CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

LYCOPHRON [1] tertius a Cypselo Corinthi tyrannus, Periandro patri successit, sed brevi a Corcyraeis interfectus. Eum excepit (an Periandrum ipsum) Psammetichus Gordiae fil. de quo vide suo loco. Aristot. certe in serie Cypselidarum omittit Lycophronem, et Cypseli saltem, Periandri ac Psammetichi meminit, Polit. l. 5. c. ult.

LYCOPHRON [2] Pherarum in Thessalia tyrannus. Diod. Sic. l. 14. p. 440. Fuit eodem nomine frater Thebes Alex. Pheraeorum tyranni uxoris, qua [orig: quâ] socia [orig: sociâ] affinem Occidit et tyrannidem vacuam occupavit: sed a Phil. Macedone destructus est. Diod. Sic. l. 16. p. 517.

LYCOPHRON [3] Grammaticus, saepius a Scholiorum in Aristoph. Fabulas auctore laudatus. Vide p. 481. G. 1.

LYCOPHRON [4] poeta Chalcidensis, Sophoclis Grammatici, adoptione vero Lyci Rhegini fil. inter septem poetas, qui Pleiades dicebantur a numero stellarum, Philadelpho Ptol. acceptus. Erant autem hi Theocritus, Aratus, Nicander, Apollon. Philicus, Homerus Iunior, ac Lycophron. Alii aliter numerant. Scripsit Alex. poema valde obscurum: quod Ios. Scalig. versione non mnus difficili Latine reddidit: unde Stat. l. 5. Sylv. 3. v. 157.

In eo mentionem facit de vaticiniis Cassandrae, exorsusque ab hercule, et rebus Troianis, prosequitur usque ad Alex. Macedonem. Tragoediarum eius 12. catalogum, vide apud Suid. De huius morte Ovid. in Ibin, v. 351.

Utque cothurnatum periisse Lycophrona narrant,
Haereat in fibris fixa sagitta tuis.

Plura apud Tzetzem, Chil. 8 Hist. 204. Voss. de P. G. c. 8. Meursium in notis. Alius fuit Periandri Corinthiorum Regis fil. cuius matrem Lysim, cogn. Melislam, cum pater Occidisset, is sponte exul, a Patre nulla [orig: nullâ] ratione revocari potuit, ut ipsi, praeterito Cypselo altero fil. regnum traderet: Occisus proin in exilio. De hoc multa Herod. l. 3. c. 51. 52. et 53. et Diog. Laert. in Periandro. Nic. Lloyd.

LYCOPOLIS urbs Aegypti et Nomus ad Nilum, inter Antinaen et Crocodilorum urbem, a lupis cognominata, eo quod Aethiopes agros Aegyptios incursantes, lupi facta [orig: factâ] acie usque ad civitatem Elephantinam repulerint. Ibidem civitarem construenres Aegyptii, a bestiis illis Lycopolin vocarunt [orig: vocârunt]. Vide Steph. in lu/kwn po/lis2, et Diod. Sic. l. 2. Nunc Munia, olim Episcopal. Hic [orig: Hîc] Meletius olim Ep. tempore persecutionis Idolis sacrificans, funesti schismatis auctor fuit. Plin. l. 5. c. 9. Strabo l. 17. p. 802. 812. et 813. Socr. Hist. l. 1. Addo, quod aliam rationem culti a Lycopolitanis lupi idem Diod. Sic. adduci, dia\ th\n sc. pro\s2 tou\s2 ku/nas2 th=s2 fu/sews2 o(maio/thta, quta iis tanta cum canibus naturae affinitas; Canes autem Aegyptiis eximie fuisse cultos, supra diximus. Tertiam quoque adiungit, quam vide ibid. ut et aliquid supra in voce Lupus: de sepultura vero eorum, in eadem gente infra, in Ursa.

LYCOPUS Aetolus, a Cyrenensibus a Ptol. oppugnatis auxilio vocatus Duxque constitutus est: sed ille Ducatum in tyrannidem vertit. Polyaen. l. 8. sub calcem.

LYCOREA vicus in Delphis, a Lycoreo Rege. Steph. Fuit autem is Apollinis, ex nympha Corycia, Fil. alii vero a Graeco lu/kos2, lupus, illam dictam volunt. Delphorum enim urbe diluvio Deucalionaeo mersa [orig: mersâ] incolas, luporum ululatum secutos, in apicem montis Prnassi ascendisse, ibique conditam urbem Lycoreae nomine ab iis mutuato insigniisse, tradunt. Vide Iac. Spon. Itin. Parte 2. p. 63. ubi hodieque apicemk montis Liaconra incolis dici, voce a Lycoreae parum abeunte, addit.

LYCORIS Volumnii Senatoris liberta, vero nomine Cytheris dicta, misere a Corn. Gallo adamata: quo tamen spreto, Antanium in castra sequuta est. Virg. Ecl. 10. v. 2. et 22.

--- Tua eura Lycoris,
Perque nives altum, perque horrida castra sequuta est.

LYCORMAS Aetoliae fluv. flavas arenas volvens. Hic postea Evenus, ab Eveno Rege Aetolorum, qui se in illum praecipitavit, appellatus est. Ovid. Met. l. 2. v. 245.

Phidari Nigro dicitur. Vide Plutarch. de Flumin. in Lycorma. Stat. Theb. l. 4. v. 838. Strabo l. 10. p. 451.

LYCOSTHENES Conradus rubeacensis, Theologus Basiliensis, Marci Bersii, pastoris Leonhardini symmysta, antiquissimum Pythagorei silentii symbolum, in instaurandis ipsius aedibus, A. C. 1549. terra [orig: terrâ] egestum, humani capitis effigiem, labiis circuls confixis, auribusque patulis, sublimi domus [orig: domûs] parte publice spectandum proposuit: et ut eo antiquitatis ita et hoc immortalitatis studiosum sese declaravit, quod alatae mortis simulacrum privatim sibi ob oculos sempr habuit collocatum. Edidit Apophthebmata, et c. in quibus insignem suam eruditionem et industriam toti orbi palam fecit. Obiit Basileae A. C. 1561.