CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MARGARIDA mons Galliae, in Gabalis, insignis, Triobris fluminis fonte inclitus: pars Cebennarum, sicut et Lesura, in eodemagro. Vulgo la Mariade, alias Margeride; Meminit et montis et fluvii, Sidonius Propemptico ad libellum,

MARGARINUS [1] Bignius, Doctor Sorbonicus, Normannus, inter illustres sui tempori viros, deputatus ad Conventum Ordinum Blesis institutum, A. C. 1576. Bibliothecam PP. collegit, in qua ultra ducentorum Auctorum scripta recenset: ipsemet quoque libris editis clarus. Simler in append. Biblioth. Gesn. p. 571. etc.

MARGARITA [1] Caroli Burgundiae et Flandriae Domini, filia et haeres, Maximiliano Caesari nupsit.

MARGARITA [2] filia Raimundi Berengarii V. ex Beatrice Sabaudica, nupsit Ludovico IX. A. C. 1234. eius in Orientem comes: forma [orig: formâ] et virtute illustris: Mater 6. filiorum et quin que filiarum. Reprehensa, quod ditiones a Patre sorori minimae, quae Carolo Andegavensis Regis fratri nupserat, relictas vindicatura, Imperatoris opem implorasset [orig: implorâsset]. Obiit A. C. 1285. Guil. Nangius, in vita S. Ludovici. Morerius Dict. Hist.

MARGARITA [3] filia Francisci I. ex Claudia Francica, Graece et Latine docta, pietate ac virtute illustris, Literatos post Patrem patrocinio [orig: patrociniô] dignata, nupsit Emanueli Philiberto, Sabaudiae Duci A. C. 1559. pignus pacis Cameracensis. Prudentia [orig: Prudentiâ], benevolentia [orig: benevolentiâ] in subditos, favore, munificentia [orig: munificentiâ] in eruditos immortalem gloriam adepta. Obiit A. C. 1574. Thuan. in Hist. Morerius Diction. Hist.

MARGARITA [4] Henrici VI. Anglorum Regis uxor, magno [orig: magnô] animo [orig: animô] femina, Renati Andium Ducis filia.

MARGARITA [5] filia Henrici VII. Angliae Regisnupta Iacobo IV. Regi Scotorum, prima unionis regnorum Mgnae Britanniae, postea insecutae, iecit fundamenta. Nam cum per XII. saecula continua inter Anglos et Scotos bella fuissent, neque alterutra gens armis perdomari kposset, tandem de martimonio cogitatum fuit, quo [orig: quô] universa Britannia aliquando coniungeretur, idque inprimis operam dedit Henricus VII. Angliae Salomo cognominatus, ex cuius filia praefata descendens Iacobus VI. iure sanguinis Elisabethae successit. Et quamquam Henricus VIII. inter alias pacis cum Iacobo V. Rege Scotorum conditiones, etiam hanc tulisset, ut eius filio Eduardo VI. Maria, Scotiae haeres, nuberet, res tamen a Gallis impedita fuit, quorum artibus factum, ut Maria, spreto [orig: spretô] Eduardo [orig: Eduardô], Francisco II. Regi Galliae, se iungeret: unde nova inter Scotos Anglosque bellorum causa, Postea tamen, Elizabetha Regina Virgo, ultima ex stirpe Wilhelmi Conquestoris, eo [orig: eô] ipso [orig: ipsô] fine innupta mansit, ut, Post suum obitum, universa Britannia in unius tandem potestatem concederet: atque hinc Iacobum VI. Successorem ac Heredem testamento [orig: testamentô] scripsit. Qua [orig: Quâ] ratione CCCLX. Insulae Brittannicae in unam Monarchiam coaluerunt, titulo [orig: titulô] Regni Magnae Britanniae. Inter alias enim conditiones, quibus utraque Regna coniuncta sunt, etiam haec fuit, ut ad evitandam adversarum nationum aemulationem, cum nec Angli Scotis, nec Scoti Anglis postponi vellent, M. Britanniae nomine utrumque regnum in posterum veniret. Atque tum impletum fuit vaticinium antiquissimum Merlini famosi apud Veteres Britannos Magi, qui praedixit fore, ut obolit is Anglorum nomine Britanni iterum in Insula regnarent. Vide Georg. Hornium Orb. Imper. P. 220. et 221. ut et Verulamium in Henrico VII.

MARGARITA [6] filia Valdemari IV. Daniae Regis, celebris Danorum Heroina, Historicis Arctoa Semiramis dicta. Haquino, Norvegiae Regi, nupta peperit ei Olaum V. quipost mortem avi, Norvegiae regnum Daniae iunxit tutrice matre, circa A. C. 1377. Pontan. Hist. Dan. l. 8. Postea filio [orig: filiô] praematura [orig: praematurâ] morte erepto [orig: ereptô], mater Ericum, neptis suae e sorore filium, Regem Norvegiae declaravit: Mox Albertum Suecum, e sorore filium, Norvegiae Daniaeque inhiantem, a quo missa [orig: missâ] cote, ut aciculas suas cultrosque acueret, irrisa fuerat, vicit, cepit, et post septennalem carcerem regno [orig: regnô] quoque suo [orig: suô] cedere coegit: quo [orig: quô] facto [orig: factô] Ericus VIII: Daniae Sueciae Norvegiaeque Rex declaratus est A. C. 1396. Vide Crantz. l. 7. Dan. et Suec. 6. c. 39.Arnold. Vitf. Chron. Dan. part. 3. etc.

MARGARITA [7] filia notha Caroli V. ex Margarita Vangesta, puella nobili Flandrica, in aula Margaritae, primo filiae Maximiliani I. dein Mariae Hungariae Reginae educata, nupsit Alexandro Mediceo Florentiae Duci, eoque [orig: eôque] occiso [orig: occisô], Octavio Farnesio, nepoti Pauli III. quem utpote vix tredecennem, imitio aspernata, dein, cum biennium absens ex Africa, quo socerum secutus erat, rediiset, tenere amare incepit, gemellos masculos paulo post enixa, eodem [orig: eôdem] tempore, quo [orig: quô] maritus Parmae et Placentiae Dux creatus est. Animi corporisque robore incredibili, supra Sexum sapuit, aliqua [orig: aliquâ] etiam lanugine mentum obumbrata [orig: obumbratâ]: podagricos insuper, quod in femineo sexu rarius, assultus non raro sensit. Belgio praefecta, a Philippo II. fratre, turbulentissimis illis motuum notissimorum temporibus, tanta [orig: tantâ] dexteritatis et prudentiae laude, clavum tenuit, ut spes esset, brevi illos pacatum iri. Sed rigor Ducis Albani Margaritae surrogati, vulnus, quod iam cicatricem ducere coepit, exasperavit: Quod illa praevidens dolensque in Italiam secessit. Obiit A. C. 1586. postquam filium Alexandrum. Iohannis Austriaci, in praefectura Belgii, successorem vidisset. Thuan, in Hist. Strad. de Bello Belg. H. Grotius, in Annal. Belg.