December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed
06/2005 Peter Stroebel markup
semi-automatic lemma-correction
05/2006; 06/2008; 06/2010; 12/2010; 02/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
largely revised


image: as0001

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.



image: as0002

[gap: blank space]

image: as0003

[gap: illustration]

page 943, image: s0943b

PTOLEMAEUS [20] fil. Agesarchi, Megalopoli oriundus, scripsit historiam Ptolemaei Philopatoris. Athen. Clem. Alexandrin. Item, Alexandrinus, cognomine Chennus, sub Traiano et Adriano, Grammaticus et Poeta. Scripsit de Admirabilibus. Vide Photium Cod. 190. Suid. Item Mendesius, sub Agusto et Tiberio. Sacerdos Aegyptius, scripsit historiam Regum Aegypti. Clem. l. 1. Strom. Euseb. de Praep. Evang. l. 10. c. 12. Tertull. in apol. c. 19. Cyrill. l. 1. contr. Iulian. Item Ascalonita Grammaticus, item Cytheraeus Poeta. Lil. Girald. dial. 4. Hist. Poet. Gesner. in Biblioth.

PTOLEMAEUS [21] Haeresiarcha, discipu. Valentini; seu flosculus, ut eum Irenaeus, l. 1. c. 5. appellat. Magistri diliriis alia addidit, duas uxores Deo. Intelligentiam et Voluntatem tribuens, etc. Vide Tertullian. Adv. Valent. Epiphan. haer. 35. Baron. A. C. 175.

PTOLEMAEUS [22] miles sub Decio apud Alexandriam, Christianae religionis ergo supplicio [orig: suppliciô] affectus. Alius de quo, 1. Maccab. c. 16.

PTOLEMAEUS [23] Claudius Astrologus, natione Aegyptius, Pelusiota, Alexandriae professus est, liberalium artium, ac Graecarum literarum studiis clarus temporibus M. Aurel. Antonini. Primus apud Graecos caeli rationem diligentius explicuit: inventaque ab Hipparcho instrumenta clarius demonstravit. De Musica, et rebus aliis, tum de Geographia absolutissime scripsit. Sunt autem opera, eius, libb. 8. de Geographia, Almagestum l. 13. de Iudiciis Astrologicis libb. 4. Planisphaerium, etc. Marcianus Heracleota, in periplo, Suida, Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 10. et de Scient. Mathem. c. 3. §. 5. c. 17. §. 7. c. 19. §. 6. c. 22. §. 4. Gesner. in Bibliothec. etc. *qeio/tatos2 kai\ sofw/tatos2 dictus. Fuerunt et alii hoc [orig: hôc] nomine, ut Pyrrhi regis filius, et Cypriorum rex, qui suis divitiis Romanorum locupletavit aerarium, vide supra. Ptolemaeos quoque sex alios commemorat Suidas, quinque Grammaticos, et unum versificatorem: quorum opera ad nos minime pervenerunt. Iosephus item alium ponit Abobi filium, Simonis ducis Iudaeorum generum, quem socer Iericho tempore belli Macchabaici praefecerat. At ille incensusregni cupiditate, invitatum ad cenam, incautum interfecit. Vide supra.

PTOLEMAEUS [24] Lucensis Episcopus in ditione Veneta. Condidit Annales, ab A. M. 1060. usque ad 1303. Prodierunt Ludguni, A. C. 1619. Item Historiam Ecclesiastic. usque ad Clementem VI, An. 1342. Edidit quoque Genealogiam Roberti Guichardi. ab aliis postmodum continuatam. Blond. l. 13. Platina in Lucio 3. Volaterr. Comm. Urbann. l. 22. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 64. Floruit saeculo [orig: saeculô] 14. Vide quoque Ptolomaeus.

PTOLEMAIS [1] anus quaedam, quae, quoad vixit, lites agitavit, nec unquam a cassis dicendis feriabatur. Unde proverbium: Lis Ptolemaica.

PTOLEMAIS [2] urbs quatergemina: Prima Aethiopiae sub Aegyto, ad sinum Arabicum, quae Theron, i. e. ferarum, cognominatur a Ptolemaeo, et Epitheras a Plinio, l. 6. c. 29. Suachen nunc dicta, a Berenice urbe eiusdem orae 602. mill. pass. in Ortum. Baudrando urbs est troglodyticae, hodie Suaquen, emporium celebre Abyssiniae, cum portu capaci, in ora maris Rubri. Fere 120. mill. pass. a confinio Aegypti in Meridiem, 300. a Martaba in Occasum, et 350. a Berenice in Eurum. Secunda Cyrenaicae, in ora [orig: orâ] litorali, antea Barce, nomen habens a Ptolemaeo rege conditore, Tolometta hodie, inter Arsinoen ad Occasum, et Cyrenen ad Ortum. Hic [orig: Hîc], Synodo [orig: Synodô] a Synesio Episcopo celebrata [orig: celebratâ], Andronicus, Pentapoleos praesectus, impietatis, repetundarum, saevitiae, blasphemiaeque reus, excommunicatus; ad Episcoporum pedes se abiecit, et venia [orig: veniâ] delictorum petita [orig: petitâ], in gratiam receptus est. Vide historiam et Formulam huius excommunicationis, apud Synes. ep. 67. 68. 72. Baron. in Annal. Tertia Phoenices maritima apud Palaestinae fines, olim Ace Plinio, Acon Ebraeis, colonia quondam Cl. Caesaris, teste Plinio [orig: Pliniô], l. 5. c. 19. Ace etiam Stephano, qui sic dictam prius putat, quod ibi Hercules a vulnere curatus sit. Hodie Acre, et S. Iean d'Acre Gall. dicitur ab Europaeis, quia Equites S. Iohannis Hierosolymitani ibi sedem diu habuerunt, eamque fortiter contra Saracenos propugnaunt [orig: propugnâunt]. Antea etiam Tolemaida dicta fuit; estque etiamnum Emporium a Gallis frequentatum. Sed paucis constat incolis; Sub Turcis. Vide infra. Quarta Aegypti in Thebaide, ad Nilum, inter urb. Crocodilorum, et abydum, a quo 22. mill. pass. aberat in Boream, Barbaris erepta est, ab Aurelio Probo. A. C. 279.

PTOLEMAIS [3] maritima et celebris Phoenices urbs est versus Septentrionem a monte Carmelo quatuor, versus Meridiem a Castro Lamberti totiden, ab Hierosolyma vero triginta sex miliarib. distans: hanc Aseritae numquam possederunt, quia eius habitatores expellere non potuerunt. Insignis enim et munitissima urbs est, mirabilibus cincta muris et antemuralibus, portis, turribus, fossis et castris fortissimis, triangularem in modum clypei habens formam, cuius duo latera mari magno iunguntur, tertium vero planitiem terrae respicit. Nam ab Oriente magnus atque planus latitudinis duorum milliarum civitati adiacet campus, fontibus irriguus, fertilis valde. Ab Austro, commodissimus atque multarum navium capax portus est, qui partim intra urbis moenia, partim inter littus et mare situs, navibus tutam et tranquillam stationem, civitati vero maximum lucrum praebet: aedes tum publicae, tum privatae magnificae atque pulcherrimae. Hic [orig: Hîc] 2000. Iudaeorum occisa, A. C. 67. Varias autem devastationes et incendia passa, a Balduino I. Palaestinae Rege occupata est, A. C. 1101. sed recepta a Saladino, A. C. 1187. quo [orig: quô] victo [orig: victô], illa [orig: illâ] rursus potitus est Richardus Angliae Rex, A. C. 1190. in qua obsidione Orde Teutonicorum institutus est,


page 944, image: s0944a

Vesurum Aegypti Sultanus illam denuo expugnavit, caesis in urbe XXXM. hominum, A. C. 1291. Donec tandem in Turcarum Imperatoris potestatem redacta, eius nunc acerbissimum servitutis iugum experitur, est in tribus Aser. Vide quoque supra.

PTOLEMAIS [4] Atheniensium XII. tribuum ultima, quaesicut et Attalis, a Rege in Remp. benefico nomen accepit: cum prius Demetrius diceretur, a Demetrio similiter de Atheniensibus bene merito. Vide Stephanum, Franc. Rossaeum, Archaeol. Attic. l. 1. c. 5. et supra voce Demarchus.

Tribus Ptolemaidis *dh=moi, i. e. Populi.
*bereniki/dai. Conthyle.

Thyrgonidae.

PTOLEMAIS [5] fossa quaedam Aegypti manufacta, ducta ab ostio Pelusiaco ad urb. Arsinoem in sinum Arabicum: sic dicta a Ptolemaeo rege, qui eam absolvit. Primum enim a Nachao, Psammetichi filio inchoata, dein a Dario Persarum Reg. continuata, sed imperfecta relicta fuerat. Plin. l. 5. c. 5. Diodor. Ptolemaeorum fluvium vocat Aelian. de Anim. l. 12. c. 29. Nunc arenis obducta est. Item Ciliciae urbs, Strabo. Urbs quoque Arsenoitis Nomi in Aegypto. Ptolemaeo.

PTOLEMAEUS [25] Iubae filius, Maurorum Rex, iuventa [orig: iuventâ] incuriosus et libertis obnoxius; ob quam rem Mauri servilia imperia bello [orig: bellô] mutaverunt. Hunc postea Caius, licet consobrinum suum (erat enim et is M. Antonii ex Selena filia nepos) dimissum per viam interfici iussit.

PTOLEMAEUS [26] Mathematicus, Othoni in Hispania comes, coniectura illi praedixeratfore, ut in imperium adscisceretur. Postea numquam defuit, ad scelera instigans Othonem, ut Remp. invaderet. Vide quoque Ptolemaeus, uti melius scribitur.

PTOUS mons Boeotiae, in quo acraephium oppid. erat, ubi Apollo natus traditur, teste Plutarcho [orig: Plutarchô]. Hinc mons trivertex esse sertur ex Homero in Catal. ac, teste Strabone, in cumbit lacui Copaidi. In hoc monte erat Oraculum Apollinis, ad quod Thebani conveniebant, Strab. auctore.

RTR. in nummis Constantii Chlori, percussa Treveris, Car. du Fresne de infer. avi Numismatibus.

PTUA Armeniae minor. urbs, Ptolem.

PTUCCI oppidum Hispaniae Baeticae mediterraneum in Turdetanis, apud Anam fluvium.

PTYCHE ex Graeco ptu/xh, tabella, in qua navis oculi pingebantur et nomen navis inscribebatur vide supra Acrostolium.

PTYCHIA insula iuxta Corcyram: Gentile, Ptycheicus Steph.

PU. in notis antiqq. Pupilla.

PUB. Publius, denotat etc.

PUAN Arabiae Felicis urbs. Ptol.

PUBES apud Statium, l. 5. Sylv. 2. v. 68.

Quem non corrumpit pubes effrena ----

prima pubertas est. Hanc in venialibus servis quomodo averterint olim Manciparii, ut eos velut nondum puberes carius venderent, exponit Plin. l. 21. c. 26. Hyacinthus ---- radix est bulbacea mangoniis venaalitiorum pulchre nota: quae e vino dulci illita pubertatem coercet et non patitur erumpere. Vide quoque eum, l. 30. c. 5. ubi sanguinem e testiculis agnorum castratorum eidem fini adhibitum fuisse docet; nec non, l. 32. c. 10. Ad quam turpitudinem praeterea institutae sunt in urbibus officinae, teste Clemente Alex. Paedag. l. 3. ubi molles pice obliti a vulsoribus depiles et glabri fiebant. Nec alio pertinebant in Commodiana supellectile Samnitica vasa tabefaciendae resinae ac pici, apud Capitolin. in Pertinace c. 8. etc. Vide Laur. Pignorium de Servis, et hic [orig: hîc] passim, inprimis infra ubi de Venalitiis. Pubertas autem vel inchoata vel plena, quae praetextata dicta, inter annum scil. 14. et 16. quo [orig: quô] exeunte, seu incipiente anno [orig: annô] 17. praetexta [orig: praetextâ] et puerili bulla [orig: bullâ] deposita [orig: depositâ], virilis toga sumpta: tumque non iam puberes aut praetextati, sed tyrones ac viri fuere [orig: fuêre] apud Romanos. Apud Athenienses vero, cum in Epheborum album iuvenes recipiendi essent, cuius professionis annus legitimus erat decimus octavus, solebat puerorum pubes explorari, an per aetatem ad publica munia, ei)s2 to\ peripolei=n ta\ peri\po/lin frou/ria, utiles essent, quoniam alias certum aetatis argumentum sumere non poterant. Cuius dokimasi/as2 meminit Aristophanes Vespis.

*pai/dwn toi/nun dokimazome/nwn ai)doi=a pa/resti qea=sqai.

Vide supra, ubi de Ephebis, et plura hanc in rem, apud Sam. Petitum, Commentar. in LL. Attic. l. 2. tit. 4. uti de pistrinariis pubetenus nudis, infra voce Servi, et supra ubi de Pistrino: de Puberibus vero in urbium expugnationibus, ab irato victore occidi iussis, Sallustium, Iugurth. c. 91. de Capsa, Tacitum, Annal. l. 33. c. 39. de Volanda castello, Curtium, l. 7. c. 6. de Cyropoli, Alios.

PUBLIA D. Ioannis Chrysostomi mater, pulsata iussu Iuliani Apostatae a satellita quodam, quod, contra illius edictum, virginum chorum psallentium haberet. Theod. l. 6. c. 36. hist. trip.

PUBLICA Graece *dhmo/sia, apud Scriptores Romanos, dicuntur sive vectigalia et reditus Populi Romani quae certa [orig: certâ] pensione aerario inferunda, sive munera, operave aut functiones ac necessitates Reip. quae lioqui, sumptu Aerarii praestanda, locabantur a Censoribus aliisque Magistratibus, sub definita summa; conducebantur fruenda fungendaque ab hominibus locupletibus et idoneis, qui inde Publicani, *dhmosiw=nai appellati sunt. Hinc illae locutiones, Locare publica, apud Livium, l. 33. Condu cere et redimere publica, apud Cicer. et Horat. l. 1. Ep. 1. v. 77. Sumere publica, apud Cicer. Paradox. 6. Servabat sua publica


image: s0944b

vulgus, apud Poetam, Frui publico [orig: publicô], apud eundem Ciceronem de prov. Consul. et Ulpianum, l. 1. D. de Publicanis; Exercere publicum, iterum apud Ciceronem, pro L.Manil. et Senecam, de const. sap. c. 14. Agitare publica, apud. Eundem, Ep. Agere publicum, apud Sueton. in Vesp. c. 1. Leges cuiusque publici, apud Tacitum, Annal. l. 13. c. 51. Eversum publicum, apud Quintilianum, Declam. 341. Hebaec publicum, apud Plautum, Trucul. act. 1. Sc. 2. Habere magnas partes publicorum, apud Ciceronem, pro Rabirie Posthumo. et habere partem publici Asiatici, apud Valerium Max. l. 6. c. 9. ex. 7. cum igitur, qui portoria aut alia vectigalia redimebant Publicani, pro facultatibus et fide, varias eorum haberent portiones, ut ex Polybio discimus, l. 6. qui hic parva muniebant moenia, et pro rei aut animi sui angustiis exiguum quid aut ab Censoribus aut a Fisco aut ab ipsis denique maiorum vectigalium Publicanis conduxerant, Minuscularii dicti sunt, l. 3. Cod. Theod. de indulgentiis debitor. ubi Publicanorum nomen kat' e)cokh\n usurpatur, de monorum Publicorum conductoribus: exstatque vox in simplici hoc sensu etiam in Cod. Iustiniam. Quos omnes phrasi eleganti et rera [orig: rerâ] in publico esse, dixit Livius, h. c. curationem muneris aut sumptus aut vectigalis publici adscripta [orig: adscriptâ] locationis lege suscepisse, conductores Publici seu Publicanos esse, quemadmodum in opera esse, est operarium esse, apud Plautum, Cistellar. act. 4. sc. 2. et e)n gewrgi/a| ei)=nai, est gewrgo\n ei)=nai, apud Aelianum. Var. l. 1. Vide plura hanc in rem apud Io. Frid. Gronov. Observ. l. 4. c. 23. ubi de Publicanorum apud Romanos, in duris Reip. temporibus, bello [orig: bellô] inprimis Punico [orig: Punicô] Secundo [orig: Secundô], post Canensem pugnam, benignitate; ut et supra; voce Annena: Dispensatores, et infra. in voce Publicani. At Publicae, pro Publicae Tabulae, apud Lamprid. in Diad. c. 6. alibique vide ad eum Salmas.

PUBLICAE Viae omnes limites, per quos iter Populo praebebatur, in libro de Coloniis, Hos conditores Coloniarum fructus exportandi causa [orig: causâ] publicaverunt, h. e. publici iuris fecerunt, per eos iter populo praebuerunt. Hyginus, omnes limites non solum mesurae, sed et publici itineris causa [orig: causâ], latitudines acceperant etc. Sed nec unum genusearum nec una fuit latitudo. Aliae pedes sexaginta, aliae octo latitudinis habuere [orig: habuêre]. Et quidem ex iis aliae Regales, quae et Consulares et Praetoriae dictae vel Militares: aliae ad usum populi ad exportandos fructus in agris factae, quae et Vicinales et Agrariae aliisque nominibus appellatae. Sed, quantum videtur, nulla via, sive limes, qui iter populi praeberet, ac pervius semper esset, minus latitudinis unquam accepit, quam pedes octonos; atque haec erat legitima viae latitudo, quae et minima. Iurisconsultus ff. de servitutibus Rusticor. praed. Si via concessa sit et fundum nec dicta latitudo sit, legitimam ait deberi. Caius, Viae latitude ex lege XII. Tab. in porrectum octo pedes habeat: in anfractum, id est, ubi flexum est, pedes XII. Paulus tamen scripserat viam constitui vel latiorem octo pedibus vel angustiorem posse, ut tamen eam latitudinem habeat, qua vehiculum ire possit, alioquin iter esse, non viam. Sic via constitui poterat, quae non haberet maiorem latitudinem, quam actus: est autem Actus ius agendi vel iumentum vel vehiculum; cui 4. pedes latitudinis vulgo dabant, Rei Rustica Scriptores veteres autem, modum esse agri definiunt, latum 4. pedes, longum 120. Verum ut via minor, quam legitima, ita actus vel iter legitimo [orig: legitimô] maius concedi potest, ex voluntate constituentium. Nam latitudinem actus itinerisque eam esse, dicit Iurisconsultus, quae demonstrata est. Legitima igitur viae latitudo pedes octo, ut actus pedes quatuor; hinc viam duos actus continere, notat Isidorum. Via certe vel limes. qui publico itineri serviret, nullum minor fuit quam octonum [orig: octonûm] pedum. Quae minoris essent latitudinis, ut 6. 5. aut 4. pedum inter vicinos ac privatos observabantur, et Actus [orig: Actûs] potius nomine, quam Viae censebantur. Salmas. ad Solin. p. 678. Vide quoque in voce Viae.

PUBLICANI alias Decumani, quod decumas in Provinciis Populo Rom. debitas a Magistratibus redimerent, appellati, publicae conducere vectigalia, et pro iis certam Romanis summam repraesentare solebant. Honestus olim apud Romanos hominum ordo: at apud Hebraeos, iam Iobi et Prophetarum temporibus, qui tributorum istiusmodi exactores dixerant [gap: Hebrew word(s)] Nogesim, terribile iam et exosum nomen. Quod odium, Rabbinorum, in quorum scriptis Publicanus nominatur etiam [gap: Hebrew] , Proverbium confirmat: Ne contigat tibi (uxor) e familia in qua sit aliquis Publicanus, quia omnes sunt Publicani, id est, Latrones, scelerati, peccatores, uti nominantur Matthaei c. 9. v. 10. Vide Is. Casaubon. Exercit. 13. contra Baronium, num. 37. In Romanorum itaque potestatem redacta [orig: redactâ] Iudaea [orig: Iudaeâ], atque facta [orig: factâ] tributaria [orig: tributariâ] 30. circiter ante Natum Christum annis, Ioseph. de Bello Iud. l. 1. c. 5. ubi de Pompeio, a Senatu Rom. ut in reliquis Provinciis, sic et in Iudaea certum hominum hoc genus constituti sunt, qui reditus annuos, Romanis tribui solitos, colligerent vel etiam redimerent: qui quoniam nimis regide eos a subditis exigerent, facile eorum odium in currerunt, Erant autem in qualibet Provincia Publicanorum societates, quarum frequens mentio, apud Ciceronem, Orat. pro Sex. Roscio, Muraena, Plancio: Quibus praeerat unus, qui *)arxitelw/nhs2, i. e. Princeps Publicanorum appellari solebat; quemadmodum de Zacchaeo legimus Lucae c. 19. v. 2. Sed et hi *)arxiselw=nai Provinciales omnes rationem reddere tenebantur, uti docet Sigonius de antiq. iur. Civium Rom. l. 2. c. 4. Hi ut dictum, ubique quidem ob rigorem ac sordes parum grati, maxime tamen apud Iudaeos omnium odiis fuere [orig: fuêre] expositi, accedente praeter caesas praedictas, Iudaeorum, Galilaeorum inprimis inter eos, opinione, Tributum Romanis Pendendum non esse, qua de re vide passim in Euang. An vero hi omnes Ethnici fuerint, iam olim disquisitum, fuitque in ea sententia Tertullian. de Pudic. c. 9. neminem Iudaeorum


image: s0945a

Publicanum fuisse; eo quod in Deuteronom. exstet: Non erit veotigal pendens ex filiis Israel. Sed fraudi fuit acutissimo Poeno, Hebraicarum literarum ignoratio; Nusquam enim occurrit in fonte spurius ille textus, sed fuit haec Interpretis imperiti hallucinatio, quae plurimis imposuit. Gasaubonus, Exercit. num. praec. ex Hieronymo, Ep. ad Damasum. Et Iudaeorum exempla in Histor. Eugang. in promptu sunt, Matthaei, ad Apostolatum a CHRISTO vocati, et Zacchaei supra memorati, quem licet e Patribus quidam fuisse Gentilem arbitrati sunt gente. Iudaeum fuisse, ipsum nomen (ut rationes alias taceam) probat, quod putum Hebraicum est, cuiusmodi nomina Gentiles olim non consuevisse usurpare, est certum. Vide Thom. Godwyn. de Ritibus Heb. l. 1. c. 2. Alias causas addit Seldenus de Iure Nat. et Gent. Iuxta Disciplin. Hebr. l. 2. c. 5. Eorum enim cum quidam Gentiles, quidam Iudaei fuerint; Illi eo [orig: ] ipso [orig: ipsô] nomine satis odio habebantur, utpote idololatrae, aut saltem sic censiti: Isti ideo invisi, quod cum eiusmodi Gentilibus in terra Israelitica degentibus, veluti Praesidibus, Quaestoribus, Legatisque Rom. nec Proselyti domicilii professione, quae tunc non in usu amplius, obstrictis, conductionis eiusmodi contractum, consortium atque consuetudinem, contra morem atque instituta Maiorum, idque palam velut Gentiles, alieni nempeImperii ministri, inierant. Cum peccatoribus igitur ac meretricibus, signantius interdum censentur in Euangelio Publicani, Matth. c. 9. v. 11. et c. 11. v. 19. et c. 21. v. 31. Marci c. 2. v. 16. et Lucae c. 7. v. 34. interdum pari cum gentilibus conditione, Matth. c. 18. v. 17. Si Ecclesiam non audierit, sit tibi, velut Ethnicus et Publicanus, etc. Vide quoque supra voce Portitor, item Telonarius. Qui vero a maiorum vectigalium Publicanis exiguum quid conducebant, Minuscularios fuisse appellatos, diximus supra, vide quoque voce Publica. Uti de nomine hoc ad haereticos qnosdam denotandos detorto, supra itidem voce Poplicani.

PUBLICANUS nomen navis, de qua vide supra, voce Navis.

PUBLICATIO Bonorum [1] praeter mortem, sicario e)k pronoi/as2 irrogata apud Athenienses, vide supra Abannatio.

PUBLICATIO Bonorum [2] vulgo Confiscatio, Haereticorum, ut vocant, in Communione Romana communis poena est, sive paeniteant, sive non; sive convertatur, antequam tradantur Curiae saeculari, sive postquam traditi sunt, per Cap. cum secundum Leges, de Haeret. l. 6. nec refert, an multo [orig: multô] vel exiguo [orig: exiguô] tempore talis in haeresi permanserit. Sunt tamen aliqui casus, in quibus hanc poenam remitti, aequum censent Doctores haud pauci. In Italia certe, Haereticorum bona non publicari, receptum esse, sed consuetudine magis quam Iure Pontificio [orig: Pontificiô], tradit Simancas de Cathol. Institut. Tit. 42. §. 17. In Hispania vero is rigor exercetur, ut In quisitio Fisco addicat non tantum bona condemnatorum, sed et omnia ab ipsis administrata, licet manifeste constet ea aliorum esse, cuius luculentum exemplum exhibet Phil. a Limborch, Historia [orig: Historiâ] Inquisit. l. 4. c. 32. Et quidem hactenus dicta valent de haereticis, postquam delati et in Carcerem coniecti sunt, demum confitentibus, aut in sententia sua persistentibus: at sponte venientibus, et ultro antequam accusentur confessis, confiscatio, benigne remittisolet, Id ibid. Ex bonis porro [orig: porrô] sic publicatis, In quisitoribus salaria solvuntur, et expensae fiunt, quibus iis ad carceres exstruendos Haereticos, persequendos, capiendos, alendos, puniendos etc. opus est. Quod onus cum olim Civitates ferre cogerentur, non sine molestia ac murmure, Bona Haereticorum confiscata nsibus hisce applicari coeperunt, praeterquam quod Cruce signati voto [orig: votô] se obstrinxerunt, de facultatibus suis pro fidei defensione efundendis etc. Plura hanc in rem vide apud Limborchium praefat. l. 2. c. 19. aliquid etiam infra, ubi de Receptor Bonorum Publicatorum.

PUBLICI Servi dicebantur olim, qui officium et ministerium publicum Sacerdotibus aut Magistratibus et Pupulo exhibebant de quibus Livus, l. 26. c. 47. Scipio victa [orig: victâ] Carthagine nova [orig: novâ], opifices ad duo milia hominum Publicos fore Populi Romani edixit, cum spe propinqua libertatis, si ad ministeria belli enixe operam navassent [orig: navâssent]. Habebant enim Civitates et Provinciae, istiusm odi Servos quos vel bello [orig: bellô] captos, vel aere coemptos, manumittebant etiam, impositis a se nominibus. Item Municipia, Collegia, Decurae, Fixcus, Societates, Fana, Curiae, Corpora, talibus Ministeriis publicis, ut Labeo vocat, l. 11. de servo fugit. utebantur. Romae in vet. Elogio: DIS. Manibus. Attico. III. Provinciarum. Galliarum. Servo. C. Licinins. Ianuarius. Parenti. Optumo. et. Licinia. Calliope. coniugi. sanctissimo. Plin. l. 10. Ep. 30. Utrum per Publicos civitatum serves, quod usque adhuc factum, an per milites adservare custodias debeam? Ad quae traianus, perseveremus, respondit, in ea consuetudine, quae isti provinciae est, ut per Publicos servos custodiantur. Idem, l. 1. Municipalis sevi meminit, ut de aliis taceam. Hi varium usum praebuerunt domini: Namque sacra curasse [orig: curâsse] argumento est factum Potitiorum, apud Livium, l. 9. c. 29. Val. Maximum, l. 1. c. 1. ex 17. alios, qui servos Publicos sacra Herculis docuerunt; Cuiusmodi videntur fuisse et Martiales Larinates, apud Cicer. pro Cluentio, Ministri publici, Marti Deo sacri: nec non et Calatores, qui apud Festum leguntur, si Scaligerum audimus. Tacit. l: 1. Hist. c. 43. Piso in aedem Vestae pervasit exceptusque misericorida [orig: misericoridâ] Publici servi, et contubernio [orig: contuberniô] eius abditus, non religione etc. Dein omnibus Magistratibus apparuerunt, Lictorum, vel etiam Scribarum, aliisque officiis functi: quorum aliquos Limocinctos appellatos fuisse, legimus in antiqua aerea tabula, apud Laur. Pignorium de Servis. Censoribus certe inserviisse, Livius habet: aedilibus, Varro: Quaestoribus, idem, etc. Interim alios a Lictoribus fuisse, ostendit Senatusconsultum vetus, quod Frontinus de Aquaeduct. sic refert: Placere Senatui, eos qui aquis publicis praeessetn, cum eius rei causa extra urbem essent, Lictores binos, et


page 945, image: s0945b

Servos Publicos ternos, Architectos singulos et Scribas, et Librarios, Accensos, Praeconesque cotidem baebere, quot habent ii per quos frumentum plebei datur. Iidem pro quolibet civium stipulabantur, leg. 1. de Magistr. conven. pecuniam publicam a debitoribus exigebant, leg. 19. de compens. custodias adservabant, ut visum, et leg. ead de compens. Etiam in triumpho eorum usus: Iuvenalis, Sat. 10. v. 40.

---- ---- ---- Magnaeque coronae
Tantum orbem, quanto [orig: quantô] cervix non sufficit ulla?
Quippe tenet sudans huc et sibi Consul
Ne placeat, currae servus portatur eodem, etc.

An vero eadem sit ratio Publici, qui apud Longobardos legitur, aliorum esto iudicium. Vide LL. Logobard. Tit. ex edit. Basil. Sic Luitprandus Rex, Insuper et Publicus, in quo loco factum fuerit, comprehendat ipsas mulieres, et faciat eas decalvare, et frustrare per vicos vicinantes. Et sane Leges eius gentis non semel Publici meminerunt. Fuit quoque olim Romae familia Publica, quae incendia restingueret. Seneca, Ep. 64. Intervenerunt quidam amici, propter quos maior fumus fieres: non hic, qui erumpere ex lautorum culinis et terrere Vigiles solet, sed hic modicus, qui hostpites veniffe significaret. Et hi quidem Senecae Vigiles ad Augustum pertinent, qui reiecta [orig: reiectâ] Trium virorum nocturnorum, Aedilium et Tribunorum Pleb. cura [orig: curâ], perse maluit huic consuli, instituto [orig: institutô] Praefecto [orig: Praefectô] vigilum, cui id muneris demandatum esse voluit: teste Suetonio [orig: Suetoniô], et Xiphilino [orig: Xiphilinô]. De familia illa veteri Iul. Paulus, l. 1. de off. Praef. qui scribit, Circa portas et muros fuisse dispositam, unde si opus esset, evocabatur. Eiusdem Augusti liberalitate famctum est, ut familia Aquaria legata sibi, a M. Agrippa, Publica quoque esset. In qua connumerabantur Aquarii, qui aquam publicam e castellis erogabant etc. Vide omnino Pignorium Opere praefato [orig: praefatô], et Tit. Popmam, l. de Operis Servor. quibus adde Iustum Lipsium, lib. sing. Elctorum, c. 22. et quae dicta supra, voce Ministri.

PUBLICIA Lex de lusu: Ne quis in pecuniam luderet sponsionemve eius rei ergo, nisi ludus virtutis causa [orig: causâ] susceptus esset, faceret; veluti si quis certet hasta [orig: hastâ] vel pilo [orig: pilô] iaciendo [orig: iaciendô], vel curren do [orig: ], saliendo, luctando, pugnado, Marcianus, leg. 3. ff. de aleator. Quod lege Tita [orig: Titâ] quoque et Cornelia [orig: Corneliâ] sancitum fuisse; refert idem. Vide Ioh. Rosin. Antiqq. l. 8. c. 31.

PUBLICOLA cognomen Publii Valerii, qui primus cum Bruto post expulsos Reges Consul declaratus est, quod coleretur a populo, seu quod ipse populum coleret.

PUBLICUM vide supra Publica.

in PUBLICUM raro prodeundi mos veter. in Oriente Regum, apud Auctores frequens occurrit. Ut de Persarum Regibus nil dicam, apud Indos Rex non nisi quatuor ob causas prodibat, cum bellum urgeret, cum iudicaret, cum [orig: cûm] sacrum faceret. cum venaretur; ex quibus tres profert Curtius, l. 8. c. 9. Nec vero id fiebat sine pompa ingenti, de qua, ex Clitarcho et aliis ita Strabo, l. 15. In sollennibus pompis multos elephantes mittit auro [orig: aurô] et argnto [orig: argntô] ornatos et multas quadrigas et boum paria: deinde exercitus ingens sequitur, et ingentes lebetes deaurati, et magni crateres et mensae ex Indico aere. etc. Imo fuere [orig: fuêre], qui numquam se conspiciendos praeberent, ut legas apud Herodot. l. 1. c. 99. de Deioce Medorum Rege et apud Diodor. Siculum, l. 3. c. 47. de Regibus Sahaeorum, de quibus sic, Infelix, inquit, horum conditio est, quatenus numquam e regia exirew iliis licet. Sic ontra egerint plebs lapidum iactu, iussu veteris oraeculi, eos obruit. Quae ratio apud Sinas hodieque servatur, nisi quod ab Eunuchis ac domesticis Rex aditur. Pertinebat autem rarum hic [orig: hîc] aspecius eo, ut venerationis plus inesset, Tacit. Histor. l. 4. c. 65. ad quae verba optime Gruterus, Discurs. c. 44. Regem omnibus patere potius, quam nemini, melius esse docet: apud Raderum et Freinshemium ad Curt. loc. cit. Certe, dum ultimi ex Merovingis Galliae Regibus, non nisi Kalendis Maii, se populo ostenderunt, crevit Maiorum Donius potentia, ipsis primis Regibus gravis, mox exitialis, ut alibi visum.

PUBLICUS [1] in L. Longob. in LL. Luitprandi Regis et LL. Rachis, Iudex est publicus, de quo vide supra, in voce Iudex.

PUBLICUS [2] Equus, vide infra Transvectio.

PUBLILIA Lex de Censoribus e Plebe creandis, memoratur Livio, l. 8. c. 12. Cum enim primum Patriciis solis ea dignitas pateret, tulit legem Q. Publilius Philo dictator, anno [orig: annô] Urb. Cond. 445. Ut, cum eo ventum esset, ut utrumque plebeium Consulem faeri liceret, alter ex plebe Censor crearetur. Alia de Centuriatis legibus, eodem [orig: eôdem] Auctore lata, anno [orig: annô] praec. fuit, Ut legum, quae Comitiis Centuriatis ferrentur, ante initium suffragium Patres auctores fierent, idem Liv. ibid. Fuit et Publilia Laetoriae lex, a Valerone Publilio Philone, et Laetorio Tribunis Pl. rogata, App. Claudio [orig: Claudiô] Sabino [orig: Sabinô] Regiliensi, T. Quinctio [orig: Quinctiô] Barbato [orig: Barbatô] Capitolino [orig: Capitolinô] Consulib. An. Urb. Cond. 282. Ut plebeii Magistratus, qui antea Curiatis Comitiis flebant, deinceps remotis Patribus, Tributis Comitiis, crearentur. Liv. iterum, l. 2. Dionys. l. 6. Rosin. Antiqq. Rom. l. 8. c. 6. et 7. etc.

PUBLIUS [1] Proconsul memoratur Constantino, l. 1. de Themat. et Inscr. cuiusdam monumenti Smyrnae, quae sic habuit, *pou/blios2 a)nqu/patos2 a)/rxwn *)iwni/as2, *frugi/as2, *ai)oli/dos2, *mhoni/as2, *ludi/as2, *(ellhspo/ntou, *musi/as2, *biquni/as2, *tarsi/as2, *galati/as2, *marianduiw=n, *po/ntou, *paflagoni/as2, *kappadoki/as2 mikra=s2, kai\ mega/lhs2, *)isauri/as2 te kai\ *lukaoni/as2, kai\ me/xoi tou= o)re/wn tou= *tau/ron kai\ th=s2 mikra=s2 *)armeni/as2. Quas omnes provincias th=s2 *)anatolh=s2 nomine dictas, et ab uno Rectore Proconsule olim administratas fuisse, hinc colligit Auctor. Sed numquam tot provincias


page 946, image: s0946a

simul rexit Asiae Proconsul, nec Publius hic *)anqu/patos2 seu Proconsul appellatur omnium suprascriptarum provinciarum, quod tamen oportuit, siquidem eas omnes Proconsulis nomine obtinuisset. Praeterea, si provinciae hae universae Asiae Proconsula tum constituissent et Asiam eam particularem, quae Proconsuli suberat, satis fuisset dici, Publius Proconsul Asiae. Nec enim Proconsules in titulo suae dignitatis signando nominatim recensebant, quot regiones sub se haberent. Cum igitur in scribatur iste Publius, *)anqu/patos2 a)/rxwn *)iwni/as2, *frugi/as2 etc. non Proconsulis nomine et officio [orig: officiô] provincias eas omnes, quae ibinominantur, administravit, sed illud indicatur, Prokconsulem illum fuisse et variis administrationibus eas regiones obtinuisse. Utut sit, extraordinaria illa potestas fuerit oportet, et a Proconsulatu diversa, quae *)arxh\n habuit tam late diffusam, Salmas. ad Solin. p. 803.

PUBLIUS [2] et Laberius, poetae mimorum; Iulii Caesaris familiares ambo, sed Publius acceptior. Nam Laberii maledicentia [orig: maledicentiâ], simul et arrogantia [orig: arrogantiâ], Caesar magnopere offendebatur. Is Publius genere Syrus fuit, conditione servus: puer enim et forma [orig: formâ] et ingenio [orig: ingeniô] a domitio manumitti et erudiri meruit. Romam venit ad ludos Caesaris, ubi mimos suos legit, magno ipsius populi applausu. Auctores Gell. l. 17. c. 14. et Marcrob. l. 2. Saturn. c. 2. et 7. Publius praenomen eius, qui populo gratus fuit. Vide etiam Hieronym. Catal.

P. AELIUS Ligo, consul cum C. Popilio Lenate. an. Urb. Cond. 582.

P. AELIUS [1] Paetus, consul cum C. Sulpitio Longo, an. Urb. Cond. 419.

P. AELIUS [2] Paetus, consul cum C. Cornelio Lentulo an. Urb. Cond. 553.

P. AELIUS [3] sive Helvius Pertinax, Commodo successit, coactusque imperavit. Laeti opera [orig: operâ], ac decreto [orig: decretô] Senatus, A. M. 4155. a Christo nato 193. Summam dese exspectationem omnibus cum daret, Laeti insidiis, qui imperium illi astruxerat, et militari factione Iuliano [orig: Iulianô], qui ei successit, non inscio [orig: insciô], imo conscio [orig: consciô], periit, anno [orig: annô] aetatis 71. imperavit vix mense tres: cuius caput ab urbe delatum est in castra. Eutrop. l. 8. Bapt. Egnat. l. 1. Sext. Aurel. Vict. Huius vitam vide tusius apud Iulium Capitolinum, et Herodian. l. 2.

P. ALPHENUS Varus, consul. cum P. Vinitio, an. Urb. Cond. 754.

P. CATIENUS [2] Philotimus, patronum adeo dilexit, ut haeres omnibus bonis institutus in eius rogum se ipsum iaceret, Plin. l. 7. c. 36.

P. CAEPIO consul cum Q. Volusio Saturnino, an. Urb. Cond. 808.

P. CLAUDIUS [1] Pulcher, consul, cum L. Portio Licinio, an. Urb. Cond. 570.

P. CLAUDIUS [2] Pulcher, consul cum M. Perpenna, an. Urb. Cond. 662.

P. CORNELIUS [1] Aruina, consul. 30. milia Samnitum praelio [orig: praeliô] interfecit, an. Urb. Cond. 448.

P. CORNELIUS [2] Asina, consul cum M. Minutio Rufo, an. Urb. Cond. 333.

P. CORNELIUS [3] Cossus, Tribun. milit. consulari potestate, ann. Urb. Con. 341. iterum an. 350.

P. CORNELIUS [4] Dolabella Maximus, consul. Gallos, Samnites, Lucanos, Brutios, Hetruscos, inita [orig: initâ] societate Romam petentes, delevit, an. Urb. Cond. 470.

P. CORNELIUS [5] Falco, consul, cum T. Sempronio Graccho, an. Urb. Cond. 515.

P. CORNELIUS [6] Lentulus, consul, cum Cn. Aufidio Oreste, an. Urb. Cond. 683.

P. CORNELIUS [7] Lentulus, consul, cuius opera praecipue factum est, ut Cicero ab exilio rediret.

P. CORNELIUS [8] Lentulus Caudinus, consul cum Licinio Varo, an. Urb. Cond. 517.

P. CORNELIUS [9] Maluginensis, Tribun. milit. Consulari potestate, an. Urb. Cond. 352.

P. CORNELIUS [10] Nasica consul Dalmatas domuit, an. Urb. Cond. 599. Primus apud Romanos clepsydram seu horarium ex aqua, fecisse legitur, apud Censorinum de die Nat. c. 23. Deinde aliquanto [orig: aliquantô] tempore post P. Cornelius Nasica censor ex aqua fecit horarium; quod et ipsum, ex consuetudine noscendi ex Sole horas, solarium coeptum dici. Sic ergo posteriori aevo [orig: aevô] posita [orig: positâ] clepsydra [orig: clepsydrâ] horae distingui solitae sunt, cum prius Solis tantum umbris tempora internoscerentur, Aur. Macrobius, Saturnal l. 1. c. 3. Hinc Sidonius Apollinaris, l. 2. Ep. 9. Per spatia, inquit; clepsydrarum horarum incrementa servantem probabat. Vide quoque Plin. l. 7. c. 60. Victorium, l. 21. c. 13. Cael. Rhodig. l. 18. c. 39. Cassiodorum, Var. Epist. ult. l. 1. Appuleium, Apolog. l. 1. et 2. Plinium Iun. l. 2. Epist. 1. alios, et de clepsydrarum aquaeque in Iudiciis inprimis Veterum usu, apud Thom. Dempster. Paralipom. in Rosinum l. 9. ut et aliquid supra in voce Horologium.

P. CORNELIUS [11] Rufinus, consul cum. Curio Dentato, an. Urb. Cond. 463.

PUBLIUS Cornelius Rufus, dormiens oculorum visum amisit, cum sibi id accidere somniaret, Plin. l. 7. c. 50.

P. CORNELIUS [12] Scapula, consul cum M. Plautio Proculo, an. Urb. Cond. 427.

P. CORNELIUS [13] Scipio, Vide Scipio.

P. CURIATIUS Philo, consul cum M. Genutio Augurino, an Urb. Cond. 310.

P. DECIUS [1] Mus, consul bello [orig: bellô] Latino [orig: Latinô] cum Tito Manlio Torquato, cum oraculo [orig: oraculô] responsum esset, eam partem superiorem futuram, cuiux dux se ultro diis manibus devovisset, ita cum collega pactus est, ut, cuius ex duobus cornu prius pedem


image: s0946b

retulisset, is se devoveret; cumque prior ea pars, in qua constiterat, hosti cederet, ipse sollenni se carmine devovit pro salute exercitus, atque ita equo [orig: equô] concitato [orig: concitatô], in confertos hostes se immisit, suaque [orig: suâque] morte suis victoriam peperit, Plut. Paral.

P. DECIUS [2] Mus, superioris fil. patris exemplum imtatus, quarto [orig: quartô] consulatu se pro exercitu devovit, an. Urb. Cond. 468.

P. DECIUS [3] Pyrrhicus, consul. de Pyrrho victo nomen reportavit.

P. FABIUS Maximus, consul cum Qu. Tuberone an. Urb. Cond. 743.

P. FURIUS [1] Philo, consul cum C. Quintio Flaminio, an. Urb. Cond. 531.

P. FURIUS [2] Philo, consul cum Sex. Attilio Serrano, an. Urb. Cond. 618.

P. FURIUS [3] Medullinus, consul. an. Urb. Cond. 282.

P. GALLUS Camerinus, consul cum Q. Loviano, an. Urb. Cond. 787.

PUBLIUS Genutius Scipio Nasica, consul de Boiis triumphavit, an. Urb. Cond. 363.

P. HORATIUS [1] Decemvir legibus scribundis, an. Urb. Cond. 303.

P. HORATIUS [2] Trigeminus, consul cum Sexto Quintilio Varo, an. Urb. Cond. 301.

P. JULIUS Apulus, consul cum L. Cornelio Letulo, an. Urb. Cond. 555.

P. LICINIUS [3] Calvus, primus ex plebe Tribun. milit. consulari potestate an. Urb. Cond. 356.

P. LICINIUS [4] Crassus, consul cum M. Scipione, an. Urb. Cond. 548.

P. LICINIUS [5] Crassus, consul cum C. Cassio Longino, an. Urb. Cond. 583.

P. LICINIUS [6] Crassus, consul cum Cn. Lentulo Clodinao, an. Urb. Cond. 657.

P. LUCRETIUS Tricipitinus Tribunus militum Consulari potestate, an Urb. Cond. 339.

P. MALLEOLUS ut eum vocat Florus Livii Epitomator, vel M. Malleolus, ut placet Alexandro Neapolitano, Genial. dier. l. 1. c. 5. vel etiam Publicius, uti Paulo Orosio dicitur, l. 5. c. 1. primus apud Romanos, ob Matrem necatam, damnatus est; quod factum, post bellum Cimbricum et Marii victoriam. Vide Ioh. Rosin. Antiqq. l. 8. cum Paralipomenis Dempsteri ad c. 24. 26. 29, 34.

P. MANLIUS [1] Capitolinus, Tribun. milit. Consular: potestate, an. Urb. Cond. 356.

P. MANLIUS [2] consul cum C. Papyrio Balbo an. Urb. Cond. 634.

P. MANLIUS Capitolinus, Tribun. milit. Consulari potestate, an. Urb. Cond. 389.

P. MELIUS Tribun. milit. Consulari potestate, an. Urb. Cond. 356.

P. MENENIUS Tribun. milit. Consulari potestate, an. Urb. Cond. 356.

P. MINUTIUS [1] Augurinus, consul cum T. Geganio Macerino, an. Urb. Cond. 262.

P. MINUTIUS [2] Scaevola, consul cum Sp. Posthumio Paulo, an. Urb. Cond. 580.

P. PAPIRIUS leges Regias in Codicem et unum corpus primus redigit, teste Pomponio [orig: Pomponiô] ICto [orig: ICtô], l. 1. ff. de Orig. Iuris. Unde Ius Papirianum, de quo librum edidit Gravius Flaccus, referente Paulo [orig: Paulô] ICto [orig: ICtô] leg. 145. ff. de verborum signif. Easdem leges Curiatas fuisse dictas, Dempsterus docet in Rosinum l. 8. c. ult. Ex recentioribus in hoc Iure Papiriano colligendo ac illustrando utilem posuere [orig: posuêre] operam, Bartholomaeus Martianus, Lud. Charondas, Pandulfus Prateius, Fr. Balduinus et Iustus Lipsius. Vide quoque supra in voce, Papirianum ius.

P. PHILO vide Quintus.

P. PINARIUS Ruffus, consul cum C. Iulio Tullo, an. Urb. Cond. 255.

P. PLAUTIUS Proculus, consul cum P. Corn. Scapula, an. Urb. Cond. 427.

P. POPILIUS Lenas, consul cum Sulpitio Galba, an. Urb. Cond. 622.

P. POSTHUMIUS Tiburtus consul cum M. Valerio Voleso collega de Sabinis triumphavit, an. Urb. Cond. 249. Iterum consul cum Agrippa Menenio Lanato, de Auruncis triumphavit biennio [orig: bienniô] post.

P. RUTILIUS [1] morbo [orig: morbô] levi impeditus, nuntiata [orig: nuntiatâ] fratris repulsa [orig: repulsâ] in Consulatus petitione, exspiravit illico [orig: illicô], Plin. l. 7. c. 36.

P. RUTILIUS [2] Lupus, consul, bello [orig: bellô] sociali interfectus, an. Urb. Cond. 964.

P. RUTILIUS [3] Rufus, consul, cum M. Manlio Maximo, an. Urb. Cond. 949.

P. SCIPIO [1] Nasica, consul cum C. M. Figulo, an. Urb. Cond. 592.

P. SCIPIO [2] Nasica Serapion, consul an. Urb. Cond. 616.

P. SCIPIO [3] Nasica, consul, cum L. Calphurnio Bestia, an. Urb. Cond. 643.

P. SEMPRONIUS [1] Sophus, consul cum P. Sulpitio Averrione, an. Urb. Cond. 450.

P. SEMPRONIUS [2] Sophus, consul cum Claudio Rufo, an. Urb. Cond. 485.

P. SEMPRONIUS [3] Tuditanus, consul in Brutiis Annibalem fudit an. Urb. Cond. 550.

P. SERVILIUS [1] Cilicia [orig: Ciliciâ] a praedonibus liberata [orig: liberatâ], Isauri urbe capta [orig: captâ], Isaurici cognomen reportavit.

P. SERVILIUS [2] Geminus, consul cum C. Aurelio Cotta, an. Urb. Cond. 501. Iterum cum eodem an. 505.

P. SERVILIUS [3] Priscus, consul Volscos, Sabinosque superavit, an. Urb. Cond. 239.