CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

RUPERTUS [3] filius minor natu Ludovici praefati, electus est Archiepiscopus Coloniensis, Sed oppositus ei Hermannus Hassus, in obtinendo Archiepiscopatu, praevaluit, licet pro Ruperto Elector frater et Garolus Dux Burgundiae facerent. Unde exol demum obiit A. C. 1480.

RUPERTUS [4] cognomine Virtuosus, fil. Philippi Electoris, ducta [orig: ductâ] Elisabetha [orig: Elisabethâ], filia [orig: filiâ] unica [orig: unicâ] Georgii cognomine Divitis, Bavariae Ducis, a socero omnium eius bonorum ac ditionum hares Testamento [orig: Testamentô] scriptus est, cui exsecutores destinati Vladislaus Bohemiae Rex Ludovicus Gallus et alii magni Principes. Quod cum probaret Pontifex, probare vero nollet Imperator, ut in fraudem agnati Bavari Alberti cognomine Sapientis, contra leges Imperii, factum, duae primo trientes ditionum Georgii, nomine tum dotis, tum etiam praetensionum, quas ab antiquo adversus Bavaros habebant Palatini, ut res sine bello posset persici, Ruperto oblatae sunt: sed cum fiducia [orig: fiduciâ] Bohemorum et Regis Galliae, qui stimulasse [orig: stimulâsse] dicitur, conditiones is recusasset [orig: recusâsset], a Maximiliano I. Imperatore ipse et mex Pater A. C. 1504. proscripti sunt. Inde omnibus in Palatinos irruentibus, acrique praelio [orig: praeliô] ad Ratisbonam Ruperto [orig: Rupertô], qui strenue dimicaverat, victo [orig: victô], Wirtenbergensis Dux Winsbergam, Maulbronnam, alia: Norimbergenses Altorfium, Heresburgum, Lauffenam: Bavarus Ingolstadium, rapuerunt; alibi quoque carpentibus ditiones Bipontino [orig: Bipontinô], Hassiae Landgravio [orig: Landgraviô], Comitibus Leiningensibus. Caesar insuper, quae ab Imperio oppignorata erant Palatinis, sine caede recuperavit, et Advocatiam provinciae Alsatiae suae adscripsit genti. Dum interea solus ex vicinis Christophorus Marchio Badensis non tantum nihil adversus Rupertum movit, sed omni potius ope eius cum Caesare reconciliationem quaesivit, excelsi animi elogio [orig: elogiô] ad omnem posteritatem dignissimus. Sic, qui sub Philippo viris, opibus, literis mire florebat Palatinatus, mox bello [orig: bellô] hoc [orig: hôc] Bavarito [orig: Bavaritô] omnigenae calamitatis theatrum factus est. Tandem, in gratiam receptus Pater, et Ruperti filiis pars aliqua avitae hereditatis, inter Nabum et Danubium, qui Neoburgensis Principatus, aliis Palatinatus iunior dicitur, est concessa. Fassus autem dicitur Imperator A. C. 1518. Palatinis iniuriam se fecisse, et pollicitus restitutionem, vectigal aureum appellatum illis attribuit. Descripsit bellum carmine Richardus Bartholinus libris 12. quos Commentariis Spigelius illustravit: ipso [orig: ipsô] autem adhuc durante, Rupertus seu maerore, seu veneno [orig: venenô], vitam finiit. Pater Ottonis Henrici, post Fridericum II. Electoris, cognomine Magnanimi, et Philippi cognomine Bellicosi, Viennae contra Solimannum Turcarum Imperatorem defensione incliti: quo [orig: quô] utroque [orig: utrôque] sine prole defuncto [orig: defunctô], defecit Ludovici I. cognomine Barbati linea, et in Simmerensem, quae hodieque superest, lineam Electoralis dignitas transiit.

RUPERTUS [5] fil. Friderici V. Electoris, Bohemiae Regis electi, post fratres Fridericum Henricum, et Carolum Ludovicum ultimum Electorem, Patre Rege (quod ipsi primum contigit) natus, in Belgio educatus est. Captus in Westphalia A. C. 1638. ad Caesarem Viennam est deductus: inde liber A. C. 1642. cum fratre Mauritio, auxilio [orig: auxiliô] Carolo I. M. Britanniae Regi avunculo venit, et ad Kingston Parlamentariorum cornu sinistrum in fugam coniecit: sequente anno [orig: annô] Bristolium deditione cepit, sed A. C. 1644. ad Eboracum a Cromvellio victus est, cum alterum Fairtaxii cornu pene esset deletum. Hinc cum fratre et Rege Oxonii obsessus, hoc [orig: hôc] ad Scotos profugo [orig: profugô], in manus hostium venit, atque cum fratre regno [orig: regnô] excedere iussus est. mari itaque Parlamentariis infestus, cum isti classem contra ipsum instruerent, A. C. 1650. magnas secum opes in Lusitaniam detulit, ob quod Angli Olyssiponem aggressuri ferebantur. Demum triennio [orig: trienniô] fere in Oceano acto [orig: actô], cum 4. navibus in Gallia Namnetas appulit, inde in Germaniam ad Fratrem profectus. Auspiciis postea Caesaris expeditionem in Pomeraniam suscepit A. C. 1660. inde post Angliae Regem restitutum ad eundem reversus. A quo tempore, bello [orig: bellô] gemino [orig: geminô] contra Belgas, semel atque iterum regiae classi praefectus, magna cum fortitudinis laude egregias res gessit, hodieque aulae praecipuum decus etc. EX FAMILIA PIASTEA.

RUPERTUS [6] Dux Lignicensis fil. Wenceslai, ex coniuge Teschinensi, Patri A. C. 1364. exstincto, successit: Frater Wenceslai Episcopi Lebusiensis et Vratislaviensis, cui, ab Vratislaviensibus alium Episcopum sumi desiderans, infestus fuit Wenceslaus Imperator. Cum itaque ei a fratre Ruperto aliquot dolia Suidniciae cerevisiae dono [orig: donô] mitterentur, Senatus urbanus, Regi addictior, vehicularium praetextu privilegiorum civitatis stitit, Episcopumue Canonici excommunicarunt [orig: excommunicârunt]. Unde motus, in quibus Ecclesiasticorum, qui eiecti ac spoliati, aegreque reconciliati, deterior fuit conditio. Obiit Rupertus A. C. 1406. successore fratre praefato [orig: praefatô], qui Imperatori Wenceslao Ducatum Goldbergensem vendidisse dicitur. etc. Vide Phil. Iac. Spenerum, Syllage Genealogico-Historica [orig: Historicâ], ut et Theatro [orig: Theatrô] Nobilit. Eur.

RUPERTUS [8] Abbas Tuitiensis, scientia [orig: scientiâ] et pietate celebris, Obiit A. C. 1135. scripsit libros 42. de Trinitate, Commentarios, tractatus Theologicos, et aliquot Sanctorum vitas. quae omnia duob. voluminibus prodierunt, Coloniae, Lovanii et Parisiis, A. C. 1638. Voss. l. 2. de Hist. Lat. c. 49. Val. Andreas, in Biblioth. Belg. Trithem. et Bellarm. de Scr. Eccles. Molanus, Hugo, Menardus, etc. Item e Russia, Franciscanus, floruit saeculo [orig: saeculô] 13. scripsit in Magistrum Sentiarum, etc. Item, Monachus S. Remigii Remensis, condidit historiam bellorum a Christianis, contra Saracenos gestorum libb. 10.