CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

QUADRIGARUM Supplicium ab Hercule excogitatum deprehenditur, qui, florente adhuc aetate, Euboeae Regem Pyraechmen, bellum Boeotiis inferentem, vicit, victumque pullis equinis ita alligavit, ut in duas discerperetur partes, uti refert Plut. Parall. c. 13. Vide quoque c. 14. praeterea A. Gellium, l. 20. c. 1. Virg. Aeneid. l. 8. Claudianum in Gildonem, Alios: Hodieque laesae Maiestatis reisid supplicii in Gallia irrogari, exemplo [orig: exemplô] est infelix Regicida Ravaillacus, qui Henrico Magno necem in ferre ausus Quadrigarum supplicium Parisiis subiit, anno [orig: annô] huius saeculi 10. Idem in Anglia obtinere, infra dicemus. Semel tantum eo usu Romani qui Quadrigis discerpserunt Metium Suffetium, Albanorum Regem, Liv. l. 1. c. 28. Duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum illigat (Tullus) Metium, deinde in diversum equi concitati lacorum in utroque curru corpus qua inhaeserant vinclis membra, portantes, Avertere [orig: Avertêre] omnes, a tantae foeditate spectaculi, oculos. Primum ultimumque illud supplicium apud Romanos etc. Simile triremium supplicium est; apud Tunquinen ses aliasque nonullas Orientis gentes, de quo infra dicemus suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Vide quoque hic [orig: hîc] passim, ubi de atroci homine Lacerandi, Secandi, Trahendt more, nec non voce Diasphendone; it. Quartenzatio. De Quadrigariorum vero lusu, Sueton, Nerone, c. 19. 35 Casaubonum ibi.

QUADRIGARI Nummi a notis quadrigarum sic dicti apud Romanos, ante Victoriales, in usu fuere [orig: fuêre]. Plin. l. 33. c. 3. Notae argenti fuere [orig: fuêre] bigae atque quadrigae: et inde bigati quadrigatique dicti. Mox lege Papyria [orig: Papyriâ] semunciales asse facti. Livius Drussus in Tribunatu Plebis octavam partem aris argento miscuit. Qui nunc Victoriatus appellatur, lege Clodia [orig: Clodiâ] percussus est etc. Vide supra.

QUADRIGELLAE vel potius QUADRELLAE a forma quadrata, vulgo Carolles, oppidum cum titulo [orig: titulô] Comitatus in quo Denegontium, in rebus Pipini memoratum; Digonia, in priscis literis, Baroniae titulo [orig: titulô] gaudens, vulgo Digoins, alias Digonie, ad Aretium, non longe ab eius amnis et Ligeris confluentibus, inter Marcinianum et Burbonem Anselli. Hadr. Vales. Notit. Gall.

QUADRIGEMINA apud Plin. l. 8. c. 23. ubi cerastis eminere cornicula saepe quadrigemina ait, barbaris Interpretibus octo sunt seu quaterna geminata. Unde Vincentius, Doctrinal. l. 16. c. 108. Cerastes est serpens octo in capite cornua habens. Et Bellonius, Singularium l. 2. c. 54. Plinio litem intendit, quasi cerastem dixerit octo habere cornua, cum bicornis sit: quales profitetur se vidisse in Aegypto. At bicornes esse, Plinius haudquasquam negat. Tantum in ceraste asserit eminere cornicula saepe quadrigemina, i. e. quaterna, non octona, ut volunt. Sequitur enim Nicandrum, cuius haec verba sunt,

*)/allote me\n pisu/ressi, to/t' e)n doioi=si kera/sths2.
Quandoque quidem quatuor, quandoque duobus cornibus
(riget) cerastes.

Eodem [orig: Eôdem] sensu legimus apud Solinum, c. 1. Faustam quandam ex plebe partu uno [orig: unô] edidisse quatergeminos (ubi alii legunt quatuor geminos) mares duos totidemque feminas. monstrosa [orig: monstrosâ] fecundtate portendens futurae calamitatis indicium. Sic septemgemini, Graece e(ptadidumoi, o)ktwdi/dumoi etc. Catullus, Epigr. 11. ad Furium et Aurelium, de Nilo, v. 7.

Notum autem, Nilo amni solum fuisse septem ostia. Similiter Claudian. in Fescenninis nuptiarum Honrii et Mariae, v. 60. Romae tribuit septemgeminas arces, h e. septenas, in totidem Romae montibus etc. Vide quoque infra in Tergemini, ut et in Quadruplum.

QUADRIMENSTRUI in rubr. C. de quadrim. brev. dicuntur, quod quarto [orig: quartô] quoque [orig: quôque] mense consiciuntur. Consiciebantur ergo hi Breves a Chartulariis et ad officia Palatini aut Praefecti Praetorio transmittebantur. Vide Gothofredum in dict. rubr. et Cuiacium ad tit. Cod. de Apochis, in rubr. laudatos Ioanni Calvino in Lexico Iurid.

QUADRINGENTI apud Martialem l. 5. Epigr. 24. v. 5. ubi de Basso, purpuram et coccina, quo Eques videretur, gestante.

------ -------- murice tincta [orig: tinctâ]
Veste nites, et te sic dare verba putas. Quadringentorum nullae sunt. Basse, lacernae etc.

Equites sunt, horum enim census fuit quadringenta H S. Cui sum mae si quidquam deesset, non erat iustus Eques, neque in Quatuordecim sedere poterat ex L. Roscia. Vide eundem Poetam, l. 1. Epigr. 104.

QUADRINGENTUM oppid. Lombardiae Cispadanae, in Marchionatu Montisferrati, a 40. familiis nomen habet, Merula.

QUADRIPORTICUS apud Anastasium in Symmacho, Cantharum B. Petri cum quadrioprticu marmoris ornavit; item in Dono, et Leone III. atrium est. quatuor porticibus circumdatum, ante aedium sacrarum vestibula, Graecis tetra/stulon, Fortunato quadrata porticus, l. 9. Poem. 15. de Atrio aedis sacrae. Cuiusmodi atrium sic describit Paulinus, Natal. 9.

Ecce vides istam, qua [orig: quâ] ianua prima receptat,
Porticus obscuro [orig: obscurô] fuerat prius obruta tecto [orig: tectô],
Nunc eadem nova pigmentis et culmine crevit.
Ast ubi conseptum quadrato [orig: quadratô] tegmine, circa
Vestibulum, medio reseratur in athera campo etc.

apud Car. du Fresne in Glossar. Vide quae de eiusmodi Quadriporticibus idem congessit in Deser. Aedis Sophianae num. 20.