CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ex emendatione Domitii Calderini; Graec. yi/qia, Hesychio ei)=dos2 a)mpe/lou kai\ mh/lwn tinw=n, species vitis et pomorum est. Certe Psithias vites inter Graeculas recenset Colum ella, l. 3. c. 2. Dicit autem recoctum Poeta, quia exiguitate acinorum et raritateuvarum, coqui et condiri opus habuerit; passasque tales uvas in vino suo recoqui solitas ait; passum vinum intelligens, o vis suis denuo ingestis decoctum. Quod quomodo fiat, docet Palladius in Octobri, c. 19. laudatus ad Statium d. l. Barthio.

PSITHYRUS Graece yi/quros2, epitheton Cupidinis admodum celebre Athenis: ubi e)/rwtos2 quoque et *)ante/rwtos2 templum fuit, in via ad Academiam ducente, unde populum illum ad modum amoribus deditum, colligit Franc. Rossaeus Anthol. Att. l. 4. c. 1. Ratio nominis in promptu, quamvis enim non tanta silentii religio in Veneris, quam in Cereris fuit sacris, nihilominus maxima eorum pars yiqurismou= involucris abscondita fuit. Ovid. Met. l. 4. fab. 4. v. 63.

Et clandestini maxime congressus colloquiaque, et ut Horatius ait, l. 1. Od. 9. v. 21. intimo ab angulo risus proditor. Cupidini litantibus inprimis placent. Unde u(pw/rofos2 boh\, apud Euripidem; succrottlla vocula: apud Titianum: Feminina fabulare succrotilla vocula: paratiqeme/nh to\ poth/rion xai/roistu(pereyiqu/rise, apud Eustathium Ismen. legimus. Vide Rossaeum praefatum, l. 4. c. 3. ubi de amore Mulierum.

PSITTACI et Stelliferi, partium olim in Rep. Basileensi nomina, exorta sub Bertholdo II. Episcopo Basileensi. circa A. C. 1250. Cum enim, in duos ordines, Nobilium atque Plebeiorum, populus, ut et in aliis urbibus, lic [orig: lîc] esset divisus, propter urbis autem am plitudinem, Nobilium multitudo supra modum crevisset, in duas tandem hi Societates abierunt, quorum dissidiis non parum detrimenti Resp. accepit. Et Scalarii quidem, Monachi, Rotbergii, aliique Psittacum viridem in campo candido gerentes, a Psitacco nomen mutuarunt [orig: mutuârunt]; quibus favebant Comites Novocastrenses, Marchiones Hochbergii, Domini Roteliae etc. Eptingenses vero, Ufhemii, Ramstenii etc. in purpureo eampo stellam gerentes candidam, Comites Habsburgenses, Ferretanos, Friburgenses, aliosque in partes suas pertraxerant. Sub Henrico III. Episcopo cum inter eum, et Rodolphum Habsburgicum bellum ortum esset, priores Episcopi partes tuiti sunt, pulsis in exilium posterioribus, quibus in Comitis ditione perfugium fuit: a quo, postmodum in Imperatorem electo, A. C. 1274. restituti sunt. Pertrus I. dein Richenstenius, Episcopatum nactus A. C. 1286. utramque societatem connubiis iunxit, ordinavitque una cum Senatu Basil. ut in posterum pari numero [orig: numerô] ex utriusque ordinis nobilibus, Senatores legerentur, atque ex uno Consul. ex altero vero Tribunus Pleb. idque alternis vicibus, desumerentur. Quae gubernandi forma diu duravit, donec a Nobilitate ad plebem translata est A. C. 1306. dissidiis inter Ottonem Episcopum et Albertum Imperatorem gliscentibus, iterum in partes itum, et tum ultu exorto [orig: exortô] Scalarii Monachique, factionis Psittacorum, urbe eiecti sunt, quod Imperatori faverent, non nisi post 40. annos revocati. Postmodum, cum, tempore Concilii, cum exercitu adventanti Ludovico Galliarum Delphino ex utraque societate plurimi adhaesissent, exilio [orig: exiliô] damnati, posterique ab honoribus exclusi sunt. Quod de nobilitate supererat, partim A. C. 1501. sub tempus foederis a Rep. cum Helvetiis initi, partim An. 1529. cum Reformationem urbs amplexa esset, sua [orig: suâ] sponte excessit. Vide Stumpf. l. 12. de Rauracis, c. 25. et seqq. Albert. Argent. Chron. p. 99. Item in voce Basilea.

PSITTACUS pulchritudinis inter aves primas tulit, a Statio, l. 2. Sylv. 4. Epicedio in Psittacum Melioris Atedii, ubi psittacum iungens Pavoni ac Phasiano ait, v. 25.

Psittacus ille plagae viridis regnator Eoae,
Quem non gemmata volucris Funonia cauda [orig: caudâ]
Vinceret, aspectum gelidi non Phasidis ales.

Quo facit, quod Alexander apud Indos hanc avem videns, admiratione eius commotus, in illos, qui eam occiderent gravem poenam constituit, uti Freinshemius contra Aelianum, pavoni id tribuentem, docet Not. ad Curtium, l. 8. c. 9. Scaliger tamen in Exercitut, num. 236. quia Cardanus avem hanc commendaverat a colorum varietate ac praeterea fulgore, quod et Appuleius facit, Floridor. l. 2. contra contendit, esse deformem, non modo ob foeditatem rostri, ac crurum et linguae, sed etiam, quia sit coloris fusci ac cinericii, qui tristis. Ad quae Vossius, Quid faciamus summo Viro, inquit? Si Cardanus ea dixisset, provocasset [orig: provocâsset] ad Iudiciae Poetarum: atque adeo omnium hominum. Nunc quia pulchri dixit coloris, ille deformis contendit. Vide eum de Idolol. l. 3. c. 80. ubi sub initium, solum inter aves Psittacum, sicut ex animantibus solum Crocodilum, superiorem commovere mandibulam tradit. Et cap. praec. docet. Psittacum, ut non accen seas id aetatis, quo in Indiis vixit, priusquam huc advehebatur, (quod quantum sit, sciri nequit) tamen sic quoque ad annum vivere sexagesimum, quod et a Verulamio Proditum est, in Histor. vitae et mortis. Inprimis vero docilitas ad hominum sermonem imitandum in Psittacco illustris est. Unde non solum ei latior lingua, quod in omnibus avibus sermonis nostri imitatricibus requirit Plin. l. 10. c. 42. sed et structura mandibulae, praesertim superioris, ab avium vulgo variat. Quomodo autem loqui doceatur, cum apud Plinium et Solinum, c. 55. 5um apud Appuleium, loc. cit. legas his verbis: Cum sermonem nostrum cogitur aemulari, ferrea [orig: ferreâ] clavicula [orig: claviculâ] caput tunditur,

imperium Magistri ut persentiscat; haec serulae discenti est. Qui et ad dit ibid. ut primo [orig: primô] solum biennio [orig: bienniô] docilis sit; senex vero, obliviosus: Item, ut facilius discat, qui glandibus vescitur, ac cuius in pedibus quini digituli numerantur, quae omnia hausisse videtur ex Plinio, l. 10. c. 42. sed Plinium non bene intellexit; qui haec non de Psittacis, verum picis, scripserat. Insigne docilitatis huius exemplum in vita habemus Basilii Macedonis Imperatoris qui filium Leonem cognomine Philosophum Imperii fecerat con fortem, sed calum niis Sabareni deceptus, in carcerem coniecerat. Contigit autem, ut dum Imperator cum Senatoribus aliquot convivaretur, Psittacus saepe inclamaret, *ai\+ ai)/ ku/rie le/on, Ah. ah. Domine Leo. Hinc silentium convivis, cuius causam rogante Imperatore, respondere cum lacrimis, Animal rationis expers luget infelicitatem domini sui Leonis; et nos insontis obliviscimur. Imperator igitur eos porro in convivis esse hilares, deque Leone bonum habere animum iussit, neque multo post eum carcere eductum priori restituit dignitati, Georg. Cedrenus, in Comp. Histor. et Constantinus Manasses in Annalibus: quorum hic tamen avem vocat strouqi/on mousiko\n: quod proprie fit, passerculum canorum. Generatim, aviculam canoram reddit Leunclavius. Cedrenus autem appellat yittako\n zw=on mimhlo\n kai\ polu/fwnon, Psittacum, animal imitatrix vocis humanaeac loquax. At in medio relinquit, utrum ista dixerit, edoctus ab aliquo, an alia [orig: aliâ] ratione fortuita [orig: fortuitâ]. Manasses vero clare addit, edoctam hoc avem a mulieribus assidue Leonem lamentantibus. Nec enim home, nedum Psittacus, sermone loquetur, quem non didicerit: Quippe verba non significant natura [orig: naturâ], sed hominis instituto [orig: institutô]. Quare Poetica est adulatio, quando Martialis ait, l. 14. Epigr. 73.

Psittacus a vobis aliorum nomina diseam.
Hoc didici per me dicere: Caesar. ave.

Vide iterum Voss. l. eodem [orig: eôdem], c. 89. et Psittaci Epitaphium satis prolixum, apud Statium, loc. cit. Adde Aldrovandum, Ornithologiae l. 11. ubi formas iconibus expressas tredecim Lectori spectandas proponit, quatuordecim describit, Car. Clusium in auctario Exotic. ubi elegantissimi cuiusiconem ibi habes, formam miraberis, et Sam. Bochartum, Hieroz. Parte poster. l. 2. c. 30. Nomen quod attinet: Apud Plinium, l. 10. c. 42. liber Rigaltianus habet, Siptacen, in aliis est Septogen, verum est Sittacem vel Sittam. Hesychius, *si/ttas2 o)/rnis2 poio\s2, oi( de\ to\n yi/ttakon le/gousi. Item *si/tth o)/rnis2 poio\s2, oi( de\ druokolh/pthr. Item *sitto\s2, oi( me\n glau=ka, ki/ttan, h)/ i(e/raka. Ctesias in Excerptis Indicorum *bi/ttakon vocat, et instar accipitris habere scrioit. *sitta/khs2 etiam alibi legitur. Et sane *si/ttakos2 et yi/ttakos2 idem: si/ttakos2 autem, quomodo et arriano in Indicis haec avis dicitur: a si/tta deducitur. Non Indi vero ipsi sic videntur vocasse [orig: vocâsse], sed Graeci, qui avem illam Indicam sermonis humani imitratricem, nomine huius avis appellaverunt, quae maxima hominum vocis aemulatrix est, h. c. picae: quemadmodum Nili belluam, quam Aegpti sui vocarunt *ke/myan, iidem *kroko/deilon vocarunt [orig: vocârunt], quod similis esset lacertis maceriarum, dictis krokodei/lois2 apud se, Vide Salmas. ad Solin. p. 1014. Hodie Graecis papaga=s2, Gallis hinc papagay, Arabib. babga vel babgia dicitur: quibus vocibus cur Hebraeorum [gap: Hebrew word(s)] anapha reddant Arabes paraphrastae, in Codice sacro, non liquet. Nisi per aiin [gap: Hebrew word(s)] anapha legerint, tamquam ab [gap: Hebrew word(s)] anaphfacto [orig: factô] nomine, id est, ab arboris ramo, a quo psittacus videatur dictus, quia nidum habet ex arboris ramo pensilem. Bochart. ubisupra. Depatria ut aliquid superaddam: Indica avis est. uti magno [orig: magnô] consensu testantur Auctores, Ctesias apud Photium, Arrianus in Indicis, Aristoteles, Histor. l. 8. c. 12. Plin. l. 10. c. 42. Aelianus, Pausanias, Appuleius, Alii. Imo Solin. c. 52. Sola, inquit, India mittit avem psittacum. Unde Ovid. Amor. l. 2. El. 6. v. 1.

Indica purpureo [orig: purpureô] genuit me littore tellus,
Candidus accenso [orig: accensô] qua [orig: quâ] redit orbe dies.

Tamen, ut de Novo Orbe taceam, afferri etiam ex africa, sed intima, nos docent hodiernae navigationes. Neque Plinium id latuit, qui, l. 6. c. 29. in Itinerario a Syene ad Insul. Meroen, quod ediderant Neronis exploratores, Gagaudem Insul. describens ait, inde primum visas aves psittacos. Quod confirmat Paulus Venetus, cum de Abasia scribit, l. 3. c. 45. Habet psittacos et epimachos plurimos. Sed haec Diodori, l. 2. *(ai de\ th=s2 *suri/as2 yittakous2 kai\ porfuri/wnas2 kai\ meleayri/das2 (e)ktre/fousi) cum plane falsum sit nasci in Syria psittacos, nullum se capere faretur idem Vir Mgnus loc. cit. Vide quoque ad Statii carman in Psittacum Melioris eruditas Animadv. Cap. Barthii.

PSITULCIS Indiae insul. quae et Scillustis. Plut. in vit. Alex. Magni. Cillutam appellat Arrian. Quint. Curtius eam non nominat; quadringentis vero stadiis ab Indi fluv. ostiis in mare remotam scribit. Qui [orig: Quî] nunc vocetur, non constat. Ferrar.

PSOPHIS urbs Peloponnesi in Arcadia, prius Phegia, teste Pausania [orig: Pausaniâ], l. 8. a conditore sic dicta. Tegeae. Erymantho. Ciltorio, ac Nonacri monti finitima. Ovid. l. 5. Met. v. 607.

Hodie Dimizana Nigro, urbs in Azania, regione Arcadiae, ad Erymanthum fluv. antea etiam Erymanthus dicta. Erat in limite Elidis. Fuere [orig: Fuêre] aliae urbes huius nominis apud Stephanum, in Acarnania, in Libya, et in Achaia. In Seldeni MS. *ywfqou\s2 h)/te *fwyi/s2. Nic. Lloydius. Munitissima situ, triplici fluvio [orig: fluviô] et validis muris fuit, adeo ut confisa his praesidiis, parumque cauta adversus vim

armatam, capta facile fuerit a Philippo. una cum excelsa sua arce; de quibus omnibus lege Polybium, l. 4.

PSUSENES Pastorum in Aegypto Rex VIII. Smedi successit, regnavit annos 46. quo [orig: quô] tempore Amuthantaeus in Thebaide ad clavum sedit. Sub finem regni eius Eliud interfecit Eglonem Moabitarum Regem. Illi successit Nephel-cheres, Ioh. Marsham. Canone Chron. ex Manethone.

PSYCHIA [2] yuxh\ i. e. Anima, dicitur Graecis, quae Latinis recentioris aevi Animetta. Vide ibi.

PSYCHICI Graece yuxikoi\, h. 3. Animales, Spiritualibus nempe oppositi, dicuntur Tertulliano Orthodoxi, postquam is ab Ecclesia se subduxit, Montani errores amplexus: Advers. Psychicos, c. 1. Et nos quidem postea agnitio Paracleti, atque defensio disiungit a Psychicis: ubi per Paracletum Montanum; per Psychicos, Orthodoxos intelligit, eos sic vocans quod Montanum, tamquam Spiritum, agnoscere renuerent. Quo etiam detorsit verba Apostoli, 1. Corinth. c. 2. v. 14. ubi de yuxikw=| a)nqrw/tw|, Animali homine, dicitur, quod non capiat ea, quae sunt Spiritus Dei etc. Dominic. Macer in Hierolex. Vide quoque Cl. Suicerum Thesaur. Eccl. voce hac [orig: hâc].

PSYCHIUM oppid. Cretae in ora australi Sichino Mercatori, Prioriza Nigro. Sichimo nunc. pagus 10. milliar a Phoenico oppid. in Ortum Baudrand.

PSYCHOMACHIA Graeca vox h. e. Animae conflictus, titulus libri quo de conflictu spirituali in vitia agit Prudentius.

PSYCHROLUTES gausapatus apud Senec. Ep. 54. dictus est, qui aqua [orig: aquâ] exiens post natationem gausapa [orig: gausapâ] sic se involvebat, de quo more Veter. Vide Casaub. ad Octavium Suetonii, c. 83. et hic [orig: hîc] passim, inprimis ubi de Balneo.

PSYCHEOMETRICA Instrumenta in Musaeo Kircheriano, asservantur; quibus gradus humidi et sicci sensibiliter visui redduntur agnoscibiles, quorum variae species excogitatae, paucae tamen in usum perductae sunt. Horum ratio sumitur ex ambiente aere, aut humido aut sicco, qui quorundam corporum superficiem radens, eos suae qualitatis communicatione afficit. Corpora autem huic impressioni magis congrua sunt stipula avena cea, et similia. Inter artificialia vero omnis generis chordae sive ex sibris plantarum quarundam excerptae et contortae, aut etiam (quae et maximae sunt activitatis) ex animalium intestinis fides. Cuiusmodi instrumenta duo exhibet in Collegii Romani Societatis Iesu Musaeo Georg. de Sepibus: Quorum primum in supersiciem gradibus suis distincta avenacea [orig: avenaceâ] stipula [orig: stipulâ] velut indice quodam [orig: quôdam], tenui fulcro leviter insistens, in quibuscumque locis constituto [orig: constitutô] vase, gradus humidi et sicci pro varietate temporis demonstrat. Alterum intra crystallini globi graduatam circumferentiam, indice stipula [orig: stipulâ] ex quacumque materia, ex chorda fidicina, quae contorta, vel constringendo, vel dilatando, siccum et humidum, pendula, una secum indicem trahit. Tertium, in nauticae pyxidis formam, planam scil. superficiem, in 60. primaria minutorum spatia, dextorsum et sinistrorsum divisa, introsixi circuli indice mobili gradus sicci et humidi demonstrat, cuius figuram vide in Arte Magnetica Kircherii.

PSYCHRUS fluv. Thraciae in agro Chalcidico in Macedoniae confinio frigidissimus, ex quo oves bibentes agnos nigros pariunt. Aristoteles.

PSYLLA vel PSYLLIUM urbs Bithyniae, non procul ab Heraclea, Stephan. nomen habet a yu/lla, i. e. pulex. Quemadmodum ab eadem origine Psyllus viri nomen est, in Menandri Messenia, apud Suidam: et oi( ku/nes2 oi( yullikoi\, Psyllici canes, ab Achaiae urbe dicti, apud Pollucem. Nec. desunt, qui Graecos Africae Psyllis, a)po\ tou= yu/llwn, itidem Graecum nomen indidisse suspicentur, quia pulicum more sanguinem exsugebant, nempe ut a serpentibus percussos ita sanarent. Plin. l. 28. c. 3. Quorundam hominum tota corpora prosunt, ut ex his familiis, quae sunt terrori serpentibus, tactu ipso [orig: ipsô] levant percussos suctuve modico [orig: modicô]. Unde labia Psylla, apud Arnob. l. 2. Vide Bochart. Hieroz. Part. Poster. l. 2. c. 19.

PSYLLI populi Libyae supra Garamantes Plinio, loc. mox citando [orig: citandô]; in Pentapoli Ptolemaeo; Syrtes attingentes, contra virus serpentum muniti; sic a Psyllo rege dicti, Nasamonibus finitimi, a quibus victi fuere [orig: fuêre]. De his Cinna apud A. Gellium, l. 9. c. 12.

---- Gens unica terras
Incolit a saevo serpentum innoxia morsu
Marmaridae Psylli: par lingua potentibus herbis:
Ipse cruor tutus, nullumque admittere virus,
Vel, cantu cessante, potest. Natura locorum
Iussit ut immunes misti serpentibus essent, etc.

Horum historiam vide apud Herod. l. 4. Plin. l. 7. c. 2 Sueton. in Aug. c. 17. qui memorat, adhibitos ab Augusto, ut venenum e Cleopatrae vulnere exsugerent, quo superstitem illam in triumpho duceret. Dion. Cass. l. 51. Plut. in Catone Utic. etc. De Psyllis poema Xenophanes Colophonius scripsit. Rem dignam risu narrat Gellius, l. 16. c. 11. Psyllos, quod aqua eos defecisset, arma adversus Austrum sumpsisse et omnes interiisse, Nic. Lloydius. Coeterum, si vera sunt, de serpentibus ab iis fugatis, naturae potius tribui debent, quam vi Magicae, In qua sententia plerique Veteres fuere [orig: fuêre]. Plin. l. 7. c. 2. de Psyllis, Horum, inquit, corpori ingenitum fuit virus exitiale serpentibus. ut cuius

odore sopirent eas. Et paulo post, Simile et in Italia marsorum gente durat, quos a Circes filio ortos servant, et ideo inesse iis vim naruralem eam. Et Solin. c. 30. Supra Garamantes Psylli fuerunt, contra noxium virus muniti incredibili corporis firmitate. Soli morsihus anguium non interibant, et quamvis letali dente appetiti incorrupta [orig: incorruptâ] durabant sanitate etc. Circa Hellespontum certe Parium eadem vis Ophiogenis, de quibus supra. Nec Celsus, l. 5. c. 27. Psyllis quidquam tribuit, supra vulgus hominum, praeter audaciam viu ipso [orig: ipsô] confirmatam. Acisi idem iis acciderit, quod Mithridati, de quo Martial. l. 5. Epigr. 77.

Effecit poto [orig: potô] Mithridates saepe veneno [orig: venenô],
Toxica ne possent saeva nocere sibi.

PSYLLICUS sinus in Libya magnus et profundus, navigationis 3. dierum Herodot. In ora Occidentali maris Atlantici, apud Hesperios esse putatur.

PSYLLIUM urbs Bithyniae Ptol. vulgo Picello, in ora maris Euxini, inter Heracleam Ponti ad Occasum, et Tium ad Ortum 18. mill. pass. apud Psyllis fluvii a quo dicitur, ostia.

PSYRA Insul. maris Aegaei apud Chium, inde 60. stad. in occasum distans, cum oppido cognomine, in quo vinum non provenit. unde proverb. apud Suidam ex Cratino: Psyra Bacchum: subintellige non producit, Stephanus: *lamba/netai de\ to\ o)/noma e)pi\ eu)telei/a|, dia\ to\ eu)telesta/thn ei)=nai th\nnh=son. Psyra igitur vocem esse Phoeniciam nemo negaverit. qui sciet [gap: Hebrew word(s)] bsira, Chaldaeis et Syris idem esse quod eu)telh=, vilem nempe ac despicabilem. Bochart. Baudrando duplex est: Maior, Pissera dicta, circuitus 20. mill. pass. cum portu et castro munito: et Minor. Antipissera, 4. mill. a maiori in Occasum circuitus 10. mill. pass.

PSYTTALIA insul. parva sinus [orig: sinûs] Saronici, inter Salaminem et Piraeum. Strabo. Steph.

PTELEA Ephesus olim dicta. Steph. Salmasio proprie locus Ephesi, in quo Templum aedificatum; unde urbs Ptelea. Steph Vide Salmas. ad Solm. p. 110. Est et vicus in tribu Oeneide Steph.

PTELEUM vulgo Fitleo, duorum oppidorum nomen, unum Thessaliae, sed in ora Boeotiae, Plin. l. 4. c. 5. 7. l. 5. c. 29. in confinio Phthiotidis, apud Sperchium fluv. alterum Messeniae, Spartanis postea attributum. Ferrario in Ionia, apud Mimantum montem et Erythras Urb. etiam Ptoleon, fuit Thessalicum Plinio, loc. cit. est nemus Pteleon, tamquam si ab ulmis dicta fuisset *ptelew/n. Eius meminere [orig: meminêre] tum alii. tum Lucan. l. 7. v. 352.

Pteleuntis meminit Polyaen. l. 6. in Ariobarzane, c. 26. Vide sis Is. Voss. ad Melam. l. 2. c. 3. Nic. Lloyd.

PTERA Graeca vox ptera\, in Aedibus sacris Veter. proprie, ad latera aedis columnarum ordines seu porticus: unde hodieque columnata Templorum latera Alas Galli vocant, Strabo de Templo quodam apud Thebas Aegyptias verba faciens parietes, qui utrin que pro/naon in cludebant, vel Templum, sive columnis, sive muris circum vallarentur, ptera\ vocata ait. Vitruvius vero peri/pteron id genus aedis tantum appellatum ostendit, quae columnas in fronte et postico et circa aedem utrinque haberet Idem de arietis inventione, ste/ghn peri/pteron Latine vertit fenestratam, qua de voce vide Salmas. ad Solin. p. 1218. Sed et peri/pteron Templum dictum; quod in circuitu deambulationes haberet etc.

PTERELA apud Plautum in Amphitruone, Actu 1. sc. 1. v. 104. nomen viri, qui aliis Pterelas. Vide Gronov. Observ. l. 4. c. 15.

PTEROPHORI Graece *pterofo/roi, dicebantur Tabellarii apud Romanos, rem male gestam aut bellum annuntiantes a pinnis, quas in summo hastarum sixas gerebant. Hesych. *pterofo/roi, te/los2 to\ stratiwtiko\n. Quemadmodum contra laureatas hastas gerebant, aut laureatas tabellas adferebant, qui victoriae et rerum secundarum erant nuntii. Statius, l. 5. Sylv. 1. cum ex omnibus locis felices nuntios, nullum vero tristem nuntium, Domitiano ad venisse, dicere vult. ait. v. 92.

Omnia nam laetas pila attollentia frondes,
Nullaque famosa [orig: famosâ] signatur epistola penna [orig: pennâ].

Cur vero pinnis signatas lanceas praeferrent cum ad versa haberent nuntianda, nihil aliud fingi causae potest, quam magnae cumusdam et praecipitis celeritatis argumentum; quod longe maiori festinatione scilicet opus esset, in perferendis tristium casuum eventibus, quam in successibus prosperis nuntiandis: nam in his nuntiorum tarditas nihil poterat adferre periculi, in illis duplicata ccleritas requirebatur, ut quam primum im pendenti malo posset occurri. Nuntiis itaque et literis publicis perferendis destinati milites, si quid minus prosperi incidisset, in signum festinationis pinnas in summis hastis figebant, quo [orig: quô] signo [orig: signô] admoniti, qui Cursui publico praeerant, intelligerent non esse cessandum, sed rebus coeteris omissis, hos quam primum esse absolvendos et quasi pinnata [orig: pinnatâ] velocitate dimittendos etc. Sed et quoslibet nuntios, tam rerum laetarum, quam tristium, *pterofo/rous2 appellavit Plutarchus in vita Galbae, de quorum pennis sic legitur in Glossis vetustissimis MSS. Veredarii dicuntur a vehendo, qui festinanter in equis currunt, nec descendunt, de equis, antequam liberarius [orig: liberârins] responsa sua: habent pennas in capite, ut inde intelligatur

festinatio itineris, daturque eis equus semper paratus, et quae seqq. Aliter dicti sunt *)aggeliafo/roi et Frumentarii; cum Speculatoribus minime confundendi, quod fecit Vir magnus ad Sueton. Vide Salmas. ad Ael. Spartian. in Hadrano, c. 11. et Lampridium in Alexandro Severo, c. 58. nec non supra, ubi de Frumentariis, et Pinnatis literis.

PTEROPHOROS regio Scythiae circa Hyperboreos montes, damnata caligine. Hinc mos pennas in pileis gestandi processisse videtur, apud omnes pene Europaeos, Ferrarius. Vide Plin. l. 4. c. 12. Sic dicta, ab assiduo nivium casu, quae pteroi=s2 seu pinnis similes sunt, unde Nives plumeas appellat Arnob. l. 2.

PTEROTI Calices apud Plin. l. 36. c. 26. Sed quid refert, Neronis principatu reperta [orig: repertâ] vitri arte, quae modicos calices dues, quos appellabaent pterotos H. S. sex milibus venderet: ex Graeco pterwtoi\, quasi pinnati et alati dicti sunt, a duabus ansis appostis. Quidam tamen apyrotos legunt, et ita dici putant vasa frigidaria. Dalechampius ad loc. Vide supra, ubi de Ansis poculorum.

PTERYGIA Graece *pteru/gia, quae et pte/ruges2 et ptera\, sunt anguli vestium, ai( gwni/ai alias. Hesych. *qettalika\ ptera\, tou=to ei)/rhtai dia\ to\ pte/rugas2 e)/xein ta\s2 qettalika\s2 xlamu/das2. pte/ruges2 de\ kalou=ntai ai( e(kate/rwqen gwni/ai, dia\ to\ e)oike/nai pteruci. Cuiusmodi pterugas2 seu gwni/as2 duas ab utroque latere pallium habebat in parte inferiori, duas in superiori unde quadrangulum vel tetragw/nion. Sed *pte/rogas2 proprie vocabant Graeci angulos illos, qui circa imum vestis, ab alarum similitudine: aperti siquidem et divisi in medio vestimenti partes, ab utroque latere fluitantes, avium alas plane referunt, Hic idem Hesychius pte/rugas2 vocat me/ros2 xitw=nos2 to\ teri\ ta\ kra/speda, tunicae partem, circa infimas oras. Idem alibi, pteru/gia interpretatur ta\ a)/kra tou= i(mati/wn, extremitates tales vestimentorum. Et Pollux pte/rugion vocat to\ h(/misu tou= xitwni/skou, dimidiam partem tuniculae: quia, ut aves singulae binas habent alas, sic etiam huiusmodi tunicae, quae per medium apertae sunt, duas utrinque partes habent, quae avium alas imitantes inde pteru/gia vocantur, quarum utriusque acumen extremum angulum facit, qui et ipse pte/ruc dicitur. *ptero\n enim et pte/ruc cuiusque rei summitatem et acumen apud Graecos significat, ut ex eodem Polluce discimum, l. 7. c. 14. Huiusmodi itaque pte/rugas2 rotundae vestes et totae ab imo circumclusae non habebant, sed quadratae solum, quae fibulis vel in humero vel in pectore ten ebantur et apertae erant, vestimenta sur)r(apta\ Graecis et sumporphta\ appellata; contra a)r)r(afa, quibus nullae commissurae, utpote quae ab omni parte conclusa et continuara essent, qualis fuit Domini nostri tunica a)/r)r(afos2. Spartianarum autem Virginum amicula erant, et multum corporis aperiebant; hinc pte/rugas2 habebant: nam fibula [orig: fibulâ] in pectore stringebantur. Similiter Carthaginensium quadratae tunicae alas habebant: Unde servus Plautinus Poenulum, in comoedia cognom. sic tunicatum Avem appellat. ab huiusmodi alis, Actu 5. sc. 2. v. 15.

Vide Salmas. Notis ad Tertullian. de Pallio, c. 1. Sed et pteru/geon vitium gemmarum est: a quo pterugofo/ron electrum, quod non translucidum est, sed sordibus inquinatum, pterygia referentibus. Plin. l. 37. c. 5. Vitia praeter iam dicta eadem fere quae in smaragdis et pterygia, apud eundem Salmas. ad Solin. p. 1107. ubi de Beryllis. Nec omittendum, quod etiam pte/rogas2, Poematis Simmiae Rhodii Poetae nomen fuisse, docet Scaliger, Poetic. l. 1. c. 18.

PTISCIANA Mauritaniae Tingitanae urbs mediterran. Ptol. Dar el Hamara Marmolio.

PTOCHIUM in Vita S. Euphrosynae, c. 7. Relinque omnia et fuge facultates patris tui, quae multos mvenient heredes. Effice Ptochia, Hierocomia, Xenodochia, Monasteria etc. Graece ptwxei=on, domus est pauperum hospitio destinata, Concilium Chalcedonense, act. 1. *ptwxei=on e)poi/hsa kai\ e)/qhka e)s2 au)to\ e(bdomh/konta krabba/tia, Ptochium exstruxi, in eoque constitui septuagintae lectulos. Aliter *ptwxotrofei=on, Latin. quoque Ptochotrophium, apud Pallad. in Lausiac. c. 5. Habebat autem Ptochotrophium in superiore quidem parte mulleres, in inferiore autem Viros. Cuiusmodi domibus qui praeest, ptwxotro/fos2, Ptochotrophus nominatur in l. 2. Cyrilli, in Concil. Constantinop. II. coll. 5. in sine, Nunc puta omnes quidem ante pedes tuos cadere, et pauperes et Ptochotrophos omnes vero Monachos et Virgines, apud Dominic. Macrum in Hierolex. Vide quoque supra Proseucha.

PTOEMBARI Africae populi qui nullum Regem praeter canem habent, quem illi studiose ac mirifice observant, ex illius motu ac nutu Imperia, et quae sint placita augurantes. Alex. ab Alex. l. 6. c. 2.

PTOLEMAEUM Athenis gymnasium erat. Cicer. in ipso statim initio l. 5. de Fin. Quum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Pisone in eo gymnasio quod Ptolemaeum vocatur, etc.

REGES AEGYPTI.

PTOLEMAEUS [1] I. Lagi filius, mortuo [orig: mortuô] Alexandro [orig: Alexandrô] Magno [orig: Magnô], ab equitibus primum, deinde, communi omnium consensu, aegypti Rexdeclaratur. Huic Africae, Arabiaeque pars cum Aegypto

forevenit: ex gregario milite eum Alexander, virtutis causa [orig: causâ], evexerat. In Aegypto, sollerti industria [orig: industriâ], magnas opes paravit: Aegyptios insigni moderatione in favorem sui sollicitavit, et Reges finitimos obsequiis devinxit: terminos imperii, urbe Cyrene ampliavit, addita [orig: additâ] Syria [orig: Syriâ], Phoenicia [orig: Phoeniciâ], Cilicia [orig: Ciliciâ], et Cypro [orig: Cyprô]. Demetrium, Antigoni filium, bello [orig: bellô] vicit: captivos, omnemque praedam dimisit: se propter dignitatem, non propter praedam, pugnasse [orig: pugnâsse] dictitans. Post haec victor ipse a victo, navali praelio [orig: praeliô], vincitur: filium et fratrem atque amicos Ptolemaei captos, Demetrius pari antea munere provocatus in Aegyptum remittit: donisque inter ipsa bella contendunt: Tanto [orig: Tantô] honestium tunc bella gerebantur, quanto [orig: quantô] nunc amicitiae coluntur. Vide Iustin. l. 13. 14. et 15. Legatos Alexandria [orig: Alexandriâ] misit Romam, con ciliandae amicitiae gratia [orig: gratiâ]: imperavit annis 40. Cyprum et Phoeniciam quoque, ut dictum, tenuit: ab eo omnes alii Reges Aegyptiaci vocati sunt Ptolemaei. Obiit Olymp. 124. Pater ex Berenice, Ptolemaei II. Princeps literatus, Auctor Historiae Alexandri M. Adde Polyb. l. 2. Euseb. Chron. Ioseph. Pausan. dexippum, etc. Praeterfilium Philadelphum habuit, et Ceraunum. Decessit in rerum gestarum gloria, cum paulo ante, regni abdicata [orig: abdicatâ] ad ministratione, Regem filium constituisset Philadelphum. Trogus l. 15. Coeterum is et Magnus et *swth\r dictus. Rhodiis hoc agentibus, ut gratiam ei rependerent, ab Oraculo Ammonis pronuntiatum est, divinis afficiendum honoribus; unde lucus illi in Urbe Rhodi sacratusatque is quadratus, exstructa [orig: exstructâ] ad latus quodque porticu stadium longa [orig: longâ], quam *ptolemai=on nuncuparunt [orig: nuncupârunt]. Vide Voss. de orig. et progr. Idol. l. 1. c. 31.

PTOLEMAEUS [2] II. cognomine Philadelphus, Lagi Ptolemaei filius iunior, successit patri in regno Aegypti, Anno [orig: Annô] Mundi, ut quidam volunt, 3680. ante Christum natum 282. Hic Stratonis discipulus doctissimus suit: Bibliothecam insignem per Demetrium Phalereum paravit Alexandriae, quae usque ad Alexandrinorum et Romanorum bellum duravit: Iudaeos, qui in aegypto erant, liberos permisit, vasa Eleazaro, summo sacerdoti Hierosolymorum. votiva transmisit, et divinas scripturas in Graecam linguam per septuaginta interpretes verti curavit. Huius Frater, maior natu, qui Seleucum vita [orig: vitâ] regnoque [orig: regnôque] Macedoniae privaverat, amicitiam pacemque ac concordiam per epistolas deprecatur, professus deponere se offensam erepti paterni regni, neque amplius a fratre quaesiturum, quod honestius a paterno hoste recepisset. Eutrop. l. 2. Iustin. l. 17. D. Epiph. in lib, de pond. et mensuris: Ioseph. Iud. Ant. l. 22. c. 2. Titus Liv. Decad. 5. l. 4. et 5. Dictus est Rex Philadelphus, per antiphrasin, eo quod fratres suos vel e medio sustulerit, vel regno [orig: regnô] pepulerit, quo throno [orig: thronô] solus potiretur. Vide supra: Coronatus patre adhuc vivente. Obiit, foedere prius [orig: priûs] cum Romanis inito [orig: initô], secundum aliam a superiori Chronologiam, A. M. 3807. Regnavit autem ann. 38. relicto [orig: relictô] Ptolemaeo [orig: Ptolemaeô] III. Euergete. Coeterum is postremo sororem duxerat Arsinoem, antea Lysimacho et Ptolemaeo Cerauno nuptam. Quam quantopere amaverit, argumento est, quod Deorum cultu eam cupiverit honoari. Plin. l. 34. c. 14. Eodem [orig: Eôdem] lapide (magnete) Dinocrates Architectus Alexandriae Arsinoes templum concaemerare inchoaverat, ut in eo simulachum eius in ferro pendere in aere videretur. Intercessit mors et ipsius et Ptolemaei; qui id sorori suae iusserat fieri. Ausonius tamen ita rem narrat, quasi eo rem perduxerit, quo volebat. Sic enim is Idyll. 10. v. 311.

Conditor hic forsan fuerit Ptolemaidos aulae
Dinochares: quadro [orig: quadrô] cubi in fastigia cono [orig: conô]
Surgit. et ipsa suas consumit Pyamis umbras,
Iussus ob incesti qui quondam foedus amoris.
Arsinoen Pharii, suspendit in aere templi.

Vide quoque Augustin. de Civ. Dei l. 21. c. 6. Quia vero Ptelemaei, dicti sunt Reges omnes Aegypti, ut monitum, post Alexandri tempora, sicut Pharaones antiquitus, inde ptolomare, pro regnare et more Ptolemaeorum imperare, in Tabulario Sanct. Severini Burdigal. apud Car. du Fresne in Glossar. Anno [orig: Annô] millesimo [orig: millesimô] ---- Indictione 8. gregorii VII. ---- Goscelino [orig: Goscelinô] Praesule Burdegalensi archiepiscopante, Rege Philippo [orig: Philippô] Francorum ptolomante, Aquitanorum Duce Wilhelmo [orig: Wilhelmô], pacem et iustitiam docente, ego, etc.

PTOLEMAEUS [3] III. cognomine Euergetes, sorore Berenice, quae Antiocho II. Theo nupserat, a marito occisa [orig: occisâ], ultione ardens, Ciliciam, cum provinciis quibusdam trans Euphratem, et tota [orig: totâ] fere Asia [orig: Asiâ] occupavit: rebellione Aegyptiorum revocatus, cum immensa praeda, et 2500. simulacris Deorum, inter quae illud erat, quod Cambyses, Psammetichi tempore, Aegyptiis eripuerat; rediit: Hinc a superstitiosis subditis Evergetae elogium nactus. Obiit A. M. 3833. 26. annis regno [orig: regnô] potitus; moriens successorem habuit Ptolemaeum IV. Philopatorem; a quo veneno [orig: venenô] sublatus fertur. Iustin. l. 29. et 30. Polyb. l. 2. Euseb. in Chron. Hieron. in Daniel.

PTOLEMAEUS [4] IV. cognomine Philopaetor, iterum per iocum ita dictus. Idem enim matrem quoque, cum fratre et sorore sustulit. Quidam et uxorem addunt, postquam Agathocleae, nobilis scorti, amore exarsisset, Reliquum vitae effreni licentia [orig: licentiâ] transegit, vicit nihilominus Antiochum III. Magnum, Syriae Regem, Dein Hierosolymam perveniens, sub Simeone II. Pontifice, Sanctum ingredi conatus est, sed divinitus prohibitus, postquam in regnum rediit, in Iudaeos saevire volens, illis circo, ut occiderentur, inclusis, paulo post oblitus propositi, pepercit. Obiit, A. M. 3850. 27. ann. regnavit. Polyb. l. 5. Iustin. l. 30. Euseb. in Chron. Hieron. in Daniel. Torniel. et Salian in Annal. Vet. Test.

PTOLEMAEUS [5] V. Epiphanes regni gubernacula suscepit, eaque tenuit ann. 23. Successit patri an. aetatis 5. insidiis Agathocleae pellicis, quae cum sorore et matre Oenanthe, Regis morte dissimulata [orig: dissimulatâ], raptisque thesauris, etiam filio necem illatura

erat, ereptus a subditis, Romanorumque tutelae commissus: Quo [orig: Quô] tempore Antiochus 3. Aegyptum invadens frustra fuit: qui ut facilius scopo [orig: scopô] potiretur, filiam Cleopatram Ptolemaeo nuptum dedit, sed illa marito impense favens, Patris conatus de nuo elusit. Obiit relictis filiis 2. A. M. 3873. Euseb. in Chron. Hieron. in c. 11. Dan. Polyb. Liv. Iustin. etc. Post hunc

PTOLEMAEUS [6] VI. Philometor, quod matrem, quae iuniorem illi fratrem praeferre contenderat, odisset, per antiphrasin dictus, quum 35. annis Aegypti regnum tenuisset. Cleopatra [orig: Cleopatrâ] filia [orig: filiâ] Alexandro Balae Syriae Regi, quem throno [orig: thronô] expulit, data [orig: datâ], Obiit A. M. 3808. Vide Alexander I. Syriae Rex, fratremque suum Ptolemaetsm VII. Evergetem alterum, ab Alexandrinis Cacergetem dictum, moriens Regem constituit.

PTOLEMAEUS [7] VII. Evergetes, qui et Physcon dictus est, ignavus et luxu perditus, regnavit Ann. 29. Populis Syriae, Demetrii Nicanoris imperium pertaesis, mercatoris cuiusdam filium, Potarchum nomine, Regem dedit; qui ab Antiocho Sidete se adoptatum fingens, Alexandri nomen assumpsit, insuperque Zebina cognominatus est. Obiit A. M. 3937. Strabo, l. 17. Ioseph. Hist. l. 13. Euseb. in Chron. Historiam quandam condidisse dicitur, Athen. l. 2. c. 12. etc. Huic

PTOLEMAEUS [8] VIII. cognomento [orig: cognomentô] Lathyrus filius successit: Hic a Clepatra matre throno [orig: thronô] pulsus, surrogato [orig: surrogatô] fratre Ptolemaeo [orig: Ptolemaeô] Alexandro [orig: Alexandrô], ope Alexandri Iudaeorum Regis Iudaeam ingressus, Azotho [orig: Azothô] capto [orig: captô], Iudaeos prope Iordanem vicit, immaniter in hos saeviens. Tandem, cum in Aegytpum redire frustra tentasset [orig: tentâsset], in Cyprum se recepit, postquam iam ann. 17. regnasset [orig: regnâsset], deturbatus A. M. 3954. Sed mortuo [orig: mortuô] Fratre revocatus A. 3962. vel 63. regnavit denuo, usque ad A. M. 3970. secundum Euseb. vel 73. iuxta alios. Iustin. l. 39. Ioseph. l. 13. etc.

PTOLEMAEUS [12] XII. dictus Auletes, filius nothus, an Regis Ptolemaei Alexandri, an Lathuri? a subditis, quos nimiis tributis pressos tenebat, pulsus, suffecta [orig: suffectâ] filia [orig: filiâ] eius Berenice, quae Archelao, Sacerdoti Pontico, nupserat, Romam petiit: inde, voto [orig: votô] frustratus, Ephesum pervenit; paulo post autem, a Gabino Syriae Proconsule, iussu Pompeii, pulsa [orig: pulsâ] occisaque filia [orig: filiâ], restitutus est in regnum. Decessit paulo post, An. regni 13. Strabo, l. 17. Dio. l. 39. Appian. de bello Civ. l. 2. Post hunc

PTOLEMAEUS [13] XIII. cognom ento [orig: entô] Dionysius, Cleopatrae frater, qui Pompeium post Pharsalicam cladem in Aegyptum fugientem interimendum cravit, suasu Theodoti Praeceptoris, ope Achillae, copiarum ducis: regnavit cum sorore annos 5. Cum idem perfidis suorum consiliis autem praebens, Caesari quoque, ad quem Pompeii caput resectum transmiserat, insidias pararet, a Caesare victus et Nilo mersus est. Appian. de bell. Crivil. l. 2. Eutrop. Histor. Rom. l. 6. Oros. l. 6. c. 15. et 16. etc. Strabo, l. 17. Ptolemaeorum stemma habes apud Paulum Manutium, Quaesi tis per Epist. l. 1. ep. 10. Hinc Ptolemaeeus. Propert. l. 2. El. 1. v. 30.

REGES ALII.

PTOLEMAEUS [14] Alotites Alexandro [orig: Alexandrô] 19. Macedon. Rege per dolum interfecto [orig: interfectô], regnum eius occupavit, idem tamen aliquot annis post a Perdicca [orig: Perdiccâ] passus est circa Olymp. 103. An. 4

PTOLEMAEUS [15] Ceraunus 30. Macedonum Rex, fil. Ptolemaei Lagi, ex Eurydice: occidit proditoro [orig: proditorô] astu Seleucum, Asiae Syriaeque Regem et Macedoniam usurpavit, ducta [orig: ductâ] sorore propria [orig: propriâ] Arsinoe, Lysimachi vidua [orig: viduâ], quam tamen mox in insulam Samothraciam relegavit, filiis eius Lysimacho [orig: Lysimachô] et Philippo [orig: Philippô] occisis. Dein pace cum vicinis facta [orig: factâ], a Gallis, Belgio [orig: Belgiô] Duce, victus periit, cum annum duntaxat regnasset [orig: regnâsset]. Olymp. 125. Polyb. l. 2. Iustin. l. 17. et 24. Pausan. in Phocic. etc.

PTOLEMAEUS [16] cogno mine Apion, Cyrenensium Rex, filius nothus Ptolemaei Physconis: post regnum Ann. 20. sine liberis decedens, heredem instituit S. P. Q. R. qui parvi huius regni urbes liberas esse iussit. Iustin. l. 39. Liv. l. 70. Euseb. in Chr. etc.

PTOLEMAEUS [17] Cypri Rex, e familia Aegytpi Regum, vitiis immersus, subditisque propterea exosus. Adventu Catonis cognito [orig: cognitô], sibi ipsi mortem conscivit, Vellei. Paterc. Hist. l. 2. c. 45.

PTOLEMAEUS [18] Iudaeus, fil. Abobi, auctoritate et divitiis pollens, Simonis Maccabaei, Iudaeorum Principis et Pontificis Max. filiam sibi conciliavit, magnis hinc muneribus adhibitus. Quo [orig: Quô] rerum successu, insolentior factus, familiam Maccabaeorum exstinguere, quo rerum potiretur, constituit. Socerum igitur in convivio occidit, vidua [orig: viduâ] eius filiisque in cercere retenris. Sed cum frustra percussores immisisset Iohanni Hyrcano, tertio Simonis filio absenti, Dagonem, arcem prope Hierichuntem, se recepit. Ubi ab Hyrcano obsessus, Socrum et fratres uxoris in muro virgis caecidit, minatus, ni Hyrcanus abfisteret, se illos in praeceps daturum: nihilominus, eo [orig: eô] recedente, necem iis intulit, ad Zenonem cognomine Cotylam, qui Philadelphiae tyrannidem arripuerat, profugus, 1. Maccab. c. ult. Ioseph. Hist. l. 13. c. 14. et 15 et l. de Bell. c. 2.

PTOLEMAEUS [19] Vir pius, sub Antonino Philosopho, cum prostibulum quoddam convertisset, a marito eius apud Urbicum Romae delatus, et una cum Lucio quodam, qui eius causam tuebatur, ad mortem raptus est, A. C. 162. Qua [orig: Quâ] occasione Iustinus Martyr alteram Apologiam conseripsit. Petr. Haloxius, in vita Iustini Martyris.