CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

M Litera Graecis semivocalis simplex et immutabilis, Latinis liquida dicta. In compositione ante consonantes D. C. T. et Q. in N. vertitur: ut Tantum, Nuncubi, Numquam, Eorundem, etc. Similiter et Am syllaba, ante F. ut in Anfractus videre est. In Piesi, sub finem eliditur, sequente vocali vel diphthongo [orig: diphthongô], obnimium soni mugitum. In Messeniorum clypeis scripta, gentis Insigne fuit: alias Morositatis symbolum: unde frequens hoc apud veteres probrum, Obvenit tibi M. et nota ingeniosa ad id Dionysii tyranni responsio. Pier. l. 42. Hierogl. c. 50. et 51. Voss. in Aristarcho. l. 1. c. 19. et l. 2. c. 16. In notis antiquorum, Marcus, vel Mutius, vel Martius, vel monumentum, vel mulier, vel miles vel meum vel meam, mihi, molestus, mors, modo, munus: MAG. EQ. Magister equitum: MAG. MIL. Magister militum: M. B. Mulier bona. M. D. O. Mihi dare oportet, etc. significat, Fr. Gouldmannus Diction. Lat. Angl. Quid in Musica olim, item in Numerandi ratione valuerit, vide infra ubi de Musicis ac Numeralibus Notis, item voce Mugiens.

MA feminae nomen, quae Rheam sectata, et Bacchi educationi a Iove admota est. Imo et ipsius Rheae, cui sub hoc nomine Lydi tarum immolabant. Unde urbs eorum Mastaura, vide ibi.

MAACHA fil. Nahorex Reuma [orig: Reumâ] concubina [orig: concubinâ], Gen. c. 22. v. 24. Filia Tholmai regis Gesur, uxor Davidis, mater Absolomi, 2. Sam. c. 3. v. 3. Filia Absalomi, 1. Par. c. 3. v. 2. Mater Abiam regis, 1 Reg. c. 15. v. 1. et 2. Tornicl. A. M. 3077. num. 1. quae 2 Par. c. 13. v. 2. icitur Michaia. Concubina item Caleb, 1 Par. c. 2. v. 48. Uxor Machir patris Manasse, 1 Par. c. 7. v. 16. Uxor Iahiae, 1 Par. c. 9. v. 35.

MAACHATI pater Aasbai, 2 Sam. c. 22. v. 34. Pater Iezoniae 2 Reg. c. 25. v. 23. Civitas Amorrhaeorum super Iordanem, iuxta montem Hermon, Ios. c. 12. v. 5.

MAALINAE incolis Machelen, Gall. Malines, oppid. Brabantiae, ad Demeram fluv. sedes Metropolitae facta A. c. 1559. cui linguae Teutonicae Metropoll Paulus IV. novas eiusdem linguae sedes adscripsit suffragantes, Antverpiensem, Gandensem, Brugensem, Iprensem, Silvaducensem et Ruramundensem: e quibus primam Camaraco, secundam et tertiam Turnaco ademit. Nomen accepit a Malma, i. e. aestu vel accessu Oceani maiori, quia aestus maritimi, adversis fluminibus Scalde ac Demera [orig: Demerâ], usque ad eam urbem, atque etiam ultra per 3. circiter milliar. feruntur accedere. Eius dioecesi continentur Lovanium, Bruxella, Tenae. Dista, Arescotum aliaeque urbes. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. et infra in voce Machlinia.

MAARA Sidoniorum Latine Spelunca Sidoniorum, spelunca est inexpugnabilis, atque Christianorum municipium in Sidoniensi territorio situm. Est in tribu Aser.

MAASIA fil. Achas, 1 Par. c. 15. v. 18. Momen cuiusdam Doctoris, 2 Par. c. 26. v. 11. Pater Sophoniae, Ier. c. 22. v. 1. Princeps civitatis Ierusalem, 2 Par. c. 34. v. 8.

MAASIAS pater Neriae, patris Baruch et Saraiae, Ier. c. 31. v. 12. et c. 51. v. 59.

tractu nardum et myrrham ferente, Mela l. 3. c. 8. hodie pars regni Ormuzii. Macae item et Maces, Macai, Ptol. populi Cyrenaici, circa Syrtim maiorem siti, vel iuxta Cinyphum amnem, Sil. l. 3.

MACANITAE Mauritaniae Tingitanae gens. Ptol. Hos Xiphilin. in Severo, Macennitas vocat.

MACARA insul. Lyciae. Steph. Item Siciliae urbs, vulgo hodie Citadella. Vide machara.

MACAREA [2] urbs Arcadiae, a Macaro Lycaonis filio. Beata Romanis. Steph.

MACAREON et Sides, insignes Chirurgi: quorum pharmaca Galenus Method. 5. et l. 2. genikw=n c. 12. Aegineta quoque l. 17. c. 17. recenset.

MACAREUS [1] fil. Aeoli, qui mutuo [orig: mutuô] Canaces sororis suae amore correptus, cum ea concubuit, puerumque ex ea [orig: eâ] suscepit, cuius et pater erat, et avunculus. Quam rem cum Canace patrem nescire maxime cuperet, sacris frondibus puerum tegit, curatque clanculum ad nutricem perferendum. Verum cum per Aeoli aulam efferretur, vagiru suo [orig: suô] puer proditus est, avique iussu canibus obiectus. Filiae autem pater ensem per satellitem misit, ut eo [orig: eô] pro meritis uteretur, quo [orig: quô] et necem illa sibi traditur conscivisse. Macareus vero re cognita, fuga [orig: fugâ] salutem quaesivit. cumque Delphos venisset, Apollinis factus est sacerdos. Exstat Epist. Canaces ad Macareum, apud Ovid. Ep. 11. Heroid.

MACAREUS [2] vetus historicus, de rebus Coorum scripsit, Athenaeo [orig: Athenaeô] teste, l. 6. c. 131. et l. 14. c. 317

MACARIA [1] Herculis filia, quae pro incolumitate publica [orig: publicâ] se devovit. Hercule enim defuncto [orig: defunctô], quum Eurystheus illius liberos insectaretur, atque illi ad Misericordiae Aram confugissent, Athenienses recusantes eos in hostium manus tradere, cum Eurystheo bellum susceperunt. Porro edito [orig: editô] oraculo [orig: oraculô], futurum ut Athenienses ab Eurysthei incursatione liberarentur, si quis Heraclidarum se sponte offerret ad necem, seque inferis devoveret, Macaria sese spontaneae morti obtulit. Quo [orig: Quô] facto [orig: factô] congressi cum hostibus Athenienses victoriam reportarunt [orig: reportârunt], cum aliis quamplurimis interfectis, tum Eurystheo [orig: Eurystheô] ipso b Hylo, sive Iolao Herculis filio perempto [orig: peremptô], cuius caput amputatum ad Alcmenam detulit. Illa vero defuncti oculos effodit. Ceterum Athenienses magnificum Macariae funus fecerunt, tumulumque eius floribus et coronis decorarunt [orig: decorârunt], victisque Argivis edixerunt, ba/llei\s2 *makari/an Iacta in Macariam. Vide Scholiast. Aristophan. in Equit. Act. 4. sc. 1. Imo et illi ad scelus expiandum sacra facere soliti sunt, ut ex Platone in Hippia [orig: Hippiâ] colligere licet. Cael. Rhodig. l. 13. c. 7.

MACARIA [2] insul. Africae, in Sinu Arabico, et in ora Abexia, prope Erquicum urbem Aethiopiae superioris Sansovin. Mazua vulgo.

MACARIA [3] Cypri insul. urbs, in ora Boreali ad Ortum nunc vicus inter Carpasium et Cerauniam 8. mill. pass. Ialmes, teste Nigro [orig: Nigrô]. Imo tota insula sic dicta. Est et fons sive palus apud Marathonem oppid. Atticae regionis. Pausan. in qua submersis plurimis Persarum, In Macariam abi, Proverbium ortum. Tractus etiam Peloponnesi apud Strab. et insula sinus Arabici. Ptol. Macaria. Vide Anacaria.

MACARIANA Tempora dicta sunt olim, quando Macarius Consula Constante Imperat. missus fuerat in Asiam, una [orig: unâ] cum Paulo Consulari viro, ad componendas fidei controversias, inter Fideles et Donatistas. Baron. A. C. 348. num. 16.

MACARIUS [2] II. Ieremiae II. pulso successit, A. C. 1573. Successit ei Matthaeus. Genebr. in Chron, Spond. in Annal.

MACARIUS [3] I. Episcop. Hierosolymitanus, post Hermonem, A. C. 312. A Theodoreto l. 1. c. 3. 5. etc. impense laudatus. Arrianis generose se opposuit, A. C. 318. Interfuit Concilio Niceno, a Constantino Basilicae celebris, quam Hierosolymae condidit hic Imperator, curam sibi demandatam suscepit. Obiit A. C. 331. secis 19. Vide Epiph. haer. 69.

MACARIUS [4] II. Petro successit, A. C. 546. pulsus ab aemulis, tamquam Origenismi suspectus, psotmodum innocentia [orig: innocentiâ] in apricum poducta [orig: poductâ], sedi redditus est, cui praefuit ann. 4. Ioh. Moschus Prat. spir. c. 96. Niceph. l. 26. c. 26. Evagr. l. 4.

MACARIUS [5] I. Episcop. Antiochenus, haereticus obstinatus. Monothelitarum errores sequutus Concilio 3. Constantinopol. A. C. 681. interfuit, ubi a Constantino Pogonato iussus sententiam suam exponere, impudenter asseruit, in IESU CHRISTO neque duplicem voluntatem, neque duplicem opetationem reperiri: Hinc sede pulsus, Theophane Siculo [orig: Siculô] surrogato [orig: surrogatô], Acta 6. Concil. act. 8. 9. etc. et in Monasterium detrusus est.

MACARIUS [6] II. Armenius, successit saecul. 11. alteri cuidam cognomini, ut videtur. Eleutherio, cura [orig: curâ] Ecclesiae commissa [orig: commissâ], in Palaestinam profectus, ibique ab infidelibus male habitus dicitur. Inde reversus, in Flandriam abiit, ibi mortuus A. C. 1011.

MACARIUS [7] Abbas, cum aliquando per Scythioticam solitudinem deambularet, calvariam hominis humi iacentem conspicatus, coepisse per Christum Iesum obtestari, et interrogate, cuias fuisset, dum viveret? quove nunc in loco animus quondam inhabitator suus degeret? dicitur. Tum aridum os, carneque et nervis nudum, prorupisse in vocem, ac se gentilem fuisse proximique vici indigenam: nunc vero in foveam barathri in fernalis tam alte retrusum angustiari, quam procul a terra distet caelum, responcisse. Addidisse porro, adhuc se profundius ruere Iudaeos incredulos, et sub ipsis haereticos Christianos, qui revelatam divinitus veritatem mendacibus pervertere sententiis moliti sint, Marul. l. 6. c. 14.

MACARIUS [8] Aegyptius Abbas, cognomine Senior, discipulus Antonii, floruit saecul. c. Praeceptor Evagrii, doctrina [orig: doctrinâ] et sanctitate celebris. Scripsit Homilias 50. quas Ioh. Picus latine vertit. Hieron. Ep. 22. Pallad. Hist. c. 18. 19. 20. Socr. l. 4. c. 18. Niceph. l. 9. c. 14. Gennad. c. 10. et 11. Ruffinus, etc.

MACARIUS [9] Alexandrinus, cognomine Iunior, Eremita celebris, saecul. 5. Ob vitae sanctitatem gravia ab Arianis passus, regularum Monach. auctor a quibusdam censetur. Moret. Diction. Hist. Item Eremita, cui Ruffinus apologiam pro Origene inscripsit. Eius meminit Hieron. apol. 2. contra Ruffinum. Romae contra Mathematicos librum edidisse, Gennadio dicitur.

MACARIUS [10] sub Decio Romanorum Imperat. martyrio [orig: martyriô], apud Alexandriam, coronatus, A. C. 251.

MACARIUS [11] Mutius, scripsit Victoriam Crucis, seu triumphum Christi. Vide Angeli Politiani Ep. l. 7. Simler. in Epit. Biblioth. Gesn.

MACARONES Gallis Italisque dicuntur, quae olim placentae koptai\, quod ex speciebus contusis fierent. Salmas. ad Salin. Fiunt autem hodie ex amygdalis dulcibus, saccharo et ovi albumine. Voci origo, a Graeco ma/kar, quod beatorum epulis dignae sint.

MACARON-NESOS Acropolis Thebarum in Boeotia [orig: Boeotiâ], Thucyd. Herodot. quoque Musa [orig: Musâ] 3. c. 26. mentionem facit regionis, quae Graecorum lingua vocabatur Macaronnesos, in qua [orig: quâ] sita erat urbs Oasis. 7. dierum itinere distans Thebis Aegyptiis. Sunt etiam *maka/rwn nh=soi, de quibus Pomp. Mela l. 2. c. 7. Extra Hellespontum, earum quae Asiaticis regionibus adiacent, clarissimae sunt, Tenedos, sigaeis adversa litoribus, et quo dicentur ordine, ad promuntorium Tauri montis expositae, quas quondam dici putavere [orig: putavêre] Maxapwv, sive quod fortunati admodum caeli solique sint, sive quod eas suo [orig: suô] suorumque regno Macar occupaverat. Vide Diodor. Sic. l. 5. Et sane multo plures olim sic vocabantur, nam ut de insulis Oceanitaceam, Creta, Cyprus, Leuce, multa denique in continente sita loca Insularum Felicium nomen consecutae sunt.

MACASARIA vulgo Macasar, insul. perampla Asiae, in mari Indico, quae aliter Celebes dicitur. A septentrione in Meridiem extenditur, inter Moluccas insulas ad Ortum, et Bornei insulam ad Ocasum, aliquando etiam sub Moluccis comprehenditur: eius longitudo a Borea in Austrum est 200 leucarum Francicarum circiter, latitudo autem in aliquot locis est 100. leucarum. In ea sunt sex regna. nempe Macasaria Macasar, Cionum Cion, Sanguinum Sangum, Cauripanum Cauripana, Getiganum Getigan, et Supata, Supara. Urbes autem praecipuae huius insulae sunt Macasaria Macasar, et Bantachaia Bantachaia. Eius ora Australis valde frequentatur ab Anglis et Batavis.

MACASAR vulgo Macusar, urbsampla Indiae, insulae Macasariae caput, cum portu in ora Australi insulae. Emporium est celebre, et regni cognominis praecipua, 35. leucis distat a Bantachaia in Austrum circiter. Eius Rex nuper insigni clade affectus fuit a Batavis, in illis partibus degentibus.

MACAUM seu Amacaum, Macao, urbs Sinarum, in insula parva Oceani Orientalis, in ora littorali Cantoniae provinciae, inter Aynanum insulam in Africum et Formosam insulam ad Caeclam. Emporium est celebre et dives; eiusque incolae pro maiori parte sunt Lusitani. Suberat antea Regi Portugalliae, sed A. C. 1668. a Sinarum Imperatore expugnata fuit, ipsique etiamnum subest.

verborum Exodi c. 15. v. 11. [gap: Hebrew word(s)] Quis sicut tu, Deus? '. [gap: Hebrew] depictis in labaris et vexillis eorum militaribus; aliis aliunde: Ceteroquin Assamonaei vel Hasmonaei vocabantur; sive simpliciter Praefectos dicas, sive, quod vox Arabice sonat, Venerandos Antistites, Patriae scil. ac Religionis, quales revea [orig: reveâ] illi per multos annos fuere [orig: fuêre]. Postquam enim Duces ac Pontifices, quibus Iudaeorum Res publica post captivitatem Babylonicam subiecta fuerat, ad summa crimina fuissent delapsi, versa est Rei publ. facies et prioribus deletis, exstincto [orig: exstinctô] Ducum nomine (de quibus vide supra voce Duces ) successerunt Machabaei, in quibus Pontificatus primo cum Principatu, deinde etiam cum Regno fuit sociatus. Vita namque functo [orig: functô] Alcimo [orig: Alcimô] (quem, suffectum Oniae, ab Antiocho Eupatore, post alia scelera, muros Sanctuarii diruere parantem mors antevertens oppressit) Populi suffragiis traditus est Pontinficatus Iudae Machabaeo, filio Mat hathiae Sacerdotis, e statione seu classe Ioaribi, 1 Chron. c. 24. v. 7. et 1 Machab. c. 2. v. 1. Hic enim, in crudelitatem Antiochi Epiphanis insurgens, caeso Apollonio [orig: Apolloniô] eius duce, templum recuperavit, illudque soedissime violatum procuravit et expurgavit, anno [orig: annô] admodumante Christi Epiphaniam 168. sicque in libertatem Populo [orig: Populô] asserto [orig: assertô], ei post Alcimum, seu etiam, ut alii volunt, adhuc vivente, summae rerum praefuit, per annos quatuor Pontificatu functus, donec, post vindicata fortissime Patriaeiura, infelici in praelio cecidit. 1 Machab. c. 9. v. 18. Ei successere [orig: successêre], ex eadem familia, varii usque ad Ioh. Hyrcanum, qui omnes fuerunt Principessimul et Pontifices, sicut Iudas: quod posterius illorum munus legitimum plane fuit, neque per eos Pontificum successio interrupta est; at nulloiure vero [orig: verô] illi muneri Imperium adiunxerunt, quod Levitis sed Pontificibus male conveniebat. Interim Rem publicam illi gesserunt suo [orig: suô] ductu ac auspiciis, non precaria [orig: precariâ] a Persis, Graecis aut Romanis potestate, ut quibusdam placet, cum excusso [orig: excussô] Graecorum iugo [orig: iugô] Regno [orig: Regnô] reapte sint potiti, Romanorum non clien fiduciarii; sed socii ac foederati facti, sicut ex foedere, quod cum Romanis iniit Iudas, constat abunde. Machabaeos postea Principes, exceperunt istius familiae Reges, ut videbimus infra; usque ad Hyrcanum et Aristobulum fratres, quorum dissidio, apta [orig: aptâ] occasione intervenerunt Romani, captaque [orig: captâque] Urbe et Templo, vinctum Aristobulum Romam deportavit Pompeius, Pontificatum et Principatum seu Ethnarchiam, non vero Regnum, Hyrcano reddens: quem tamen postea, mortuo [orig: mortuô] Aristobulo [orig: Aristobulô], filius huius Antigonus, Parthorum auxilio [orig: auxiliô], regno [orig: regnô] occupato [orig: occupatô], cepit. At Antonius Antiochiae, inusitato exemplo [orig: exemplô], Regem securi percussit. Evectus interea Antipater Ascalonita, atque propter magnitudinem meritorum erga Iulium Caesarem Procurator constitutus est; cuius filium Herodem Romanus Senatus Regem declaravit, qui Machabaorum seu Asmonaeorum prosapiam reliquam funditus excidit. Aristobuloque [orig: Aristobulôque] Pontifice adolescente, inter natandum, fraude scelesta [orig: scelestâ] suffocato [orig: suffocatô], ipsum quoque Hyrcanum grandaevum, optime de se meritum, sustuli; postquam Pontificarus ac Principatus in Asmonaeorum domo haesisset, per 130. circiter annos, quorum res florentissimae mutuis odiis et truculentis sceleribus utrinque admissis, penitus interciderunt: utita Regno [orig: Regnô] funditus everso, verus Populi Dei Rex enixius eo et vehementius desieraretur. Unde etiam de corona Assamonaeorum praedictum legimus. quod illa non sit, h. e. quod ea non sit illa, quae promissa est, Ezech. c. 21. v. 31. 32. Vide Franc. Burmannum Synopsi Theolog. Christian. Tom. I. l. 4. c. 38. toto. De Cimelio vero Hersmoniacae Domus vite autea, in Templo reposita [orig: repositâ] usque ad Pompeii tempora qui illam Romam translatam Iovi Capitolino consccravit, vide infra Vitis Aurea. Addedicenda, in Machabaei.

Iudas, Mathathiae fil. Templum, quod Antiochus Epiphanes, per triennium et semestre, foede profanaverat, recuperat, populoque [orig: populôque] in libertatem vindicato [orig: vindicatô], Princeps eligitur, anno [orig: annô] quo [orig: quô] dictum. Ei, post 4. ann. in Regimine exactos, exstincto successit Ionathas, frater eius: quem excepit Simon, itidem frater. Post Iohannes Hyrcanus, eius fil. praefuit; itidem, ut Decessores illius, Pontifex simul ac Ethnarcha; imo secundum Iudaeos, etiam Propheta; cuius fil. Aristobulus, misso [orig: missô] Principis nomine, regium usurpavit, uti dicemus paulo post. Hyrcanus hic, ideo Principum Asmonaeorum ultimus, Idumaeos subegit, illosque ad circumcisionem ritusque Iudaicos amplectendos, adegit. Qua de causa, post haec tempora, in unum cum Iudaeis populum gens haec coaluit, eorum quoque nomine censita, iuxta vaticinia Num. c. 24. v. 18, 19. Esai. c. 34. v. 6. et. c. 63. v. 1, 2. Amos. c. 9. v. 12. et Malach. c. 1. v. 3. 4. 5.

Aristobulus, Iohannis Hyrcani fil. primus Regio [orig: Regiô] usurpato [orig: usurpatô] nomine, Ethnarchiam vertit in Regnum; sed, imperio [orig: imperiô] crudeliter gesto [orig: gestô], post annum exstinctus est. Ei successit Alexander Iannaeus, frater, qui ex Alexandra uxore filios suscepit. Hyranum et Aristobulum. Post eius mortem, Alexandra vidua. Regnum per nov ennium administravit, Pharisaeis addicta, in quorum gratiam, Hyrcanum Pontificem creavit. Hyrcanus. fil. Alexandri, mortua [orig: mortuâ] matre Regnum capessivit, Regia [orig: Regiâ] ac Pontificali dignitate fulgens, sed utraque [orig: utrâque] illum, post menses tres, Aristobulus frater exuit. Postea capta [orig: captâ] a Romanis Urbe, Aristobulus Romam deportatur: sed hoc [orig: hôc] mortuo [orig: mortuô],

Antigonus filius eius, Hyrcanum, Ethnarcham a Pompeio factum, cepit: ipse tandem iussu Antonii, securi percussus. Vide supra.

MACCHABETUS vel Machedus, Scotiae Regis fil. Praefecti Angusiae in Norvegia, provinciae. Regnum in vasit post Donaldum vel Duncanum, tenuitque ann. 17. Ab A. C. 1040. usque ad 1057. Buchan. Histor. Scot.

MACE [2] Steph. Matnicz, teste Lazio, oppidum Norici, in Austriae Carinthiaeque confinio, nunc vicus, qui Gabrumagum Antonino putatur, inter Candolicam urbem Carinthiae, et Laureacum urbem Austriae in Boream occurrens, quasi 20. leuc.

MACEDO [1] fil. Osiridis, filii Iovis: aliis Deucalionis fil. nepos aliis fuit, a quo Macedoniam quidam dictam volunt.

MACEDONIA angusta primum, postea latissima Europae regio, duobus olim Regibus, Philippo [orig: Philippô] et Alexandro [orig: Alexandrô] M. patre ac filio [orig: filiô], et terrae imperio [orig: imperiô] clarissima, antea Aemonia, Mygdonia, Paeonia, Edonia, Pieria, et Aemathia ab Aemathio Rege dicta; 1 Macchab. c. 1. v. 1. dicitur terra Cethim, fuit autem Cethim Gen. c. 10. v. 4. fil. iavan. Haectenuibus initiis, regum prudentia [orig: prudentiâ] gentisque eo magnitudinis excrevit, ut ad utrumque mare, qua Sol oritur. Aegaeum: qua occidit, Ionium extensa, domina centum quinquaginta sacta fuerit populorum: e quibus ab Historicis posteritati traditi sunt, Taulantii, Elymiotae, Dassaretae, Mygdones, Bisaltae, Edonii, Orbeli, Sintici, Pelagones. Orcstii, Lyncistae, Iori, Almopes, Aestraei, et Eordeores. Nomen a Macedone Deucalionis materno nepote regioni haesisse, vult Solinus: a Mygdonia potius id arcessente Cluverio [orig: Cluveriô]. Hanca Septentrione Dalmatia, Moesiaque montana seiungunt, ab Occasu mari Adriatico [orig: Adriaticô], sive Ionio [orig: Ioniô], ab Ortu Aegaeo [orig: Aegaeô] adluitur, Meridianam oram Epiroticae gentes, et ipsa Graecia excipit. Eius partem quondam macetia dictam scribit Steph. et Hesychius, et inde totam regionem nomen accepisse refert Eustathius in Dionysium. Posterioribus saeculis huius pars Borealis Salutaris dicta fuit libro Notitiarum Item Praevalitana apud Sext. Rufum. pars Occidua Albania, pars ad Ortum Iamboli, Australis vero Comenolitari apud Castaldum. Baudrando regnum fuit amplum, in Graecia, cuius partes fuere [orig: fuêre] etiam Thessalia, Epirus, et aliquando Thracia. Macedonia, propria dividebatur in quatuor partes praecipuas, sub quibus provinciae erant seu regiunculae vigintisex. Nunc autem etiamnum dividitur in quatuor partes, e quibus prima Iamboli, quae olim Macedonia prima et secunda; estque magis ad Ortum inter Thraciam et sinum Thermaicum: secunda Macedonia, quae alias Macedonia propria seu tertia, inter montem Scardum ad Boream ac Thessaliam ad Austrum, et ad Occasum sinus Thermaici: Tertia Comenolitari, quae pars Macedoniae tertiae, et aliqua pars Thessaliae, inter Macedoniam ad Ortum et Albaniam ad Occasum: Quarta Ianna, quae pars maxima Thessaliae, et versus Meridiem. Albania autem, quae alias pars Occidentalis erat Macedoniae, in praesenti regnum est separatum. Olim sub Regibus, quorum familiae series haec: Hercules, Hyllus, Cleodius, Aristomachus, Temenus, Perdiccas primus Macedoniae Rex, Archelaus, Amyntas, Philippus. Alexander M. Post quem varie regnum inter aemulos discerptum est, donec Ptolemaeus, pulso [orig: pulsô] Antigono [orig: Antigonô], tota [orig: totâ] Macedonia [orig: Macedoniâ] est potitus. Sed hoca [orig: hôca] Gallis oppresso [orig: oppressô], Sosthenes, qui invasores compescuit, rerum summae praepositus Ducis nomen assumpsit. Quo [orig: Quô] a Brenno devicto [orig: devictô], Antigonus in regnum reversus est, quem Pyrrhus iterum eiecit. Demetrius dein praefuit, cui defuncto successit filius Philippus, sub tutela Antigoni, qui regnum mox invasit: Sed illud paulo post mortuus pupillo reliquit. Hic, malo [orig: malô] consilio [orig: consiliô] impulsus, Romanis bellum infert, successu non infelici solum sed et ignominioso [orig: ignominiosô]. Parcunt tamen victores Regi, ob Demetrii filii virtutem, cui invidens frater Perseus, eum de medio tollit, belloque [orig: bellôque] contra Romanos renovato [orig: renovatô], ipse vincitur et in triumphum ducitur. A quo tempore Macedonia in provinciam redacta est, legesque a Paulo accepit: Postquam 30. Reges a Carano secundum Iustinum l. 32. c. 2. usque Persen: secundum Livium 20. l. 44. c. 9. secundum Eusebium 39. habuisset, annis 923. et rerum 192. ann. potita fuisset. Nunc tota subest dominio Turcarum, qui eam iam sub Ottomanno classe vastarunt, A. C. 1323. et sub Amurathe magna [orig: magnâ] ex parte occuparunt, A. C. 1380. cum eius partibus et annexis. In Macedoniam venit Paulus Apostolus, A. C. 49. in visione inclamatus a viro Macedonico, verbis, Transi in Macedoniam, succurre nobis: Sed Philippis, ob Pythonissae spiritum eiectum, cum comite Sila incarceratus est; inde autem miraculo liberatus Thessalonicam, ac postea Berceam abiit, ubi cum novum ei periculum crearetur, contulit se Athenas, Act c. 16. v. 9. et seqq. Gentile Macedo Hor. 3. Carm. Od. 16.

Item Macedonicus, et Macedonius. Maceta quoque, Auson. in clar. urbib. in Antiochia v. 9.

Livium, Velleium Paterculum, Florum, Pausaniam, Q. Curtium, Arianum, Cluverium, Introd. Geogr. l. 4. c. 9. etc. Nic. Lloyd. Ceterum.

MACEDONICAE Monarchiae quisnam post Alexandri M. obitumstatus fuerit, et quot illa in partes dissilierit; his verbis exponit Curtius l. 10. c. 10. Perdicca perducto [orig: perductô] in urbem exercitu, consilium principum virorum habuit, in quo imperium ita dividi placuit, ut rex quidem summam eius obtineret; Satrapes Ptolemaeus Aegypti et Aphricae gentium, quae in ditione erant. Laomedonti Syria cum Phoenice data est: Philotae Cilicia destinata: Lyciam cum Pamphylia et maiore Phrygia obtinere iussus Antigonus: In Cariam Cassander; Menander in Lydiam missi. Phrygiam minorem Hellesponto adiunctam Leonati provinciam esse iusserunt. Cappadocia Eumeni cum Paphlagonia cessit. Praeceptum est, ut regionem eam usque ad Trapezunta defenderet, bellum cum Arbate gereret. Solus hic detrectabat imperium. Python Mediam, Lysimachus Thraciam, abpositasque Thraciae Ponticas gentes obtinere iussi. Qui Indiae, quique Bactrus et Sogdianis, ceterisque aut Oceani aut rubri mar is accolis praeerant, quibus quisque finibus habuisset, imperii etiam ius obtineret. Decretum est, ut Perdicca cum rege esset, copiisque praeeset, quaeregem sequebantur. Credidere [orig: Credidêre] quidam testimonio [orig: testimoniô] Alexandri distributas esse provincias, sed famam eius rei, quamquam ab Auctoribus tradita est, vanam fuisse comperimus. Freinsheimius fusius ista sic enumerat, Not. ad Curtium: Praefecti Provinciarum Macedonicae Monarchiae, sub Alexandro M. et post obitum eius: Aridaeus, toti Imperio cum regia potestate, sive nomine pitius, praefectus est, Amyntas, Nicolai fil. ut videtur. Sogdianos accipit. Iustin. l. 13. c. 4. Antigenes praeficitur Susis. Antigonus, Philippi fil., cum Pamphylia et Lycia Phrygiam obtinere iussus, Diodor. l. 18. c. 2. Postea vero toti fere Asiae imperavit: ut fere omnes produnt. Antipater, sub Alexandro, Macedonibus, Thessalis, Thracibusque praefuerat, apud Curtium l. 10. c. 4. Tum exercitus [orig: exercitûs] per Europam dux constituitur, Arrian. l. 1. apud Photium Iustin. Macedoniam et Graeciam. Diodor. Macedoniam cum vicinis populis attributam ei ait: quod eodem recidit. Dexippus apud Photium Cod. 82. latius universae Macedoniae et Graeciae, Illyriis item et Triballis, atque Agrianis, omnibusque adeo iis, quibus in continente (Europae) fuerat ab Alexandro adhuc superstite cum plena et summa potestate imperator praefectus. Archo Babyloniam. Diodor. Arciselaus, sortitur Mesopotamiam. Aridaeus quidam, apud Arrianum et Diodor. Phrygiae ab Antipatro praeponitur: postquam Alexandri corpus in Aegyptum transportasset [orig: transportâsset]. Atropates, Mediae maiori praeficitur. Axiarches. Vide Oxyartes. Cassander, Antipatri fil. in Cariam mittitur. Cleomenes, additur Ptolemaeo, qui provinciam Aegypti adsignatam illi traderet. Clitus, Lydiam accepit ab Antipatro. Craterus, Alexandri fil. ex Orestide, quae Macedoniae pars est. Arrian. Indic. l. 10. c. 11. Alexandri iussu in Europam proficiscebatur, Antipatri loco [orig: locô] Macedonibus, Thessalic Thracibusque praefuturus; apud Curtium l. 10. c. 4. hoc [orig: hôc] interim mortuo [orig: mortuô], regiae pecuniae custos constitutus, Iustin. l. 13. c. 4. et cum Antipatro Macedoniam vicinaque regna obtinere iubetur, Arrian.; Curatoris etiam officio, quaeque ad regiam pertinent tutelam. mandatis. Dexippus. Eumenes, Hierony mi fil. Cardianus, Arrian, Ind. l. 3. c. 12. Cappadociam cum Pahlagonia habuit, cum praecepto, ut regionem eam usque ad Trapezunta defenderet, et bellurn cum Ariarathe gereret: qui solus detrectabat imperium Macedonum, et Alexandro [orig: Alexandrô] albi occupato [orig: occupatô] ius regni retinuerat. Curt. Laomedon Mitylenaeus Syriam cum Phoenice, Curt. Leonnatus, Eunifil. Pellaeus, Arrian. Indic. l. 3. c. 12. Phrygiam minorem Hellesponto adiunctam. Curt. Lysimachus, Agathoclis fil. Pellaeus, Arrian. Indic. l. 2. c. 12. Thraciam adpositasque Thraciae, Ponticas gentes, obtinere iussus. Curt. Meleager, Neoptolemi fil. Arrian. Indic. l. 3. c. 2. secundum Curtium et Arrian. occisus est ante divisionem factam, quod veritati consonum videtur: nec enim ante hunc occisum Perdicca tantum potuisset. Non ergo mirum, de provincia ei tradita dissentire Scriptores, cum ei, qui non amplius in rebus humanis exstabat, nulla fuerit adsignata. Cedrenus ergo cum Eusebianis paphlagoniam ei tribuit, Diodorus Lydiam, Latino-barbarus Syriam, quae Caele dicitur, et Phoenicem. Menander in Lydiam mittitur, vel potius remittitur. Nearchus Androtimi fil. Cretensis, Arrian. Indic. l. 2. c. 12. Lyciam et Pamphyliam sortitur, Iustin. Neoptolemus, ex Aeacidarum gente, Arrian. Indic. l. 2. c. 5. Carmaniae praeficitur, ut habet Dexippus. Nicanor, nominatur apud Iustinum. Cuius tamen Mss. magnopere turbant. Immo Stagnorem quendam signare videntur, cui et l. 41. c. 5. Parthos ait traditos. Ceterum Nicanori culdam Cappadociam in altera divisione tribuit Antipater. Arrian. l. 9. Diodor. l. 18. c. 39. Oropius, partem Sogdianae tenuit. Dexippus. Oxyartes sive Oxathres, Alexandri socer, Bactrianam, Cedrenus. Parapamisadas, Diodor. l. 19. c. 14. Perdiccas, Orontis fil. Macedo ex Orestide, Arrian. Ind. l. 3. c. 12. imperium dividens suo arbitratu; Curt. sibi sumit, ut cum Rege esset, copiisque praeesset, quae Regem sequebantur, hocest, ut Rex esset.

Curt. Peucestas, Alexandri fil. Miezaeus Persidis Satrapa constitutus ab Alexandro, Arrian. Indic. l. 6. c. 5. in ea provincia remanet, Diodor. Philippus, praeficitur Drangianae. Diodorus Philippo Bactrianam et Sogdianam tribult. Philo, recipit Illyrios, Iustin. Mediam dant Cedrenus. et Eusebiana. Philotas, obtinet Ciliciam, Curt. Sed provincia ei haud multo post adimitur. Iustin. l. 13. c. 6. ob amicitiam Antigoni, ut colligitur ex Diodoro, l. 18. c. 62. Oiliciae autem imponitur. Philoxenus, Iustin. ibid. Quisub Alexandro orae maritimae praefectus fuerat. Plut. in Alexandr. Parataphernes, sub Dario quoque praetor Hyrcanorum fuerat, Arrian. l. 3. c. 2. dedit se Alexandro apud Curtium l. 6. c. 4. a quo in provinciam vestituitur, l. 8. c. 3. Pithon, Agenoris fil. Dexippus: Pithon quidam horum (Pori et Taxilis) finitimis imperavit exceptis Parapamisadis. Huius etiam sortem ratam habuit Antipater. Arrian. l. 9. Pithon, Crateae fil. Alcomenaeus. Arrian. Indic. l. 3. c. 11. Mediam obitnere iussus. Curt. Porus, Regnum suum retinuit. Iustin. Ptolemaeus, Lagi fil. Eordensis, Arrian. l. 6. c. 5. Satrapiam Aegypti et Africae gentium, quae in ditione erant. Curt. Seleucus, Antiochi fil. Iustin. l. 15. c. 4. Syria [orig: Syriâ] et Babylone potitur, Cedrenus: quod quidem Arrian. et Diodor. l. 18. c. 3. docent in posteriori divisione demum accidisse. Sibyrtius, nanciscitur Arachosiam et Gedrosiam, Diodor. Stasander Cyprius, consequitur Ariam et Drangianam ab Antipatro. Diodor. Taxiles, regnum suum retinuit. Tlepolemus, Pytophanis fil. Carmaniam, Alexandro [orig: Alexandrô] largiente, tenuit. Arrian. l. 6. c. 5. Sequuntur Provinciae, itidem iuxta literarum seriem, quarum pars maxima brevi in Regna cessit: Macedoniae Antipatri; Asiae Antigoni; Aegypti Ptolemaei; Syriae Seleuci; Thraciae Lysimachi, et Indiae Sandrocotti. Qui ceteros commilitones suos potentia [orig: potentiâ] vitaque multum supergressi feruntur, ut apud Auctores videre est.

Aegyptus, ab Alexandro pluribus Praefidibus credita, Curt. l. 4. c. 8. post mortem eius tota traditur Ptolemaeo. Africa etiam, quoad perdomita erat, eidem Ptolemaeo tribuitur. Agriani, iussi Cratero et Antipatro parere; post mortem Crateri cum ceteris Macedonici regni accessionibus, in unius Antipatri arbitrium concedunt. Arabia, quatenus perdomita fuerat, Ptolemaeo assignatur. Maiorem tamen eius partem Seleucus tenuit, Appiano [orig: Appianô] teste. Arachosia diu sub Sibyrtio fuit: postea accessit etiam imperio Seleuci. Arbelitis regio, apud Diodor. l. 18. c. 39. et Arrian. l. 9. Amphimacho traditur; mox cum vicinis regionibus in Seleuci potestatem concedit. Aria, Stasanori primum a Perdicca: deinde ab antipatro Stasandro subicitur. Inter utramque divisionem biennio [orig: bienniô] minus interfuit. Armeniam Tleptolemo obvenisse, Iustin. l. 13. c. 4. videtur tradere, sive potius Neoptolemo, ut in eo nomine disquisitum Freinshemio. Postea et ipsa concessit in Seleuci ditionem. Appianus. Asia minor, Antigono fere tota diu paruit, cuius e)pi/skopos2 et curator factus fuerat. Appianus sed et Assyria aliquamdiu. Babyloniam prius Archon habuisse videtur: mox Seleucus, qui etiam invasam Antigono recuperavit, Appianus. Bactriana ulterior, priores praefectos retinuit. Inter quos eminebat Oxathres vel Oxyartes. Alexandri socer. Eam totam postea possedisse fertur Seleucus. Cappadocia, Eumeni data est vel potius dicta: nam tum in hostium erat potestate, Probus: l. 18. c. 2. Ariarathis nimirum: Quo [orig: Quô] interfecto [orig: interfectô], ademptae provinciae Nicanor quidam praeficitur. Postremo Seleucus obtinuit. Caria, data Cassandro: mox Eumeni. Iustin. l. 13. c. 9. cui illam cum vita extorsit Antigonus. Carmania, commissa Tlepolemo: videtur mox Seleuci imperio accessisse. Cherronesus Thracia, Lysimacho paruit. Arrian. Cilicia, Philotae primum, mox Philoxeno tradita. Ad postremum Seleucus ea [orig: eâ] potitus est. Drangiana, Philippo obvenit, plures Stasanori tribuunt. Altera [orig: Alterâ] divisione Stasandro fuit commissa. Epirus, cum Macedonia adhaesit Antipatro. Gedrosiam Sibyrtius habuit. Graeciam Antipater, dein Polyperchon. Iustin. l. 13. c. 6. A quo translata in Cassandrum filium. Hyrcania, Phratapherni mansit: quo [orig: quô] pulso [orig: pulsô] aut mortuo [orig: mortuô] adicitur imperio Seleuci. Illyrii, cum Macedonia, manserunt penes Antipatrum. Indiae maior pars, sub Taxile et Poro mansit: adiectis etiam aliis, quae prius non possederant. Isauria, Philotae tribuitur, cum Cilicia. Lycaonia, Antigono data. Arrian. l. 9. unaque vicina Lycia. Lydia, cessit in ditionem Antigoni, eiecto Clito, quem Antipater praefecerat. Diodor. l. 18. c. 52. Macedonia, demandatur Cratero et Antipatro: penes quem post mortem illius manet, et in Cassandrum

transmittitur. Mediam Atropates rexit. Ideo quamvis Pithon Mediae praeficeretur, ipse tamen pet missu Macedonum, dein etiam invitis ipsis, portionem eius tenuit, quae ab ipso vocata, fuit Atropatia. Strabo l. 11. Cetera Seleucus postea occupavit, occiso [orig: occisô] Antigoni Satrapa [orig: Satrapâ] Nicatore, secundum Appianum. Mesopotamia, post Arcesilaum et Amphimachum Satrapam, accipit Blitorem, imponente Antigono [orig: Antigonô]. Ad postremum Seleuco subicitur. Palaestina, in Eusebianis, Antigono tribuitur. At ex Iosepho constat, Ptolemaeo paruisse, cum vicina Syriae parte. Eius tamen praesidia eiecerat Antigonus; Appianus. diuque inter eos, postea etiam inter Seleucidas Syriae Reges, et Ptolemeos Aegypti, de eius possessione pugnatum est. Pamphylia, Antigonodata, retentaque contra Eumenem, Iustin. l. 13. c. 6. Paphlagonia, cum Cappadocia cofdem dominos habuit. Parapamisadae, commissi Oxyartae, cui videntur a Sandrocotto fuisse erepti. Parthia, Phratapherni tradita erat; mox Philippo, vel secundum Iustinum Stagnori mandata; tandem accessit Seleuco. Patalae, sraduntur Poro. Arrian. l. 9. Persidem, Tripolemo quidam (Tlepolemum videntur velle,) potiores Peucestae tribuunt. Postea cum omnibus circaregnis Seleuco paruit. Phoenice, cum Syria et forte Palaestina, Laomedunti obvenit. Phrygiam maiorem accepit Antigonus; quae ad Hellespontum pertinet, Leonatus. Eurmeni Perdiccas postea adiccerat; sed obtinuit validior Antigonus: cum interim Leonatus occubuisset. Pontus, maiori ex parte Lysimacho obtigit. Eumenes tamen etiam partem eius acceperat. Sogdiana, Philippo prius, vel Amyntae, dein Stasanori data fuit. At Dexippus Oropium praefieit, ignoratum aliis. Ad ultimum Seleucus possedit. Susiana, post Perdiccae finem, in praemium navatae operae, Antigono traditur. Syria, Laomedonti fuerat tradita; quem Ptolemaeus expulit; vicissim pulsus ab Antigono, postea Seleucus totam obtinuit. Tapyri, amissis Satrapis suis, cum Parthis et Hyrcanis, accesserunt Seleuco. Appianus. Thracia, quidem Lysimacho obvenerat, qui et magnam eius partem obtinuit: superabant tamen adhuc nationes Regesque liberi, a quorum Seutha ipse captus fuit. Plut. Apophth. c. 49. Triballi, cum Macedonia, paruerunt Antipatro. Urbes Macedoniae huius temporis: * Achrida, l'Ochrida. Aedessa, Vodena. Albanopolis, Albanopoli. Alectryopolis, Episcopalis, sub Philippis, Alesterosori. Amphipolis, Emboli. Apollonia, Erisso. Apollonia altera. Vide Serrae. * Aulon, la Valona. * Berroea, Veria. Candavia, la Canovia. Regiuncula est, non urbs. Casandrea, Cassandria. Castoria, Episcopalis sub Archiepiscopo Achridensi, Castoria. Christopolis, antea Neapolis, nunc metropolis, Christopoli. Citrum, Chitro. Daulia, Eladasagni. Deborus, Dibrii. Derre, Deterra. * Dyrrachium, Durazzo. Elyma, Canina. * Erigoea, Croia. Gazorus. Vide Alectryopolis. Heraclea, Episcopalis, gemina: una sintica, Cheseia, altera Xenoxua. Hierissus, quid sit non constat. Hormia, Coria. * Iustiniana prima. Vide Achrida. Larissa, Larzza. Lete, Lita. Lissus, Alessio. * Lichnidus. Vide Achrida. Myeza, Lagovischio. Neapolis. Vide Christopolis. Oesyma, Cavalla. Pella, Ieniza. Philippi, Filippi. Rentena, quid sit non constat. Scampes, Scampi. Scotusa, sic hodie, Episcopalis, Scotusa. * Scupi, Scopia, et Uschub. Serrae, Ceres. * Thessalonica, Salonichi. Zachniae.

MACEDONICUM Mare Livio dicitur, quod oram circa Canastraeum promontorium alluit. Macedonicus Sinus Plinio, idem cum Thermaico, et Orosio idem cum Pelasgico.

MACEDONIUS [1] I. Episcop. Constantinop. Haeresiarcha. Ab Arianis, mortuo [orig: mortuô] Alexandro [orig: Alexandrô], intrusus A. C. 342.

Pauloque oppositus, illo [orig: illô] post iurgia, et caedes, pulso [orig: pulsô] a Constantio, tyrannice imperavit. Mox translato [orig: translatô] Constantini cadavere ex templo Apostolorum in templum Acacii martyris, cruentis turbis exsortis, Imperatoris gratia [orig: gratiâ] excidit. Iunctus Semi-Arianis, novam, sectam excudit, negata [orig: negatâ] SPIRITUS S. divinitate: Pulsus Concilio [orig: Conciliô] Constantinop. A. C. 359. Eudoxio [orig: Eudoxiô] ei surrogato [orig: surrogatô]. Caput Macedonianorum, quibus Ariani et Donatistae in Africa facile se iunxerunt. Hi sub sanctitatis et austeritatis vana [orig: vanâ] specie plurimis imposuerunt. Marathoniani quoquedicti, a Marathone quodam, qui dives admodum innumeros sibi sequaces conciliavit. Item pneumatoma/xoi. Hos Athanasius, a Serapione Episcopo Aegyptimonitus primus confutavit, Concilia dein ab Imperatoribus celebrata damnarunt [orig: damnârunt], secundum inprimis Constantinop. A. C. 381. Hieron. in Chron. Augustin. haeres. 52. Athanas. l. de Sp. S. Epiphan. haer. 74. Socr. hist. l. 2. Sozom. l. 3. et 4. Russin. l. 1.

MACEDONIUS [2] II. Euphemio successit: quod haereticis favere nollet, pulsus ab Anastasio Imperat. in exilio obiit, A. C. 515. In eo solo reprehensus, quod Acacii haeretici nomen e Dyptichis expungere noluerit. Theod. Lector, l. 2. Collect. Niceph. Hist. l. 16. c. 35. Cedren. in Annal. Hist. Misc. l. 15. Theophanes, etc.

MACEDONIUS [3] Episcop. Antiochenus, post Anastasium III. haereticum, intrusus, A. C. 640. Ob eandem haeresin excommunicatus est, A. C. 649. a Martino I. Successores eius usque ad Macarium, depositum, A. C. 681. ignorantur.

MACEDONIUS [4] Episcop. Mopsvestiae, Arrianos sequutus. Item Magister officorum Gratiani Imperat. Mediolani Priscillianistis, contra Ambrosium favit. Periit misere. Paulin. in vita Ambrosii. Item, auctor Epistolarum 51. et 53. inter Ep. Augustini.

MACEDONUM Portus locus in ora Carmaniae, ad fretum Sinus Persici, ubi Armuzum promontorium.

MACELLA urbs Italiae. Steph. Macalla, Lycophroni, Barius facit Calabriae civitatem Episcopalem, sub Archiepiscopo Siberino, hodie Strongoli dictam, inter Crotonem ad Merid. 8. et Chrimissam ad Boream. 16. mill. pass. Ciacconius in libello Columnae Rostratae hanc Macellam in Sicilia [orig: Siciliâ] ponit.

MACELLARIAE Artis negotiator in vet. Inscr. Ludgun. apud Car du Fresne. Erat autem Macellum, antiquis Latinis Forum, in quo omnia, quae ad victum pertinerent, vaenum ibant: postea sic proprie appellari voluerunt, ubi caro venalis exponebatur. Hinc in Glossis macellum, kreopwlei=on et Macellarii, Laniones; quos a mactandis pecoribus dictos vult Donatus in Eunuchum. De iis ita Manil. l. 4. Astron.

Sunt quorum similes animos nec moenia frenent,
Sed pecorum membris media grassentur in Urbe,
Et laceros artus suspendant fronte tabernae,
Luxuriaeque parent caedem, mortesque lucrentur.

Ubi audaces vel parabo/lous2 indigitari, sine ratione, magnus eius Interpres statuit. Non enim oi( parabo/loi, aut ferarum confectores et bestiarii, sed laniones. pecorum membris grassantur in urbe media et pecora membratim discerpunt ac fronte lanioniae tabernae suspendunt discerpta; uti etiam innuit Phaedrus, in Fabb. l. 3. Fab. 5.

Pendere ad lanium quidam vidit simium,
Inter reliquas merces atque obsonia, etc.

MACELLINUS cognomen Macrini Imperat. quo ob saevitiam a servis suis est appel atus. Capitolin. in Opilio Macrino, c. 13. In vernaculis vel aulicis tam impius, tam pertinax, tam asper, ut servi illum sui non Macrinum dicerent, sed Macellinum, quod macelli specie domus eius cruentaretur sanguine vernularum.

MACELOTH locus ad quem profecti sunt Israelitae de Herada. Num. c. 33. v. 26. Item filius Abigabaon. 1 Par. c. 9. v. 35.

MACER [2] Aemilius poeta Veronensis, qui de Herbarum viribus, Serpentibus, item Volucribusque Nicandrum imitatus, ut Quintilianus vult, et Manil. Astron. l. 2. scripsit. Olymp. 191. in Asia mortuus, ut Hieron. refert. Ovid. Trist. l. 4. Eleg. l. 10.

Saepe suas volucres legit mihi grandior aevo,
Quaeque nocet serpens, quae iuvat herba, Macer.

Praeterea vero cecinit paraleipo/mena Homeri, quemadmodum et Q. Calaber. Idem, Ponticorum secundo Eleg. 10.

Tu canis aeterno quicquid restabat Homero.
Ne careant summa [orig: summâ] Troica fata manu.

Et l. 2. de Amor. Eleg. 18. Sed Poema de plantis, quod sub nomine Macri prostat, non huius fuit, qui sub Augusto vixit: Sed alterius cuiusdam, cum ibi Plinius citetur, ipseque nec herbarum peritus admodum, nec bonus fuerit Poeta. Vide Voss. de Poetis Lat. l. 28. de Histor. Latin. l. 1. c. 10. de Graec. l. 1. c. 16. Crinit. de Poet. c. 52. Girald. dial. 4. etc. Nic. Lloydius.

MACERATA vulgo quoque Macerata, urbs ampla Niceni, seu Marchiae Anconitanae, in colle iuxta Chientum fluv. prope ruinas Helviae Recinae, a Gothis destructae, 10. mill. pass. a Tolentino in Ortum 15. a Laureto, et ab ora sinus Veneti in Africum. Sub Pontifice. Episcopal. Tolentina [orig: Tolentinâ] ei sede iuncta, sub Archiepiscopo firmano: cum Academia. Sedes Legati Marchiae, non minus ac Ancona.

MACERIAE nomen multorum in Gallia locorum, inter quae eminent Maceriae, in Campaniae Gallic. finibus ad Mosam positae, in ipsis faucibus peninsulae, quam Mosa facit, in pago Reitestino et Dioecesi Remensi, vulgo Maisieres Gall. Macheren

Germanis. Sicut Konigsmacheren in Ducatu Luciliburgensi, ad Mosellam, Regis Macerias, etc. Greven macheren ad idem flumen Comitis Macerias. Est et villa Maceriae, ad fluv. Alteiam, in pago Pontivo, quam Furseus ab Haimone Duce accepisse et ibi mortem obiisse dicitur: vulgo Masiers, alias Maceroeles. Item Maceria, vicus ad Isaram, prope Ribodimontem castellum, vulgo Masieres. Sunt quoque Maceriae, vulgo Maseres, in Comitatu Fuxensi. Similiter in Turonibus Maceriae in Brionis saltu cognominatae, Mesieres en Brenne cum tit. Baroniae olim, nunc Marchiae. Item in pago Belnensi, Monasterio [orig: Monasteriô] Abbatiali B. Mariae sacro [orig: sacrô] illustres, Masisieres pres Beaune: non longe quoque a Mosella fluv. et Mettis, Maziere. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MACERIUS Aulae Pontificiae Officialis, qui Papam equitantem comitatur. In Ceremoniali Davantriae MS. Quando duo eius Domicelli seu Macerii debent eum ducere per froenum equi. Et alibi, Servientes armorum vel vocati Macerii habent praecedere Papam, apud Dominicum Macrum in Hierolexico. Hodie Mazzieri vulgo.

MACES promontor. Arabiae, in Macis. Amm. Marcellinus lib. 23. Cuius ostia adeo perhibentur esseangusta, ut ex Harmozonte Marmaniae promontorio contra oppositum aliud promontorium, quod appellant incolae Maces, sine impedimento cernatur, Graece to\ e)n *ma/kais2 Straboni: *ma/keta Arriano, ex Nearcho, *kai\ oi( tw=n xw/rwn e)kei/nwn dah/mones2, th=s2 *)arabi/hs2 e)/legon to\n a)ni/sxousan tau/thn a)/krhn, kale/esqai de\ *ma/keta, e)/nqen ta\ kinna/mwma/ te kai\ a)/lla toiouto/tropa ei)s2 *)assuri/ous2 a)gine/esqai. Ubi *maki/da mavult legi Salmas. ut sit *maki\s2 a)/kra, vide eum ad Solin. p. 1182.

MACESTUS Mysiae fluv. in Rhyndacum influens, Megisto hodie, teste Ortelio [orig: Orteliô].

MACHABAEUS cognomentum fuit solius Iudae, filiorum Mattathiae natu maximi, idque iam a puero, quamvis Iudaei velint, illum ita demum appellatum esse ab eo tempore, quo vexillo suo singulares literas intexi curavit, quae singulorum illorum verborum, Exod. 15. initia essent Mi Chamocha Belohim Adonat. Sed ex vetustissimis Iudaeorum monumentis scimus, Leonem eius vexillo intextum fuisse. Ceterum veteres Ecclesiastici, non Iudam solum, sed multos alios Machabaeos vocant. Eusebius omnes Hasamonaeos, i. e. omnem progeniem Mattathiae Hasamonaei vocat Machabaeos, l. 8. Eorum historia sic habet. Mattathias, cx familia Ioarib, e tribu Levi, praefectum Antiochi Epiphanis, Modini, occidit, A. 587. U. C. Pater quinque filiorum, e quibus Iudas, Ionathas et Simon ei successerunt. Hos sequuti Pontifices et Reges Iudaeorum Iohannes Hyrcanus, Aristobulus I. Alexander, Hyrcanus, Aristobulus II. Antigonus, Aristobulus III. ab Herode sublatus: qui, Iudaicae Reip. vindices et assertores, contra potentissimos Reges bella gesserunt. Vide Dan. c. 11. v. 34. Quin et Machabaei dicti sunt, septem fratres filii Annae, propter verum cultum a satellitibus Antiochi excarnificati, de quibus in Epitoma [orig: Epitomâ] Iasonis Cyrenaei, Itaque omnes, qui ob legis observationem excruciati, caesi, et male tractati sunt, a veteribus Christianis dicuntur Machabaei, ut qui propter Christum dicti Martyres. Isid. Pelus. l. 3. ep. 4. ait, Machabaeum Persica [orig: Persicâ] lingua [orig: linguâ] Dominum significare. Subdit *makkabai=oi ga\r e)klh/qhsan kai\ oi( e)n toi=s2 *makkabai+koi=s2 xro/nois2 ta\ a)nh/kesta u(pomemenhko/tes2, kai\ mh\ e)comosa/menoi tou\s2 patrw/ous2 no/mous2. Vide plura libb. Machab. 1. et 2. Ioseph. in Antiq. et de Bell. Iud. Machabaeorum liber uterque, quorum primus a Ioh. Hyrcano compositus, alter a Iasone Cyrenaeo, vel potius huius epitomatore, concinnatus, 2 Machab. c. 2. v. 23. videtur, Apocryphus est: utpote, in quibus falsitates plurimae, vide Frid. Spanhem. disput. 6. de Auctor. ll. Apocryph. etc. Non paucae Contradictiones, Vide de morte Antiochi 1 Machab. c. 6. v. 16. et 2 Machab. c. 1. v. 16. ut et 2 Machab. c. 9. v. 28. quae confer cum Dan. c. 8. v. 25. item, detemplo purgato a Iuda Assamonaeo, ante mortem Antiochi, 1 Machab. c. 4. v. 36. quod demum post huius mortem contigisse dicitur, 2 Machab. c. 10. v. 9. etc. Spanhem. disp. 7. Innumera tandem mali commatis, et vel superstitionem, vel Impietatem olentia, ut quod e. g. Mattathiae facinus, 1 Machab. c. 2. v. 47. et 48. Ornamenta templi a Deo non iussa, 1 Machab. c. 4. v. 57. Eleazari temeritas, 1 Machab. c. 6. v. 43. etc. Foedustam arctum cum Spartanis, 1 Machab. c. 12. v. 11. Sacrificium pro mortuis, 2 Machab. c. 12. v. 43. Razis au)toxeiri/a, 2 Machab. c. 14. v. 37. etc. non sine elogio referuntur et approbantur. Quibus impius accedit colophon, cum Auctor 2 Machab. c. 15. v. 39. anxius haeret, an scriptio responderit arti, an digna sit argumento, etc. faretur interim se omnes vires interdisse, ad opus istud: Quale quid Spiritui S. sine blasphemia nequit tribui. Vide Spanhem. disp. de ll. Apocryph. 11. et 12. Quidam tertium quoque librum addunt, quem Apocryphis accenset ipse Bellarminus de Verbo Dei c. 15. Catalogum commentatorum in hos libros exhibet Crowaeus in Elench. Vide et supra. Maccabaei.

MACHEROPHORI militum genus in Aegypto, sub veterib. Thebanorum Regibus. Vide Calasius: it. Cursor.

MACHAERUS runtis, castellum Iudaeae, Steph. ex Iosepho, quod apud Iordanem fluv. et lacum Asphaltitem situm, 12. horarum itinere, versus Orientem Hierosolymis distat. Ibi S. Iohannem Baptistam capite minutum esse, A. C. 31. probat Baron.

MACHAGENI Scythiae gens intra Imaum. Ptolem. Machaeriones, apud Spartanos, dicti sunt Anticratis posteri, quod is machaera [orig: machaerâ], id est, gladio Epaminondam in bello strenue confecisset. Cael. Rhod. l. 13. c. 7.