad Ort. A Lemen Germ. Limus. Sed annon Linones Helmoldi? vel potius Luinones?

LEMPTA vulgo quoque LEMPTA, desertum amplum Africae, in Zaara regione, cum urbe cogn. versus Biledulgeridiam, inter desertum Berdoae ad Ort. et des. Targae ad Occ. Ioh. Leo et Marmol. Descr. Asiae.

LEMURES larvae nocturnae, et terriculamenta. Horat. l. 2. Ep. 2. sub calcem.

Sic dictos volunt, quasi Remures a Remo scil. cuius occisi anima [orig: animâ] Romulus exagitabatur. Hinc Lemuria, festa Lemuribus sacra, quae cum celebrabantur, (id autem erat mense Maio) templa omnia claudebantur, nuptiae omnes infaustae putabantur, quae res locum fecit Prov. Malum mense Maio nubere. Ovid. Fast. l. 5. v. 420. et 489.

Ritus erat veteris nocturna Lemuria sacri:
Inferias tacitis Manibus illa dabant.

LEMURIS fluv. Liguriae ex Apennino, iuxta Octavium et Gavium opp. in urbem fluv. agri Alexandrini influens; Vulgo Lim vel Lemo: Tab. antiq.

LENAE [1] Sacerdotes Bacchi, Ioh. Parrhasius ad illud Claud. l. 2. de Raptu Proserp. Carm. 35. v. 67. Aut quales referunt Baccho sollemnia Nymphae.

LENAE [2] Tertulliano de Pallio dictae Fictrices: cum ait, Aspite lupas, popularium libidinum nundinas etc. Ubi quidam Frictrices legunt, sed Fictrices habet plane vet. liber et editiones antiquae, Fictrices quoque alibi nominavit Auctor idem, quas etiam ibid. Frictrices refinxerunt [orig: refinxêrunt] Critici: De Resurr. Carn. Et tamen calicem non dico venenarium, in quem mors aliqua ructarit [orig: ructârit], sed Fictricis vel Archigalli vel Gladiatoris aut Carnificis spiritu infectum, quaero an minus damnes, quam oscula ipsorum. Ita eo loci omnes libri scriptum exhibent, non Frictricis. Sunt autem Fictrices sagae, a

simulacris cereis, quae fingebant et aliis magicarum artium figmentis sic nuncupatae. Ovid. de Saga: Ep. Heroid. 6. Hypsipyle Iasoni v. 92.

Eadem Simulatrices dicebantur, ab eadem ratione. Festus, Piatrix dicebatur Sacerdos, quae expiare erat solita, quam quidam Simulatricem, alii Sagam, alii Expiatricem vocant. Val.

Per Fictrices itaque Lanas intelligit Tertullian. unde cum Meretricibus illas hic [orig: hîc] coniungit. Nam apud Vett. omnes Lenae, Sagae etiam censebantur et vocabantur. Apud Propert. l. 4. Eleg. 5. v. 73. et Tibull. l. 1. Eleg. 6. v. 12. l. 2. Eleg. 7. v. 26. 27. et 35. et Ovid. Lenae Sagae sunt Amor. l. 1. Eleg. 15. v. 17. et l. 3. Eleg. 1. v. 44. et farmaki/des2. Saga proin pro Lena apud Antiquos. Lucil. apud Nonium.

Nonius ipse: Sagae mulieres dicuntur feminae ad lubidiem virorum indagatrices; unde et sagaces dicuntur ferarum vel animalium quaesitores. Glossae: Saga, foiba\s2, farmaki/s2, Saga igitur et Lena et Fictrix sive Simulatrix res eadem. Unde non mirum, si calicem Lenae et Sagae spiritus infectum vitabant. Gallorum vero, et Archigallorum tam calices, quam oscula, damnabantur, proter oris impuritatem, cuius rei infamia [orig: infamiâ] flagrabant, non propeter oris cruentationem, ut perperam docti quidam volunt. Vide Salmas. ad Tertullian. de Pallio, et infra in voce Leno.

LENAEUS [1] Bacchi cognomen a)po\ tou= lhnou=, h. e. a torculari. Virg. Georg. l. 2. v. 2. et. 7.

Huc pater o [orig: ô] Lenaee veni: nudataque muste
Tinge novo mecum direptis crura cothurnis.

Nic. Lloyd. Fanum habebat, in Attica, in loco, ubi certamina ante Theatrum exstructum celebrabantur, *lh/naion dicto, cuius meminit Hesych. Ibid. o( e)pi\ *lhnai/w| a)gw\n, s. ta\ *lh/naia, quo nomine veniebant Dionysia ta\ kat' a)grou\s2, mense Posideone agebantur, qui inde etiam *lhnaiw\n dictus est. Celebrabantur illa, uti ta\ kat' a)/stu, commissione Comoediarum, ac utrisque Rex praeerat. Neque importabant tunc temporis tributa Athenas Socii, et soli suum festum agitabant Athenienses. Aristoph. Acharn.

*au)toi\ ga\r e)smen\: ou(pi\ *lhnai/w| t' a)gw\n.
*kou/pw ce/noi pa/reisin ou)te ga\r fo/roi
*(/hkousin, ou)/t e)n tw=n po/lewn oi( cu/mmaxoi.

Quam in rem vide plura, apud Sam. Petit. Comm. in LL. Attic. l. 1. tit. 1. ubi et Lenaerum, Elidis populi, Atheniensium tributarii, e Phlegonte, Steph. laudato, meminit. Adde, quae diximus supra, ubi de Bacchi Theairo.

LENDESIUS LEUDESIUS fil. Erchenbaldi s. Erchinoaldi, Paltii Mag. s. Maior Domus [orig: Domûs] in Gallia, caesus ab Ebroino A. C. 680. ex Regia Sigismundi Burgundi stirpe uxorem habuit: Inter Austriacorum Principum progenitores.

LENO Isid. conciliator stupri est, eo quod mentes miserorum deliniendo seducat; Festo, quod adolescentulos alliciat, dictus; Graece *mastropo\s2, *pornobo/skos, *proagwgo\s2. De quo hominum genere, sic Scalig. poet. l. 1. c. 13. ubi de Comicis Personis: Differentiam faciunt inter mastropou\s2 kai\ pornobo/skous2, illo nomine designari scortorum matres: pornobo/skous2 esse conciliatores. Ego Lenones ac posteriore voce dictos scio: quid enim aliud est scortum alere? Feminas ornant vitta [orig: vittâ] purpurea [orig: purpureâ] circum caput: Lenonibus Graecis versiculor --- --- tunica et amiculum pictum desuper, non sine baculo, quem a)/reskon vocarunt [orig: vocârunt] etc. Sed et alios Lenones, alios proagwgou\s2, s. Productores, esse, docet Pedian. cum ait, Lenones scortorum dici: Productores vero etiam invitarum personarum, et in quibus stupra exercita legibus vindicantur. In Verrinis certe ab Cic. disparantur verba haec, uti docet Cael. Rhodig. Antiq. Lect. l. 14. c. 8. Ceterum sordidissimi hi alieni pudoris institores, usque adeo radices egere [orig: egêre] olim, ut non solum Cinnarus quidam, hac arte infamis, summas ad opes pervenerit, quas, Veneri promissas, moriens populo diripiendas exposuit, ut in prov. rapina rerum Cinnari abierit: Sed et apud varias gentes, Cyprios, Armenios, Lydos, Augilas, Sicas, Locrenses, inter liberales, imo et sacras, ea habita, ipsique Impp. Tiberius, Caligula, Neto, eam exercere, lupanati in Palatio constituto, non dubitaverint, testibus Suer. Zonara [orig: Zonarâ], Xiphilino. At sanctior his Q. Metellus Praetor, Vectilium lenonem, in causa Testamentaria, a subsellio prohibuit, ut qui pro libero haberi nequi. ret, apud Val. Max. l. 7. c. 7. Sed et lenas, submersit Cleomenes Methymnaeorum tyrannus, in saccis ligatas, apud Athen. l. 10. Vide et supra in voce Accabussare. Ioh. quoque Arragonum Rex omnes lenocinium facientes, amissis bonis, infames esse iussit, et tamquam latrones ac nefarios homicidas, exterminavit, uti docet Marinaeus Rer. Hisp. l. 12. Plura hanc in rem, apud Zuinger. Theatro Hum. Vitae p. 2285. et seqq. Aliquando tamen honesta vocis notio est; pro Legato enim eam occurrere apud Iustin. l. 1. notat Salmas. ad Vopisc. in Carino. Vide quoque supra in voce Conciliator. it. infra Producere.