SESTUM pagus Ducatus Mediolanensis ad lacum Verbanum, ubi Ticinus ex eo effluit: cum titulo Ducali gentis Spinulae. Vide [Sextum].
SESTUS seu SESTOS, vulgo SESTO, urbs Europae in litore Thracio, ab Abydo Asiae urbe Hellesponti angustiis dirempta, Herus et Leandri amoribus nobilitata. Lucanus l. 2. v. 674.
Europamque Asiae, Sestonque admovit Abydo.
Musaeus:
*shsto\s2 e)/h|n kai\ *)/abudos2 enanti/on, e)ggu/qi po/ntou
*gei/tone/s2 ei)si po/lhes2. ----
Solinus c. 15. Omnis magnus Hellespontus stringitur in stadia septem, quibus ab Europa Asiaticam plagam vindicat. Hic quoque urbes duae, Abydus Asiae est, et Sestus Europae. Seneca in Thebaide Actu 4. v. 610.
Hinc qua relinquit nomen Ionii maris,
Fauces Abydi Sestos opposita premit.
Dionysius in descriptione Orbis v. 515.
--- - --- *(/udwr *)aqamanti/dos2 *(/ellhs2,
*shsto\s2 o(/ph kai\ *)/abudos2 enanti/pn o(/rmon e)/qento.
Plin. l. 4. c. 11. Hellespontus septem stadiis Europam ab Asia dividens, quatuor illic inter se contrarias urbes habet: in Europa Callipolin et Seston; in Asia Lampsacum et Abydon Xenophon 8. stadia videtur asserere: *diaba\s2 kai\ ei)s2 *shsto\n katantikru\ o)/nta *)abudou, kai\ a9pe/xonta ou) plei=on o)ktw\ stadi\wn. Sic ille l. 4. rerum Graecarum. Pomp. Mela l. 2. c. 2. Est et Abydo obiacens Seitus, Leandri amore pernobilis. Est ea regio, in qua Persarum exercuus divisas spatio pelagoque terras ausus pontibus iungere. Vide [Abydus]. Nic. Lloyd. Baudrando est arx Thraciae, in Chersoneso, ad Hellespontum, contra Abydum arcem Asiae, Turcis Bogazassar, i. e. maris angustiae: sic enim illi talia loca vocant, uti Europaei Dardanelli. 130. mill. pass. a Byzantio in Meridiem Chium versus paulo plus.
SESUVII populi Galliae Celticae Caesar, l. 3. Bell. Gall. c. 34. quorum urbs Exisnis, teste Marliano in provincia Turonensi. Aliis autem Seez urbs Episcopalis in Normannia sub Archiepiscopo Rhotomagensi. Baudrando melius Sessui fuere, ubi hodie Sagiensis Dioecesis. Horum urbs fuit Sessui seu Vagoritum Sessuorum, Seez, Sagium recentioribus, vide [Sagium]; Episcopalis sub Archiepiscopo Rothomagensi.
SETA [1] Rhesi soror ex Marte Bithyn filium suscepit, a quo Bithyni Thraciae populi. Steph.
SETA [2] quasi chaeta a Graeco xai/th, pilus durior, equorum, suum, aliorumque quorundam animalium: cuius olim in nectendis corollis usus fuit, loco philyrae aut fili. Sic Indicos Reges quoddam genus gemarum singere in longissimos cylindros; eosque perforatis elephantorum setis subligantes monilia habere, ait Solin. c. 55. ad quem locum vide Salmas. In cribris item. Vide ibi: Lyra insuper. Alium earum usum indigitat Varro de L. L. l. 6. ubi ad ea operum minutalia, qualia fuere formicae ex ebore Callicratis aliaque, facilius cernenda, setas nigras admoveri consuevisse, quo candor eboris, opposito setarum nigrore, oculorum aciem magis adverteret, tradit. Vide eundem Salmas. ibid. p. 46. etc. At Recentiores etiam pro serico setam dixere; quae vox in Germanica lingua hodieque haeret, Idem ad Vopisc. in Aureliano. c. 45. De setis e fronte victimarum evulsis et in ignem coniectis in Sacris Gentilium, vide Meursium ad Lycophr. ubi a)parxa\s2 proprie Graecis dictas esset, notat: et supra aliquid voce Pilus, interflectum, Primae libamina.
SETABICULA oppidul. Contestanorum, hodie Alzira, castrum regni Valentiae, ad Sucronem fluv. c. leuc. a Serabi in Boream, paulo plus ab ora Sueronensis. Sin. 13. ab Alone in Septentrionem.
SETABIS oppid. Hispan. inter Carthaginem, et Saguntum in loco celso situm. Silius l. 16. v. 474.
--- - Excelso nutritum colle crearat
Setabis. --- -- --- --
In Strabone l. 3. scribitur *se/tabis2, in Ptol. *sai/tabis2 cum amne cognomine, et vicina Saetabicula. Nomen factum esse suspicatur Bochart. l. 1. Chanaan, c. 35. ex Seti-buts, i. e. stamine, vel tela byssi, quae ibi texebatur. Catullus, Epigr. 12. extr.
Nam sudaria Setaba ex Iberis
Miserunt mihi munera Fabullus
Et Verannius.
Silius l. 3. v. 373.
Atque altrix celsa mittebat Setabis arce,
Setabis et telas Arabum sprevisse superbas,
Et Pelusiaco filium componere lino.
Agrum habuit sibi propinquum nomine Spartarium, a sparto lini genere, sive iunci. Strabo siquidem xoinou=nta, i. e. iuncarium interpretatur. Nic. Lloyd.
SETAE Indiae populi argenti ditissimi. Plin. l. 6. c. 19.
SETAEUM regiuncula in Magna Graecia inter Sybarin et Thurios, ubi petra Setaea Lycophroni, teste Barrio. Vide Steph.
SETANTIORUM Portus Winandermere, teste Camdeno, portus Albionis in ora Angliae occidua, inter Walliam et Scotiam, Devae, seu Cestriae urbi finitimus. Camdeno tamen videtur pro limhn portus, li/mnh lacus legendum apud Ptol. et Wimander mere designati paludem in agro Lancastrensi, a Cestria ad 6. mill. pass.
SETEIA vulgo DEE-MOUTH Camdeno, aestus seu fluv. Albionis, in ora Angliae et Walliae, inter Belisamam et Tisobim fluv. Aliis Mersey, apud quem Lerpool, vel Leverpool, oppid. et portus in Comitatu Lancastrensi.