CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MADIA nomen viri. Nehem. c. 12. v. 5. Item oppid. Colchidis in Iberiae confinio. Ptol. Chipicce Moletio.

MADIA Vallis German: das Meynthal, una ex quatuor Helvetiorum praefecturis Italicis, et quidem ordine postrema, olimque Locarnensis Comitatus appendis. Nomen habet a fluv. Madia der Mayn, qui ortus prope culmen montis S. Gotthardi, Meridiem versus fluit, et post 7. milliar. Helvetica ad Locarnum, in lacum Verbanum, se exonerat. Hic vallem bipartitur, cuius superior pars Val. Lanizeria, fonte Madiae gaudet, qui 3. milliar. intra recepto [orig: receptô] fluv. Rovana [orig: Rovanâ], parti illi vallis Rovanae nomen conciliat. Plurimi utrobique vici pagique. Olim sub Ducibus Mediolanens. postea a Maximiliano Sfortia A. C. 1515. cum reliquis praefecturis, Helvetiis in operae fortiter praestitae praemium, concessa. Vide Stumpf. l. 9. de Lepontiis, c. 10. Simler. de Rep. Helvet. etc.

MADIAE vicus agri Bononiens. inter Bononiam et Mutinam, 10. milliarib. utrinue; la Samogiae.

MADAN [2] fil. Abrahae ex cetura. Genes. c. 25. v. 2. Inde, Madiantae, populi Arabiae Petraeae in Palaestinae confinio, quorum regio Madian: Steph. Mandiantias et Madrenos appellat. Incoluerunt hi populi Arabiam Petraeam, Palaestinae vicinam, ubi Madian desertum, et urbs, quae hodie Salaboni Theveto. Inter 7. populos internecioni devotos: integro [orig: integrô] septennio [orig: septenniô] gravi iugo [orig: iugô] pressere Israelitas, donec his Gedeon liberator obtigisset Iudic. c. 7. et 8. 1. Paral. c. 1. v. 33. Ioseph. Iud. Ant. l. 5. c. 8. Salian. et Torniel. in Annal. V. T.

MADISANTES Sinus Persici maris pars. Ptol. Golfo di Saudra hodie. Mesanites habet Steph. in descriptione Arabiae.

MADIUS Mensis pro maio, apud Papiam et Domnizonem, de Vita [orig: Vitâ] Mathildis l. 1. Sic Magius, in Chron. Anonymi Barensis.

MADOCE Arabiae Felicis oppid. Ptol. emporium et regia, extra fauces sinus Arabici ad 30. leuc. Aden Barrosio. aliis Menden, eiusdem orae.

MADRINARIUS in Computo Hospitii Reg. A. C. 1313. apud du Fresne Glossar. Rad. de Asneriis Madrinarius seu Madelinarius: et in Ordinatione Hospitii Ludovici IX. Regis Francor. A. C. 1261. ubi memoratur Guillelmus Madelinarius; officium Scantionariae est, cui Madrinorum cura incumbebat. Dicti autem sunt Madrini seu Mazirini aut Mazelim, Gallis vulgo Madre, pretiosiora pocula: quae Somnerus quidem lignea fuisse scribit et acerna, ex Belgico Maezer, cuiusmodi pocula in pretio apud Norvegos olim fuisse, refert Ianus Dolmerus Notis ad Ius Aulicum Norvagicum antiq. p. 461. At, quia Fortunatus in Ep. praefixa [orig: praefixâ] Poematum l. 1. pocula acerna inter viliora recenset; eadem Mazerina, cum veterib. Murrhinis fuisse, censet Car. du Fresne ex Glossario vet. Lat. Gall. et Matthaeo Pariso A. C. 1181. Vide ubi de Murrhinis.

MADRITUM vulgo MADRID, urbs perampla Hispaniae, sedes regia, a tempore Philippi II. ad amnem Manzanarem, in Castella nova. Crevit ex ruinis Mantuae Carpentanorum, nunc Villa Manta dictae, vix una [orig: unâ] hinc leuca [orig: leucâ]. Cum palatio regio: Crescit indies. 7. leuc. ab Escurialiin Ortum 12. a Toleto in Boream 5. a Computo in Occasum. In regiuncula Algarria est, sed sine muris, edito [orig: editô] situ elata. Hic [orig: Hîc] Concilium, A. C. 1473. contra crassam ignorantiam, simoniam et perditum luxum Clericorum. T. 14. Conc. Mariana, l. 23. c. 18.

MADUALLIS seu Bona vallis, praedium olim Regale Galliae, in pago Cenomanico, quod Sigibertus Rex Sanctimedardensibus, praeter multa beneficia, delegavit, et Warinbertus Episcop. Suessonicus, neblectis Monachis, sibi vindicavit. Vulgo la Val, ad Meduanam fluv. non longe ab oppid. Meduana, in finibus Cenomanorum, cum titulo Comitatus Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

MADURA vulgo MADURE, urbs Indiae intra Gangem, forsan Modura antiquis satis ampla et culta, sub proprio Principe, Naique de Madure dicto, cum provinc. satis ampla, inter Malabariam ad Occasum et oram Piscariae, seu fretum Manarium ad Ortum. Ei subest ora Piscariae, unde magni proventus. Sed clientelaris est Regis Bisnagariae. Subest ei et Manaria Insul. Urbs ipsa Madura est ad radices montium, 60. mill. pass. ab ora freti Manarii in Occasum.

MADUS Camdeno Maidston, oppid. Angliae, inter Londinium 28. et Rium in ora Merid. 20. mill.

MADYES Protothyae fil. Rex Scitharum, Cimmerios, prius sedibus suis pulsos, in Asiam persequitur, quam illi iuxta mare iter tenentes ingressi erant, terram populaturi, via [orig: viâ] aberrans Caucasumque ad extram habens, in Mediam irrupit, ac victo [orig: victô] Cyaxare Rege, qui soluta [orig: solutâ] Ninus [orig: Ninûs] obsidione regnum suum defensurus illi obviam venerat, rerum in Asia aliquandiu potitus est. Herodotus l. 1. c. 104. Vide et voce Scythae.

MAEANDER vulgo MADRE, fil. Terrae et Oceani, pater Cyanes, quae Caunum et Biblida genuit, secundum Poetas. Fluvius ingens Asiae, in Phrygia magna, ex Aulocrene fonte oriens, obli queque adeo fluens, ut in se ipsum recurrere videatur, 600. flexiones faciens, teste Dione Prusaeo. Cariam ab Ionia [orig: Ioniâ] separat, ac mare inter Heracleam, et Miletum subit. Maeandrum constat fluviorum omnium esse maxime sinuosum. *mo/nos2 ga\r e)k pa/ntwn tw=n potamw=n a)po\ tw=n i)diw=n ar)xo/menos2 phgw=n ei)s2 e(auto\n palindromei=. Ita Plut. in lib. de Fluminibus. Et de Labyrintho Daedaleo Ovid. Met. 8. v. 162.

Non secus ac liquidis Phrygius Maeander in undis
Ludit, et ambiguo lapsu refluitque fluitque,
Occurrensque sibi venturas respicit undas:
Et nunc ad fontes, nunc ad mare versus apertum
Incertas exercet aquas.

Qualis Moenia [orig: Moeniâ] passim Maeandrus in unda [orig: undâ]
Cum sibi gurgitibus flexis revolutus oberrat.

----Ut Phrygio fallax Maeandria campo
Errat, et ipsa suas decipit unda vias.

----Qualis mcerta [orig: mcertâ] vagus.
Maeander unda [orig: undâ] ludit, et cedit sibi,
Instatque debius littus, an fontem petat.

*maia/ndrou te r(e/eqra baqur)r(o/ou, o(/s2 r)e)pi\ gai=an
*karw=n a)mpelo/essan a)po\ *frugi/hs2 polumh/lou
*ei)=si polugnampth=|sin e(lisso/menos2 proxoh=|si,

Hinc et ab Orpheo poluplanh\s2, a Nonno polusxidh\s2 et skolio\s2 appellatur. Vide Solin. c. 43. Aethicus, Fluvius Maeandrus nascitur in campis Asiaticis, bicornis, currit quasi sint duo redigentes se in unum, influit in mare Cycladum, currit milia 997. Plin. l. 5. c. 29. Maeander, etc. crebris ita sinuosus flexibus, ut saepe oredatur reverti. Straho, *skolio/s2 w)\n ei)s2 u(perbolh\n, w(ste e)c e)kei/nou ta\s2 skolio/thtas2, a(pa/sas2 *maia/ndrous2 kalei=sqai, Sic apud Hesych. *mai/andros2, ei)=dos2 i(ppmsi/as2, quo [orig: quô] equi multiplicibus flexibus et gyris agitantur. Apud Festum, Maeandrum picturae genus dictum a similitudine flexus [orig: flexûs] amnis, qui appellatur Maeandrus. Unde Poeta Aen. l. 5. v. 250.

Paria fere Nonius, apud quem Varro Maeandrata pro flexuosis. Sed et Maeandri dicuntur vafra, et obliqua consilia. Cicer. pro Pisone: Quos tu Maeandros. quae diverticula flexionesque quaesisti. Prudentius Cathemerinom Hymn. 6.

O tortuose serpens,
Qui mille per Maeandros
Fraudesque flexuosas,
Agitas quieta corda.

Nic. Loydius, vide et infra. Item Maeandrus, quae et Maeandropolis, Magnesiae ubs Steph. Cariae opidum, ad Maeandrum uluvium, Madre. Et Indiae extra Gangem mons. Ptol. Item Maeandria, Epiri oppidum Plin. l. 4. c. 1. Alandriana Pineto. Et Maeandrini populi circa maeandrum fluv. Dictys Cret.

MAEANDRI Veteribus in vestibus dicti sunt, fasciae et ornaturae, quae extremas oras flexuoso [orig: flexuosô] circuitu ambirent; alias peri/klusis2, peri/nhsos2, etc. Vide infra, voce Periclysis. Unde Maeandri quoque, in triglyphis, picturae genus erat, ab eadem tortuositate vocati. Et hac notione nonnullis vox sumividetur, apud Tertull. de Pall. c. 4. Prorsus si quis Maeandrico [orig: Maeandricô] fluxu delicatam vestem humi protrahat, audiat, pone se quod et Comicus. Sed sententia haec probari neutiquam potest. Si enim flexu legeretur, aliquid esset: longe aliud est fluxus. An fluxus pro laxitate vestis? Verum, quid illi laxitati cum Maeandro, aut qui Maeandrica dici possit? Praeterea fluxu, apud Auctorem hunc, semper pro mollitie sumitur. Unde supra, de viro fluere. Et lib. de Spectac. Et est plane in artibus quoque scenicis, Liberi et Cereris patrocinium, quae privata et propria sunt scenae de gestu et corporis fluxu. Et de habitu Muliebri Discutiendae enim deliciae, quarum mollitia [orig: mollitiâ] et fluxu fidei virtus effeminari potest. Nec proin alio sensu fluxum heic posuisse, existimandus est. Vetus Salmasii, et antiquae editiones, Menandrico fluxu legunt, quae lectio potior. Menandri certe fluxum et delitias versibus his describit Phaedrus, l. 5. Fab. 2. ad quos sine dubio Afer allusit,

Quin etiam resides et sequentes otium
Ne defuisse noceat, repetunt ultimi.
In quis Menander nobilis Comoediis,
Quas, ipsum ignorans, legerat Demetrius,
Et admiratus fuerat ingenium viri,
Unguento [orig: Unguentô] delibutus, vestiti affluens,
Veniebat gressu delicato [orig: delicatô], et languido [orig: languidô].
Hunc ubi Tyrannus vidit extremo [orig: extremô] agmine,
Quinam cinaedus ille in conspectu meo
Audet venire? Resf onderunt proximi,
Hic est Menander Scriptor.

Menandrico [orig: Menandricô] igtur fluxu vestem delicatam humi protrahere, nihil aliud est, quam Menandri Comici more, vestitu delicato [orig: delicatô] et fluente, humum verrere, et Menadri delitias imitari, in veste tali trahenda. Respexit ad illum versiculum,

Quam autem is delicatam vestem, Graeci malakh\n e)sqh=ta vocant. Diogenes Laertius de Heraclide Pontico: *ou(=tos2 e)sqh=ti de\ malakh=| e)xrh=to kai\ u)pe/rogkos2 h)=n to\ sw=ma, w(/ste au)ton u(po\ tw=n *)attikw=n mh\ *pontiko\n, a)lla\ *pomtiko\n kalei=sqai. Salmas. ad Tertull. de Pallio. p. 339. vide quoque infra Menander.

MAEANDRIUS Scriba a Polycrate Samiorum tyranno, quem per insidias Oretes, praefectus Sardium, interfecerat, domi custos relictus, audita [orig: auditâ] heri caede, suasit Samiis, ut

Democraticum Rei publ. statum amplecterentur: Verum, cum populus tumultuari, ac interceptae pecuniae Maeandrium accusare coepisset, hic videns, populo servitutem placere, turannidem retinuit. Vide Herodot. l. 3. c. 123.

MAETAE Scotiae populi apud Dionem in Severo, iuxta eum, murum, qui Scotiam ab Anglia [orig: Angliâ] dividit: Horum regio Laudonia vocatur a Lhyido. Picticae gentis fuisse credit Buchananus. Montes incolunt asperos, aquae indigi, ac campestria deserta palustriaque sine urbibus ac domibus, nudi incedentes fabisque contenti. Northumbros inter Maeatas ponit Camdenus.

MAECENAS memoratur Iul. Capitolino c. 20. in Maximinis, Profecto igitur ad bellum Maximo, contra Maximinum, Balbinus Romae bellis intestinis et domesticis seditionibus urgebatur, occisis praecipue per populum Gallicano et Maecenate: Confer cum uberiore descriptione, apud Herodianum. l. 7. c. 11. Eiusdem idem Capitolin. meminit in Gordiano III. c. 22. ubi ex Ducibus eum fuisse, innuit.

MAECIA [2] Faustina, filia Gordiani I. nupsit Iunio Balbo Consulari viro, Iul. Capitolin. in Gordianis. c. 4.

MAECIANUS Graece *maikiano\s2, fil. Avidii Cassii; Alexandriae praefectus, ibi ab Exercitu occisus est, apud Iulium Capitolin. in Marco Antonino c. 25.

MAECIUS [1] Brundusius Praefectus annonae orientis, sub Valeriano, memoratur Verisco in Aureliano c. 13.

MAECIUS [2] Falconius Nicomachus, Senator Consularis, apud Vopiscum in Tacito c. 5.

MAECIUS [3] Gallicanus, Praefectus praetorio, memoratur eidem, Ibid. c. 8.

MAECIUS [4] Gordianus, occurrit apud Iul. Capitolin. in Gordianis, c. 30. Suscepto [orig: Susceptô] igitur Imperio [orig: Imperiô], quum et Philippus se contra Gordianum superbissime ageret, et ille se Imperatorem atque Imperatorum prolem recognosceret: nec ferre posset improbitatem hominis ignobilis, apud duces et milites, astante praefecto Maecio Gordiano affine suo, in tribunali processit, sperans posse Philippo Imperium abrogari.

MAECUS Marullus, pater ex Ulpia Gordiana Gordiani I. Imperat. apud eund. in Gordianis c. 2. ubi quidem, ut et in superioribus vulgo Metius habetur, sed meliores libri Maecus habent, et Graeci hoc nomen constanter *mai/kios2 efferunt, Salmas.

MAEDI Thraciae populi, cis Rhodopen, vicini Macedonibus, qui quoque Maedobithyni vocantur. Scribuntur cum ac diphthongo, ut differant a Medis populis Asiae. Tamen Medos et Medicam regionem sine diphthongo scribunt Strab. et Liv. l. 26. c. 25. eorumque caput et arcem Iamphorinam appellant. Maedica regio est Ptol. et in ea [orig: eâ] Pantalea urbs. Hinc praefectura Maedica Thraciae vicina Paeoniae, apud Aristotel. de Mirabilibus et l. 9. Hist. Vie Steph. Horum regio. quae Graecia Macedonica quibusdam etiam dicitur, versus oram maris Aegaei est, inter Arderam ad Ortum, et Sinum Strimonicum ad Occasum Eius urbes fuere [orig: fuêre] Oesima et Doperus. Baudr.

MAEMACTES [1] Iuppiter dictus a quo Maemacterion, quintus Atheniensium mensis, qui est hiemis initium, cum iam aer turbatur.

MAEMACTES [2] Graece *maima/kths2: Sic enim Iuppiter Athenis dictus est, quasi furiosus et turbulentus; a verbo maima/ssein vel maima/zein, quod inter cetera strepere est, turbari, tumultuari. Suidas, *maima/zei, sfu/zei, proqumei=, kumatou=tai, phda=|, kaxla/zei, klonei=tai. salit, promptus est, fluctuat, saltat, turbatur; Hesych. mai/mac, taraxw/dhs2 etc. Hincitaque *zeu\s2 *maima/kths2, uti dictum: *maimakthriw\n, hiemalium mensium primus, quo aer turbari ac commoveri incipit; et sacra *maimakth/ria, dicta quae Iovi, ut pacatior hienis esset, fiebant. Harpocration, in voce *maimakthriwn, *)wno/mastai de/ a)po\ *dio\s2 *maima/ktou. *maima/kths2 d' e)sti\n o( e)nqousiw/dhs2 kai\ taraktiko\s2, w(/s2 fhsi *lusimaxi/dhs2 e)n tw=| peri\ tw=n *)aqh/nhsi mhnw=n. a)rxh\n de\ lamba/nontos2 tou= xeimw=nos2 e)n tou/tw| tw/| mhni\, o( a)h\r tara/ttetai, kai\ metabolh\n i)/sxei. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 55. ubi in Graeca versione Psalmi 58. vers. 7. 15. vocem maima/cousin, a Scribis corruptam, restituit.

MAENADES eaedem, quae Bacchae, h. e. mulieres insanientium ritu Bacchi orgia celebrantes, a)po\ tou= mai/nesqai, quod significat insanire. Propert. l. 3. Eleg. 7.

Mentis inops rapitur. ut quas audire solemus
Theicius fusis Maenadas ire comis.

MAENALIA urbs Galatiae, Steph. Thucydidi regionis nomen, in qua Cyphrestus urbs.

MAENALUS sive plurali numero [orig: numerô] Maenala, Arcadiae mons altissimus Pani consecratus, et pinis refertus, ita dictus a Maenalo Lycanois filio, ut annotavit Theocriti Scholiastes. Est et nomen urbis Arcadiae. Steph. Virg. Georg. 1. v. 17.

Maenalus argutumque nemus, pinosque loquentes
Semper habet; semper pastorum ille audis amores,

Pausan. in Arcadicis; *to\ de\ o)/ros2 to\ *maina/lion, i(ero\n ma/lista ei)=nai *pano\s2 nomi/zousin, o(/sa oi( peri\ au)to\, kai\ e)pakroa=sqai suri/zontos2 tou= *pano\s2 le/gousi. Ovid. Met. 1. v. 226.

Frondens Statio l. 9. Thebaid. v. 639. et pinifer Virgilio Ecl. 10. v. 14. Nic. Lloyd.

MAENARIA insula Balearici maris, e regione Palmae urbis. Plin l. 3. c. 5. Item insula iuxta Corsicam. Baudrando insula maris Tyrrheni nunc la Mallora, parva admodum, ante Liburnum, 5. milliar. ab eo in Occasum distans.

MAENIUS [1] Consul Romanus A. U. C. 330. devictis navali praelio [orig: praeliô] priscis Latinis, ac Antiatibus, eorum rostra navium aerata in foro posuit. Liv. l. 8. c. 14. Plin. l. 34. c. 5.

MAENIUS [2] decoctor quidam fuit, et luxuriosus, qui amplissimo [orig: amplissimô] consumpto [orig: consumptô] patrimonio [orig: patrimoniô], et domo [orig: domô] vendita [orig: venditâ], columnam tantum exceperat, unde spectaret gladiatroes, quae propterea Maeniana dicta est. Horat. 1. Sat. 3.

MAENOBORA urbs Mastienorum. Steph. qui alibi Mastianos ad Herculis columnas habitare scribit.

MAENOLIUS Bacchi cognomen, in Epigram. quasi totum furentem dicas. *maino/lhs2 apud Plut. peri\ a)orghsi/as2, Cuius sacra qua [orig: quâ] ratione peragi consueverint, docet Clemens Protreptico, ubi de Bacchanalibus, *dio/nuson, inquit, *maino/lhn o)rgia/zousi *ba/kxoi, w)mofagi/a| th\n i(eromani/an a)/goles2, kai\ teli/skousi ta\s2 krewnomi/as2 tw=n fo/nwn, a)nestemme/noi toi=s2 o)/fesin, Bacchi orgiis celebrant Dionysium Maenolem, crudarum carnium esu sacram insaniam agentes; et caesarum carnium divulsionem peragunt, cornati serpentibus. Vide etiam Agrionia, item Omadius.

MAENOMENA seu MAENOMENI Sardiniae montes. Ptol. Insani Livio l. 30. c. 39. et Floro, l. 2. c. 6. Canelle Ortelio. In parte Boreali Insulae, versus Corsicam; ibique per mediam Insulam currunt.

MAEON vicus erat Hetruriae, apud Polymartium, cuius ager adhuc Meana, seu Meona, divo Anselmo celebris: qui S. Anselmo di Meone cognominatur.

MAEONIA regio minoris Asiae, postea Lydia, dicta a Lydo Attyos filio, Phrygiae ab exortu Solis vicina, ad Septentrionem Mysiae, Meridiana [orig: Meridianâ] parte Cariam amplectens, ad Occasum supra Ioniam excurrens. Steph. a Moeone fluvio dictam tradit. *mhoni/a Herd. et Dionysio; unde *mhoni\s2 gentile feminium apud Homerum Il. d/. Et Ovid. Met. 6.

MAEONIUS consobrinus Odenati, hoc [orig: hôc] occiso [orig: occisô], Imperator appellatus per errorem, brevi a militibus pro suae luxuriae meritis interemptus est, Treb. Pollio in XXX Tyrannis c. 17. Idem Maeonii Astyanactis meminit, in Marcriano c. 12.

MAEOTAE Straboni Polybio populi fuere [orig: fuêre] Sarmatiae Asiaticae circa paludem Maeotidem ad Austrum inter ostia Tanais fluvii et Bosphorum Cimmerium. Tartari Nigro.

MAEOTIDAS vocat Vopiscus in Aureliano c. 16. ubi huic contra illos bellum creditum a Claudio refert.

MAEOTES piscis, Elephantinae in Aegypto incolis cultus, Clemens, Admon. ad Gent. Vide rationem infra voce Phagrus.

MAEOTIS palus Scythica, iuxta Tanais ostium, Cimmerio Bosphoro a Ponto Euxino discreta, ita dicta ab accolis, qui Maeotae appellantur. Lucan. l. 3. v. 277.

---- Iam nunc et Caspia regna
Responsis horrent divum [orig: divûm], et Maeotica tellus.

Aliqui Tauricam insulam (vel potius peninsulam) Maeotim vocarunt [orig: vocârunt]. Steph. Hinc pisces Maeotides vel Maeotici, qui in Maeoticapiuntur, vel in genere omnes, vel ut Steph. putat. suae specier, tantum, et Maeotica mella apud Plin. Ovid. Trist. 3. Ep. 12. primam corripuit,

---- Annoque [orig: Annôque] peracto [orig: peractô]
Longior antiquis visa Maetis hiems.

Id est, hienis Scythica, sive Maeotica, iampridem a vobis, qui in Italia [orig: Italiâ] degitis, versa est, et locum veri adventaniti dedit. Cui tamen coniecturae assensum se praebere posse negat Nicolaus Heinsius, reponit itaque:

Varia nomina haec palus apud Geographos obtinet; vulgo Limen, seu Mare delle Zabacche, Mare della Tann, et Mar Bianco Italis. Carpalle, Mar el Azach Arabibus, teste Rhamusio. a Scythis

olim Temerinda, i. e. mater maris, ut tradit Herodotus. Alii tamen non matrem, sed obstetricem vocant, et inde dictam esse *maiw=tin, Steph. *to\ qhluko\n *maiw=tis2 w(s2 *maia=tis2 li/mnh, h(/n fasi klhqh=nai a)po\ tou= *mai=an ei)=nai *eu)cei/nou *po/ntou, Ita restituendus locus ille corruptissimus. Paulo aliter Hipparchus in scripto inedito: *peri\ tw=n dw/deka zwdi/wn, *to\n *po/nton e/nqa i)/stin h) *maiw=tis2 li/mnh, e)n h(=| ta\s2 i)xqu=s2 a)pomaiou=tai, e)/nqen kai\ au(/th h( li/mnh *maiw=tis2 o)noma/zetai. Et certe pisces in hac [orig: hâc] palude bene nutriri asserit Iuven. Sat. 4. v. 41.

---- Neque enim minor baeserat illis,
Quos operit glacies Maeotica, ruptaque tandem
Solibus effundit torpentis ad ostia Ponti,
Desidia [orig: Desidiâ] tardos, et longo [orig: longô] frigore pingueis.

Nic. Loydius. Baudrando sinus est amplissimus, seu pitus mare Sarmatiae, inter Europam et Asiam, per Bosphorum Cimmerium connectitur cum Euxino, et a Buge palude separatur Zenonis Chersoneso [orig: Chersonesô]. Circuitus est circiter 600. mill. pass. Habet ad occasum Tauricam Chersonesum, et Sarmatiam Europaeam ad Boream, Sarmatiam autem Asiaticam ad Ortum et Meridiem. Dicitur Palus, quia adeo est humilis, ut plurimis in locis, non nisi scaphis et lintribus possit navigari, vixque naves figere anchoras in mari possint, cum 40. mill. pass. distet ab ora littorali plerisque in locis. Maeotis autem palus est inter Tartariam minorem et Circassiam. sed eius ora litoralis versus Boream tota fere inculta.

MAERA canis Orionis, ut poetae narrant; proprie tamen eo [orig: eô] nomine capra significatur leukome/laina, i. e. ex albo nigricans. Cael. Rhodig. l. 17. c. 18. Hesych. *mai=ra ku/wn to\ a)/stron, h)\ a)kmaio/staton kau=ma, oi( de\ th\n *selh/nhn. Vide Voss. de Idolol. l. 1 c. 30.

MAEREUM fretum Gallis Destroit de le Maire, Americae Meridionalis a Iacobo Le Maire Batavo, die 25. Ian. A. C. 1616. primum detectum, inter Terram Ignium, et Magellanicam ad Occasum ubi Mauritii tractus, et Statuum Insul. ad Ortum, ad Meridiem et Ortum freti Magellanici Fretum S. Vincentii Hispan. sed tantum ex invidia. Per illud facile transitur ex mari Brasilico in Pacificum; Longum latumque est circiter 8. leuc.

MAESIA [2] Silva cuius Liv. l. 1. c. 33. et Plin. l. 8. c. 58. meminere [orig: meminêre]. Hodie Bosco di Bacano docitur, ut Annius et Leander tradunt. Territorii Romani in Tuscia [orig: Tusciâ] est.

MAESIUS Mons in Mysia [orig: Mysiâ] est, et Olympus proprie dicitur, teste Plinio l. 5. c. 32. Mysius habet Mela l. 1. c. 19. qui dicit eum sic ab insulis vocari. Prium Saturni collem vocatum scribit isacius in Lycophronem. Calogeron oros Graecis, Geschida Turcis. Leuncl.

MAESOLIA regio Indiae intra Gagem, Ptol. Maesoli populi Arriano. Maesolus fluv. ibidem, Ptol.

MAESON histrio quidam Megarensis, a quo natum proverbium, Maesonica dicteria.

MAFFAEUS [1] Iohannes Petrus Bergomas, Graece et latine egregie doctus, Romam primo profectus est, ubi omnes in admirationem sui rapuit: dein Genuam delatus, Rhetoricam ibi professus est. Hinc Iesuita factus, vitam Ignatii scripsit, et historiam Indicam compositurus, in Lusitaniam ac Hispaniam transiit, ubi a Philippo II. honerifice est exceptus; iussus dein a Gregorio XIII. historiam Papatus sui condere: Sed nec hoc nec alia quaedam eius opera lucem viderunt. Vir etiam minimae molestiae impatiens sed in poliendis scriptis suis diligentissimus. Obiit A. C. 1603. aettat. 74. Laur. Crassus, elog. Vir. erudit. Alegamb. de Soript. Societat. Iesu Vide et Iohannes Petrus.

MAFFAEUS [3] Vegius, Datarius Martini V. A. C. 1430. Scripsit 7. libros de perseverantia, in psalmos Paenitential. decimum tertium lib. Aeneidos, Epigrammata, et.

MAFORIUM Graecobarb. *mafw/rion: Stola seu pallium, cum feminarum, tum Monachorum, Isidor. Orig. l. 10. c. 25. de palliis feminarum Stola, atronale operimentum, quod cooperto [orig: coopertô] capite et scapula [orig: scapulâ] a dextro latere in laevum humerum mittitur: Graeceque hinc, quod superemittatur, nomen habet. Eadem et Ricinium Latine, eo quod dimidia eius pars retro reicitur, quod vulgo et Mavortem diciunt, i. e. Martem, quia in illo signum maritalis dignitatis et potestatis. De Monachali habitu sic e Glossar. Arbico-Latinis Meursius: Maforium, facialis Graece fakia/lion, i. e. angustum pallium, quo [orig: quô] utuntur Monachi, collum partier atque humeros tegens. Vide apud eum plura, in nomine Graecob. Gerhardo Ioh. Vossio l. 3. de Vittis serm. c. 22. corrupta vox est ex w)mofo/rion, quasi dicas superhumerale vel humerorum gestamen, ab w)=mos2, bumerus, et fe/rein, ferre. Huiusmodi tegmen et Monachi Sacerdotesque, quo in censu Vestales olim Romae habebantur, velut geleam militarem capiti consuverant imponere, qui mos hodieque in Ecclesia Romana viget. Parans enim se ad celebrandum Sacerdos, imponit capiti suo tegmen ad humeros in modum pallioli descendens, quod Amictus vulgo nuncupatur, his verbis usus: Impone Domine capiti meo galeam salutis ad expugnandos Diabolicos incursus. Cum istiusmodi Reca, seu Ricino, vel Maforio, Maforteve seu antiquo Bardocucullo, Virginem Vestalem, vestitu pulcherrimo [orig: pulcherrimô], integro [orig: integrô] prorsus habitu, nimirum indusio [orig: indusiô] subuculave [orig: subuculâve] podere et tunica [orig: tunicâ] superinducta [orig: superinductâ] poderi, altera [orig: alterâ] manu gestantem, ut conicit, lucernam Vestae dicatam aeterni ignis, exhibet ex aere Fort. Licetus de Lucernis antiq. l. 6. c. 83. Vide quoque infra. Mavorte.