CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MALACHIAS [1] nomen Prophetae, ex 12. minoribus. ultimi; erat ex tribu Zabulcn, Epiphan de vit. Proph. et vixit post Zachariam, sub Dario, vel Artaxerxe Longimano. Praedixit abolitionem sacrificiorum Iudaicorum, et institutionem Sacrisiciorum Spiritualium, quae usque ad finem mundi ofterenda essent: Vaticinatus inprimis de adventu Christi in carnem, et praecursoris eius Iohannis Baptistae, qui in spiritu et virtute Eliae prius venturus erat: ut ipse. CHRISTUS interpretatur, Matth. c. 17. v. 12. Constat Malachiae prophetia capitib. 4. Vide Hieron. praef. in Mal. Origenes hunc Angelum incarnatum, Iudaei Esdram esse voluerunt: refutati ambo ab Euseb. in Chron. Augustin. de C. D. l. 18. c. 36. Cyrill. in c. 1. Mal. Sixtus Senens. Biblioth. S. l. 1. etc. in eius Prophetiam, exstant: Acostae Comm. fol. Lugduni, A. C. 1641. Balduini Comm. Brocardi Explieatio. Chytraeus. Danaeus. Draconites. Grynaei *(upomnh/mata, in quart. Genevae A. C. 1582. Martini Analysis et Observationes in quart. Groningae. A. C. 1647. Melanchthonis Comm. Polanus. Quadratus. de Quiros. Regius. Sclaterus. Seyfrid. in quart. Stock Comm. Angl. fol. Londini A. C. 1641. Tarnovius. Varenii Collegium. Willii Comment. in octav. Winckelmannus, etc. Vide Crowaei Elenchum.

MALACHIAS [2] Archiepiscop. Armachanus, in Hibernia. saecul. 12. Obiit Claravalle, inter amplexus S. Bernhardi, A. C. 1148. Scripsit prophetias, de vitis Paparum, a Caelestino II. etc. Bernhard, in eius vita. Item, ep. 315. 316. 317. primus Caelibatus legem in Hibernia introduxit. Ciacconius in vitis Pontificum, Blaeus; de Scr. Angl.

MALACHINUS apud Innocentium III. l. 13. Ep. 12. Decem malachinos nobis persolvetis; monetae Hispanicae species est, cuius valor 7. solidorum. An quasi regalis, ex Hebr. melech? certe hodieque Real. nomen est monetae in Hispania notissimae. Vide Dominicum Macrum in Hierolexico.

MALACHUS vel MARACHUS, poeta Syracusanus, Aristoteli in Quaestionibus memoratur, qui numquam melius scribebat, quam cum ira [orig: irâ] percitus ad carmen accedebat.

MALACIA [1] civitas, quam Philoctetes, quum ob Paridis necem in morbum femineum incidisset, eoque nomine erubesceret, deserta [orig: desertâ] patria [orig: patriâ] condidit, et ex re Malaciam dixit. Cael. Rhodig. l. 6. c. 1.

MALACIA [2] in mari Atlantico, prope Guineam et sub Aequatore perpetuo [orig: perpetuô] fere, nec ulla ibi aeris motio est, nisi quam Ecnephiae subinde cient: Quae una ex causis est, cur Guinteae littora tantopere fugiant, qui ex Europa in Indiam abeunt, velex India domum revertuntur. Saepenumero enim integrum ibi menseta naves, antequam a littore in profundum Oceanum subvehi possint, haerere coguntur, Auctor Anonymus Histor. Orbis Terr. Geogr. et Civ. c. 2. §. 12.

MALAEI populi Indiae, citra Gangem, intra montes Malabariae, versus confinia Coromandelis regionis iuxta ditiones Principis Madurae; Maleas vulgo. Ibi plurimi Christiani S. Thomae dicti.

MALAEI Colon Aureae Chersonesi promontorium. Ptol. ubi Malacha, Varrerio, emporium Indiae ulterioris.

MALALEEL fil. Cainan, natus A. M. 396. genuit. Iaredum, A. M. 461. Obiit an. 1290. Gen. c. 5. v. 12, 15, 17. Luc. c. 3. v. 37. Salian. Torniell.

MALAMANTUS Amnis cum Soasto fluvio Cophe, qui in Peucelaitide oritur, receptus, ab ipso in Indum fluv. defertur, Arrianus, apud Salmas. ad Solin. p. 993.

MALANIUS Oenotrorum urbs mediterranea.Steph. Maida hodie est Barrio. In Calabria ulteriori ad Metaurum fluv. a Neocastro 8. mill. pass. in Meridiem, Hipponium versus 16. Dicitur etiam Malanium et Melanium.

MALAXUS Iohannes, scripsit Graece historiam Patriarchalem *kwnstantinoupo/lews2, Constantinopoli, A. C. 1578. ubi summa cum inopia [orig: inopiâ] conflictatus vixit, ut ex literis Gerlaci, ad Martinum Crusium, patet. Voss. l. 4. de Hist. Grac. p. 493. Nic. Loydius

MALBERGIUM seu MALLOBERGIUM, in L. Sal. tit. 56. et 59. idem cum Monte Placiti, in LL. Malcolmi, locus fuit, ubi publici nonnumquam Conventus seu Malla vel Placita. tenebant et agitabant Veteres, in quibus publicae privataeque causae disceptabantur ac iudicabantur. Cuiusmodi locorum appellationes ad 200. ferme repraesentat Editio Legis Salicae Heroldina; et in Brabantia, Taxandriae pago, earum vestigia extare pluribus ostendere conatus est Gottefr. Wendelinus in Natali solo Legis Sal. Certe in L. Salica subinde Conventum et Locum, in quo illud iudicium prolatum, observare licet: et posterioribus saeculis idem obtinuit in Assisus, quae ut plurimum a locis, ubi tenebantur. nomen sunt sortitae. Nomen a Mallo seu placito, et Monte Germ. Berg. Qui enim ad Placitum conveniebant, quo in communi loco residere viderentur, ubi esset plena et integra iudiciorum libertas; eo terrae suae, cuius nempe essent domini, aliquantulam congeriem deferebant, ut, dum simul et omnes una [orig: unâ] miscerentur, esset locus omnibus communis et omnium terra, uti ait Skenaeus. Quo facit vetus Charta, descripta a Frehero in Originibus Palat. l. 1. p. 48. De Burganthar in Cicheshart, ubi Rado Domini Regis Missus fecit tumulum in confinio silvae, quae ad

Michlinstatt pertinet. Ibidem infra, alterius tumuli Walinehoug dicti mentio fit: unde omnino colligitur, in tumulis olim Placita habita, etc. Ab eodem autem Malbergii vocabulo, deductam Turris de Maubergeon, in urbe Pictavensi, appellationem, censet Beslius, quod eo loci pridem iudicia et malla publica exercerentur. At a Malbergione potius, Vicecomitis de Castello Airaldi coniuge, quam Guilielmus Comes Pictaviens. spret a [orig: â] Hildegardi propria [orig: propriâ] uxore sibi iunxerit, id nominis turri inditum esse, mavult Car. du Fresne in Glossar. ex Orderico Vitali l. 12. p. 859. Vide quoque infra, Placita Principum.

MALBODIUM oppid. Hannoniae, ad Sabim fluv. medium inter Montes ad Boream et Avenas oppid. ad Austrum 4. leuc. Vulgo Maubeuge.

MALCECA Hispan. oppidum inter Cordubam, et Emeritam Antonin. Ferrario autem est inter Caetobricam, et Saladiam 20. mill. pass. Marateca hodie Iacobo Vasconcello.

MALCHIO presbyter Ecclesiae Antiochenae, magni nominis, Rhetoricam docuit. Scripsit contra Paulum Samosatenum, cuius fallacias, in Synodo Antiochena, contra cum congregata, prae aliis deprehendit: unde is damnatus, excommunicatus ac sede Episcopali deturbatus est. A. C. 272. etc. Euseb. Hist. l. 7. c. 23. et 24. Hieron. de Scr. Eccl.

MALCHUS [1] nomen servi summi Pontificis, cui Petrus auriculam abscidit. Ioh. c. 18. v. 10.

MALCHUS [2] Historicus, scripsit historiam secundum Photium, in Biblioth. cod. 78. a 17. an. Leonis Imperat. usque ad mortem Nepotis. libris. 7. Secundum Suidam, a Constantino usque ad Anastasium, sub quo vixit. Eius puritatem et elegantiam laudat Photius, commendatque illum, velut Historici consummati exemplar. Vide Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 21. Gesner. in Biblioth. Hoc [orig: Hôc] nomine etiam dictus Porphyrius, teste se ipso in vita Plotini: *basileu\s2 tou)/noma tw=| *porfuri/w| e)moi\ prosh=n, kata/ me\n pa/trion dia/lekton *ma/lxw| keklhme/nw|. Nic. Loydius.

MALCOLMUS [1] vel MILCOLUMBUS I. Scotiae Rex fil. Dungali, vel Donaldi VI. successit Constantino III. per ann. 15.

MALCOLMUS [2] II. fil. Kenneti III. spe regni deiectus, aliquamdiu exulavit: post mortem vero Grimi, agnati sui, eo [orig: eô] potitus, effecit ut hereditarium in posterum esset, letibusque egregiis latis, divisit in Baromatus. Obiit A. C. 1040. regni 30.

MALCOLMUS [3] III. fil. Duncani, vel Donaldi, ex Sybilla Northumbrica, Machabelis successor, A. C. 1057. Pius et egregius Princeps, ad Anglorum imitationem, apud quos diu exul vixerat, Comitatus, Marchionatus, Baronatus, etc. in regno instituit: ingenti praeda [orig: praedâ] ex Anglia [orig: Angliâ], in quam saepe exeurrit, A. C. 1050. acta [orig: actâ]. Obiit A. C. 1094. regni 36.

MALCOLMUS [4] IV. fil. Henrici Principis Scotiae, nepos Davidis, huic successit, A. C. 1153. Prudenter suborientes turbas pacavit, Obiit A. C. 1165. regni 12. Buchanan. Hist. Seot.

MALDIVAE Gallis les Maldives, Insulae Indiae, in mari Indico, fere 130. leuc. a promontor. Comorino in Ortum, maiori ex parte satis parvae. Extendunturque a Septentrione in Meridiem per 300. circiter leucas numero 10000. Sed dividuntur in 13. partes, Atollons dictas: nempe. Tilladou Matis, Lusitanis Cabexa des Ilbas i. e. caput Insularum, Milladove Madove, Padypola, Malos Madou, Ariatollon, Male Atollon, ubi Mala Insul. Poulisdou, Moluque, Nillandoux, Collomadoux, Adoumatis, Savadou, Addou, et Pove Molluque; quae duae ultimae pro una censentur. Sub Rege proprio, cuius sedes in Male Insul. circuitus 5. mill. pass. Vide Franc. Pirardum, Aremoricum. Hinc Archipelagus Maldivarum nomen habet. Multitudinem hanc intercursantes Euripi faciunt, adeo angusti, ut alibi navium antennae iubas arborum deterant, alibi etiam qui valentiores sunt viribus, ramo [orig: ramô] quopiam [orig: quôpiam] manibus apprehenso [orig: apprehensô], ex una in alteram insulam transmittant. Vide Franc. Pirardum, descr. Maldiv. Maffaeum et Linschotum, hist. Ind.

MALDONATUS Iohannes Andaluzius Iesuita, Theologiam Lutetiae docuit annis 10. inde a Gregorio XIII. Romam vocatus, ibi vigiliis laboribusque fractus, obiit, in lecto mortuus repertus a famulo, qui illum ad cenam vocatum venerat, A. C. 1583. aet. 57. Scripsit Commentarios in IV. Euangelistas, in IV. Prophetas etc. ut videre est apud Anton. Teissier in Elogiis. Ex Calvino et Beza multa transcripsisse; Scaliger docet in Scaligerianis. In iuventute ingenii ostentandi causa [orig: causâ], lectionibus duabas contrariis, Deum esse et Deum non esse, probare fuisse conatum, refert Paschasius Catech. des Iesuit. l. 2. c. 7. Alius eiusdem nominis, Presbyter Burgensis, scripsit Epitomen Vitae SS. et Paraenesin ad literas politiores. Vide et Iohannes Maldonatus.

MALDRA fluv. Galliae, vulgo Maudre, vel Modre, Crisciaeum, Nelsam villam Neofle la ville, Marolum Mareüil, Mauliam Mole, Avenacum, Spedonamque alluit, ac paulo supra Meduntam in Sequanam effluit. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

MALDUINUS Scotiae Rex fil. Donaldi seu Donevaldi IV. successit Ferquardo II. A. C. 668. usque ad A. C. 688. quo [orig: quô] Eugenius IV. huius nepos throno [orig: thronô] potitus est. Buchanan. hist. Scot.

MALDUNENSE Caenobium oppid. Viltoniae, 35. mill. pass. in Boream a Salisburia, Malmesbury.

MALEA [1] Lesbi promontorium e regione Mitylenes, Thueyd. Mons item Taprobanae apud Ptol.

MALEA [2] promontorium Peloponesi in ora [orig: orâ] Australi Laconicae, per 50. mill. pass. in mare protensum, adversisque ventorum flatibus navigationem reddens periculosam. Unde factus est locus proverbio; Cum ad Maleam deflexeris, obliviscere quae fum domi. Poetae pro licentia [orig: licentiâ] sua [orig: suâ] mediam syllabam nunc producunt, nunc corripiunt. Producunt Ovid. Amor. l. 2. Eleg. 6.

Dicta a Maleo Argivorum rege, qui in ea [orig: eâ] pulchrum templum constituit, quod Maleaticum appellavit. Maleum Plinio l. 4. c. 5. Cabo Malio Sophiano, Capo Malio di S. Angelo Brietio; 10. milliarib. a Cythera Insul. in Boream Hinc Maleus sinus, qui et Aureus a latronibus, teste Floro l. 3. c. 6. Isacius in Lycophronem, scribit Asini maxillam a forma [orig: formâ] vocari. Ptolemaeo tamen duo diversa loca sunt, in quorum medio Boae ab eo describuntur.

MALEDICTA nomen silvae, in Germania, ultra Hannoviam Urbem sic appellata, quod nulla [orig: nullâ] glande prosit. Aiunt autem, inter disceptandum, de usu glandium, exdidisse exsecrationem, quae hactenus teneat, ob temeritatem voti et iniquitatem facti. Itaque incaedua est, ne infortunium aedificiis adhibita attrahat. Auctor Anonymus Sinae et Europae c. 35.

MALEDICTIO Numinis divini vide supra in voce Blasphemia Sed et Maledicta liberioresque voces, imo quaecumque minus religiose, minus serviliter dicebantur de Imperatoribus, gravissimis poenis vindicata legimus. Donec Theodosius, Arcadius et Honorius AAA. constitutionem sanciverunt sane mitissimam in eos qui maledixissent Imperatori, ut videre est C. De famosorum carm. coercit.

MALEDRINI apud Hieron. dalla Corte Histor. Veron. l. 6. p. 309. seu Malandrini, apud Thom. Walsinghamum in Henrico V. p. 388. Latrones sunt seu Grassatores, voce Italica [orig: Italicâ] sic dicti, a malandria, equini morbi specie, Gallis Malandre, cuius meminit Vegetius de Arte Veterinar. l. 2. c. 42. Sed et sic Franci, dum in Syria morarentur, latrones vocabant, ab Aegyptiis et Arabibus, quibus familiare cum sit latrocinia exercere, inde eos per contumeliam ut leprosos plerosque Malandrinos appellabant. Elephantiasin enim morbum esse Aegyptiis adeo familiarem, ut nec Regibus ipsis parcat, tradit ex Marcello Empriico c. 19. Car. du Fresne in Glossar. Vide hic [orig: hîc] ubi de Lepra ac Vitiligine.

MALEG vulgo quoque Maleg, fluv. Aethiopiae superioris. Oritur in regno Damuti, dein recipit fluv. Anquetum, et post 80. leve. coniungitur Nilo, in Nubia, infra provinc. Fasculon. Is. Voss. diss. de Nilo.

MALEGUETTA ora Guineae, maxime in Occasum extensa, inter oram Dentium ad Ortum et montem Leonis ad Occasum, ubi primum aliquot coloniae Francorum iam ab A. C. 1636. dein Lusitanorum, postea Anglorum et Batavorum; Tand. Cust. hisce, Gall. Maleguette; Ibi aliquot regna et portus, uti parva Deppa, Sestrum seu Lutetia, fluv. Sanguinius et Goiana; nullae urbes. Dicitur Coste de Graives Gall. Aliis haec ora restringitur, inter promontorium Palmarum ad Ortum et fluv. dos Sestos seu Sestrum ad Occasum Hic [orig: Hîc] celebre piperis commercium, arbores ingentes, aer peregrinis infestus, incolae robustissimi et in ferro elaborando ingeniosi, varia frugum genera, venatio ipima, et vini ex palmis expressi vis ingens. Villaut Relat. littor. Afr.

MALEMBA regnum Africae, inter Angolae regnum, et lacum Zambre Marmol. et Ioh. Leo, descr. Afr.

MALEMORTIUM oppid. Provinciae, ad Druentiam, medium fere inter Avenionem ad Occasum et Aquas Sextias ad Ortum. Vulgo Malemort.

MALENNIUS Dasummi, fil. Salentinorum Rex. Lupias condidit, inter Maiores Marci Imperat apud Capitolin. in Marco c. 1.

MALEOS ex Ebudibus insulis una. Ptol. Hodie Mul Scotis, aliis Mula. Insul. ampla Scotiae, versus oram Occidentalem abeo exiguo [orig: exiguô] freto [orig: fretô] divisa, prope Loquabriam et Lorniam provincias. Circuitus 60. milliar. Scoticor. Ibi 14. castra cum aliquot villis 55. mill. pass. ab Hibernia. Metallifera est et unionibus clara. Emporium etiam Aethiopiae, Idem.

MALETUM P. Diacono, Lazio Malzan, castrum Cenomanorum, in Tridentinorum finibus.

MALEVENTUM Campaniae urbs. Plin. l. 3. c. 11. Hirpinorum colonia Beneventum, auspicatius mutatonomine [orig: mutatônomine], quaequondam adpellata Maleventum. Livius l. 9. c. 27. Caesi, captique Samnites, nisi qui Maleventum, cui nunc urbi Beneventum nomen est, perfugerunt.

MALEUS mons Indiae sub Aequatore, Martianus Capella, et Plin. l. 6. c. 19. Solin. c. 55. iuxta Palibothram urbem statuit. In Oretum gente describit Plin. l. 2. c. 73.

MALHERBE Franciscus, Poeta celebris, Cadomensis, ex illustri familia, et bello contra Anglos olim clarissima. Patre Euangelii doctrinam amplexo [orig: amplexô], indignatus in Provinciam abiit, ductaque [orig: ductâque] ibi uxore, numerosam prolem, sed cui omni ipse supervixit, suscepit. A Cardin. Perronio Henrico IV.

commendatus, sub ipso et Maria [orig: Mariâ] de Medicis, regia [orig: regiâ] munificentia [orig: munificentiâ], laute vixit. In conversatione paulo morosior, verborum parcus, aliorum contemptor: Poesi Gallica [orig: Gallicâ], imo tota [orig: totâ] lingua [orig: linguâ] patria [orig: patriâ] ad supremum puritatis et elegantiae culmen perducta [orig: perductâ], Obiit A. C. 1628. aetat. 73. Vide Balsac. entr. 31. et 37. etc.

MALIACUS Sinus Lamiacus Pausaniae, Melicus Thucydidi Melis Herodoto, sinus Phthiotidis, partem Thessaliae alluens, et Locros Epicnemidios. Golfo de Ziton Sophiano, Volo tamen Theveto dicitur.

MALIAPURA urbs Indiae citerioris in ora sinus Gangetici, et tractu Coromandelis. Hic [orig: Hîc], in templi veteris ruderibus, S. Thomae cadaver repertum, indeque Goam translatum esse, credi vult Maffaeus. Aliter urbs S. Thomae, seu Meliapora. Vide ibi.

MALICHUS Insul. cuius meminit Solin. c. 60, Malchu Plinio l. 6. c. 29. in Sinu Arabico, nomen habuit ab aliquo Malicha Regulo: quemadmodum in eodem Sinu multae aliae Insulae denominatae sunt, *ai)nou, *swkra/tous2, *polubi/ou, *simage/nous2, *(ada/nou, quae nomina sunt hominum propria, a quibus Insulae illae vocatae sunt: *mali/xas2 vel *ma/lixos2 certe nomen esse proprium, ex quo contracte *ma/lxos2, notum, Lat. Rex. Quo [orig: Quô] nomine insigniti occurrunt Porphyrius Philosophus, Sophista quidam Byzantinus, alius qui vitam Pythagorae conscripsit, ut omittam eum, quem exauricularit [orig: exauriculârit] Petrus. Peripli auctor Nabathaeorum Regem *mali/xan appellat, et proprio [orig: propriô] nomine sic appellatum ostendit: d' h)=s2 e)sti\n ei)s2 pe/tran pro\s2 *mali/xan basile/a *nabatai/wn. Hirtius quoque l. 1. c. 1. de Bello Alexandr. Malchum nominat gentis huius Regem, Equites ab Rege Nabataeorum Malcho evocat. Sic apud Romanos etiam, gentilitium ac proprium nomen, Rex fuit, ut ille Rex Rupilus, apud Horat. l. 1. Sat. 7. etc. Salmas. Exercitat. ad Solin. p. 1264.

MALIDENSIA Coa apud Lucretium, i. e. male densata, vide Salmas. ad Ael. Spartian. in Hadriano. c. 10.

MALIGNUS Satanae epitheton frequens, apud Veteres Aldhelmum imprimis, cuius poema edidit atque partem Antiquarum suarum fecit Henr. Canisius; sed mendis passim gravissime deformatum. Ita autem is p. 825. in Athanasio,

Tum pius Antistes, detecta [orig: detectâ] fraude maligna [orig: malignâ],

Ubi ex membranis Oxoniensibus, Gronov. reponit: Maligni. Satanam enim intelligit, de quo mox: extollit vipera caphal. In Hicrem.

In Silvestro sublata [orig: sublatâ] fraude Maligni. Quemadmodum etiam scribendum videtur seq. p. ubi Numerianum ait intrare voluisse Ecclesiam, stropha [orig: strophâ] stimulante Maligni, non malignum. Pro quo, in Fuliano, stropha [orig: strophâ] stimulante draconis. Sic in Eugenia, eidem memoratur quaedam matrona, stimulis agitata Maligni: ut quidem in membranis legitur; nam hic [orig: hîc] quoque editum mmalignis. Vide Ioh. Frid. Gronov. Observat in Eccles. c. 15.

MALIMNUS Siciliae mons, malis, hoc est, pomis refertus. Theocritus, vel ut habet eius Scholiastes locus palustris non procul a Crotone. *stoma/limnon legit Casaubon.

MALINA aestus maris vehementior, ut Ledo mitior: an a Germ. Mallen, furere, insanire. Virg. Aen. 1. v. 102.

Anglis the springh tyde: Xantonensibus in Gallia, Maligne. Quottidiana inundatio bis in die quovis per horas 24. semper peragitur, et per alternatas septimanas Ledonis et Malinae vicissitudo comitatur. Sed Ledo sex horas inundationis et totidem recessus habet. Malina vero [orig: verô] grandis, per 5. horas ebullit, et per 7. horas littorum dorsa retegit: tanta cum Luna concordia [orig: concordiâ], ut, antequam Luna nascatur, tribus diebus et 12. horis semper incipiat, et post nascentis Lunae principia, alias tres dies et 12. horas habere consuescat. Similiter et ante plenilunium 3. diebus et 12. horis incipit, et post totidem temporis cursus sui terminum consumit. Sex vero unius cuiusque temporis Malinas, Veris scil. et Aestatis, Auctumni et Hiemis, secundum Lunarem supputationen, hoc est, simul omnes 24. unusquisque communis annus habet, exceptis embolismis, qui 26. Malinas retinent: et uniuscuiusque de praedictis temporibus mediae duae, videl: Aequinoctia et aliae, quando vel dies vel nox cursus sui terminum consumit, solito validior et inundatione altior fieri consuevit, interpositis vero spatiis iterum tantundem semper Ledo intermittitur. Vide Henr. Spelmannum Glossar. Arehaeol.

MALLAGUETTA Gall. Mallaguette, regio Guineae late sumptae; in ora Oceani, inter Guineam propriam ad Ortum, et Nigritiam ad Boream et Occasum, Oceano Atlantico [orig: Atlanticô] a Meridie alluitur. Ibi aliquot regna minoris famae, et quaedam Europaeorum coloniae. Eius pars ad Ortum Maleguetta. Vide ibi.

MALLEA [1] seu Malleacum, urbecula Pictavensis provinciae Episcopalis Mallezais. Intra paludes, aegre propter aeris inclementiam habitata. 1. alteroque milliari a Separa fluv. 8. leucis a

Rupella in Caeciam 2. a Fontenaeo Comitis in Meridiem: 4. a Niorto in Occasum. Olim sedes Comitum Pictaviensium, et Ducum Guienna fuit, qui ibi templum magnificum S. Hilarii exstruxere [orig: exstruxêre]. Sub Roberto dein Rege, Guilielmus V. Comes, ibi Abbatiam sundavit, A. C. 1030. quam in Episcopatum vertit Iohannes XXIII. A. C. 1317. qui tamen tranilatus est postmodum Rupellam, A. C. 1648. Bouchet. Annal. Aquit. Duchesnius, Sammarthan. Gall. Chr. T. III. Morerius Dict. Hist. etc. Vide quoque Malliacum.

est Hispani auri malleator. Vetus Inscr. SIGNAT, SUPPOSITORES. MALLIATORES. MONETAE. CAESARIS. Sic nempe vocabantur, qui monetas feriebant et malleis formas incudebant. Unde illa, Are, argento, auro flando feriundo. Sunt autem balluces, minuti auri calculi, yh=foi, yh/gmata. Vide Salmas. ad Solin. p. 277.

MALLEO [1] oppid. non obscurum Galliae, caput vallis Subolae, qui pagus est sub radicibus montis Pyrenaei, Elloronensis Ecclesiae finibus inclusus: vulgo Mauleon de Sole. Munitur arce veteri, in loco edito. ad Sasonem fluv. troctis optimi saporis abundantem, le Gave du Saison. Olim sub dominis, qui Vicecomites Subolae dicti sunt. Hadr. Vales.

MALLEO [2] oppid. Pictonum, Mauleon, in limite provinc. Andegavensis. 11. ab Andegavoin Meridiem leveis. Patria Henrici Spondani Episcopi Apamiarum.

MALLEO [3] vulgo [orig: vulgô] Mauleon de Soule, oppid. Aquitaniae, in regiuncula Solensi; inter Navarram inferiorem et Beneharniam, V. supra.

MALLEOLI ut habet Nonius, fuere [orig: fuêre] manipuli spartei, pice contecti, qui incensi aut in muros aut in testudines iaciebantur: De iis ita Amm. Marcellin. l. 23. c. 4. Malleoli, inquit, teli genus, figurantur hac [orig: hâc] specie: sagitta est cannea inter spiculum et arundinem multifido [orig: multifidô] ferro [orig: ferrô] coagmentata, quae in mulsebris coli formam quo [orig: quô] nentur lignea stamina, concavatur, ventre subtiliter et plurifariam patens atque in alveo ipso ignem cum aliquo suscipit alimento. Et si emissa lentius arcu invalido [orig: invalidô] (ictu enim rapidiore exstinguitur) haeserit usquam, tenaciter cremat: aquisque conspersa acriores excitat astus incendiorum, nec remedio [orig: remediô] ullo, quam superiecta [orig: superiectâ] pulvere, consopitur. Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 10. c. 17. At Malleolum, in arte Aecipitraria, est sacculus quidam ligneus capax longitudinis et grossitiei corporis falconis recens capti, qui perforatur utrinque, ita ut caput et cauda libere transeat, quo sic falco absque laesione domum transferri possit, ut habetur apud Fridericum II. Imperatorem de Venatione l. 2. c. 44. De Malleolis pedum, eorumque apud Veteres ornamentis, vide supra aliquid, voce Lunulae.

MALLEUS [1] inter arma dimicantium, clava forte vel gladius ipse, in Gestis Philippi II. Francor. Regis A. C. 1279. Sed et metaphora [orig: metaphorâ] a malleo desumpta [orig: desumptâ], nomen hoc ad Bellatores insignes non raro transiit. Apud Ieremiam c. 50. v. 23. et c. 51. v. 20. Nebuchodonosor certe, Malleus universae terrae dicitur; quemadmodum Belphetum Turcicum Sultanum, Guilielmus Tyrius l. 1. c. 9. similiter vocat. Saladinus, Malleus Christiani nominis et Alexander M. totius Malleus orbis appellatur, Wilhelmo Neubrigensi l. 3. c. 10. et Iac. de Vitriaco l. 3. p. 1132. Inprimis celebris ille Francorum Carolus, modo Tuditis nomen habuit, a contundendo hostes, modo Mundi malleus dictus est. Hinc in Epitaphio illius,

Praecipue autem Martellus cognominatus est, quae vox mediocrem malleum notat, auctore Papia [orig: Papiâ]. Vide infra. Apud Islandos olim, gentiles Conventus habendi signum fuisse Cestram et malleum Iovis, docet Ianus Dolmerus, ad Ius Aulicum Norvagic. vertus p. 499. Ita autem de Malleis Iovialibus, Saxo Gramm. Histor. Dan. l. 13. Magnus, inquit, inter coetera tropaeorum suorum insignia, inusitati ponderis malleas, quos Ioviales vocabant, apud Insularum quandam prisca [orig: priscâ] virorum religione eultos in patriam deportandos curavit. Cupiens enim antiquitas tonitruorum causas usitata [orig: usitatâ] rerum similitudine comprehendere, malleos, quibus caeli fragores fieri credebat, ingenti aere complexa fuerat, aptissime tantae sonoritatis vim fabrilium specie imitandam existimans, apud Car. du Fresne.

MALLEUS [2] in aviatiis suspensus, contra ursorum insidias, memoratur Auctori Anonymo Sinae et Europae c. 38. Invastis Sarmatiae silvis, ubi in eavernis abietum sedes habent apes, ursi mellis cupiditate, felium more ascendunt: adversus quos Apiarii malleum ingenti pondere suspendunt ante apum vestibula ea [orig: eâ] arte, ut ursus malleum amoturus eo feriatur vehementius, quo maiore impetu malleum repellit. Ceterum Maelleus Vulcano, ut Fabrilis Artis praesidi, appictus olim, vide supra, ubi deilla: ut et infra voce Pilamalleus.

MALLI Indiae populi circa ortum Indi fluvii incolentes, qui cum Deriade Baccho restiterunt. Steph.

MALLIA [1] Gall. Maille, hodie moneta est minutior ac vilioris pretii; olim vero argenteis quoque et aureis voxista tributa. In veteri certe Regesto Communis Ambianensis, a Ioanne Bargulio, descripto A. C. 1453. complures recensentur; monetae aureae, quae Malliae nomenclatura [orig: nomenclaturâ] donantur, cum earum pretio, scil. Malliae Ultraiectenses, Malliae Moguntine et Bethunienses, Malliae Trevirenses, etc. Alias Mallias recenset Robertus Cenalis aevo suo [orig: suô] notas, Mallias au Chat, Mallias au Chien et Mallias de Horne seu Hornenses. Nec dum Malliarum Florentinarum

omnino exolevit appellatio: ut alia taceam. Nempe a Medalliis effinxerunt Galli suum Marille, quod pro monetis ex quovis metallo conflatis usurpatum constat, Car du Frefne Dissertat. de Inferioris aevi numism. num. 102. et in Glossario, in voce Moneta: ubi ei memorantur Mallia albae, Gall. Muilles Blanches, sub Philippo Rege A. C. 1303. Paroae Malliae; Gall. Petites Mailles, fub Carolo VI. et Mathae Turonenses, Gall. Mailles Tournoises, sub Carolo VII. ponderis 15. gran. leg. 18. gran. pretii semissis Turomens. cum cruce pedata et inscriptione OBOLUS. In aversa parte lilium est, cum Inscriptione KAROL. REX. Apud Anglos Scotosque Blakmale, h. e. Blanca Mallia, dictum est tributum; quod limitanei utriusque Regni Magnati alicui vicino pendebant, ut a praedonibus ultro citroque irruentibus tuti essent, eo quod, pro pendentium tenuitate, aere vel obsoniis plerumque praestaretur, non argento [orig: argentô]; vel quod tenue esset ac aereum numisma, a Saxonico black, i. e. niger et voce mallia, qua [orig: quâ] minutiorem monetam indigitari solitam, diximus. Idem in voce Blakmare. Vide quoque infira Masculum.

MALLIA [2] Aqua apud Thermopylas in Phtiotide, et apud Oeten montem videtur, ubi Maliacus sinus, qui et Oetaeus. Catia. Epigr. 60.

Cumtantum arderem, quantum Trinacria rupes,
Lymphaque in Oetaeis Mallia Thermopylis.

MALLIA [3] Scantilla uxor Didii Iuliani, cum filia Didia Clara; Augusta appellata est, wpud Spartian. in Iuliano c. 3.

MALLIACUM [1] locus Galliae, in Pictonibus, amne Altifia [orig: Altifiâ] Autise undique incinctus, unde et Insul. Malliacensis nonnumquam dicitur: veteri Monasterio [orig: Monasteriô] insignis, Episcopatus [orig: Episcopatûs] postea sedes. Vide Hadr, Vales. Notit. Gall. et supra in voce Mattea. Aliud Malliacum, veteri quoque Monasterio [orig: Monasteriô] S. Sollemnis illustre in Turonum est finibus, idque vel Maille, in insula Ligeris, infra Caesarodunum Turonum, vel Maille ad Virigendam. fluv. supra Insulam Burchardi, in Turonibus quoque. Idem Vales.

MALLIA [4] Antonino oppid. Brutiorum in ora, inter Scyllaeum et Caenidem, cuius rudera hodieque Mallea: in Calabria ulteriori a Nicotera urbe 24. mill. pass. in Ortum Burrius.

MALLIANA urbs alias Mauritaniae Caesariensis, nunc oppid. Tenesae, in regno Algerii in colle, prope Miromum fluv. 40. mill. pass. ab ora maris Mediterranei in Meridiem Meliane.

MALLIUS [1] Varroni Manilius et Manlius, a Macrobio citatur Saturnal. l. 1. c. 10. Eiusdem meminit A. Gellius l. 3. c. 3. Verum esse comperior, quod quosdum bene litteratos homines dicere audivi, qui plerafque Plauti comoedias auriose atque contente lectitaverunt, non indicious Aelii, nec Sedigiti ner Claudii, nec Aurelii, nec Accii, nec Manilii, super his sabulis, quae dicuntur ambiguae, credituros, sed ipsi Planto, etc. Anton. Tysius IC. Notis in hunc locum.

MALLIUS [2] Chilo ad quem Epistola Aureliani exstat, apud Vopiscum in Aureliano. c. 23.

MALLOPHOROS Ceres in Megaride sic dicta, quod nomen ei ab illis videtur impositum, qui mortalium oves connutrire coeperint. Siquidem lanam dicunt Graeci ma/llon, ex quo et iidem eam *mallwth\n vocarunt. Cael. Rhodig. l. 25. c. 1.

MALLOS Ciliciae oppid. clarissimum, a Mallo conditore sic dictum, ut ex Callimachi sententia [orig: sententiâ] refert Stepht Eius meminit Lucan. l. 3. v. 227.

MALLUS [1] mons Indiae intra Gangem, a quo populi vicini Malli. Plin. l. 6. c. 17.

MALLUS [2] et MALLUM, apud medii aevi Scriptores, publicus est conventus, in quo maiores causae disceptabantur iudiciaeque maioris momenti, a Comitibus, Missis Dominicis, aliisque exercebantur: a Germ. Mael, i. e. congregatio, convivium; vel Saxonico Mael, i. e. Ius, lex, Iudicium; unde complurium in Belgio locorum ac vicorum nominibus, quod in iis olim Malli habiti sint, vocem hanc inditam esse, observat Wendelinus. Vide Car. du Fresne et Spelmannum in Glossar. ut et supra; in voce Malbergium.

MALMESBURIUM Burgus Angliae, Monasterio [orig: Monasteriô], in veteri Merciorum regno, inclitus: Hodie in Comitatu Viltoniae est. Vulgo Malmesburi, patria Guilielmi insignis Historici. Hic [orig: Hîc] concilio [orig: conciliô] habito [orig: habitô] A. C. 705. vel 707. Althelmus loci Abbas scribendi contra Paschaitas mandatum accepit. Vid. Bedam Hist. Angl. l. 5. c. 19.

MALMOGIA urbs munita Scaniae, cum portu capaci, iuxta Sundicum fretum, e regione Hafniae, a qua 4. leveis Danicis in Ortum abest. 2. a Lundi in Meridiem, uti 4. a Coronia. Cum arce munita, ab A. C. 1434. Nunc Sucis ab A. C. 1658. subest. Malmuyen seu Ellebagen vulgo.

MALMUNDARIUM oppidulum ditionis Leodiensis et Abbatiae Stabulensis, ad amnem Recht, Baudrand. Vales. habet ad Warchinnam, piscosum rivulum, qui paulo infra in Albam cadit, in limite Ducatus Luxemburgici, Hoc Remaclus, Tungrorum Episcopus a Sigiberto Iuniore Austrasiorum Rege dono [orig: donô]

accepit, et structo [orig: structô] ibi Monachorum coenobio [orig: coenobiô], Malmundarium, tamquam a malo mundatum atque purgatum, appellavit. Inde haud procul a fluv. Amblava, in finibus dioeceseos Tungrensis Traiectensisve in loco ficali, qui Stabulaus dicebatur, alterum Monasterium regia [orig: regiâ] pecunia [orig: pecuniâ] exstruxit; Vulgo Stavelo nuncupatum. Idem. Distat 2. leucis a Stabulo in Ortum Vulgo Malmedy.

MALODUNUM oppidulum Essexiae, ad amnem Aquam nigram, vix 7. milliarib. Anglic. ab ora Oceani Germanici alias Camalodunum. Incolis Maldon.

MALOGRANATUM pulcherrime floret et frequentes a radice emittit ramos rectos et proceros, qui malis punicis decorantur, ad admirationem spectantium; praesertim dum floribus purpureis instar calculorum, aut malis vermiculantibus ornantur, uti Romanorum delitiae sunt in punicetis. Grana compreffa sanguineum fundunt sucum, eumque sapidum et salutarem, quem repraesentare sanguinem Christi Patres quidam dixere. Cyrillus vult malo granati significari Optimates Rei publ. Charitatis certe typum inde sumere licebit: habet enim grana densissima et coniunctissima, instar uvae: adeo que videtur uva pomi, sient botrus est uva vitis: cortice enim est pomum, sed granis uva et botrus. Adde puniceum velpurpureum, adeo que floris colorem, in amoris symbolum. Sicut itaque in malo granato, uno exterius cortice, multa interius grana uniuntur; sic plurimos cives et urbes unitas Regni et Regis continet. Et sicut grana suis loculis sunt ordinata et folliculis discreta, ita quoque eives suis familiis et collegiis. Unde Veteres Iunoni, quae Regnorum praeses habebatur, malum Punicum dedicarunt [orig: dedicârunt] et in manu posuerunt, uti spectabatur olim Mycenis, cum altera [orig: alterâ] scepertum teneret. Et Pon ifex Mosaicus. in tunica ima, gestabat tintinnabula malogranatis mista, quae unitatem Ecclesiae significabant, teste Eucherio [orig: Eucheriô] et Gregorio [orig: Gregoriô] M. quod scil. multaegentes conspirarent in eundem sonum. h. e. in eandem fidei professionem, Deique laudem, quasi tintinnabula, et in eandem animorum coniunctionem, quasi malogranata, etc. Quam in rem vide plura, apud Auctorem Anonymum Sinae et Eur. c. 36. ut et supra in voce Granatum, ac infra Fuber. A magno granorum huius pomi numero, ut Zopyri historiam omittam, Ovidius quoque comparationem petiit, ut meritorum Sexti Pompeii erga se numerum exaggeraret in Epist. 15. ex Ponto

Tempora nam miserae complectar ut omnia vitae,
A meritis eius pars mihi nulla vacat:
Quae numero tot sunt, quot in horto fertilis arvi
Punica sub lento cortice grana rubent.

MALORIGES alter, Firsiorum Dux, vacuos agros, et militum usui sepositos insedentium. Tacit. l. 13. Annal. c. 54. Malrich Teutonice. Unde Malarichi nomen Amm. Marcellin. l. 14. c. 5.

MALPAGA vulgo Malepague, carcer Lutevae; in Gallia, in quem coniciuntur, a Creditoribus, debitores ipso [orig: ipsô] facto [orig: factô], inde nisi post debita persoluta non eximendi, Catellus Rerum Occitan. l. 2.

MALPICA nomen illustris in Hispania familiae, cum titulo Marchionatus, quae Riberaeae ramus est. In hac enim, e Gallaecia oriund, Ruis Lopezius de Ribera meritis sub Alfonso ultimo inclaruit, pater Perafani, Iudicis maioris Andalusrae: cuius ex filio Didaco Gomezio nepos Perasanus, Comitatus [orig: Comitatûs] de los Molares titulos prioribus adiecit, duasque solum filias reliquit, quae Riberanum nomen Henriqueziis intulerunt. Sed praeter hanc praecipuam lineam, Perafani modo dicti filii etiam ac Didaci Gomesii fratres fuerunt Rodericus, Consalvus Marinno et Michael Lopezius, singuli peculiarium linearum auctores. Inprimis Paganus (Payo ) de Ribera Dn. de Malpioa et Valdipufa atque Marescallus Castellae: Verum cum huius filii prole carerent, per filiam Aldonciam successio et nomen Ribera ad Barrosios translatum est; ex his enim Petro Gomesio ista nupserat. Huius posteritas huc usque duravit, et March. de Malpica [orig: Malpicâ] nomen nacta est, cuius series sic habet: Petrus Gomezius Barrosus Dn. de Parla, modo memoratus, pater fuit, ex Pagani de Ribera, Dn. de Malpica, filia [orig: filiâ] Aldoncia [orig: Aldonciâ], Pagani seu Payo Barroso de Ribera Dn. de Malpica; cui ex Leonora Carrillo de Mendoza genitus, Franciseus I. de Rib. Barr. Marescallus Castellae, Dn. de Malpica, pater fuit, ex Maria de Figueroa (fil. Francisci Alvari Toletani Com. Oropesae) Petri Marchionis de Malpiea Maresc. Castellae: quo et Catharina de Ribera (sil. Perafani Ducis Alcalae Proregis Neapolitani) natus Franciscus II. Marchio de Malpica, Maresc. Castellae; ex Iohanne Henriquezia, suseepit Balthasarum Comitem de Navamoraz, Catharinam (ux Henrici Davila et Guzmann. Marsch. de Povar ) Marianam (uxorem Friderici de Roxas et Guzman Dn. de Layos Com. de Mord ) Mariam et Agnetem Moniales nominis de Ribera Barroso March. de Malpica, Spenerus Thes. Part. II. p. 51.

MALTHACE insula haud procul a Corcyra [orig: Corcyrâ]. Plin. l. 4. c. 2.

MALTHARE antiquiores Latini dixerunt, pro Solidare. Variae autem fuere malthae compositiones, qua res fractas iterum componebant et malthabant. Sic inter alia maltham e calce fieri recenti tradit Plin. l. 36. c. 24. vino [orig: vinô] restiucta [orig: restiuctâ], mox tusa [orig: tusâ] cum adipe suillo et ficu; neque quidquam esse tenacius asserit, adeo ut duritiem lapidis antecedat. Frigidaria maltha dicitur

Palladio, l. 1. c. 17. qua [orig: quâ] piscinarum, cisternarum ac putcorum rimae lacunaeque sarciebantur ac solidabantur; ut calidaria alia ruit maltha, qua [orig: quâ] loca in balneis scissa ac corrupta reficiebantur, Omnibus autem malthae generibus calx admiscebatur: sed et ceram albam, in calidariae malthae compositionem et picem additam, tradit Palladius. *ma/lqhn certe, unde Latinum maltha, Graeci mollitam dixere [orig: dixêre] et subactam ceram. Harpocration, ma/lqh, khro\s2 memalagme/nos2: Et pisso/khron maltham, Graece exponit Auctor Glossarii. Itali smaltum hodie appellant, etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 1096. et infra Smaltum.

MALVA fluv. Africae ex Atlante oriens, Ptolemaeo: Mauritaniam Tingitanam a Caesariensi dividit. Mululo Castaldo dicitur. Muluya Marmolio: 92. mill. pass. a Ryssadiro in Ortum.

MALVAM serendi in defunctorum tumulis quemadmodum et asphodelum, consuetudo, occurrit in Epigramm. Porphyrii, apud Eustath.

*nw/tw| me\n mala/xhn te kai\ a)sfo/delon polu/rizon
*ko/lpw| de to\n dei=na e)/xw.
Foris quidem malvam et asphodelum radicibus abundans:
Intus autem mortuum habeo.

Non enim integros versus citat Eustathius, neque ad verbum, quod indicat vox dei=na, qua [orig: quâ] utimur, ut Legum consulti, vide Titii. Cuius ritus quae ratio fuerit, vide supra in voce Asphodeli Prata. Ceterum de malvae in scribendo apud Veteresusu, vide supra Glutinum in vestitu, infra Molochina.

MALUM Punicum nomen domus, regione Urbis Sexta [orig: Sextâ], quam quod in ea natus esset, postea in templum gentis Flavie convertit, Domitianus Imperat. apud. Suetonium in eo c. 1. A fructus seu pomi genere, de quo supra voce Malogranatum.

MALUS [1] untis, locus Mysiae, inter Scepsim et Achaeum oppid. contra Tenedum Insulam.

MALUS [2] Leo castrum in Pictonibus, dioecesique Malleacensi, clarum veteri Monasterio [orig: Monasteriô] Augustinianorum, quibus suus est Abbas; vulgo Mauleon. Item castrum, in valle Subola, apud Novempopulos: cuius dominum, Savaritum de Malleone, inimicum Ecclesiae Regisque Angliae Senescallum, vocat Petrus Monachus de bello Albig. c. 66. quia Ludov. VIII. ad deditionem compulsus est, cum Niortum defenderet. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MALUS Vicinus vulgo Malveisen, quasi mauvais vaisin, machinae belicae species fuit, qua [orig: quâ] muri lapidibus ingentibus qupugnbantur; quod e propinquo hostes maxime incommodaret, sic dicta. Matthaeus Paris sub A. C. 1216. Proptor petrariam, quae Malveisine Gallice nuncupatur, qua [orig: quâ] cum machinis aliis Franci ante castrum locata [orig: locatâ], muros acriter crebris ictibus verberabant. Ubi petrariae speciem hanc machinam facit. At Guiguevilla in Poem, vernac. apud Car. du Fresne, videturinnuere plures simul eodomque [orig: eôdomque] impetai sagitias per hanc machinam emitti consuevisse: ita ut illa sit catapulta; quam Angelus Portenarius de Felicit. Patav. l. 5. describit cuiusque ibi signuram expressit. Idem nomen indidit Wilhelmus II. Rex Angliae castello a se exstructo, quo [orig: quô] Consulem ad Bamburg ohsessum ad deditionem compellere nitebatur, apud Henricum Heutindon. Historiae l. 7. p. 373. Vide Eund.

MAMALUCI aliquandiu in Aegypto regnarunt [orig: regnârunt]. Postquam enim Aegyptus a Caliphis ad Turcomannos, sub Saladino, pervenit; Turcomanni emptos a Tartanis, ex Mengrelia, Gurgestania et Kirkasia, Christianorum pueros, armis eruditos, custodiae corporis sui ac defensioni Regni praefecerunt, titulo [orig: titulô] Mamalukorum: idem autem Mamaluk est, quod mancipium regium. Isti cum viderent, Turcomannos otio [orig: otiô] et voluptatibus enervatos, consilium ceperunt Regni ad sese transferendi, idque feliciter effectui dederunt, d. 26. Nov. A. C. 1382. tum enim Kircassi seu Mamaluci primum ex gentesua Regem crearunt [orig: creârunt], nomine Berkukum. Atque ita longa [orig: longâ] serie perpetuo Reges Aepypti ex Momalucis creati sunt: quorum vicesimus primus, nomine Causo, vulgo Campson Gaureus, in praelio contra Selimum I. Turcarum Imperat. in Syria ocoubuit A. C. 1516. Huic successit Thomambaius, qui ab eodem Selimo, in Aegypto, victus, captus, ac miserabiliter, in porta urbis Alcahilae, occisus est, A. C. 1517. Quo [orig: Quô] pacto [orig: pactô], exstinctis Kirkassis seu Mamalucis, Aegyptus, Arabia, Palaestina ac Syria Turcico imperio accesserunt. Vide Georg. Hornium Orb. Imper. p. 276. et in voce Mammeluci. Idem nomen factioni civium fuit, in Republ. Generensi, sub initia Reformationis, quibus oppoositi, qui Reformationi favebant, Eidgenotz, ex Germ. Eidgenassen, h. e. confoederati, dicti, ut videre est apud Iac. Sponium Descript. Genevae Part. prior.

MAMAUS fluv. Peloponnesi, non procula Pylo, quiolim Amathus vocabatur. Strab. l. 8.

MAMBLIA oppid. Aethiopiae ab ea [orig: eâ] parte, qua [orig: quâ] Africam spectat. Plin. l. 9. c. 26.

MAMBRE civitas, Gen. c. 13. v. 18. quae Hebron et Arbee dicitur. Gen. c. 23. v. 19. etc. 25. v. 9. Item convallis Palaestinae, quae et Terebinthi, a Chebron 6. stadiis a Bethlehem fere 15. mill. pass. in Africum. Ferrar.

MAMBRINAE tamquam ex monte Mambrae prope Hebronem, dicuntur Aegyptiis, quas alii capras Indicas. Libyes Adimain vocant; Orientales nempe captae, longis auribus,

silvestres et montanae, quibus pro iumento utuntur tenuioris sortis homines. Has describit. Philosophus Histor. Animal l. 8. c. 28. *)en de\ th=| *suri/a| ta\ pro/bata ta\s2 ou)ra\s2 e)/xei to\ pla/qos2 ph/xews2, ta\ de\ w)=|ta ai( ai)gas2 spiqamh=s2 kai\ palaisth=s2, kai\ e)/nia sumba/llousi ta\ wta ka/tw a)llh/lois2. In Syria oves caudas habent cubito [orig: cubitô] latas; caprae vero aures dodrantis et palmae longitudine: quibusdam etiam inferne inter se coeunt. Illas autem inequitari, docent recentiores, ut Scriptor Italus apud Gesnerum in Descript. Terrae S. Capra Mambrina, in regione Damiata dicta, fert equitantem, sellam, frenum et cetera, quibus equi instrui solent, admittit. Et Leo Africanus, Ego quondam iuvenili fervore ductus, horum animalium dorso insidens, ad quartam milliaris partern delatus sui. Sed et iam olim capris ad essedum iunctis nonnullos gestari consuevisse; in Circensibus, pueros hircis inequitasse; et in primis militiae rudimentis tyrunculos, capris insidentes, iaculari didicisse, supra diximus.

MAMERCIAE vulgo Memers en Saonnois, castellum Galliae ad amniculum in Sartam effluentem, in pago Sagonensi. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MAMERCII a filio [orig: filiô] Numae manarunt, teste Plutarcho [orig: Plutarchô], quorum nullam, unquam mentionem praeterea extare vidi.

MAMERCUS [1] Catanae tyrannus, victo [orig: victô] Dionysio [orig: Dionysiô] et dedita [orig: deditâ] Catana [orig: Catanâ] dedidit se quoque Timoleonti, hac [orig: hâc] conditione, ut apud Syracusanos, Timoleonte non accusante, causam diceret. Ductus autem Syracusas cum in conspectum populi et contionem prodiisset, coepit orationem quandam iam pridem a [orig: â] se meditatam pronuntiare. Sed clamore populi adverso [orig: adversô] et sibilis exceptus, ac populum videns esse inexorabilem, veste abiecta [orig: abiectâ] per medium theatrum cucurrit, et in unum ex gradibus cursu irruens caput collisit et confregit, tamquam eo [orig: eô] ictu moriturus, non tamen eum, quem optabat, vitae exitum consecutus est: sed adhuc vivus abductus, quas poenas latrones subire solent, solvit. Videatur quoque Polyaen. l. 5. in Timoleonte comm. 2. ubi vitiose dicitur Milarcus.

MAMERCUS [2] Praesul Viennensis, qui teste Ptolemaeo Lucensi, A. C. 453. supplicationes primus instituit, quas Rogationes vocant. Vide quoque Mamertus.

MAMERS lingua [orig: linguâ] Oscorum dictus est Mars, adiectione syllabae, qui Mavors etiam appellatur. Inde Mamorcus Aemilius dictator, et gens Mamerca Liuro.

MAMERTHES Corinthus, filium fratris sui Sisaponis, libidine regnandi, interfecit, maximo [orig: maximô] suo [orig: suô] malo [orig: malô]. Nam ubi Sisapo factum rescivit. eum membratim discrpsit. Ovid. in Ibm.

Trunca geras saevo [orig: saevô] mutilatis partibus ense,
Qualia Mamertis membra fuisse ferunt.

MAMERTINI populi olim e Samo insul. eiecti, a Messanensibus hospitio [orig: hospitiô] excepti, occupata [orig: occupatâ] urbe: illam Mamertinam appellarunt [orig: appellârunt], sicque Messanenses, Mamertini appellati. Cicer. Act 4. in Verrem.

MAMERTINUM fretum quod et Rhegium Straboni, Siciliae fretum Cicer. Plinio et Tacito, Scyllaeum Ovidio et Athenaeo. Siculum Capellae; angustia maris inter Caenidem Brutiorum promontor, et Pelorum promontor. Siciliae, Il Faro di Messina. Hinc Mamertinum vinum Martial. l. 13. Epigr. 117.

Amphora Nestorea [orig: Nestoreâ] tibi Mamertina senecta [orig: senectâ]
Si detur, quodvis nomen habere potest.

MAMERTINUS [1] Consul, collega Nevitae, an Urb. Cond. 1114. Sub Iuliano Apostota. cuipanegyricum scripsit.

MAMERTINUS [2] Petronius cum filio Antonino, ex Commodi sorore genito, huius iussu occisus est. Lamprid. c. 7. in Commodo.

MAMERTIUM urbs Italiae. Steph. cuius cives, cum sub Agathecle praesidio urbis Messanae in Sicilia recepti essent, contra Poenos, ipsi Messanam occuparunt [orig: occupârunt]. Ioh. Marshamus Canone Chron. Sec. XVII. ubi de Magna Gracia agens, Lucaniae urbes recenset. In nummis occurrit *m*a*m*e*r*t*i*n*w*n, ibi vide Hodie Martorana, in Calabria citeriori Episcopalis sub Archiepiscopo Consentino, inde 16. mill. pass. ad Sabbatum fluv.

MAMERTUS [1] Episcop. Viennensis, in Delphinatu clarissimus, successit Simplicio, frater Claudiani, qui de statu Animae 3. libros composuit. Circa A. C. 474. Ei successit Hesychius vel Isicius. Sidon. Apoll. ep. 1. l. 7. et ep. 14. l. 5. Augustin. Serm. 173. Greg. Turonens. Hist. l. 2. c. 38. Ado in Chron. rorico, degestis Franc. l. 1. c. 3. Morerius Diction. Hist.

MAMERTUS [2] Patissonus Typographus Parisinus, Graece Latineque doctissimus. Sub finem saeculi praeteriti.

MAMILAS 14. Assyriorum Rex post Ipheraeum, A. M. 2465. Obiit 2495. Euseb. in Chron. Genebr. l. 1. Chron.

MAMILIA Lex a C. Mamilio cognomine Limitano Tribun. Plebis bello [orig: bellô] Iugurthino [orig: Iugurthinô], lata, in sinibus agrorum 5. aut 6. pedum latitudinem praescripsit, quos usucapi vetabat. Vide Cicer. de LL. et in Bruto: qui eadem lege singulos arbitros regendis sinibus datos esse docet.

MAMILII Romana gens, quaeab Aboriginibus fluxit. Haec gens initio Tuseulana fuit, quae Tusculo [orig: Tusculô] municipio [orig: municipiô] facto [orig: factô], cum Romam veisset, inter plebeias relata est. Videatur Livis l. 3. c. 29. Manavit autem a Mamilia [orig: Mamiliâ] Telegoni, qui Tuseulum condidit, filia [orig: filiâ], Ulyssis nepte.