December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed
06/2005 Peter Stroebel markup
semi-automatic lemma-correction
05/2006; 06/2008; 06/2010; 12/2010; 02/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
largely revised


image: as0001

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.



image: as0002

[gap: blank space]

image: as0003

[gap: illustration]

page 776, image: s0776a

PITYONESUS insul. parva Peloponnesi contra Epidaurum. Plin. l. 4. c. 12. Schilla in tabulis recentiorib. in Sinu Saronico, 6. mill. pass. a littore, ab Aegina Insul. 17.

PITYS i. e. pinus, Puella erat, quam Pan et Boreas rivales amabant: Illa Panis amore magis afficiebatur, unde aemulatione motus, puellam in petrasim pulit ac neci tradidit. Terra miserta cladem, plantam puellae cognominem produxit, quae arbor nunc quidem Pana germine suo [orig: suô] coronat: Flet autem ubi Boream aufflantem percipit. Auctor Geoponicon. l. 11. c. 11.

PITYUS oppid. Sarmatiae Asiaticae apud fines Colchidis, ad mare Euxinum in finibus Heniochorum, terminus quondam Imperii Romani; Plin. l. 6. c. 4. a Dioscuriade, urbe Colchorum extrema 360. stad. in Occaium. Ab Heniochis direptum. Item fluv. eiusdem nominis, Plin. ibid.

PITYUSA insul. parva sinus [orig: sinûs] Argolici ante Hermionem. Sunt et Pityusae, insulae duae in mari Iberico, angusto [orig: angustô] freto [orig: fretô] inter se divisae, quarum maior Ebusus, minor Ophiusa. Ita Strabo. Idem et Ptolemaeus docet. Pomponius quoque Mela, l. 2. c. 7. idem sentire videtur, licet Pityusas utramque communi appellatione dici non moneat. At Plinio, l. 3. c. 5. longe alia mens, qui utrique huic insulae nomen Ebusus convenire ait; et Colubrariam sive Ophiusam aliam facit a Pityusis. Longe falluntur, qui Plinium Straboni et Ptolemaeo conciliare quaerunt. Diodor. Siculus eosdem cum Plinio sequi auctores videtur, *pitu/ousan enim agnoscit unam magnam insulam, in qua [orig: quâ] urbs sit quae appellatur *)ereso\s2: nisi eius codex sic corrigendus et legendum *)ebuso\s2. Idem Diodorus anotat Pityusam a copia tw=n pitu/wn, quas illa insula fert, nomen invenisse. Plinius a frutice pineo. Casaub. Nic. Lloyd. Baudrando Insulae duae sunt in mari Mediterraneo inter Balearem maiorem ad Ortum et promontor. Dianium Sinumque Sucronensem ad Occasum. Vulgo las Islas de *u vica, pendentque a regno Maioricae: earum maior et quae ad Boream Ebusus, Rvica, castrum habet cognom. cum tribus villis et salis fodinis. Minor, quae Ophiusa La Formentera, ad Austrum extensa, ob serpentes deserta est, parvique circuitus.

PIUS [1] cognomen Antonini Imperatoris de quo supra, voce Pii.

PIUS [2] I. Aquileia [orig: Aquileiâ] oriundus, post Hyginum Episcopus Romanus A. C. 156. Pascha celebrari iussit, Dominica [orig: Dominicâ] post 14. d. mensis Martii. Martyrii coronam accepit, A. C. 165. Aniceto [orig: Anicetô] successore. Scripsit duas epistolas ad Iustum Urennensem. Genebr. Chron. l. 3. Ciacconius, Platina, Duchesnius etc. in vit. Pontif.

PIUS [3] II. prius Aeneas Sylvius Bartholomaeus Piccolominaeus, Senensis. Mater eius Victoria de Fortiguetra parituram se filium mitratum somnians, id in familiae ignominiam fore interpretata est, cum in degradatione Clericorum mitra chartacea illis imponi soleat: Aliud Fata voluere [orig: voluêre]. Cum cura educatus, ad studia animum applicuit, ingenio [orig: ingeniô] et eruditione inclitus. Aetatis an. 26. in Concilio Basiliensi, a Secretis fuit Dominico primum Capranico Cardinali, dein aliis quoque Praesulibus, inprimis Cardinali Albergato, a quo in Scotiam missus est, Redux a Concilio Referendarii, Abbreviatoris, Cancellarii, et Agentis Generalis muneribus auctus, Argentinae, Francofurti, Constantiae, in Sabaudia et Rhaetia, res eius curavit: Praepositus hinc Ecclesiae Cellegialis S. Laurentii, quae Mediolani est, factus. Interim plurima edidit opera, in quibus, quam honeste de Concilio senserit, satis ostendit: Eugenio [orig: Eugeniô] IV. pro meritis passim notato [orig: notatô]. Secretarius dein Felicis V. et Friderici postmodum III. Imperatoris, ab hoc Poetica [orig: Poeticâ] lauro [orig: laurô] donatus est, variis legationibus Romae, Mediolani, Neapoli, in Bohemia etc. defunctus. A Nicolao V. post haec magnis negotiis in Austria, Hungaria, Moravia, Bohemia et Silesia adhibitus, iam Episcopus Senensis, Ratisbonae et Francofurti in Comitiis, de bello Sacro, praeclare disseruit. A Calixto III. Cardinalis creatus, A. C. 1456. ei tandem successit, A. C. 1458. Pii II. nomine sumpto [orig: sumptô]. Tum statim ad Christianos Principes contra Turcas uniendos animum applicuit, Concilio [orig: Conciliô] Mantuam indicto [orig: indictô], A. C. 1459. postquam Ferdinando fil. notho Alphonsi; contra familiam Andegavensem, regnum Neapolitanum, confirmasset [orig: confirmâsset]: unde Bellum. Ecclesiae hostibus pro virili obnixus, variis terris auxit dominium. In difficilimis etiam rebus intrepidus; animo [orig: animô] in sacrum bellum tam prompto [orig: promptô] fuit, ut ipsemet copiarum, quas iam paratas habuerat, Dux esse voluerit. Sed dum Ancona [orig: Anconâ] solvere parat, morte praeventus, obiit A. C. 1464. aetat 58. Sedis 6. Opera eius Basileae edita, A. C. 1571. in quibus quod Pontifex quaedam retractasset [orig: retractâsset], scommate notatus est: Quod Aeneas probavit, Pius damnavit. Non dubitant eruditi, quin et ipse auctor sit Commen tariorum, qui sub nomine Iohan. Gobelini Personae, qui ei a secretis erat, prodterunt. Vide Ioh. A. retinum, Voss. l. 3. de Hist. Lat. c. 7. Onuphrium, Ciacconium, Lud. Iacob. in Bibl. Pontif. Ioh. Antonium Campenum in eius vita: haneque in frontispicio operum eius etc. Crebro in ore Pontifex hic habuit: Sacerdotibus magna [orig: magnâ] ratione ereptas nuptias, maiori restit vendas videri. Ioh. Baleus in vita eius. Successit Paulus II.

PIUS [4] III. dictus Franciscus Todeschinus, Pii II. ex sorore nepos, successit spurcissimo Alexandro IV. A. C. 1503. non sine veneni suspicione paulo post mortuus, die post electionem 26. in epistolis Marsilii Ficini, Philelphi, Sabellici etc. notissimus. Successit Iulius II. Ciacconius, Victorellus, Duchesnius, in eius vita.

PIUS [5] IV. Mediolanensis, nomine Ioh. Angelus Mediguinus seu Medicis, frater Marchionis Mariniani, successit Paulo IV. A. C. 1559. Natus festo [orig: festô] Paschatis, electus Papa festo [orig: festô] nativitatis et coronatus festo [orig: festô] 3. Regum, 18. hominibus in turba obtritis, plurimisque laesis: Initio [orig: Initiô] clementem, sed non Carafis se exhibuit: Cardinali Caraffa [orig: Caraffâ] in mole Adriani carnificis manu strangulato [orig: strangulatô], et fratre eius, Palliani Principe, capite plexo [orig: plexô], in carcere. Melita [orig: Melitâ] a Turcis obsessa [orig: obsessâ] non parum sollicitus; Concilium Tridenti an.


image: s0776b

saeculi praeteriti 61. Protestantes Germaniae Principes ad illud per literas et Legatos invitando, restauravit: sed diplomata non resignata, cum acri responso, Legatis remissa sunt. Thuan. l. 23. et 28. Quod et a Rege Daniae sactum: Elizabetha autem Legatum ex Belgio in Angliam transiturum aditu arcuit. Sic inchoato [orig: inchoatô] a solis Communioni Romanae addictis Concilio [orig: Conciliô] Carolus 9. calicis usum in cena domini, postulavit obnixe, opponente se acriter Cardinali S. Angeli. Idem Bavariae Dux Albertus ex exposcens, obtinere non potuit: nec ipse Imperator Ferdinandus I. Iidem Principes petebant insuper, ut coniugium Clericis permitteretur. Sed et hoc negatum. Tandem solutum Concilium A. C. 1563. in quo nihil correctum, sed vertera mala publica [orig: publicâ] auctoritate investita sunt: Synodusque a Germanis spreta, a Gallis non admissa est, dicente Claudio [orig: Claudiô] Espensaeo [orig: Espensaeô], in Conciliis id demum fieri, quod nationi placeat Italicae. Et Claudio [orig: Claudiô] Sanctio [orig: Sanctiô]: in Synodo Tridentina, plus nobis quam Spiritui S. tributum esse. Laetus, compend Hist. Univ. Finito [orig: Finitô] Concilio [orig: Conciliô] Papa, spectualis variisque oblecta mentis intentus, coniuratione Accoltii vix non periit. Obiit tandem A. C. 1565. ex nimio Veneris usu, ut vulgo dictum sit, Eum per eandem partem animam profudisse, per quam accepisset. Vide porro Thuan. Hist. l. 36. 38. 39. Iac Revium in Histor. Pontif. Successit Pius V. de quo suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Addo hic [orig: hîc], quod Pius IV. idem ad emendationem Gratiani animum applicans, hanc in rem selegit Cardinales et undique accersitos Viros doctissimos, qui Auctorem hunc ex fontibus restituerent. Quibus Pius V. eius successor aliquot alios addidit; opus autem perfectum demum est sub Gregorio XIII. et evulgatum ab eo, A. C. 1582. Pontificatus [orig: Pontificatûs] eius XI. ut indicat Praefatio Decreto praemissa. Viri sub Pio utroque ad hoc opus selecti, recensentur Anton. Augustino in fin. l. 1. de Emend. Gratiani in Not. p. 342. Vide quoque Gerh. von Mastricht, Hist. Iuris Eccl. n. 392. et 393.

PIUSV dictus Michael Gislerius, successit Pio IV. A. C. 1566. Inquisitionis acerrimus propugnator: Inquisitor generalis, olim sub Paulo IV. Inquisitionis auctore. Captos Iulium Zoanetum, Petrum Carnesecam, aliosque, ob leves haerescos suspiciones, exussit: nec minus Aonium Palearium, quod dixisset: Inquisitionem esse sicam in literatos districtam. Meretrices urbe excedere iussit, Catechismum, Breviarium et Missale, a Con cilio ipsi iniunctum, edidit. Elizabetham Reginam excommunicavit; Carolum IX. contra protestantes pecunia [orig: pecuniâ] iuvit: Caesarem, ut pacis conditiones cum Turca rumperet, hortatus, fidem aut iuramentum infideli non esse servandum, dixit. Philippo II. ut Carolum fil. qui Belgis favere visus erat, tolleret, auctor fuit, patrato [orig: patratô] facto [orig: factô] gratias Patri egit, dono [orig: donô] insuper misso [orig: missô], rosa [orig: rosâ] et gladio [orig: gladiô]. Armis, Regi huic et Venetis iunctis, praelio [orig: praeliô] contra Turcas, ad Naupactum, victoriam iuvit, A. C. 1571. cum anno [orig: annô] ante Cosmum Magnum Hetruriae Ducem creasset [orig: creâsset], non permittente Maximiliano [orig: Maximilianô] II. ut illum Regem crearet, imo interminante, si Pontifex ulterius iura Imperii invaderet: tandem tamen, ad intercessionem Principum, Francisco C. F. titulum Magni Ducis, sed ut Imperii beneficiario, confirmante, Bodinus de Rep. l. 1. c. 9. Thuanus, Histor. l. 60. et 62. Caraffis tandem restit utis in bonorum possessionem, et Ordine Humiliatorum abolito [orig: abolitô], ad Inquisitionem tribunalis Pontificio [orig: Pontificiô] maioris vocatus, obiit A. C. 1572. beatis annumeratus A. C. 1672. a clemente X. Duchesnius, Pap. Massonius, Thom. Moniotus etc. in eius vita. Anton. Sen. Gazaeus et Louvetus, de Vir. Ill. Ordin. Praedic. Victorel. addit. ad Ciaccon. Carolus Iacob. Biblioth. Pontif. etc. Eum excepit Gregorius XIII.

PIUS [6] Metellus sic dictus quod a Furio Tribuno reditum exoravit. Antoninus quoque Imperator Pius dictus est, quod animum a belli ferocitate alienum haberet, malletque vivum, ut aiebat, civem servare, quam 1000. hostes trucidare. Dio. Alex. l. 1. c. 9.

PIUS [7] epitheton, ut videtur, urbis Toletanae, apud Isidorum Pacensem Episcop. Chron. aer. (85. Hic [orig: Hîc] crebra Concilia clarente Eugenio [orig: Eugeniô] urbis Regiae Metropolitano [orig: Metropolitanô] Episcopo [orig: Episcopô] Toleto [orig: Toletô] pio ------ recollegit. E quo sane loco dubium videtur, quod alias asserit Antonius Augustinus de Numismat. Dial. 7. Inscriptionem, quae in aversa com plurium nummorum Hispaniae Gothicorum Regum conspicitur ac legitur, TOLETO PIUS, vocem postremam ad Principem, cuius est, spectare, ut in Leovigildi Regis numismate TOLETO IUSTUS. Sed et eiusmodi Regum Hispanicorum Gothicos nummos cum hac voce, PIUS, adiecta, urbium aliarum nominibus, recenset Ambrosius Morales toto [orig: totô] lib. 12. ubi quasdam profert, cum inscr. TOLETO IUSTUS, ELBORA IUSTUS, c. 4. Car. du Fresne Glossar.

PIX Graece pi/ssa multi usus in Vita, uti videre est hic [orig: hîc] passim. In Lampadibus veterum vide supra. Ad naves Incerandas. Quam ob causam lege hac [orig: hâc] Atheniensium, *mh\ e)ca/gein cu/la kai\ pi/ttan, vetitum legimus, alio exportare ligna et picem, apud Scholiasten Aristoph, Equitibus. Ne videl. hostes ad naves fabricandas iis uterentur, qua de re Vide Sam. Petitum Comm. in LL. Att. l. 5. tit. 5. Insuper in condiendis mustis Veteribus adhibita, uti pluribus docet Salmas. ad Solin. p. 711. diximusque voce Cadus. Vide quoque infra Recentatum; et evellendis delicatiorum athletarumque pilis, uti diximus ubi de Alipilis, nec non voce Culipilarius. Porro in suppliciis usitatam, dicemus infra ubi de Tunica Molesta etc. de eius in malthando usu, vide supra verbo Malthare, nec non ubi de navium Inceramentis, alibique, it. voce Pittacium. Non autem uno [orig: unô] consuevit modo [orig: modô] colligi. Urebantur radices piceae et terebinthi, ad eam cogendam; aliter vero colligebatur ea ex codice et ramis, qua de re idem Salmas. prolixe agit ibid. p. 502. et seqq. Plurimam autem picem Picea arbor, inde kat' e)coxh\n dicta, fundit, Graecis peu/kh, quippe quae inter ea genera arborum, teste Theohprasto [orig: Theohprastô], sit maxime e)/ndados2, i. e. resinosa. Vide infra voce Resina it. Taeda: uti de Picifero fonte in insul. Zacyntho, unde optima pix iuncturis navigiorum stipandis infra


image: s0777a

voce Zacynthus: et de divinatione ex Pice, ubi de Divinatione, it. Pyromantia. A pice vero Italiam, quasi Piceariam, dictam esse, vidimus supra in Italia.

PIXIS apud Thwroczium, in Hunniade, c. 46. machinae bellicae species est, German. Bichsen, ut ait Marqu. Freherus apud Car. du Fresne, ubi supra.

PIZARRUS Franciscus Hispanus Peruviam detexit et occupavit. Hunc exposi titium fuisse dicunt, et ad fores templi cuiusdam, omnium misericordiae, ab impudica matre, obiectum: dein cum a Capitaneo Consalvo Pizarro pro filio agnitus esset, in pago Truxillo porcos custodiisse. Horum uno [orig: unô] perdito [orig: perditô], cum ad patrem reverti timeret, Hispalim primo, dein in Indias aufugit. Huic Didacus Almagrus, a natali pago dictus, itidem genere tam vili, ut quis pater eius esset, numquam sciri potuerit, se iunxit: qui duo in Peruvianum regnum irrumpentes, A. C. 1525. in Atabalipam Regem, subditosque eius primo, dein, cum de immensa [orig: immensâ] praeda [orig: praedâ] dissidium oriretur, in se ipsos immaniter saevierunt. Et Ferdinandus quidem, frater Pizarrae, Almagrum; huius vero filius Franciscum Pizarram vicissim e medio sustulit. Consalvus tertius Pizarrae frater, utriusque necem ultus, tam insolens evasit, ut Carolus V. Petrum Gaseam, ICtum in Peruviam mittere coactus fuerit, qui malis mederetur. A. C. 1546. Mariana, l. 26. Thuan. l. 1. Sandoval. in Carolo 5. etc. Vide et Franciscus.

PIZODORUS vide PEXODORUS.

PK. in nummis Iustiniani, percussa Carthagine, Car. du Fresne notat.

PL. in Crispi. percussa Lugduni. Idem.

P. L. in notis antiquorum, Publii Libertus, P. M. Principi militiae: item Pontifex Maximus, etc. denotat. Fr. Gouldmannus.

PLACA moneta, quae in Statuto Henrici VI. Angliae Regis dato Parisiis d. 26. Nov. 1426. quatuor maioribus plancis, seu albis aestimatur: vulgo Plaque. Car. du Fresne Gloss.

PLACAEUS Petrus vide Placaeus.

PLACAS vel PLACUSIUS Siliciae mons, Hesych.

PLACE urbs Hellesponti, civis Placius, Gentile Placianus. Steph.

PLACENTA an a placo, quod ea [orig: ] solerent Antiqui Deos placere; an a placeo? Graece plako/eis2, an a pla\c, ko\s2, quod in tabulam extenderetur? Certe, sicut ditiores hostiis animalium Deorum numina sibi propitia reddere satagebant, ita egenos, Placentis hac [orig: hâc] fini usos esse, constat e Luciano, in suo Dial. de Sacrificiis. Hinc et in sacris legimus, Placentas ab Ethnicis, et eorum suasu ab Hebraeis Idololatris, Lunae oblatas, quam reginam caeli vocabant. Unde apud Ieremiam Deus ait, c. 7. v. 17. et 18. An minime vides, quid isti faciant in civitatibus Iehudae; etiam in plateis Ieruschalaimorum. Filii colligunt ligna, eorumque Patres accendunt ignem, ac feminae depsunt massam; ad faciendum popana (Vulgatus habet Placentas) rebus caelestibus (Vulgatus, Reginae caeli) et libandum libamina Diis alienis, ut irritent me. vide Fortun. Licetum de Lucernis, l. 6. c. 2. ubi Iovis Lucernam erudite in terpretatur, uti de Placentas in fontem Inus [orig: Inûs] proiciendi ratione, quae phgomantei/as2 Veter. species, supra voce Fons. Est autem Placenta, idem quod dulcium. glossae, Dulcium, plakou=ta: unde dulciarii, qui placentas, velducia conficiunt, iidem cum Placentariis, quorum meminit Gloss. plakounta/rioi, dulciarii, placentarii: et Palladius, in Histor. Laus. c. 6. *)en tou/tw| tw=| o)/rei kai\ i)atroi\ dea/gousi kai\ plakounta/rioi. Ex Graeco plako/eis2 et plakou=s2, ut dictum, subintellige a)/rtos2: quemadmodum turo/eis2 et turou=s2, eodem [orig: eôdem] substantivo [orig: substantivô] subintellecto [orig: subintellectô]. Vide supra in Dulcium: nec non Coptae, Lucunter, Macarones, Mustacea, Nicolai panes, Nuptiae, Panchrestum, et infra Popae, Pyramus, Quadra, ubi de more in quatuor frusta eas secandi; Reversatus panis, qui inter placentam panemque medius; Samia, Strues, Torta, Turunda, Venatorius ludus, Vermis, ubi placentas e lumbricis habes; victima, Victoria, Umbilicus. Addam saltem, vocem Placentarius, scurram, sannionem, facetum hominem, denotare, apud Petrum Damianum, l. 6. c. 33. cuiusmodi homines Gallis Plaisanteurs, vel Plaisantins appellari, docet Car. du Fresne Gloss.

PLACENTIA [1] vulgo PIACENZA, colonia et urbs antiquissima, episcopalis sub archiepiscopo Bononiensi in Gallia Togata circa finem Aemiliae apud Padum fluv. non longe Trebiam fluv. excipientem; ampla et populosa, utpote in qua 25000. civium, Farnesiorum hodie Principum in Ducatu Parmensi, inter Mediolanum et Parmam. Hic [orig: Hîc] Caelius a Cinna et Mario obsessus, cum Petronio, cui se interficiendum praebuit, interlit. Liv. Eius in agro salsi sunt fontes, e quibus sal candissimum excoquitur: et ferri fodinae, ubi Ferrariae. Sllius, l. 8. v. 59. Certavit Mutinae quassata Placentia bello. Baudrando, urbs alias Anamanorum, in Gallia Cispadana nunc Ducatus Placentini caput, sub Parmae Duce. Arcem habet probe munitam, et 1. milliar. a Pado distat, 18. milliar. supra Cremonam in Occasum, Papiam versus. Hinc tractus seu Ducatus Placentinus: Qui habet ab Ortu Ducatum Parmensem, a Septentrione et Occasu Ducatum Mediolanensem, a Meridie separatur ab ditione Genuensi Apennino [orig: Apenninô]. Pendent ab eo etiam 4. castra trans Padum, ad Boream, Laudem Pompeiam versus. Hic quoque Concil. A. C. 1095. quo [orig: quô] de Praxeda, ab Henrico III. repudiata, et de Bertrada ac Philippo I. Gall. Rege, auxiliis item Alexio Comneno summittendis actum. Item A. C. 1132. ubi Anacletus excommunicatus. Vide Leand. Alb. descr. Ital. Humbert. Locatium, de Placentia.

PLACENTIA [2] urbs Hispaniae Tarraconensis, in Lusitaniae confin io inter Salamanticam ad Boream, et Emeritam ad Austrum 22. leuc. Baudrando Urbs Vettonum in Lusitania, nunc Extremadurae, in regno Legionensi. Alias Deobriga, seu crevit ex eius ruinis. In planitie fertilissima, vulgo la Vera de Placentia 12. leuc. a Cauria in Ortum, Toletum versus 25. circiter.