CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MEROTH terminus Galileae superioris versius Occasum: Ioseph. l. 3. bell. Iud. c. 2. In tribu Aser.

MEROVEUS Francorum tertius a Pharamundo, post Clodionem Comatum, Rex, A. C. 448. Aetio, Romanorum Duci, et Theodorico Visigothorum Regi iunctus, Attilam A. C. 451. prope Aurelianum, devicit. Postea [orig: Posteâ] regni fuit terminos; a fluv. Samaro, extendit, usque in secundam Belgicam, et primam Germaniam, ad Sequanam, Matronam, Mosam, et Mosellam usque. Ab eo Reges primae stirpis Merovingi dicti. Obiit A. C. 458. Aetas, uxor, liberi eius, excepto [orig: exceptô] Chilperico [orig: Chilpericô] successore, in obscuro sunt. Videtur tamen Clodionis fil. idemque quem Priscus Panties, Auctor Graec. in sylooge Legationum, a Dav. Hoeschelio Graece Augustae edita, A. C. 1603. Romae se vidisse, quo ab Aetio missus erat, ad Valentinianum III. ait: Et forte maior natu eius frater, ope Attliae implorata [orig: imploratâ], causa belli fuit. Gregor. Turonens. l. 2. c. 7. Prisc. Hist. Byzantotom. 1. Prosper in Chron. Fredegarius, Rorico, Aimonius, etc. in Annal. Franciae. Nempe primus Fran eorum Rex Marcomirus, circa A. C. 418. Rex Francorum electus, cum anno [orig: annô] sequente obbisset, Pharamundus ei successit, auctor Legis Salicae, ut nonulli volunt. Hic Clodio Comatus sussectus, sedem suam habuit in castro Thurigiae Disberga, atque in Galliam irrumpens Belgicam, Cameracum, Atrebates, et reliqua loca Soma [orig: Somâ] tenus, Romanis eripuit: Sed ab Aetio et Maiorano Ducibus Romanis iterum eiectus, antiquas in Germaniasedes repetiit. Merovingi dein apud Francos, primo regnare coeperunt, A. C. 450. in qua familia Regnum duravir, usque ad A. C. 750. Conditor familiae Meroveus fuit, qui traiecto [orig: traiectô] Rheno [orig: Rhenô] sedes cum suis Francis, ad Axonam fluv. posuit. Inde permixtus Gallis, Romanam linguam cum Germanica, qua [orig: quâ] Franci utebantur, in eam faciem corrupit, quae hodie recepta est. Idem Tornacum, Cameracum, Rhemos, Suessiones, Aurelianum, Coloniam Agrippinae, ac pene totam Galliam genti suae adiecit. Quae postea gesta, usque dum Merovingi, a Carolovingis expulsi sunt, succincte habes hic [orig: hîc] infra Merovingi, nomen primae Regalis in Gallia familiae, quae a Meroveo praefato orta rerum potita fuit 300. annos integros, ab A. C. 450. usque ad annoum 750. In ea primus Rex Meroveus, de quo dictum. Sub eius filio Chlodoveo longe maiora, incrementa Regnum Franciae sumpsit, quippe qui, cunctis inter Sequanam, Rhenum et Ligerim oppidis potitus, Romanorum dominationi in Gallia finem imposuit, ac praeterea Thuringiam, Alemanniam, Burgundiam, Aquitaniam et Gothiam Gallicam sibi subiecit. Primus etiam Francorum Regum Christianam fidem amplexus est ac Regnum maximum et latissimum fillis suis reliquit, nimirum universum Rheni tractum, ab ipsis fontibus eiusdem usque ad Oceanum, cum omnibus regionibus in ripa Gallica sitis et trans Rhenum ipsam Alemanniam, usque ad Sueviam atque inde ultra Danubium, Rhaetiam, cum Nigra Silva, vulgo Schwartzwald, et lacu Brigantino, Algovia et parte Helvetiae, inter Rhenum ac Ursam amnes, Franciam praeterae Orientalem, h. e. Austrsiam et Thuringiam: quae regiones uno [orig: unô] nomine appellabantur Francia et medio [orig: mediô] Rheno [orig: Rhenô] dividebantur in 2. partes, quarum Occidentalis Westrasia, item Neustria, et a sermone Latino Romania; Orientalis vero appellabatur Austrasia seu Francia Teutonica, ut videre est apud Ottonem Frising, Gottfr. Viterbiensem, Gregor. Turonensem, alios. Defunctus est autem Chlodoveus. A. C. 514. atque tum intr quatuor eius filios divisum Regnum est hoc [orig: hôc] modo [orig: modô], ut Regnum Franciae, in specie sic dictum, cui sedes Lutetia Parisiorum, primo-genito cederet; Regnum Belgicae, cuius metropolis urbs Suessionum, Clothario, secundo ex filiis; Regnum Aurelianense tertio; denique Regnum Austrasiae, cuius sedes urbs Mediomatricum, quarto Theodorico, qui etiam Regno [orig: Regnô] postea [orig: posteâ] Burgundiae potitus est. Sed haec 4. Regna, exstinctis tribus fratribus sine prole mascula, iterum uniit Clotharius I A. C. 558. Eo [orig: Eô] vero exstincto [orig: exstinctô] A. C. 564. secunda Regni Franciae divisio, easdem in quatuor partes, facta est, nisi quod [orig: quôd] Burgundia Regno Aurelianensi accessit, donec A. C. 568. Clotharius II. mortuis fratribus, denuo Monarchia [orig: Monarchiâ] Franciae potiretur, a quo tempore aliquotues ea rursum divisa est, in duo inprimis Regna, Austrasiae et Franciae, ut apud praefatos Auctores videre est. Circa A. C. 687. primo instituti fuerunt Maiores Domus: quod officium complectebatur amplissimam potentiam et solo [orig: solô] Regis titulo [orig: titulô] ac corona [orig: coronâ] minorem. In quos cum Regiminis onus omne Reges devolverent, vilescere ipsorum auctoritas, et ad insequentem regni mutationem, via sterni coepit, inprimis postquam Maiordomatu potitus est Carolus Martellus, omnium, quos unquam Gallia habuit, Principum pugnacissimus, qui multoties oblatum Regis titulum contemnens, dicere ausus est: Malle se Regis Dominum, quam regem esse. Ultimus itaque Merovingerum Regum fuit Chilpericus II. cognomine Stupidus, quo [orig: quô] a Zacharia Pontifice Romano exauctorato [orig: exauctoratô] ac in coenobium detruso [orig: detrusô], Regnum ad Carolingos translatum est. Vide infra in lemm. Nihil fecit, it. Pipinus: quae Regni a prima familia ad secundam translatio, pro praecipuo Pontificiae potestatis, quae ab hoc initio immane quantum postea crevit, a Politicis ponitur. Sub his Merovingis Regnum Galliae electivum fuisse, probant nonnulli ex eo, quod apud Gregorium Turonens. et Aimoinum Pharamundus, itemque Pipinus eiusque liberi Carolus, et Carolus M. electi dicuntur: quod Ordines Regni Childericum, propter flagitia et libidines pepulerunt; ut et Childericum alterum A. C. 657. et A. C. 890. Quod duo Episcopi, Laodunensis et Bellovacensis, in Regis coronatione, populum rogare soliti sunt, Num Regem initiatum regnare velint? hicque respondere, omnibus uno ore ter acclamantibus, Laudamus, volumus fiat. Quod Rex novus scuto militari impositus ac humeris sublatus Populo

ostendebatur, quem ritum omnes Scriptores antiqui electionem vocant, etc. Vide Georg. Hornium Orb. Imper. p. 113. et seqq. Hinc Merovingia, Franciae Regnum dicitur Anonymo de Mirac. S. Agili l. 1. c. 3. REGES EX FAMIL. MEROVINGORUM. Marcomirus, electus primus Rex Francorum, A. C. 418. regnavit ann. 1. Pharamundus. Clodio Comatus, regnavit ann. 20. Meroveus. 12. Childericus I. Chlodoveus I. primus Rex Francorum Christianus. 30. Childebertus I. Lutetiae Parisiorum, regn. ann. 45. Lotharius seu Clotharius I. Suessionibus. Clodomirus, Aureliani. Theodoricus vel Diedericus I. Metis. Chilpericus I. Clotharii I. fil. 23. Clotharius II. fil. Chilperici 44. Dagobertus I. 14. Chlodoveus II. regnavit ann. 16. Clotharius III. 4 Childericus II. 12 Theodoricus II. 14 Childebertus II. 18 Dagobertus II. regnavitann. 40. Clotharius IV. 2. Chilpericus, vel Helferich II. Merovingorum ultimus, a Pipino cognom. Brevi, pulsus est.

MERREBECCHI Antonin. vulgo Meerbeke, municipium Flandriae, haud longe a Ninovia.

MERROMENI aliis Melomeni, Illyrici popull prope Drinum fluv. inter Vardiaeos ad Austrum et Savum fluv. ad Septentrionem.

MERRUS vicus in duodecimo milliar. urbis Sebastiae, iuxta Dothaim, in tribu Isaschar. Hieronym. in locis L. Hebr.

MERSEBURGUM vulgo Mersburg, urbs Misniae ad Saiam fluv. vix 3. milliar. Germanic. ab Halla in Austrum, totidem a Lipsia, sub proprio Episcopo. Olim sub Comitibus, quorum sator fuit Fridericus, pater Dictgremi, nepos Witikindi Iunioris, qui Wittebergam condidit. Hunc Comitatum dein Iudita Merspurgica Theodorico patrueli, marito attulit, quorum fil. Dedoni II. ab Ottone III. Imperatae is collatus est. Vide Spener. Syll. Geneal. Histor. Hic Conradus Imperator victus est ab Henrico Saxone A. C. 916. Tenetur hodie a Mauritio, 4. filio Ioh. Georgii Electoris. Vide Martinopolis seu Martiopolis. Quasi Martisburgum enim dictum est, a Marte, praecipuo [orig: praecipuô] honore veterib. Germanis culto. Hic idem Henricus Auceps Hungaros, qui omnem Italiam ac Germaniam immanissime aliquandiu vastaverant, ita caecidit, ut vix septem internecionis superessent nuntii, quos Imperator manibus, natibus et cruribus truncatos in Hungariam remisit. Quam cladem geminavit Otho I. eius fil. A. C. 955. ad Augustam Vindelicorum, aliquot Hungarorum Regibus suspendio [orig: suspendiô] necatis. A quo tempore Germaniam gens ista intactam reliquit. Georg. Hornius Orb. Imper. Urbs Episcopalis erat, iam vero Mersburgium Episcopatum et Lusatiam inferiorem possidet Christianus, tertio-genitus filius Ioh. Georgii Electoris qui ex Ferdinandi Dn. Biberstenii, mortui A. C. 1667. hereditate, partem dominii, ut Forst etc. tamquam dominus feudi recepit: pietatis studio [orig: studiô] et prudentia [orig: prudentiâ] Oeconomica [orig: Oeconomicâ] inclitus. Ei ex Christina Holsato-Glucksburgia (fil. Philippi Ducis Holsatiae in Gluksburg, nata [orig: natâ] A. C. 1634. ducta [orig: ductâ] A. C. 1650.) geniti sunt, Magdalena Sophia A. C. 1951. Iohannes Georgius A. C. 1952. (denatus 1954.) Christianus 1653. Augustus 1955. etc. Spenerus Syllog. Geneal.

MERSPURGUM oppid. Sueviae, ad lacum Constantiae, sub Episcopatu Constantiens. 2. leuc. a Constantia in Ortum paulo amplius ab Uberlinga in Eurum. Sedes hodie Episcopi. Vulgo Merspurg.

MERTHES Rex Aegypit., qui cornicem habuit usque adeo cicurem, ut quoquo iussisset ille, epistolas deferret.

MERVINIA vulgo Merionethshire, Comitatus Walliae Borealis cuius urbs primaria Harlechum. Dicitur et Merionethensis Comitatus. In ora maris Hibernici et inter Arvoniam ac Denbighiam ad Boream Mongomeriensemque Comitatum ad Ortum. Ibi Ordovices olim ex parte.

MERULA [2] Georgius Alexandria Mediolanensis, ingenio [orig: ingeniô] et eruditione inclitus, ab Erasmo, Hermolao Barbaro, etc. impense laudatus. Sed nimis in scriptis mordax, ne Philelpho quidem, Praeceptorisuo, pepercit: Politiano quoque, Calderino, etc. in festus. Docuit ann. 40. Venetiis et Mediolani. Auctor, inter alia, Historiae Vicecomitum Mediolanensium, libb. 12. Scripsit quoque de Vesuvio, et quae Dion de Traiano scripserat, vertit. Obiit Mediolani, A. C. 1494. Volaterran. l. 21. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 8. Vide Georgius Merula:

Petrus MERULA Dordracenus, Professor Lugduni Batavorum, edidit Part. 1. Cosmographiae libb. 3. Vide Valer. Andr. in Biblioth. Belg. p. 715. Obiit Rostochii, A. C. 1607.

MERULA [3] fluv. Liguriae apud Albingaunum urbem fluens. Meira vulgo. Item fluv. Pedemontii, per territorium Saluciense in Padum influens; Maira, Latin. etiam Macra.

MERULAE Campus Laonico Cosobus, aliis Cassovius, regiuncula Mysiae superioris a Meridie in Boream ad 30. leuc. patens, maxime ferax Cassowopolis Slavis, Amserfeld German.