CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

SE. in nummis Constantii, Sisciae nota, Car. du Fresne de infer. aevi Numism.

SE ipsum renuntiare victorem in sacris olim Certaminibus non licuit, sed Praecones ad id instituti sunt, de quibus diximus. Qui proin et ipsi cum coronabantur, abhibito [orig: abhibitô] aliorum Praeconum ministerio [orig: ministeriô] id fieri necesse erat. Cicero l. 5. Epist. fam. 12. ad Luceium, Verecundiores esse Praecones ludorum gymnicorum, qui, cum coeteris coronam impsuerunt victoribus, eorumque nomina magna [orig: magnâ] voce promuntiarunt [orig: promuntiârunt], cum ipsi ante Ludorum missionem corona [orig: coronâ] donantur, alium praeconem adhibeant, ne sua [orig: suâ] voce ipsi se victores pradicent. Ad quod exemplum Plato, ubi agit de sumptuosa illa electione Censorum, disertim cavet, ne quis semet eligat; sed tres eligant, prout quisque eos praestantissimos dixerit, plhn au)tou=, se excepto [orig: exceptô], de Legg. l. 12. Interim id aliquando licuit illis, qui in comparatione virtutum vere se huius aut illius victores affirmare possent, ut Mnesippo dicit apud Lucianum Toxari. Poetis quoque, qui in Musicis certaminibus superiores fuissent, idem concessum est: qui proin se ipsos canebant u(p' au)lou= kai\ xorou=, sub tibia et choro, uti aut Atistides peri\ tou= parafqe/g. ubi non malo [orig: malô] id more fieri pluribus it assertum. Inde Proverb. ortum a)nakhru/ttein e(auto\n, renuntiare se ipsum, de quo, ut et plura hanc in rem, vide apud C. Paschalium Coronarum l. 6. c. 12.

SEBA fil. Bochri, de tribu Beniamin, homo seditiosus, et turbulentus: post Absolonis mortem, novarum turbarum auctor, a Ioabo in urbe Abela obsessus, et a civibus deditus, capite luit, 2. Sam. c. 20. v. 1. Ioseph. l. 7. Iud. Ant. c. 10. Latine, Septem, vel Septimus, sive saturitas, ut iuramentum.

SEBADIA Sacra apud Arnobium l. 5. Ipsa novissime sacra et ritus initiationis ipsius, quibus Sebadiis nomen est, testimonio esse poterunt veritati: in antiquo lapide Savadia, II. VIR. ITER. Q. Q. PATRONO. SACERDOTI. SACROR. SAVADIOR. eadem sunt cum Sabazits. Nam et Sebazio pro Sabazio in alia veteri Inscr. incisum est, Salmas. ad Capitolin. in Pio. c. 9. Vide supra.

SEBALIS Fax apud Ammianum l. 18. a sebo vel sevo nomen habet. Aldhelmus de Lampade,

Iamque latex lucens flammas pascebat edaces.
Papyrus in medio radiabat lumine centro,
Clarius et multo quam somes pinguis olivi,
Aut certe in vitro splendens arvina scrfai.

Ubi scrofae arvina est suillus adeps, qui tamen hodie pretiosior et in cibis est. Idem in prosa, Ut latex lucernarum fundibalis infusus in olei crassitudinem verteretur, et papyrus in centro positus, velut fomes, arvina [orig: arvinâ] vel seuo [orig: seuô] madefactus, solito [orig: solitô] clarius lucesceret. Iam bovinum sebum in frequentissimo usu est, quo nullibi in candelarum usum praeslantius, quam in provinc. Kiangsia Sinici Imperii, ad urbem Quangsin. Ibidem tamen Cincheu in quangsia provinc. arborem gignit, ex qua mundissimum quoque fir sebum. Ad Kinhoa etiam in Chekiana provinc. pinguedo quaedam ex arboribus nascitur, ex qua, velut ex sebo, optimae atque candidissimae fiunt candelae, quae nec manus inficiunt, cum tanguntur, nec foetorem exhalant, cum exstinguuntur. Vide huiusmodi arboris et modi sebum inde conficiend descriptionem, apud Auctorem Anonymum Sinae et Eur. c. 36. Addo saltem, olim candelis sebaceis solos pauperes, reliquos facibus vel lucernis usos, ex Casaubono ad Iul. Suetonii c. 37.

SEBASTE tergemina: una Palaestinae in Samaria, vulgo Samaria. Altera Ptolem. et Steph. quae et Augusta in ora Ciliciae apud Corycum, inde in Ortum parum distans, hodie Scvesta. Alia Ptolem. in Albione oppid. in finibus Damnoniorum, Leskerd Vilianovano.

SEBASTIA et SEBASTE, Antonin Saustia, urbs Cappadociae mediterraneae apud montem Argaeum, 125. mill. pass. a Caesarea in Boream et Caeciam.

SEBASTIANUS [1] Lusitaniae Rex, fil. posthumus Iohannis, na tus A. C. 1554. ex Iohanna, filia Caroli V. successit avo Iohanni III. fidei Christianae zelo [orig: zelô] et animi magnitudine inclitus. A Mahomere, contra patruum suum Abdemelechum, Fezzae et Maroci Regem suppetiae regatus, cum flore nobilitatis in Africam traiecit, A. C. 1578. Sed victus ad Alcaceram, die 4. August. huius anni, periisse dictus est, An. aetat. 25. cum et Mehometes in paludibus mersus, et victor Abdemelechus, in lectica mortuus esset. Interim venit Venetias, A. C. 1598. qui se hunc Sebastianum diceret; quem vultu, voce, gestu tam exacte referebat, ut a Lusitanis ibi degentibus pro Rege suo haberetur. Paulo post detentus, et examinatus, idem confirmavit, ostensis etiam in corpore notis indubitatis, quae in vero Sebastiano prius erant animadversae: imo res maxime arcanas, quas cum Venetorum legatis olim contulerat, Senatui aperuit, ut fidem tantum non impetratet. Sed tantum valuere Hispani apud Venetos, ut ab iis urbe pelleretur: Tum in Tuscia captus Neapolimque abductus, ibi omnibus ludibrio fuit, in asino per urbem circumductus. Postea rasus et ad triremes damnatus, tandemque in Hispaniam abductus, ibi in vinculis periit, frustra, Regem suum Lusitanis repetentibus. Vasconcellos Hist. Lusit. vide Becmannum in Orbe Georgr. Polit.

SEBASTIANUS [2] Dux cum 5000. militum, post mortem Constantis, ad Athanasium occidendum, A. c. 350. missus, frustra fuit. Vide Theodoret. l. 2. c. 13.

SEBASTIANUS [3] in aula Zenonis Imperatoris potens, omnia venalia habuit. Vide Evagr. l. 3. c. 1.

SEBASTIANUS [5] Beckius, Basileensis Theologus insignis. Natus A. C. 1583. quo [orig: quô] ipso [orig: ipsô] mortuus est Zach. Ursinus, Theologicae cathedrae est admotus, A. C. 1610. Vet. Testamenti Professionem,

post Polanum, A. C. 1612. Novi dein, post Ioh. Iacob. Grynaeum, A. C. 1618. nactus, Sponsae amoribus causae Dei posthabitis, Dordracenae Synodo interfuit. Inde per Angliam Galliamque redux dextre docendo, solide disputando, prudenter consulendo Academiam Basileensem magna cum laude illustravit, multosque ad iustitiam erudivit. Obiit A. C. 1654. aetat. 71. Pater Christophori, Professoris Oratoriae primum, dein Organi, in flore aetatis exstincti. Vide Luc. Gernserum Orat. fun. De eo Heinsius:

Heu, quantum est, captum peregrinas visere terras,
Et caelo thalamos postposuisse suos!
Postposita est virgo: Pietas praelata maritae est:
Nos Patriae: nobis cedere iussus Hymen!
Plus nulli debent Batavi, qui plurima debent
Iam multis, vere sit precor illa fides.
Certarint alii nobis succurrere, solus
Festinat, si quis sponsus ad ista venit.

SEBASTIANUS [6] Brand, ICtus Poeta et Historicus Argentinensis. Docuit Basileae, A. C. 1490. operibus editis et eruditione illustris. Scripsit Chronicon, vitas aliquot SS. cum Nave Narragoniae, seu Stultitiae, etc. Trithem. de Viris Illustr. German. Melch. Adami, de iisdem.

SEBASTIANUS [7] Castellio, Sabaudus, Genevae primo docuit, dein inde Basileam profectus, Graeces linguae Professor factus, ibi obiit, A. C. 1563. Vir eruditus, sed qui prima Arminianismi semina iecisse, in Dialogis sacris, viderut: nova [orig: novâ] versione Biblia transtulit, ubi Latinitas elegans, verum textus non ubique fideliter versus. beza in vita Calvin. Vide les Eloges des H. S. anton. Teissier. Part. 1. et 2.

SEBASTIANUS [8] Francus, Historicus Germanus, scriptis inclitus, floruit saeculo [orig: saeculô] praeterito [orig: praeteritô]. Vide Simler. in append. Bibl. Gesn.

SEBASTIANUS [9] Murrho, Colmariensis, scripsit de laud. Germ. saeculo [orig: saeculô] 15.

S. SEBASTIANUS urbs Biscayae, cum portu. Item urbs provinc. Chiametlan, in novo Mexico. Item urbs Brasiliae.

SEBASTOPOLIS urbs gemina, una Cappadociae mediterranea,Suvas hodie, praeclara, a qua nomen est regioni, et ubi sedes est satrapae Turcarum: vix 70. mill. pass. ab Amasia in Ortum, capta a Solimanno, A. C. 1308. Altera quae et Dioscurias Ptolem. Savatopoli Nigro, urbs Colchidis maritima inter Phasidem ad Meridiem 100. et Heracleam urbem Heniochorum ad Occidentem 80. mill. Pass. Baudrando, in ora Ponti Euxini, ad ostia Antonii et Cari fluviorem, emporium celebre, sub Principe Mingreliae, 280. mill. pass. a Trapezunte in Boream. Sebastopolis, urbs altera fuit in Colchide, prope ostea Phasidis, aquis absorpta initio [orig: initiô] huius saeculi, teste Arcangelo [orig: Arcangelô] Lamberto [orig: Lambertô].

SEBASTUS apud Auctorem Expeditionis Asiaticae Friderici I. Imper. Et alios quaturo Graecorum principes ratione dignitatis, Graeca [orig: Graecâ] vocabulo [orig: vocabulô] Sebaston, cum eis denuntiat advenire; dignitatis nomen est in Aula Constantinopolitana olim notissimae, ex Graeco *sebasto\s2, Augustus. Occurrit in titulo Constantini Harmenopuli, qui praefigitur eius Epitomae div. Canonum; in eo enim vocatur is *panse/bastos2 sebasto\s2, nomofu/lac kai\ krith\s2 *qessaloni/khs2. Ad quae verba Gerh. von Mastricht, Sehasti, inquit, et Protosebasti dignitates fuerunt sub sequioribus Imperatoribus cognitae, quales tamen fuerint, id non satis constat, Histor. Iuris Eccl. num. 284. Inde aliae dignitates formatae. Sebastocrator enim, dignitas erat in eadem Aula maximae existimationis et coniunctissimis Imperatorum conferri solita, sed Despotae dignitate inferior: quam vocem nonnulli Augustum Principem, alii venerandam potestatem, exponunt. De eius sella, mensa, et proclamatione vide Nicetam l. 3. ubi Isacium a Patre Alexio eo [orig: eô] honore mactatum refert. Pileus eius aurei coccineique coloris et limbatus fuit, cuius umbo et ta\ sei=a, qualia Despotae, Codin. de offic. Eccl. et Aulae Constantinopolit. c. 4. Vide quoque infra Umbella. Coronam habuit, in cuius anteriore parte apsis una, C. Paschalius Coronar. l. 10. c. 8. Alexius Comnenus Imperator dein titulum excogitavit *panuperseba/stou, quasi dicas totum Augustum: qua [orig: quâ] dignitate Michaelem Taronitem affinem decoravit ac participem Caesarei throni effecit. Andronicus vero Iunior Ioannem Cantacuzenum Magnum Domesticum, aequalem Panhypersebasto, concessis ei vestimentis, calceis, et equi ornamentis lutei coloris, declaravit, ut idem Nicetas refert l. 7. Nempe Imperatores illi huiusmodi dignitatum titulos pro lubitu extollebant, aut deprimebant. Transiere [orig: Transiêre] autem illi ad feminas quoque, unde Sebastocratoris uxorem Sebastocratistam, alterius Panhypersebastam, dici consuevisse, docet idem Auctor l. 8. Sed et *panuperprwtosebastouperta/tou dignitas et nomen prodigiosum occurrit apud Lambecium de Bibl. Caesar. l. 5. p. 233. de qua ut et reliquis dignitatibus praefatis vide quae congessit Iul. Caes. Bulengerus de Imperio Rom. l. 8. c. 5. et Ioh. Meursius in Glossario.

SEBATH Mensis undecimus Hebraeorum, dierum 29. Ianuarii nostri fini et Februarii initio conveniens, nulla [orig: nullâ] sollennitate peculiari celebris. Sigonius in Calendar. Hebraeorum. Torniellus A. M. 2545.

SEBATUM Antonin, Schwatz Lazio, oppid. non obscurum Norici, ad Oenum, in Comitatu Tirolensi inter Oenipontem 3. et Kuphstenium 5. leuc. in via, quae ab Oeniponte Salisburgum in Caeciam et Patavium in Boream ducit.

SEBENDUNUM Castellanorum in Hispan urbs, Ptolem. Brietio aliisque est Campredon, oppid. munitum Cataloniae, ad radices Pyrenaeorum, in limite Galliae et Comitat. Ruscinonensis, 8. leucis Hispanic. ab Ausa in Boream, 11. a Gerunda in Circium, Iuliam Libycam versus.