CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LOBENSTENIUM Germ. Lobenstein, castrum Germ. sub proprio domino, ex illustri Fam. Ruthenorum, quibus a Sigismundo Imp. A. C. 1421. Burggraviorum Misniae titulus, cum Principali axiomate collatus, et quamvis hodiernae lineae usu illius abstinuerint, ex eo ad hunc usque diem singulorum Caesarum investitura [orig: investiturâ] confirmatus est. Ex. his itaque, qui hodie supersunt, in duaslineas, Seniorern et Funiorem, dispescuntur, ad quarum istamdecem filii Henr. et Magdalenae Schwartzenburgicae spectant, quibus in Gera, Salburg, Schlez et Lobenstein sedes obtigere [orig: obtigêre]. Et quidem minimus illorum natu, Henr. X. A. C. 1621. genitus Lobenstenii dominium nactus est. Pater ex Maria Sibylla Ruthena (filia Hen r. IV. Senioris Rutheni Dn. de Plaven Exstincti A. C. 1629. et Iuliae Elisabethae Rhingraviae, quae Obiit A. C. 1653.) Henr. III (nat. A. C. 16 8.) Henr V. (nat. A. C. 1650.) Henr. VI. (nat. et Den A. C.1651.) Henr. VII. (nat. A. C. 1652.) Magdalenae Dorotheae (nat. A. C. 1653.) Henricae Iulianae (nat. A. C. 1654.) Ernestinae Sophiae (nat. et Den A. C. 1656.) Amaliae (nat. A. C. 1658. Den A. C. 1659.) Henr. VIII. (nat. A. C. 1659. Den A. C. 1650.) Eleonorae et Fridericae Sibyllae (nat. A. C. 1661.) Henr. IX. (nat. A. C. 1662.) et Henr. X. (nat.) Ruthenorum omnium s. Reussen. Dn. de Planen, Lin. Funioris in Lobenstein. Ipse autem lineae huius auctor, Obiit haud pridem. Vide Phil. Iac. Spener. Theatr. Nobil. Europ. Parte l. p. 15. et Parte 2. p. 42. ut et supra in voce Henricus, ac infra in Rutheni: de castro vero praefato, aliisque huc pertinentibus, plura apud eund. Auctorcm Arte Heraldica [orig: Heraldicâ] Tom. 2.

LOBETUM urbs Hisp. Tarrac. in Celtiberis et Arragonio regno, in Castellae novae conf. in monte Turia. Albaracin hodie. Ab Hercule Libyco condita, cum Ausa Anno post diluvium 625. Episcopal. sub Archiep. Caesaraugustano. Pop. Lobetani Plin. l. 3. c. 3.

LOBKOVICIUS Bogislaus Baro Bohemus, confessionem Fratrum, A. C. 1575. conscriptam, Wittembergensi Academiae obtulit, qua [orig: quâ] approbata [orig: approbatâ], Maximiliano dein II. Imp. oblata [orig: oblatâ], et confirmata [orig: confirmatâ], pax Eccl. data est. Exeademfam. Wenceslaus, Principibus Im perii a Ferd. II. annumeratus. A. C. 1641. duxit A. C. 1653. Augustam Sophiam, filiam Aug. Comitis Palatini Sulzbacensis: apud Leopold. Imp. diu gratia [orig: gratiâ] florens, qua [orig: quâ] A. C. 1675. excidens, privatus in ditionibus, quas in regno Bohemiae amplissimas habet. ab eo tempore degit. Vide Limnaeum Enucl. l. 3. c. 17.

LOBNA civ. Sacerdotum in tribu Iudae, quae et Lebna. 2. Reg. c. 8. v. 22. et c. 23. v. 31. 1. Par. c. 6. v. 57. Ios. c. 21. v. 3.

LOBNI fil. Gerson filii Levi. Exod c. 6. Num. c. 26. v. 58. 1 Par. c. 6. v. 17. 20. et 29.

LOBON Argivus librum de poëtis scripsit, ut ait Diog. Laërtius in Epimenide, qui et eius maminit in Thalete.

LOBWASSER Ambrosius JC. Duci Borussiae a Consiliis Odis Psalmodicis vernaculis, quibus plurim is in locis Eccl. utitur, inclaruit, Obiit Regiomonte. A. C. 1585. Aet. 71. Vide Paul. Freherum Theatr. Viror. Erudit. Clavor.

LOCA longa [orig: longâ] molestia dempta [orig: demptâ], videre, gratum. Virg. Aen. l. 2. v. 27. soluta [orig: solutâ] obsidione Troiana [orig: Troianâ],

--- iuvat ire et Dorica castra
Desertosque videre locos, litusque relictum.

Quod grandiore gaudio expressit Petron. Arbiter, Edit. Gonsali. de Salas. P. 30. Edit. Bosch. c. 49.

Iam tisrba portis libera ac bello carens
In vota properant: fletibus madent genae,
Mentisque pavidae gaudium lacrimas habet.

Contra. ubi scelus commissum, velut id muta quam vis exprobrarent, seque polluta clamitarent, grave, uti de Nerone, post matrem Agrippinam leto datam, legere est a pud Tac. Et solatio iniuriam passis proin datum, ut eodem loco ultro sumeretur, ubi crimen commissum. Sic. Bessi supplicium distulit Alex. ut. eo Loco, in quo Darium ipse Occiderat, necaretur, Curt. l. 7. c. 6. Idem de Galba legas, apud Suet. c. 20. Et famosos latrones in hic locis, ubi grassati sunt, furca [orig: furcâ] sigendos, compluribus placuit: ut et conspectu deterreantur alii ab iisdem facinoribus, et solatio sit cognatis et affinib us interemptorum eodem loco poena reddita, in quo latrones homicidia fecissent, l. 28. §. pen de Poenis. Idem etiam divinam iustitiam aliquoties observasse [orig: observâsse] legimus uti inter alia de Nabotho videre est. 1 Reg. c. 21. v. 19. et c. 22. v. 38. notatque soseph. sanguinem Aristobuli effusum fuisse in loco. qui frarerno cruore rubebat. Quo respicit Sophocles sub fin. Electra, ubi in troducit Aegisthum atque Orestem ita verbigerantes:

Aeg. Quid attinet in domum me duci? nam si honestum est.
Quod agitis, cur tenebris opus est? Quin statim interficis?
Or. Ne impera, sed vade ad eum locum, ubi interfecisti
Patrem meum, ut ibidem et in cadas etc.

Vide Gruterum ad suet. et Frenshem. ad Cent. d. l. Porro, quae fulmine icta, statim religiosa habebantur Gentilibus, quod ea Deorum aliquls viz. sibi dedicasset [orig: dedicâsset], ut Festus ait: in quibus proin deinceps nemini amplius versari licebat, imo nec ea intueri. Amm. Marcell. l. 33. c. 5. Hoc modo (fulmine) contactaloca nec intueri, nec calcari debere Fulgurales ponuntiant libri. Unde illicitam lampadem fulmen dixit Stat. Theb. l. 10. v. 464.

Quod illicita. loca faceret. Sed hac de re diximus plura supra, ubi de locis Fulgurit is. At in alia loca sacra, divertere Peregrinantibus, et apud Ethnicos, mos fuit: quem indigitat Stat. l. 3. Sylv. l. v. 106. de Iunone,

Da templum, dignasque tuis conatibus aras,
Quas puppes velis nolint transire secundis.

Plenius exponit in Floridis Apuleius, Religiosis viantium moris est --- cum aliquis lucus aut aliquis locus sanctus in via oblatus est. votum postulare, donum apponere, paulosper assidere. Imo et sacrificare, quo fine et ipsi se, et ipsum locum lauru inumbrabant, uti docet Achilles Tatius l. 7. quemadmodum et alias loca, ubicumque feliciter quippiam evenisset, coronari fuisse solita, addita [orig: additâ] ara [orig: arâ] et re div ina [orig: inâ], floribus etiam et unguentis, ex eodem habemus, ubi de loco, in quo thesaurus inventus et Dione. ubi de loco, in quo Domitianus Paridem histrionem interfecit. Imit atione aliqua [orig: aliquâ] Sanctorum Vet. Test. Ita enim de lacobo legimus Gen. c. 28. v. 16. et seqq. Quum it aqua evigilavet Facob a somno suo, dixit, certe est Fehov a in hoc loco--Postea ductus reverentia [orig: reverentiâ] dixis, quam reverendus est hic locus! nihil est hic locus, nisi domus Dei --- Et mane surgens --- accepit illos lapides, quos disposuerat pro cervicali sibi et disposuit eos in statuam et effudit oleum in summitatem eius etc. De locis in Theatris Ludisque Vett. diximus alibi, addam verbum de peculiari vocis notione: apud Suet. Aug. c. 54. In Senatu verba facienti dictum est- Contradicerem tibi si locum haberem. Ubi acumen dicti nemini hactenus observatum notans Casaub. obici his verbis Aug. ait, occuparam Remp. sive, quod idem est, omnia in Rep. loca: sicque loci nomen apud Scriptores Rom. passim accipi, ut quoque gr. *xw/ras2, ex Liv. Dione, Lampridio, aliis, docet. Vide etiam infra.

LOCANUS Magnae Graeciae fluv. Ptol. in Calabria ult. in mare Ausonium, ex Apennino, inter Locros et Sczllavium fluens. Proteriato Barrio, Samiano Leandro.

LOCAR Latinis dictum est, quod *qewreko\n Graecis, merces sc. pro loco in Spectaculis; corrupte Lutar. Unde Locarii, qui in Theatris sedes locabant, aliter Designatores quoque. Mart. l. 5. Epigr. 25. cuius Epigraphe de Hermete. v. 9.

Varro Lotarium dici notat. quod datur in stabulo et taberna; Locar, quod in Theatro. Vide Salmas. ad Solin. p. 234. et infra, in Theorica Pecunia. Neque vero sedes solum in Theatro, sed et sellae Iudicum et tribunalia, ut quae firma non erant, verum ad tempus exstruebantur locari solebant, uti pluribus docet Casaub. ad Suet. in Ner. c. 19. Item in triumpho traducenda, Liv. l. 45. c. 39. Porro in insulas deportandi, ut suo loco diximus, aliaque, de quibus hic [orig: hîc] passim. infra inprimis in voce Provincia etc. uti de ratione du plici fundos locandi Vett. usitatt, infra Nummo locare, it in voce Partes. Apud Athenienses inter ceteras tutoris curas non minima fuit locatio adium ex lege, *to\n *)epi/tropon to\n oi)/kon misqou=n, ut infra videbimus in voce tutela. Fiebat autem id novo ineunte anno, mense Hecatambaeone, hunc enim migrabant ex aedibus in alias Athenienses, Ibid. sicut Kalendis Iulii Rom. ut supra dictum, ubi de totius Anni Kalendis. De Locatione vectigalium, apud utrosque vide infra in voce Vectigal: de Locatione arvipendiorum. quae Diis suis consecravit Vett. superstitio ut ex teditibus illorum impensae sierentin sacrificia, itidem infra in voce Victima.

LOCARNENSIS Praefectura Baillage de Locarno, una ex IV. Praef Italicis, sub Helvetiis, ab A. C. 1512. Habet ad Ort. Lacum Verbanum, et Luganensem Praef. ad Occ. Ducatum Mediol. Opp. eius praec. Locarnum, ad Verbanum lac. 30. mill. pass. a Como in Caec. 40. a Novaria, 5. a conf. Duc. Mediol. Luggaris Germ. Vide Locarnum.

LOCARNUM Ital. Locarno, an quasi locus carnium, Germ. Luggaris. Opp. est amoenum et elegans In subriae, in plano situm, inter radices montis altissimi, et Verbani lacus [orig: lacûs] ripam: amplum fatis, utpote in quo fam. 500. numerantur, inter quas plurimae nobiles. Habuit olim arcem munitissimam, cui secundae in Insubribus a Mediolanensi tributae: fuitque sedes quondam Ruscarum Comitum praecipua. Tenuerunt [orig: Tenuêrunt] arcem Galli, ab A. C. 1499. usque ad A. C. 1513. pulsis Comitibus. in qua palatium, adhuc intactum, domusnunc Praefecti Helvetici. Portus intra arcis muros egregius est, in quo naves olim armatae servabantur: anguli eius quatuortot turribus munitierant: sed diruta postea tota arx. praeter palatium, ut dictum ab Helveriis. A. C. 1531. Vide Franc. Guicciatdin. Hist. l. 5. 1. 11. et l. 12. Ditio circum iacens, Ducum Mediolanensium tempore, unus erat Comitatus, praeter Locarnensem Praefecturam, qualis hodie est Brisagum opp. illudque, cui Madianus praefectus praeest, comprehendens: sub Comitibus, ut supra, Ruscae; quos nobiles Comenses erant, magnae olim auctoritatis. Hiurbe etiam Como potiti quondam, illam postea Duci Mediolanensi restituerunt [orig: restituêrunt], A. C. 1416. Sequentibus tempp. Comitatus divisus, et Madia vallis a Locarnensi ditione seiuncta est. Parochias praefectura continet plures viginti. Ager vini generosi ferax est, de cuius colendi rationevide Simler. de Rep. Helv. Frugum insuper fecundus, vicecuplum non raro reddit. Bis in Anno messis, in montibus vallibusque carnes optimae, larices et abietes laudatissimae, castanearum uber proventus, ficus nobiles, piscium, truttarum inprimis, insignis captura. Mercatus Locarni altero quoque Iovis die

frequentissimus et celeberrimus est. Universus pop. in tres classes divisus est, Nobiles, Cives antiquos, quos Burgenses nuncupant, et recentiores. Nobilium familiae quatuor, Aureliana, Mutalta, Magoriana et Dunorum, ceteris antiquior, etc. Pervenit Locarnum, cum tribus reliquis Praefectnris Italicis ad Helvetios ex dono Maximiliani Sfortiae Ducis Mediol. A. C. 1512. qui proin omnes, exceptis Abbatiscellanis, huc, altero quoque Anno finito, perfectos mittunt: qui Commissarii vocantur. Hic magistratus merum imperium habet, summamque potestatem in sontes animadvertendi; ad ius autem dicendum non admittitur, nisi prius sollenni iura mento populi leges et instituta, quae Statuta vocant, se ser vaturum promiserit, Idem. Ex opp. hoc etiam oriundi sunt exules Locarnanses, qui, ob religionem Euangelicam, quae ab A. C. 1542. usque ad A. C. 1554. in magna civium parte, qui illam ex libris hauserant, vigebar, circa A. C. 1550. in exilium missi, Tiguri imprimis sedem fixerunt [orig: fixêrunt]: de quibus vide eund. Simler. de Rep. Helv. et supra in Locarnensis Praef. Ad Locarnensem praefecturam. pertinent etiam Brisagum opp. ut dictum, ad Verbani lacus [orig: lacûs] ripam in sinibus totius Helvetici dominii, 4. mill. pass. a Locarno: Item vallis Verzascha ad Ort. ut et Gambaronium, ad Verbani litus Mer. Sed habentloca haec suos Subpraefectos, quos Potestates vocant, qui causas civiles deiudicant: et hoc quidem sibi e suis, proarbitrio, vallis Verzascha et Gambaronium praeponunt: sed Brisagi pop. praesectum e nobili fam. Aureliana, quae Locarni est, altero quoque Anno sibi eligere necesse habent, lidem.

LOCHA Africae urbs magna, a Scipionis militibus, eo invito, expugnata et direpta. Appian. Alex.

LOCHEMUM opp. munitum Com. Zutphaniensis, ad Borchelam amnem, in conf. Transisalaniae et Westphaliae. 2. leuc. a Zutphania in Ort. Lochem vulgo.

LOCHIA urbs turonensis prov. Lochos vulgo, ad Ingerem fluv. cum arce munita. 7. leuc ab ambacia in Austr. 9. a Caesaroduno Turonum, 22. a Biturico in Occ. In crypta subterranea arcis illi adiunctae repertum fuit corpus viri, ftaturae rarae, omnium huius saeculi magnitudinem superans, nam ex proportione ossium, octo magnos pedes altus erat, grandique lapidi insidebat, capite in am bas manus inclunato, Merula, Pertinebat ad primos Comites Andegav. Sedes dein recreationi destinata Car. VII. et Lud. XI. ubi Gard Balveussub hoc. et Lud. Sfortia, sub Lud. XII. captivi detenti. Hic [orig: Hîc] idem Sfortia sepultus, ut et Agnes Sorella, Car. VII. cara. Duchen. Antiq, urb. Gall. Hic [orig: Hîc] quoque post bellum iterum a Guisiis contra protestantes excitatum, cum horum ad XXXM. iam Ducibus Condaeo, Alenconio et Navarro confluxissent, conventuhabito, religionis protestantium. peruniversum regnum, exercitium ab Henr. III. conceslum est, A. C. 1576. sed vix Anno elapso Blesis pro una Catholica Rel. edictum extortum, novo bello ansam praebuit. Vide Thuan. Hist. l. 58. 59. et 61.

LOCHIAS prom. et arx Aegypti. non proculab Alexandria et Pharo Strabol. 17. p. 791. cui etiam Acrolochias dicitur. Castalleto, Ortel.

LOCI Aggeno ad Frontinum, sunt aut monumenta ipsa, aut spatia monumentis deputata; quo modo accipienda vox Locus, in Edicto Praetoris et apud IC. Sed et interdum Locum pro Loculo ipso s. sarcophago sumpsere [orig: sumpsêre], in quo effertur cadaver; Latini feresrum dicunt, ut Graeci nekroforei=on. Erat autem Loci aut sepulchri spatium apud Vett. legitimum, quinque aut 6. pedes, et plerumque muro claudebatur, ut in monumento Regillae:

Quod vocabatur munimentum sepulchri, ut in l. 38. D. de Religios. et sumptib. fun. Nonnumquam sola [orig: solâ] inscriptione sepulchri, de modo agri, quiad mon umentum pertinebat, cavebatur. Tot pedes in fronte, tot pedes in agro. Quo pertinent Notae illae, apud Valerium Probum. IN FR. P. VI. LAT. VII. in fronte pedes sex, Latum septem. Item IN. FR. P. XX. in fronte pedes vig inti. IN. AGR. P. XX. in agro pedes viginti. ET saepenumero, qui fundum vendebat Locum excipiebat. quo ipse posterique sui infer ri possent: uti fecerat Caelius quidam Mantuanus, qui consumptis opibus ac praediis venditis, solum sepulturae locum excepit, tribus ulnis h. e. duodecim pedibus latum. In quem proin lusit Virg. eo aenigmate, quo crucem Grammaticis se fixisse ipse professus est: Eclog. 3. v. 4.

Die quibus in terris et eris mihi magnus Apollo
Treis pateat caeli spatium non amplius ulnas,

LOCISERVATOR in L. Longobard. l. 1. tit. 25. § 78. Si quis furem vel latronem ad praesentiam Fudicis aut Comitis, qui in loco praeest, vel Lociservatoris, qui missus est Comitis, adduxerit: Vicarius est. Graece *topothrhth\s2. In primis vero sic dicebantur Pontificum Pom. in Conciliis Leati. Anastasius Praefat. ad Cone. VIII. Oecum. Lociservantes Praesules; Lociservatores Apostolicae Sedis. Locum obtinentes Papa Leonis; qui mox Legati Sedis Appstolicae. Vide Gloss. Fabroti ad Cedren. et C. du Fresne Not ad Alextad. p. 273. Eadem notio est vocis Locum tenens, Gallis Lieutenant, apud quos Ballivorum s. Iudicum Vicarii sic proprie dicebantur. Apud eosdem, Locumtenentes Generales appellantur provin ciar um Praefecti. non omnium, sed earum praesertim, quae in provincia formam a

Regibus sunt redactae, in quarum certum numerum, quibus ceterae minores subsunt, universum Franciae regnum distributum est. Hinc Edicto Francisci I. A. C. 1545. Gubernatores omnes vetantur, Locum tenentium Generalium titulum sibi usurpare, exceptis Gubernatoribus Normanniae, Aquitania, Occitaniae, Provinciae, Delphinatus [orig: Delphinatûs], Bressiae, sabaudiae, Pedemontii. Burgundia. Campaniae et Briae, Burgundiae. Picardiae et Ins. Franciae. salvo tamen caetorum Gubernatorum iure, quibus magistratibus suis fruendi, secundum Decessorum morem, facult as con ceditur. Postmodum Henr. II. Ioh. de Albone S. Andreae domino. Lugdunensis, Belliiocensis ac Dombensis provinciarum et tractuum, cum eodem titulo, administrationem indulsit, A. C. 1547. etc. C. du Fresne in Gloss.

LOCOBORMANNUM vicus erat Liguriae, inter Alpes et Albingaunum Urb. a qua 15. mill. pass. albintemelium versus distabat. Anton.

LOCORITUM urbs Germ. libera in Franconia. Forcheim, teste P. Appiano. Inter Norimbergam ad Mer. 5. et Bambergam ad Bor. 4. leuc. Trutavia etiam Lat.

LOCRA Corsicae fluv. in ora occidua. Ptol. nunc Gapitallo, in Sin. Adiacii se exonerat.

LOCRI [1] regio Phocidi proxima. Pop. Locri Parnassum mont. utrin que accolentes; quorum qui Occiduam incolunt plagam, ad Crisseum usque sinum pertingentes, medii inter Aetolos, et Phocenses, a gravitate odoris Ozolae, et a situ Hesperi cognominantur. Qui vero Pernassum ad Ort. accolunt, ad mare usque Euboicum extensi, in duplici sunt differentia: Nam hi quidem a Cnemide monte, Epicnemidii. illi vero ab Opunte urbe. Opuntii cognominantur. Strabol. 9. p. 416. 417. 425. et 427. Locrenses cum bovem, quem Diis facerent, non haberent, cum posito ex lignis minutis bovis simulacro, illo rem sacram fecerunt [orig: fecêrunt]. Unde adagium dere vili et munere sordido natum est, Locrensis bos. Iidem, cum foedus, quod cum Peloponnesiis inierant, violassent [orig: violâssent], ad Heraclidarum partes transeuntes, adagio causam dederunt [orig: dedêrunt] huic, apud Zenod. et Eust. Locrense pactum, in foedifragos. Idem narratur. quod Siculos elusissent, Ferr. P. Mela l. 2. c. 3.

LOCRI [2] in extrema Italiae ora, quam Magnam Graeciam an tiqui appellarunt [orig: appellârunt] opp. incolentes eiusdem nominis, ab iis Locris, qui Aiacem Oileum ad Troiam secutisunt, conditum. Vide Serv. in illud Virg. Aen. l. 3. v. 399.

Ubi is. Nariae, inquit, prius, Opuns postea dicta. Hi igitur Locrorum Opuntiorum s. Epicnemidiorum colois iuxta Plin. l. 4. c. 37. dicriminis gratia [orig: gratiâ] Epizephyrii dicebantur, quod supra Zephyrium prom. sati sunt. Urbs eorum erat am pla Brutionem, an ab Aiace, ut dictum, an a Locrensibus Ozolis, Duce Euanthe, ut Strabo vult l. 6. condita, antea prope Zephyrium prom. postea ad montem Esopum translata, Idem l. 10. p. 460. l. 13. p. 582. 3. mill. ab ora maris Ionii. Ex eius ruinis Hieracium, vulgo Gieraci, urubs Calabriae ult. Crevit, vix mill. pass. ab ea distans, inter Zephyrium prom. ad Austr. et Cocytum ad Bor. 18. mill. pass. utrinque, 40. a Sxyllacio in Austr. in colle, Baudr. Episcopal. sub Archiep. P. Mela l. 2. c. 4. Rhegino Ferrar. Locus Strabonis est l. 6. p. 259. Lecri Epizephyrii sunt hi locri colonia eorum Lotrorum qui in sinis, Crisaeo habitant ab Euanthe deducta; non multo post Crotonem et Syracissas conditas. Cum tres quatuorue Annos in Zephyrio habitassent [orig: habitâssent], transtulerunt [orig: transtulêrunt] inde urbem quod Esopin. appellarunt [orig: appellârunt]. Apud hos Locros in claruti Zaleucu s Legislator. Aelian. Var. Hist. l. 13. c. 24. etiam Eutymius pycla. semper Olympia victor (Sc. Olymp. 74. 75. 35 76.) qui vivus sentiensque consecratus ost oraculi iussis; cui et vivo sacrificatum est et Mortuo, Plin. l. 7. c. 47. Unde in nummis eorum occurrit modo *l*o*k*r*w*n, modo *z*e*f*u*r*i*e*w*n, modo (in num mis sic posteriorisaevi et caelaturae rudioris) *e*n*t*u*m*i*u*s, qua de re vide Ioh. Marsham. Canone Chron. Sec. XVII. ubi urbis hu ius conditum ad Annum 2. Olymp. 24. ab Euseb. referri, memorat. et sub Romanisliberam fuisseaddit. De Eythymio vero plura, hic [orig: hîc] et in Continuatione, suo loco.

LOCRINUS 2. Rex Britanniae, fil. Bruti, frater Cambri et Albanacris. Quo postremo ab Hunnorum Rege Humbero Occiso, prioresnecem eius egregie ultisunt, victis his et feminis eorum, in captivitatem redactis: e quibus cum una Locrino Placuisset, repudiata [orig: repudiatâ] Gundolena [orig: Gundolenâ], Corinaei, Cornubiae Duc. filia [orig: filiâ], eam sibi iunxit. a Cornubiis proin Occisus, cum captiva, Duchen. Hist. Angl.

LOCTA urbs Bohemiae, probe munita, cum arce in colle, ad Egram amnem, in conf. Misniae, 4. mill. Germ. ab Egra in Ort. 18. a Praga in Occ. uti et a Dresda, versus Austr. Loket, Boh. El. lebogen Germ.

--- Neque enim Loculis eomit antibus itur
Ad casum tabulae, posita [orig: positâ] sed luditur arca [orig: arcâ].

Arca enim stataria fuit, Loculi mobiles et gestatorii, quos videtur apud Rom. tractavisse quispiam e grege min istrorum. Paterfamilias apud Scaevolam leg. 23. de pecul. Leg. testam ente codicillisve servos manumisit, et peculia legavit: et de Stiche ita cavit, Stichum servum meum liberum esse volo eigise volo dari decem aureos, et quidquid ex ratione Loculorum meorum babet: Ad quem morem collineavit Interpres Ioh. Euangelistae c. 12. v. 6. Dixit autem boc (Iudas) non quod pauperum ipsi cura esset, sed quia furerat, et Marsupium habebat et es, quae

mittebantur, portabat. Et apposite ad Iuv. scribit Ascon. in 2. Verr. Unde quia maior summa est pecuniae publicae, quam privatae, ut pro censis P. R. aerarium dicitur, pro Loculis et Arca thesauri etc. Par ministerium illius fuit. quicrumenam, et eius qui marsu pium gesiabat, ad nutum domini, vide A. Gell. l. 20. c. 1. et Plaut. Menaechmis Act. 2. Sc. l. v. 40. ubi sosicles ad Mesienionem servum:

Obsirmabantur autem hi Loculi clavibus, teste Ulpiano l. 52. ff. de legat. 3. quandoque tamen nil nisi claves servabant. Plin. l. 14. c. 13. Fabius Pictor in Annalibus suis scripsit: Matronam, quod Loculos, in quibus erant claves vinariae cellae, resignavisset, a suis inedia [orig: inediâ] mori coactam. Vide Laur. Pignor Comm. de serv. materiam quod atriner, eboreorum ligneorumque meminit mart. l. 14. Apoph. Epigr. 12. et quidem de illis sic ait, cuius Epigraphe Loculi Eburnei.

Hos nisi de flava loculos implere moneta
Non decet, argentum vilia ligna ferant.

Si quid adbuc superest in nostri faece locelli,
Munus erit: nihil est, ipse locellus erit.

Cuiusmodi scriniola ex ebore, testudine, auro, qrgento etc. ad pecuniam et keimh/lia custotlienda, hodieque fieri consuevere [orig: consuevêre]. Sed et frequenter de mortuorum corporibus Loculi usurpantur, qui a Sepulchris et Urnis sic distinguuntur, ut sepulchra fuerint olim arcuatae quae dam concamerationes, in quibus plurimi Loculi, quorum quilibet aliquoturnas ut plurimum continebat. Quam in rem vide Georg. Fabric. Roma [orig: Româ] c. 2. Ubi inter alia, Testatur, alt, Cyriacus Anconitanus, se Patris in Achaia, in aede S. Andreae, antrum subterraneum ex integro solidoque lapide, vidisse, miro artificio fabricatum, in quod per gradus 16. descensus fuerit, quodque sub isna testudine ad tetragonos parietes habiserit Loculos 14. in quibus singulis bina aut ternae nrnae funerales fiserint locatae: ex quibus testimeniis non multo diversam Graecorum et Romanorum, ut diximus, urnas componendi rationem fuisse est perspicuum. Et certe apud Graecos, ossa crematorum, postquam aqua [orig: aquâ] in xu/trais2 allata [orig: allatâ], a feminis, quae *)egxutri/triai dictae, abluta et inuncta unguentis atque adipe porcae fuissent, puro involuta liteo, reposita sunt in Loculo, quem illi mod qh/khn, modo puelo\n, modo soro\n dixere [orig: dixêre]. Il. y.

Urna, qua [orig: quâ] in Loculis condebantur, Lycophroni krwsso\s2, quasi crater. Moscho krwsso\s2 xru/seios2, Plutarch. li/qinos2 soro\s2, utpote ex auro vel lapide, plerun que tamen ex ligno, et quidem cedro in primis fuit. Unde cedrus pro tumulo, Eurip. Alcest. v. 365. Athenienses autem plerumque in Loculis singulis singulas urnasvel potius in singulis urnis singulorum hominum ossa posuerunt [orig: posuêrunt], cum Megarenses plerumque quaternorum, ut ait Paus. reconderent. Vide Franc. Rossaeum Arch. Attic. l. 5. c. 29. Nec multum alia loculorum apud Hebraeos tatio. Vide Thom. Godwyn. de Ritib. Hebr. l. 6. c. 5. et hic [orig: hîc] passim, inprimis ubi de Sepulchris, item Tumulis. Sed et Loculus, pro feretro, s. sacrophago nonn unquam. Vide has voces: de Loculis ver o librorum in Bibliothecis, infra in voce Nidus.

LOCUS [1] unde dictus sit, exponit hisce Iul. Caes. Scalig. poët. l. 3. c. 89. Locum para\ to\n lo/gon dicimus: quia proportio est inter locum et locatum. *lo/gos2 insidiae dicuntur, quia veteres Graeci locum prisca [orig: priscâ] et abolita [orig: abolitâ] voce sic appellabant: etiam inter Numina Gentilium, inde supra Dii. In mensa quia olim honoratior fuerit, non consentiunt eruditi. Salmas. apud Vett. qui tribus lectis stratis ac distinctis atcumbebant ad mensam, imus lectus domini proprius, et in eo primus sive sum mus locus foit: ibidem infra dominum plerumque accumbebat uxor et liberi; aut si uxor unanon cenaret. umbrae et viliores personae. Iuv l. 1. Sat. 5. v. 17.

Et quidem, quem maxime amabant, eum infra se collocabant, i. e. in sinu ipso: sic ut dominus teneret sum mum ini lectilocum, medium is, qui ei gratissimus erat, ultimum vilior aliquis. Quem proin locum Dominus noster in Euangelio discipulo dedit, quem maxime diligebat. Graeci hinc e)pisth/qion pro amico intimo, et qui quasi in sinu recumbit, dixere [orig: dixêre]. Sic, excepto Consulari loco, qui in si m us ultim usque fuit mediilecti, sum mus locus in unoquoque lecto similiter semper hon oratissimus habitus est Romanis Cor autem honos et dign itas praecipua data sit Consulari illiloco, qui nec medius erat nec summus, varias rationes affert Plutarch. in Quaest. Conviv. haec optima forte, quod Hospitis loco is proximus esset. Alia ratio accumbendi fuit in Stibadiis, ubi quum un a [orig: â] serie continenter discumberent, is primum locum ten ere censebatur, qui omnium sum mus erat, et qui supra om nes accumbebat, ut contra ultimus, qui infra ceteros. Hic in dextro stibadii cornu locum habebat, qui locus respondebat ultimo loco tertii lecti. At convivarum dignissimus in sinistro discumbebat et supra omnes erat. Quem ordinem accumbendi in coenis aditialibus tenebant Sacerdotes, sive in lectis discumberent divisis, sive in stibadio s. sigmate. Festus, It aque in conviviis solus Rexsupra omnes accubat: sed Dialis supra Martialom et Quirinalem: Martialis supra proximum,

omnes deinde supra Pontificem. Quod vero apud Sidon. Ep. 11. l. 1. Imp. in dextro cornu locatur, facit id tamquam dominus convivii: cum privatorum morem et in hoc tum Principet servarent, una cum pluribus caenarent invitatis: Domini autem locum in ultimo s. imo lecto fuisse, vidimus. Quam in rem plura apud Salmas. ad Solin. p. 1254. et 1255. In Theatro, Otho Tribunus Pl. pro censu loca civibus designavit: certa quoque loca at tribuit Tribunitiis Viatoribus; certa iis, qui non sua [orig: suâ] culpa [orig: culpâ] decoxissent: quosdam toto Theatro arcuit. Id que ut servaretur. per cuneos disposuit, quos Praefectos ordinum appellabat. Locus in ter Senatores sociarum gentium legatis datus, etc. In qua lege quid mutaverit Aug. ut et plura hanc in rem vide apud Iul. Caes. Scalig. poëtic. l. 1. c. 21. et de aliis vocis Loci significationibus, ut et de Locis et Lautiis olim Legatis datis Salmas. ad Solin. Passim: nec non paulo supra.

LOCUS [2] Felix austriae opp. Anton. Wels Lazio: ad Duriam fluv. inter Lentiam 4. et Salisburgum 11. leuc. Ovilabi proximum.

LOCUSTA venesica Neroni grata, ex Gallis evocata: cuius opera [orig: operâ] Agrippina Claudium, et Nero Britannicum de medio sustulerunt [orig: sustulêrunt]. Tac. Ann. l. 12. c. 66. et l. 15. c. 5. Iuv. sat. 1. l. 1. v. 71.

LOCUSTAE Hebr. [gap: Hebrew word(s)] chagabim dictae; quia, cum turmatim volant, Solis lumini velum videntur obtendere, ab Arab. chagaba, quod velare est, Imo non Solem tantum multitudine sua [orig: suâ] obumbrant, sed et Lunam, cum noctu volant, mortalium visui subducunt, Ioël. c. 2. v. 10. Tam longa [orig: longâ] enim quandoque serie feruntur, ut in Europa non raro tria. in Africa duodecim interdum miliaria pateant, Cadamustus Nevigation. c. 13. Quarum pron sonitus, curruum in star, ad sextum milliare auditur, Remigius Altissiodor. in Joël. Hinc merito formidabiles, ino penitus inexpugnabiles, qua [orig: quâ] incubuerint. Theodoret. ad Joëlis loc. *ou)k a)po/xrh, inquit, tw=n peribo/lwn to\ u(/yos2 e)mpodw\n th=| tou/twn ei)so/dw| gene/sqai. *)alla\ r(adi/ws2 me\n u(perbh/sontai ta\ teu/xh: kle/ptais2 de\ paraplhsi/ws2 dia\ quri/dwn ei)s2 ta\s2 oi)ki/as2 ei)seleu/sontai. *kai\ tou=to de\ ou) mo/non u(po\ polemi/wn, a)lla\ kai\ u(po\ a)xri/dwn gegennhme/non polla/kis2 e)qeasa/meqa: ou) peto/menai ga\r mo/non, a)lla\ kai\ kata\ tw=n teuxw=n a)ne/rpousai, dia\ tw=n fwtagw/gwn ei)s2 nou\s2 oi)/kous2 ei)si/asi, Nen sufficit murorum altitudo, ad illorum (hostium) ingressum prohibendum. Muros enim facile transcendent: et furum instar, per senestr as in domos ingredientur. Quod non solum ab hostibus, sedetiam a locustis saepe factum vidimus. Non enim solum volandok, sed et ad muros irrependo, per fenestras in domos penetrant. Unde magna ab illis saepe agris hominibusque damna, ut quae non morsu solo nocent, sed et contactu adurunt. Imo mortuae non raro vivis nocentiores, cum tetro et virosoaërem odore inficientes gravissimam multoties excitant luem, adeo que hominum myriades plures paucis diebus, quam diuturna aliquando bella, interimunt. Quo motus Scriptor Arabs Damir, Nullum esse animal perniciosius, pronuntiat etc. Interim et his suus quo que usus est, quem cum alii multis explicent, sussiciat pauca de esu carum adiungere, qui non paucis gentibus olim hodieque familiaris est. De Iohanne Baptista res notissima, ex Marc c. 3. v. 4. quem locum alii frustra alio detorquent. Certum enim, Loeustarum esum in iis, quae vel. ad Ort. vel ad Austr. sunt, regionibus fuisse receptissimum, quae Hier. in Fovin. verba sunt l. 2. c. 6. Sic. ab Alex. aevo, inter Aethiopum populos, Graecia descripsit Acridophagos, a Locustarum esu sic dictos, de quibus vide Agatharchid l. 5. c. 27. Diod. Sic. l. 3. et Artemidor. apud Strab. l. 17. p. 830. De Mauritaniae accolis, Ide m habet Solin. de Parthis, Plin. l. 11. c. 29. de Nasamonibus, Eustrath. in Dion. de Libybus. Dioscorides et Porphyrius, quorum hic de abstim. a carne l. 1. exercitui, in Libya inedia [orig: inediâ] laboranti, Locustarum nubes se ostendisse tradit. Sed et in ipsa Graecia, eund. cibum in usufuisse, discimus ex Aristoph. Acharnensibus Act. 4. Sc. 1. v. 12. ubi Boeotius rusticus, inter venales cibos, quos fert Athen as in forum, aliquid haberese dicit,

*tw=n o)rtali\xwn, h)\ tw=n tetrapterulli/dwn,
Aliquid Gallinarum aut ticadarum.

quas tetrapterulli/das2, a quatuor aliis, quibus instructae sunt, vocat. Vide eund. ibid. Sc. 7. Theophylactum in Epp. ubi de rustico, qui, laute se exceptum fuisse iactitans, i)xa/das2 kai\ a)kri/das2, caricaes et locustas, pro obsonio se habuisse refert, Alios. Quatuor autem Locustarum species edules esse voluit Lex, Lev. c. 11. v. 21. et 22. arbe solam, chargol et chagab, dequibus aliique huc spectantibus vide Bochart. Hieroz. Parte post. l. 4. c. 1. et seqq. adde Aldrovand. Gelner. Voss. de Idol. l. 4. c. 65. et seqq. uti de Locusta pisce c. 10. et 17. 19. et 33. etc. A locustis fugatis *kornopi/wna cognominatum Herculem diximus in voce Insecta. vide quoque infra aliquid in Septentrionalis.

LOCUTORIUM Gallice Parlir, dicitur in monasteriis locus, in quibus monachis vel. monialibus colloqui licitum, de quo varia adfert, ex Libro Ordinis S. Victoris Paris. MS. C. du Fresne in Gloss. ubi etiam Locutorii forinseci meminit, in quo monachis monialibusque licebat cum saecularibus, uti vocant, loqui, ex Thoma Walsinghamo p. 257. et Locutorii Parisiensis, vulgo le Parloir aux Bourgeois, in quo examinabantur et discutiebantur articuli usaticorum et consuetudinis eius civitatis, coram Praeposito mercatorum et Scabinis, ex vet. Charta. Vide quoque infra Parlatorium.

LOD civ. quam aedifica vir Samad fil. Elphaad. 1. Par. c. 8. v. 12. Lat. nativitas, vel generatio.