CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MEGINENSIS Pagus vulgo Meylandt, inter Mosellam et Rhenum in Treviris est: dictus a Megino vel Megeno, vulgo Meyen, loco prope Autunnacum et Biaburgum. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

MEGINHARDUS Monachus Germanus, circa A. C. 870. scripsit historiam S. Ferruti Martyris, cuius corpus a Lullio Archiepiscopo Moguntino, in Monasterium Bleidenstadiense translatum. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 36. Possevin. in appar. sacro.

MEGISTA Insul. Lyciae, ante portum cognominem. Cuius portus Liv. l. 37. c. 22. meminit, e regione Patarae urbis. Haec Strongallo nonnullis, Insul. Dolicho proxima.

MEGISTANES dicuntur proceres et magnates, viri summates, quibus permissum erat cum regibus epulari. Nam et Herodes D. Marco c. 6. v. 21. dicitur me/gista=si convivium praebuisse, quos vetus interpres Principes vertit. Usi hac [orig: hâc] voce Seneca Ep. 21. Tacit. l. 15. Annal. c. 27. et Sueton. in Calig. c. 5 Melius Megisthanes, vide quoque supra, voce Chiliarchus.

MEGISTIAS vates, patria [orig: patriâ] Acarnam, a Melampode originem trahens: inspectis extis, sibi et Graecis, qui erant ad Thermopylas, mortem pariter impendere praedixit, tamen quum a Leonida, ne secum periret, dimitteretur, abscedere noluit, filium tantum unicum una militantem missum fecit. Herodot. l. 6.

MEHERDATES Phratis fil. obsidio Romanis datus, sub Claudio, quem, odio [orig: odiô] saevitiae ac lucus Gotarzis, Parthi patrium ad fastigium poscebant. Tacit. l. 11. Annal. c. 10. et l. 12. c. 10. Sed a Gotarze victus, eique a Parrhace, paterno cliente, traditus, auribus decisis vivere iussus est, ostentui clementiae ipsius. l. 12. Annal. c. 14.

MEIBOMIUS Henricus, Germ. Meyenbaum Lemgoia [orig: Lemgoiâ] Westphalus, fil Martini Ecclesiastae, a [orig: â] Rudolpho II. Imperatore Lauru Poetica [orig: Poeticâ] exornatus A. C. 1590. honoribus in Academia Iulia Magistratuum omnium iterato Perfunctus, obiit A. C. 1625. aetat. 70. Scripsit, Diarium seu Calendarium Romanum Oeconomic. Ecclesiast. Astronomicum et fere perpetuum, Tract. Astrologicum de Genethliacorum Thematum Iudiciis; Moecenatem; De incubatione in Fanis Deorum; Opuscula Historica varia, res Germanicas concernentia; Piarum Meditationum Silvulam; Vindicias Billinganas; Bardevici urbis historiam; Genealegiam Ducum Brunsvic et Lunaeburg. Parodias, Silvas, Agalmata, Anagrammatismos, Centones, Elegias, Odas, Epigrammata etc. Paul. Freherus in Theatro Viror eruditione claror.

MEIERUS [1] vel MEYERUS Iacobus, Rei publ. Basileensis Consul. Natus A. C. 1492. patre Henrico [orig: Henricô] Senatore, in Senatum et ipse mature lectus, ad Tribunitiam dignitatem brevi ascendit, Iohannis Occolampadii, in Ecclesia illa reformanda strenue desudantis, clypeus et hasta, Ramo [orig: Ramô] teste in Basil. inde Consul, patriam rcxit usque ad A. C. 1541. quo [orig: quô] peste exstinctus est: Pietatis sanae cultor ac promotor primarius, omnis honestatis, quod in ipso fuit, instaurator diligentissimus, Epitaph. Pater Rodolfi itidem Senatoris, et Academiae Deputati, qui obiit A. c. 1564.

MEIERUS [2] Iacobus, Theologus Basiliensis: clarissimus. Natus patre Rodolpho [orig: Rodolphô] praefato [orig: praefatô], Academiae Triumviro [orig: Triumvirô] A. C. 1526. sub institutione Simonis Grynaei, viri ob praeclarissimas dotes toto [orig: totô] orbe celeberrimi; adolevit: Argentinae postmodum Wolf, Fabricii Capitonis auditor, ab A. C. 1539. usque ad 41. hoc [orig: hôc] peste sublato [orig: sublatô], in patriam redux, Oswaldi Myconii et Martini Borrhai lateri haesit: inde Argentinam A. C. 1546. rursus delatus, praestantissimo [orig: praestantissimô] Theologo [orig: Theologô] Mart. Bucero [orig: Bucerô] praeceptore usus est: quo [orig: quô] in Angliam A. C. 1549. invitato [orig: invitatô]; Philippi Melanchthonis fama [orig: famâ] excitus Wittebergam concessit, quadriennium ibi moratus. In patriam redux A. C. 1554. mox in partem Marchicae reformationis: exin in agrum Basileensem, tandem A. c. 1546. in ipsam urbem vocatus, sacrum Ministerium summa [orig: summâ] fide et zelo [orig: zelô] obiit, donec A. C. 1604. aetat. 80. in summo templo funebrem habiturus conciomem, cum vix exorsus esset praeclaram Ecclesiastis sententiam, de subito ruente arbore, c. 11. v. 3. apoplexia [orig: apoplexiâ] ictus, coram facie frequentis Ecclesiae, obdormiit: Parens ex Agnete, Capitonis praedicti filia Wolfgangi. Vita Iac. Meyeri.

MEIERUS [3] Wolfgangus, Theologus itidem Basileensis insignis. Natus Iacobo [orig: Iacobô] praefato [orig: praefatô], A. c. 1577. post Humaniorum, ut vocant, literarum curriculum mira [orig: mirâ] felicitate decursum, sacratioribus studiis se totum dedit: quorum fundamentis in Patria iactis, Angliam petiit: ubi mira [orig: mirâ] humanitate exceptus, et ob avi Buceri magna in Ecclesiam Anglicanam merita, ab Elizabetha Regina, diplomate ad Proceres Academiae Cantabrigiensis dato [orig: datô], de convictu sumptibus regiis ei suppeditando instructus eo concessit: ubi eruditionis solidae documenta cum varia edidisset, SS. Theologiae Licentiatus publice proclamari meruit. Per Galliam inde in Patriam reversus, Patri defuncto in sacra statione successit A. C. 1605. Postea sublato [orig: sublatô] A. C. 1610. Theologo [orig: Theologô] celeberrimo, Amando [orig: Amandô] Polano [orig: Polanô] a Polansdorff, publice ex cathedra Theol. praelegendi; donec ordinarius Protessor, in defuncti locum surrogaretur, potestatem accepit, quo [orig: quô] tempore Polani memoriam panegyrica [orig: panegyricâ] oratione excoluit, ipse Docturae axiomate ornatus, A. C. 1611. Missus A. C. 1618. cum D. Seb. Beckio Theologiae Professore ad Synodum Dordracenam, de perseverantia Sanctorum cum applausu, ibi peroravit. lnde per Angliam, ubi Iacob

Regi Buceri librum, Latina [orig: Latinâ] civitate a se donatum, obtulit, Galliamque, patriae redditus: mox S. P. Q. Mulhusino, a Magistratu suo, ad semestre indultus, eo abiit, ut Ecclesiae illi, adhuc aliquibus veteris fermenti reliquiis laboranti, suam operam impenderet. Qua [orig: Quâ] egregie defunctus, circa A. C. 1621. ad stationem suam rediit; ad primarii Diaconi munus A. C. 1630. vocatus, in quo ad mortem usque fidus et industrius Dei servus versatus est. Obiit A. C. 1653. aetat. 76.morte tantum non repentina [orig: repentinâ], postquam die praecedente sermomem proagw/nion, eumque nuptialem, ex Hebr. c. 13. v. 4. ad coetum habuisset. Eiusscripta exstant varia, quorum indicem, ut plura, de Viro hoc insigni, exhibet Sam. Keslerus in Delineat. vitae et mortis eius A. C. 1655. Basileae habita. Pater fuit inter alios, Iacobi, qui Cantabrigiae per 4. annos in Collegio SS. Trinitatis, sumptibus itidem Regiis, ex stipendio familiae Meierianae ab Eduardo VI. primum ordinato; postea vero ab Elizabeta et Iacobo Rege confirmato, Theoolgiae vacavit, in flore aetatis, post reditum in patriam A. C. 1634. aetat 21. defunctus: et Maximiliani Iacobi, nati A. C. 1635. et in agro Basileensi verbi divini, non sine sacrae eloquentiae, familiae huic quasi domefticae, laude Administri.

MEININGA vulgo MEINUNGEN, Franconiae oppid. ad Verram fluv. in Principatu Hennebergico. 2 milliar. Germ. a Smalcalda in Meridiem Schwinfurtum versus 8. circiter.

R. MEIR [1] Patavinus, scripsit in libr. Maiemonidae, docuitque Venetiis an. 318. Millenarii VI. iuxta calculum R. Ganz.

R. MEIR [2] Rotenburgensis, auctor libri Agahot Maimoni, h. e. Animadversionum; floruit sub Rodolpho I. Imperatore Alius, Rab magnus Don Meir, Medicus Castellae Regis Ethicam Aristotelis Hebraice vertit, floruitque decennio post. Alius R. Meir aben Aldebi, scripsit Schehile Amuna h. e. Semitam sidei, an. 120. Millenarii VI. iuxta calculum praefati Ganzii.

R. MEIR [3] Mitthidros, Toleti docuit, de Iudiciis Legis varia scripsit, obiitque an. 5. praefati Millenarii. Fuit et R. Meir celebris, tempore R. Akibae, de quo supra.

MEISNERUS Balthasar Dresdensis, fil. Balthafais in patria per 40. ann. Ecclesiastae, Wittebergae Ethices primum, A. C. 1611. inde Theologiae, A. C. 1613. Professor, praeter alia adornavit Collegium Practicum, quo [orig: quô] disputaturum se de vita et mode tollendi et corrigendi ea, quae non tantum in Ecclesia, sed etiam in Rep. secus fiunt, decrevit; sed morte praeventus, obiit A. C. 1626. aetat. 40. Auctor plurimorum scriptorum. Ioh. Meisnerus Iubil. Witteberg. Paulus Freherus Theatro Virorum eruditione clarorum, Alii.

MELA [1] Pomponius, Geographus, cuius exstat liber de situ Orbis. Natione Hispanus fuit, Claudiique Imperatoris temporibus floruit, ut recte primus adstruxit Vadianus. Inde est, quod et ipse meminit Corn. Nepotis, ut recentis scriptoris, et ad partes a Plinio advocetur, in Hist Naturali, qui Vespasiani temporibus claruit. Vide Voss. Hist. Lat. l. 1. c. 25. et Pomponius Mela.

MELA [2] vulgo la MELA , fluv. prope Brixiam Galliae Cisalpinae urbem, in Ollium se exonerat, Catullus ad Ianuam Carm. 68.

------ Tonsis in vallibus illum
Pastones et curva legunt prope flumina Mella.

MELAENE quondam Cephallenia dicta. Plin. l. 4. c. 12. Item oppid. in Arcadia [orig: Arcadiâ], a Melenaeo Lycaonis filio, inter Heraeam, et Megalopolim. Steph. Melanaeae, Plin. l. 4. c. 6. Est et *melainai\ urbs Lyciae. Gentile Melaenites.

MELAENEIS vicus in tribu Antiochide, Callimachus Melaenas vocat. Tribulis Melaeneus. Steph.

MELAMPHYLLIS insula Samothraciae. Quin et Samos ipsa Melamphyllos dictafuit. Steph.

MELAMPHYLLOS exiguus mons Thessaliae, Alias Melamphyllon, insulae in Asia [orig: Asiâ] nomen. Plin. l. 5. c. 31.

MELAMPUS Argivus, Amythaonis et Dorippes fil., A. M. 2705. Homer. Odyss. penult. Sic dictus, quod mater eum infantem exposuerit toto [orig: totô] corpore tectum, praeterquam pedibus, qui a Sole atri facti sunt. Augurio [orig: Auguriô] claruit, omnium avium ceterorumque animalium voces novit et intellexit. Fuit et Medicus praestantissimus, cui templum erectum, festaque sollennia, et sacrificia fuerestatuta [orig: fuêrestatuta], Pausan. l. 1. Biantem iuvit in auferendis bobus Iphiclo, quos ille Neleo restituit, cuius beneficii memor Neleus filiam suam nomine Pero ei uxorem tradidit. Filias quoque Protei furiis agitatas sanitati mentis helleboro [orig: helleborô], quod postea Melampedium dictum, restituit, quarum unam Iphianassam cognomine coniugem accepit. Herodot. l. 9. illum ab Argivis Pisam se missuris, ut feminas eius loci a furore liberaret, ius civitatis et regnum petiisse, refert. Tertiam Argivi regni partem sibi, tertiam suo fratri Bianti, a Praeto, vel Anaxagora, in pretium filiarum sanitati restitutarum, impetrasse [orig: impetrâsse], ait Parsan. l. 2. Sub eius nomine, liber Ex palpitationibus divinatio, prodiit Romae, A. C. 1545. Alius, de naevis, Venetiis, A. C. 1552. Pet. Castellanus, de Vit. Ill. Medic. Iohan. Neander, in Syntagm. Med. Iustus, Chron. Med. Vander Linden. de Script. Med. Voss. de

-------- Cessere [orig: Cessêre] Magistri
Phillyrides Chiren, Amythaoniusque Melampus.

-------- Compertum est veracibus ut mihi signis,
Quis [orig: Queis] Amythaonius nequeat certare Melampus.

-------- Primusque Melampus
Ichnobatesque sagax latratu signa dedere [orig: dedêre].

MELAMPYGOS cognomen Herculis, quafi nigro [orig: nigrô] podice: quod eam partem corporis, non Lydorum more vulfam, neque candidam, sed nigris pilis hirsuramae sylvosam haberet. Vide Erasm. in Proverb. Nec ineidas in Melampygum.

MELANAEETUS Graece *melanai/etos2, I. e. nigra aquila, utut aquilarum minima, robustissima tamen est, hinc Valeria dicta Romanis. Eius meminit iam Homerus Il. f. v. 252 ubi de Achille.

*ai)etou= oi)/mat' e)/xwn me/lanos2, tou qhrhth=ros2,
*(/os2 q' a(/ma ka/rtisto/s2 te kai\ w)/kistos2 petehnw=n.
Aquilae impetum habens nigrae, venatricis,
Quae alitum simul fortissima est et celerrima.

Reliquas eius dotes ita describit Philosophus l. 9. c. 32. *)/ektre/fei de\ mo/nos2 ou(=tos2 ta\ te/kna kai\ e)ca/gei. e)/sti de\ w)kubo/los2 kai\ eu)qh)mwn kai\ a)/fqonos2 kai\ a)/fobos2 kai\ ma/ximos2 kai\ eu)/fhmos2 ou) ga\r minuri/zei, ou)de\ le/lhken. Una haec fetus suos alit, atque educit. Est et pernix. elegans, sine invidia, sine metu strenua, boni ominis; neque clangit, neque murmurat. Quam proin cum chryseto ita confert. Thuanus de Re Accipitrar. l. 1.

Optima et ipsa aequans animis ingentibus illam,
Corporis inferior quamvis sit mole, nec ungus.
Aut rostro [orig: rostrô] tantum valeat, digitisve: sed ortus
Non mentita suos animive oblita virilis,
Accipitres collata nothos facit. Hanc quoque nostri
Valeriam divunt Graeci melanai/eton, atrum
Quod referat rostro pennis atque ungue colorem, etc.

Vide S. Bochart. Hieroz. Part. poster. l. 2. c. 6. ubi vocem Hebr. ozniia explicat.

MELANCHAETES unus ex canibus Actaeonis. Ovid. Met. l. 3. Fab. 2. a nigredine pili dictus:

MELANCHLAENI populi iuxta Bosporum Cimmerium, inter Rha fluv. et montes Hippicos, Ferrar. a vestibus nigris dicti. Dionys. ubi de Alanis.

Mela l. 2. c 1. Melanchlaenis atra vestis, et ex ea [orig: eâ] nomen. Dio Chryf. in Borysthenit. *xrw=ntai de th=| a)/llh| e)sqaih=ti melai/nh| w(s2 to\ polu\ a)po\ ge/nous2 tino\s2 *skuqw=n tw=n *melagxlai/nwn, w(s2 e)moi\ dokou=si, kata\ tou=to o)nomasqe/ntwn u(po\ tw=n *(ellh/nwn. Murophoros Leuncl.

MELANCHTHON Philippus. German. Schwartzerd, Bretta [orig: Brettâ] in Palatinatu oriundus, Germaniae Phoenix, Artium Restaurator: Nepos ex sorore Iohannis Capnionis, seu Reuchlini, in cuius honorem tredecennis Comoediam scripsit egitque. Hippophilum Melangaeum etiam subinde se vocavit. Natus A. C. 1497. Heidelbergam venit, A. C. 1509. inde Tubingam se contulit, ubi Magister Artium creatus, anno aetat. 6. explicuit studiosis Virgilium et Terentium, tum primum a se ea [orig: eâ] forma [orig: formâ] editum, quam nunchabet, cum prius in prosa fcripsisse crederetur, anno [orig: annô] fequente interea correctoris munere apud Thom. anselmium defunctus, Rhetoricam scripsit, anno [orig: annô] aetat. 19. A Friderico Electore Wittembergam vocatus, Graecas ibi literas docuit, A. C. 1518. ubi plurima edidit, Scholarum multarum parens, in humanis divinisque scientiis versatissimus. Parisiensibus Lutheri libros damnantibus, opposuit A. C. 1521. librum, cui titulus: contra furiosum Parisiensium Logastrorum decretum, Itemque Emsero Didymum Faventinum. Cum Luthero, scriptum edidit, contra Articulos rusticorum, A. C. 1525. Augustanam Confessionem, Carolo V. exhibitam, A. C. 1520. composuit, Apologiam dein Confessionis scripsit, quam Caesar admittere noluit. Cum Eccio, Wormatiae per triduum collocutus est, A. C. 1541. de peccato inprimis originis, post Baptismum remanente, sed interruptum Caesaris iussu colloquium et Ratisbonam est reiectum. Refutavit librum Interim, et minus acriter de Adiaphoris certasse [orig: certâsse] visus est Flacio A. C. 1548. In S. Cena, oralem manducationem non credidit, etc. Obiit A. C. 1560. a Ferdinando I. Erasmo, et hostibus ipsis impense laudatus. Eius opera tomis 5. in fol. Basileae, A. C. 1544. 5. Partibus, 4. Vol. Wittebergae, A. C. 1564. 1580. 1601. etc. prodierunt, Vir in quo cum doctrina pietas, cum utraque candor certavit, Arrowsmith in Tact. Communis Germaniae Praeceptor, Lipsio: Literarum et Literatorum decus, Steph. Theologiae corculum Reformatae, Montacutio. De eodem Taubmannus Sched. sacr. l. 2.

Heu! quam nultorum lolio [orig: loliô] sterilesceret arvum,
Ni bove sollerti Melanehthonis illud arassent [orig: arâssent].

Ipse suum Epitaphium, paulo ante beatam a)na/lusin, hoc [orig: hôc] disticho [orig: distichô] pronuntiavit:

Iste brevis tumulus miseri tenet ossa Philippi,
Qui qualis fuerit nescio, talis erat.

Plura, praeter alios vide in Elegiis Anton. Teissier. Part. 1. et 2. ubi, post recensita eius scripta Syracidem quoque Graeco [orig: Graecô] Elegiaco [orig: Elegiacô] carmine, Psalterium, item Graecis versibus redditum et Confessionem porro Augustam in hanc linguam translatam, quae sub nomine Pauli Dolscii prodierunt: item, Chronicon, quod nomen Carionis prae se fert Melanchthonem auctorem habere, docet ex Placcio de Scriptis Anonymis p. 185. et 174.