CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LIBERIA festus apud Rom. dies, quo liberam togam ingenui adolescentes, deposito puerilis aetatis gestamine, sumebant. Incidit in 16. Kal. Aprilis: Vide Thom. Demp. Aer. Paralip. in Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 5. c. 32.

LIBERIUS [1] tricesimus quartus Rom. Ep. A. C. 352. post Iulium I. Athanasium ab Atianis variorum criminum accusatum, Romam ad dicendam causam, vocavit, non parenti excommunicationem minatus est. Legatos Arelatum ad Constantium misit, e quibus Vincentius Ep. Capuanus Athanasii condemnarioni subscripsit. Iussu Imp. cui acriter restitit, una cum Hilario Ep. Pictaviensi, in exilium missus Berthoeam, post biennium adversariis manus dedit, et condemnationi Athanasii Fideique confessioni ab Arianis compositae subscripsit, literis quaquaversum datis, ut praecipuorum Arianae Sectae, qui apud Constantium plurimum valebant, gratiam sibi conciliaret: Hinc ab Hilario Pictav. diris devotus. Sed redditus, retractasse [orig: retractâsse], quae male admiserat, et condemnata [orig: condemnatâ] Fidei confessione Ariminensi, Athanasii amicitiam per literas quaesiisse dicitur. Obiit A. C. 366. Hier. et Marcellin. in Chron. Vide Athanas. et. ad Solit. apol. 1. etc. Hilarium in fragm. Epiph. haer. 57. c. 2. Basil. Ep. 74. Throdoret. l. 2. Socrat. l. 2. Sozom. l. 4. etc.

LIBERO LUBRONIUM opp. Delphinatus [orig: Delphinatûs], ad Dromam amnem, vix 1. leuc. a Rhodano, vulgo Liuron. Ei adiacet Oriolum, oppid. ex adverso Dromae, 3. leuc. a Valentia in Austr. 2. a Crista in Occ.

LIBERTAS [1] Dea, cuius templum in Aventino conditum fuit, cum aereis columnis et statuis pulcherrimis a patre Tiberii Gracchi, ex multatitia pecunia. Eidem atrium ibidem fuit: quod ab Aelio Paeto et Corn. Cethego Censoribus, instauratum et auctum: demum et a Pollione restitutum, scribit Suet. Cic. postmodum in exilium profecto, domum eius P. Clodius Tr. Pl. Libertati consecravit, et in Caesaris gratiam eidem pop. Rom. aedem exstruxit. Graeci entiam Libertatem et Libertatis Deos coluere [orig: coluêre], e)leuqeri/an et qeou\s2 e)leuqe/rous2. Libertatis indicium, pileum fuisse legimus: unde et qui servi libertate donabantur, pileum gestabant, capite raso: hinc legimus, Brutos monetam cudisse cum pileo duobus pugionibus imposito. Data ei porro vestis candida, et sceptrum, felisque adiuncta. In nummis antiquis clavum altera [orig: alterâ] manu, altera [orig: alterâ] pileum gestat, cum lemmate: Libertas Augusti ex S. C. In nummo Antonini Heliogabali, iugum fractum, cum Sole, cuius hic Sacerods, additum videtur. Cic Orat. pro Domo sua. Balduin. Iconol. Angelon. Hist. Aug. p. 268. Thom. Dempster. in Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. etc. Culta sic nempe, velut alter ortus. Stat. l. 5. Sylv. 5. v. 73. Epicedio Filii,

Quin alios ortus libertatemque sub ipsis
Uberibus tibi parve, dedi --- ---

Cum in uno homine, tum in tota gente. Unde Aristoph. oleaginea [orig: oleagineâ] corona [orig: coronâ], quae auream dignitate aequabat olim, quod ausus esset firmare, Remp. Atheniensem nullius esse in dominio, sed per omnia sui iuris, coronatus est, uti discimus ex Vita eius, Eodem fi ne et myrtus adhibita, velut index pulcherrimae omnium victoriae, per quam itur ad libertatem. Hinc, propter Hipparchum tyrannum e medio sublatum, Harmodius et Aristogiton gladios e)n mu/rtou kladi\, myrto redimitos, gestasse [orig: gestâsse], et memoria eorum per universam Graeciam in conviviis carmine, ac publice statuis celebrata legitur. Vide infra ubi de Scoliis, et plura hanc in rem apud C. Paschal. Coron. l. 7. c. 20. nec non l. 5. c. 10. ubi de simili corona Adimanto donata: uti de signo liberae civitatis apud Rom. olim, statua [orig: statuâ] Nasyae, infra ubi de Marsya. Difficilis igitur consultatio inter Galliae civitates olim agitata, Libertas an pax placeret, apud Tac. Qua de re. H. Grot- praesupponens de pace agi, qua [orig: quâ] redimatur bellum internecinum i. e. ut Cic. alibi Graecis verbis explicat, e)a\n me/llh| dia tou=to peri tw=n o(/lwn h( po/lis2 linduneu/ein, l. 9. Ep, ad Attic. Ep. 112. ubi viz. recta aestimatio futuri nihil ferme aliud, quam totius populi exitium videtur portendete: Hic [orig: Hîc] Cato, inquit, quid dicturus sit, qui mori, quam uni parere maluit, nemo nescit --- -- At aliud dictat recta ratio: Vitam sc quae sundamentum est omnium bonorum temporalium, et aeternorum occasio, pluris esse quam libertatem; sive utrumque sumas in uno homine, sive in universo populo. Itaque Deus ipse (2. Par. c. 12. v. 78) pro beneficio imputat, quod non perdat homines, sed in servitutem tradat. Et alibi Ier. c. 27. v. 13. suadet per Prophetam Hebraeis, ut sese Babyloniis in servitutem dedant, ne fame ac peste moriantur. Quare illud, quamquam laudatum antiquis,

laudandum non est, nec quae eo ducunt. Internecio enim populi in hoc rerum genere pro maximo malo haberi debet etc. H. Grot. de Iure Belli et Pacis l. 2. c. 24. §. 6. De Libertate tria verba dicendi, supplicio afficiendis, Athenis olim concessa, vide infra, lemmate Murratum vinum: uti de par)r(hsi/a| quorumcumque proximorum morti, apud Rom. in voce Testamentum: de Libertate porro Vindemiali in voce Vindemia. Quod vero Libertatis Atrium Spectat, Suet. memoratum in Aug. c. 30. eo doctri, tamquam ad le/xhn, conveniebant. Ovid. Trist. l. 3. Eleg. 1. v. 71.

Nec me quae doctis patuerunt [orig: patuêrunt] prima libellis
Atria, Libertas tangere passa sua est.

Ibidem fuit Tabulatium, in quo servata Acta publica, uti docet Casaub. ex Liv. l. 43. Vide apud eum plura hanc in rem ad l. cit. De Libertate vero singulorum, eiusque gradibus, medio praesertim aevo, accurate et prolixe agit C. du Fresne in Gloss. uti de Libertate universi populi, H. Grot. ubi supra. Addo hic [orig: hîc] saltem, uti in Feroniae templo servos olim manumissos, sic postea ex Constitut. Constantini, in Eccl. cum libertate civitatem Rom. consecutos esse, de cuiusmodi manumissionibus Vide Iustell, ad Can. 64. Cod

LIBERTI quasi liberati, dicti sunt, qui ex iusta servitute sunt manumissi. Hi apud Rom. primis temporibus ita distincti sunt ab Ingenuis et Libertinis, ut Ingenuus diceretur is, qui ex duobus Ingenuis vel Libertinis natus esset: Libertinus, qui ex duobus Libertis: Libertus, qui aliquando servitutem serviisset et ex illa esset manumissus. Aliquanto autem, post Appii Caeci Censuram. Liberti et Libertini pro iisdem accepti fuerunt [orig: fuêrunt]: et tum Ingenui appellati, qui ex Libertis vel Libertinis, i. e. iis, qui cum aliquando serviissent, postmodum manumissi erant, fuere [orig: fuêre] nati: ubi tamen hoc discrimen observatum, ut Liberti dicerentur, respectu patronorum, Libertini vero respectu Ingenuorum sicque ille respectus privatus, hic publicus esset, vide Laur. Vallam Eleg. l. 4. c. 1. In triplici eos fuisse ordine, Cives Rom. Iunianos et Dediditios notat. Ulpian. IC. in fragm. tit. 1. ubi singulorum definitiones exsequitur. Pseudocornutus in v. 106. Sat. 3. Persy.

A Defuncto pridie manumissi, i. e. Liberti, et cives Rom. facti. Atque hos dispari fuisse dignitate discimus ex Hadr. Turnebo l. 11. c. 9. ut quidam primi Liberti, quidam secundi, quidam denique tertri forent. Quod vel de tempore, quo quisque manumissus, vel de officio, quo quilibet functus erat, nam et inter Servos gradus fuere [orig: fuêre], intelligendum. Quamvis autem Liberti cives essent, publico tamen nullo, nisi Apparitoris aut Coactoris, munere defungi poterant. Erant vero Apparitores Scribae, Praecones, Interpretes, Accensi, Lictores, Viatores, Stratores. Haec enim Vett. munera, ut Cic. Ep. ad Q. Fratrem declarat, Libertis deferebant, excepto tamen scriptu. Postea vero Scribae quoque facti sunt, trileruntque hi suffragium in quatuor urbanis Tribubus, quas rusticis ignobisiores fuisse notum est. Eodem iure Libertini, s. Libertorum filii erant. Neutris autem ius Tribuum fuisse, ostendit Lael. Taurellus IC. nec Ingenui Libertinis pupillis tutores dari poterant, ut ex Marci oratione apud Modestin. l. de Excusat patet. Nec in Senatum admittebantur: quo postquam irrepsissent aliquandiu, Pisonis Consulatu, sub progressum bellorum civilium, omnes eiecti sunt, teste Dione l. 40. Militiae quoque non adhibebantur, nisi ingens urgeret necessitas apud Suer. in Aug. c. 25. Unde Aug Princeps Libertino milite praeterquam Romae, incendiorum causa [orig: causâ], et si tumultus in graviore annona metueretur, bis usus est, semel ad praesidium coloniarum Illyricum coniungentium iterum ad tutelam Rheni fluminis: eosque servos adhuc viris feminisque pecuniosioribus indictos ac sine mora manumissos sub proprio vexillo habuerit, neque aut commistos cum ingenuis, aut eodem modo armatos. Quare tamquam novum insolensque notat App. Alex. de Bellis Civil. l. 1. quod tum primum Liberti, ob virorum inopiam, manumissi sint: Et Hirtius de Bello Afr. c. 2. postea, inquit ex Hybridis Libertinis servisque conscripserat, armaverat, equoque frenato uti condocuerat. Vestitu porro a Patriciis ac Ingenuis distinguebantur: Cum enim pueri Patricii, quorum patres curulem gesserant magistratum, bulla aurea cum toga, cui purpura praetexebatur; ceteri praetextis tantum uterentur: concessum, inquit Marcrob. Sat. l. 1. c. 6. ut Libertinorum quoque filii, qui ex iusta matrefamilias nati fuissent, togam praetextam et lorum in collo, pro decore bullae, gestarent. Nec id sine nota corpori impressa, pertusas enim s. perfossas Libertinis aures fuisse, docet vet. Scholiastes Iuv. ad Sat. 1. l. 1. v. 104.

--- --- --- -- --- --- quamvis
Natus ad Euphratem, molles quod in aure fenestrae.

Vide quoque supra, ubi de ritu Aurem Perforandi, item in voce Fenestra, ut et infra, Opera. Interim eorum arbitrio, sub malis. Principibus, omnia permissa legimus: de quo non sine indignatione conqueritur Tac. Hist. l. 1. c. 31. Nota sub Claudio Licinii et Pallantis: sub Nerone Cari et Massae: sub Vitellio Asiatici sub Domitiano Parthenii etc. potentia ac opes, ad quas libidini: dominorum obsequendo et flagitiosa quaelibet perpetrando pervenere [orig: pervenêre]. quemadmodum Libertinae vulgato corpore male saepe andiebant, quam ob causam in Libertina peccati impunitatem videtur promittere Horat. Serm. l. 1. Sat. 2. v. 48.

Libertinarum dico, Sallustius in qu as
Non minus insanit, quam qui moechatur. etc. --- --

Hactenus de Libertis et Libertinis. Ingenuus autem, Libertini fil. Liberti nepos, iam iure meliore fuit. Ferebat namque sustragium in Tribu rustica, magistratus tamen non capiebat, neque Senatorii vel equestris, sed tertii erat ordinis, i. e. de plebe. Ingenui vero fil. Eques Rom. esse poterat, sed aditum ad Curiam non habebat, qui demum concessus est Libertorum abnepotibus etc. De Manumissionis ritu, vide infra suo loco. Addam hoc unum praedictis, non habuisse olim Libertinum veniam Ingenuam ducendi uxorem, donec id Lex Papia Poppaea concessit, quam luculentissime explicat Barn. Brisson. l. de Iure Connub. Nec scribendi testamenta ipsos ius habuisse, hereditates tamen potuisse adire, ut ex Symmacho docemur l. 10. Ep. 54. Capiunt legata Liberti etc. Vide Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 1. c. 20. cum Paralip. Thom. Dempster. Apud Caesares Libertos, dictos a Studiis in pretio fuisse, Suet. in Tib. Claud. c. 28. testis est: Ac super hos Polybium a studiis, qui saepe inter duos Consules ambulabat. Quo munere apud eund. Imp. Lemnus quoque functus est, de quo vet. Inscr apud Laut. Pignor. Comm. de Servis 115. TI. CLAUDIUS. LEMNUS. DIVI. CLAUDII. AUGUSTI. LIB. A STUDIIS. In Rep. Atheniensi, manumissi servile suum nomen aliquando mutabant, aliquando syllabis augebant, ut Stephanus ille, qui

Philostephanus postea appellari voluit, Anthologiae l. 2. Alio quoque tonsurae genere utebantur: et quia cum *metoi/kois2 eodem iure Liberti censebantur, quotannis to\ metoi/kion i. e. duodecim drachmas aerario pendebant, et praeterea trioboum sive Scribae sive Publicano, harpocrat. Pollux l. 3. c. 4. Hesych. Cetera omnia, publica, privata, administrabant per Patronum, non quem elegissent ipsi, quemadmodum oi( *me/toikoi s. Inquilini, sed qui libertate donasset [orig: donâsset] dominus, quem colere tenebantur hac [orig: hâc] lege: *tou\s2 a)peleuqstrwqe/ntas2 mh\ a)fi/stasq ai/ ti a)po\ tw=n a)peleqerwsa/ntwn, mh/te e(/teron e)pigra/fesqai prosta/thn, kai\ a(\ keleu/ousin oi( no/moi poiei=n, Liberti eos, a quibus manumissi sunt, colunto: eaque quae Legibus imperantur, iis praestanto. Publice tamen, voce Praeconis, adoptabant *)epi/tropo/n, inter quem et Patronum s *)epista/thn id discriminis erat, ut hic Libertum tutaretur sua [orig: suâ] auctoritate et omnia eius administraret: ille vero adversus Patronum ipsum, si opus foret, Libertum tueretur. Quemadmodum et apud Rom. Liberti, quamquam in Patroni, qui manumiserat, essent clientela, habebant tamen et alium, ex amicis forte Patroni, cuius se esse clientes dicerent, qui apud Patronum irascentem, et in ius rapientem, si res ita ferret, deprecaretur et lueretur clientem hunc suum. Ita Tullius Ep. 12. l. 1. ad Attic. Libertum ego habeo, sane nequam hominem, Hilarum dico, rationcinatorem et clientem tuum. Proin in hanc Legem si commisissent liberti, iis *)apostasi/ou dica scribebatur, quod fiebat apud Polemarch. et a contribulibus Patroni sive domini iudicabatur: qua [orig: quâ] actione si vincerentur Liberti, in servitutem retrahebantur, aut vendebantur; si vicissent, perfecta libertate ac perpetua fruebantur. Ubi tamen notandum, servos ab Atheniensibus non civitate simul cum Libertate donatos fuisse, sicut apud Rom. iusta illa libertas vindicta [orig: vindictâ] data [orig: datâ] sese habebat. Rom. cum ingratis Libertis, paulo aliter agebant. Primo enim Patronis concessum fuit. libertum ultra vicesimum lapidem relegare, quod ab Aug. institutum suspicatur Lips. ex Dione l. 55. Postea Tib. Claud. Ingratos et de quibus Patroni quererentur, revocavit in servitutem, teste Suet. in eo c. 25. Si neinpe Patronis delatores summiserant, qui ei de statu controversiam facerent, l. 5. D. de Iure Patronatus [orig: Patronatûs]. Commodus dein Imp. constituit, ut Liberti, qui Patronos violaverant contumeliis, aut illata [orig: illatâ] manu pulsaverant, aut non exhibuerant ad paupertatem redactos, cogerentur ad obsequia, ministerium appellat Imp. Patronis praestanda: Quod si nihil proficeretur, in servitutem alteri a Praeside vendebantur, pretio Patronis addito. Exin ius iterum mutavit, et Liberti ingrati castigati, i. e. fustibus caesi sunt, ut patet ex Ulpiano l. 9. de off, Proconsulis, si fuissent inofficiosi: Si vero contumeliam fecissent, aut convitium dominis dixissent, etiam in exilium temporale dabantur. Quod si manus intulissent, in metallum dandi erant, etc. Ib. Subsequutis temporibus, ex Constitut. Diocletiani et Maximiani A. A. ad Veneriam liberti, qui ingrati probabantur, ad serviendi necessitatem redigi poterant, l. 12. Cod de operis Libertorum: quod etiam observari voluit Constantin. l. 2. C. de Libertis et eorum Liberis etc. Vide Sam. Petit. Comm. in LL. Att. l. 2. tit. ult. adde quae de Collibertis dicta. Alia vocis notio infra, ubi de Parasitis.

LIBERTINI fanatici quidam; auctoribus Quintino sartore Picardo et Copino. in Hollandia et Brabantia, orri A. C. 1525. Onmia in nobis a Spiritu S. fieri, peccatum meram opinionem esse, paenitentiam in sola negatione peccati consistere, CHRISTUM ex Spiritu Dei et opinione conflatum, asserentes, Scripturam S. reiecerunt [orig: reiecêrunt]: inter Orthodoxos Orthodoxi, inter Pontificos Pontificii. etc. videri volentes. Libertinorum Synagogae, quae Hierosolymis erat. una ex peregrinorum Synagogis, mentio cum fit Actor. c. 6. v. 9. intelligunt quidam Libertinos Rom. ex Libertis genitos, vel etiam manumissos, de quibus supra actum: Horum enim plurimos Proselytos factos esse, et Synagogas suas habuisse, docet Philo Legat. ad Caium: Alii eos sic dictos volunt, ab Hebt. voce Lubar, locum excelsum designante. Namque sicuti Templum, ita etiam Synagogae ac Scholae Hebraeorum in locis editis erant exstructae, ex occasione loci Proverb. c. 1. v. 21. Sapientia in summo turbarum proclamat. Vide Thom. Gowyn. in tract. Angl. de Ritib. Hebr. Civilib. et Eccles. l. 2. c. 2. Tremellium Notis in loc. Actor praef. etc. plura vero de Libertinis, apud Ioh. Forbes. Instruction. Hist. Theolog. l. 1. c. 34. §. 16. c. 37. §. 11. l. 12. c. 9. §. 6. ut et hic [orig: hîc] passim, ubi de Foorinianis aliisque Haereticis huius fatinae.

LIBETHRA Magnesiae fons, Musis sacer. Plin. l. 4. c. 9. Placet quibusdam, fuisse urbem in Olympo monte, torrente funditus eversam, quum iam olim oraculo praedictum esset, fore ut Libethtii u(po\ suo\s2 omnes interirent, quum Orphei ossa Sol inspexisset. Erant autem Orphei reliquiae, in columna quadam conditae, quae viae imminebat a Dio in Olympum ducenti. Quem in locum cum ingens hominum vis convenisset, ut pastorem suaviter canentem audirent, evenit, ut columna [orig: columnâ] eversa [orig: eversâ], Orphei ossa nudarentur: eodemque die torrens, nomine Sys, supra modum auctus. Libethrios cum urbe submerserit. Cael. Rhodig. Lect. Antiq. l. 18. c. 22. Libethriis inelegantior, Prov. a Musica enim alieni, cum Orpheum Occidisse dicantur.

LIBEHTRIDES dictae sunt Musae a Libethra Magnesiae fonte, Musis sacro, et poetarum carminibus celebrato. P. Mela, l. 2. c. 3. Strabo. l. 9. p. 410. et l. 10. p. 471. Tamen auctor est, Musas appellatas esse Libethrides, a Libethro Thraciae monte, quem postea Macedones tenuerunt [orig: tenuêrunt], sub quo et antrum fuisse ait, Musis Libethridibus a Thracibus consecratum. Virg. Eclog. 7. v. 21.

LIBIAS Iudaeae urbs. Ptol. Ioseph. Antiqq. l. 14. c. 4. Palaestinae item urbs ab Herode constructa. Euseb in Chron. alias Iulia appellatur, et Livia,

LIBICI s. LEBECII vel LIBUI pop. Galliae in Italiam transgressi, memorantur Liv. l. 5. c. 35. Alia subinde manus

Caenomanorum, Elitovio Duce, vestigia priorum sequuta, eodem saltu, favente Belloveso, quum transcendisset Alpes, ubi nunc Verona ac Brixia urbes sunt, (locos tenuere [orig: tenuêre]. Libui) considunt, et post hos Salassi praeter antiquam gentem Laevos Ligures incolentes citra Ticinum amnem, Pennino deinde Poii Lingonesque transgressi etc. Nempe, Laevi Ligures, antiqua in illo tractu gens, tenuerunt [orig: tenuêrunt] locum suum pristinum, et ad horum latus, versus Ticinum amnem, demiserunt [orig: demisêrunt] se ab Alpibus Libici pertinentes usque ad Ticinum, quum alteram eius ripam possiderent Insubres, ut sic citra id flumen manserint. Super utrosque Salassi consederunt [orig: consedêrunt], versus montana Alpium, ut idem docet l. 21. c. 38. Vie de his Liguribus Lebuis; aliquam multa, apud Iac. Gronov. Virum celeberrimum tam latinis quam Graecis literis Consummatissimum Dissert. Ep. ad Doctissimum Laur. Gronov. patruum.

LIBIDO plerarumque haeresium esca, ut videre est hic [orig: hîc] passim, inprimis ubi de Fem. Comm. Idem apud Idololatras omnis aevi obtinuit, quorum nonnullis etiam inter sacros suae impietatis ritus meretricatus et scortatio fuit, uti passim itidem diximus. Et quid fuit sacrum illud Opertum in Eleusiniorum Festo, ad cuius e)poptei/an per tot proparaskeua\s2 et suspiria egregii illi mystae anhelabant? Quid alia? Nempe a Deo, cuius oculi tam puri sunt, ut ne videre quidem malem queat, non alia [orig: aliâ] ratione facilius miserorum mortalium animos avertere se posse novit spiritus impuritatis, quam occultando sub religionis velo escam hanc, ad quam sua [orig: suâ] sponte nimium propensa carnis infirmitas est, facile manum datura talibus sacris, per quae sibi, velut et Numive iubente, licet agere, quod libitum est quam maxime etc. Vocem quod attinet, ea [orig: eâ] Latini saepe indigitant id, quod no/son Graeci vocant, naturalem vide et caecum impetum, quo sine ratione ad aliquid ferimur. Arnob. adv. Gentes l. 3. Non indocti apud vos viri neque quod induxerit libido garrientes. i. e. non temete, nec linguae intemperantia [orig: intemperantiâ] ac morbo quodam fabulas et nugas blaterantes. Quam naturalem ac temeratiam ad rem quamlibet propensionem no/son, ut dictum, appellant Graeci, et eam exprimunt per verbum filei=n. Unde filo/muqos, filoymondo\s2, filo/neikos2 etc. in quibus verbum filei=n non simpliciter intelligendum est. Epicharmus xai/rein pro eo dixit, apud Plutarch. *ou) fila/nqrwpos2 su/g' e)ssi\, e)/xeis2 no/son, xai/rein didou\s2. quo pacto optime exprimit h)=qos2 hominis facultates non iudicio, nec certo benefaciendi studio, sed caeca [orig: caecâ] largiendi libidine profundentis. Qualem describit Senec. de Benef. l. 1. Numquid enim me dignum iudicavit? morbo suo morem gessit. Vide Desid. Herald. ad Arnob. d. l.

LIBISOSA LIBISOCA Ptol. oppid. Hisp. Tarrac. in Castella nova, Libisosona Plin. l. 3. c. 3. s. Libisossona. Lehazusa Morali. Baudr. opp. Carpetanorum, nunc vicus Castellae novea, Lezuza; 4. leuc. ab Alcaratio in Bor. Concham versus, 6. a fontibus Anae in Ort.

LIBISSONIS Turris Plin. l. 3. c. 7. Bissonis turris Ptol. Sardiniae opp. olim Archiepiscopal. nunc excisum, in ora Occ. maritimum, cui Sassaris intus successit ad 12. mill. pass. nunc locus Proto di torre Leandro, ubi aedes D. Cabino sacra.

LIBITINA Dea apud Rom. in cuius templo locabantur, et vendebanturea, quae ad sepulturam pertinebant, ita dicta a libitu, vel libidine. Plutarch. Venerem fuisse putat, redditque rationem in Problematibus, quare Romam. ea, quae ad pompam funebrem spectarent, in Veneris templo voluerint asservari, ut sc, eo ipso humanae fragilitatis admoneremur, certo scientes exitum ab ortu non procul abesse, cum eadem Dea, et morientibus praesit, et vitam ingredientibus. Alii malunt Proserpinam esse Plutonis uxorem, quam quod inferorum crederetur Regina, mortuis praeesse putabant. Hinc aliquando ponitur pro ipsa morte, s. pro feretro, quo mortui efferuntur. Horat. Carm. l. 3. Ode 30. v. 6.

Hinc Libitinarii, qui funeribus necessaria venditant. Nic. Lloyd. Similiter Delphis Epitymbiae Veneris exigua statua posita erat, ad quam maves, in parentationibus et libationibus, elicere atque evocare consueverant, ut annotavit Cael. Rhodig. Lect. Antiq. ut supra, l. 39. c. 18. Hinc eleganter apud Horat. Libitinam vitare dicuntur ut supra qui se immortalitati vindicant. Imaginem Libitinensis Sacerdotis, pro Defuncto sacrificantis, ad idolum Herculis, pateram lactis: illudque supra caput idoli effundentis, exhibet Fortun. Licer. l. 6. c. 4. de Lucernis antiq. ubi Lucernam Galvianam, mortuales ritus antiquorum mirifice representantem, explicat. Inde Libitina ratio, apud Suet. Ner. Claud. c. 39. liber acceptarum pecuniarum, quem conficiebant, qui Veneris libitinae thesauro praeficiebantur. Nempe mos vetustissimus fuit apud Rom. a Servio Tullo Rege iam institutus, ut certum quid penderetur ei=s2 to\n qhsanro\n th=s2 *)afrodi/ths2 e)n a)/lsei kaqidrume/nhs2, h(\n prosagoreu/ousi *libiti/ohn, a(pe\ th=s2 a)poginome/nwn, ut inquit Dion. Halic. l. 3. p. 220. i. e. Thesauro Veneris in luco dedicatae, quam Libitinam cognominant pro mortuis. Mortui igitur uniuscuiusque nomen deferebatur ad eos, qui hoc nomine pecuniam exigebant, et ab illis Libitinae rationi inscribebatur: qua [orig: quâ] ratione exacte sciri poterat, quot hominum stragem quolibet anno mors fecisset. Sic pestilentia [orig: pestilentiâ] unius autumni triginta funerum milia in Libitinae rationem venisse, est in Suet. d. l. ad quem vide Casaub. Animadvers.

LIBNIUS LIFNIUS fluv. Lageniae, nunc Lesfer, prope et infra Dublinium in mare Verginium se exonerat. Camden.

LIBO [1] civis Rom qui Romae in Comitio puteal primus exstruxit, quod ideo Libonis puteal dicitur. Horat. l. 1. Ep. 19. v. 8.