CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

MONS Basonis Montbason, locus Galliae, in Turoniae Ducatu, ad Angerem vel Andriam, cum titulo Ducatus. Idem in voce Turones.

MONS Belligardus Montbeliard Gall. Muntpelgard German. oppid. est et Ducatus, sub proprio Principe, e familia Wirtenbergica: Ad pedem montis Vogesi, prope Dublim fluv. inter Alsatiam ad Ortum, et Comitatum burgundiae ad Occasum in Germania; 40. Mill. pass. a Vesuntione in Caeciam, 33. a Basilea in Occasum, Baudrand. Vide quoque in voce Montisbelicardum.

MONS Bellus Montbel, locus Galliae, in paroecia Carcassonensi apud Volcas Tectosages. Item Beaumont, in Bellovacis, ad flumen Isaram, Comitibus olim illustratus. Item in cenomanis, Ducatus [orig: Ducatûs] titulo insignis: Item in Arvernis, in Hannonia; in Ducatu Leporetano etc. Est et vicus huius nominis, ad lacum Lemanum, vulgo Belmont: Duo item Montes in Lotharingia, saltuque Vosago, quorum alter Beaumont, alter Bellemont, Communiter dicuntur. Omnibus a formositate nomen, Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Berulsi Montberoul, pro quo corrupte nonnullis Montbrun dicitur, castellum est eiusdem Regni, in dioecesi Encolismensi, Prioratu S. Mauritii nobile, Tardueram fluv. qui Rupem Fulcoaldi Praeterlapsus, in Carantonum effluit. Item locus, inter Durocortorum Remorum et Laudunum urbes, vulgo Monberou. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Bodius Montalboto Blondo, oppid. amplum Umbriae, in ducatu Urbinate, a Senogalia 7. milll. pass. in Meridiem, totidem ab Aesio in Occasum. Ferrarius. Baudrando Monte Albodo, ac castrum est Marchiae Anconitanae, in ditione Pontificia vix 3. milliar. a limite Ducatus Urbini.

MONS Brisiacus Brisac Gall. Brisach German. oppid. Germaniae superioris, ad Rhenum fluv. cum arce permunita, in Alsatia, fere medium inter Basileam ad Meridiem et Argentoratum ad Boream, 7. leucis plus minusdissitum. Vide Brisacum.

MONS Brunus Montbrun, locus Galliae, in Arvernia superiore Montbrion, in Provincia, Idem.

MONS Brusonis Montbrison, castrum vel oppid. eiusdem regni, in pago Forensi, quem superiorem seu montanum vocant, te haut Fore; vix 2. leuc. a Foro Segusianorum et Ligeri fluv. Ibi Xenodochium S. Iohannis et Ecclesia S. Andreae, Idem.

MONS Budelli Membrole vel Montbrole, locus aut vicus Galliae, inter Ligerim et Cusillam, qui Cusilla, vulgo Choisille nuncupatur, et paulo infra Turonos in Ligerim dextrum labitur. Hic arcem exstruxisse legitur Fulco Comes Andecavorum, Idem.

MONS Cabilonis Montchablon, locus Picardiae. Inter Philippi August. Vexillarios Milites Codiciaci, numeratur Clarembaldus de Montchablon, Idem.

MONS Caesaris Mont Cesar, locus Galliae, in Bellovacis, Abbatia [orig: Abbatiâ] veteri clarus, Idem.

MONS Calidus Chaumont, locus Galliae, sic quoque Mons Calvus, a sterilitate soli, dicitur: cui opponitur Mons Viridis, vulgo Montvert, in superiore Arvernia, et Mons Pilosus, de quo infra. Mons Calvulus, vulgo Montchauvet, similiter Galliae locus est.

MONS Candidus Monte Canigo, mons est Galliae Narbonensis et Pyrenaeorum ramus, in Comitatu Ruscinonensi, Baudrand. vide quoque in voce Candidus.

MONS Canus vel Canosus Montchenu, locus in Delphinatu, a nivibus dictus, Vales.

MONS Capreoli Montcaurel, locus castrumque Galliae, in pago Bononiensi, cum titulo Marchiae. Inter Philippi August. Vexillarios Milites Bononiae, Guilielmus de Montcaurel: et inter Milites Veliocassinos, Iohannes de Mont-Cheurel numerantur, Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Cassinus oppid. regni Neapolitani, in provinc. Terrae Laboris, Monte Cassino vulgo. Vide Cassinum.

MONS Celsus locus Galliae, cuius mentio in literis Philippi I. Francorum Regis, A. C. 1073. datis, ubi Signum Ebonis de Monte Celso reperitur. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Cenisius le Mont Cenis, mons Sabaudiae, pars Alpium, in ipso limite Pedemontis. Vide Cenisius.

MONS Cesius Calemberg, mons Germaniae, in Austria inferiori. Vide Cesius mons.

MONS Christi Monte Christo, mons excelsus est Italiae, in mari Tyrrheno, totam fere Insululam cognominem complectens, cum una aut altera turri tantum, fere inter Plansiam ad Occasum, et Igilium ad Ortum. Pendet ex agro Senensi, a quo 3. milliar. distat in Meridiem, et subest Magno Duci Hetruriae. Aias Oglasa dicta fuit Insula, teste Cluvierio [orig: Cluvieriô]; eratque ibi Monasterium celebre, Baudrand.

MONS Ciminius Monte di Viterbo, mons Italiae, in ditione Pontificia, prope Viterbum, vide Ciminius mons.

MONS Clarus Clermont, caput Arvernorum, in Gallia, a salubri caeli serenitate dictum. Item Clermont, castrum Galliae in Bellovacis, cum titulo Comitatus: unde Borbonia gens processit. Item Montaclar, locus eiusdem Regni, in Arvernorum finibus; ut et in dioecesi Carcassionensi. Item Montclair, in Delphinatu, proxime Deam: Item Monteclair, in Lingonibus, prope Andelaum, etc. Hadr. Vales. Notit. Gall. Vide quoque conversis nominibus, in voce Clarus mons.

MONS Clausus locus Galliae, in pago Burbonensi, vulgo Monclou: nec non in Delphinatu, Monclu; in Brieglo quoque est Montenglo, forte Mons inclusus. Idem.

cognomine Nerra, Consule Andegavensium, conditum castrum est in Gallia, vulgo Montcontour: clade olim Wilhelmi Comitis Pictonum ac Ducis Aquitaniae, et praeterito [orig: praeteritô] saeculo [orig: saeculô] Reformatorum celebre, in Pictonibus. Id Ludovicus Philippi Rex filius maximus vi cepit ac solo aequavit, A. C. 1214. Est et Mons Contorius, in dioecesi Briocensi Britanniae minoris, inter Quintinum et Lambaliam, Prioratu S. Michaelis clarus etc. Idem.

MONS Corneti Moncornet, oppid. Galliae, in Picardia, in tractu Tirascia, ac limite Campaniae, 10. leucis a Remis in Boream distans, Alias Mons Cormitus. Est et alterum eius nominis castellum 10. a priore leucis, Mont-Cornet en Ardanne dictum: quod et monti bicorni im positum, et silvae adiacet Arduennae, inter ipsum ac Rupem Regiam Rocroy sitae. Idem.

MONS Desiderii Mondidier, oppid. amplum Galliae, in colle, in Picardia provinc. medium inter Ambianum et Compendium 7. leucis distans, uti a Novioduno in Occidentem. Baudrandus. Item in Brexia vetus castrum, similiter Montdidier appellatum. Prius olim domum publicam, aram communem et Maiorem suum ac Scabinos seu Pares habuit: Raugae proximum, Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Dolorosus postea Sterlingium, vulgo Sterling, oppid. Scotiae, ad Fortheam fluv. a Glasquo et Dumblano Urbibus 20. et 10. milliar. Edimburgum in Ortum versus: in quo Reges coronari solebant, Scriptor. Scotici, Baudrand. Lexico Geogr.

MONS Dublelli castrum Galliae, ab Odone Dublello, qui A. C. 1033. floruit, dictum: in Pertico minori, vulgo Mont du bleau hodie. Memoratur Orderico Vitali Hist. l. 4. et 10.

MONS Falconis Monfaucon, locus eiusdem Regni, Monasterio [orig: Monasteriô] Monachorum primo [orig: primô], in S. Germani honorem, a Balderico exstructo [orig: exstructô], dein Canonicorum Collegio [orig: Collegiô], celebris: S. Balderici tumulo [orig: tumulô] ac patrocinio [orig: patrociniô] gaudet; in dioecesi Remensi, a Mosa fluv. et ab urbe Virduno 4. circiter leucis distans. Idem nomen multis Galliae vicis: in Cadurcis Monfalcou dicitur. Est et castrum Trans-Mosanum. Gall. Fauquemont, Belgis Valckenburg. Latine, Falcoburgum, olim sub Cmite proprio. Forte, quod in monte humili, quem falco non interrupto [orig: interruptô] volatu traicere possit, situm, inde nomen accepit. Hadr. ales. Notit. Gall.

MONS Feretranus Monfeltro Italis, urbs Umbriae Episcopalis sub Archiepiscopo Urbinate, inde 20. mill. pass. in Occasum versus recedens, in monte, cum arce permunita, Ducatus [orig: Ducatûs] Urbinatis; quae et Leopolis, Italis San Leo, Procopio Feretrus: quod potius regionis nomen est, Ferrar. Baudrando Monte Feltre dicitur, et regiumcula est Italiae, in Ducatu Urbinate et ditione Pontificia, ad radices Apennini, iuxta Ariminum fluv. et confinia Romandiolae. Eius caput est Leopolis seu Fanum S. Leonis, urbs Episcopalis in monte excelso.

MONS Ferrandi alias Mons Ferranni, vulgo Mont Ferrand, locus Galliae est proximus civitati Arvernorum, et velut pars eius. Item castrum duplex, quorum unum prope Vaurum; alterum, prope Montem Pessulanum: quae omnia a Ferrando aliquo, vel Ferranno nomen videntur accepisse. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Ferrarius Monferrier, locus Galliae, in dioecesi Mirapicensi. Item locus, prope Montem Pessulanum castrum. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Ferratus [1] Monferrato Italis, Monferrat Gallis, provincia Italiae, Ducatus [orig: Ducatûs] titulo [orig: titulô] clara: inter Mediolanemnsem Ducatum ad Ortum, et Pedemontium ad Occasum, sub Mantuae Ducis dominio. Eius caput est Casale Casal: reliquae Urbes sunt Aquae Stateliae Acqui. Nicea Palea Nizza della Paglia, Alba, et Tridinum Tridino. Sed hae duae ultimae Sabaudiae Duci parent, pace Clarasci confecta [orig: confectâ]. A. C. 1631. Iunctus hic [orig: hîc] Ducatus Mantuano primum fuit, beneficio [orig: beneficiô] Caroli V. Imperatoris, postquam Ioh. Georgius Palaeologus, qui Bonisacio Montisferrati Marchioni Wilhelmi fratris filio successerat, sine liberis decessisset, et Fridericus Gonzaga Mantuae Dux, qui Margaritam Bonifacii sororem in matrimonio habebat, hereditatem aditurus, Sabaudo et Saluciarum Principe contra nitentibus, a Caesare successor declaratus esset: cuius dein fil. Guilielmus a Maximiliano II. Imperatore ex Marchione in Ducem Montisferrati electus et magnis privilegiis ornatus est A. C. 1573. E cuius posteris cum Vincentius Gonzaga sine liberis decessisset, Carolus Nivernius, patruelis eius, successionem adiit, sed ab Hispano et Sabaudo, qui iam ante de ditione hac disceptaverant, circa A. C. 1628. imo ipso Caesare, quo [orig: quô] inconsulto [orig: inconsultô] id ausus est, graviter infestatus, A. C. 1630. donec pace, de qua supra, Nivernio, feudum, excepto [orig: exceptô] Trindino [orig: Trindinô] et Alba [orig: Albâ], Imperator concessit. Primus autem ex Palaeologis Montisferrati ac Casalii Marchio fuit Theodorus, Andronci Palaeologi Imperatoris Graeci fil. cui Iohannes fil. successit, a Carolo IV. Imperatore in fidem publico [orig: publicô] instrumento [orig: instrumentô], tamquam Montisferrati Marchio, acceptus. Vide Thuanum Histor. l. 1. et Nobiliss. Conringium Tract. de Finibus Imperii.

MONS Ferratus [2] Montferrat, nomen variorum Galliae locorum, in Provincia, in Delphinatu, et in Brexia. Dixere [orig: Dixêre] autem Montes Ferratos Veteres, vel a duritie soli, vel a ferrugineo eius colore: uti vias militares Romani operis, a duritiesilicis, quo [orig: quô] stratae erant, Cheminos ferratos, in veterib. tabulis Galli nuncupavere [orig: nuncupavêre], les chemins ferrez. Hadr. Vales.

MONS Flanquinus Montflanquin, oppid. Galliae, in Aquitania, in agro Aginnensi, ad amnem Ledum, 7. leucis ab Aginno in Boream, Petrocorium versus, Baudrand.

MONS Fortis Monfort, oppid. Belgii in agro Ultraiectino. Item Montfort, castrum Lotharingiae, pridem eversum. Sic quoque appellarunt [orig: appellârunt] Galli plurima loca [orig: locâ], atque castella, in montibus

arduis et aditu difficilibus naturaque [orig: naturâque] ac opere munitis sita. Sic hodieque Mons Fortis, vicus Orderico Vitali memorauts l. 11. positusque inter Pontem Audomari et Tetboldi villam, ad Riselam, Montfort nuncupatur. Ut castra in petrocoriis, in Cenomanis, in Britannia minori hocnom [orig: hôcnom] in signia praeteream: quorum ultimum Order. Vitali dictum l. 12. Civitati Redonum proximus locus est, et Montfort la Canne appellatur, Hadr. Vales.

MONS Fortis Amalarici Montfort l'Amauri, castellum est Galliae, in Carnuribus, a domino Castri Amalarico, Simonis filio, cognominatum. Illud minivit Robertus Rex Galliae, ante annos 650. Hinc Ducali familiae Montifortiorum in Britannia minore nomen: cuius familiae caput fuit Iohannes Britannorum Dux, Comes Richemundiae et Montisfortis Amalarici, Vicecomes Lemovicum, Iohannis, alterius Ducis Britanniae, frater ac successor. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Francicus Franchimont, locus Belgii, in Pago Leodicensi, Marchiae titulo [orig: titulô] insignis, a quo Episcopus Leodicensis, Dux Bublionensis, Comesque Lossensis, Marchionem etiam Francimontensem sese appellat. Idem.

MONS Frigidus Froimont, locus Belgii, in Hannonia: Item Fremont, in Bellovacis, Monti Caesaris proximus, Abbatia [orig: Abbatiâ] veteri clarus. In Lotharingia quoque prope urbem Mettos: et flumen Mosellam, cuius Gaufridus meminit l. 5. de vita Bern. c. 1.

MONS Gaius vel Gaii, Moniay, locus Galliae, in pago Parisiaco, non longe a flumine Matrona. An a gaudio, an ab ave, utrumque enim Gallis gaius, iay, denotat, dictus? Idem.

MONS Galtherii vel Mota Galtherii, la Mote Gautier, locus est Galliae, seu castellum, in Cenomanis, memoratum Orderico Vitali Historiae l. 10. Significasse [orig: Significâsse] autem montem seu monticulum Motam veteribus Gallis, diximus in voce Mota.

MONS Garganus le mont Gargan Gall. monte Gargano di S. Angelo Italis, mons est Italiae, in regno Neapolitano, in mare Mediterraneum excurrens, in cuius ora fuit Sipontum, urbs Archiepiscopalis, eversa, cui Manfredonia ad milliarium suffecta. In monte vero oppidum S, Angeli visitur, ubi templum S. Michaeli dicatum: estque Archiepiscopale itidem, unitum cum Manfredonia, per Alexandrum III. Papam. Celebris est mons victoria [orig: victoriâ] Berengarii rEgis contra Saracenos, qui eum insederant, a Papa et Graecis adiuti, obtenta [orig: obtentâ]. circa A. C. 915. Vide Sigonium l. 6. et in voce Garganus.

MONS Gaudii [1] Montgausi, castrum Galliae, Podio Laurentii proximum, cuius meminit Petrus Hist. de bello Albigensi c. 50. apud Vales. Notit. Gall.

MONS Gaudii [2] Gallice Montioye, quae vox diminutiva est ex mont, quasi Monticulus; nomen est, quod potissimum Colli Vaticano ad Urbem Romam tribuit Otto Frisingensis de Gestis Friderici l. 2. c. 22. Guntherus Ligurini l. 4. Alii; uti docet plkuribus Car. du Fresne Dissertat. 11. ad Ioinvillam. Idem clamor fuit militaris Franciae Regum, vulgo Montioie, vel Montioie S. Denys, ab eo monticulo ad Lutetiam, in quo S. Dionysius mortem obiisse dicitur, sub Decio Imperatore, Matthaeus Paris. Et facto [orig: factô] congressu acclamatum est terribiliter, Ad arma, hinc Regales, inde Montisgaudium, scilicet Regis utriusque insigne. Vide Car. du Fresne in Glossario.

MONS Gemellus Lonjumeau, mons Galliae, in Parisiorum finibus, ita dictus in veterib. tabulis, quod biceps sit, et duos in vertices duasque in partes divisus.

MONS Genebra Mont Genevre, mons eiusdem Regni, in Delphinatu: pars Alpium est in Confinio Italiae, ad Druentiae fluvii fontes. Vide Genebra et Cottiae Alpes.

MONS Gomerici vulgo Mont Gommery vel Mongomery, oppidulum Galliae, in finibus Lexoviorum, cum titulo Comitatus. Hadr. Vales. Notit. Gall. In historia bellorum in Gallia civilium celebre nomen Comitis Montgomeri est, a quo in Torneamentorum ludo Henricus II. letaliter vulneratus fuerat, saeculo [orig: saeculô] praeterito [orig: praeteritô]; vide Thuanum, Histor.

MONS Geometricus Mont-Gommery, oppid. Albionis, in Wallia Boreali, Comitatus cognominis caput, 2. milliar. a Sabrina fluvio distans, 18. mill. pass. a Salopia in Africum, 30. ab Herefordia, in Boream, Baudrand.

MONS Grandis Grammont, Iocus Galliae, in Lemovieibus, ordinis Grandimontensis, A. C. 1076. a Stephano instituti, caput; Monasterio [orig: Monasteriô] insignis, non longe a Taurione amniculo, qui supra Lemovicas in Vingennam decurrit. Suus quoque est Turonibus Grandis Mons. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Hulini Monthulin, arx munita Galliae, in Picardia, et tractu Bononiensi, 3. leucis a Bononia in Ortum, Teruanam versus, alias contra Hispanos excitata. Baudrand.

MONS Iovis [1] Monjoyre vulgo, castrum est Galliae, prope Tolosam. Item Mont-Iou vel Mont-Ieu, summus Penninus, a fano aut simulacro Iovis olim ei imposito, sic dictus. Alias Mons S. Bernardi, Gall. le grand S. Bernard. Idem.

MONS Iovis [2] in Hispania, nunc Monivi dicitur. Eius partem Occidenti adversam, eminentia [orig: eminentiâ] cautium, quae inter exigua spatia, ut gradus subinde consurgunt. Scalas Annibalis appellant. Mela. l. 2. c. 6.

MONS Iudaicus vel Mons Iudaeus , Mon-Iuif, locus Galliae in Brexia: Item in Gothia. Literis anni 1109. Cum P. de Mesoa. Ies. de Monte Olivo, P. de Montelauro, F. de Monte Iudaeo subseripsit, apud Hadr. Vales.

dioecesi Tolosana, lauretis nobilis. Item Monlaur, in paroecia Carcassonensi, castrum Montis Lauri prope Monasterium Crassam: Petro dictus de bello Albig. c. 34.

MONS Leo Monte Leone, urbs Episcopalis Regni Neapolitani, in Calabria ulteriore; alias Vibo Valentia, quod vide. Mons Leonis, Montlion, locus est Galliae, in pago Meltiano: item in Turonia, ante annos 480. memoratus. Baudr. Vales.

MONS Limarii Montelimar, urbs Galliae, in Delphinatu, ad radices collis, 2. mill. pass. a Rhodano fluv. fere 7. a Valentiae in Meridiem, uti 4. a Fano S. Pauli in Septentrionem. Dicitur etiam Mons Aemarorum Baudrand.

MONS Logus Montlong, locus Galliae, in dioecesi Vaurensi. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Lupelli Montluel, castrum vel municipiolum eiusdem Regni, in pago Dumbensi; in dioecesi Lugduni, hinc circiter 7. mill. pass. vix 3. a Rhodano distans. Idem.

MONS Luzonis Montlucon, castrum Galliae, ad carum fluv, non procul ab Aquis Neri, Idem.

MONS Magnus Maimont, vel Memont, castrum olim oppidumve Galliae, in Lingonibus, a quo pagus Magnimontensis nomen accepit. Idem.

MONS Maranus Monte Marano, urbs Italiae, in Hirpinis; Episcopalis sub Archiepiscopo Beneventano, inde 18. mill. pass. Nuscum versus 26. in provinc. Principatus Ulterioris, in regno Neapolitano Ferrar. Baudrand.

MONS Martiani Mont de Marsan, oppid. Galliae; in Aquitania, ad amnem Midou, agri Martiani caput, 5. leucis ab Aturo in Borcam, Burdigalam versus, Baudrand.

MONS Martis olim postea Mons Martyrum , locus Galliae, ad Lutetiam. Vales.

MONS Maurilionis Montmorillon, castrum Galliae, in finibus Pictonum, ad ripam Vartimpae, qui Crosa [orig: Crosâ] vecipitur. Item in Segusianis pagoque Forensi superiore. 4. cireiter leucra Ligeri et Rodumna Segusianorum oppido, Idem.

MONS Maurus Montmaur, locus Galliae, prope, Vapincumitem in dioecesi Rivensi; Item Monmor prope Deam. A colore sic dicti. Quemadmodum enim brun Germanis et Gallis, nigredinem notat: Sic Maurus Graecis Latinisque niger est et obscurus, Idem.

MONS Medianus Miegemont, locus Galliae, in Lemovicibus sic appellatus, quod in monte Meido inter duos alios positus sit, Idem.

MONS Medicus seu Maledictus, Monmedy, urbs parva Belgii, sed permunita, in colle, in Ducatu Luxemburgensi, ad Carum fluv. Distat 7. leuc. a Viroduno in Boream, et sere 3 a Stenaeo in Ortum. Capta a Gallis A. C. 1657. ipsis postea remansit pace ad Pyrenaeos. Baudrand.

MONS Merulae Montmerle, locus Galliae, prope Burgum, Brexiae caput. Item alius, a Bella Villa Arari flumine divisus, Idem.

MONS Mirabilis castrum Galliae, monti, qui flumini imminet, impositum, in Briegio; vulgo Montmirail. Inter Campaniae Milites Vexillarios Philippi Augusti Dominus Montis Mirabilis numeratur. Item unus e Baronatibus Persici Goeti, Mon-Miral. Item in Petrocoriis, ad Viseram fluv. Miraumont. Item in Arvernia superiore Miramonts. Item locus non longe a heminis, aliis Mons Miratus. Idem.

MONS Morillonis Mont Morillon, oppid. Galliae, in provinc. Pictavensi, ad Vartempam fluv. 8. leucis e Pictavio in Eurum, versus Marchiam. Baudrand. Vide quoque Mons Maurilionis.

MONS Niger Montnoir, locus Galliae, in pago Lemovicino, Grogorio Turonensi memoratus.

MONS de Nube la Mote de la Nue castellum Galliae, ab altitudine dictum, Order. Vitalis Hist. l. 10. In Cenomanis. Hadr. Vales.

MONS Nucariorum Noyersmont, vicus Galliae, in Picardia, non procul a Monte Desiderii. Eius ante mille annos memini Audoenus, in vita Eligii.

MONS Olimpus Mont Olimpe, arx Galliae munita, in provinc. Campania, iuxta Carolopolim, ad Mosam fluv. recens excitata, in colle, Baudrand.

MONS Olivus Montolieu, locus est Galliae, in dioecesi Cancassonensi, cassonensi, priscis tabulis A. C. 1109. memoratus. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Orvinus Monorvino, urbs Apuliae Episcopalis. Vide Minervium, in voce Minervium.

MONS in Pascuis Mont in Poville, vicus Flandriae, in monte positus, pascuisque cinctus, ubi Philippus Pulcher acie conflixit. Alias Mons in Pabula, vel in Pabulis. De pago Pabulensi, vulgo Peule, qui cum Austrebanto Flandriae Gallicanae attribuitur, vide Hadr. Vales. Notit. Gall. Monasterium Benedictinorum S. Amandi in Pabula, memoratur veterib. Scriptorib. quibus et Elno in eodem pago ponitur. Idem.

MONS Pelusius aliis Pilosus vulgo Monte Peloso, urbs Lucaniae est Episcopalis sub Archiepiscopo Acherontino, (tametsi hodie ab eius iurisdictione exempta) inter Archerontiam et Mateolam 10. mill. pass. a Gravina 6. quot a Tricarico: a Potentia 18. Ferrar. Baudrando urbs est parva regni Neapolitani in provinc. Basilicata, uno [orig: unô] aut altero milliari a Bradano fluvio distans. inter Acherontiam ad Occasum et Mateolam atque Gravinam ad Ortum, in limite agri Batiani.

MONS Pensatus Monpesat, castrum Galliae, a Cruce signatis vastatum, in Cadurcis. Sic autem dictum est a voce pensare,

seu peser, eo quod simile esset rei alicui in statera supensae et lancem, in qua appenditur implentis, quae sensim ab imo crescit in sublime. Item in Volcis Arecomicis, non procul a Nemauso. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Pessulus seu Pessulanus, vulgo Montpellier, quod adversus finitimorum ex cursiones pessuli loco [orig: locô] esset, dictus. Urbs ex primis Galliae Narbonensis est, ac Occitanae regionis post Tolosam primaria, Episcopalis, quae Magalonensi successit, inter Nemausum ad Ortum, et Narbonem ad Occasum, 14. leucis, Ferrar. Baudrando in Occitania est inferiori, Episcopalis sub Archiepiscopo Narbonensi, Academia [orig: Academiâ], studio [orig: studiô] Iurisprudentiae olim, dein Medicinae, iam ante annos 530. ut patet ex Ep. 307. Bernardi Abbatis Claravallensis ad D. Ostiensem, unde Collegium Meicum ibi amplissimum ab Urbano Pontifice exstructum; balneis item, quae Guilielmus loci dominus A. C. 1366. cum suis reditibus, et cum castris Monteferrario ac Piniano, Mathildi sponsae propter nuptias donavit, clara: iuxta amnem Lez. Exhausit Sextationem haec Urbs, locum arduum magnique olim nominis et Comitivae caput, nunc vicum semidirutum, Soustancion, mille pass. distantem. Arcem habet munitam, vix 1. leuca [orig: leucâ] a stagno Magalonensi, in colle, 2. ab ora maris Mediterranei, 7. leucis a Nemauso in Occidentem, et 15. a Narbone in Ortum. Vide Baudrand. ac inprimis Hadr. Vales. Notit Gall.

Aniana, cum Monasterio cognomine. Fabricae Fabregues. Frontiniacum, vino [orig: vinô] celebre. Latara castellum, Tour de Late. Lauretum. Lunata, Lunel. Magalona. Melgorium, caput olim Comitatus [orig: Comitatûs]. Mons Pessulanus. Sextatio. Vicus.

MONS Petrosus Montperroux, locus est Galliae, in Burgundiae Ducatu, veteribus tabulis notus. Item in pago Burbonensi; item in Arvernia, ad flumen Elaver, quem Montpeyroux appellant etc. Dicti a saxis; quibus Montes terrei opponuntur. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Physcon Monte Fiascone, urbs parva et sublonga Hetruriae, in monte Velsinio lacui imminente, in provinc. Patrimonii S. Petri, in ditione Pontificia, 8. milliar. a iterbo in Occasum, 20. a Cornveto in Boream: Episcopalis facta est ab Urbano V, sed eius Episcopatus nunc iunctus est Cornvetano, Baudrand.

MONS Pici Mont le Pico seu de Teyda, aliis de Pic de Teneriffe, mons est altissimus totius Africae, in Teneriffa Insul. una ex Canriis, in mari Atlantico, versus oram regni Marochii: Unde primum Meridianum hodierni Geographi sumunt. Vide Picus.

MONS Picionis Montpinson, locus Galliae, in Cenomanis, non procui a fluvio ac oppido Meduana, prope Curceium et castellum Guntherii ad Furcas, Order. Vitalis Histor. l. 15. Vide quoque infra, Mons Pintionis.

MONS Piligardae castrum vel potius oppidum munitissimum, in Comitatu Burgundiae, caput Ducatus cognominis sub Principe proprio. Vide supra Mons Belligardi.

MONS Pilosus Monte Peloso, item Monte Verde, tres Urbes Episcopales, in regno Neapolitano: quod in locis herbofis ac nemorosis sitae, nomen accepere [orig: accepêre], Hadr. Vales. Notit. Gall. Vide quoque supra, in voce Mons Pelusius.

MONS Pintionis Montpinson, locus Galliae, in Normannia, ab ave cognomine dictus. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Politianus Monte Pulciano, urbs parva Hetruriae, in ditione Senensi, Episcopalis sub nullo Archiepiscopo, iuxta Clanim paludem, in colle aspero, sub dominio Magni Ducis in confinio ditionis Pontificiae, 28. milliar. a Perusia in Occasum; uti a Senis in Eurum. Baudrand.

MONS Regalis Mont-Real, castrum Galliae, in dioecesi Carcassonensi. Item castellum in dioecesi Augustodunensi, nunc in vici redactum formam, non longe ab Aballone, vulgo Monreal, Item oppid. in comitatu Convenarum, vulgo Moregau. Item in Vasconia, non procul a Condomio et Neraco. Item in pago Albigensi, Realmont. Item in Bellovacis, prope Bellum Montem, Reaumont, ab egregio Monasterio ibi a Ludovico IX. condito A. C. 1230. cum antea Cuimont vocaretur, etc. Quae omnia, partim a Regum operibus, ac munitionibus, partim a nobilitate ac edito situ, nomen hoc sibi conciliarunt [orig: conciliârunt]. Est et Mons Regalis, Monreale, urbs Siciliae Archiepiscopalis apud Panormum, in monte, inde 4. mill. pass. tantum distans; a Guilielmo II. Siciliae Rege Basilica [orig: Basilicâ] augustissime exstructa et amplissimis reditibus ditata [orig: ditatâ], eoque [orig: eôque] curante sede Archiepiscopalia Lucio III. Pontifice exornata. Etiam urbs Episcopalis Liguriae, in Pedemontano Principatu. Vide Mons Vici.

MONS Regis der Vogel, teste Lazio, locus inter Carnos et Noricos, intra Alpes Iulias. P. Diacono memoratus.

MONS Regius [1] Königsberg, urbs ampla est Regni Poloniae, in Prussia Ducali, ad Pregelam fluvium, ubi hic [orig: hîc] in sinum Frisch Haff se exonerat: Emporium celeberrimum cum Academia. Arcem habet munitam; subestque dominio Electoris Brandenburgici. 25. leucis Polonicis a Gedano in Ortum, totidem a Memesio in Meridiem, 4. ab ora maris Baltici. Vide Regiomons. Item Montreal, oppidum Americae Septentrionalis in nova Francia, in Insul. fluvii S. Laurentii, 150. milliar. a Quebeco in Occasum, sub Francis, satis cultum ab annis aliquot.

MONS Regius [2] Hispan. Monroy, cognomen familiae Aragonicae illustris Cortesiae, cui ingens decus conciliavit Ferdinandus

Cortesius de Monroy. Medellino [orig: Medellinô] Estramadurae oriundus, gestis in America rebus et obtento [orig: obtentô] titulo [orig: titulô] Marchionis de la Valle de Guaxaca, atque suprema [orig: supremâ] Novae Hispaniae praefectura [orig: praefecturâ], inclitus. Et Martinus Cortesius de Monroy Pater, Rodericus perezius de Monroy avus, Rodericus de Monroy proavus fuere [orig: fuêre]. Vide iac. Spenerum Theatr. Nobil. Europ. Part. 2. in Ind. et supra in Cortesius.

MONS Relaxus Morlais, oppid. Galliae, in Britannia minore in monte, in diae Leonensi. Sic dixere [orig: dixêre] autem olim Galli montem, qui a tergo, quam a fronte, apertior esset: ut Montem Reversum, in Brexia, locum titulo [orig: titulô] Comitatus illustrem, quasi retroversum, Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Revelli Montreveau le petit, locus Galliae, in Andibus, inter Bellum Pratellum Beaupreau, et Glommam, Monasterio [orig: Monasteriô] et nomine S. Florentii S. Fleurent illustris. Inter Vexilarios Milites Turoniae philippi Augusti numeratur Rolandus de monte Revelli: qui forte locus est Monruveau, ad Lidericum fluv. Idem.

MONS Ricardi Montrichard, oppid. Galliae, ad Carim fluv. in provincia Turonensi, et limite Blesensi, 12. leucis a Caesaroduno in Ortum, 6. a Blesis in Meridiem. Baudrand.

MONS Rosarum Montrosse, oppidulum Scotiae Borealis, in Angusia Comitatu, cum coenobio olim celebri ac portu, in ora maris German. 10. milliaribus a Brechinia in Ortum, 25. ab Andreapoli, in Caeciam. Marchionem habuit, ultimis temporibus percelebrem et Regi suo apprime fidum. Idem.

MONS Roseus seu Rosulus vulgo Monterosi, oppid. Italiae, in provinc. Patrimonii S. Petri, mediuminter Romam et Viterbum, 20. utrinque milliar. in ditione Pontificia, pendet in Spirtualibus ad Abbate Trium Fortium, prope Gomam. Idem.

MONS Rotundus Montrond, locus Galliae, in Biturigibus. Item in Gothia, circa Montem Pessulanum; in Britannia minore quoque, non longe a Ponte Ursionis. Contra in Helvetiis est Rotundus Mons, vulgo Romont, caput Comitatus [orig: Comitatûs], Murtenam castrum attingentis, vide Hadr. Vales. Notit. Gall. Stumpfium Chron. etc.

MONS Rubeus Montrouge, vicus Galliae, Lutetiae Parisiorum proximus. Contra in Burgundia Ducali, Rubeus Mons, vulgo Rougemont, locus est. Item prope castrum Dunense: Item non longe a Fracta Valle: Item in Brexia, Idem.

MONS Salionis Mont Savion, in tabulis corrupte Mons Augon, locus est Galliae, ad fluv. Vigennam vel Vincennam, la Vigenne. Hadr. Vales. in Rionava. Alias quoque Mons Salio dicitur et castellum est, in Lingonibus. Idem.

MONS Salvius Montsalvi, locus Galliae est, in Arvernia superiori a salvia herba,quae copiose [orig: copiosê] ibi nascitur, dictus, quemadmodum a castaneis Mons Castaneus, Montchastaux, prope Mantalam, in pago Galliae Viennensi, Prioratu suo [orig: suô] notus: a lauretis Mons Laurus etc. nomen habent. Idem.

MONS Sancti Adriani Monte de S. Adrian, mons excelsus Hispaniae, inter Ipuscoam et Navarram, extensus ab Ortu in Occasum, Baudrand.

MONS S. Gertrudis S. Gertruydenberg, oppid. permunitum Belgii, in Hollandia, in limite Brabantiae. Vide in voce Gertrudoberga.

MONS S. Gothardi Mont S. Gothard, pars Alpium in Helvetiis. Vide Adula Mons.

MONS S. Michaelis Mont S. Michel. mons Galliae, in Normania, dictus in periculo Maris, quia una [orig: unâ] leuca [orig: leucâ] a littore distat, iuxta ostia Lerrae fluv. 4. leucis ab Abrincis in occasum Maclovium versu: cum arce et oppidulo. Baudrand.

MONS S. Winoci seu Vinociberga, Gallis Bergies S. Umox seu Bergues simpliciter, urbs est Belgii, in Comitatu Flandriae, ad Colmam amnem, una [orig: unâ] leuca [orig: leucâ] a Dunquerca, ab ora Oceam in Meridiem similiter. Pluries capta fuit et recepta, donec Francis mansit, cum tot tractu adiacente, pace ad Auisgranum confecta [orig: confectâ], Idem.

MONS Securus Montsegur, locus Galliae, in provinc. Gothia, quod probe munitus tutos ab hostibus incolas redderet atque securos, sic appellatus. Hadr. Vales. Notit. Gall.

MONS Seleuci Antonino memoratus, locus est Galliae Narbonensis in Delphinatu; inter Vapincum Urbem 23. et Lucum oppid. 6. mill. pass. occurrens, Ferrar Baudrando est Montmaur, oppid. Delphinatus [orig: Delphinatûs], intra montes, 10. milliar. a Vapinco in Occasum, Lucum versus, a quo 20. mill. pass. in ortum distat. Valesio omnino est locus, vulgo Monsaleon, 153. mill. pass. a Lugduno, 130. a Vienna, et 82. a Valentia, Notit. Gall.

MONS Serratus Montserrat, mons Hispaniae, in Catalaunia, excelsus, prope Rubricatum fluv. devotione erga B. Virginem celebris, vix 1. leuca [orig: leucâ] a Minorissa in Meridiem, et 9. a Barcinone in Circium distans. Baudrand.

MONS Silicis Monfelice seu Monte Silice, oppid. Venetiae, in agro Patavino, apud Medoacum fluv. minorem, amplum, inter Patavium 10. et Ateste 5. mill. pass. Idem.

MONS Sinai vulgo Mont Sinai, in Arabia: Habet insigne Monasterium, in quo 60. Caloieri seu Monachi ad minimum versantur asservantque, ut fertur, ossa S. Catharinae Virginis, Olim Episcopum habuit, Petracensi Archiepiscopo suffraganeum. Vide Sinai.

MONS Solis nunc Bathonia vulgo Bathe, urbs est Angliae, in Comitatu Somersetensi, Episcopalis sub Archiepiscopo Cantuariensi, ad Avonium fluv. 7. mill. supra Bristolium ad Ortum, 30. a Sarisburia in Circium distans. Olim Aquae Calidae, Mons Badonicus et Badonia quoque dicta. Vide suis locis.