CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

OTACES cum Latri Iberorum Dux, in auxiliis Persae, contra Aeeten, apud Val. Flacc. l. 6. v. 121. in vulgat. Codd. sotaces, legebatur. Nic. Lloydius.

OTACILIA Severa representatur in nummo veter. in foederis Laodicen sium cum Mpheissi initi monumentum cuso, in cuius altera parte, Iuppiter et Diana, binis cervis comitata, expressi sunt. Item in nummo, foederis Hierapolitanorum et Smyrnaeorum memoriam servante, in cuius parte altera duae urnae, e quarum utraque palmae surgunt. Ludorum communium indices: cum Inscr. *i*e*r*a*p*o*l*e*i*t*w*n *s*m*u*r*n*a*i*w*n *n*e*w*k*o*r*w*n *o*m*o*n*o*i*a, apud Sponium Itiner. Part. 3. p. 180. et 193. Integrum nomen est, Marcia Otacilia Severa. Fuit ea Philippi Senioris Imperatoris uxor, quae quod esset religionis Christianae sacris imbuta (ut plerique autumant) hine factum videtur, ut Philippum quoque uxoris gratia [orig: gratiâ] aequiorem piis, palam Christianum fuisse Eusebius aliique scripserint. Vide Casaubon. Not. ad Historiae Augustae Scriptores, ubi Augustam hanc in multis nummis antiquis celebrari addit.

OTADINI seu OTADENI populi Albionis, ultra Tinam amnem, Ptolem. Otadini etiam, teste Camdeno [orig: Camdenô]; putantur autem in Northumbria contineri, et Episcopatu Dunelmensi. Baudrando fuerunt in ora Oceani Germanici ubi nunc Northumbria, in limite Scotiae, et inter ostia Tuvaedae fluv. ad Septentrionem et ostia Tinaead Meridiem. Cuius primaria Oeocastrum.

OTANES Persa, vir nobilis, unus ex his qui cum Dario in Magos coniurarunt [orig: Magosconiurârunt], Herodot. l. 3. Is orae maritimae a Dario praefectus, post Megabyzum, Bzyantium, Chalcedonem, Antandrum, Lemnum, et Imbrum cepit, Herodot. l. 5.

OTAXES alius ab Otace, qui inter auxilia Persae, assumpto [orig: assumptô] Panis habitu, Colchis terrorem incusserat, sed ab Arone occisus est. Vide Val. Flacc. l. 6. v. 529.

OTHAN Numen olim Saxonum, memoratur in Histor. S. Cuthberti: Iuro per Deos meos potentes, Thor et Othan, quod ab hac bora inimicissimus ero omnibus vobis. An, qui aliis Wodan dicitur, de quo vide suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Sed et Deam Eostre coluisse Germanos, auctor est Bede de Tempor. ratione c. 13. quae Ostar nonnullis nuncupata eadem cum Astarte fuisse creditur. Sed aliam eam fuisse ab Othan, opinatur Car. du Fresne Glossar.

OTHEL fil. Ammihud, 1. Paral. c. 9. v. 4. Latine, tempus meum, vel iniquitas mea.

OTHINGARUS floruit A. C. 980. Episcopus in Dania, Selandiam et Scaniam convertit.

OTHIR nomen viri, 2. Paral. c. 25. v. 4. Latine excellens, aut residivus.

OTHMARSEN oppidum Sungoviae, quod putant aliqui nomen sumpsisse ab Idolo Martis, cui templum ibi sacrum fuit: id eius imago paucos ante annos hic [orig: hîc] inventa comprobat, Metel.

OTHO [1] M. Sylvius ex Hetruscorum Regum genere, Eques Roman. Neroni primum amicus, dein ad Galbae partes se applicuit: a quo cum adoptari frustra sperasset [orig: sperâsset], illo [orig: illô], cum Pisone quem huic ipsi praetulerat, iugulato [orig: iugulatô], per scelus adeptus est imperium, quod cum adversus Vitellium ad Bebriacum, pagum inter Cremonam et Veronam, victus tueri non posset, sibi vim attulit, A. C. 69. Imperii mense 2. die 5. qui per totam vitam paulo mollior in sola morte fortis visus est illis. Quitunc vivebant homines atque aevum agitabant, ut loquitur Ennius, Plut. Tacit. l. 2. Hist. c. 50. Iuvenal. Sat. 2. v. 99.

Ille tenet speculum pathici gestamen Othonis.
Actoris Arunci spolium: quo se ille videbat.
Armatum, cum iam tolli vexilla iubebat.

Nic Lloydius. Eius nummi, in cuius una parte circa caput eius haec Graeca Inscr. *m*a*r*k. *o*q*w*n*o*s *k*a*i*s. *s*e*b. in altera, caput feminae calantica [orig: calanticâ] tectae, et coronatae, cum caduceo pone, et nomine *e*i*r*h*n*h, cui respondet ab eodem cusus alius, in quo voces Latinae, PAX ORBIS TERRARUM: Alterius item, longe rarioris, in cuius postica parte mulier est vestita, victoriolam altera [orig: alterâ] manu, altera [orig: alterâ] tropaeum, gestans, cum voce *k*r*a*s*i*s, meminit, eorumque icones exhibet Iac. Sponius Itiner. Part. 3. p. 168.

OTHO [2] I. Roman. Imperat. A. C. 936. successit patri suo Henrico primo, victis Hungaris, Bohemisque immortalem gloriam adeptus. M. Tancredum fratrem nothum rebellem, Principesque aemulos oppressit, fratri tamen Henrico supplici pepercit, Bavaria [orig: Bavariâ] ei donata [orig: donatâ]. Boleslaum Principem Bohemiae, Haraldumque Daniae, domuit et vasallos fecit. Ludovicum Transmarinum affinem adversus Hugonem defendit regnoque restituit. Dein in Italiam profectus Berengarium compescuit, Ticinoque [orig: Ticinôque] capto [orig: captô], viduam Lotharii sibi iunxit. Redux Ludolphum filium successorem designatum, insidiatorem coercuit, cum complicibus eius, Conrado Lotharingo, Friderico Moguntino, etc. cepitque Ratisbonam: dein versis in Hungaros armis, A. C. 955. ingenti victoria [orig: victoriâ] potitus est, Duce Wormatiae occiso [orig: occisô], et Sarmatis Principibus duobus superatis. Post haec rebellantem Berengarium victum, una cum uxore Bambergam in perpetuos carceres misit. Comitiis Wormatiae habitis Othonem fil. Aquisgrani coronari curavit. Ioannem XIII. Pontificem, qui in omnem libidinem effusus, et a Clero incestus ac scelerum gravissimorum coram Imperatore accusatus erat, insuper urbem Romam perfide in manus Adelberti filii Berengarii tradiderat, Roma [orig: Romà] pepulit, Leonem 8. creandum curavit, qui Imperatori ius eligendi

Pontifices ac investituram Cleri restituit, A. C. 964. Hunc postea a Romanis pulsum. obsessa [orig: obsessâ], et fame capta [orig: captâ] urbe, pulso [orig: pulsô] Benedicto V. restituit. Illi mortuo Ioannem XIV. surrogavit, quem a Romanis pulsum, per Principes Capuanos reduxit, supplicio [orig: suppliciô] de Magistratu sumpto [orig: sumptô]: Adalbertum subegit, Saracenos Italia [orig: Italiâ] expulit, Graecis, ob legatos suos contumeliose [orig: contumeliosê] habitos, Apuliam atque Calabriam ademit, tributumque illos ingens pendere coegit. Fundatis tandem variis Episcopatibus, obiit Magdeburgi, A. C. 973. Luitpr. l. 4. c. 7. 8. 9. et l. 6. c. 7. Vittic. l. 2. Schafnaburg. in Chron Otto Frising. l. 6. c. 19. Crantzius l. 3. c. 27. Sigon. l. 6. et 7. Aventin. l. 4. Annal. Boi. Flodoardus, Baronius in Annal. Ceterum, sub eo maxima Imperii Germanici potentia fuit; ille enim collapsam eius post Carolum Magnum dignitatem restituit, et Bohemiam, Franciam, Burgundiam, Italiam, Hungartam, Daniamque, felici armorum successu partim domuit, partim in officio continuit. Hornius Orb. Imp.

OTHO [3] II. Roman. Imperat. dictus Sanguinarius, successit Othoni I. patri, quo [orig: quô] vivo [orig: vivô] iam coronatus, Graecos, Saracen osque in Italia vicerat. Mortuo [orig: Mortuô] patre, agnatum suum Henricum Bavariae Ducem Imperium sibi vindicantem Ratisbonae oppugnavit, proscripsit, exilio [orig: exiliô] multavit. Bavaros rebelles subegit. Danum, Bohemum et Polonum terruit. A Lothario Rege, quod Carolo fratri eius inferiorem Lotharingiam, sub Imperii fide, concesserat, Aquisgrani vix non oppressus, recipientem se Lutetiam nsque persequutus est, et de Lotharingia pro lubitu statuit. Pace dein illi data [orig: datâ], A. C. 980. rogatu Benedicti VII. in Italiam transgressus, Graecos Imperatores adortus est, sed ab iis Saracenorum auxilio [orig: auxiliô] victus, in Calabria ad Basentellum, Italorum perfidia [orig: perfidiâ], captus, persolutoque [orig: persolutôque] lytro [orig: lytrô], et beneficio [orig: beneficiô] Graecae linguae, Mercatorem se simulans, scapha [orig: scaphâ] effugit: Beneventum exussit, de Principibus Italis, convivio [orig: conviviô] ferali eos in Vaticano excipiens, poenas meritas sumpsit, hinc Sanguinarius ab illis, sicut a Saracenis, quos in mari cruentissimo [orig: cruentissimô] devicerat praelio [orig: praeliô], Pallida Saracenorum mors, dictus. Obiit, post Comitia Veronae habita, Romae, an sagittae venenatae vulnere, an animi maerore? A. C. 983. Imperii 10. mens. 7. Leo Ostiens. l. 2. Dietmar. l. 3. Chron. Sigebertus, Marianus Scotus, Crantz. etc.

OTHO [4] III. Roman. Imperat. cognomin. Rufus, succcessit patri Othoni II. iuvenis admodum, fide subditorum et prudentia [orig: prudentiâ] Theophaniae inatris. Henricum Bavarum exulem, sub praetextu tutelae, Imperium raptantem, restituta [orig: restitutâ] Bavaria [orig: Bavariâ] placavit, Bolessaum Bohemum, et Mieczislaum Polonum repressit. Crescentium Nomentanum Consulem, dominium Romae sibi vindicantem exterruit, Iohanni XVI. ab illo pulso, Gregorium V. substituit; huic iterum a Crescentio surrogatum Iohannem XVII. mutilavit, et exulantem in Germaniam misit; Gregorio [orig: Gregoriô] V. mortuo Gerbertum, dictum Silvestrum II. substituit: Crescentium, asino aversa [orig: aversâ] facie vinctum, una cum 12. aliis, contra datam fidem, suspendio [orig: suspendiô] affecit. Ius eligendi Imperatorem penes solos Germanos esse; decrevit. Mariam Augustam, feminam procacissimam, cuius impulsu Comitem Mutinensem innocentem securi percusserat, convictus a vidua Comitis, per laminam candentem, combussit. In Poloniam profectus, septem ibi Episcopatus instituit. Inde in Italiam reversus, A. C. 1000. Saracenos Capuae obsidione depulit. Ab Italis denuo rebellantibus, tantum non oppressus, industria [orig: industriâ] suorum evasit: venenato [orig: venenatô] Chirothecarum munere, a Crescentii vidua [orig: viduâ], quae Imperatorio coniugio inhiabat, sublatus, A. C. 1002. aetat. 40. nulla [orig: nullâ] prole relicta [orig: relictâ]. Ei successit Henricus II. Sub Othonis huius Imperio, Odilo Abbas, gemitibus ad Vulcani ollam, in Sicilia auditis, Purgatorium inde effecit. Sig bert. in Chron. Brunoque Episcopus augustanus, subornatus ab Italis, ut contra Epistolam Hulderici, pro Caelibatu, scriberet, misere amputatis manibus et capite a Clericis mutilatus est. Martin. Chemnit. in exam. Concil. Trid. de Caelib. Ceterum vide Ditmar. Petr. Damianum, Blondum dec. 2. l. 3. Sigon. l. 7. ad A. C. 996. etc.

OTHO [5] IV. fil. Henrici Saxoniae Ducis post Henricum V. ab Electoribus quibusdam Rex Roman. salutatus, et Aquisgrani coronatus, adversarium habuit, ab aliis electum, Philippum Sueviae Ducem mortui peratoris fratrem: a quo ad Spiram victus, Brunsvigi obsessus, auxiliaribusque superatis ad fugam in Angnam compulsus, tandem pacem, et Beatricem filiam impetravit, hac [orig: hâc] lege, ut a titulo et re Imperii abstineret, quamdiu ipse superstes esset, post mortem succederet. Quo [orig: Quô] facto [orig: factô] A. C. 1208. legem tulit: ne quisquam imperium hereditate sib: vindicaret. In Italia dein, dum Marchionatum Ravennae, Romandiolam, Tusciam, Apuliam, Calabriam, aliaque Imperio erepta recuperare nititur, ab Innocentio III. excommunicatus est, opposito [orig: oppositô] ei ab Electoribus Friderico II. A. C. 1210. Foedere postea cum Angliae Rege et Flandriae Comite contra Philippum Augustum Galliae Regem inito [orig: initô], praelio [orig: praeliô] ad Bovinas, A. C. 1214. commisso [orig: commissô]. vix fuga [orig: fugâ] evasit. Ab aemulo imperio [orig: imperiô] exutus, obiit Brunsvicae, ubi septennio [orig: septenniô] privatus vixerat, A. C. 1218. Crantz. l. 7. Saxon. c. 37. Abbas Ursperg. Trithem. in Chron. Rigordus, Nauclerus, Sigonius, l. 16. etc. Lex, quam, odio [orig: odiô] familiae Suevicae flagrans, in Comitiis Francofurtensibus tulit A. C. 1208. quaque Legem Henrici VI. de hereditaria Imperii successione, antiquavit, haec habuit capita: Nullus Imperator hereditarium ius in Imperium praetendat. Primcipes sex, tres Ecclesiastici, tres Saeculares Imperatorem creanto, qui, si discordes fuerint, Regem Bohemiae, tamquam arbitrum, adhibento. A quo tempore certam habemus Electorum hodiernorum originem. Namque et circa Othonis III. et superiorum quoque Imperatorum quorundam tempora Electorum quidem mentio reperitur, sed nec septenarius hic numerus, nec dignitas ad hodiernas familias restricta, ante Othonem IV. ullibi occurrit. Vide Georg. Hornium Orb. Imp.