CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MAXIMINUS [3] C. Valerius cognomine Daza, nepos ex sorore Maximiani Armentarii, Caesar cum Severo factus est. Saevus in Oriente, qui ipsi contigit, inprimis in Christianos, literis Constantini et Licinii coercitus est. Interea, cum hoc collisus, praelio [orig: praeliô] victus est; hinc in patriam redux Idolorum Sacerdotes, per quos ipsi Oraculum victoriam pollicitum erat, necavit, edicto [orig: edictô] in favorem Christianorum evulgato [orig: evulgatô]. Horribili tandem morbo [orig: morbô] correptus, incendio [orig: incendiô] intestino [orig: intestinô] viscera depascente, oculis quoque orbatus: obiit Tarsi, A. C. 314. Victor de Caesar. c. 55. 57. Eutrop. Euseb. Zosimus, etc.

D. MAXIMINUS [1] Apostolorum discipulus, una cum Lazato, qui a Salvatore ex mortuis fuerat excitatus, venit in Gallias: ubi in civitate huius no minis, in provincia Narbonensi sepultus est, Belfor. Tom. 1. Cosmogr.

D. MAXIMINUS [2] Episcopus Trevirensis, e Pictonibus oriundus, Athanasium exulem benigne recepit, acer Niceni Concilii defensor. Interfuit Concilio Coloniensi, contra Euphratem Episcopum A. C. 346. et Sardicensi, A. C. 347. Obiit A. C. 351. Hieron. in Chron. Greg. Turonens. Hist. l. 1. c. 35. etc. 93. de glor. Confess. Socr. Sozom. Theodoretus etc. Guil. Kyriander, de orig. ac statu Trevir. Christoph. Brouver. de antiq. Trevir. P. Crataepolius, de Episc. Trevir. etc.

D. MAXIMINUS [3] Iuliacensis Episcopus, ab Herulis, et Ostrogothis patibuli suspendio [orig: suspendiô] martyrium passus est, A. C. 479. Munst. l. 3. Cosmogr.

MAXIMUS [1] Flavius Magnus Clemens Romanorum Imperator, ab exercitu, cui in Anglia praeerat, proclamatus, A. C. 382. se e Constantini stirpe et Theodosii proximum agnatum iactavit. In Galliam transgressus, a Legionibus Gratiano succensentibus, pro Imperatore habitus, Treviris sedem Imperii constituit, quo [orig: quô] tempore Gratianus Lugduni, ab Andragatho, occisus est. Cui sepultura [orig: sepulturâ] barbare negata [orig: negatâ], ad Theodosium misit, in imperii consortium ab illo acciri ardens: a quo vana [orig: vanâ] spe lactatus, ne Valentinianum in Italia opprimeret, quietus sedit. Postmodum Vict ore filio [orig: filiô] Caesare creato [orig: creatô], in Italiam cogitavit, ab Ambrosio obviam misso secunda [orig: secundâ] vice impediri se non passus. Ergo Italiam ingressus, Valentiniano [orig: Valentinianô] cum Iustina, matre ad Theodosium profugo [orig: profugô], Placentiam, Mutinam, Rhegium, Bononiam solo aequavit, reliquis urbibus misere vastatis, in publica calamitate, solo [orig: solô] Ambrosio [orig: Ambrosiô], cum Ecclesia sua, intacto [orig: intactô]. Theodosio adventanti, Andragathum in mari Ionio, Marcellinumque fratrem in aditu Italiae opposuit, ipse in Hungariam cum ingentibus copiis profectus. Sed ibi, et in Italia a Theodosio victus, Aquileiam confugit, ubi a propriis militibus Imperatori deditus est, qui ipsi caput detruncarunt [orig: detruncârunt]. Victore fil. proditione Abrogasti, occiso [orig: occisô], Andragathus in mare praeceps iit. Zosim. l. 4. Theodoret. l. 5. Socr. l. 5. Pacat. in Paneg. Palin. in Ambrosio.

MAXIMUS [2] domesticus Gerontii, Ducis copiarum tyranni Constantini, Caesar factus ab hero suo, qui ex Britannia oriundus erat A. C. 411. anno [orig: annô] post purpura [orig: purpurâ] exutus, inter Barbaros delituit. Postea in Hispania turbaturus, captus, ad Honorium deductus et a Iovino occisus est. A. C. 421. Prosper et Marcellin. in Chron.

MAXIMUS [3] Imperator ex Maximi, a Theodosio Seniore devicti familia. Senator cum esset, uxore pulcherrima [orig: pulcherrimâ] a Velentiniano, mira [orig: mirâ] fraude corrupta [orig: corruptâ], ultionem meditatus, operam dedit, ut Imperator Aetium a se removeret. Quo [orig: Quô] facto [orig: factô] coniuratione occultissime inita [orig: initâ], Valentinianum occidit, in Campo Martio, A. C. 455. hinc throno [orig: thronô] conscenso [orig: conscensô], et Eudoxia [orig: Eudoxiâ], Valentiniani vidua [orig: viduâ], per vim ducta [orig: ductâ]. Palladio filio, Caesari creato, Eudoxiam Imperatoris occisi filiam, Gaudentio [orig: Gaudentîo], Aetii filio desponsatam, iunxit, Imperio in pristinum splendorem reducendo intentus. Sed breviparricidii poenam dedit. Cum enim amore amens, Eudoxiae aliquando affirmaret, Valentinianum se, ut illa [orig: illâ] potiretur, occidisse, illa, minime persuaderi sibi id passa, clam ad Gensericum, in Africam misit, eius auxilium implorans: qui in Italiam advolans, Romam brevi, Maximo [orig: Maximô] inde profugo [orig: profugô], et a civibus occiso [orig: occisô], occupavit. Alii dicunt, Genserico [orig: Gensericô] appropinquante, Maximum, a milite quodam Urso, occisum, et ab Eudoxiae ducibus civibusque Romanis in frusta discerptum, ac in Tiberim proiectum esse, A. C. 455. die Imperii 77. Procop. de bello Vandal. l. 1. Evagr. l. 2. Sidon. Apollin. l. 2. ep. 23. ad Sarran. Nicephor. l. 15. etc.

MAXIMUS [4] Consul cum Gordiano, an. Urb. Cond. 903. Alius cum Orphito, A. C. 914. Alius cum Apro, an. Urb. Cond. 959. Idem 2. Consul cum Aeliano, an. Urb. Cond. 976. Alius cum Albino, an. Urb. Cond. 977. Alius cum Lupo, an Urb. Cond. 984. Idem proximo anno cum Paterno et sequenti cum Urbano.

MAXIMUS [6] cognomento Memma, Consul cum Plinta, an. Urb. Cond. 1172. Item Maximus, Consul cum Theodosio Aug. an. Urb. Cond. 1106. Idem 2. Consul cum Paterio.

MAXIMUS [7] Alexandrinus, ex Cynico Christianus, Constantinopolim venit, A. C. 379. ubi a Gregorio Nazianzeno benigne, tamquam Confessor, qualem se iactaverat, exceptus et laudatus, hunc inde pellere constituit. Proin Gratiani Imperatoris gratiam aucupaturus, Mediolani librum ipsi, contra Arianos, obtulit, magno in pretio ab Hieronymo habitum. Inde redux, per 7. Episcopos a Petro Alexandrino missos, clam Episcopus ordinatus, mox populo [orig: populô] vitiis eius infesto [orig: infestô], urbe exiit: a gregorio in eam reverso, vivis coloribus depictuae, qui Petrum, alias pietate celebrem, in facinus hoc consensisse, vehementer miratus est. Hinc schisina Constantinopoli, Presbytero [orig: Presbyterô] quodam [orig: quôdam], Gregorii inimico [orig: inimicô], Maximo favente: qui a Theodosio

quem interea Gratianus consortem legerat, confirmari petens Thessalonicae, cum voto [orig: votô] non potiretur, poenam veritus, Alexandriam ad Petrum se recepit. Sed et inde pulsus, postea [orig: posteâ] in Apollinaris haeresin prolapsus est, et ab Episcopis condemnatus, Gregor. Nazianz. Carm. de viat sua, et Or. in Max. Theodor. l. 5. Nicephor. l. 12. Cassiod. l. 9. Baron. A. C. 379. 380.

MAXIMUS [8] Patriarcha Constantinop. successit Theodoro III. et Manuelem I. successorem habuit, saeculo [orig: saeculô] 13. Item, secuo [orig: secuô] 15. post Simeonem, ei successit Nipho.

MAXIMUS [9] aliis MAXIMIANUS, Episcopus Alexandriae, durante persecutione, post S. Dionysium, A. C. 266. Obiit A. C. 285. Successit Thomas. Euseb. in Chron. Baron. in Annal.

MAXIMUS [10] Episcopus Alexandrinus, Domno surrogatus est, a Pseudo-Concilio Ephesino: Obiit A. C. 456. Successit Basilius. Acta Concilii Chalced. 8. 9. etc. Baron. in Annal.

MAXIMUS [11] I. Episcopus Hierosolymitanus 19. saeculo [orig: saeculô] 2. post Publium, ante Iulianum. Euseb. in Chron. Baron. in Annal.

MAXIMUS [12] II. Capitoni successit, A. C. 185. Episcopus 26. ante Antoninum, Euseb. in Chron.

MAXIMUS [13] III. post Macarium, A. C. 334. plurima pro fide passus, in Niceno Concilio, inter Confessores eminuit. Concilio Tyrio, ubi Ariani praevaluerunt, interfuit A. C. 335. a Paphnutio Episcopo de fraudibus horum monitus. Concilio A. C. 349. Hierosolymis celebrato. Athanasium in communionem Ecclesiae recepit: literis hac de re ad Episcopos Aegypti, Libyaeque et totam Ecclesiam Alexandrinam missis: hinc Arianorum technis depositus. Obiit A. C. 353. Successit S. Cyrillus. Theodor. l. 2. Socr. l. 1. Sozom. l. 1. 3. 4. Rufin. l. 1. Philostorgius, l. 3. c. 12. etc.

MAXIMUS [14] alio [orig: aliô] nomine Iulius, in partibus Civilis, Tacit. Hist. l. 4. c. 33.

MAXIMUS [15] Scriptor Ecclesiasticus, saeculi 13. Scripsit de origine mali et materia, Euseb. Caesar. et Hieron. de Script. Eccl.

MAXIMUS [16] Sophista Alexandrinus, auctor Declamationum aliquot, Phot. cod. 135. Item, Scriptor gestorum Apollonii. Philostr. in huius vita l. 1. c, 5. Ttzetz. Chil. 1. Hist. 291. Item, Historicus, Idem, Chil. 9. Hist. 292. Item, Episcopus Neapolitanus, ab Arianis, in exilio, necatus. Surrogato [orig: Surrogatô] Zosimo [orig: Zosimô], qui graviter paulo post punitus est. Baron. in Annal. M. Herin. in vita 8. Athan. l. 7. c. 6. Item, Grammaticus Madaurensis. scripsit ad Augustinum epistolam quae 43. est, inter huius epistolas, qui sequente illam, responsi loco [orig: locô], est dignatus.

MAXIMUS [17] Cassaraugustanus Episcopus, floruit A. C. 620. Auctor Historiae Gothorum in Hispania: quod opus impense laudatur ab Isidoro Hispalensi, Catal. de Viris Illustr. c. ult. Honorio et Trithemio. Ei in Episcopatu successit Iohannes, quem Braulio frater excepit. Vide Vasaeum, in Chron. rer. Hisp. c. 4. Possev. in Appar. Sacr. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 24.

MAXIMUS [18] Cynicus Philosophus, Idoloatra et Magus, Epheso [orig: Ephesô] oriundus. Iuliano Apostatae, cum quo familiariter agebat, odium religionis Christianae inspiravit, ipsique imperium praedixit. Hinc Iulianus iam Imperator tanto [orig: tantô] honore hunc coluit, ut ipsi advenienti obviam procederet, eumque censorem operum suorum esse vellet. Contra Persas dein expeditione susdepta [orig: susdeptâ], cum ex Maximo audiisset, non minus illam gloriosam fore, ac Alexandri M. olim fuerat, ambitione inflatus, animam Alexandri per metempsychosin in se transiisse credidit. Post Iulianum et apud Iovinianum in honore, ob eruditionem, fuit, sed a Valente promulgato [orig: promulgatô] edicto [orig: edictô], ut Philosophi Magi ad poenam raperentur et ipse Ephesi iustas impietatis poenas luit. Eunapius in vit. Philosoph. Sozom. l. 6. Socr. l. 4. Zosim. l. 4. Amm. Marcellin. l. 22. c. 29. Baron. in Annal.

D. MAXIMUS Martyr Abbas vel Confessor, natus Constantinopoli, inclita [orig: inclitâ] stirpe, doctrina et pietate generis splendorem auxit. Ab Imperatore Heraclio invitatus in palatium, ut ibi historiam Imperatorum elaboraret, eo [orig: eô] in Monotheletismum prolapso [orig: prolapsô], in monasterium se recepit. Iam Abbas, cum errorem late spargi hunc videret, Romam, in Africam, etc. profectus, Episcopos ubique cohortatus est, huic ut gangrenae in Oriente serpenti mederentur. In Africa, A. C. 645. Pyrrhum Constantinop. haeresin hanc ibi disseminantem, colloquio [orig: colloquiô] instituto [orig: institutô], ad meliora inflexit. Dein Romam cum venisset, Martinum I. ad Concilium contra hos errores celebrandum induxit: aliquoties, cum Anastasiis duobus discipulis suis, in exilium a Constante actus, obiit. Opera eius 2. Volum. edita a Combesio: Questio Ecolesiastici dogmatis, disputationis contra Pyrrhum titulus, etc. Morin in eius vita. Photius Cod. 192. 193. 194. et 195. Anastas. Biblioth. in Collect Theophanes, etc.

MAXIMUS [25] Planudes Monachus Constantinopolitan. Syllogen epigrammatum, libris 7. edidit, Metamorphoses Ovidianas Graece vertit; idemque in Commentariis Caesaris conatus est, aliis quoque, magni ingenii iudiciique monumentis editis. Ab Imperatore iussus contra Latinos scribere, utcumque id exsecutus est. A. C. 1370. Raphael Volaterren. l. 17. Anthropol. Genebr. in Chron. Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 29. et Poet. c. 9. extr. Scalig. Gesnerus, etc.

MAXIMUS [26] Pupienus cum Balbino imperavit, vide Salmas. ad Iul. Capitolin. in Maximo et Balbino. c. 1.

MAXIMUS [27] Regiensis Episcopus saeculo [orig: saeculô] 5. Obiit A. C. 462.

Successit ipsi Faustus, qui homiliam in S. Maximi laudes composuit. Dynamius in vita eius. Sidonius apollinat. Versu Euch. ad Faustum. Gregor. Turonens. de gloria Confess. Bartel. Histor. Nomencl. Praesulum Regiensium. Alius ibidem Episcopus, saeculo [orig: saeculô] 13. Alius, Faventii successor, A. C. 400. Homiliarum auctor, quae ab aliis Eusebio Ernisseno tributae.

MAXIMUS [28] Scaurus, centurio praetoriae cohortis, in societatem coniurationis, per Subrium et Sulpitium contra Neronem, adscitus, Tacit. l. 15. Annal. c. 50.

MAXIMUS [29] Taurinensis Episcopus huius urbis, in Pedemontio, doctrina [orig: doctrinâ] et pietate inclitus; auctor Homiliarum quarundam A. C. 465. Gennad. in Catalog. c. 40. honoratus Augustodun. libell. 2. c. 40. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 13. etc.

MAXIMUS [30] Tolosanus, Episcopus huius urbis, ex viro primariae in Republ. dignitatis, saecluo [orig: saecluô] 5. Ei successit Agdus. Savaro not. in Sidon. Apollin. l. 4. c. 24. Catel. Hist. Tolos.

MAXIMUS [31] Tyrius Philosophus Platonicus M. Antonini praeceptor. Romam venit A. C. 146. ubi ab Apollonio, Ariano, etc. maximi habitus est: ipsi etiam Marco Aurelio Imperatori, qui saepe auditor eius esse voluit, gratus. Scripsit de Homero; et quae apud eum antiqua Philosophia? an recte Socrates Apologiam detrectaverit? et alias id genus quaestiones philosophicas. Ita Suidas, qui cum Romae usque ad Commodum Imperatorem vixisse perhibet. Eius 41. dissertationes. Cosmus Pactius, Episcopus Florentinus, sub initium praeteriti saeculi vertit, Heinsius vero longe correctiores edidit, notisque eruditissimis illustravit. Volaterr. l. 7. Anthr. etc. Fuit praeter hunc Maximus Ephesius, Philosophus et Sophista, praeceptor Iuliani, ob magiam tandem a Valentiniano interfectus, teste Socrate l. 3. c. 1. Vide supra. Maximus Alexandrinus Philosophus Cynicus, qui postea Episcopus Constantinopolitanus fuit. Vide supra. Maximus quoque Aegiensis fuit, qui de Apollonio Tyaneo Pythagorico, nonnulla literis prodidit, gesta scil. ab eo Aegis. Vide Philostratum l. 1. de vita Apollonii c. 5.

MAXULA Antonin. Maxulla Plinio l. 5. c. 4. Mazula Ptol. colonia et opppid. Africae maritimae Tuneti proximum, inter Carthaginem ad Occidentem et Clupiam ad Ortum, Episcopalis sub Archiepiscopo Carthaginensi, inde 18. mill. pass. in Ortum distans, nunc Marsa, Ferrar.

MAYENSIS Comitatus Mayo Countie regiuncula Connaciae, in Hibernia. Ibi castrum, May praecipuum, in ora littorali.

MAZACA Caesarea urbs Cappadociae, sub monte Argaeo, quae nunc Tisaria, teste Nigro [orig: Nigrô]. Male ab Eusebio et Rufo Magaram vocari, monuit Philander ad Vitruvium. Baudrando, versus Armeniam minorem et Melam fluvium, 20. mill. pass. a Sebastia in Meridiem, 70. a Tyana in Caeciam 160. a Melitente urbe, et Euphrate in Occidentem.

MAZACES [1] seu MAZAEI populi Illyrici, versus Savum, in Septentrionem, et Iapodes, sub quibus fuere [orig: fuêre], ubi nunc pars Croatiae, versus Unam amnem.

MAZACES [2] praesidii Persici Memphi dux, qui palantes et incautos Graecos urbe erumpens ad unum omnes, cum ipso duce Amynta [orig: Amyntâ], occidit, Curt. l. 4. c. 1, vide Astaces.

MAZAEUS [2] Babyloniae Praetor et Darii gener: Alexandro procedenti Babylonem, cum adultis liberis supplex occurrit, urbem seque dedens, Curt. l. 5. c. 1. Ob id a Rege, satrapia [orig: satrapiâ] Babyloniae donatus est, Ibid.

MAZAGANUM vulgo MAZAGAN, urbs Ducalae, in regno Marrochio cum portu, in ora Oceani Altantici, et arce munita, prope ostia Ommirabihi fluv. Sub Portugalliae Rege.

MAZANDARANUM vulgo MAZANDARAN, urbs Persiae, caput regni cognominis verfus oram Australem maris Caspii, ubi alias pars Hyrcaniae Orientalior. Ad. Olearius. Vide P. de Valle Itiner.

MAZARA [1] seu UM, vulgo Mazara, urbs Siciliae, cum portu capacissimo, satis munita; media fere inter Thermas et Lilybaeum, 30. mill. pass. a Drepano in Austrum, 55. ab Agrigento in Occasum. Hinc pars Occidentalis Siciliae Val di Mazara; estque una ex tribus Siciliae provinciis.

MAZARA [2] Siciliae fluv. Diodoro. Castellum item Selinuntiorum, Steph. et Armeniae maioris urbs, Ptol.

MAZARES Medorum Satrapes fuit, qui Prienenses in Cyri ditionem redegit. Herodot. l. 1.

MAZARINUS Iulius e Sicilia [orig: Siciliâ] oriundus, propria [orig: propriâ] industria [orig: industriâ] ad purpuram et primi, ut vocant, in Gallia Ministri Status culmen emersit. Ingenio subtili, et morarum patiente, Rei publ. sic consuluit, ut suam rem non negligeret: Humanitate et rerum inprimis successu inclitus. Quamvis enim Galliam exul relinquere coactus est, A. C. 1652. Principes tamen vindices nactus, ipsam Reginam in partibus habuit, unde cum gloria [orig: gloriâ] dignitati redditus, pace inter Regem suum Hispanumque, nuptiisque auspicatissimis, Pacis pignore, A. C. 1660. conciliatis, paulo post obiit, die nempe 27. Febr. A. C. 1661. cuius mortem quam aegre Rex tulerit, testantur literae eius ad Hispaniae Regem datae, quas vide in Diar. Europ. Cont. V. p. 510. Eiusdem Testamentum, amplissimarum eius opum testem, habes ibid. p. 411. et seqq. De rebus eius gestis vide Ministerium Richelii et Mazarini.