CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MARULLINUS avus Hadriani Caesaris, apud Spartianum c. 1. ubi atavus ex libris suis reposuit Casaubonus.

MARULLUS [1] gente Iunia [orig: Iuniâ], post P. Marium et L. Asinium designatus Consul. Tacit. l. 14. Annal. c. 48.

MARULLUS [2] Tribunus plebis, coronas Caesaris Dictatoris statuis detraxit, eosque, qui primi Caesarem Regem salutaverant, in vincula duci iussit. Quamobrem a Caesare officio privatus est. Plut. in Caes.

MARULLUS [3] Calaber poeta, quum Attilam regem Hunnorum per adulationem Deum, et divinae stirpis prolem nominasset, propemodum vivus ab ipso, una cum carmine, exustus est. Philippus Callimachus in Attila.

MARULLUS [4] Rhetor, a Seneca Controvers. 1. pro praeceptore agnoscitur. Sic enim in praefatione: Quum essemus, inquit, condiseipuli apud Marullum Rhetorem, hominem satis aridum, paucissima [orig: paucissimâ] belle, sed vulgato [orig: vulgatô] genere dicentem: quum ille exilitatem orationis suae imputaret controversiae, ac diceret; Necesse est me per spinosum locum ambulamem suspensos pedes habere. Aiebat Latro, Non mehercule tui pedes spinus calcant, sed habent. Nic. Lloydius.

M. MARULLUS Poeta Mimographus sub Antonino philosopho, ipsum etiam Imperatorem incessere folitus. Huius est illud: Tu ut Hector ad Ilio numquam recedis. Meminit huius Hieronymus contra Ruffinum, et Galenas, qui se filium eius gravissimo [orig: gravissimô] laborantem morbo [orig: morbô], curasse [orig: curâsse] scribit.

Pomp. MARULLUS Grammaticus, Romae profitebatur, sermonis Latini exactor molestissimus, cum in oratione Tiberium reprehendisset, affirmante Atteio [orig: Atteiô] Capitone, et esse illud Latinum, ctsi non esset, futurum certe ob Caesaris auctoritatem et gratiam: Iam inde mentitur (inquit) Capito. Tvenim Caesar civitatem dare potes hominibus, veba non potes. Lege Mareellus. Nic. Lloyd.

MARUM Talmudicis exponitur vox Hebr. [gap: Hebrew word(s)] ezob, cuius fasciculum in Agni Paschalis sanguine intingi, eoque [orig: eôque] aspergi israelitarum postes ac superliminaria iussit Deus, Exodi c. 12. v. 22. Vide quoque Levitici c. 14. v. 6. 7. ubi de purificatione Leprosi, et v. 49, 50, 51. 52. ubi de purgatione domus lepra [orig: leprâ] infectae. Sed Apostolus, Hebr. c. 9. v. 19. 21. vocem hanc Hebraeam u(/sswpon reddit, vetustissimos Interpretes secutus. Nec multum abludunt Talmudici, cum Marum quoque, et sampsuchum, uti alii vocem reddunt, habeant pro herbis hyssopo congeneribus, Cui assentiuntur hodieque Viri in re Herbaria non infimi nominis. Sic in Historia Plantar. Lugdunensi l. 8. c. 29. Pena hyssopum genuinum Dioseoridis statuit esse communem illam maioranam, in Gallia et Belgio notam. quae maiorana crassa et Anglica vocatur, quia in Anglia laetior et cibo aptior provenit. Aliis maiorana est marum. Itidem c. 4. Quidam ------ Marum esse existimant id plantae genus, quod (Dodonaeus) origani speciem statuit, quam olitores colunt et amaracum Britannicum sive crassum vocant. At Veteribus idem sunt sampsuchum et amaracus, ut videre est, apud Dioscoridem de sampsucho, l. 3. ubi Cyzici et in Cypro optimum nasci, proximum in Aegypto, inter alia docet; et Plinium l. 21. c. 11. Et vero ad aspersiones maiorana nostra esset percommoda, cum parva, frequentia et tenera habeat folia, caque leviter villosa, quae, in aquam aut sanguinem immersa humorem statim imbibunt, et eundem excussa facile emittunt. Atque ex huiusmodi plantis aptum fieret aspergillum tribus caulibus in unum fasciculum colligatis, quale describit Maimonides de Vacca rufa c. 11. sect. 1. Sumit vir mundus tres hyssopi caules, quos in fasciculum unum compingit, et singuli rami spicas habent, quarum apices immergit in aquam separationis, quae est in vas. Et Ionathan in Paraphrasi Numer. c. 19. v. 18. Et capiet hyssopum, tres nempe caules in uno fasciculo. Sunt autem in his spicis [gap: Hebrew word(s)] Themoroth. i. e. grana seminis tenuissma, quae describit Aruch. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 2. c. 50.

MARUNTHAS seu MARUTTHAS, Episcopus Mesopotamiae, Isdigertem Persarum Regem, gravissimo [orig: gravissimô] capitis dolore ac diutino [orig: diutinô], quem Magi profligare, ne mitigare quidem nequivissent, precibus ita sanavit, ac liberavit, ut eum morbum postea Rex numquam persenserit. Hist. Trip. l. 7. c. 8.

MARUS mons Thraciae, qui Tmarus secundum nonnullos et Ismarus dicitur. Item, fluv. Germaniae. Vide Moravus. Item, fluv. Hispan. in ora Asturum.

MARUTTHAS Episcop. in Persia, Theodosio Minore imperante Isdigerdem Regem parum abfuit, quin converteret: certe dolo [orig: dolô] Magorum memorabili detecto [orig: detectô], effecit, ut Magis decimatis, religioni Christianae libertas permitteretur: A. C. 421. quae post sub Varane, ob Audae Episcopi factum, persecutione dirissima [orig: dirissimâ] permutata est, vide Theodoret. l. 5. c. 39. et supra in voce Marunthas.

MARUVINUS fluv. Guaianae, vulgo Marwynen. Fontes habet versus lacum Parimum; et quamplurimis auctus fluviis in Oceanum Borealem se exonerat.

MARWAN Calipha Sarcenorum XVIII. excepit Ebrahemum; a Constantino Coronymo ad Cyprum victus, obiit A. C. 751. regni 5. Cedrenus. Illi successit Sapah, quem vide.

MARZANA inter Numina veterum Sarmatiae Europaeae incolarum, vide infra Sarmatia.

MASACI populi Germaniae inferioris in Belgio, quorum oppidum Maseyck ad Mosam fluv. Sunt qui putent Marsatios esst Plinii l. 4. c. 15. sed horum pagus Marsen dicitur, teste Ortelio [orig: Orteliô]. Baudrando melius Marsatii, fuere [orig: fuêre] inter Usipetes ad Ortum et Caninefates ad Occasum, seu inter Sinum Austrinum ad Septen trionem et Rhenum ad Meridiem. Ubinunc Veluvia, tractus Geldriae inferioris.