CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

OMENTUM Hebr. [gap: Hebrew] , i. e. operiens, Levitici c. 9. v. 19. Ex ariete (obtulerunt) caudam operientem, et renes, ubi subintelligenda intestina: Ventriculum enim atque intestina pingui ac tenui omento integi, dicit Plin. l. 11. c. 37. Unde est, quod a Graecis dicitur e)pi/ploon, quasi visceribus innatans; et definitur, pimelw/dhs2 u(mh\n e)pi\ th=s2 koili/as2 kai\ tw=n ente/rwn, Adiposa membrana super ventrem et intestina. Eius in sacris plurimus olim usus non apud Hebraeos solum quibus id divintus iniunctum, sed apud Romanos quoque et Graecos, qui Iudaeos aemulati sunt. Hinc Persius Sat. 2. v. 47.

Ad quae Etymologus, *di/ptuxa poi/hsantes2, diplw/santes2 th\n kni/ssan, nu=n kai\ le/gei to\n e)pi/ploun. Duplicia facientes, i. e. adipem duplicantes, nunc autem omentum significat. et Hesychius, eodem haud dubie respiciens, *di/ptuxa, inquit, du/o e)pibola\s2 e)/xonta, h)\ diplou=n e)pi/ploun, w(/ste tw=| me\n u(pestrw=sqai to\ e)pi/ploun, tw=| de\ e)pibeblh=sqai. Duplicia, i. e. duos iniectus habentia, aut duplum omentum, ita ut ab una patre substernatur omentum, ab altera superponatur: de quo ritu Hadr. Turnebum vide Adversar. l. 7. c. 13. Sed et apud Persas, ex toto sacrificio, solum omentum, aut omenti pars Diis servabatur. Strabo l. 15. Cum Magus, qui sacrificium enarrat, carnes distribuit, parte sua [orig: suâ] accepta [orig: acceptâ] quisque abit. Deum enim dicunt nihil petere quidquam praeter animum. *(/omws2 de\ tou= e)pi/plou ti\ mikro\n tiqe/asin, w(s2 le/gousi/ ttes2, e)pi\ to\ pu=r. Omenti tamen non nihil, ut quidam aiunt, in ignem iniciunt. Sic apud Catullum in Gellium, Persarum Magus, Epigr. 91. v. ult.

---- Accepto [orig: Acceptô] veneratur carmine Divos,
Omentum in flamma pingue liquefaciens.

Et ex omenti statu situque, Haruspices coniecturas cepisse, notum. Unde Lucan. ubi de inauspicato Aruntis sacrificio, l. 1. v. 624.

Cor iacet et saniem per hiantes viscera rimas
Emittunt, produntque suas omenta latebras.

Et in Oedipo Senecae, Actu 2. v. 370. Manto, extis inspectis, Tiresiae Patri tum caeco inter coetera dicit,

Itaque omentum ab omine quidam deducunt; quod licet extra concroversiam non sit, verisimilius tamen est, quam quod plerique ftatuunt, ab omaso illud dici: cum in omaso brevis sit prima, ut videre est apud Horatium l. 2. Sat. 5. v. 40. Naevium in Aulularia et. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte poster. l. 2. c. 45. et supra in voce Adeps. De ratione vero Veter. in elephantorum Omentis scribendi, retro diximus, ubi de Membranis.

OMERITAE populi, cum quorum Rege praelio [orig: praeliô] ancipiti decertaturus Adadus, Aethiopum rex, circa A. C. 541. votum fecit, se Christianam fidem Baptismumque amplexurum, quod victor rite exsolvit, Laetus in Compend. Hist. Univ.

OMMELANDIA regio Frisiae, circa Groningam: populosa et pascuis inclita, Guicciardin. descr. Belg.

OMMIADAE nomen familiae, quae Regnum Fezzanum condidit, eique praefuit, donec a Zenetis pulsi sunt. Cum enim familia Omniae per Abbazidas Caliphatu Syriae deiecta fuisset, circa A. C. 800. pars in Africam, pars in Hispaniam se receperunt, ibique novos condiderunt Caliphatus. E quibus oriundus Idris ad montem Atlantem in Mauritania, urbem Fezzam condidit; et in ea Regni sedem fixit, adsumpto [orig: adsumptô] Galiphae titulo [orig: titulô]. Paulo post Saraceni hi Afri, circa A. nempe C. 820. omnes pene Insulas maris Mediterranei sua [orig: suâ] piratica [orig: piraticâ] infestantes, eas partim graviter adflixerunt, partim penitus occuparunt [orig: occupârunt], Cretam praecipue Siciliamque: in quarum illa urbem struxere [orig: struxêre] Candiam a qua toti Insulae nomen impositum est; ista in eorum potestatem pervenit A. C. 828. in eaque mansit annis ducentis quinquaginta. Donec videl. Zeneti, Africae populi, duce Mec-naza [orig: nazâ] et Magraoa [orig: Magraoâ], familiam Idris penitus extirparunt [orig: extirpârunt], circa A. C. 950. quo [orig: quô] ad aliam familiam Regnum sic translatum est. Zenetos postea Lautunii, Africae itidem gens, Almoravidae cognominati, exturbarunt [orig: exturbârunt], A. C. 1052. quos Almohadae extinxerunt, A. C. 1139. a Merinis expulsi, A. C. 1210. donec istis Oattasseni, A. C. 1420. hisque Scerisii successerunt, A. C. 1548. quorum stirps hodieque regnat. Georg. Hornius Orbis Imper. p. 322. et seqq.

OMMIRABIHUS fluv. Barbariae, regna Fezzae et Marochi separans, qui in Oceanum Atlanticum se dein exonerat, infra Azamurum; Antiquis Asana, seu Asama.

OMNES Omnes, acclamationis formula in Senatu, apud Scriptores Historiae Aug. Vide infra Senatusconsultum. Simili in Conciliis Patrum communis consensus omnium ost endebatur: ut in Ephesino III. *ga/ntes2 oi( *)epi/skopoi a(/ma a)nebw/hsan' au(=tai pa/ntwn ai( fwnai\ tau/ta pa/nta le/gomen au(/th pa/ntwn h( eu)th\. Omnes Episcopi simul acclamarunt [orig: acclamârunt]: hae omnium sunt voces. Haec Omnes dicimus. Hoc omnium votum est, Casaubonus ad Treb. Pollionem in Valeriane. c. 2.

OMNIBONUS Magister, Compilator Concordantiae discordantium Canonum; de quo sic Albericus in Chron. nondum edito, referente Chliffletio [orig: Chliffletiô] de Architect. Iur. c. 5. §. 4. ad A. C. 1146. In eodem anno, i. e. Imperatoris Friderici quinto [orig: quintô], quidam Magister egregius Omnibonus nomine librum de concordantia discordantium canonum diligentissime ordinavit in duas partes, primam partem in XVI. distinctiones; secundam in causas XXXVII. per quaestiones diversas satis artificiose positas. Et hic liber a nomine Auctoris Omne bonum appellatur. Et hunc sequutus est, tempore Alexandri Papae,

Gratianus, qui multa addidit, ita quod de XVI. distinctionibus centum distinctiones fecit etc. Mastricht Histor. Iuris Eccl. num. 331.

OMOLE vel HOMOLE Thessaliae mons, Stephan. Et Thraciae urbs; Apollonii Scholiastes. Eius meminit Theocritus. in Thalysia,

Ceu duo Nubigenae, cum vertice montis ab alto
Descendunt Centaturi, Omolen, Othrynque nivalem
Linquentes cursu rapido [orig: rapidô], dat euntibus ingens
Silva locum, et magno [orig: magnô] cedunt virgulta fragore.

OMOLINUM Graece w)mo/linon, linum est crudum et nondum maceratum, e quo funes olim fiebant; cui opponitur leuko/linon, linum aqua [orig: aquâ] maceratum et lavacro [orig: lavacrô] candidum factum. Pollux l. 10. c. 17. *kai\ di/skos2 kai\ a)potmia/des2 kai\ w)mo/linon a)lla\ kai\ *ai)xu/los2 e)n *promhqei= *purkaei=, lina/des2 pi/ssa kai\ w)moli/nou makroi\ to/noi. Aliud tamen w)mo/linon, in versu Aeschyli, aliud in verbis Pollucis. *)wmo/linoi to/noi apud Aeschylum, sunt funes e crudo lino facti; ut contra i(/pla leukoli/nou Herodoto, rudentes ex lino macerato. Ita w)mo/linon Aeschylo, linum est, ex quo et funes et lintea fieri possunt: at Polluci linteum est ipsum, ex crudo lino textum; namque inter res balneis et gymnasiis con venientes w)mo/linon recenset. Eo [orig: Eô] autem sudorem extergebant in balneis: Quo [orig: Quô] sensu vox haecapud Galenum, Aetium, Paulum semper accipienda, quam male filum aut linum aut linamentum docti interpretantur. Athenaus xeiro/maktron w)mo/linon vocat mantile ex crudo lino factum, quo [orig: quô] manus extergebantur: quod et simpliciter w)mo/linon vocabatur, uti docet Aetius l. 10. ubi e)n kaxeci/a| probat chrotribi/as2 di\ w)moli/nwn, frictiones siccas ex crudariis linteis. Latini Crudarium similiter dixere [orig: dixêre], Gloss. w)mo/linon, crudarium. Vide Salmas. ad Solin. in voce *)mo/linon p. 765. nec non supra voce Cruda.

OMONAEA Graece *)omo/noia, h. e. Concordia, dictum est Templum S. Pantaleonis et marini Martyrum Constantinopoli, quod Concilio [orig: Conciliô] ibi habito [orig: habitô] ab CL. Episcopis Haeresis Macedonii unanimiter fuit damnata. Car. Macer. in Hierolex.

OMOPHAGIA Graecorum festa, Bacchanalibus haud absimilia, de quibus Arnob. l. 5. Sed et usitate alias Omophagia, in Sacris Gentilium, vide supra Crudarum carnium esus, it. Voce Omadius.

OMOPHORION Episcopale pallium, apud Dominic. Macrum in voce Euangelium. Spelmanno cucullus est seu capititum, 4. humerale, ab w)=mos2, i. e. humerus, vide eum Glossar.

OMPHALE Regina Lydiae, post Tmolum maritum Regem filia Iardani, de cuius cum Camblita Reg. inimicitiis diximus supra. Ei Hercules (ob caedem Iphiti, ex oraculo, venditus) in biennium serviebat; quo [orig: quô] tempore ex Iardani ancilla Cleolaum, cuius posteri Dynastiam II. Lydorum Regum, post Alyadas orsi sunt, ut videre est voce Argon. genuit. Ita Apollodorus, Diodorus. Sic. Alii. Iuxta alios Omphalae Hercules propter amorem servivit, multisque ab ea muneribus est donatus, quod ad Sangarim fluv. serpentem multos homines interficientem interemisset, Haec, ut tradit Donatus in Terentium, ipsum Herculem sibi servientem etiam ad lanificium compulit, cum ipsa calathum et colum, cultusque femineos, sagitis et clava [orig: clavâ], leonisque tegmine mutasset [orig: mutâsset]. Terentius in Eunucho: Actu 5. sc. 7. v. 3.

Omphale in tantum formae processit honorem,
Lydia Gygaeo tincta puella lacu,
Ut qui pacato statuisset in orbe columnas,
Tam dura [orig: durâ] traheret mollia pensa manu.

Natus Alcmena [orig: Alcmenâ] posuit pharetram,
Et minax vasti spolium leonis;
Passus aptari digitis smaragdos,
Et dari legem rudibus capillis:
Crura distincto religavit auro,
Luteo plantas cohibente socco.
Et manu, clavam modo qua [orig: quâ] gerebat,
Fila deduxit properante fuso.
Vidit Persis, ditisque ferax
Lydia regni, deiecta feri
Terga leonis; humerisque quibus
Sederat alti regia caeli,
Tenuem Tyrio stamine pallam.

Vide Athen. l. 6. Plut. in Theseo. Ovid. l. 2. de Art. Am. et in et. Deianirae. Apollodor. l. 2. Meminit et Pausan. in Atticis. Non omittendus est Palaephatus, c. 45. de Omphale: *le/getai w(s2 latreu/e. (/hraklh=s2 tau/th|, o( de\ lo/gos2 ma/taios. *)eco\n ga\r ka)|kei/nhs2 kai\ tw=n u(parxo/ntwn au)th=|, despo/zein. *)ege/neto toi=on de/ ti. *)omfa/lh h)=n *)iarda/nou quga/thr, *ludw=n basile/ws2, au(/th a)kou/sasa th\n i)xu\n *(hrakle/ous2, prosepoi/hqh e)ra=n au)tou=. *(hraklh=s2 plhsia/sas2 e)/rwti e(a/lw au)th=s2, genna=| d' e)c au)th=s2 ui(o\n *laomh/dhn, h)do/menos2 de\ au)th=| e)poi/ei o(/ti prosta/ttei h( *)omfa/lh, oi( de\ eu)h/qeis2 u(pe/labon latreu/ein au)th=|. Vide et Nat. Com. Myth. l. 7. c. 1. et Leonicer. l. 3. c. 96. Nic. Lloydius. Diodoro Sic. l. 4. Omphale, Herculis virtutem admirata, illum in libertatem vindicatum, tori consortem fecit, et Lamon (quem Laomedem vacat Palaephatus ) ex ea natus est. Apollodorus illum Agelaum vocat; addens. o(/qen kai\ to\ *kroi/sou ge/nos2, unde et Croesi genus, l. 2. quo [orig: quô] pacto [orig: pactô], uti ex Iardani ancilla Heraclidae Lydorum Reges, qui Dynastiam II. sic ex filia eius, Reges Mermnadae (et ipsi ex Hercule) qui Dynastiam III. constituerunt, originem habuere [orig: habuêre]. Ioh. Marshamus Canone Chron. ad Sec. XVII.