CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

PETRUS [137] de Marca, Archiepiscopus Parisiensis. Palo Benearnensis, Parlamentihuius Praedses, in exilio mulctanda [orig: mulctandâ] puriore Religione, qua [orig: quâ] per 50. ann. Principatus hic beatus fuerat, omnem navavit operam. Obiit Parisiis, A. C. 1662. Auctor Historiae Benearnensis, scripsit insuper, de Concordia Sacerdotii et Imperii; de Primatu Lugdunensi, Cataloniam illustratam, Marcam Hispanicam, etc. Baluzius, in eius vita. Moret. in Dict. Hist.

PETRUS [138] Martyr, Theologus insignis, nomine Vermilius, natus est Florentiae A. C. 1500. Canonicus primo Regul. S. Augustini, Graecam literaturam et Philosophiam Patavii addidicit: Hebraeae vero et Theologiae Bononiae incubuit: tanto cum successu, ut, accedente nativa [orig: nativâ] facundia [orig: facundiâ], inter Italiae Contionatores merito princeps haberetur. Lectis dein Neapoli, Zvinglii Bucerique scriptis, et conversatione usus Iohannis Valesii ICti Hispani, qui in Germania puriorem Religionem edoctus erat, ipsemet nomen Christo dedit, et alios etiam, magno cum zelo, ab Idoloatria saeculi abducere sategit. Accusatus Romae, quod clandestinis coetibus contionaretur, amicorum, Deique inprimis favore, exivit ictum. Interim Neapoli discedens, Lucam pervenit, ubi Emanuelem Tremellium, Celsum martinengum, Paulum Lasicium, et Hieronymum Zanchium, eiusdem salutaris doctrinae notitia [orig: notitiâ] imbuit: a quibus plurimi post modum Lucensium conversi, in Helvetiam habitatum concesserunt, et ei vicinam Helvetiam. Cognito [orig: Cognitô] adventu Pauli III. Luca [orig: Lucâ], cum symmystis suis A. C. 1543. discessit, Bernardino [orig: Bernardinô] Ochino [orig: Ochinô], Generali Capucinorum, qui tum verae Religionis mirum amorem mentitus erat, itineris comite assumpto [orig: assumptô], Pervenit Tigurum, inde Basileam, postmodum Buceri suasu Argentorarum concessit, ubi publice Euangelium docuit. Hic [orig: Hîc] uxore ducta [orig: ductâ], cum eruditionis eius fama longe lateque dimanaret, sub Eduardo VI. cuius tempore Papismo [orig: Papismô] abolito [orig: abolitô] Euangelii lux denuo splendere coepit, Oxonium vocatus ibi, de Cena Domini, disputavit, A. C. 1549. cum eodem [orig: eôdem] tempore, Mart. Bucerus et Paul. Fagius Cantabrigiam essent invitati. Post Eduardi mortem, saeva [orig: saevâ] sed brevi Mariae tyrannide pulsis Orthodoxis, A. C. 1553. Argentinam rediit, hinc Tigurum honorifice vocatus. Interfuit postmodum Colloquio Possiaceno, A. C. 1561. coram Carolo IX. inter utriusque partis Theologos habito, et cum Theodoro Beza, Orthodoxiam egregie tuitus est. Scriptis magno [orig: magnô] numero [orig: numerô] et eruditione operibus inclitus, Obiit in Domino, A. C. 1562. cum in procinctu esset respondendi Iohanni Brentio, qui ipsum, et Bullingerum edito [orig: editô] libro [orig: librô] lacessiverat. Beza in Icon. Thuan. Hist. l. 3. Gesner. in Biblioth. Simler. in epitom. Item alius, cognomine Anglerius, Mediolanensis, Ferdinando Hispaniae Regi a consiliis fuit, A. C. 1502. Scripsit de Navigatione Oceani libros 30. paul. Iov. in elog. c. 124. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 12. Vasaeus, Chron. Hispan. c. 4. Verheiden, etc. ut plures alios omittam.

PETRUS [139] Matthaei, ICtus Lugdunensis circa A. C. 1590. privata [orig: privatâ] auctoritate collegit septimum Decretalium librum, quem Cardinali Caietano inscripsit. Coniecit autem in hunc eodem [orig: eôdem] librorum numero [orig: numerô] et titulorum serie, ut in Gregoriana Collectione, Constitutiones Pontificum, post sexum, Clementinas et Extravagantes; qui labor, quamvis a nullo Pontificum hactenus approbatus, quibusdam tamen editionibus Iuris Canonici ab isto tempore adiectus, reperitur, Idem Mastricht num. 407.

PETRUS [140] Mongus, Haereticus, post Timotheum Aelurum, in sedem Alexandrinam se intrusit, A. C. 477. cum verus Episcopus Timotheus Solofaciolus Canopi ageret. Pulsus Zenone, hocsedi [orig: hôcsedi] suae reddito [orig: redditô], nihilominus in urbe haesit, Ecclesiae molestus. Restitutus dein ab Imperatore, cum Timotheo defuncto surrogatus Iohan. Talaida ei non placeret, Henotiti acris exstitit defensor. Simulata [orig: Simulatâ] postea Concil. Chalcedonensis observatione, Orthodoxis impofiturus, sectatorum non paucos amisit, quidein Acephalorum sectam constituerunt. Post quae in fideles immaniter saeviens, civili cuidam belli simulacro occasionem dedit, cui vix exstinguendo Zeno fuit. Obiit A. C. 490. Evagrius l. 3. Baron. in Annalibus.

PETRUS [141] Montaureonus Parisiensis, Mathematicus et Poeta, Bibliothecarius Regius, ingens Aristotelis admirator, auctor Commentarii in Euclidis librum X. ob religionem cum periclitaretur, Sancerram se contulit, ibi prae maerore mortuns, A. C. 1570. an, ut aliis, fervente civilibus bellis Gallia [orig: Galliâ] interfectus. Bibliotheca eius insignis et numerosa, Auctoribus inprimis Mathematicis Graecis refertissima, quos is plerosque Notis illustraverat, biennio [orig: bienniô] post mortem eius Aureliani direpta ac dissipata est. Mich. Hospitalius Galliae Cancellarius sic de ipso,

Musae, vester honos, et gentis gloria nostrae,
Concessit fatis patria [orig: patriâ] Montaureus exul etc.

discimus ex libro, cui titul. Thuana. Vide Voss. de scient. Mathemat. p. 335. Thuanum Histor. l. 52. Teissier Elog. Part. I.

PETRUS [142] Nannius Belga, scriptis inclaruit. Valer. Andr. Biblioth. Belg. Paul. Iovius, etc.

PETRUS [143] de Natalibus Episcopus Equilinus, saeculo [orig: saeculô] 15. Scripsit Vitas SS. Vasaeus, in Chron. Hisp. c. 5. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 8. Possevin. in appar. Gesner. in Biblioth. etc.

PETRUS [145] Nolascus fundator Ordinis Redemptionis Captivorum: odio [orig: odiô] Albigensium, natali Gallia [orig: Galliâ] relicta [orig: relictâ], bonis divenditis in Hispaniam concessit, ibique captivorum sub Turcico iugo liberationi animum intendit, A. C. 1218. Primus sui Ordinis Patriarcha; qui quarto [orig: quartô] voto [orig: votô], Captivos redimendi, se supra reliquos, adstringunt. Obiit A. C. 1249. Inter Sanctos rolatus

PETRUS [146] Notarius e Ducibus Iustiniani, Cabadem, acpost eius filium Casroem saepius vicit. Circa A. C. 528. Procop. de bello Pers. l. 1.

PETRUS [148] Opmerus Amstelodamus, Auctor Chronologiae. Vide Beyerlinck, Valerii Andr. continuatorem.

PETRUS [149] Osma Hispanus, docuit Theologiam Salamanticae, saeculo [orig: saeculô] 15. Hic [orig: Hîc] quod Confessionem auricularem, velut institutum humanum, reiceret, Haereticis accensitus et a Sixto IV. condemnatus est, Gesner. in Sixto 4.

PETRUS [150] de Palude Dominicanus, Doctor Parisiensis, et Patriarchae Hierosolymitani titulo [orig: titulô] celebris, floruit saeculo [orig: saeculô] 14. A Iohanne XXII. et Benedicto XII. magnis negotiis adhibitus, Philippo quoque Longo et Philippo Valesivo utiliter serviit; ab hoc ad Sultanum Aegypti missus, ut ille paulo [orig: paulô] remissius Christianos haberet. Scripsit in Magistrum Sententiarum. De Causis potestatis Ecclesiasticae, de Confessione, Postillas in universa Biblia; Homilias, cum titulo: Thesaurus novus: Chronicon Regum Hierosolymitanor. Itinerarium Ultramarinum, cum titulo: Liber bellorum Domini, Commentaria in Psalmos, etc. Obiit A. C. 1342. Lutetiae. Vide Guichenon in Hist. Sebusiana.

PETRUS [151] Paparinus Episcopus in Delphinatu, varia edidit. Saeculo [orig: Saeculô] praeterito [orig: praeteritô].

PETRUS [152] Passerinus Italus, tractatus aliquot Historicos edidit. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 1.

PETRUS [153] Paulus Parisius Cardinalis, Neapolitanus gente, Iuris Utriusque Consultissimus, Bononiae Pataviique docuit. A Paulo III. dein Romam vocatus, purpuram ibi accepit, A. C. 1539. aliquot insuper Episcopatibus auctus. Tridentino Concilio, ex tribus Papae Legatis unus: interfuturus, Obiit A. C. 1545. Paul. Iovius Histor. l. 42. etc.

PETRUS [154] Paulus Vergerius Iustinopoli oriundus, Philosophus, ICtus et Orator insignis, eruditione inter primos sui saeculi. Linguarum, Graecae inprimis, peritissimus, discipulus Chrysolorae Patavii varia scripsit egregia, primusque Arriani versionem edidit. A. C. 1430.

PETRUS [155] Paulus Vergerius ICtus et Episcopus Iustinopolitanus, eruditione inclitus. Francisci Spirae, qui metu humano [orig: humanô] impulsus vera [orig: verâ] Religione eiurata [orig: eiuratâ], in calamitatem incidit toto [orig: totô] orbe notissimam, miserabilis exempli spectator, mitius de Euangelicorum doctrina sentire incepit. Ob quod suis suspectus, et apud Paulum III. accusatus, postquam inprimis Germanica [orig: Germanicâ] legatione defunctus rediisset, iussus est haereticos refutando suspicionem a se amoliri. Quod ille dum facere laborat, et Theologorum Orthodoxorum scripta accuratius evolvit, victus vi veritatis ipsemet Confessor evasit, et quia omnia in Italia intuta videbat, una cum fratre, qui similiter Episcopus erat, in Rhaetiam concessit: Scriptis contra Idololatriam Romanam editis inclitus, Obiit Tubingae, A. C. 1565. Paulus Iovius, elog. c. III. Volaterran. in anthrop. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 5. etc.

PETRUS [156] Peregrossus Mediolanensis ICtus celeberrimus, Cardinalis. Obiit sub Bonifacio VIII.

PETRUS [157] Pictaviensis Monachus Cluniacensis. Scripsit Summam historicam Bibliae.

PETRUS [158] Pistorius Trecensis, Graece, Latineque doctissimus: Lauduni, iuventuti erudiendae intentus, Sammartan. elog. Alius, Pictaviensis, similiter eruditione inclitus, saeculo [orig: saeculô] praeterito [orig: praeteritô].

PETRUS [159] Pithoeus Gallus, de re literaria optime meritus, inter alia Capitularia primus edidit. Cum enim Ioh. Tilius, de restituendis Capitularibus sollicitus, morte peremptus institutum perficere non potuisset, paucis solum foliis post obit um eius editis, quibus usi sunt recognitores et emendatores Gratiani: Perfecit opus ex pluribus exemplaribus Pithoeus, et praeterito [orig: praeteritô] saeculo [orig: saeculô] A. 88. cum Glossario vocum obscurarum, in Capitularibus repertarum, Lutetiae edidit, quod ibidem recusum est A. C. 1603. Licet enim Pithaei nomen editio non praeferat, attamen ex Miraeo Bibliothec. Eccl. et Sirmondo Praef. ad Capitala Caroli Calvi, discimus, eum edidisse et praefationem praemisisse. Sed et sub eius nomine citat Iustellus praefationem istam, in fine praefat, quam codici Con. Eccl. Un. praemisit, ubi de Capitularibus adserit, omnia in iis fere desumpta esse ex Codice Canonum Ecclesiae Romanae et Isidori Collectione. Vide Mastricht Histor. Iuris Eccles. num. 207. ut et in voce Pithoeus..

PETRUS [160] Placaeus Engolismenensis, Advocatus regius, sub Francisco I. Scripta varia edidit. In laniena Parisiensi occisus, A. C. 1572.

PETRUS [161] Plaonus vel Plaoutus, Doctor Parisiensis magni nominis, saeculo [orig: saeculô] 15. Nomine Universitatis Parisinae, interfuit Concilio Pisano, A. C. 1409. in cuius sessione 13. rationibus solidissimis probavit, Ecclesiam supra Papam esse: addens hanc communem esse sententiam Academiae parisiensis, Tolosanae, Andegavensis, et Aurelianensis, Putean. Hist. Schism.

PETRUS [162] Pontanus Brugensis, caecus et eruditus. Valer. Andr. et Gesner. in Biblioth.

PETRUS [163] Puteanus fil. Claudii, mult is ingenii sui monumentis ex cellentissimis Galliam locupletavit, Anton. Teissier Elog. Part. I. de quibus aliisque eum spectantibus, Rigaltius consulendus Vita [orig: Vitâ] illius. Vide supra Claudius.

PETRUS [164] Praemonstratensis Auctor Chronici, cui titulus Biblia pauperum, Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 716.

PETRUS [165] Primodaeus Nobilis Andegavensis. Scripsit de Academia Gallica.

PETRUS [166] Raimondus Poeta provincialis A. C. 1226. Nostrdem. Poet. Provinc. Item alius, Carmelitarum Generalis, A. C. 1342. Scripsit in Magistrum Sententiar.