CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LEONTIUS [6] Ep. Foroiuliensis, Accepti successor, an Quilianis Huic Cassianus opus suum dedicavit. Martyr habetur, forte sub Vandalis passus, A. C. 445. Moret. Dict. Hist. Item, Ep. Arelatensis, sub fin. Sec. 5. Item, CP CPolitanus Continuator Theophanis. Scripsit vitas Leonis Armenii, Michaelis Balbi, Theophili Michaelis filii et Leonis Sapientis. Item Ep. Arabissenus, in Armenia, Auctor duarum Orationum, de Creatione, et Lazaro resuscitato. Phot. Cod. 272.

LEONTIUS [8] Scholasticus, i. e. Advocatus, vel, Presbyter CP. Scripsit de Sectis Haereticorum, deque Conc. Chalcedonensi, c. 10. quae Actiones vocat. Sub fin. Sec. 6. Tribuuntur ei quoque libri tres, contra Eutychianos et Nestorianos, duo contra Apollinaristas, etc. Quae omnia a Turriano latine reddita sunt. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 4. c. 28. etc. Non confundendus, cum Leontio, de quo Basil. in vita Sabae, c. 95. et Quiriaci. Hic enim Origenista, et sectator Theodori Mopsvesteni fuit. Nec cum Ep. Cyrpi, qui vixit A. C. 620. Auctor porro fuit libri, de duplici Natilra, in Christo, c. haeresin Monophysitarum: et Disput. contra Philosophum Arianum. In Biblioth. Imp. Viennae. Vide Moret. Dict. Hist.

LEONTIUS [9] nobilis statuarius, qui Olimpiae fecit stadiodromum astylon, aliaque opera, quae commemorantur a Plin. l. 34. c. 8.

LEONTOCEPHALE Phrygiae castellum munitissimum. Appian. Alex. Plutarch. in Themist. In litore maris Aegaei.

LEONTOMENES Coquus iste nefarius, qui Callimelem adolescentem, ab Apollodoro, Cassandreensium tyranno, mactatum coxit, eiusque viscera coniuratis epulanda proposuit. Vide Polyaen. l. 6.

LEONTON Plin. l. 5. c. x. Leontopolis Strab. l. 6. p. 272. Damor: opp. Phoenices, inora, ad ostium fluv. cogn. inter Berytum ad Bor. et Sidonem ad Austr.

LEONTOPOLIS Phoeniciae urbs, Strab. Aegypti opp. Ptol. intra Deltam, Busiridi proximum: Est et Isautiae et Hellesponti urbs, et Bithyniae, Episcopal. sub Archiep. Helenopolitano. Curt Suppl. l. 1. c. 1.

LEONTYCHIDES Spartae Rex, a Cleomene Agida, Demarato Proclidae pulso, ex eadem Fam. suffectus, fil. Menaris, Argis nepos; Persas eodem die, quo ad Plataeas Mardonius superatus est, ad Mycalen quadraginta milibus caesis, devicit. In expeditione Thessalica Dux cum libera potestate, magnam pecuniae vim corruptus accepit, et in castris deprehensus est, cum utraque manu pecuniam retineret. Itaque delatus Spartam, damnatusque Tegeam in exilium, ibi Mortuus est, cum regnasset [orig: regnâsset] Annos 22. Diod. Sic. l. 21. Vide et Leotychides.

LEONUM Mons Lusit. Sierra Liona, incolis Boulombel, mons excelsus Africae, in ora litor. Guineae, inter ipsam et Nigritiam, in Oceanum excurrens, iuxta prom. Ledo, et sinum Francicum.Sed per terras longe lateque extenditur, inter regnum Boubom ad Bor. et regn. Boure, ad Austr. Ei adiacet fluv. cogn. ubi colonia Anglorum.

LEOPARDI vox Constantini demum aevo usurpari coepit. Quum enim totis tribus Sec. post C. N. in Scriptoribus Rom. nuspiam reperiatur, quarto et exinde passim occurrit, apud Spartian. in Anton. Geta, Lamprid. in Heliogab. Capitolin. in Gord. III. Fl. Vopisc. in Probo, Symmach. l. 4. Ep. 12. et l. 7. Ep. 59. Ambros. in Hexaem. l. 6. c. 4. Paulin. in Vita Ambrosii, Alios. Unde obiter notat Bochart. Ignatii ad Rom. Epistolam, quam circumferunt, in qua leopa/rdwn mentio, eo demum Sec. scriptam esse. Neque forte apud Graecum Scriptorem usquam alibi vocabulum id exstat: vox namque est mere Latina, pro qua Graece dicatur *leontopa/nqhr vel leontopa/rdalis2, h. e. animal ex leona et pardo natum. Pro pardo tamen iam olim nomen hoc sumptum per catachresin, ut in his Fl. Vopisci, Editi deinde centum Leopardi Libyci, centum deinde Syriaci. Nam in Syria Leopardi ex mixto semine nulli sunt, sed in Africa solum; imo nec in hac tam numerosi, ut Romae edi per centurias potuerint, etc. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 3. c. 9. et infra Libicae ferae.

LEOPARDUS Paulus Flander, Casaub. Ep. 39. in Append. Petro Nannio, Ios. Scalig. eximie laudatus, in gratiam uxoris, quam nalum sibi necessarium appellare solitus est, Regiam Lutetiae Professionem recusavit. Edidit Miscellaneorum et emendationum libb. 20. Vitas et Chreias Aristippi, Diogenis, Demonactis, Demosthenis et Aspasiae, in Latinam Ling. conversas. Flandriae suae decus. Obiit A. C. 1567. Aet. 57. Val. Andr. Biblioih. Belg. et Ant. Teissier Elog. P. I.

LEOPHORA Viia, quae Memnonia etiam dicebatur, a Memnone nempe, vi eam stravit, circa Susam Persidis urb. Diod. Sic. l. 2. Imp. Rom.

LEOPOLDUS [1] Imp. Rom. successit Ferd. III. patri, ex Maria, sorore Phil. IV. Hisp. Regis nat. A. C. 1640. Designatus Bohemiae Rex A. C. 1654. et Hungariae A. C. 1655. Imp. electus et coronatus A. C. 1658. Duxit A. C. 1663. Margaretham Mariam Teresiam, filiam Phil. IV. Qua [orig: Quâ] mortua [orig: mortuâ], matrimonio sibi iunxit, Claudiam ex Archiducum Oenipont, fam. post cuius Obitum, qui contigit A. C. 1676. duxit Magdalenam Eleonoram Theresiam, filiam Principis Neoburgici, An. seq. Turcico bello, ante aliquot Annos defunctus, inde Belgis se contra Galliae Regem iunxit, Philippoburgo ad deditionem adacto felix. Pace insequuta [orig: insequutâ] Neomagensi A. C. 1679. Turcarum, anre induciarum terminum impletum nova [orig: novâ] subitaque [orig: subitâque] in Hungariam irruptione infestatus,

ipsam ab illis acerrime oppugnari vidit, sed Ioh. Poloniae Regi Bavaroque et Saxoni Electoribus, iunctus, animo et successu stupendo, Vezirium Mag. qui obsidiom praeerat, aggressus fudit, et ab Urbe immane quantum reiecit, A. C. 1683. Turcisque aliquot praeliis sequenti tempore per Ducem Lotharingium profligatis, Budam expugnavit, A. C. 1687. aliaque plurima occupavit Hungariae munimenta. Nec bello galliae Regis, qui exercitu cum ingenti fines Imperii ingressus Philippoburgum circumsedit, occupavit, ac penitius in Germaniam penetrare coepit, A. C. 1688. territus a Turcis se totum avertit, verum et, velut utrique hosti non impar, Turcas denuo ingenti pugna [orig: pugnâ] per Lud. Badensem Marsh. Heroem fortissimum ad Salankemen fuidt, castris exuit ac profligavit, hodieque in Germania Gallo, in Hungaria Ottomannno fortissime obnititur: terrenae felicitatis summam. Iosepho promogenito ad Regnum Romanorum erecto coronatoque, A. C. 1690. adeptus, vide Leopoldi I. Magni Elogium Triumphale, concinnatum ab Ampliss. Iac. Othone IC. et Notis ad B. Rhenan. insertum. Principes et Archiduces Austriae.

LEOPOLDUS [2] I. cogn. Gloriosus, vel Equitum gloria, fil. Alberti I. Imp. Sueviam tenuit et Alsatiam: fratri Frid. contra aemulum Lud. Bavarum, astitit, cumque e vinculis liberavit. A Suitiis, Uriis et Underwaldiis duplici clade affectus est, A. C. 1315. Eius dein gener Engvertandus Cussinus, Anglicis auxiilis Bernates adortus A. C. 1373. ad Fravenbronnam est profligatus.

LEOPOLDUS [3] II. cog. Probus, prioris ex fratre Alberto Sapiente, nepos, Tirolensis fam. auctor exstitit, sicut frater eius Albertus III. Viennensem orsus est. Praeter anteriores provincias, etiam Stiriam, Carinthiam et Tarvisinas ditiones fratri extortas tenuit. Ioh. Richardi Angl Regis fratrem Viennae cepit, bello Veneto victor, ad Sempacum A. C. 1386. ab Helvetiis cum 676. nobilibus cecidit. Sanctis annumeratus ab Innoc. VIII. Surius. Pater, praeter Frid. Tyrolensis, et Ernestum Styriae linearum auctores, Vilhelmi et Leopoldi III. cogn. Crasst vel Superbi, qui paternae ultioni intentus, cum Helveriis bellum gessit, ab his ad Glaronam victus: Polyd. l. 14 Stumpfius. etc.

LEOPOLDUS [4] IV. fil. Car. Styriae s. Graeciensis lineae conditoris, Aenipontanam lineam orsus est, sicut frater eius maior Ferdinandus Viennensem. Ecclesiastico initio ordini adscriptus Argentinensem Episcopat. et Passaviensem obtinuit, A. C. 1609. Missus dein ab Imp. ut Iuliacum sequester teneret, impedire non potuit, quo minus urbs a Gallis et Mauritio Nassovio caperetur. Post varia dein Vienuae A. C. 1619. in tractu Rhenano A. C. 1622. cum Rhaetis A. C. 1621. gesta, eiurata [orig: eiuratâ] infola [orig: infolâ] Claudiam Mediceam duxit. Pater Ferdinandi Car. et Sigismundi Francisci, qui ambo absque masculo herede Obierunt [orig: Obiêrunt], linea [orig: lineâ] sic Exstincta [orig: Exstinctâ].

LEOPOLDUS [6] Vilhelmus fil. Ferd. II. Imp. frater Ferd. III. Archiep. Magdeburgensis, Ep. Argentinensis, Passaviensis, Halberstadiensis, Vratislaviensis, Olomucensis, Abbas Hirschfeldensis et Murbacensis, Mangister Ord. Teutonici, a ftatre A. C. 1639. exercitui praefectus est. A. Torstensohnio A. C. 1642. cum Piccolomineo ad Lipsiam victus, omnia impedimenta amisit. Ex hoc ab A. C. 1647. Belgium gubernavit, inde Viennam revocatus, nepotis ex fratre Mortuo tutor fuit. Gesta eius Luc. Lancelotus centone Virgiliano prosecutus est.

LEOPOLDUS [7] fil. nothus Alberti III. Archiducis Austr. Mathesin Viennae docuit. Phil. Iac. Spener. Syll. Geneal. Hist.

LEOPOLDUS [8] Lud. Com. Pal. Rheni, fil. minimus natu Georg. Gustavi, Veldentiae Principis, ex Maria Elisabetha Bipontina, nat. A. C. 1625. Literis a iuventure egregiam navavit operam. Nunc Pater, ex Agatha Christina Hanovica (filia Phil. Wolffgangi Com. in Liechtenberg, Exstincti A. C. 1641.) Annae Sophiae, (nat. A. C. 1650.) Gustavi Phil. (nat. A. C. 1651. qui post peragratas Galliam, Daniam, Sueciam, Germaniam, militarein operam Lotharingiae Duci addixit, et alibi atque in Sinshemio praelio adversus Gallos forriter pugnavit) Christiani Lud. (qui nat. A. C. 1656. Obiit biennio post) Elisabethae Iohannae (nat. A. C. 1653. Ioh. Rhingravio nuptae, A. C. 1669.) Christinae (nat. A. C. 1654. Den. A. C. 1655.) Christinae Luisae (nat. A. C. 1655. Den. A. C. 1656.) Dorotheae (nat. A. C. 1658.) Leop. Lud. (nat. A. C. 1659. Den. A. C. 1660.) Car. Georg. (nat. A. C. 1660.) Agathae Leonorae (nat. A. C. 1662.) et Aug. Leopoldi (nat. A. C. 1663.) Pace Monasteriensi, in Comitatum Veldentz, cuius castrum prius A. C. 1646. ab Hispanis; reditus vero iam antea redditi erant, restitutus, proximis Annis certa de quibusdam iuribus in illo pacta cum Electore Trevirensi insvit. Idem Patruo Georg. Ioh. cogn. Iuniore (qui. post fratrem Ioh. Aug. Lutzelstenium obtinuerat, Exstinctus, filio praemortuo, A. C. 1654.) in Lutzelsteinensi appeunagio successit. Vide Phil. Iac. Spener. Syll. Geneal. Hist. et Theatr. Nobil. Parte 2. p. 1. nec non in Arte heraldica [orig: heraldicâ] Tom. 2.

LEOPOLIS [1] s. Fanum S. Leonis, urbec. Episcopal. Duc. Urbini. prope Ariminum fluv. in limite Romandiolae, 20. mill. pass. ab Urbino in Caec. 15. ab Arimino in Circ. Vulgo S. Leo.

LEOPOLIS [2] , Germ. Russe Lemburg, urbs Russiae nigrae, s. parvae, intra colles, ad amnem Peltew; 15. leuc. Pol. a Premissia in Ort. Paulo mimus a monte Carpatho in Bor. a Leone, Duce Russorum condita, qui floruit A. C. 1280. Archiepiscopal. et Russiae Metropolis facta ab Urbano U.A. C. 1361. satis munita, cum duplici arce, una intra, altera extra moenia, in monte edito, probe culta, ampla. A. C. 1648. obsessa fuit a Climieilnecio Cosaccorum Duce, A. C. 1672. a Turcis capta. Gall. Leopole. conditam a Leone Imp. habet Ferrar.

LEOSTHENES [1] Atheniensium Dux, post mortem Alex. Mag. militibus ad iugum excutiendum concitatis, Antipatrum victum, in Lamiam, Thessaliae urbem, compulit. Quam dum obfidione acrius urget, lapidis ictu interiit, Sponsus. Publice laudatus Athenis, ab Hyperide, dum Demosthenes, ob acceptam ab Harpalo pecuniam, in exilio fuit. Diod. Sic. l. 18. Iustin. l. 3. c. 5. et l. 22. c. 2. Strabo l. 9. p. 433. Plutarch. Suid.

LEOSTHENES [2] Atheniensis, Peparethiis a civibus suis auxilio missus, qui cum negligenter videretur res gerere; a Populo, tamquam proditor, capitis damnatus est, publicatis bonis, Olympiadis centesimae quartae Anno quarto. Diod. Sic. l. 15.

LEOSTHENIUM Bospori thracii sinus. Steph. Sthenion Gyllio. Ab aliis Laosthenes sinus dicitur, et portus Senum; estque in ora litor. Thraciae, e regione Bithyniae, medius inter CPolim ad Austr. et Pontum Euxinum ad Bor. hodie Sosthenius sinus Gyllio. Baudr.

LEOSTRATIDES vel LEOCRATIDES an Callicratides, vel Callicrates, inter nobiles *toreuta\s2, apud Athen. l. 6. p. 251. et Plin. de quo Vide Salmas. ad Solin. p. 1047.

LEOTROPHIDES Dithyrambopoeus, adeo tenuis et gracilis, ut in proverbium abierit, Leotrophide macilentior. Suid. Erasmus. E tribu Cecropide. Vide Aristoph. Aves.

LEOTUNIA prov. ampla Sin. maxime in Bor. extensa, versus Tartariam, inter regnum Niuche, ad Stept. et Gangem sin. ad Mer. ut inter regnum Coream ad Ort. et Pechinam prov. ad Occ. Prima vastata est occupata a Tartaris Leaotung s. Liautun, vulgo. In ea multae arces munitae urbes'que plurimae. Sed praecipuae sunt, Leoanum s. Leyaoang, Quincheum Kincheu, et Ningiva Nyngiven, versus montes.

LEOTYCHIDES [1] Rex Lacedaemoniorum, Graecorum cum Xantippo Dux prope mycalen Persas navali praelio superavit: Obiit An. Regni 22. Successit Archelaus s. Archidamus III. eius ex filio Zeuxidamo nepos. Paus. in Laconicis, Dios. Sic. Olymp. 76. A. 278. U. C. Vide Leontychides, it. Leutychides.

LEOTYCHIDES [2] fil. Agidis. quem tamen vivens pro filio agnoscere nolebat, quod adulterio Alcibiadis cum Timaea uxore procreatum suspicabatur. Cum autem se ad pedes Patris aegrotantis abiecisset, et multas lacrimas profudisset, persuasit ei, ut se multis praesentibus filium pronuntiaret. Plutarch.

LEOVARDIA vulgo Lewarden, urbs Belgii uniti, ampla, munita, elegans, caput Frisiae Occ. 2. ingentibus mill. Germ. a Dotecomio in Circ. vix uno cum dimid. ab ora Oceani Germ. 7. leuc. a Groninga.

LEOVIGILDUS vel LEUVIGILDUS Gothorum Rex in Hisp. XVIII. post fratrem Liubam, A. C. 568. fil. Athanagildi. Corduba aliisque urbibus potitus, A. C. 572. Bigamus, ex altera uxore, parens Hermenigildi et Recaredi, quos in regni consortium ascivit. Quorum ille ab Ingonde, filia Sigeberti Franciae Regis uxore, ab Arianismo, ad fidem conversus, a patre vero Occisus est. Obiit A. C. 586. Ioh. Biclarius et Isid. in Chron. Greg. Tur. Hist. Fr. l. 5. Item, Presbyter Cordubensis, scripsit de habitu Clericorum, A. C. 716.

LEOVITIUS Cyprianus Bohemus, Mathematicus othonis Henr. El. Palat. scripsit. Ephemerides ab A. C. 1556. ad A. C. 1606. aliaque de quibus Vide Elog. Ant. Teissier. Obiit A. C. 1574. senex Lavingae, Voss. de Mathem.

LEPADUSA ins. Siciliae, a patellis ostreorum genere dicta, quasi Patellaria.

LEPAS vertex rupis cuiusdam asperae in agro Syracusano. Crimiti Fazello et Aretio.

LEPIDA [1] cui super Aemiliorum decus L. sulla ac Cu. Pompeius proavi erant, a Tiberio, in gratiam Quirinii consularis praedivitis et orbi, qui dimissam eam e matrimonio, post vicesimum Annum, veneni olim in se comparati arguebat, condemnata. Vide Tac. Ann. l. 3. c. 22. et 23.

LEPIDA [2] C. Cassii uxor Silani amita. contra quam Nero vocabulo indicum induxit, qui incestum cum fratris fil. et diros sacrorum ritus confingerent. Idem. Ann. l. 16. c. 8.

LEPIDAE binae apud Suet. occurrunt, Germanici soror, patris Agrippinae, nata ex Druso et Antonia iuniore: altera ex Cn. Domitio Neronis avo et Antonia maiore genita, sororque Domitii Neronis patris et Agrippinae mariti, quam incestasse [orig: incestâsse] eundem Domitium tradit idem Suet. in Ner. Claud. c. 5. 6. et 7. De hac verba facerer Tac. Ann. l. 12. c. 64. et 65. apparet. Siquidem haec Domitia dicta; uti ex gente Domitia orta, non illa ex Druso ortum ducens: tum hanc mariti Agrippinae sororem et Neronis amitam vocat Idem. Ann. l. 13. c. 19. Hanc Lepidam peritam ab Agrippina, scribit Tac. adhuc vivente Claudio Tib Imp. eandem vero scribit Suet. c. 26. et in Galb. c. 6. interemptam post Agrippinae matris necem, iussu Neronis, Medicis, ut largius eam purgarent, adactis. Verum nomen Domitia Lepida, una ex amitis Neronis et apud quem ille educatus, matre in exilium pulsa [orig: pulsâ].

LEPIDI pous unus ex Romae pontibus, qui et Sublicius et Aemylius, P. Victori.

LEPIDOTUS piscis, Aegytiis olim cultus, Strabo l. 17. p. 823. idem cum carpa Cassiodori, cyprino aliorum. Squamatum vertita pud Herod. Valla; parum commode, quando istic non generalis est appellatio, sed nomen particulatim impositum, Voss. de orig. et progr. Idol. l. 4. c. 10. et 51.